«Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;»
Είναι Σωστό να Τρώγωμε Αίμα;
Η ΖΩΗ συνδέεται στενά με το αίμα. Το αίμα μεταφέρει την αναγκαία τροφή και το οξυγόνο σ’ όλα τα μέρη του σώματος, και απομακρύνει τα απορρίμματα. Επειδή το αίμα είναι τόσο στενά συνδεδεμένο με τις λειτουργίες της ζωής, αναφέρεται στη Βίβλο ότι η «ψυχή» ή η ζωή ενός πλάσματος είναι «εν τω αίματι.»—Λευιτ. 17: 11.
Αφού η ζωή είναι ιερή, το αίμα επίσης είναι ιερό. Σεβασμός της ιερότητος του αίματος είναι σεβασμός της ζωής. Ο Ζωοδότης, Ιεχωβά Θεός, έχει δώσει στους ανθρώπους εντολή για τον σεβασμό του αίματος, που περιλαμβάνει και το αίμα των ζώων. Όταν επέτρεψε στον Νώε και την οικογένειά του να προσθέσουν κρέας στη δίαιτα τους, είπε: «Παν κινούμενον, το οποίον ζη, θέλει είσθαι εις σας προς τροφήν· ως τον χλωρόν χόρτον έδωκα τα πάντα εις εσάς· κρέας όμως με την ζωήν αυτού, με το αίμα αυτού, δεν θέλετε φάγει.» (Γεν. 9: 3, 4) Αφού είμεθα απόγονοι του Νώε από τους τρεις γυιους του, όλοι μας είμεθα κάτω από αυτή την εντολή.
Τον πρώτον αιώνα μ.Χ. αυτή η απαγόρευσις σχετικά με το αίμα επανελήφθη με επίσημη επιστολή στους Χριστιανούς. Η ευκαιρία δόθηκε στη διευθέτησι μιας συζητήσεως σχετικά με το αν οι μη Ιουδαίοι προσήλυτοι στη Χριστιανοσύνη έπρεπε να περιτέμνωνται και να τηρούν τις διατάξεις του Μωσαϊκού Νόμου. Η απόδειξις που παρουσιάσθηκε καθώς και η καθοδηγία του αγίου πνεύματος του Θεού έκαμε φανερό ότι η περιτομή δεν έπρεπε να επιβάλλεται στους μη Ιουδαίους. Η απόφασις, που συνετάγη γραπτώς από τους αποστόλους και τους άλλους πρεσβυτέρους της Χριστιανικής εκκλησίας της Ιερουσαλήμ, έλεγε εν μέρει: «Διότι εφάνη εύλογον εις το άγιον πνεύμα και εις ημάς, να μη επιβάλλωμεν εις εσάς μηδέν πλειότερον βάρος εκτός των αναγκαίων τούτων, να απέχητε από ειδωλοθύτων και αίματος και πνικτού και πορνείας.»—Πράξ. 15: 28, 29.
Αυτή δεν ήταν μια προσωρινή διευθέτησις για καθησύχασι των Ιουδαίων πιστών, αλλά περιελάμβανε πράγματα αναγκαία για τη σωτηρία. Αυτοί που επιμένουν στην ειδωλολατρία και την πορνεία θα αποκλεισθούν από το να εισέλθουν στη Βασιλεία. (1 Κορ. 6: 9, 10) Μη σεβασμός στην ιερότητα του αίματος είναι εξ ίσου σοβαρός. Γιατί; Διότι οι άνθρωποι δεν έχουν το δικαίωμα να στερήσουν τη ζωή από κάποιο πλάσμα, διότι δεν μπορούν να ξαναδώσουν αυτή τη ζωή. Επομένως, το ν’ αφαιρούν ζωή, αντίθετα με το νόμο του Θεού σχετικά με το αίμα, σημαίνει ν’ αφαιρούν την ιδιοκτησία του Θεού, δηλαδή, τη ζωή που αντιπροσωπεύεται από το αίμα. Σημαίνει ότι γίνονται υπεύθυνοι για την αφαίρεσι της ζωής του πλάσματος περιφρονώντας τον Θεό.
Ακόμη και πολλοί, που δεν γνωρίζουν τον νόμο του Θεού σχετικά με το αίμα, δεν είναι τελείως ανεύθυνοι όταν δεν δείχνουν σεβασμό της ιερότητός του. Δεν αληθεύει ότι πολλοί άνθρωποι έχουν ένα αίσθημα αηδίας, όταν συμβαίνη να πιουν αίμα; Έχουν την αντίληψι ότι δεν είναι σωστό να πίνουν αίμα. Αυτή η εσωτερική αίσθησις ή συνείδησις είναι αρκετός λόγος να απέχωμε από αίμα, όπως ο απόστολος Παύλος το ετόνισε εις Ρωμαίους 2: 14, 15: «Επειδή όταν οι Εθνικοί οι μη έχοντες νόμον πράττωσιν εκ φύσεως τα του νόμου, ούτοι νόμον μη έχοντες είναι νόμος εις εαυτούς, οίτινες δεικνύουσι το έργον του νόμου γεγραμμένον εν ταις καρδίαις αυτών, έχοντες συμμαρτυρούσαν την συνείδησιν αυτών και τους λογισμούς κατηγορούντας ή και απολογουμένους μεταξύ αλλήλων.»
Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι από την εποχή της δημιουργίας του Αδάμ ως τον καιρό που έγινε η ανακοίνωσις για το αίμα με την οδηγία του αγίου πνεύματος τον πρώτο αιώνα μ.Χ. κανένας πιστός δούλος του Ιεχωβά Θεού δεν έφαγε αίμα. Από τον καιρό του Αδάμ μέχρι τον κατακλυσμό των ημερών του Νώε δεν είχε επιτραπή από τον Θεό η βρώσις κρέατος κι έτσι δεν υπήρχε ανάγκη για μια ειδική απαγόρευσι σχετικά με τη βρώσι αίματος. Με τη θεία άδεια για βρώσι κρέατος, ανακοινώθηκε η απαγόρευσις για το αίμα και συνεχίσθηκε να ισχύη χωρίς καμμιά ένδειξι ότι επρόκειτο για προσωρινό μέτρο. Μ’ αυτό υπ’ όψιν, κανένας πιστός δούλος του Ιεχωβά Θεού δεν θ’ αναλάβη να πη ότι η απαγόρευσις έχει αρθή.
Ιστορικώς αποδεικνύεται ότι όσοι ακολουθούσαν τη Χριστιανοσύνη τους πρώτους αιώνες απέφευγαν το αίμα. Δεν το χρησιμοποιούσαν με κανένα τρόπο ή μορφή. Ο Μινούκιος Φήλιξ, που θεωρείται ως ο αρχαιότερος από τους Χριστιανούς απολογητάς, γράφει: «Τόσο πολύ απέχομε από το ανθρώπινο αίμα, ώστε δεν χρησιμοποιούμε το αίμα ούτε βρωσίμων ζώων στην τροφή μας.» Ο Τερτυλλιανός, του δευτέρου και τρίτου αιώνος μ.Χ., αναφέρει: «Να ντραπήτε για τους φαύλους τρόπους σας απέναντι των Χριστιανών, που δεν τρώγουν ούτε το αίμα των ζώων στα φαγητά τους που αποτελούνται από απλές και φυσικές τροφές, που απέχουν από πνικτά και από όσα πεθαίνουν από φυσικό θάνατο . . . . Για να υποστηρίξωμε το ζήτημα μ’ ένα απλό παράδειγμα, πειράζετε τους Χριστιανούς με λουκάνικα αίματος, ακριβώς διότι ξέρετε καλά ότι εκείνο που προσπαθείτε να τους κάμετε να παραβούν, αυτοί το θεωρούν παράνομο.» Στην Εκκλησιαστική Ιστορία του, ο Ευσέβιος αναφέρει μια Χριστιανή γυναίκα που πέθανε μαρτυρικό θάνατο: «’Πώς,’ είπε αυτή, [αντιμετωπίζοντας τους βλασφημούντας τη Χριστιανοσύνη] ’θα μπορούσαν τέτοιοι άνθρωποι σαν κι αυτούς να τρώγουν παιδιά, όταν θεωρούν παράνομο να γευθούν ακόμη και το αίμα αλόγων ζώων;’»
Σε μεταγενέστερους αιώνες, όμως, η κατάστασις άλλαξε μεταξύ των Χριστιανών. Τον όγδοο αιώνα μ.Χ. ο πάπας της Ρώμης ανέλαβε να ακυρώση το αποστολικό διάταγμα που απαγόρευε τη βρώσι αίματος. Από τότε κι ύστερα οι εκκλησίες που ανεγνώριζαν την εξουσία του δεν έπαιρναν στα σοβαρά τη Βιβλική απαγόρευσι για το αίμα.
Σήμερα πολύς κόσμος δεν σέβεται την ιερότητα του αίματος. Εκατομμύρια δεν το βρίσκουν αποκρουστικό να τρώγουν λουκάνικα ή πουτίγκα αίματος ή να χρησιμοποιούν αυτούσιο αίμα στη μαγειρική. Σε μερικές χώρες είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να βρεθούν λουκάνικα χωρίς αίμα. Οι επιχειρηματίες αναμιγνύουν αίμα σε παρασκευάσματα από κρέας και σε άλλα είδη τροφίμων.
Τρόποι σφαγής σε διάφορα μέρη του κόσμου δεν δείχνουν σεβασμό στην ιερότητα του αίματος. Σε μερικές χώρες σκοτώνουν τους χοίρους μ’ ένα τρύπημα στην κοιλιά και κατόπιν κλείνουν την τρύπα. Έτσι το ζώο πεθαίνει από εσωτερική αιμορραγία, αλλά το αίμα αφαιρείται και χρησιμοποιείται αλλού. Συχνά τα κοτόπουλα σφάζονται με το να πιάνουν τον λαιμό με τέτοιον τρόπο ώστε να σπάζη η φλέβα του λαιμού. Αυτό κάνει τον λαιμό του κοτόπουλου να φουσκώνη με αίμα, αλλ’ αυτό δεν κάνει κατάλληλη αφαίμαξι.
Μερικοί κυνηγοί δεν στραγγίζουν καλά το αίμα των ζώων. Υποστηρίζοντας ότι όταν πυροβοληθή το ελάφι, το αίμα μαζεύεται στον θώρακα, μερικοί κυνηγοί δεν ενεργούν αμέσως ν’ αποστραγγίσουν το αίμα των ζώων.
Όταν περιφρόνησις της ιερότητος του αίματος επικρατή στον τόπο σας, πώς αισθάνεσθε γι’ αυτό; Κάνετε λογική, προσωπική έρευνα ώστε να μη παραβήτε τον νόμο του Θεού για το αίμα; Βεβαιώνεσθε ότι το κρέας που χρησιμοποιείτε προέρχεται από ζώα, που το αίμα τους έχει στραγγισθή κατάλληλα; Για το άτομο που θέλει να είναι πιστός δούλος του Θεού, η αποχή από αίμα είναι ζήτημα όχι μικρής σπουδαιότητος. Αν επιθυμούμε, λοιπόν, θεία επιδοκιμασία, πρέπει να δείξωμε ότι είμεθα άτομα που υποστηρίζουν την ιερότητα της ζωής και του αίματος.