Η Εκλογή μας να Εργαζώμεθα με τον Ιεχωβά Θεό

«Εκλέξατε σήμερον ποιον θέλετε να λατρεύητε· . . . εγώ όμως και ο οίκος μου θέλομεν λατρεύει τον Κύριον.»—Ιησούς του Ναυή 24:15.

1, 2. Ποια εκλογή βοήθησε ο Ηλίας τον λαό Ισραήλ να κάνη, και με τι μέσον;

ΟΛΗ την ημέρα οι προφήται και οι ιερείς του Βάαλ γύριζαν αργά-αργά γύρω από ένα θυσιαστήριο, επάνω στο οποίο είχαν θέσει μια προσφορά. Επικαλούμενοι τον θεό τους, τον Βάαλ, να φανερώση την παρουσία του καταναλώνοντας την προσφορά με πυρ, έφθασαν στο σημείο να κατακόπτωνται με μαχαίρια. Αλλά όλα ήσαν μάταια!

² Κατόπιν, ήλθε η σειρά του προφήτη Ηλία, του εκπροσώπου του Ιεχωβά Θεού. Αφού ανήγειρε ένα θυσιαστήριο και έβαλε επάνω ξύλα και ένα εσφαγμένο ζώο, έχυσε επάνω νερό και, κατόπιν, προσευχήθηκε στον Θεό του, τον Ιεχωβά. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Κατήλθε πυρ από τον ουρανό και κατανάλωσε, όχι μόνο τα ξύλα και την προσφορά, αλλά και τις πέτρες του θυσιαστηρίου ακόμη. Τότε, οι Ισραηλίται που παρατηρούσαν ανεφώνησαν: «Ο Ιεχωβά, αυτός είναι ο Θεός· ο Ιεχωβά, αυτός είναι ο Θεός.» Επί χρόνια, αυτοί ‘εχώλαιναν μεταξύ δύο φρονημάτων,’ αλλά τότε ανεγνώρισαν τον Ιεχωβά, τον αληθινό Θεό ως Θεό τους.—1 Βασ. 18:21-40, ΜΝΚ.

 3. Γιατί μπορεί ο άνθρωπος να ορισθή ως «ελεύθερος ηθικός παράγων,» και γιατί μόνον αυτός ορίζεται έτσι;

³ Η ικανότης του ανθρώπου να εκλέγη μεταξύ του ορθού και του εσφαλμένου, μεταξύ του να υπηρετή τον αληθινό Θεό Ιεχωβά ή τον εαυτό του και τους ψευδείς θεούς, δείχνει ότι ο άνθρωπος είναι ένας ελεύθερος ηθικός παράγων, δημιουργημένος κατ’ εικόνα και ομοίωσι του Ιεχωβά Θεού. (Γεν. 1:27) Τα ζώα δεν έχουν αυτή την ικανότητα. Μπορείτε να διδάξετε ένα σκύλο να μην πάρη κάτι, αλλά δεν μπορείτε να τον λογικεύσετε ως προς το γιατί είναι κακό να κλέβη. Δυστυχώς, επί έξη χιλιάδες χρόνια περίπου, οι άνθρωποι έκαναν κατάχρησι της ηθικής των ελευθερίας, και γι’ αυτό ο κόσμος βρίσκεται στη σημερινή του σύγχυσι.—Παράβαλε με Δευτερονόμιον 32:5.

 4. (α) Ποιος ήταν ο πρώτος που καταχράσθηκε αυτή την ελευθερία, και γιατί το έκαμε αυτό; (β) Ποιοι ήσαν μεταξύ εκείνων που ακολούθησαν το παράδειγμα του;

⁴ Ο πρώτος που καταχράσθηκε αυτή την ικανότητα και την ελευθερία εκλογής ήταν εκείνος που έγινε Σατανάς ο Διάβολος. Αυτός εξέλεξε ν’ ακολουθήση ιδιοτελή επιθυμία· αυτό γέννησε την αμαρτία της αποστασίας, που θα οδηγήση τελικά στην καταστροφή του, στην εκμηδένισι του. (Ιωάν. 8:44· Ιακ. 1:14, 15) Ο Αδάμ και η Εύα, οι άνθρωποι των ημερών του Νώε προ του Κατακλυσμού, οι άγγελοι που δεν ετήρησαν την αρχική τους θέσι, ο Νεβρώδ και το πλήθος του μετά τον Κατακλυσμό, οι κάτοικοι των Σοδόμων και των Γομόρρων και μια σωρεία άλλων ατόμων σ’ όλους τους αιώνες μέχρι σήμερα—εξέλεξαν ν’ ακολουθήσουν το παράδειγμα του Σατανά του Διαβόλου κάνοντας ιδιοτελείς, εσφαλμένες και κακές εκλογές.

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΕΚΑΜΑΝ ΤΗΝ ΟΡΘΗ ΕΚΛΟΓΗ

 5. Ποιοι ήσαν μεταξύ εκείνων που έκαμαν την ορθή εκλογή;

⁵ Αφ’ ετέρου, υπήρξε ο Άβελ ο οποίος εξέλεξε να υπηρετή τον Ιεχωβά Θεό, και το έκαμε αυτό με θυσία της ζωής του. Μετά απ’ αυτόν ήλθε ο Ενώχ, ο Νώε και οι πατριάρχαι Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ. Από τα λόγια του αποστόλου Παύλου στα εδάφια Εβραίους 11:13-16, μπορούμε να διακρίνωμε ότι αυτοί οι πατριάρχαι έκαμαν την ορθή εκλογή. Κατόπιν ήλθε ο Μωυσής. Μεγαλωμένος στο ανάκτορο του Φαραώ, εκπαιδευμένος σ’ όλη τη σοφία και μάθησι των Αιγυπτίων, άνδρας φημισμένος, ισχυρός και πλούσιος, βρέθηκε σε ηλικία 40 ετών στην ανάγκη να κάνη μια εκλογή. Τι είδους εκλογή έκανε; Προέκρινε «μάλλον να κακουχήται με τον λαό του Θεού παρά να έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας, κρίνοντας τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν μεγαλήτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς.» (Εβρ. 11:25· Πράξ. 7:20-29) Θα κάνατε και σεις το ίδιο;

 6. Ποια εκλογή παρουσίασαν (α) ο Μωυσής, (β) ο Ιησούς του Ναυή , ενώπιον του λαού;

⁶ Ο Μωυσής, προς το τέλος της μακράς του σταδιοδρομίας ως προφήτου του Ιεχωβά και ηγέτου του λαού Του, έθεσε το ζήτημα της εκλογής μ’ ευθύ τρόπο ενώπιον του λαού Του: «Διαμαρτύρομαι προς εσάς σήμερον τον ουρανόν και την γην, ότι έθεσα ενώπιον σας την ζωήν και τον θάνατον, την ευλογίαν και την κατάραν· δια τούτο εκλέξατε την ζωήν, δια να ζήτε συ και το σπέρμα σου· δια να αγαπάς Ιεχωβά τον Θεόν σου, δια να υπακούης εις την φωνήν αυτού, και δια να ήσαι προσηλωμένος εις αυτόν. (Δευτ. 30:19, 20) Ο διάδοχος του Μωυσέως, ο Ιησούς του Ναυή, έθεσε μια παρόμοια εκλογή ενώπιον του λαού Ισραήλ στο τέλος της μακράς σταδιοδρομίας του. Αυτός ο ίδιος έκανε την ορθή εκλογή, έκανε και ο προφήτης Ηλίας μετά από αιώνες.—Ιησ. Ναυή 24:15· 1 Βασ. 19:10.

 7. (α) Ποια εκλογή έκαμε ο Ιησούς όταν πειράσθηκε από τον Διάβολο; (β) Ποια εκλογή έκαμαν οι μαθηταί του;

⁷ Ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός αντιμετώπισε μια εκλογή όταν ο Σατανάς ο Διάβολος του προσέφερε όλα τα βασίλεια του κόσμου σε αντάλλαγμα μιας πράξεως λατρείας. Ο Ιησούς έκαμε την ορθή εκλογή. (Ματθ. 4:10) Ομοίως, οι πρώτοι μαθηταί του Ιησού έκαμαν την ορθή εκλογή· ανεγνώρισαν αυτόν ως τον Μεσσία, τον Υιό του Θεού, και τον δέχθηκαν ως Αρχηγό και Βασιλέα των. (Ιωάν. 1:49) Το ίδιο έκανε και ο εκ Ταρσού Σαούλ. Όταν ταξίδευε προς τη Δαμασκό καταδιώκοντας τους Χριστιανούς, ο Ιησούς Χριστός θαυματουργικά εμφανίσθηκε σ’ αυτόν. Ο Σαούλ ερώτησε, «Τι να κάμω, Κύριε;» Όταν έλαβε απάντησι, εξέλεξε να δεχθή και ν’ ακολουθήση την καθοδηγία που του δόθηκε, και να γίνη ένας βαπτισμένος Χριστιανός.—Πράξ. 22:10.

 8. (α) Το κήρυγμα των «αγαθών νέων» της βασιλείας του Θεού τι είδους εκλογή απαιτεί από τους ανθρώπους να κάνουν; (β) Γιατί είναι επείγον να γίνη αυτό;

⁸ Σήμερα, ως αποτέλεσμα του κηρύγματος ‘τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας,’ όλοι όσοι ακούουν αντιμετωπίζουν μια εκλογή. Ποια είναι αυτή; Είναι το αν θ’ ακολουθήσουν μια πορεία δικαιοσύνης και θα υπηρετήσουν τον Ιεχωβά Θεό, τον Δημιουργό, καθώς και Συντηρητή και Κυρίαρχο του σύμπαντος, ή αν θα εξακολουθήσουν μια πορεία ιδιοτελείας κάτω από την επικράτεια του Σατανά του Διαβόλου, του ‘θεού του κόσμου τούτου.’ Αυτή η ευκαιρία που έχουν τώρα να κάμουν μια εκλογή, δεν θα συνεχισθή επ’ άπειρον, διότι ζούμε στη ‘ συντέλεια του αιώνος,’ στους ‘κακούς καιρούς των εσχάτων ημερών,’ όπως δείχνει καθαρά η Βιβλική προφητεία. Αυτό το θέμα πράγματι μας αφορά. Η εκλογή είναι ενώπιον μας και δεν μπορούμε να την αποφύγωμε.—Ματθ. 24:14· 2 Κορ. 4:4· Ματθ. 13:39· 2 Τιμ. 3:1.

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΛΕΞΩΜΕ ΝΑ ΕΡΓΑΖΩΜΕΘΑ ΜΕ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟ;

9, 10. Αν ένα άτομο προσέξη στο κήρυγμα των «αγαθών νέων,» ποια βήματα πρέπει να κάνη;

⁹ Όταν ένα άτομο προσέξη στο κήρυγμα των «αγαθών νέων» της βασιλείας του Θεού, αποκτά επίγνωσι του Λόγου του Θεού και βοηθείται να τον εφαρμόζη στη ζωή του. Αυτό, με τη σειρά του, καταλήγει σε ειλικρινή μετάνοια από μέρους του ατόμου για οποιαδήποτε εσφαλμένη πορεία κι αν είχε ακολουθήσει, και μεταστροφή για ν’ ακολουθήση μια πορεία που είναι ευάρεστη στον Ιεχωβά Θεό. Όπως είπε ο απόστολος Πέτρος στους Ιουδαίους των ημερών του: «Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε, δια να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας.»—Πράξ. 3:19.

¹⁰ Οι δύο αυτές ενέργειες πρέπει λογικά να οδηγήσουν το άτομο να εκλέξη να εκτελή το θέλημα του Θεού, να εργάζεται μ’ Αυτόν και ν’ ακολουθή τα ίχνη του Ιησού Χριστού. Μια τέτοια εκλογή πρέπει να είναι ένα ευκρινώς διακρινόμενο βήμα, ένα βήμα που έκανε και ο ίδιος ο Ιησούς σε ηλικία 30 ετών, οπότε η προφητεία τον παρουσιάζει να λέγη τα εξής λόγια: «Ιδού, έρχομαι, εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού, δια να κάμω, ω Θεέ, το θέλημα σου.» (Εβρ. 10:7· Ψαλμ. 40:7, 8) Το ν’ ακολουθήση κανείς το παράδειγμα του Ιησού σ’ αυτό, σημαίνει ν’ αφιερωθή να κάνη το θέλημα του Θεού και να συμβολίση την αφιέρωσι του με το εν ύδατι βάπτισμα. Το βήμα αυτό είναι αληθινά συνετό, είναι το αληθινά ορθό και αληθινά στοργικό πράγμα που πρέπει να κάνη.

11-13. Γιατί η αφιέρωσις και το βάπτισμα είναι βήματα (α) αληθινά συνετά; (β) αληθινά ορθά και δίκαια; (γ) αληθινά στοργικά και αποτελούν ένδειξι ευγνωμοσύνης;

¹¹ Είναι το αληθινά συνετό πράγμα που πρέπει να κάνη; Ο Ιεχωβά Θεός γνωρίζει τι είναι καλύτερο για μας. Ο Λόγος Του τονίζει με άφθονα παραδείγματα πόσο ανόητο είναι ν’ ακολουθή κανείς μια ιδιοτελή, άδικη πορεία. Γι’ αυτό διαβάζομε ότι «η ευσέβεια είναι προς πάντα ωφέλιμος, έχουσα επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης.» (1 Τιμ. 4:8) Όπως το διετύπωσε ο Ιεχωβά μέσω του αρχαίου προφήτου του: «Εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός σου, ο διδάσκων σε δια την ωφέλειάν σου.» (Ησ. 48:17, ΜΝΚ) Για δική μας ωφέλεια έχομε τα «ιερά γράμματα,» τις θεόπνευστες Γραφές. (2 Τιμ. 3:15-17) Αυτές μας υπενθυμίζουν πως «ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει.» (Γαλ. 6:7) «Η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν.» (Παρ. 10:22) Αληθινά, λοιπόν, η εκλογή μας να εργαζώμεθα με τον Ιεχωβά Θεό είναι μια πορεία σοφίας.

¹² Η εκλογή μας ν’ αφιερωθούμε για να πράττωμε το θέλημα του Ιεχωβά είναι επίσης το δίκαιο και ορθό πράγμα που πρέπει να κάνωμε. Πραγματικά, οφείλομε στον Θεό να κάνωμε το θέλημα του. Γιατί; Διότι ο Ιεχωβά Θεός, επειδή δημιούργησε τα πάντα, είναι ιδιοκτήτης της γης και όλων των πραγμάτων και πλασμάτων που είναι σ’ αυτήν. Αυτός μας έπλασε, όχι απλώς για ν’ απολαμβάνωμε τις δικές μας τέρψεις, αλλά και να εξυπηρετούμε τον σκοπό του, να κάνωμε το θέλημα του. Όχι μόνο έπλασε τα πάντα στην αρχή, αλλά και συντηρεί τα πάντα, προμηθεύοντας το ηλιακό φως και τη βροχή. Γι’ αυτό διαβάζομε τα εξής: «Άξιος είσαι, Ιεχωβά, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, διότι συ έκτισας τα πάντα, και δια το θέλημα σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.»—Αποκ. 4:11.

¹³ Επίσης, το ν’ αφιερωθούμε να πράττωμε το θέλημα του Ιεχωβά και να συμβολίσωμε το βάπτισμά μας είναι το στοργικό και ωφέλιμο πράγμα που πρέπει να κάνωμε. Όταν διαλογιζώμεθα όλη την αγάπη που έδειξε τόσο άφθονα ο Ιεχωβά Θεός στην ανθρωπότητα για να καταστήση δυνατή τη ζωή και τη χαρά (Πράξ. 14:17), όταν σκεπτώμεθα την υπομονή που έδειξε στην πολιτεία του με το ανθρώπινο γένος τα περασμένα 6.000 χρόνια (2 Πέτρ. 3:8, 9), και όταν σκεπτώμεθα πόσο πολύ μας αγάπησε ώστε έδωσε τον μονογενή του Υιόν για να γίνη Σωτήρ και Λυτρωτής μας (Ιωάν. 3:16)—τι πρέπει να συμπεράνωμε; Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνωμε για να διατηρήσωμε τον αυτοσεβασμό μας είναι ν’ αφιερωθούμε στον στοργικό ουράνιο Πατέρα μας να κάνωμε το θέλημα του, και κατόπιν να συμβολίσωμε αυτή την αφιέρωσι με το εν ύδατι βάπτισμα.

ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ Η ΑΦΙΕΡΩΣΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ

14, 15. (α) Τι ερωτήματα μπορεί να εγείρουν μερικοί ως προς την ανάγκη της αφιερώσεως και του βαπτίσματος; (β) Ποιο Γραφικό παράδειγμα τονίζει την ανάγκη επισήμου αφιερώσεως μας να πράξωμε το θέλημα του Θεού;

¹⁴ Αλλά δεν θα μπορούσαμε να ευαρεστήσωμε τον Ιεχωβά Θεό και να λάβωμε την αμοιβή της αιωνίου ζωής διάγοντας απλώς μια καθαρή ζωή; πιστεύοντας στον Θεό και στον Ιησού Χριστό; συναναστρεφόμενοι με τον λαό του Θεού; λέγοντας στους άλλους τα «αγαθά νέα»; χωρίς ν’ αφιερωθούμε επισήμως για να κάνωμε το θέλημα του Θεού και να βαπτισθούμε; Προφανώς υπάρχουν μερικοί που σκέπτονται έτσι, διότι, ενώ κάνουν αυτά τα άλλα πράγματα, σταματούν στην αφιέρωσι και στο βάπτισμα. Αλλά σ’ αυτό σφάλλουν.

¹⁵ Για να μας ανταμείψη ο Ιεχωβά Θεός πρέπει να πιστεύωμε σ’ αυτόν και να τον αγαπούμε ως τον βαθμό ν’ αφιερωθούμε να κάνωμε το θέλημα του Θεού και ν’ ακολουθήσωμε τα ίχνη του Ιησού Χριστού. Παραδείγματος χάριν: Στο Όρος Σινά, ο Ιεχωβά Θεός έθεσε ενώπιον του έθνους Ισραήλ τους νόμους του και τις αμοιβές που θα ελάμβαναν αν υπήκουαν στους νόμους του. Οι Ισραηλίται επίσημα δέχθηκαν να κάνουν το θέλημα του Θεού, ώστε να μπορούν να λάβουν την καθοδηγία, την προστασία και την ευλογία του Θεού. Ομοίως, οι δούλοι του σήμερα πρέπει ν’ αναλάβουν μια τέτοια υποχρέωσι. (Έξοδ. 19:3-8) Πρέπει να προσέξουν την εντολή του Ιησού, ότι εκείνοι που θα τηρούσαν τις εντολές του έπρεπε ν’ αρχίσουν από το βάπτισμα.—Ματθ. 28:19, 20.

16, 17. (α) Εξηγήστε την ασυνέπεια εκείνων που θέλουν να υπηρετούν το Θεό χωρίς να βαπτισθούν. (β) Πώς μπορούν να εφαρμοσθούν εδώ τα εδάφια Ρωμαίους 10:9, 10; (γ) Πώς θα μπορούσε να εξηγηθή η έλλειψις ειλικρινείας μερικών ανθρώπων που καθυστερούν το βάπτισμα;

¹⁶ Θα μπορούσαμε να επεξηγήσωμε το ζήτημα ως εξής: Κάποιος άνθρωπος που βαδίζει σ’ ένα εξοχικό δρόμο διακρίνει πάρα πολλούς ανθρώπους που βοηθούν στο θερισμό μιας συγκομιδής. Αισθάνεται την ανάγκη να ενωθή μ’ αυτούς και, έτσι, τους βοηθεί επί πολλές μέρες ώσπου να θερισθή πλήρως η συγκομιδή. Εν τούτοις, όταν έλθη η ώρα να πληρωθούν οι εργάται, μπορεί αυτό το άτομο ορθώς ν’ αναμένη να πληρωθή; Όχι, διότι δεν είχε μισθωθή. Δεν είχε κάνει συμβόλαιο με τον κύριο του θερισμού για πληρωμή. Δεν ήλθε κάτω από την κανονική διάταξι σύμφωνα με την οποία ένας εργάτης πληρώνεται. Η κατάστασις είναι όμοια μ’ εκείνους που γίνονται δούλοι του Θεού. Γι’ αυτό και τα εδάφια Ρωμαίους 10:9, 10 δεν εφαρμόζονται απλώς σε οποιαδήποτε δημοσία ομολογία ή διακήρυξι, αλλά έχουν ιδιαίτερη εφαρμογή σε μια επίσημη δημοσία διακήρυξι όπως αυτή που κάνει το άτομο όταν αφιερώνεται να κάμη το θέλημα του Θεού και βαπτίζεται. «Εάν ομολογήσης δια του στόματος σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή· διότι με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν.» Αυτή η δημοσία ομολογία ή διακήρυξις κάνει γνωστό σε όλους ότι ένα άτομο εξέλεξε να εργάζεται με τον Ιεχωβά Θεό. Δεν μπορούμε ν’ αναμένωμε από τον Θεό να μας ανταμείψη με αιώνια ζωή αν εμείς, όπως θα λέγαμε, δεν αποδεχθούμε και υπογράψωμε να εργασθούμε γι’ αυτόν.

¹⁷ Ή, για να χρησιμοποιήσωμε ένα άλλο παράδειγμα: Ένας νεαρός κάνει συχνές επισκέψεις σε μια νεαρή κοπέλλα. Ισχυρίζεται ότι την αγαπά πάρα πολύ. Την προσκαλεί έξω για γεύμα, την πηγαίνει στο θέατρο, της αγοράζει δώρα. Οι άλλοι νομίζουν ότι ερωτοτροπεί μ’ αυτή, αλλ’ αυτός επιμελώς αποφεύγει το θέμα του γάμου. Μπορεί να λεχθή ότι αγαπά την κοπέλλα; Αυτό που πολύ πιθανώς εκείνη έχει υπ’ όψι της είναι να πανδρευθή. Εν τούτοις, αυτός δεν θέλει να χάση την ελευθερία του, δεν θέλει να ‘δεσμευθή’ μαζί της. Όλοι, λοιπόν, οι ισχυρισμοί του ότι την αγαπά είναι κενοί, ανειλικρινείς. Το ίδιο συμβαίνει και με οποιοδήποτε άτομο ισχυρίζεται ότι αγαπά τον Ιεχωβά Θεό και εκτιμά όλα όσα ο Θεός έχει κάμει γι’ αυτόν. Αν μέσα σε μια λογική χρονική περίοδο δεν αφιερωθή να πράττη το θέλημα του Θεού, ακολουθώντας τα ίχνη του Ιησού, οι ομολογίες του είναι κενές, προδίδουν έλλειψι αγάπης, εμπιστοσύνης και πίστεως στον Ιεχωβά Θεό και μπορεί πραγματικά να είναι ανειλικρινείς.

18. Τι τονίζει το εδάφιο 1 Πέτρου 3:21 ως προς την ανάγκη να βαπτισθή το άτομο;

¹⁸ Επιπλέον, το βάπτισμα είναι ουσιώδες για την απόκτησι αγαθής συνειδήσεως προς τον Θεό. Ο απόστολος Πέτρος διασαφηνίζει αυτό το σημείο στο εδάφιο 1 Πέτρου 3:21: «Του οποίου [δηλαδή, του κατακλυσμού των ημερών του Νώε] αντίτυπον ον το βάπτισμα σώζει και ημάς την σήμερον, ουχί αποβολή της ακαθαρσίας της σαρκός [όσο σπουδαίο κι αν είναι αυτό], αλλά μαρτυρία της αγαθής συνειδήσεως εις Θεόν, δια της αναστάσεως του Ιησού Χριστού.»

19. (α) Πόσο κατάλληλο είναι το σύμβολο του βαπτίσματος; (β) Ποιες πρακτικές απόψεις έχει αυτό;

¹⁹ Το βάπτισμα είναι ένα πολύ κατάλληλο σύμβολο του ότι έχομε εκλέξει να εργαζώμεθα με τον Ιεχωβά Θεό με το ν’ αφιερωθούμε να πράττωμε το θέλημα του Ιησού Χριστού. Με το να καταδυθούμε στο νερό, και να καλυφθούμε απ’ αυτό, θάπτομε κατά ένα τρόπο τον εαυτό μας. Πεθαίνομε ως προς την προηγούμενη πορεία ενεργείας μας· αυτό σημαίνει τον θάνατο της ιδιοτελούς μας πορείας, της εκλογής μας να ενεργούμε μόνο για ΔΙΚΗ ΜΑΣ ευαρέσκεια. Η ανάδυσις από το νερό εξεικονίζει το ότι εμείς αναζωοποιούμεθα για να πράττωμε το θέλημα του Θεού, και έτσι, να περιπατούμε «εις νέαν ζωήν.» Το εν ύδατι βάπτισμα θα μπορούσε επίσης να λεχθή ότι έχει μια πολύ πρακτική άποψι, διότι ένα άτομο μπορεί εύκολα να λησμονήση ότι προφορικά δέχθηκε να κάνη το θέλημα του Θεού, ή και να λησμονήση το ότι κάποτε υπέγραψε ένα σχετικό χαρτί· διότι πόσα πράγματα λησμονούμε, που είπαμε ή εγράψαμε ακόμη! Αλλά μπορεί κανείς να λησμονήση ότι αφού άκουσε μια ομιλία περί βαπτίσματος και μετείχε στην προσευχή, άλλαξε ρούχα, φόρεσε το μπανιερό του και βαπτίσθηκε παρουσία πολλών μαρτύρων; Καθόλου! Αφού κάνει κανείς ένα τέτοιο βήμα, έχει την υποχρέωσι να προχωρήση και να γίνη συνεργάτης του Ιεχωβά Θεού. Όλα όσα περιλαμβάνονται σ’ αυτό θα εξετασθούν στο επόμενο άρθρο.