Αποβλέπετε με Εμπιστοσύνη στη Θεία Δικαιοσύνη και Κρίσι
1, 2. Γιατί είναι πιθανόν να μη σας προσκαλέσουν οι γνωστοί σας σε κάποια ακατάλληλη ψυχαγωγία;
ΥΠΟΘΕΣΤΕ ότι μια ομάδα ανθρώπων στην εργασία σας, στο σχολείο σας ή στη γειτονιά σας αποφασίσει να πάη να δη ένα ανήθικο κινηματογραφικό έργο. Τότε κάποιος αναφέρει εσάς και διερωτάται αν θα θέλατε να ενωθήτε μαζί τους. Πώς νομίζετε ότι θ’ αντιδρούσαν εκείνοι που σας γνωρίζουν; Θα έλεγαν: ‘Δεν είναι ανάγκη να τον (ή την) καλέσωμε. Δεν ενδιαφέρεται για τέτοια πράγματα· δηλαδή δεν συμφωνούν με τη ζωή που κάνει.’ Χωρίς αμφιβολία, αυτό θ’ αποτελούσε τον προσδιορισμό των ενδιαφερόντων και των επιδιώξεων ενός Χριστιανού.—2 Τιμ. 2:19.
2 Αλλά τι ήταν αυτό που έκαμε τους γνωστούς σας ν’ αντιδράσουν μ’ αυτόν τον τρόπο; Επειδή γνωρίζουν τις αρχές σύμφωνα με τις οποίες ζήτε κι έχουν παρατηρήσει πώς ενεργήσατε στο παρελθόν, ήσαν βέβαιοι για τον τρόπο που θ’ αντιδρούσατε σ’ αυτή την περίπτωσι.
3. Ποια βάσι έχομε για να είμεθα βέβαιοι ότι ο τρόπος ενεργείας του Ιεχωβά θα είναι πάντοτε δίκαιος και ευθύς;
3 Αν μερικοί παρατηρητικοί άνθρωποι θα μπορούσαν να γνωρίζουν τι πορεία θ’ ακολουθήση ένας Χριστιανός, πόσο περισσότερο μπορούμε να είμεθα βέβαιοι εμείς σχετικά με το ποια πορεία θ’ ακολουθήση ο Ιεχωβά Θεός σε ωρισμένες καταστάσεις. Στην Εδέμ ηγέρθη ένα ηθικό ζήτημα σχετικά με την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά και τη δικαιοσύνη του τρόπου πολιτείας του με το ανθρώπινο γένος. Αυτό το ζήτημα πρέπει να τακτοποιηθή. Οι σελίδες της Βιβλικής ιστορίας αναφέρουν τα προοδευτικά βήματα της πολιτείας του Ιεχωβά καθώς προχωρεί για την τελική διευθέτησι αυτού του ζητήματος. Και αυτό ακριβώς το υπόμνημα μάς δίνει άφθονες αιτίες για να είμεθα βέβαιοι ότι αυτός πάντοτε θα κάμη εκείνο που είναι δίκαιο και ευθές. Επίσης, το υπόμνημα αυτό μας διαβεβαιώνει ότι η πορεία που ο Ιεχωβά ακολουθεί αποβλέπει πάντοτε στο αιώνιο καλύτερο συμφέρον των ανθρώπων, καθώς επίσης στο να είναι δίκαιοι και ευθείς.
4. Μήπως δείχνει έλλειψι δικαιοσύνης και κρίσεως το γεγονός ότι ο Ιεχωβά επέτρεψε να υποφέρη παθήματα το ανθρώπινο γένος;
4 Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Επειδή η κτίσις [το ανθρώπινο γένος που κατάγεται από τον Αδάμ και την Εύα] υπετάχθη εις την ματαιότητα [επειδή γεννήθηκε στην αμαρτία και αντιμετωπίζει τον θάνατο], ουχί εκουσίως [εμείς οι άνθρωποι δεν μπορούμε να ελέγξωμε την αμαρτία του Αδάμ η οποία έφερε σ’ εμάς αμαρτία και ατέλεια], αλλά δια τον [Θεόν τον] υποτάξαντα αυτήν [με το να επιτρέψη στον Αδάμ να παράγη απογόνους], επ’ ελπίδι ότι και αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού.» (Ρωμ. 8:20, 21) Πράγματι, το γεγονός ότι ο Θεός επιτρέπει να γεννώνται άνθρωποι, ακόμα κι αν δοκιμάζουν θλίψι και αντιμετωπίζουν προβλήματα στη ζωή, δεν δείχνει με κανένα τρόπο αδικία. Διότι, στον κατάλληλο καιρό, ο Θεός έθεσε, επίσης, ενώπιόν τους την ευκαιρία να έχουν τέλεια ζωή στον παράδεισο για πάντα.
5. Πώς εμείς σήμερα είμεθα ειδικά ευνοημένοι όσον αφορά τη ‘δουλείαν εις φθοράν’ του ανθρωπίνου γένους;
5 Εμείς σήμερα έχομε ευνοηθή μ’ έναν ειδικό τρόπο, διότι στεκόμεθα στο κατώφλι του νέου συστήματος του Θεού στη διάρκεια του οποίου το υπάκουο ανθρώπινο γένος θα «ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς.» Η εκπλήρωσις της Γραφικής προφητείας αποδεικνύει ότι από το έτος 1914 βρισκόμεθα στην «γενεά» που θα δη την εξάλειψι της πονηρίας και την εγκαθίδρυσι ενός παγγήινου παραδείσου εκ μέρους του Θεού. Γι’ αυτό οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πολυάσχολοι κηρύττοντας ‘τα αγαθά νέα της βασιλείας’ τα οποία θα φέρουν στους ανθρώπους που είναι πιστοί στον Ιεχωβά «την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού.»—Ματθ. 24:3-14, 21, 34.
ΚΗΡΥΤΤΟΝΤΑΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ—ΠΩΣ;
6. Ποια ερωτήματα θα μπορούσαν να εγερθούν σχετικά με τους λόγους του Ιησού στο Μάρκος 13:10;
6 Ο Ιησούς είπε: «Και πρέπει πρώτον να κηρυχθή το ευαγγέλιον εις πάντα τα έθνη.» (Μάρκ. 13:10) Παρά τις σκληρές προσπάθειες των Μαρτύρων του Ιεχωβά, φαίνεται ότι υπάρχουν εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι που δεν έχουν λάβει προσωπική μαρτυρία. Ακόμη και σε χώρες όπου οι Μάρτυρες είναι δραστήριοι, υπάρχουν αρκετά άτομα τα οποία δεν έχουν λάβει ακόμη μαρτυρία. Και υπάρχουν ακόμη εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν σε τόπους όπου υπάρχουν λίγοι ή καθόλου Μάρτυρες. Μπορεί το ζωτικό άγγελμα της βασιλείας να φθάση εγκαίρως σε όλους αυτούς τους ανθρώπους; Αν ναι, πώς; Μήπως θα πρέπει να το ‘αφήσωμε αυτό στον Θεό,’ ή να συμμετάσχωμε κι εμείς με κάποιον τρόπο; Ποια θα είναι η κρίσις του Θεού;
7. Πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι το εδάφιο Μάρκος 13:10 θα εκπληρωθή;
7 Αν το έργο κηρύγματος ήταν ανθρώπινο, θα υπήρχε λόγος για ανησυχία. Το έργο θα φαινόταν πάρα πολύ μεγάλο αν ελαμβάνοντο υπ’ όψιν οι πολιτικοί φραγμοί που τώρα επιβραδύνουν το έργο κηρύγματος σε μερικές χώρες, καθώς επίσης και το γεγονός ότι η «πληθυσμιακή έκρηξις» έχει ως αποτέλεσμα να γεννώνται εκατομμύρια άνθρωποι κάθε χρόνο οι οποίοι δεν έχουν ακούσει το άγγελμα. Αλλά, ευτυχώς, Εκείνος που θ’ αποφασίση μέχρι ποιου βαθμού θα δοθή μαρτυρία στα έθνη δεν είναι κάποιος άνθρωπος ή κάποια ομάδα ανθρώπων· είναι ο Ιεχωβά Θεός! Αυτό που θα κάμη θα είναι σε πλήρη αρμονία με εκείνο που αυτός είναι—δηλαδή, ένας σοφός, δίκαιος, στοργικός και σπλαγχνικός Θεός. Γιατί πρέπει να είμεθα βέβαιοι;
8. Ποια είναι η άποψις του Ιεχωβά σχετικά με τη χορήγησι αιωνίου ζωής στους ανθρώπους;
8 Ο Ιεχωβά έστειλε τον υιόν του στη γη ως «αντίλυτρον υπέρ πάντων.» (1 Τιμ. 2:6· Ιωάν. 3:16) Ο Θεός μάς διαβεβαιώνει ότι δεν θέλει να χάση κανείς άνθρωπος τη ζωή του λόγω ανυπακοής. Όπως μας λέγει το εδάφιο 2 Πέτρου 3:9 (ΜΝΚ): «Δεν βραδύνει ο Ιεχωβά την υπόσχεσιν αυτού, . . . αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων ν’ απολεσθώσι τινες, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.» Επειδή αυτός «θέλει να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας,» ως Δημιουργός, έχει δώσει στους ανθρώπους καιρό για να μάθουν για τη σωτηρία και να μετανοήσουν. (1 Τιμ. 2:4) Το γεγονός ότι ο Ιεχωβά έχει τους Μάρτυρές του οι οποίοι κηρύττουν ‘τα αγαθά νέα’ σε 200 και πλέον χώρες και νήσους της θαλάσσης, είναι μια απόδειξις ότι αυτός ενδιαφέρεται· ο Ιεχωβά θέλει οι άνθρωποι να υπακούσουν σ’ αυτόν και να κερδίσουν τις ευλογίες της αιωνίου ζωής.—Ρωμ. 6:23· Εβρ. 5:9· παράβαλε με Ησαΐας 55:6, 7· Μαλ. 3:7.
9. (α) Πώς είναι δυνατόν να γίνη το έργο κηρύγματος σε ακόμη μεγαλύτερη κλίμακα; (β) Ποια παραδείγματα το δείχνουν αυτό;
9 Σε πόσο μεγαλύτερη κλίμακα θα γίνη το έργο κηρύγματος, απλώς δεν γνωρίζομε. Δεν πρέπει να παραβλέπωμε το γεγονός ότι ο Ιεχωβά είναι υπεύθυνος γι’ αυτό το έργο και χρησιμοποιεί αγγέλους στους ουρανούς για να το επιβλέπουν. (Αποκάλ. 14:6, 7) Παρατηρήστε τι συνέβη σε μια μόνο μέρα το έτος 33 μ.Χ.! (Πράξ. 2:37-42) Ή, στους συγχρόνους καιρούς, σκεφθήτε τι συνέβη στην Σοβιετική Ένωσι. Πριν από λίγα χρόνια φαινόταν σχεδόν αδύνατο να φαντασθούμε ότι τα αγαθά νέα θα εκηρύττοντο σ’ ολόκληρη αυτή την Κομμουνιστική χώρα. Αλλά τώρα κηρύττονται, ακόμη και στη μακρυνή Σιβηρία. Στην έκδοσι Το Ανθρώπινο Δίλημμα του Κρεμλίνου, του Μορρίς Χιντούς, αναφέρει για τους Μάρτυρας του Ιεχωβά τα εξής:
«Δεν υπάρχει τρόπος να τους σταματήσωμε. Αν καταδιώκωνται σ’ ένα μέρος, ξεπηδούν σε κάποιο άλλο, τώρα στην Ευρωπαϊκή Ρωσία, μετά στη Σιβηρία. . . . Φαίνονται τόσο ακαταμάχητοι όσο η Σοβιετική αστυνομία που είναι αποφασισμένη να τους εξαλείψη από τη Σοβιετική σκηνή.»—Σελ. 304.
Επίσης, σε πολλές χώρες οι Αίθουσες Βασιλείας γεμίζουν σ’ ένα βαθμό που καταπλήσσει εκείνους που μετείχαν στο έργο κηρύγματος πριν από το μέσον της δεκαετίας του 1960. Πράγματι, ο Ιεχωβά κάμνει να κηρύττεται το άγγελμά του.
10. Σχετικά με το κήρυγμα, ποιο πράγμα πρέπει εμείς να σκεπτώμεθα;
10 Εφόσον είμεθα πεπεισμένοι ότι ο Παντοδύναμος και δίκαιος Θεός μας θ’ αποφασίση πότε το έργο κηρύγματος θα έχη εκπληρώσει το σκοπό του, μπορούμε με ειλικρίνεια να σκεφθούμε τι πρέπει να κάνωμε εμείς. Ο Θεός δεν έχει αναθέσει σε μας να προσδιορίσωμε πότε θα είναι αρκετό το έργο που γίνεται, αλλά μας έχει πη να εξακολουθήσωμε να κηρύττουμε τα αγαθά νέα. Περιλαμβάνονται ζωές. Αν το αντιλαμβανώμεθα αυτό, κι αν έχωμε συναίσθησι του γεγονότος ότι ο Θεός μάς έχει αναθέσει να κηρύττουμε τότε θα υποκινηθούμε σε δράσι!
11. (α) Ποιο μάθημα μπορούμε να πάρωμε από τα λόγια που βρίσκονται στον Ιεζεκιήλ 33:7-9; (β) Όπως ο Παύλος, τι ενδιαφέρον θα πρέπει να έχωμε για το κήρυγμα;
11 Μπορούμε να πάρωμε ένα μάθημα από όσα ο Ιεχωβά Θεός είπε στον Ιεζεκιήλ σχετικά με την ευθύνη του για την επικείμενη καταστροφή:
«Εγώ σε έθεσα φύλακα επί τον οίκον Ισραήλ· άκουσον λοιπόν λόγον εκ του στόματός μου και νουθέτησον αυτούς παρ’ εμού. Όταν λέγω εις τον άνομον, Άνομε θέλεις εξάπαντος θανατωθή· και συ δεν λαλήσης δια να αποτρέψης τον άνομον από της οδού αυτού, εκείνος μεν ο άνομος θέλει αποθάνει εν τη ανομία αυτού, πλην εκ της χειρός σου θέλω εκζητήσει το αίμα αυτού. Αλλ’ εάν συ αποτρέπεις τον άνομον από της οδού αυτού δια να επιστρέψη απ’ αυτής, και δεν επιστρέψη από της οδού αυτού, εκείνος μεν θέλει, αποθάνει εν τη ανομία αυτού, συ δε ηλευθέρωσας την ψυχήν σου.»—Ιεζ. 33:7-9.
Ο Ιεχωβά είχε πη αυτά τα λόγια πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ. Αλλά αυτά έχουν σημασία και για τους Χριστιανούς σήμερα οι οποίοι έχουν ένα άγγελμα που αποτελεί προειδοποίησι καθώς επίσης και πρόσκλησι για τους ανθρώπους να ‘επιστρέψουν από της αμαρτίας, αυτών και να πράξουν κρίσιν και δικαιοσύνην.’ (Ιεζ. 33:14) Το ενδιαφέρον μας πρέπει να είναι όμοιο μ’ εκείνο του αποστόλου Παύλου.
«Ο Παύλος συνεσφίγγετο κατά το πνεύμα, διαμαρτυρόμενος προς τους Ιουδαίους ότι η Ιησούς είναι ο Χριστός. Και επειδή αυτοί ηναντιούντο και εβλασφήμουν, εκτινάξας τα ιμάτια αυτού, είπε προς αυτούς· Το αίμα σας επί την κεφαλήν σας· εγώ είμαι καθαρός.»—Πράξ. 18:5, 6.
Με τόσες πολλές αποδείξεις που έχομε σχετικά με το ότι το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων είναι κοντά, κι εμείς επίσης θα πρέπει ‘να συσφιγγώμεθα κατά το πνεύμα διαμαρτυρόμενοι’ (να ενασχολούμεθα εντατικά με τον Λόγο, κηρύττοντας, ΜΝΚ). Αν το κάνωμε αυτό, θα μπορούμε να είμεθα ‘καθαροί από του αίματος πάντων’ και να εμπιστευώμεθα στον Θεό ο οποίος θ’ αποφασίση πότε το έργο κηρύγματος έχει φθάσει σε ικανοποιητικό βαθμό.—Πράξ. 20:26.
ΠΟΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΡΙΣΙΣ ΤΟΥ;
12, 13. (α) Υπάρχει λόγος ν’ ανησυχούμε σχετικά με τα ποια θα είναι η κρίσις του Ιεχωβά στο τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων; (β) Πώς υποστηρίζεται αυτό απ’ ό,τι διαβάζομε στον Ιεζεκιήλ 33:17;
12 Όσον αφορά το ερώτημα σχετικά με τον βαθμό μέχρι του οποίου θα κηρυχθούν ακόμη τα αγαθά νέα της Βασιλείας δημιουργείται κάποια ανησυχία από μέρους μερικών ατόμων για το ποια θα είναι η κρίσις του Ιεχωβά στο τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Αυτοί κατά κάποιον τρόπο ανησυχούν για το αν η κρίσις του Ιεχωβά θα είναι δικαία και ευθεία.
13 Αλλά, στην πραγματικότητα, υπάρχει κανένας λόγος ν’ ανησυχούμε, έχοντας υπ’ όψιν το γεγονός ότι ο Ιεχωβά θα είναι υπεύθυνος για τα αποτελέσματα; Πριν από πολύν καιρό ο προφήτης Ησαΐας έγραψε για τον Ιεχωβά Θεό: «Μετά τίνος συνεβουλεύθη, και τις εσυνέτισεν αυτόν και εδίδαξεν αυτόν την οδόν της κρίσεως και παρέδωκεν εις αυτόν επιστήμην και έδειξεν εις αυτόν την οδόν της συνέσεως;» (Ησ. 40:14) Δεν είναι αλήθεια ότι κανένας άνθρωπος δεν χρειάσθηκε ποτέ για να διδάξη τον Θεό δικαιοσύνη και κρίσι; Όταν μερικοί Ισραηλίται είπαν «Η οδός του Ιεχωβά δεν είναι ευθεία,» ποιος είχε έλλειψι κρίσεως; Όχι ο Ιεχωβά, αλλά εκείνοι οι ατελείς άνθρωποι με την ατελή άποψι που είχαν σχετικά με το τι ήταν ορθό. Όπως ανέφερε ο Ιεζεκιήλ, «Αλλά τούτων αυτών η οδός δεν είναι ευθεία.» (Ιεζ. 33:17) Μπορούμε να είμεθα απολύτως βέβαιοι ότι η κρίσις του Ιεχωβά στο τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων θα είναι ευθεία, δίκαιη, στοργική και σπλαγχνική.
14. Πότε εφαρμόζεται η παραβολή των προβάτων και των εριφίων;
14 Μια παραβολή που έδωσε ο Ιησούς μάς παρέχει κάποια πληροφορία σχετικά με την κρίσι. Οι απόστολοι είχαν ρωτήσει τον Χριστό ποιο θα ήταν το ‘σημείον της παρουσίας του και της συντελείας του αιώνος.’ (Ματθ. 24:3) Το τελικό μέρος της απαντήσεώς του ήταν η παραβολή των προβάτων και των εριφίων. (Ματθ. 25:31-46) Αυτή η παραβολή εφαρμόζεται τώρα, διότι το 1914 μ.Χ. άρχισε η ‘παρουσία’ του με Βασιλική δύναμι στους ουρανούς· τότε ‘ο Υιός του ανθρώπου ήλθεν εν τη δόξη αυτού και εκάθισε επί του θρόνου της δόξης αυτού.’ (Ματθ. 25:31· Δαν. 7:13, 14) Επίσης, επιβεβαιώνοντας το ότι αυτή η παραβολή θα είχε εφαρμογή στην περίοδο που θα μεσολαβούσε μεταξύ της ενάρξεως της «παρουσίας» και της καταστροφής του συστήματος πραγμάτων είναι το γεγονός ότι ο Ιησούς μίλησε για τους πνευματικούς αδελφούς του, το υπόλοιπο των 144.000 και είπε ότι αυτοί θα ετύγχαναν κακομεταχειρίσεως και θα εφυλακίζοντο· αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σ’ αυτούς τώρα, όχι κάτι που θα συμβή στη νέα τάξι.—Αποκάλ. 12:17.
15. Γιατί μπορούμε να συμπεράνωμε ότι αυτός είναι ένας καιρός κρίσεως;
15 Στην παραβολή, ο Ιησούς είπε ότι στη διάρκεια αυτής της περιόδου, «θέλουσι συναχθή έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη, και θέλει χωρίσει αυτούς απ’ αλλήλων, καθώς ο ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από των εριφίων.» (Ματθ. 25:32) Αυτός δεν θα ήταν ένας απλός προσωρινός χειρισμός των ζητημάτων, αλλά θα περιελάμβανε αποφασιστική κρίσι που θα εξέδιδε ο διωρισμένος από τον Ιεχωβά να «κρίνη ζώντας και νεκρούς.» (2 Τιμ. 4:1· Ιωάν. 5:26, 27) Επομένως, λοιπόν, μπορούμε να συμπεράνωμε ότι στη διάρκεια αυτής της περιόδου η στάσις και οι ενέργειες μερικών ατόμων θα καταλήξουν στην αιώνια καταστροφή τους; Μολονότι μερικοί άνθρωποι μπορεί να διστάζουν να φθάσουν σ’ ένα τόσο απόλυτο συμπέρασμα, παρατηρήστε τι είπε ο Ιησούς γι’ αυτούς που τώρα αποδεικνύονται ότι είναι «ερίφια»: «Υπάγετε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον δια τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού.» (Ματθ. 25:41, 46· 2 Θεσσ. 1:6-9) Επομένως, αυτός είναι καιρός που η αιώνια ζωή αυτών των ανθρώπων διακυβεύεται· είναι ένας καιρός κρίσεως.
16, 17. (α) Γιατί οι άνθρωποι δεν είναι σε θέσι να κρίνουν ποιοι είναι «ερίφια»; (β) Τι πρέπει να κάνομε σχετικά μ’ αυτά τα ζητήματα;
16 Παρατηρήστε, εν τούτοις, ότι ο Ιησούς δεν άφησε τους ανθρώπους να προσδιορίσουν ποιοι είναι τα «πρόβατα» και ποιοι είναι τα «ερίφια.» Πόσο θαυμαστό είναι αυτό! Διότι, αν εμείς οι άνθρωποι ήμεθα υπεύθυνοι να κρίνωμε πώς θα μπορούσαμε κατάλληλα να σταθμίσωμε μερικούς παράγοντες όπως είναι οι εξής: Πόσες ευκαιρίες είχε ένα άτομο ν’ ακούση και να δεχθή τα αγαθά νέα; Μήπως το οικογενειακό ή το θρησκευτικό του παρελθόν επηρέασε τον τρόπο που ανταποκρίθηκε σ’ αυτά; Ποια είναι η κατάστασις της καρδιάς του—αγαπά τη δικαιοσύνη; Αν είναι παιδί ή έχη γεννηθή διανοητικά καθυστερημένος μέχρι ποιου βαθμού θα φέρουν ευθύνη οι γονείς ή η κοινότης γι’ αυτό το ζήτημα;—1 Κορ. 7:14· Δευτ. 30:19.
17 Χωρίς αμφιβολία, κανείς δεν είναι κατάλληλος να σταθμίση αυτούς, και ίσως πολλούς άλλους ζωτικούς παράγοντες και αρχές. Δεν μπορούμε να εκφέρωμε κρίσι ‘δικαία και ευθεία.’ (Δευτ. 32:4) Έτσι, γιατί θα έπρεπε κάποιος από εμάς να προσπαθήση χωρίς λόγο να προσδιορίση ποιοι θα επιζήσουν και ποιοι όχι; Αν πούμε, ‘Νομίζω ότι αυτοί οι άνθρωποι σ’ αυτή τη συγκεκριμένη κατάστασι είναι «ερίφια» και θα χαθούν για πάντα, αλλά εκείνοι που ανήκουν σ’ εκείνη την άλλη κατηγορία, θα ζήσουν,’ δεν κάνομε τους εαυτούς μας κριτάς; (Ιακ. 4:12) Αντί να προσπαθούμε να προσδιορίσωμε αν κάποιο άτομο, οικογένεια, ή ομάδα ανθρώπων ανταποκρίνεται στην περιγραφή των ‘εριφίων’ ή όχι, μπορούμε ν’ αρκεσθούμε στο ν’ αφήσωμε το ζήτημα στα χέρια του ‘κρίνοντος πάσαν την γην.’—Γεν. 18:25.
18. (α) Μήπως ο Θεός εφαρμόζει απλώς αυστηρή δικαιοσύνη; (β) Γιατί μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι οι κρίσεις του θα είναι δίκαιες και ευθείες;
18 Οι κρίσεις του Θεού δεν είναι απλώς ένα ζήτημα εφαρμογής μιας αυστηράς ψυχρής δικαιοσύνης. Περιλαμβάνονται το έλεός του, η σπλαγχνικότης και η αγάπη του. Όπως το έθεσε ο ψαλμωδός Δαβίδ: «Δεν έκαμεν εις ημάς κατά τας αμαρτίας ημών, ουδέ ανταπέδωκεν εις ημάς κατά τας ανομίας ημών.» (Ψαλμ. 103:10) Στην πραγματικότητα, ο μόνος μισθός που αξίζει να λάβουν οι ατελείς, αμαρτωλοί άνθρωποι είναι ο θάνατος. (Ρωμ. 6:23) Εν τούτοις, ο Ιεχωβά με το έλεός του και τη σπλαγχνικότητά του έχει κάνει προμήθεια ώστε το άγγελμα της σωτηρίας να διαδοθή ευρέως, ώστε οι άνθρωποι να κερδίσουν ζωή. Αυτός θέλει να σωθούν οι άνθρωποι. (Ιεζ. 33:11· Ησ. 55:6, 7) Αν ο Θεός έχη δείξει με τόση συνέπεια μέχρι την εποχή μας το έλεός του, την αγάπη και τη σπλαγχνικότητά του, κι εμείς έχωμε ωφεληθή απ’ αυτά, δεν πρέπει να είμεθα απολύτως βέβαιοι ότι θα δείξη αυτές τις ιδιότητες επίσης και στην κρίσι που θα λάβη χώρα στο τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων; Πράγματι, αυτοί που θα επιζήσουν θα είναι πλήρως δικαιολογημένοι ν’ αναφωνήσουν, «Ιεχωβά Θεέ Παντοκράτωρ, αληθιναί και δίκαιαι αι κρίσεις σου.»—Αποκάλ. 16:5-7· 19:1,2, ΜΝΚ.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ—ΠΟΙΩΝ;
19, 20. Τι διδάσκει η Αγία Γραφή για μια μελλοντική ανάστασι;
19 Είδαμε μέχρι τώρα ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι να είμεθα πεπεισμένοι για τη δικαιοσύνη και την κρίσι του Θεού όσον αφορά το κήρυγμα «των αγαθών νέων της βασιλείας» και την κρίσι που θα εφαρμόση στο τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Έχομεν ομοίως πολλούς λόγους για να έχωμε εμπιστοσύνη σε ό,τι θα κάνη ο Ιεχωβά στην ανάστασι.
20 Στον Λόγο του μας διαβεβαιώνει ότι «μέλλει να γείνη ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων.» (Πράξ. 24:15) Το Γραφικό υπόμνημα δείχνει ότι όλοι όσοι έχουν πεθάνει κι έχουν μεταβή «τον Σιεόλ ή Άδη, τον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους, θ’ αναστηθούν. (Αποκάλ. 20:13) Έτσι, εκατομμύρια εκατομμυρίων άνθρωποι που πέθαναν στο παρελθόν θα έχουν την ευκαιρία στη Νέα Τάξι ν’ ακολουθήσουν τις δίκαιες οδούς του Ιεχωβά και να κερδίσουν αιώνια ζωή. Αλλά η Βίβλος, επίσης, δείχνει ότι δεν θ’ αναστηθούν ανεξαιρέτως όλοι οι άνθρωποι. Όπως γνωρίζομε, αυτό θα συμβή διότι μερικά άτομα έχουν αμαρτήσει εναντίον του αγίου πνεύματος κι έχουν κριθή από τον Ιεχωβά άξια αιωνίου καταστροφής κι έχουν ριφθή στη Γέεννα.—Μάρκ. 3:28, 29· Εβρ. 6:4-6· Ματθ. 23:33.
21. Είμεθα σε θέσι να γνωρίζομε ποιοι θ’ αναστήσουν από τους νεκρούς; Γιατί;
21 Μερικά άτομα διερωτώνται: ‘Αυτός ο συγγενής μου θ’ αναστηθή; Ή, αυτός ο γνωστός μου ή εκείνος ο κυβερνήτης που εδίωξε τους αληθινούς Χριστιανούς, θ’ αναστηθή;’ Τέτοια ερωτήματα μπορεί να εγείρωνται. Εν τούτοις, είναι κανένας από μας σε θέσι να φθάση σε συγκεκριμένα συμπεράσματα; Αν η Αγία Γραφή η ίδια δεν προσδιορίζη συγκεκριμένα αν ένα άτομο πήγε στον Άδη όταν πέθανε, ή αν έχη προσδιορισθή για αιώνια καταστροφή, εμείς απλώς δεν μπορούμε να είμεθα δογματικοί, σχετικά με το τι θα συμβή. Δεν γνωρίζομε όλα τα γεγονότα για τη ζωή αυτού του ατόμου. Επί πλέον, μπορούμε εμείς να διαβάσωμε την καρδιά του ατόμου; Όχι, δεν μπορούμε. Αλλά ο Ιεχωβά κατέχει όλα τα γεγονότα και μπορεί να διαβάζη τις καρδιές. Διαβάζομε: «Εγώ ο Ιεχωβά εξετάζω την καρδίαν, . . . δια να δώσω εις έκαστον κατά τας οδούς αυτού, κατά τον καρπόν των έργων αυτού.» (Ιερεμ. 17:9, 10· 1 Σαμ. 16:7, ΜΝΚ) Έτσι, αντί να προσπαθούμε εμείς να προσδιορίσωμε ποιοι θ’ αναστηθούν και ποιοι όχι, έχομε πολλούς λόγους να είμεθα πεπεισμένοι ότι ο Ιεχωβά και ο Ιησούς θα κάμουν ό,τι είναι δίκαιο και ευθές.—Ιωάν. 5:30· Ρωμ. 9:14.
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΕ Ο,ΤΙ ΠΡΟΜΗΘΕΥΕΙ
22. Δίνει η Αγία Γραφή πλήρεις λεπτομέρειες σχετικά με το τι θα προμηθεύση ο Θεός στους αναστημένους;
22 Η Αγία Γραφή δεν μας δίνει πλήρεις λεπτομέρειες για την ανάστασι. Δεν μας λέγει, επί παραδείγματι με ποιους θα ζήσουν οι αναστημένοι, ή πού θα ζήσουν. Έτσι δεν είναι σοφό από μέρους μας να θεωριολογούμε σχετικά μ’ αυτά τα ζητήματα και ίσως να ενοχλούμε τόσο τον εαυτό μας όσο και τους άλλους. Μάλλον, μπορούμε με εμπιστοσύνη στον Θεό να περιμένομε και θα δούμε.
23. (α) Ποιο ερώτημα υπέβαλαν οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέται στον Ιησού σχετικά με την ανάστασι; (β) Σε ποιους εφαρμόζεται η απάντησις του Ιησού;
23 Εν τούτοις, η Αγία Γραφή κάμει κάποιο σχόλιο για το ζήτημα του γάμου. Κάποτε μερικοί Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέται, οι οποίοι δεν εγνώριζαν τίποτε για ανάστασι σε ζωή στους ουρανούς, έθεσαν ένα ερώτημα σχετικά με μια Ιουδαία γυναίκα κάτω από τον Μωσαϊκό νόμο η οποία είχε επτά συζύγους. Ερώτησαν ποιου θα ήταν σύζυγος στην ανάστασι. Ο Ιησούς απήντησε:
«Οι υιοί του αιώνος τούτου νυμφεύουσι και νυμφεύονται· οι δε καταξιωθέντες να απολαύσωσιν εκείνον τον αιώνα και την εκ νεκρών ανάστασιν ούτε νυμφεύουσιν ούτε νυμφεύονται· διότι ούτε να αποθάνωσι πλέον δύνανται· επειδή είναι ισάγγελοι και είναι υιοί του Θεού, όντες υιοί της αναστάσεως. Ότι δε εγείρονται οι νεκροί, και ο Μωυσής εφανέρωσεν επί της βάτου, ότε λέγει Κύριον τον Θεόν του Αβραάμ και τον Θεόν του Ισαάκ και τον Θεόν του Ιακώβ. Ο δε Θεός δεν είναι νεκρών, αλλά ζώντων· διότι πάντες ζώσιν εν αυτώ.»—Λουκ. 20:34-38· Ματθ. 22:29-32.
Μήπως ο Ιησούς μιλούσε για την ουράνια ανάστασι; Όχι, ο Ιησούς δεν άφησε αναπάντητο το ερώτημά τους σχετικά με την επίγεια ανάστασι· έδωσε απάντησι. Μίλησε για ανάστασι σε ζωή επάνω στη γη, όπως αυτή που θα λάβουν ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ. Αυτοί οι πιστοί δεν θα λάβουν αθανασία, αλλά θα είναι όπως οι άγγελοι. Πώς συμβαίνει αυτό; Στο ότι οι άγγελοι είναι θνητοί, αλλά με το να παραμείνουν πιστοί στον Ιεχωβά δεν θα πεθάνουν ποτέ. Επειδή θα έχουν ανταμειφθή με το δικαίωμα της αιωνίου ζωής, κανείς δεν θα μπορή να τους αφαιρέση τη ζωή αν δεν έχη εξουσιοδότησι από τον Θεό. Η αιώνια ζωή επάνω στη γη είναι μια ευλογία που μόνο ο Ιεχωβά μπορεί να προμηθεύση, και θα την προμηθεύση και θα την διατηρήση!
24. Γιατί έπρεπε να περιληφθούν στην Αγία Γραφή πληροφορίες σχετικά με το αποτέλεσμα που φέρνει ο θάνατος στον γαμήλιο δεσμό;
24 Δίνοντας αυτή την απάντησι ο Ιησούς έδειξε ότι ο θάνατος διαλύει τον γαμήλιο δεσμό, ένα γεγονός που αργότερα επιβεβαίωσε και ο Παύλος. (Ρωμ. 7:3· 1 Κορ. 7:39) Έτσι, αν ο σύζυγος μιας γυναίκας πέθαινε, μήπως έπρεπε να αισθάνεται υποχρεωμένη να μείνη χωρίς σύζυγο ή πατέρα για τα παιδιά της; Όχι. Και πώς το γνωρίζομε αυτό; Διότι ο Ιεχωβά στοργικά περιέλαβε αυτήν πληροφορία στην Αγία Γραφή. Μολονότι δεν προσπάθησε να μας δώση πλήρεις λεπτομέρειες για την οικογενειακή διευθέτησι στη Νέα Τάξι, εν τούτοις, μας βοήθησε να περιορίσωμε ένα πιθανό πρόβλημα που θ’ ανέκυπτε ίσως για τους Χριστιανούς σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων. Το γεγονός ότι αυτός δείχνει τέτοια κατανόησι και συμπάθεια, δεν προσθέτει στην εμπιστοσύνη μας ότι οποιεσδήποτε διευθετήσεις κι αν κάμη για μας στο νέο σύστημα του θ’ αντανακλούν την αγάπη του, τη σπλαγχνικότητα και τη σοφία του;
25. Γιατί χαιρόμεθα να υπηρετούμε τον Ιεχωβά;
25 Ο Σατανάς ισχυρίσθηκε ότι οι άνθρωποι υπηρετούν τον Ιεχωβά μόνο για όσα μπορούν ιδιοτελώς να κερδίσουν απ’ αυτόν. Αλλά οι αληθινοί Χριστιανοί δεν υπηρετούν τον Θεό πρωτίστως λόγω των ευλογιών που λαμβάνουν τώρα ή λόγω του τι αναμένουν να λάβουν στο Νέο Σύστημα. Τον υπηρετούν από γνήσια αγάπη και λόγω του προνομίου που έχουν ν’ αγιάζουν το όνομά του και γι’ αυτό είναι ευτυχείς να υπηρετούν τον Ιεχωβά τώρα και στην αιωνιότητα για ό,τι αυτός είναι. Αυτός είναι ο Δημιουργός μας στον οποίον είμεθα ευγνώμονες για τη ζωή μας. (Ψαλμ. 100:3-5) Αυτός επίσης, είναι ένας Θεός που αξίζει τη λατρεία μας λόγω των ιδιοτήτων του και των οδών του, «Θεός πιστός, και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός.»—Δευτ. 32:4.
26. Το γεγονός ότι γνωρίζομε τον Ιεχωβά και τον Ιησού, ποια άποψι μάς δίνει για το μέλλον;
26 Ο Ιεχωβά ποτέ δεν θα μας απογοητεύση. Οι δίκαιες πράξεις του θα μας υποκινούν να είμεθα πάντοτε ευγνώμονες διότι Αυτός είναι ο Θεός μας. Και η χιλιετής βασιλεία του μέσω του Υιού του, ο οποίος ‘είναι απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού,’ θα χαρακτηρίζεται από την ίδια δικαιοσύνη και κρίσι. (Εβρ. 1:3) Η Αγία Γραφή περιγράφει τη διακυβέρνησί του μ’ αυτό τον τρόπο: «Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος, επί τον θρόνον του Δαβίδ και επί την βασιλείαν αυτού, δια να διατάξη αυτήν και να στερεώση αυτήν εν κρίσει και δικαιοσύνη από του νυν και έως του αιώνος. Ο ζήλος του Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.» (Ησ. 9:7· 11:2-5, ΜΝΚ) Μπορούμε με πλήρη εμπιστοσύνη ν’ αποβλέπωμε σ’ αυτές τις ευλογίες από τον Ιεχωβά Θεό και τον Υιό του.