Να Είσθε Έντιμοι σε Όλα

ΕΚΕΙΝΟΙ, που θέλουν να ευαρεστούν τον Θεό, εγκολπώνονται τον κανόνα της εντιμότητος. Αντιλαμβάνονται ότι «ο Ιεχωβά βδελύττεται τον σκολιόν· το δε απόρρητον αυτού φανερόνεται εις τους δικαίους.»—Παροιμ. 3:32, ΜΝΚ.

Εκ πρώτης όψεως, η εντιμότης δεν φαίνεται ότι αποτελεί πρόβλημα για πολλούς. Μπορεί να νομίζουν ότι δεν δολιεύονται εσκεμμένως ούτε ότι εκτελούν ανέντιμα πράγματα όπως το ψεύδος, η απάτη ή η κλοπή. Εν τούτοις, συμβαίνει κάτι περισσότερο απ’ αυτό. Ένα άτομο πιθανόν να νομίζη ότι ζη σύμφωνα με τους υψηλούς Χριστιανικούς κανόνες περί εντιμότητος, αλλά συγχρόνως είναι δυνατόν να ασχολήται σε έργα τα οποία στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου έντιμα. Γι’ αυτό θα ήταν καλό για τον καθένα να επανεξετάση τη στάσι του σ’ αυτό το ζήτημα, υπό το φως εκείνων που εκτίθενται κατωτέρω, για να καθορίση κατά πόσον οι σκέψεις του και οι ενέργειες του έχουν ανάγκη προσαρμογής ώστε να εναρμονίζωνται με τη Χριστιανική εντιμότητα.

ΕΝΤΙΜΟΤΗΣ ΕΝΑΝΤΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ

Μερικά είδη εντιμότητος είναι πιο εμφανή, όπως η καθαρά κλοπή ή το ψεύδος. Άλλα, όμως, είναι περισσότερον ύπουλα, και επιβάλλεται ν’ αγρυπνούμε με μεγαλύτερη προσοχή.

Ένας τέτοιος τομέας που πρέπει να προσέχωμε είναι εκείνος που αφορά τη σχέσι του Χριστιανού με τις πολιτικές εξουσίες. Αυτός πρέπει ν’ αποδίδη στην κυβέρνησι τα οφειλόμενα σ’ αυτή, ακόμη και όταν η ίδια αυτή κυβέρνησις μπορή να μην είναι έντιμη απέναντί του. Ο Ιησούς Χριστός είπε ν’ ‘αποδίδωμε τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα.’ (Ματθ. 22:21) Προσδιορίζει η κυβέρνησις διάφορες φορολογίες στους πολίτας της; Τότε ο Χριστιανός δεν πρέπει να εξαπατά την πολιτική εξουσία ως προς τους φόρους αυτούς. Λόγου χάριν, δεν πρέπει να παρουσιάζη ψευδώς τον φόρον του εισοδήματός του, προβάλλοντας αξιώσεις για μεγαλύτερη έκπτωσι απ’ ό,τι δικαιούται, ή λέγοντας ότι έχει συνεισφέρει σε μια φιλανθρωπική οργάνωσι, ενώ δεν υπάρχει τέτοια περίπτωσις, ή εξογκώνοντας το ποσόν τέτοιων συνεισφορών πέραν εκείνου που πράγματι εδώρησε.

Πιθανόν να προσπαθήση ένας να δικαιολογήση την απάτη σχετικά με τους φόρους, λέγοντας ότι η κυβέρνησις αφαιρεί οπωσδήποτε πολύ μεγάλα ποσά, αλλ’ αυτό δεν είναι δικαίωμα του Χριστιανού. Ο Καίσαρ δεν παραβιάζει κανέναν από τους νόμους του Θεού με το να ζητή απλώς φόρους, Αν οι κυβερνήσεις φορολογούν υπερβολικά, ή κάνουν κακή χρήσι των φόρων που συγκεντρώνουν, τότε θα λογοδοτήσουν στον Θεό γι’ αυτά. Αλλ’ ο Χριστιανός δεν είναι κριτής σ’ αυτά τα ζητήματα. Διατελεί κάτω από την υποχρέωσι, όχι απλώς έναντι της κυβερνήσεως, αλλ’ έναντι του Θεού, να πληρώση ακριβώς εκείνο που απαιτείται. Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος είπε: «Πάσα ψυχή ας υποτάσσεται εις τας ανωτέρας εξουσίας . . . Απόδοτε λοιπόν εις πάντας τα οφειλόμενα· εις όντινα οφείλετε τον φόρον, τον φόρον· εις όντινα τον δασμόν, τον δασμόν.»—Ρωμ. 13:1, 7.

Σχετικό μ’ αυτό είναι η άσκησις λαθρεμπορίου, το ν’ αγοράζη ένας πράγματα σε μια γειτονική χώρα και κατόπιν να τα εισάγη κρυφά προς αποφυγήν πληρωμής εισαγωγικού δασμού ή φόρου. Ενώ τούτο μπορεί να είναι κοινή συνήθεια σε μερικές χώρες, δεν πρέπει να γίνεται από Χριστιανούς, διότι αυτό αποτελεί άρνησι εκείνων που η κυβέρνησις απαιτεί νομίμως. Η πολιτική εξουσία έχει το δικαίωμα να επιβάλη φόρους, όταν το θέλη. Εφόσον η τοιαύτη ενέργειά της δεν συγκρούεται με τους νόμους του Θεού, πρέπει να συμμορφωνώμεθα μ’ αυτήν. Ο Χριστιανός που διεξάγει λαθρεμπόριο ενεργεί με ανέντιμο τρόπο και μπορεί να θεωρηθή υπόλογος, όχι μόνο από την αστυνομία, αλλ’ επίσης και από τη Χριστιανική εκκλησία.

Μερικοί πιθανόν να μη θεωρούν τον εαυτό τους ως λαθρέμπορο, αλλ’ από καιρό σε καιρό, όταν πραγματοποιούν ένα ταξίδι στο εξωτερικό και επιστρέφουν, συμπληρώνουν άρα γε τις δηλώσεις που χορηγεί το τελωνείο με έντιμο τρόπο; Δηλώνουν κάθε τι που απαιτεί ο νόμος, ή μήπως προσπαθούν να σκεφθούν πώς θα εισαγάγουν μερικά πράγματα ατελώς, ενώ θα έπρεπε να πληρώνουν δασμό γι’ αυτά; Δεν έχει σημασία αν το αντικείμενο είναι μικρό ή μεγάλο, ή αν το άτομο το θεωρή ασήμαντο. Η μόνη εξέτασις που σχετίζεται με την εντιμότητα, είναι, Μήπως μου λέγει η κυβέρνησις ότι πρέπει να πληρώσω δασμό γι’ αυτό το αντικείμενο; Αν ναι, ο Χριστιανός πρέπει να πληρώση αυτόν τον δασμό. Το ν’ αποφύγη να το πράξη είναι ανέντιμο.

Οι κυβερνήσεις, επίσης, θεσπίζουν διατάξεις κυκλοφορίας για να βελτιώσουν τη δημοσία ασφάλεια. Σε πολλές χώρες ένα κόκκινο φως σημαίνει εντελή στάσι, καθώς και το σήμα «στοπ» σημαίνει το ίδιο. Μήπως, όμως, κάποιος ανακόπτει την ταχύτητα στα σήματα στάσεως μόνο για να βεβαιωθή ότι δεν υπάρχει αστυνομικός εν όψει, και κατόπιν να εξακολουθήση τη διαδρομή του; Τι δε να πούμε για τα όρια ταχύτητος; Μήπως γίνεται υπέρβασις, απλώς επειδή δεν υπάρχει κανείς να παρακολουθή; Τα πράγματα αυτά είναι ανέντιμες ενέργειες. Γιατί; Διότι δεν συνιστούν υποταγή «εις τας ανωτέρας εξουσίας». Ένας πιθανόν να χλευάζη τους κανόνες κυκλοφορίας που δεν του αρέσουν, αλλά «οι άφρονες» είναι εκείνοι, οι οποίοι «γελώσιν εις την ανομίαν». (Παροιμ. 14:9) Είναι δικαίωμα του Καίσαρος να καθορίση ποιες θα είναι οι διατάξεις κυκλοφορίας, αυτό δε γίνεται για την προστασία των ανθρώπων. Εφ’ όσον ο κανονισμός αυτός δεν παραβιάζει τους νόμους του Θεού, ο Χριστιανός πρέπει να υπακούη σαν στον Θεό.

ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ

Οι εμπορικές επιχειρήσεις, επίσης, έχουν κανονισμούς. Ένα άτομο πιθανόν να νομίζη ότι ουδέποτε θα έκλεπτε χρήματα ή εμπορεύματα από τον εργοδότη του, διότι αυτό θα ήταν ανέντιμο. Μήπως, όμως, παίρνει γραμματόσημα της εταιρίας, γραφική ύλη και άλλα πράγματα για προσωπική χρήσι; Ναι, ακόμη και το να πάρη ένα μολύβι ή συνδετήρες θα ήταν ανέντιμο, αν δεν έχη εξουσιοδότηθή γι’ αυτό από την εταιρία, αφού αυτά τα πράγματα αποτελούν ιδιοκτησία της.

Επίσης, υπάρχει το ζήτημα του να χρησιμοποιή ένας τα τηλέφωνα της εταιρίας για προσωπικές κλήσεις. Όταν η εταιρία το απαγορεύη, τότε είναι ανέντιμο το να ενεργή ένας έτσι, άσχετα με το πόσοι άλλοι πιθανόν να το πράττουν. Ο Χριστιανός είναι υποχρεωμένος να πληρώνη για τις προσωπικές κλήσεις που κάνει, εφ’ όσον χρησιμοποιεί τα μέσα που δεν είναι δικά του. Μια παρόμοια ανέντιμη συνήθεια περιλαμβάνει τη χρήσι των τηλεφωνικών υπηρεσιών, καθ’ οιονδήποτε από τους καθωρισμένους τρόπους, χωρίς πληρωμή γι’ αυτές. Αυτό, όμως, ισοδυναμεί με κλοπή, διότι ένα άτομο κατακρατεί το χρήμα που κανονικά θα του εζητείτο να πληρώση για την τηλεφωνική κλήσι. Αν δεν νομίζετε ότι το ν’ αποφύγετε την πληρωμή μιας τηλεφωνικής κλήσεως δεν είναι πράγματι ανέντιμο, τότε ελέγξατε την άποψί σας ερωτώντας την τηλεφωνική εταιρία τι γνώμη έχει γι’ αυτό!

Κατά καιρούς, τα καταστήματα επιτρέπουν στους υπαλλήλους των ν’ αγοράζουν ωρισμένα εμπορεύματα σε τιμές εκπτώσεων για προσωπική τους χρήσι μόνο. Μερικοί υπάλληλοι φρονούν ότι μπορούν να μεταπωλούν τα εμπορεύματα αυτά στις τιμές εκπτώσεων σε φίλους ή συγγενείς των για να τους βοηθήσουν να εξοικονομήσουν χρήματα. Αυτό, εν τούτοις, δεν είναι έντιμο, διότι δεν αποτελεί συμμόρφωσι με τις ειδικές διευθετήσεις της εταιρίας, η οποία έχει το δικαίωμα να θέση κανόνες. Ο Χριστιανός πρέπει να συμμορφωθή.

Μερικοί ζητούν ένα λογαριασμό εξόδων σχετικά με την ιδιωτική τους εργασία. Εδώ ο Χριστιανός καταβάλλει προσοχή να μη «στρογγυλεύη» τους αριθμούς προς τα άνω, ή να μη περιλαμβάνη είδη που είναι πράγματι προσωπικά και δεν είναι από εκείνα που καλύπτονται από την εταιρία. Ο Χριστιανός περιλαμβάνει στο λογαριασμό δαπανών του μόνον ό,τι πράγματι εδαπάνησε και μόνον ό,τι παραχωρεί η εταιρία· τίποτε περισσότερο.

Εξετάστε, επίσης, το ζήτημα του να ψεύδεται ένας προς τον εργοδότη του για να πάρη άδεια από την εργασία του. Εκείνο που μερικά άτομα πιθανόν να θεωρούν ως εύλογη αιτία για να ψευσθούν, δεν μπορεί, εν τούτοις, να δικαιολογηθή σύμφωνα με τον κανόνα του Θεού περί εντιμότητος. Ίσως να σκέπτωνται ότι αυτό θα ήταν εν τάξει αν ήθελαν να παρακολουθήσουν μια Χριστιανική συνέλευσι και νομίζουν ότι ο εργοδότης των δεν θα τους έδιδε άδεια. Πώς, όμως, ο Χριστιανός θα μπορούσε να δικαιολογήση το να ψευσθή σ’ έναν εργοδότη για να παρακολουθήση μια συνέλευσι, όπου διδάσκεται ο Λόγος του Θεού και προάγεται η Χριστιανική διαγωγή, συμπεριλαμβανομένης και της εντιμότητος; Τέτοια λογίκευσις είναι ασυνεπής, ακόμη δε και υποκριτική. Στις περισσότερες περιπτώσεις ένας εργοδότης θα εκτιμήση την εντιμότητά σας για την ανάγκη αδείας για μια συνέλευσι. Αλλ’ ακόμη και αν αυτό καταλήξη στην απώλεια της εργασίας σας λόγω του ότι ‘ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν’, ο Θεός δεν πρόκειται να σας εγκαταλείψη, όταν πράξετε ό,τι είναι ορθόν.—Ματθ. 6:33.

Συχνά, οι Χριστιανοί εργάζονται σε οικιακές εργασίες, ενασχολούμενοι σε καθαριότητα του σπιτιού, σε μαγειρική και σε άλλες μικροδουλειές στο σπίτι. Ενώ μπορεί να γνωρίζουν ότι είναι άδικο ν’ αφαιρέσουν ιματισμό, πιάτα, ασημικά, και άλλα παρόμοια είδη, αντιλαμβάνονται μήπως ότι είναι εξίσου άδικο ν’ αφαιρούν πράγματα που δεν μπορεί αμέσως να γίνη αντιληπτόν ότι λείπουν; Το ν’ αφαιρούν αλεύρι, ζάχαρι, φρούτα ή λαχανικά, είναι το ίδιο με την κλοπή, είναι εξίσου ανέντιμο, σαν να έφευγε ένας με κάτι πιο πολύτιμο. Αν ο εργοδότης δώση συγκεκριμένα στον υπάλληλό του κάτι από τα είδη αυτά, αυτό διαφέρει. Αλλά πρέπει να προσέχη κανείς ώστε να μη θεωρή τη γενναιοδωρία του εργοδότου του σε μια ή δυο περιπτώσεις, ότι σημαίνει πώς οι μικροκλοπές είναι δικαιολογημένες. Δεν είναι.

ΕΝΤΙΜΟΤΗΣ ΣΕ ΟΛΑ

Υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι, με τους οποίους δείχνεται εντιμότης. Συμπεριλαμβάνεται ακόμη και η περίπτωσις, που ένας δανείζεται πράγματα από άλλους. Πρέπει να επιστρέφετε ό,τι δανείζεσθε, στον καθωρισμένο καιρό, ή προηγουμένως. Πιθανόν να είναι ένα μικρό είδος και πιθανόν να σκέπτεσθε ότι το να το κρατήτε δεν πρόκειται να έχη οποιαδήποτε συνέπεια, αλλά τι θα συνέβαινε αν προσπαθούσατε να δανεισθήτε έστω και λίγα χρήματα από μια τράπεζα και δεν τα απεδίδατε εγκαίρως;—Ψαλμ. 37:21.

Στις Χριστιανικές εκκλησίες υπάρχουν ωρισμένοι που έχουν διορισθή να διαχειρίζωνται χρήματα που χρειάζονται για την πληρωμή των δαπανών. Το να χρησιμοποιή ένας οποιοδήποτε ποσό από τα χρήματα αυτά για τον εαυτό του, έστω και για ένα μικρό διάστημα, θα ήταν ανέντιμο. Ακόμη και όταν ένας είναι εντελώς χωρίς κεφάλαια, ουδέποτε πρέπει να σκεφθή να μεταχειρισθή τα χρήματα που δεν είναι δικά του χωρίς τη συγκατάθεσι εκείνου στον οποίον ανήκουν αυτά. Δεν είναι μικρό ζήτημα. Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης κατεχράσθη χρήματα που ήσαν εμπιστευμένα σ’ αυτόν και εστιγματίσθη ως «κλέπτης». (Ιωάν. 12:6) Βρήκε πρόωρο θάνατο έξω από την εύνοια του Θεού.

Ενίοτε πράττει κανείς κάτι, για το οποίον αισχύνεται. Νομίζει ότι οι άλλοι θα τον περιφρονούσαν αν θα είχαν γνώσιν τούτου. Ενώ δεν είμεθα βεβαίως υποχρεωμένοι ν’ ανακοινώνωμε στον καθένα τις ιδιωτικές υποθέσεις της ζωής μας, εν τούτοις ο Χριστιανός δεν είναι ελεύθερος να ψεύδεται για να τηρήση τα προσχήματα, αν ένα ζήτημα έρχεται ενώπιον της δικαστικής επιτροπής της εκκλησίας και ζητούν απ’ αυτόν να πη την αλήθεια.

Λάβετε υπ’ όψιν ότι η ανεντιμότης σε μικρά πράγματα οδηγεί στην ανεντιμότητα σε μεγάλα πράγματα. Η διαδικασία αρχίζει με τα μικρά, τελειώνει δε με τα μεγάλα. Η διάνοια βαθμιαίως προετοιμάζεται για μεγαλύτερες παραβάσεις κάθε φορά, που δεν προβάλλεται αντίστασις στις μικρότερες. Ο Ιησούς είπε: «Ο εν τω ελαχίστω πιστός, και εν τω πολλώ πιστός είναι· και ο εν τω ελαχίστω άδικος, και εν τω πολλώ άδικος είναι. Εάν λοιπόν εις τον άδικον μαμωνά δεν εφάνητε πιστοί, τον αληθινόν πλούτον τις θέλει σας εμπιστευθή; Και εάν εις το ξένον δεν εφάνητε πιστοί, τις θέλει σας δώσει το ιδικόν σας;»—Λουκ. 16:10- 12.

Αν αγαπάτε τον Θεό, αν θέλετε να ζήσετε στη δικαία του νέα τάξι πραγμάτων, θα θέλετε να είσθε έντιμος και να πράττετε το ορθόν. «Όστις θέλει να αγαπά την ζωήν, και ίδη ημέρας αγαθάς, ας παύση την γλώσσαν αυτού από κακού, και τα χείλη αυτού από του να λαλώσι δόλον. Ας εκκλίνη από κακού, και ας πράξη αγαθόν.»—1 Πέτρ. 3:10, 11.

Ναι, να είσθε έντιμοι σε κάθε τι. Τότε, και σεις, επίσης, θα μπορέσετε να πήτε, όπως είπε ο απόστολος Παύλος: «Είμεθα πεπεισμένοι, ότι έχομεν καλήν συνείδησιν, θέλοντες να πολιτευώμεθα κατά πάντα καλώς.»—Εβρ. 13:18.