Ποια Είναι η Άποψης της Βίβλου;

Ο Καθένας Υπηρετεί ένα Θεό

ΕΙΤΕ οι άνθρωποι θέλουν να το αναγνωρίσουν είτε όχι, υπηρετούν, ή τον Δημιουργό του σύμπαντος, τον Ιεχωβά Θεό, ή εκείνον που αντιτίθεται σ’ αυτόν, Σατανά τον Διάβολο. Πώς μπορεί να συμβαίνη αυτό;

Μια αρχή που βρίσκεται στη Βίβλο το διασαφηνίζει. Διαβάζομε: «Δεν εξεύρετε ότι εις όντινα παριστάνετε εαυτούς δούλους προς υπακοήν, είσθε δούλοι εκείνου εις τον οποίον υπακούετε, ή της αμαρτίας προς θάνατον, ή της υπακοής προς δικαιοσύνην;» (Ρωμ. 6:16· Ματθ. 6:24) Έτσι, όταν κάποιος αντιτίθεται στο θέλημα του Θεού, ευχαριστεί τον αντίπαλο του Θεού. Αν ένα άτομο πιστεύη στον Σατανά ή όχι, με το να συμμορφώνεται με τον κόσμο και τις άδικες οδούς του, υπηρετεί τα συμφέροντα του Σατανά.

Για να υπηρετούμε τον αληθινό Θεό, πρέπει να γνωρίζωμε το θείο θέλημα όπως εκτίθεται στη Βίβλο. Τίποτα δεν κερδίζεται με το να επιμένη κανείς, όπως κάνουν μερικοί, ότι γνωρίζει ποιο είναι το ορθό και ότι οι Γραφές δεν είναι αναγκαίες. Αν κάποιος νομίζη ότι πράττει το ορθό, γιατί να φοβάται να εξετάση τη Βίβλο; Μήπως όμως η άρνησίς του να το κάμη αυτό δείχνει ότι στην καρδιά του ξέρει ότι πρέπει να κάμη αλλαγές στους τρόπους του;

Είναι επίσης ασύνετο να δεχθούμε την άποψι κάποιου άλλου χωρίς προσωπική έρευνα. Αν και είναι ζηλωτής και πιστεύει ότι πράττει το ορθό, μπορεί κάποιος να λατρεύη τον Διάβολο ως Θεό χωρίς να το ξέρη. Ο ζήλος και η ειλικρίνεια δεν αρκούν. Αυτό φαίνεται στην περίπτωσι πολλών Ιουδαίων του πρώτου αιώνος μ.Χ. Σχετικά μ’ αυτούς, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Έχουσι ζήλον Θεού, αλλ’ ουχί κατ’ επίγνωσιν. Επειδή μη γνωρίζοντες την δικαιοσύνην του Θεού, και ζητούντες να συστήσωσι την ιδίαν αυτών δικαιοσύνην, δεν υπετάχθησαν εις την δικαιοσύνην του Θεού.» (Ρωμ. 10:2, 3) Λόγω του κακώς χρησιμοποιουμένου ζήλου, καταδίωξαν βίαια τους αληθινούς ακολούθους του Ιησού Χριστού, όπως είπε ο απόστολος Παύλος στους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης: «Εις τον Θεόν δεν αρέσκουσι, και εις πάντας τους ανθρώπους είναι ενάντιοι· εμποδίζοντες ημάς να λαλήσωμεν προς τα έθνη δια να σωθώσι, διά να αναπληρώσωσι τας αμαρτίας εαυτών πάντοτε.»—1 Θεσ. 2:15, 16.

Αυτό τονίζει τον κίνδυνο του να έχωμε ελλιπή γνώσι του θελήματος του Θεού. Οι Εβραίοι του πρώτου αιώνος ήσαν ενήμεροι των Εβραϊκών Γραφών, εφ’ όσον αναγινώσκονταν κάθε σάββατο στη συναγωγή. (Λουκ. 4:17-21· Πράξ. 15:21) Αλλ’ απέτυχαν να ενεργήσουν σύμφωνα μ’ αυτές τις Γραφές και απέρριψαν την απόδειξι που υπήρχε σ’ αυτές ότι ο Ιησούς ήταν ο υποσχεμένος Μεσσίας. Αρνήθηκαν να δεχθούν την αλήθεια όπως αποκαλύφθηκε από τον Ιησού. Με δική τους εκλογή, η γνώσις τους για το θέλημα του Θεού παρέμεινε ατελής.

Ως αποτέλεσμα, πολλοί Ιουδαίοι έκαμαν Θεό τους το Διάβολο. Πώς το έκαμαν αυτό; Όχι λέγοντας ότι υπηρετούσαν το Διάβολο, αλλά δείχνοντας μια φονική διάθεσι απέναντι του Ιησού. Γι’ αυτό ο Ιησούς τούς είπε καθαρά: «Εάν ο Θεός ήτο πατήρ σας, ηθέλετε αγαπά εμέ· διότι εγώ εκ του Θεού εξήλθον, και έρχομαι επειδή δεν ήλθον απ’ εμαυτού, αλλ’ εκείνος με απέστειλε. Διά τι δεν γνωρίζετε την λαλιάν μου; διότι δεν δύνασθε να ακούητε τον λόγον μου. Σεις είσθε εκ πατρός του Διαβόλου, και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε. Εκείνος ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος, και δεν μένει εν τη αλήθεια· διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ. Όταν λαλή το ψεύδος, εκ των ιδίων λαλεί· διότι είναι ψεύστης, και ο πατήρ αυτού του ψεύδους.»—Ιωάν. 8:42-44.

Συνεπώς, οι μόνοι που ο Θεός αναγνωρίζει ως δούλους του είναι εκείνοι που δέχονται όλη την αποκαλυμμένη αλήθεια του και συμμορφώνουν τη ζωή τους μ’ αυτήν. Ο Ιεχωβά Θεός απαιτεί αποκλειστική αφοσίωσι. (Δευτ. 5:9) Τι σημαίνει αυτό για σας; Σημαίνει ότι, για να ευαρεστήσετε τον Θεό, πρέπει να δεχθήτε όλον τον Λόγο του και συνειδητά να εφαρμόσετε κάθε άποψί του στη ζωή σας.

Το κάνει αυτό ένα άτομο όταν αναμιγνύεται σε δεισιδαιμονίες και ειδωλολατρικές πράξεις, ενώ λέγει ότι είναι Χριστιανός; Σε διάφορα μέρη της γης άνθρωποι που λέγουν ότι είναι Χριστιανοί συμβουλεύονται αστρολόγους ή μάντεις, έστω και αν η Βίβλος το καταδικάζει αυτό. (Δευτ. 18:10-12) Μπορούν επίσης να δεχθούν τις υπηρεσίες ενός «μάγου γιατρού» προσπαθώντας να γιατρευτούν από σωματικές ασθένειες. Δεν βρίσκουν τίποτα το εσφαλμένο στο γεγονός ότι επικαλούνται διαφόρους θεούς στις τελετουργίες. Υπηρετούν τέτοια άτομα τον αληθινό Θεό; Πώς θα μπορούσαν να το κάμουν αυτό, όταν ο Λόγος του λέγη: «Τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν;»—2 Κορ. 6:14.

Αυτό ήταν ακριβώς το σημείο στο οποίο οι άπιστοι Ισραηλίται ήσαν ένοχοι. Έλεγαν ότι υπηρετούσαν τον Ιεχωβά, αλλά συγχρόνως θυσίαζαν σε άλλους θεούς. Δεν έβλεπαν τίποτα το εσφαλμένο στην ανάμιξι ειδωλολατρικών συνηθειών στη λατρεία του Ιεχωβά. (Ιερ. 44:16-19) Αλλά επιδοκίμασε ο Ιεχωβά τη λατρεία των; Όχι. Ο προφήτης Ιερεμίας τούς είπε: «Μήπως το θυμίαμα το οποίον εθυμιάζετε εν ταις πόλεσι του Ιούδα, και εν ταις πλατείαις της Ιερουσαλήμ, σεις και οι πατέρες σας, οι βασιλείς σας και οι άρχοντές σας, και ο λαός του τόπου, δεν ενεθυμήθη αυτό ο Κύριος, και δεν ανέβη εις την καρδίαν αυτού; Ώστε ο Κύριος δεν ηδυνήθη πλέον να υποφέρη, εξ αιτίας της κακίας των έργων σας, εξ αιτίας των βδελυγμάτων, τα οποία επράττετε· όθεν η γη σας κατεστάθη ερήμωσις και θάμβος και κατάρα, άνευ κατοίκου, ως την ημέραν ταύτην. Επειδή εθυμιάζετε, και επειδή ημαρτάνετε εις τον Ιεχωβά, και δεν υπηκούσατε εις την φωνήν του Ιεχωβά, ουδέ περιεπατήσατε εν τω νόμω αυτού, και εν τοις διατάγμασιν αυτού, και εν τοις μαρτυρίοις αυτού, διά τούτο συνέβη εις εσάς το κακόν τούτο, ως την ημέραν ταύτην.»—Ιερ. 44:21-23, ΜΝΚ.

Ο Ιεχωβά Θεός δεν αλλοιούται. (Μαλ. 3:6) Όλοι όσοι δεν είναι αποκλειστικά αφωσιωμένοι στην αληθινή λατρεία αντιμετωπίζουν συμφορά. Γιατί; Εφόσον δεν είναι με το μέρος του Ιεχωβά, είναι δούλοι Σατανά του Διαβόλου και των πονηρών του δαιμόνων. Ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Χριστιανούς της Κορίνθου: «Εκείνα τα οποία θυσιάζουσι τα έθνη, εις τα δαιμόνια θυσιάζουσι και ουχί εις τον Θεόν.»—1 Κορ. 10:20.

Ομοίως, ακόμη και αν κάποιος υποστηρίζη ότι υπηρετεί τον αληθινό Θεό, αν μεταχειρίζεται δημιουργήματα ως αντικείμενα ευλάβειας, αυτό είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Αυτό αναγνωρίσθηκε από τον πιστό Ιώβ όταν παρετήρησε: «Αν εθεωρούν τον ήλιον αναλάμποντα, ή την σελήνην περιπατούσαν εν τη λαμπρότητι αυτής, και η καρδία μου εθέλχθη κρυφίως, ή με το στόμα μου εφίλησα την χείρα μου, και τούτο ήθελεν είσθαι ανόμημα κατάδικον· διότι ήθελον αρνηθή τον Θεόν τον Ύψιστον.» (Ιώβ 31:26-28) Έτσι, αν ένα άτομο χρησιμοποίησε εικόνες ως ένα βοήθημα λατρείας ή άρχισε να ειδωλοποιή ένα άτομο ή πράγμα, θα υπηρετούσε τον αληθινό Θεό; Η Βίβλος απαντά: «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά· τούτο είναι το όνομά μου· και δεν θέλω δώσει την δόξαν μου εις άλλον, ουδέ την αίνεσίν μου εις τα γλυπτά.» (Ησ. 42:8) Έτσι, λοιπόν, αν με τις σκέψεις του ή τις πράξεις του ένας λάτρης ‘ηρνήθη τον αληθινόν Θεόν,’ σε ποιον θα απευθυνόταν η λατρεία του; Ποιος θα ήταν ο Θεός του; Προφανώς, «ο θεός του κόσμου τούτου,» ο Διάβολος.

Ασφαλώς δεν θα το θέλατε αυτό. Κάνετε τον Ιεχωβά Θεό σας. Αγαπήστε τον μοναδικά. Δείξτε αυτή την αγάπη υπακούοντας τις εντολές του.