από κάποιον επίκλησις των αρετών ενός που δεν είχε φονεύσει, ούτε κλέψει, ούτε διαπράξει μοιχεία ούτε ψευδομαρτυρήσει.¹²

Η θέσις των τελευταίων αυτών πέντε εντολών ενέχει μεγαλύτερη σημασία, διότι ακολουθούν μια σειρά από μεγαλύτερη βλάβη προς τη μικρότερη κατά του πλησίον. Έτσι, η έκτη εντολή απαγορεύει την αφαίρεσι της ζωής του πλησίον· η εβδόμη, της συζύγου του· η ογδόη, της περιουσίας του. Μεταβαίνοντας από έργα σε λόγους, η ενάτη απαγορεύει να ομιλή κανείς ψευδώς κατά του πλησίον του, η δε δεκάτη απαγορεύει τις ιδιοτελείς σκέψεις εναντίον του. Ο τελευταίος αυτός νόμος είναι, επίσης, μοναδικός στις Δέκα Εντολές. Κανείς άνθρωπος ή σώμα νομοθετών δεν ωνειρεύθη ποτέ να θεσπίση νόμο κατά της παρανόμου επιθυμίας. Γιατί; Διότι δεν υπάρχει τρόπος ανθρώπινος για να τον επιβάλη. Και όμως ο Ιεχωβά τον κατέστησε μέρος του Δεκαλόγου. Γιατί; Διότι μ’ αυτόν το νόμο έφθανε στην πηγή ή την αιτία παραβάσεως των άλλων εντολών, που περιελάμβαναν τον πλησίον, δηλαδή, στην ιδιοτέλεια. Και ενώ οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιβάλουν τέτοιο νόμο, ο Ιεχωβά Θεός με το να τον δώση κατέστησε τον καθένα από τον λαό του πνευματικό ή ηθικό αστυφύλακα για τον εαυτό του, να το πούμε έτσι καθιστούσε τον καθένα υπεύθυνο στον Θεό ότι δεν θα επιθυμούσε κάτι που ανήκε στον πλησίον του.

Αφού οι Δέκα Εντολές, από την αρχή ως το τέλος, με τα όσα καθορίζουν, ως επίσης και με τη σειρά κατατάξεώς των, καθαρά δείχνουν ότι ο Ιεχωβά Θεός μόνος μπορούσε να είναι ο Συγγραφεύς των, σημαίνει αυτό ότι οι Χριστιανοί παραμένουν ακόμη δεσμευμένοι σ’ αυτές; Όχι, δεν μπορεί να είναι το συμπέρασμα αυτό κατ’ ανάγκην. Ο Θεός δύναται τόσο να θεσπίζη όσο και να καταργή τους νόμους του. Ο Δεκάλογος, μαζί με 600 περίπου άλλους νόμους του Μωσαϊκού Κώδικος Νόμων, ως επίσης με τις κυρώσεις λιθοβολισμού, εκαρφώθη επί του ξύλου του μαρτυρίου του Ιησού από τον Ιεχωβά Θεό, απελευθερώνοντας έτσι τους Χριστιανούς από τον Δεκάλογο. Οι Χριστιανοί ‘δεν είναι υπό νόμον, αλλ’ υπό χάριν’. Και αντί του Δεκαλόγου οι Χριστιανοί έχουν το πνεύμα του Θεού και την αγάπη ως δυνάμεις για τη δικαιοσύνη. Οι βασικές αρχές των Δέκα Εντολών, όμως, δεν διεγράφησαν· θα εφαρμόζωνται πάντοτε. Ακριβώς το πώς εμφανίζονται οι αρχές αυτές στις εντολές του Θεού για τους Χριστιανούς θα αφήσωμε να μας το πη το περιοδικό αυτό σ’ ένα μελλοντικό άρθρο του.​—Ρωμ. 6:14· 13:8-10· Εφεσ. 2:14-16· Κολ. 2:16, 17.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1. Εγκυκλοπαιδεία της Θρησκείας και Ηθικής.

2. Η Πεντάτευχος και οι Νόμοι, Εξοδος.

3. Μούουρ κατά Στρίκλινγκ (1899).

4. Ο Βιβλικός Νόμος υπό Κλαρκ.

5. Οι Αρχαίες Αναγραφές της Αιγύπτου​—Μπρίστεντ.

6. Το Βιβλίο των Βιβλίων: Μία Εισαγωγή​—Σ. Γκόλντμαν.

7. Αρχαιολογία και Βιβλική Ιστορία—Φρη.

8. Αρχαιολογία και η Βίβλος​—Μπάρτον.

9. Η Παγκόσμιος Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαιδεία.

10. Θεμέλια για Ανοικοδόμησι​—Ε. Τρούμπλουντ.

11. Εφημερίς Μελετών Εγγύς Ανατολής​—Τζ. Ε. Ράιτ.

12. Φως από το Αρχαίο Παρελθόν​—Φίνεγκαν.

Ευγνώμων Διότι Έμαθε Ανάγνωσι και Γραφή

Πόσο αποτελεσματικές αποδεικνύονται οι τάξεις υποβοηθήσεως αναλφαβήτων στο να μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν, καταφαίνεται και από την επόμενη πείρα:

«Το πρόγραμμα εκμαθήσεως αναγνώσεως και γραφής που διεξήχθη στις εκκλησίες εβοήθησε εκατοντάδες άτομα να βελτιώσουν την αποδοτικότητά των στην υπηρεσία του αγρού. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα συνέβη στο Ρεσίφε, της Βραζιλίας, όπου ένας καλής θελήσεως άνθρωπος έλαβε μαρτυρία και την ανεγνώρισε ως την αλήθεια. Πήγε σε μια συνέλευσι κι άρχισε να παρακολουθή συναθροίσεις σε μια τοπική Αίθουσα Βασιλείας. Όταν του εδόθη ένα αντίτυπο του περιοδικού για να παρακαλουθή τη μελέτη Σκοπιάς, ηναγκάσθη να ομολογήση, «Δεν μπορώ να διαβάσω.» Συνεστήθη αμέσως στον υπηρέτη αναγνώσεως και γραφής και ενεγράφη στην εβδομαδιαία σχολή που εγίνετο μέσα στην Αίθουσα Βασιλείας. Στην αρχή έφερε αντιρρήσεις κι ενόμιζε ότι αυτό ήταν περιττό, διότι είχε ήδη φοιτήσει σε άλλες σχολές και δεν είχε μάθει τίποτα. Αλλά σε πέντε μήνες έμαθε να προφέρη, να διαβάζη και να γράφη. Γράφοντας με το ίδιο του το χέρι συνεχίζει: «Κατόπιν άρχισα ν’ απαντώ στις συναθροίσεις. Τι χαρά! Μπορούσα να διαβάσω! Σήμερα με μεγάλη ικανοποίησι διαβάζω Γραφικά εδάφια στην υπηρεσία του αγρού και μπορώ να τα εξηγήσω και τώρα έχω εγγραφή στη σχολή θεοκρατικής διακονίας και δίνω ομιλίες σπουδαστού.»​—Από το 1961 Yearbook of Jehovahs Witnesses.