Ελευθερία με Ασφάλεια

«Αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς, και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού.»—Ρωμαίους 8:21.

 1. Ποια επιτυχία είχε ο άνθρωπος στην απόκτησι ελευθερίας για τον εαυτό του;

ΜΑΤΑΙΕΣ υπήρξαν οι προσπάθειες των ανθρώπων να εξασφαλίσουν πραγματική ελευθερία για τον εαυτό τους και τα τέκνα τους. Πολλοί θησαυροί και αίμα εθυσιάσθησαν επάνω στους κοσμικούς βωμούς της ελευθερίας. Οι πολλές προστριβές και οι πόλεμοι που διεξήχθησαν εν ονόματι της ελευθερίας ετελείωσαν είτε με διατήρησι των ιδίων παλαιών δεσμών είτε με το να έλθουν οι άνθρωποι κάτω από μεγαλύτερα ακόμη δεσμά περιορισμού. Κατά το 1940, οι πολιτικοί του «Χριστιανικοί κόσμου», παραδεχόμενοι ότι οι άνθρωποι δεν ήσαν ελεύθεροι, προώθησαν την κραυγή ‘Πολεμήστε για τις Τέσσερες Ελευθερίες’, απαριθμώντας τις τέσσερες αυτές ελευθερίες ως ελευθερία λατρείας, ελευθερία του λόγου, ελευθερία από φόβο και ελευθερία από ένδεια. Κατόπιν, στο 1950, έγινε η Σταυροφορία της Ελευθερίας στις Δυτικές χώρες, κατά την οποία ελήφθησαν συνεισφορές για να στηθή ο «Κώδων της Ελευθερίας» (Freiheitsglocke) στο Δυτικό Βερολίνο. Εκεί στο Βερολίνο, ο λεγόμενος «Κώδων της Ελευθερίας» ηχεί καθημερινά για να υπενθυμίζη πραγματικά στους ανθρώπους ότι τώρα δεν είναι αληθινά ελεύθεροι. Όλες αυτές οι ανθρώπινες προσπάθειες και επιδείξεις καταλήγουν στη ματαιότητα. Συμβαίνει όπως ακριβώς είπε ο απόστολος Πέτρος, «Επαγγελλόμενοι εις αυτούς ελευθερίαν, ενώ αυτοί είναι δούλοι της διαφθοράς.»—2 Πέτρου 2:19.

 2. Ποιο ενδιαφέρον έχουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά για την ελευθερία;

² Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, που βρίσκονται στις τέσσερες γωνίες του ωραίου υποποδίου του Θεού, της γης, αποτελούν έναν πυρήνα της ερχόμενης κοινωνίας του νέου κόσμου, η οποία είναι κοινωνία ελευθέρων ανθρώπων. Αγαπούν την ελευθερία και υπηρετούν τον μεγάλο Θεό της ελευθερίας, τον Ιεχωβά, τον κυρίαρχο Πρωτουργό της ελευθερίας και Κυβερνήτην του σύμπαντος. Αγωνίζονται για να φέρουν την πραγματική ελευθερία σε άλλους που ποθούν απελευθέρωσι. Έτσι, για το έτος 1952 το θέμα τους είναι, «Λέγων προς τους δεσμίους, Εξέλθετε.» (Ησαΐας 49:9) Ως κοινωνία ελευθέρων ανθρώπων, οι αληθινοί Χριστιανοί επιθυμούν να γνωρίζουν ακριβώς τι περιλαμβάνει αυτή η ελευθερία που απολαμβάνουν τώρα, από πού προέρχεται, ποια είναι η έκτασίς της, ποια είναι η ασφάλειά της, οι μελλοντικές της δυνατότητες και ποιες προφυλάξεις πρέπει να ληφθούν για να διατηρηθή αυτό το πολύτιμο δώρο που οι δούλοι του Θεού κατέχουν τώρα σε αρκετά μεγάλο μέτρον. Μια εξέτασις αυτών των ζωτικών ζητημάτων είναι ενδιαφέρουσα για να καταστήση ικανούς τους Χριστιανούς ελευθέρους ανθρώπους ν’ ακολουθήσουν την επίκαιρη συμβουλή του Πέτρου, «Ως ελεύθεροι, και μη ως έχοντες την ελευθερίαν επικάλυμμα της κακίας, αλλ’ ως δούλοι του Θεού.»—1 Πέτρου 2:16.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ;

 3, 4. (α) Τι είναι ελευθερία; (β) Περιγράψτε το πεδίον, στο οποίον οι κυβερνήσεις παρέχουν ελεγχόμενες ελευθερίες.

³ Η λέξις ελευθερία στην ευρεία της έννοια, όπως χρησιμοποιείται στη Γραφή και στο πεδίον της κυβερνήσεως, σημαίνει απλώς «ενέργεια κατά βούλησιν». «Ελευθερία είναι η κατάστασις του ελευθέρου· ανεξαρτησία· αυτοδιάθεσις. Η δύναμις του ενεργείν, στον χαρακτήρα μιας ηθικής προσωπικότητος, σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις της βουλήσεως, χωρίς άλλον έλεγχον, εμπόδιον ή απαγόρευσιν, εκτός από εκείνον που μπορεί να επιβληθή από δικαίους και αναγκαίους νόμους και από τα καθήκοντα της κοινωνικής ζωής.»a Η λέξις «ανεξαρτησία», όπως γενικά χρησιμοποιείται, είναι σχεδόν συνώνυμη με τη λέξι «ελευθερία». «Ανεξαρτησία είναι ελευθερία· εξαίρεσις από ξένον έλεγχον. Η δύναμις της βουλήσεως ν’ ακολουθή τις υπαγορεύσεις της απεριορίστου εκλογής της, και να διευθύνη τις εξωτερικές πράξεις του ατόμου χωρίς περιορισμό, πίεσι ή έλεγχο από μέρους άλλων προσώπων.»b

⁴ Επομένως, ελευθερία είναι η ενέργεια και εκτέλεσις πράξεων ελεύθερα, σύμφωνα με το θέλημα ενός ατόμου, με περιορισμούς ή χωρίς περιορισμούς, για τη γενική ευημερία. Συνεπώς, το θέμα της ελευθερίας περιλαμβάνει την ιδιότητα της «ελευθέρας θελήσεως» που ο Θεός ως ο Δημιουργός και Ανώτερος έδωσε στους αγγέλους και στους ανθρώπους, ώστε να μπορούν να συμπεριφέρωνται εκουσίως μ’ έναν τρόπο ευάρεστο στον Πλάστη τους. Σ’ αυτόν ακριβώς τον τομέα ενεργείας που επιτρέπεται στον άνθρωπο να εξασκήση την ελευθέρα του θέλησι, εισέρχεται η χρήσις της ελευθερίας. Μέσα σ’ αυτό το πεδίον της ενεργείας με «ελευθέρα θέλησι», παρέχουν ελευθερίες τόσο οι θεοκρατικές όσο και οι ανθρωποποίητες κυβερνήσεις.—1 Κορινθίους 7:37.

 5. Περιγράψτε την ελευθερία που απολαμβάνει ο Ιεχωβά Θεός.

⁵ Από τα προηγούμενα μπορούμε να δούμε ότι όταν ένας είναι σε θέσι να ενεργήση κατά βούλησιν χωρίς περιορισμούς ή φραγμούς οποιουσδήποτε, αυτός απολαμβάνει εκείνο που μπορεί να ορισθή ως ολική ελευθερία. Εκείνος που έχει ολική ελευθερία πρέπει προφανώς να είναι ένας τελείως ανεξάρτητος από κάθε άλλον. Ένας και μόνο υπάρχει που βρίσκεται σ’ αυτή την εντελώς ανεξάρτητη θέσι. Αυτός είναι ο Ιεχωβά Θεός, ο Κυρίαρχος Ανώτερος του σύμπαντος. Όλοι οι άλλοι, είτε είναι πνευματικά πλάσματα στον ουρανό είτε ανθρώπινα επάνω στη γη, είναι έργα των χειρών του και έτσι είναι εξηρτημένοι κατώτεροι. Γι’ αυτό το λόγο ο Ιεχωβά Θεός είναι ο μόνος ελεύθερος με την απόλυτη ή πλήρη έννοια. Αυτός αποκλειστικά απολαμβάνει εκείνο που είναι γνωστό ως απόλυτη ελευθερία. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήση, περιορίση ή διευθύνη αυτή την Πηγή της ελευθερίας που μόνη ζη και κατοικεί στο δίχως όρια κλίμα της ελευθέρας ενεργείας πάντοτε. «Και ηθέλετε συζητήσει μετ’ εμού δια το μέλλον; Ηθέλετε υπαγορεύσει εις εμέ δια το έργον μου; λέγει ο Αιώνιος [Ιεχωβά, AS], ο πλάστης του Ισραήλ, ο Μεγαλοπρεπής του Ισραήλ, Εγώ, Εγώ όστις έκτισα την γην, Εγώ όστις εδημιούργησα τον άνθρωπον επί της γης, Εγώ όστις εξέτεινα τους ουρανούς δια των χειρών μου, Εγώ όστις έδωκα διαταγάς εις πάσαν την στρατιάν αυτών!»—Ησαΐας 45:11, 12, Mo.

‘ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΤΩΝ ΤΕΚΝΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ’

 6, 7. (α) Ποιο κλίμα ελευθερίας προώρισε ο Θεός για τους πιστούς υιούς του; (β) Περιγράψτε την ελευθερία που ο Θεός χορηγεί στα πλάσματά του

⁶ Ο Ιεχωβά, διαμένοντας αιωνίως στο κλίμα της ελευθερίας, προώρισε με αγάπη να διαμένουν όλοι οι πιστοί υιοί του σ’ ένα όμοιο κλίμα ελευθερίας. Αυτό το κλίμα της ελευθερίας ο Παύλος το ονομάζει «ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού». Σ’ αυτό το εδάφιο αναφέρεται σε όλους τους πιστούς ανθρώπους επάνω στη γη ως την «κτίσιν» που βρίσκεται εμποδισμένη από υποδούλωσι στην αμαρτία, στο θάνατο και στη φθορά. Σ’ αυτούς δίδεται η υπόσχεσις ότι θα ‘ελευθερωθούν’ στον ωρισμένο καιρό του Θεού, οπότε θα λάβουν στην πληρότητά της αυτή την «ελευθερίαν της δόξης». (Ρωμαίους 8:21) Ο άνθρωπος, που επλάσθη κατ’ εικόνα και ομοίωσιν Θεού, ασφαλώς εδημιουργήθη για να ζη παντοτινά σ’ αυτό το στοιχείο της ελευθερίας.—Γένεσις 1:26.

⁷ Ο Θεός δεν εδημιούργησε κανένα από τους δούλους του σε δουλεία. Ενώ τους χαρίζει το δώρο της ελευθέρας θελήσεως, η ελευθερία τους είναι σχετική· δεν υπάρχει χωριστά από τον Πατέρα τους Ιεχωβά. Επομένως, τα πνευματικά πλάσματα και οι άνθρωποι έχουν εκείνο που ορίζεται ως σχετική ελευθερία. Η ελευθερία τους έγκειται στο να ζουν και ενεργούν σύμφωνα με τους νόμους και τους όρους που ο Κυρίαρχος Ανώτερος εθέσπισε για να εφαρμόζωνται σ’ αυτούς. Το πεδίον της ενεργείας των κατά βούλησιν, περιορίζεται ή φράσσεται από όρια. Αλλά μέσα στον τομέα αυτόν της ελευθερίας, οι πιστοί δούλοι του Θεού έχουν μια ευρεία έκτασι για να εξασκήσουν την ελευθέρα τους θέλησι για το καλό αυτών των ιδίων και των πιστών συντρόφων των. Τι, λοιπόν, γίνεται όταν ένας υπερβαίνη τα όρια της σχετικής ελευθερίας του;

ΑΝΤΑΡΣΙΑ

 8, 9. (α) Τι γίνεται όταν ένας υπερβαίνη τα όρια της σχετικής ελευθερίας του; (β) Πώς ο Ιάκωβος σκιαγραφεί τα βήματα που οδηγούν στην ανταρσία, και ποιο είναι το σαφές αποτέλεσμα;

⁸ Ένας που εσκεμμένως υπερβαίνει τα καθορισμένα όρια της σχετικής ελευθερίας, διαπράττει αμαρτία. Είναι στασιαστής. Είναι άνομος. (1 Ιωάννου 3:4, 8) Γίνεται δυσάρεστος στον μέγαν Κυρίαρχον Ανώτερον, τον Ιεχωβά Θεόν. Εκείνοι που υπερβαίνουν τα όρια της σχετικής ελευθερίας των μπορεί να νομίζουν ότι κάνουν μια προσπάθεια για μεγαλύτερη ελευθερία, ώστε να επιτύχουν ίσως απόλυτη ελευθερία τόσο μεγάλη όσο και του Θεού. (Γένεσις 3:5) Με το να αρνήται να δεσμευθή από τους δικαίους και πολύ λογικούς περιορισμούς που τίθενται από τον Θεό, ο απατημένος νομίζει ότι θα κάμη τον εαυτό του ανεξάρτητον όπως είναι ο Θεός. Ο απόστολος Ιάκωβος εξηγεί πώς συμβαίνει αυτό.

⁹ Αυτό αρχίζει στην καρδιά του ιδιογνώμονος ατόμου. Πρώτα το άτομο αυτό διακρατεί μια πείσμονα επιθυμία να υπερβή τους περιορισμούς που ετέθησαν από τον Θεό. Έτσι παρασύρεται και δελεάζεται από την ιδιοτέλειά του. Κατόπιν η επιθυμία γίνεται γόνιμη όταν αναλαμβάνεται ενέργεια και εκτελήται μια φανερή πράξις με υπέρβασι πραγματικά εκείνου που ήταν απαγορευμένο. Αυτή η άδικη ενέργεια τότε είναι αμαρτία. Η αμαρτία ή ανταρσία με τη σειρά της φέρνει την εφαρμογή της κυρώσεως ή τιμωρίας του Θεού για απείθεια, η οποία τιμωρία τελικά είναι θάνατος. Ο Ιάκωβος λέγει, «Πειράζεται δε έκαστος, υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας παρασυρόμενος και δελεαζόμενος. Έπειτα η επιθυμία αφού συλλάβη, γεννά την αμαρτίαν· η δε αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατον.» (Ιάκωβος 1:14, 15) Έτσι αντί να επιτύχη μεγαλύτερη ελευθερία κάνοντας μια βίαιη προσπάθεια για ανεξαρτησία, ο άφρων βρίσκει τον εαυτό του ισχυρά υποδουλωμένον στις αχαλίνωτες πείσμονες επιθυμίες του. Αυτό δεν είναι ελευθερία ή ασφάλεια.

10. Πώς προήλθε ο Σατανάς, ο αντίπαλος του Θεού; Τι είδους εκστρατεία ελευθερίας διεξάγει;

¹⁰ Αυτή ακριβώς ήταν η πορεία που επεδίωξε το «επισκιάζον χερούβ» στην Εδέμ που έκαμε μια αποτίναξι των περιορισμών που είχε θέσει ο Ιεχωβά για την ασφαλή αγγελική του ύπαρξι. Έκαμε μια αλλαγή κατευθύνσεως, όπως ενόμιζε, για ανεξαρτησία ενεργείας ανεξέλεγκτης από τον Θεό. Αλλά η επιθυμία του να μην είναι υπεύθυνο σε κανένα άλλον παρά στον εαυτό του, και η προσπάθειά του να υπάρχη χωριστά από την παγκόσμια οργάνωσι του μεγάλου Δημιουργού και Ζωοδότου και τους κανονισμούς της αναφορικά με τη συναδελφότητα των πλασμάτων, δεν ήταν η πορεία της αυτοαπελευθερώσεως. Κατενικήθη από το πάθος του να έχη παγγήινη κυριαρχία για τον εαυτό του και να λατρεύεται και υπηρετήται σαν τον Ιεχωβά Θεό. Το μόνο αποτέλεσμα ήταν να γίνη θύμα και δούλος της ιδιοτελείας του, δηλαδή να αμαρτήση. Η πορεία του τον κατέστησε τέκνον θανάτου, τελείας καταστροφής. Κατέστησε τον εαυτό του Σατανά, που σημαίνει αντίπαλον του Θεού, και Διάβολο, δηλαδή, συκοφάντην του Θεού. Από τον καιρό της διαφθοράς του που την επενόησε ο ίδιος, ο πονηρός αυτός αντίδικος έλαβε στάσιν ελευθερωτού αγγέλου φωτός ενθαρρύνοντας αγγέλους και ανθρώπους να ελευθερώσουν τον εαυτό τους από τους περιορισμούς που έχουν τεθή από τον Θεό. Ενεθάρρυνε άλλους να γίνουν σατανικοί και διεφθαρμένοι όπως αυτός ο ίδιος με το να εναντιωθούν στους καθωρισμένους περιορισμούς του Θεού. Όλοι όσοι έπεσαν στην παγίδα του έγιναν διεφθαρμένα θύματα θανατηφόρου δουλείας στην αμαρτία και στο θάνατο.—Ιεζεκιήλ 28:14-16· 2 Κορινθίους 11:14.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ

11, 12. (α) Πώς ο Αδάμ και η Εύα ήσαν ελεύθεροι ηθικοί παράγοντες, και ποιο στάδιον ενεργείας ετέθη ενώπιόν τους; (β) Πώς συμβαίνει να βρίσκεται όλο το ανθρώπινο γένος στη δουλεία της αμαρτίας και του θανάτου;

¹¹ Ο Θεός έκαμε όλα τα πλάσματά του ελευθέρους ηθικούς παράγοντας, με την ελευθερία να εκλέξουν ή να ζουν υποκείμενα στο τέλειο και δίκαιο θέλημά Του ή να λησμονούν και να αρνούνται τη σχέσι τους με τον Πλάστη τους και να γίνωνται νόμος στον εαυτό τους. Κανένα πλάσμα δεν επιθυμεί να χάση οποιαδήποτε ελευθερία που έχει. Η απώλεια και μόνο της ορθής αντιλήψεως των πραγμάτων θα μπορούσε να κάμη το πλάσμα να εγκαταλείψη το θέλημα εκείνου που το εδημιούργησε και του έδωσε ν’ απολαμβάνη ζωή. Αυτή ήταν η κατάστασις στον τέλειο κήπο της Εδέμ όταν ο Αδάμ και η Εύα εδημιουργήθησαν για ν’ απολαμβάνουν ατελεύτητη ζωή στο κλίμα της σχετικής ελευθερίας. Αυτό τους έδωσε στάδιον για εκτεταμένη εξάπλωσι όσον αφορά τη γήινη επικράτειά τους και για καταπληκτική ανάπτυξι διανοητικώς.—Γένεσις 1:27, 28.

¹² Ο Ιεχωβά Θεός, ως ένας σοφός, γεμάτος αγάπη Πατέρας, είχε το δικαίωμα να περιορίση την ελευθερία τους για το δικό τους καλό και για την πνευματική τους ανάπτυξι. Αναμφιβόλως ο Θεός είχε στο νου του να ευρύνη αργότερα το πεδίον της σχετικής ελευθερίας όταν ο άνθρωπος θ’ απεδεικνύετο ώριμος, ικανός και άξιος. Αυτό θα καθιστούσε τότε ικανόν τον άνθρωπο να επιτελέση μεγαλύτερα ακόμη κατορθώματα σε μέλλοντας αιώνας. Αλλ’ αλλοίμονο! Οι πρώτοι μας γονείς, ο Αδάμ και η Εύα, ιδιοτελώς και με απώλεια της συνέσεως, συνεταύτισαν την τύχη τους με τον αντίπαλον του Θεού, τον Σατανά. Παρεκινήθησαν να κάμουν παράβασι για να επιτύχουν ένα πεδίον ενεργείας μεγαλύτερο από εκείνο που επέτρεπε ο Θεός. Έτσι έχασαν την «ελευθερίαν της δόξης» των ως τέκνων του Θεού. Αντί τούτου ήλθαν στη δουλεία της φθοράς, της αμαρτίας και του θανάτου. (Γένεσις 3:1-19) Αυτή η μεγάλη δουλεία της φθοράς μετεβιβάσθη σε όλους τους μεταγενεστέρους των έως αυτή ακριβώς την ώρα. «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον, και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον.»—Ρωμαίους 5:12.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΑ ΣΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

13, 14. (α) Ποιος ελευθερωτής παρέχεται, και ποια ελευθερία φέρνει; (β) Πώς ο Χριστός Ιησούς δίνει τώρα στους Χριστιανούς μια ελευθερία που μπορούν να την απολαμβάνουν και προτού ακόμη αποκτήσουν την ελευθερία από το θάνατο;

¹³ Από την ανταρσία έως τώρα ο Σατανάς εζήτησε να εμποδίση τους ανθρώπους από το να επιστρέψουν στη γνώσι τού ποια είναι η κατάλληλη ελευθερία των ενώπιον του Θεού. Εζήτησε να τους κρατήση σε δουλεία και σε μια κατάστασι ελλείψεως ασφαλείας όσον αφορά την αιώνια ζωή. Αλλά ευχαριστούμε τον Ιεχωβά, στον ωρισμένο του καιρό έστειλε τον μεγάλο του Ελευθερωτή Ιησού Χριστό. Ο Ελευθερωτής αυτός επρομήθευσε την τιμή του αντιλύτρου, που καθιστά δυνατή την απολύτρωσι από τη δουλεία της αμαρτίας και του θανάτου όλων εκείνων που τον δέχονται πιστά. (Ματθαίος 20:28) «Καθώς λοιπόν δι’ ενός αμαρτήματος ήλθε κατάκρισις εις πάντας ανθρώπους, ούτω και δια μιας δικαιοσύνης [η πορεία του Ιησού κατέληξε στη δικαίωσί του] ήλθεν εις πάντας ανθρώπους δικαίωσις εις ζωήν.» (Ρωμαίους 5:18) Έτσι αυτό το μεγάλο δώρο της ελευθερίας από τη φθορά, την αμαρτία και το θάνατο, είναι ελευθερία που κρατείται αποταμιευμένη για όλο το πιστό ανθρώπινο γένος. Αλλ’ ακόμη και τώρα είναι δυνατή η επιστροφή σ’ ένα μέτρον σχετικής ελευθερίας. Αυτό γίνεται με το ν’ ακολουθή ο Χριστιανός τη συμβουλή και την πορεία που καθώρισε ο Ιησούς Χριστός. «Εάν σεις μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, είσθε αληθώς μαθηταί μου· και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.» (Ιωάννης 8:31, 32) Ποια αλήθεια και κατανόησις ήλθε στους ακολούθους του Χριστού που τους καθιστά ικανούς να ελευθερωθούν;

¹⁴ Η απόκτησις ακριβούς γνώσεως της ορθής στάσεως του κατωτέρου ενώπιον του Κυριάρχου Ανωτέρου, του Ιεχωβά, και η ενέργεια σύμφωνα με τη γνώσι αυτή, είναι εκείνη που φέρνει αληθινή ελευθερία. Οι Χριστιανοί, προσέχοντας επιμελώς στα λόγια του Ιησού και ερευνώντας τις πολλές αποκαλύψεις της αληθείας που είναι αποταμιευμένες στη Βίβλο, έφθασαν να καθορίσουν μερικά από τα όρια της νεοαποκτημένης των σχετικής ελευθερίας. Έχοντας τη δέουσα εκτίμησι των ορίων αυτών, εισήλθαν σε μια ασφαλή ελευθερία που τους φέρνει πολλή ευτυχία τώρα, μια αίσθησι γνησίας ασφαλείας για το μέλλον και ειρήνη του νου που υπερβαίνει κάθε νόησι. «Εν τη ελευθερία λοιπόν, με την οποίαν ηλευθέρωσεν ημάς ο Χριστός, μένετε σταθεροί, και μη υποβληθήτε πάλιν εις ζυγόν δουλείας.» (Γαλάτας 5:1) Ποια είναι μερικά απ’ αυτά τα όρια της Χριστιανικής σχετικής ελευθερίας μας, πέρα από τα οποία δεν μπορούμε ασφαλώς να εξασκήσωμε ελευθέρα θέλησι και να εξακολουθούμε να ευαρεστούμε τον Κυρίαρχον Ανώτερον, τον Ιεχωβά Θεόν, θ’ αφήσωμε ν’ απαντήσωμε στο επόμενο άρθρο.

ΟΙ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙΣ ΤΗΣ

15. Ποιες εξασφαλίσεις πρόκειται να βρεθούν στην επικράτεια της σχετικής ελευθερίας;

¹⁵ Και τώρα τι θα πούμε για τις μέλλουσες εξασφαλίσεις που θα βρεθούν στην επικράτεια της σχετικής ελευθερίας; Στο τέλος της διακυβερνήσεως της χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού, όταν ο πιστός άνθρωπος θα έχη λάβει το δώρο της αιωνίου ζωής, τότε η «ελευθερία της δόξης» του ανθρώπου θα αποκτηθή στον πληρέστατο βαθμό της. (Αποκάλυψις 20:5) Από τότε και έπειτα η ελευθερία αυτή θα κρατήται με ασφάλεια εφ’ όσον θα εξασκήται μελλοντική πιστότης. Οι εξασφαλίσεις της είναι μεγάλες. Περιλαμβάνουν ελευθερία από φόβο και ελευθερία από ένδεια στον μέγιστο βαθμό. Σημειώστε την ειδική Γραφική περιγραφή των ποικίλων γωνιών ασφαλείας που φέρνει η ελευθερία αυτή. Ιδού, νέους ουρανούς κτίζω, και νέαν γην· και δεν θέλει είσθαι μνήμη των προτέρων, ουδέ θέλουσιν ελθεί εις τον νουν. Και, θέλουσιν οικοδομήσει οικίας, και κατοικήσει· και θέλουσι φυτεύσει αμπελώνας, και φάγει τον καρπόν αυτών. Δεν θέλουσι κτίσει αυτοί, και άλλος να κατοικήση· δεν θέλουσι φυτεύσει αυτοί, και άλλος να φάγη· διότι αι ημέραι του λαού μου είναι ως αι ημέραι του δένδρου, και οι εκλεκτοί μου θέλουσι παλαιώσει το έργον των χειρών αυτών. Δεν θέλουσι κοπιάζει εις μάτην, ουδέ θέλουσι τεκνοποιεί δια καταστροφήν· διότι είναι σπέρμα των ευλογημένων του Κυρίου, και οι έκγονοι αυτών μετ’ αυτών. . . . εν όλω τω αγίω μου όρει δεν θέλουσι κάμνει ζημίαν ουδέ φθοράν, λέγει Κύριος.» (Ησαΐας 65:17, 21-23, 25) Όπως παρατηρείται από τη Γραφική αυτή υπόσχεσι, η ελευθερία αυτή κρατείται ασφαλής απέναντι όλων των άλλων ανθρώπων, έτσι ώστε κανείς δεν μπορεί να αποστερήση τους άλλους από την περιουσία τους, να τους βλάψη ή να τους φονεύση. Ποια μεγαλύτερη ασφάλεια μπορεί να επιθυμήση κανείς από αυτή που περιγράφεται εδώ; Καμμία.

16, 17. (α) Τι συνοδεύει το πνεύμα του Ιεχωβά, και ποια νουθεσία προσέχουν οι συνετοί Χριστιανοί; (β) Πώς θα ανταποκριθούν οι Χριστιανοί στην τωρινή μερίδα τους Θεοδότου ελευθερίας;

¹⁶ Το πνεύμα του Ιεχωβά είναι τώρα μαζί με το εξαπλωνόμενο ποίμνιο των μαρτύρων του. Αφού είναι γραμμένο, «Όπου είναι το πνεύμα του Ιεχωβά, εκεί ελευθερία,» ο Θεός λαμβάνει επαρκή μέτρα για να προμηθεύση ακόμη και τώρα ένα κλίμα ελευθερίας, μέσα στο οποίο οι δούλοι του μπορούν να ευημερούν και ν’ αυξάνουν σε πνευματική ωριμότητα. (2 Κορινθίους 3:17, NW) Οι Χριστιανοί που απολαμβάνουν τη θαλπωρή αυτού του ηλιόφωτος της σχετικής ελευθερίας, πρέπει να έχουν υπ’ όψι την ακόλουθη νουθεσία: «Ελευθερωθέντες δε από της αμαρτίας, εδουλώθητε εις την δικαιοσύνην. Ανθρωπίνως λέγω δια την ασθένειαν της σαρκός σας. Διότι καθώς παρεστήσατε τα μέλη σας δούλα εις την ακαθαρσίαν και εις την ανομίαν προς την ανομίαν, ούτω τώρα παραστήσατε τα μέλη σας δούλα εις την δικαιοσύνην προς αγιασμόν.»—Ρωμαίους 6:18, 19.

¹⁷ Εμπρός, σεις Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, για την εκτέλεσι του θείου θελήματος του Ιεχωβά. Κάμετε διάπλατα γνωστό το όνομά του. Χαρήτε τη Χριστιανική ελευθερία σας. Καταδείξατε την ανεκτίμητη αξία της ενώπιον των δεσμίων που επιθυμούν να ελευθερωθούν από τον οίκον του Σατανά, που είναι οίκος δουλικής εργασίας και σκότους. Αντί του ήχου ενός απλού κώδωνος ελευθερίας, ακούμε διαρκώς δυνατώτερη την Ιωβιλαία εκείνη σάλπιγγα του αγγέλματος της Βασιλείας που κηρύττεται από το 1914. Η σάλπιγγα αυτή δίδει παγκόσμια ειδοποίησι—«Θέλετε διακηρύξει ελευθερίαν εις όλην την γην προς πάντας τους κατοίκους αυτής.» (Λευιτικόν 25:10, AS) Ενωθήτε τώρα με τον ευτυχή εκείνον όμιλο των Χριστιανών ελευθέρων ανθρώπων. Κάμετε την ελευθερία με ασφάλεια και αιώνια ζωή στο νέο κόσμο, τη μεγάλη ελπίδα σας.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 291]

«ΚΩΔΩΝ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ