-
Μέρος 17—«Γενηθήτω το Θέλημά Σου Επί της Γης»Η Σκοπιά—1959 | 1 Αυγούστου
-
-
Κύριον του Βασιλέως Δαβίδ. Μ’ αυτό το χρίσμα των με το πνεύμα έλαβαν επίσης εντολή ή διωρίσθησαν να κηρύττουν τα αγαθά νέα της Βασιλείας σε όλα τα έθνη. Με την αγιαστική δύναμι του αγίου πνεύματος έγιναν «άγιοι», έγιναν ένα «άγιον έθνος».—Πράξ. 2:1-38· Ρωμ. 8:15-17· 1 Ιωάν. 2:20, 27· 1 Πέτρ. 2:9.
ΟΡΓΑΝΩΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ
22. Πότε άρχισε ο Ιησούς να οικοδομή την εκκλησία του επάνω στην πέτρα, και ποιους χρησιμοποίησε ως δευτερεύοντα θεμέλια;
22 Εκείνη την Πεντηκοστή ημέρα του βαπτίσματος των ακολούθων του στη γη με άγιο πνεύμα ο Ιησούς άρχισε να οικοδομή την εκκλησία του επάνω στον εαυτό του ως την πέτραν. Πολύν καιρό πριν από τότε ο Ιεχωβά είχε χρησιμοποιήσει τους δώδεκα υιούς του Ιακώβ (Ισραήλ) ως τα θεμέλια του έθνους Ισραήλ, που απετελείτο από δώδεκα φυλές. (Γέν. 49:1, 2, 28) Ο Ιησούς Χριστός, μιμούμενος τούτο ως ένα τύπον, εχρησιμοποίησε τους δώδεκα πιστούς αποστόλους του ως δευτερεύοντα θεμέλια οικοδομημένα επάνω στον εαυτό του. Εξεικόνισε την εκκλησία του σαν μια πόλι με δώδεκα θεμέλια: «Και το τείχος της πόλεως είχε θεμέλια δώδεκα, και εν αυτοίς τα ονόματα των δώδεκα αποστόλων του Αρνίου.» (Αποκάλ. 21:14) Αλλ’ ο απόστολος Παύλος, για να δείξη ότι ο ενδοξασμένος Ιησούς στον ουρανό είναι το θεμέλιο που στηρίζει ολόκληρη την οικοδομή, λέγει στην εκκλησία: «[Είσθε] συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού, εποικοδομηθέντες επί το θεμέλιον των αποστόλων και [Χριστιανών] προφητών, όντος ακρογωνιαίου λίθου αυτού του Ιησού Χριστού· εν τω οποίω πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αυξάνεται εις ναόν άγιον εν τω Ιεχωβά· εν τω οποίω και σεις συνοικοδομείσθε εις κατοικητήριον του Θεού δια του πνεύματος.»—Εφεσ. 2:19-22, ΜΝΚ.
(Ακολουθεί )
-
-
Ερωτήσεις από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1959 | 1 Αυγούστου
-
-
Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Στο Ματθαίος 1:1 αναγινώσκομε: «Βίβλος της γενεαλογίας του Ιησού Χριστού, υιού του Δαβίδ, υιού, του Αβραάμ.» Στην επιστολή προς Ρωμαίους 3:24 αναγινώσκομε: «Δικαιούνται δε δωρεάν [οι πιστεύσαντες αμαρτωλοί] με την χάριν αυτού, δια της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού.» Ποια είναι η διαφορά μεταξύ Ιησού Χριστού και Χριστού Ιησού;
Οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές αρχίζουν με την έκφρασι Ιησούς Χριστός στο Ματθαίος 1:1 και στο Μάρκος 1:1. Τελειώνουν με την ίδια έκφρασι στην Αποκάλυψι 22:21. Ο απόστολος Παύλος εισήγαγε την έκφρασι Χριστός Ιησούς, στην επιστολή προς Ρωμαίους 3:24, αυτός δε είναι ο μόνος Βιβλικός συγγραφεύς που χρησιμοποιεί αυτή την έκφρασι, εκτός από δύο χρήσεις της εκφράσεως αυτής από τον απόστολο Πέτρο στην πρώτη του επιστολή.—1 Πέτρ. 5:10, 14.
Η λέξις «Ιησούς» είναι όνομα, που σημαίνει «ο Ιεχωβά είναι σωτηρία.» Ο άγγελος είπε στον μέλλοντα θετό πατέρα του Ιωσήφ: «Θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν· διότι αυτός θέλει σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών.» (Ματθ. 1:21) Αφ’ ετέρου, η λέξις «Χριστός» είναι ένας τίτλος, που σημαίνει «κεχρισμένος». Σημαίνει το ίδιο όπως Μεσσίας, που είναι λέξις Εβραϊκής προελεύσεως. Αυτός ο τίτλος Χριστός ή Μεσσίας εχρησιμοποιήθη στις προφητικές Γραφές πριν από το πρώτο έτος της Χριστιανικής Εποχής για να προείπη την έλευσι εκείνου, τον οποίον θα έχριε ο Θεός με το πνεύμα του για να είναι Βασιλεύς του νέου κόσμου της δικαιοσύνης, αλλά χωρίς να προείπη απ’ ευθείας το επίγειό του όνομα. (Δαν. 9:25, 26· Ψαλμ. 2:2) Ομοίως, στην ανθρώπινη γέννησί του, ο ευαγγελιστής άγγελος είπε στους ποιμένας που ήσαν έξω στους αγρούς κοντά στη Βηθλεέμ: «Σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος.» (Λουκ. 2:11) Σημειώστε τη λεκτική διάταξι, όχι ‘Κύριος Χριστός’, αλλά, «Χριστός Κύριος».
Ο τίτλος Χριστός θα μπορούσε να προστεθή στο προσωπικό όνομα Ιησούς μετά το εν ύδατι βάπτισμά του και αφού εχρίσθη με το πνεύμα του Ιεχωβά, οπότε έγινε Χριστός ή ο Χριστός. Αφού ο Σίμων Πέτρος έκαμε την ομολογία του ότι ο Ιησούς ήταν «ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος,» ο Ιησούς «παρήγγειλεν εις τους μαθητάς αυτού να μη είπωσι προς μηδένα, ότι αυτός είναι Ιησούς ο Χριστός.» (Ματθ. 16:13-20) Όταν ο Ιησούς εξέβαλε δαιμόνια από δαιμονιζομένους Ιουδαίους και τα δαιμόνια αυτά έκραζαν: «Συ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού,» ο Ιησούς τα επετίμησε και «δεν άφινε να λαλώσιν, επειδή εγνώριζον αυτόν ότι είναι ο Χριστός.» (Λουκ. 4:41) Όταν, λοιπόν, ο Ιησούς ήταν επάνω στη γη, κανείς ποτέ δεν τον κάλεσε Ιησούν Χριστόν. Ο ίδιος ήταν ο μόνος που εχαρακτήρισε τον εαυτό του ως Ιησούν Χριστόν, αυτό δε έγινε μια φορά μόνο, κατ’ ιδίαν, όταν προσηύχετο με τους μαθητάς του
-