χαρά . . . μου.»​—Φιλιππησ. 4:1· 1 Θεσ. 2:19, 20.

19, 20. (α) Ποια πράγματα θα μας βοηθήσουν να οικοδομήσωμε συναναστροφές του Νέου Κόσμου επάνω σε ορθά θεμέλια; (β) Από ποια άποψι η συναναστροφή της κοινωνίας Νέου Κόσμου είναι όμοια με μια οικογένεια;

¹⁹ Για ν’ απολαύσωμε πλήρως το προνόμιο της συναναστροφής του Νέου Κόσμου χρειάζεται να είμεθα βέβαιοι ότι η σχέσις μας με τους αδελφούς είναι οικοδομημένη επάνω στο ορθό θεμέλιο. Αν είμεθα νέοι πρέπει να φυλαγώμαστε από το να δείχνωμε ανευλάβεια για τους πρεσβυτέρους στην εκκλησία με το να τους μεταχειριζώμεθα μ’ έναν υπερβολικά οικείο τρόπο. Μάλλον, να τους μεταχειρίζεσθε σαν «πατέρας». Δείχνετε σεβασμό για τη διαφορά του φύλου, τηρώντας τις συναναστροφές καθαρές και υγιεινές, μην κάνοντας ποτέ κατάχρησι του προνομίου της Χριστιανικής συναδελφότητος που απολαμβάνομε. Για να ευφραίνεται κανείς στη συναναστροφή του με τους αδελφούς δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι υπερβολικά διαχυτικός ή εκδηλωτικός. Θέλομε να φυλαχθούμε από μια τέτοια υποκριτική επίδειξι φιλίας, απ’ την οποία λείπει γνήσιο ενδιαφέρον του ενός για τον άλλον.​—1 Τιμ. 5:1, 2· Ρωμ. 12:9.

²⁰ Όταν κανείς μπαίνη σε συναναστροφή μ’ εκείνους της κοινωνίας Νέου Κόσμου είναι σαν να έρχεται σε μια οικογένεια. Μέσα σε μια οικογένεια τα μέλη φθάνουν να γνωρίσουν το ένα το άλλο καλά, και ως προς τα λάθη των και ως προς τις καλές των ιδιότητες. Αλλά κάνουν παραχωρήσεις το ένα στο άλλο. Δεν προσπαθούν να υψώσουν ένα μέτωπο αυτοδικαιώσεως, διότι γνωρίζουν ότι τα άλλα μέλη της οικογενείας γρήγορα θα δουν μέσα απ’ αυτό. Και, πράγματι, είναι ευτυχισμένοι γι’ αυτό, επειδή μπορούν να είναι φυσικοί, να είναι αυτοί οι ίδιοι, και εμπιστεύονται στα άλλα μέλη της οικογενείας ώστε να έχουν αβροφροσύνη γι’ αυτά και να μην τα απορρίπτουν επειδή μπορεί να έχουν επιτηδεύσεις και τρόπους εκτελέσεως των πραγμάτων διαφορετικούς απ’ αυτούς. Ομοίως στην κοινωνία Νέου Κόσμου, οι αδελφοί μας μάς εμπιστεύονται και έτσι είναι αυτοί οι ίδιοι, φυσικοί και δεν κάνουν επίδειξι αυτοδικαιώσεως. Τούτο συντελεί σε μια ευτυχή σχέσι. Συγχρόνως ενδιαφερόμεθα όλοι να βοηθήσωμε αλλήλους να ανακαινίσωμε τις διάνοιές μας για να συμμορφωθούν προς τις κατευθύνσεις ζωής του Νέου Κόσμου. Ας ζητούμε πάντοτε ατομικώς να συμβάλωμε στο πνεύμα της ευφροσύνης μέσα στην κοινωνία Νέου Κόσμου με το να είμεθα γενναιόδωροι, φιλάγαθοι, αβρόφρονες, ενδιαφερόμενοι ο ένας για τον άλλον περισσότερο παρά για τον εαυτό μας, οικοδομώντας ο ένας τον άλλον με χαρούμενη υπηρεσία της Βασιλείας προς αίνον του Ιεχωβά.​—Ρωμ. 12:2· Παροιμ. 19:22.

NO TITLE

Μια δυνατή Γραφική ομιλία που έχει πάντοτε την αξία της και την επικαιρότητά της είναι αυτή που αναγράφεται στο βιβλίο των Πράξεων Αποστόλων, κεφ. 17 και εδάφια 22-31. Διαβάστε την:

«Σταθείς δε ο Παύλος εν μέσω του Αρείου Πάγου, είπεν, Άνδρες Αθηναίοι, κατά πάντα σας βλέπω εις άκρον θεολάτρας. Διότι ενώ διηρχόμουν και ανεθεώρουν τα σεβάσματά σας, εύρον και βωμόν, εις τον οποίον είναι επιγεγραμμένον, ΑΓΝΩΣΤΩ ΘΕΩ. Εκείνον λοιπόν τον οποίον αγνοούντες λατρεύετε, τούτον εγώ κηρύττω προς εσάς. Ο Θεός όστις έκαμε τον κόσμον και πάντα τα εν αυτώ, ούτος Κύριος ων του ουρανού και της γης, δεν κατοικεί εν χειροποιήτοις ναοίς, ουδέ λατρεύεται υπό χειρών ανθρώπων, ως έχων χρείαν τινός, επειδή αυτός δίδει εις πάντας ζωήν και πνοήν και τα πάντα. Και έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων, δια να κατοικώσιν εφ’ όλου του προσώπου της γης, και διώρισε τους προδιατεταγμένους καιρούς, και τα οροθέσια της κατοικίας αυτών· δια να ζητώσι τον Κύριον, ίσως δυνηθώσι να φηλαφήσωσιν αυτόν και να εύρωσιν· αν και δεν είναι μακράν από ενός εκάστου ημών· διότι εν αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και υπάρχομεν· καθώς και τινες των ποιητών σας είπον, “Διότι και γένος είμεθα τούτου. ” Γένος λοιπόν όντες του Θεού, δεν πρέπει να νομίζωμεν τον Θεόν ότι είναι όμοιος με χρυσόν ή άργυρον ή λίθον, κεχαραγμένα δια τέχνης και επινοίας ανθρώπου. Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι· διότι προσδιώρισεν ημέραν, εν η μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη δια ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών.»