Ένας Ελεύθερος Λαός—Αλλά Ευπειθής
«Ως ελεύθεροι, και μη ως έχοντες την ελευθερίαν επικάλυμμα της κακίας, αλλ’ ως δούλοι του Θεού. Πάντας τιμήσατε· την αδελφότητα αγαπάτε· τον Θεόν φοβείσθε».—1 Πέτρ. 2:16, 17.
1. Ποια ελευθερία έδειξε ο απόστολος Παύλος ότι είχαν οι όμοιοι μ’ αυτόν ακόλουθοι του Χριστού;
«ΕΝ ΤΗ ελευθερία λοιπόν, με την οποίαν ηλευθέρωσεν ημάς ο Χριστός, μένετε σταθεροί, και μη υποβληθήτε πάλιν εις ζυγόν δουλείας.» Αυτά έγραψε ο απόστολος Παύλος αφού περιέγραψε την ελευθερία των υιών του Θεού, που ήσαν επίσης και υιοί της ελευθέρας ουρανίας οργανώσεώς Του, της «άνω Ιερουσαλήμ,» της «μητρός» των. Αυτή η «μήτηρ» οργάνωσις που έχει την ελευθερία της τελείας σχέσεως με τον Θεό, παραστάθηκε εν τούτοις ως η ‘γυνή’ του Ιεχωβά Θεού. Εφόσον λοιπόν αυτή ήταν η σχέσις της, η ελευθερία της ήταν σχετική. Αυτή υπετάσσετο στην εξουσία του μεγάλου ουρανίου Συζύγου της. Και ως υιοί, ο Παύλος και οι όμοιοι με αυτόν ακόλουθοι του Χριστού είχαν επίσης μια σχετική ελευθερία, διότι ήσαν υποκείμενοι στον ουράνιο «Πατέρα» και τη «μητέρα». Ως τέκνα, έπρεπε να είναι ευπειθή στη ‘διδασκαλία του πατρός των και στον νόμον της μητρός των.’—Γαλ. 5:1· 4:26· Παροιμ. 1:8.
2. Γιατί ο λαός του Θεού είναι ελεύθερος, κι’ εν τούτοις γιατί η ελευθερία του δεν είναι απόλυτη;
2 Ο λαός του Θεού είναι ελεύθερος σήμερα διότι γνωρίζει ότι η αλήθεια τον έχει ελευθερώσει. (Ιωάν. 8:32) Αλλά η ελευθερία την οποίαν έχουν είναι για καλό, όχι για κακό. Αυτοί μπορούν να εκδηλώνουν πλήρως τους καρπούς του πνεύματος, διότι «κατά των τοιούτων δεν υπάρχει νόμος». (Γαλ. 5:23) Αυτοί οι καρποί είναι όλα όσα χρειάζονται για πλήρη ευτυχία· το να πράττη κανείς το κακόν επαναφέρει μόνον δουλεία στην αμαρτία και στο θάνατο. Για να πράττουν το καλό και το ωφέλιμο, πρέπει να υπακούουν σ’ Εκείνον ο οποίος τους ελευθέρωσε, στον Ιησού Χριστό.
ΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΚΑΛΟ
3. Ποια διευθέτησι, που απαιτεί υπακοή, έκαμε ο Θεός στη Χριστιανική εκκλησία;
3 Ο Θεός, επίσης, έκαμε μια διάταξι στη γη στην οποία υπέταξε το λαό του. Αυτή ήταν εκκλησιαστική οργάνωσις. Μέσα σ’ αυτήν έθεσε ωρισμένα πρόσωπα για να ποιμαίνουν και να καθοδηγούν το εκκλησιαστικό του «ποίμνιο». Άνδρες τοποθετούνται σε θέσεις για να βοήσουν την εκκλησία να εκτελή το έργον που ανετέθη σ’ αυτήν, δηλαδή, την κήρυξι των αγαθών νέων της Βασιλείας. Επίσης, αυτοί οι άνδρες φροντίζουν για την ατομική ευημερία των μελών της εκκλησίας, βοηθώντας τους αδελφούς να εφαρμόζουν τις αρχές της Αγίας Γραφής στη ζωή τους. Σ’ αυτούς τους άνδρες ο Χριστιανός πρέπει επίσης να πείθεται, όπως προσέταξε ο απόστολος: «Πείθεσθε εις τους προεστώτας σας, και υπακούετε· διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας, ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον διά να κάμνωσι τούτο μετά χαράς, και μη στενάζοντες· διότι τούτο δεν σας ωφελεί».—Εβρ. 13:17.
4. Σε ποιους άλλους νόμους προστάζει ο Θεός να υπακούη ο Χριστιανός, και είναι αυτοί εμπόδιο στη Χριστιανική διακονία;
4 Επίσης, οι Χριστιανοί προστάζονται να υποτάσσωνται στις ανώτερες εξουσίες, στους κυβερνητικούς άρχοντας αυτού του κόσμου. Πρέπει να υπακούουν στους νόμους που δεν αντιβαίνουν στους νόμους του Θεού. (Ρωμ. 13:1· παράβαλε Πράξεις 4:19· 5:29.) Οι Χριστιανοί δούλοι πρέπει να υποτάσσωνται στους κυρίους των, η δε αρχή αυτή εφαρμόζεται σήμερον στους υπαλλήλους, οι οποίοι πρέπει να ευαρεστούν τους προϊσταμένους των κατά πάντα. (Τίτον 2:9, 10) Τα τέκνα πρέπει να υπακούουν στους γονείς των. (Εφεσ. 6:1-3) Όλες αυτές οι εντολές δεν περιορίζουν τους Χριστιανούς από το να κάνουν το καλό και να διεξάγουν την Χριστιανική των διακονία, αλλ’ αντιθέτως, με την υπακοή σ’ αυτούς τους νόμους δοξάζουν τον Θεό και προάγουν τα συμφέροντα της Βασιλείας.
5. Με ποια έννοια οι Χριστιανοί είναι σε υποταγή σε όλους τους αδελφούς των;
5 Εκτός απ’ αυτές τις διάφορες εξουσίες στις οποίες ο Χριστιανός πρέπει να υποτάσσεται και που η υποταγή του συντελεί στο καλό και στη μεγαλύτερη ελευθερία και ευτυχία του, ο απόστολος προχωρεί ακόμη περισσότερο, δίνοντας αυτή την προτροπή: «Προλαμβάνοντες να τιμάτε αλλήλους». (Ρωμ. 12:10) Κατά ένα τρόπον, λοιπόν, όλοι οι Χριστιανοί είναι σε υποταγή σε όλους τους αδελφούς των, διότι πρέπει να υπηρετούν τα συμφέροντα των αδελφών των πριν από τα ιδικά των.—Μάρκ. 10:44· 1 Πέτρ. 5:5.
Η ΥΠΟΤΑΓΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ
6. Ποιο είναι το σημείο που δείχνει έξοχα τη διαφορά μεταξύ του αληθινού Χριστιανού και του κοσμικού ανθρώπου σήμερα;
6 Αυτό σε ποια θέσι τοποθετεί τον Χριστιανό σε σύγκρισι μ’ εκείνους οι οποίοι έχουν τη στάσι του κόσμου γενικά; Η πορεία του Χριστιανού είναι πορεία υπακοής, ενώ η πορεία εκείνων είναι πορεία ανυπακοής. Αυτό είναι το κύριο σημείο που κάνει διάκρισι της διαφοράς. Με τι σοβαρότητα λοιπόν πρέπει να παίρνωμε το ζήτημα της υπακοής!
7. Πώς μπορεί να παρασυρθούμε να πάρωμε «μέρος» σε κάποια κοσμική υπόθεσι, αλλά τι πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν;
7 Εν τούτοις, μπορεί κάποτε να παρασυρθούμε να ενεργήσωμε διαφορετικά. Βλέπομε γύρω μας κάθε ανυπακοή σε κάθε μορφή εξουσίας. Ακούμε λόγια αυτού του είδους. Βλέπομε αδικίες, και μπορεί ν’ αρχίσωμε να φρονούμε ότι αυτοί που δεν υπακούουν είναι δικαιολογημένοι. Μπορεί ν’ αρχίσωμε να παίρνωμε το «μέρος» τους και μάλιστα ν’ αρχίσωμε να νομίζωμε ότι υπάρχουν λόγοι για ν’ αναλάβωμε αγώνα μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. Πιθανόν οι νεαροί καθώς και άλλοι μέσα στον κόσμο να φρονούν ότι έχουν λόγους να στασιάζουν εναντίον των συνθηκών του κόσμου. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν αδικίες. Αλλά οι κοσμικοί ας κάνουν ό,τι θέλουν. Ούτε οι νέοι, όμως, ούτε οποιοσδήποτε από τον λαό του Θεού δεν πρέπει να μάχεται τις μάχες του κόσμου. Και ασφαλώς οι Χριστιανοί δεν έχουν κανένα λόγο να στασιάζουν ή έστω και να παρακούουν στη διάταξι του Θεού.
8. Τι θα λέγατε σχετικά με την παρακοή στα λόγια του Μωυσέως, έχοντας υπ’ όψι τη σκηνή του Όρους Σινά;
8 Σκεφθήτε τώρα τη θέσι του λαού του Θεού, όπως περιγράφεται στην Αγία Γραφή. Ο Παύλος παραβάλλει την κατάστασι του Ισραήλ υπό τον Μωυσή μ’ εκείνην της Χριστιανικής εκκλησίας, και λέγει: «Διότι δεν προσήλθετε εις όρος ψηλαφώμενον, και καιόμενον με πυρ, και εις ζόφον και σκότος και ανεμοστρόβιλον, και εις σάλπιγγος ήχον, και φωνήν λόγων, την οποίαν οι ακούσαντες παρεκάλεσαν να μη λαληθή πλέον προς αυτούς ο λόγος· (διότι δεν υπέφερον το προσταττόμενον. “Και ζώον εάν εγγίση το όρος θέλει λιθοβοληθή, ή με βέλη θέλει κατατοξευθή”. Και τόσον φοβερόν ήτο το φαινόμενον, ώστε ο Μωυσής είπε, Κατάφοβος είμαι και έντρομος)». (Εβρ. 12:18-21) Μερικοί μάλιστα ενόμιζαν ότι ήσαν δικαιολογημένοι να δείξουν ανυπακοή στον Μωυσή. Θα παίρνατε σεις το μέρος αυτών των ανδρών και γυναικών αν ήσαστε παρόντες σ εκείνη την φοβερή επίδειξι του Όρους Σινά;
9, 10. Γιατί είναι πολύ πιο σοβαρό για τον Χριστιανό να είναι απειθής;
9 Ο Παύλος προχωρεί για να περιγράψη μια πιο φοβερή σκηνή: «Αλλά προσήλθετε εις όρος Σιών, και εις πόλιν Θεού ζώντος, την επουράνιον Ιερουσαλήμ, και εις μυριάδας αγγέλων, εις πανήγυριν και εκκλησίαν πρωτοτόκων καταγεγραμμένων εν τοις ουρανοίς, και εις Θεόν κριτήν πάντων, και εις πνεύματα δικαίων οίτινες έλαβον την τελειότητα και εις νέας διαθήκης μεσίτην Ιησούν, και εις αίμα καθαρισμού, το οποίον λαλεί καλήτερα παρά το του Άβελ».—Εβρ. 12:22-24.
10 Κατόπιν ο Παύλος δίνει την εξής νουθεσία: «Προσέχετε μη καταφρονήσητε τον λαλούντα· διότι αν εκείνοι δεν απέφυγον καταφρονήσαντες τον λαλούντα προς αυτούς επί της γης, πολλώ μάλλον ημείς, εάν αποστραφώμεν τον λαλούντα από των ουρανών». «Ας κρατώμεν την χάριν, διά της οποίας να λατρεύωμεν ευαρέστως τον Θεόν με σέβας και ευλάβειαν».—Εβρ 12:25, 28.
ΠΩΣ ΔΕΧΕΣΘΕ ΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ;
11, 12. Με ποιους τρόπους θα ήταν δυνατόν να δείξωμε περιφρόνηση ή έλλειψι σεβασμού στις συμβουλές που μας δίνει ένας υπεύθυνος αδελφός, και γιατί με τον τρόπο αυτόν θα ενεργούσαμε αντίθετα προς τα καλύτερα συμφέροντά μας;
11 Πιστεύομε ότι αυτό είναι πραγματικά αληθινό, ότι οι Χριστιανοί στέκουν σε μια τέτοια θέσι που εμπνέει δέος; Τότε με ποια στάσι πρέπει ν’ ακούμε την πνευματική νουθεσία που λαμβάνομε πάντοτε; Και πώς πρέπει ν’ αντιδρούμε αν εγερθή μια κατάστασις στην οποία κάποιος που έχει εξουσία, ένας αδελφός, δώση συμβουλή; Μήπως θα το πάρωμε αυτό σαν ύβρι ή προσβολή και θα σκεφθούμε, ‘Τι δικαίωμα έχει αυτός να μιλή έτσι σ’ εμένα;’ ή, ‘Έχω δικαίωμα να το κάμω (ή να μη το κάμω)· αυτός δεν έχει εξουσία να μου το επιβάλη’.
12 Γιατί μια τέτοια στάσις θα ήταν εσφαλμένη; Και γιατί θα ήταν επίσης εσφαλμένο το να φαινώμεθα ότι ακούμε απλώς επειδή γνωρίζομε ότι οφείλομε σεβασμό σ’ αυτόν που μας ομιλεί, ακόμη και ότι συμφωνούμε μαζί του προφορικώς, αλλά ν’ αφήνωμε πραγματικά τις συμβουλές να ‘μπαίνουν από το ένα αυτί και να βγαίνουν από το άλλο’; Διότι αν και υπάρχουν μερικά πράγματα τα οποία η εκκλησία δεν μπορεί να τα διατάξη, εν τούτοις είναι για το καλό ολόκληρης της εκκλησίας, στην οποία περιλαμβάνεσθε και σεις, διότι η δική σας ευημερία είναι συνδεδεμένη με την ευημερία της εκκλησίας, αν θέλετε να σας προστεθούν χρόνια ειρήνης και ζωής.
13. Τι λέγει πραγματικά ένας που παραβλέπει τη συμβουλή που του δίδεται, και ποια Γραφική οδηγία πρέπει να λάβη σοβαρά υπ’ όψι;
13 Πραγματικά, τι θα έκανε ένα άτομο αν έδειχνε την ανωτέρω περιγραφόμενη στάσι; Θα έλεγε, στην πραγματικότητα, ότι ο Θεός δεν διευθύνει την εκκλησία του, ότι ο Θεός δεν μας διδάσκει τον σωστό δρόμο μέσω της οργανώσεώς του. Αυτό δείχνει έλλειψι πίστεως. Μήπως θέλει κανείς από μας πραγματικά να το πη αυτό; Πρέπει να σκεφθή σοβαρά τα λόγια του αποστόλου στην επιστολή προς Εβραίους 3:16-19· 4:11-13· 12:1.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
14. (α) Ποια αρχή θα μας κάμη ικανούς να γνωρίζωμε ποια πράγματα είμεθα φυσικώς ελεύθεροι, να κάνωμε, αλλά δεν έχομε δικαίωμα να τα κάνωμε; (β) Αν περιφρονούμε τη συμβουλή της εκκλησίας σχετικά με τις συναναστροφές, εναντίον τίνος στρεφόμενα;
14 Ας εξετάσωμε μια κατάστασι στην οποία η εκκλησία δεν μπορεί να μας διατάξη να κάμωμε ή να μην κάμωμε κάτι. Υπάρχουν πράγματα που έχομε την ελευθερία να τα κάμωμε, με την έννοια ότι κανείς δεν είναι πιθανόν να μας σταματήση. Έχομε φυσική ελευθερία, λόγου χάριν, να συναναστρεφώμεθα οποιονδήποτε θέλομε, αλλά δεν έχομε δικαίωμα ως Χριστιανοί να έχωμε συναναστροφές με τον κόσμο. Οι κακές συναναστροφές δεν είναι επωφελείς σ’ εμάς τους ιδίους ή στους αδελφούς μας μέσα στην εκκλησία, ούτε και εποικοδομούν. Φυσικά, η εκκλησία δεν μπορεί να επιβάλη σ’ ένα άτομο τις συνέπειες της παραβάσεως της αρχής του ότι «φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί,» αλλ’ αυτό το άτομο, ωστόσο, θ’ αποκομίση τα βλαβερά αποτελέσματα, διότι ο Θεός μπορεί να επιβάλη και θα επιβάλη όλους τους νόμους του. «Ο Θεός δεν εμπαίζεται».—1 Κορ. 15:33· Γαλ. 6:7.
15. Αν ακολουθούμε τις «ακρότητες» της μόδας, με ποιους συνταυτιζόμεθα;
15 Αν θέλωμε ν’ ακολουθήσωμε ή να μιμηθούμε τις φαντασιοπληξίες του κόσμου, με τις ακρότητες στις μόδες του και στους τρόπους ενεργείας του, μπορούμε να το κάμωμε αυτό, αλλ’ είναι εποικοδομητικό; Με ποιους συνταυτιζόμεθα; Κυρίως με τον κόσμο των διασκεδάσεων. Μπορεί να μας φαίνεται ότι αυτοί αποτελούν την πλειονότητα και ότι η φωνή των εκπροσωπεί την πλειονότητα, διότι αυτοί είναι εκείνοι τους οποίους οι άνθρωποι βλέπουν στην τηλεόρασι ή στον κινηματογράφο. Αλλά ποιος είναι μεταξύ των πρώτων που διαδίδει τη διαφθορά; Πάλι είναι ο κόσμος των διασκεδάσεων. Στη σκηνή του θεάτρου και στην οθόνη του κινηματογράφου παρουσιάζουν τη γυμνότητα, τον σεξουαλισμό, τη διαστροφή, και προσπαθούν να κάνουν τις ταινίες του κινηματογράφου όσο το δυνατόν πιο διεγερτικές, φρικτές και στασιαστικές. Ένας κινηματογράφος διεφήμιζε ότι ο κάθε θεατής θα ελάμβανε μια «χαρτοσακούλα ανάγκης» για την περίπτωσι που θα έκαμνε εμετό στη διάρκεια της προβολής της ταινίας.
16. Αν κανείς αρχίση να μιμήται τον κόσμο των διασκεδάσεων, ποιο ερώτημα θα μπορούσε να τεθή γι’ αυτόν;
16 Αν τώρα ένα άτομο αρχίση να μιμήται τον όχλο των διασκεδάσεων ή εκείνους που αγαπούν τα πράγματα που παρουσιάζουν στη σκηνή ή στην οθόνη, ως πού πρόκειται να φθάση; Θα βγάλη και αυτός τα ρούχα του όταν και αυτοί τα βγάζουν; Θα κάμη όπως εζητήθη να κάμουν οι θεαταί σ’ ένα θέατρο της Νέας Υόρκης, δηλαδή, ν’ ανεβούν στη σκηνή και να συμμετάσχουν στις πράξεις των; Λίγοι θα ήθελαν να το κάμουν αυτό. Αλλά αν κανείς και κατά ένα μέρος ακολουθή το πρότυπο που δίνουν αυτά τα άτομα, πού θα σταματήση; Ο Χριστιανός που φέρνει και το ελάχιστο ίχνος της στάσεώς των στη δική του ζωή, την μολύνει. Γι’ αυτό δεν έχει το δικαίωμα να φέρνη τέτοια πράγματα μέσα στην εκκλησία, αλλ’ αντιθέτως, έχει ΚΑΘΗΚΟΝ να τ’ απομακρύνη.
17. Πώς μπορεί να πη κανείς αν μια ωρισμένη συνήθεια είναι καλή ή όχι;
17 Ο απόστολος μάς λέγει εκείνο που προσδιορίζει το αν πρέπει ν’ ακολουθήσωμε μια ωρισμένη συνήθεια ή όχι. Λέγει: «Μηδείς ας μη ζητή το εαυτού συμφέρον· αλλ’ έκαστος τα του άλλου». Ο καθένας μπορεί ν’ αναλύη τις πράξεις του. Αν αυτές πραγματικά βοηθούν τους άλλους πνευματικώς, τότε ενεργεί καλά.—1 Κορ. 10:24.
ΒΟΗΘΗΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ
18. Ποιο είναι τώρα ένα πολύ σοβαρό ερώτημα, και πώς εμείς συνδεόμεθα με αυτό;
18 Σ’ αυτόν τον καιρό, που κάθε μορφή και θεσμός αυτού του συστήματος πραγμάτων είναι μολυσμένα, διεφθαρμένα και ολοένα καταρρέουν, το ζήτημα είναι, Μήπως αυτά διεισδύουν και διαφθείρουν την εκκλησία του Θεού; Θα παραμείνη η εκκλησία καθαρή ως η μόνη οργάνωσις στον κόσμο που δοξάζει το όνομα του Θεού και τις δίκαιες αρχές του; Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό ερώτημα. Συνδέεται άμεσα με το μεγάλο ζήτημα της θείας κυριαρχίας. Μη νομίσετε ούτε προς στιγμήν ότι ο Διάβολος δεν διεξάγει τον πιο σκληρό αγώνα που μπορεί εναντίον της εκκλησίας. Και μη νομίσετε ότι σεις δεν είσθε στη μάχη, διότι αυτός μάχεται για να ΣΑΣ μολύνη ως έναν Χριστιανόν ατομικώς.—Αποκάλ. 12:17.
19. Ποια μέσα επρομήθευσε ο Ιεχωβά για να τηρήται η εκκλησία καθαρή, και τι απαιτεί αυτό από μας;
19 Η εκκλησία του Θεού θα παραμείνη, όπως προείπε η Γραφή. (2 Τιμ. 2:19) Ο Θεός έθεσε ανθρώπους σε θέσεις ευθύνης να φροντίζουν ώστε η εκκλησία να διατηρήται καθαρή, και το καθένα από τα μέλη της εκκλησίας να προστατεύεται με τη βοήθεια αυτών των πνευματικών ανθρώπων. Επομένως, όταν αυτοί οι άνθρωποι δίνουν συμβουλές, ενεργούν για να επιπλήξουν ένα μέρος που αμαρτάνει, ή και αποβάλουν έναν στασιαστή από την εκκλησία, όλοι μας πρέπει να συνεργαζώμεθα. Πρέπει να χαίρωμε που έθεσε ο Θεός μια τέτοια προστατευτική διάταξι.
20. Πώς μπορεί να μας βοηθήση η συμβουλή προς Κολοσσαείς 3:2 να συνεργαζώμεθα πλήρως με την εκκλησία;
20 Μπορούμε να συνεργαζώμεθα με την εκκλησία με το να ‘φρονούμε τα άνω, όχι τα επί της γης.’ «Τα επί της γης» συχνά είναι πράγματα τα οποία μας προσελκύουν. Μπορεί στην αρχή να δυσκολευώμεθα βλέποντας τη διαφορά μεταξύ της ελευθερίας που μας παρέχεται σχετικά με τα πράγματα αυτά και το δικαίωμα να τα πράττωμε. Αλλ’ αν μελετούμε, σκεπτώμεθα και συγκεντρωνώμεθα στα «άνω» πράγματα του Θεού, μπορούμε να διακρίνωμε καθαρά ποια θα έπρεπε να είναι η στάσις μας.—Κολ. 3:2.
21. Πώς μπορούμε να δείξωμε πιστότητα στην εκκλησία όταν ένας αδελφός επιπλήττεται ή του επιβάλλεται, ποινή από τους υπευθύνους;
21 Μπορούμε επίσης να δείξωμε πιστότητα στην εκκλησία του Θεού με το να υποστηρίζωμε τον αγώνα της στο να διατηρηθή καθαρή και να υποβοηθήση με τις συμβουλές ή με την πειθαρχία εκείνους οι οποίοι σφάλλουν. Αντί να κάνωμε έναν αδελφό να νομίζη ότι η ποινή που του επεβλήθη ήταν εσφαλμένη, μπορούμε να του μιλήσωμε με καλωσύνη, δείχνοντάς του πού η πορεία του ήταν ασύνετη, να τον επιπλήξωμε και να τον υποβοηθήσωμε να διακρίνη πώς μπορεί να διορθώση την πορεία του και να είναι πιο ευτυχής. Μπορούμε να βοηθήσωμε τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας στις προσπάθειές των να τον επανορθώσουν. (Γαλ. 6:1) Θ’ αποφεύγωμε να κάνωμε ένα τέτοιο άτομο να νομίζη ότι είχε δίκαιο. Εάν μιλούμε εναντίον της επανορθωτικής ενεργείας, ενεργούμε έτσι εναντίον των συμφερόντων του. Όπως λέγουν οι Γραφές, ‘μισούμε τον αδελφό μας εν τη καρδία μας.’—Λευιτ. 19:17.
ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΝΑ ΕΥΡΕΘΟΥΜΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
22, 23. Εξηγήστε τα λόγια του αποστόλου στην επιστολή 1 Κορινθίους 6:12, 13.
22 Υπάρχει κι’ άλλος τρόπος να παρατηρήσωμε το ζήτημα του ορίου στο οποίον φθάνει η ελευθερία μας ως Χριστιανών και πού εισέρχεται η υπακοή στον Θεό για να την περιορίση. Εξετάστε τα λόγια του αποστόλου: «Πάντα είναι εις την εξουσία μου, πλην πάντα δεν συμφέρουσι· πάντα είναι εις την εξουσίαν μου, πλην εγώ δεν θέλω εξουσιασθή υπ’ ουδενός». Ο απόστολος αναφέρει ως παράδειγμα τη βρώσι τροφής. Τίποτα δεν θα μπορούσε να εκτεθή σαφέστερα ως ορθό. Αλλ’ ο Παύλος τονίζει ότι αν η βρώσις ωρισμένων τροφών δημιουργή ζήτημα σε άλλους της εκκλησίας, ο Χριστιανός πρέπει να είναι πρόθυμος να υποχωρή. Ενώπιον των συμφερόντων της Βασιλείας και σε σύγκρισι με τα συμφέροντα των αδελφών του, αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Ο Παύλος λέγει: «Τα φαγητά είναι διά την κοιλίαν, και η κοιλία διά τα φαγητά· πλην ο Θεός και ταύτην και ταύτα θέλει καταργήσει».—1 Κορ. 6:12, 13· 10:23.
23 Η τροφή είναι κάτι που καταστρέφεται όταν φαγωθή. Δεν διαρκεί. Επίσης, εκείνος που επιδίδεται απλώς στην ικανοποίησι της σαρκικής του ορέξεως ή επιθυμίας θα καταστραφή στον ωρισμένο καιρό από τον Θεό. Πραγματικά λοιπόν τι κάνει ο Χριστιανός εκείνος που επιμένει σ’ ένα ωρισμένο τρόπο παρά τα αισθήματα της εκκλησίας ή παρά τη Γραφική συμβουλή περί του εναντίου; Φέρεται σε υποταγή σε κακή εξουσία με τη στάσι, του, με την απόφασι ή την επιμονή του να πράττη εκείνα που θέλει ιδιοτελώς να πράττη. Ενεργεί με ανυπακοή στον Θεό. Ποιον λοιπόν υπακούει και υπηρετεί; Τον αντίδικο του Θεού. Πραγματικά είναι υποδουλωμένος σε μια πορεία που δεν είναι καλή, και η στάσις του θα τον οδηγήση σε πραγματική αναταραχή στη ζωή του αν εξακολουθήση.
24. Σε ποιους θα είχαν εφαρμογή τα λόγια του Παύλου για τους κρίσιμους καιρούς των ‘εσχάτων ημερών’, και γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρη σοβαρά αυτό;
24 Γι’ αυτό έγραψε ο Παύλος στον Τιμόθεο, επίσκοπο της Εφέσου, προειδοποιώντας ότι «εις τας εσχάτας ημέρας» οι άνθρωποι θα είναι «αλαζόνες,» «φίλαυτοι,» «υπερήφανοι,» «αδιάλλακτοι.» Αυτά τα πράγματα, όπως προειδοποίησε ο Παύλος τον Τιμόθεο, θα ήσαν φανερά σε μεγάλη κλίμακα μεταξύ των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών του «Χριστιανικού κόσμου.» Αλλ’ οι συνθήκες αυτές δεν πρέπει ν’ αφεθούν να εισχωρήσουν στην αληθινή Χριστιανική εκκλησία. Αν λοιπόν ένα άτομο μέσα στην εκκλησία είναι αλαζονικό, είναι σε μια θέσι χειρότερη από εκείνη των αλαζόνων του κόσμου, διότι ο απόστολος Πέτρος λέγει ότι ‘η κρίσις αρχίζει από τον οίκον του Θεού.’ Ένα τέτοιο άτομο είναι πιο υπόλογο στον Θεό παρά ένας που είναι έξω από την εκκλησία. Είναι σε μια επικίνδυνη θέσι.—2 Τιμ. 3:1-5· 1 Πέτρ. 4:17.
ΦΥΛΑΧΘΗΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΘΕΛΕΤΕ «ΑΛΛΑΓΗ»
25. Γιατί οι Χριστιανοί δεν πρέπει να συνεργάζωνται μ’ εκείνους που προσπαθούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο;
25 Υπάρχει ένας κίνδυνος για όλους, ιδιαίτερα για τους νεωτέρους, διότι παντού υπάρχει μια ζύμωσις για «αλλαγή.» Πολλοί που επιζητούν αλλαγές είναι ασφαλώς έντιμοι άνθρωποι, που βλέπουν τη διαφθορά και την αδικία και ζητούν κάτι καλύτερο, χωρίς να ξέρουν τι πρέπει να είναι αυτό. Αλλ’ εκείνοι που είναι πληροφορημένοι για τη βασιλεία του Θεού και συνταυτίζονται με την εκκλησία του Θεού γνωρίζουν για τη θεοκρατική της διάρθρωσι· γνωρίζουν ότι η εκκλησία είναι σε αρμονία με τις αρχές του Λόγου του Θεού. Αυτοί πρέπει να καταλάβουν ότι ο κόσμος είναι τελείως διαποτισμένος με ιδιοτέλεια που είναι σε άμεση αντίθεσι με τις δίκαιες αρχές, και δεν μπορεί ν’ αλλάξη προς το καλύτερο. Δεν υπάρχει λόγος να το επιχειρήσουν αυτό. Και πρέπει επίσης να γνωρίζουν ότι δεν πρέπει να προσπαθούν ν’ αλλάξουν την εκκλησία του Θεού σύμφωνα με τις δικές τους προσωπικές αντιλήψεις, ή με τις αντιλήψεις εκείνων που προωθούν αλλαγές στον κόσμο. Αυτό σημαίνει να φέρνη κανείς το πνεύμα του κόσμου μέσα στην εκκλησία, η οποία δεν πρέπει ν’ αποτελή μέρος αυτού του κόσμου.
26. Πώς προειδοποιούν οι Γραφές για τον κίνδυνο που διατρέχουν όσοι θέλουν να κάμουν αλλαγές στην εκκλησία σύμφωνα με τις δικές τους ιδέες του κόσμου;
26 Ποιο είναι το αποτέλεσμα της επικίνδυνης πορείας του να ζητή κανείς μια αλλαγή, νομίζοντας ότι η εκκλησία του Θεού είναι «αρχαϊκή,» ή τουλάχιστον ότι δεν συμμορφώνεται επαρκώς με τους συγχρόνους τρόπους και ιδέες; Ίσως αυτή η στάσις να εκδηλωθή με την προσπάθεια να καθορισθούν ωρισμένα προσωπικά «δικαιώματα» μέσα στην εκκλησία. Σημειώστε τι λέγει ο σοφός Σολομών στον γυιο του, στο βιβλίο των Παροιμιών: «Υιέ μου, φοβού τον Ιεχωβά και τον βασιλέα· και μη έχε συγκοινωνίαν μετά στασιαστών· διότι η συμφορά αυτών θέλει επέλθει εξαίφνης· και τις γνωρίζει αμφοτέρων τας τιμωρίας;»—Παροιμ. 24:21, 22.
27. Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα σ’ εκείνους που χρησιμοποιούν την ελευθερία που τους δίνει ο Θεός, αναγνωρίζοντας συγχρόνως την απαίτησι πλήρους υπακοής;
27 Ο Ιεχωβά αγαπά εκείνους που είναι ευπειθείς σ’ αυτόν. Αγαπά εκείνον που διαβάζει τον λόγον του, τον μελετά κι’ εφαρμόζει τις καλές συμβουλές του άμεσα στον εαυτό του, όσο άμεσα κι’ αν τον πλήττουν αυτές οι συμβουλές. Τι ελευθερία παρέχει ο Ιεχωβά σ’ εκείνους που υπακούουν σ’ αυτόν! Αυτός θ’ αλλάξη την όψι της γης εξολοθρεύοντας αυτούς που την μολύνουν. Με τον καιρό η ανθρωπότης όλη θα ελευθερωθή και θ’ απολαύση την «ελευθερίαν των τέκνων του Θεού.» Η σχέσις ενός στοργικού πατρός και ευπειθών τέκνων θ’ αποκατασταθή. Ο Ιεχωβά, με την άφθαστη αγάπη του θα μπορέση να δώση ανεξάντλητα πνευματικά και υλικά πλούτη στους ανθρώπους σε όλη την αιωνιότητα!—Ρωμ. 8:21· Αποκάλ. 11:18.