Ποιες Είναι οι Ρίζες Τους;
ΟΙ ρίζες ή πηγές οποιουδήποτε πράγματος γενικά έχουν να κάνουν πολύ μ’ εκείνο που παράγουν. Τι μπορεί, λοιπόν να λεχθή για τη μουσική ‘ντίσκο’; Ποιες είναι οι ρίζες της;
Μπορεί να εκπλαγήτε. Διαβάστε το εξώφυλλο του τεύχους του περιοδικού Ντίσκογουωρλντ του Ιανουαρίου 1978. Διαφημίζοντας ένα από τα άρθρα που περιείχε, ανήγγειλε τα εξής:
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΠΑΡΤΥ ΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ‘ΝΤΙΣΚΟ’
Μήπως σας ξαφνιάζει αυτό; Εν τούτοις, είναι αλήθεια ότι οι ομοφυλόφιλοι έχουν να κάνουν πολύ με την ανάπτυξι των ‘ντισκοτέκ’. Και εξακολουθούν να είναι η μεγαλύτερη δύναμις πίσω τους. Το νέο βιβλίο Πυρετός της ‘Ντίσκο’ δημοσίευσε ένα κατάλογο των ‘ντισκοτέκ,’ και παρετήρησε τα εξής:
«Μερικοί αναγνώστες θ’ αναγνωρίσουν ότι πολλές από τις ‘ντισκοτέκ’ που αναφέρονται εδώ, είναι ‘ντισκοτέκ’ ομοφυλοφίλων ή λέσχες ομοφυλοφίλων. Το περιοδικό ‘Μικρές Αγγελίες’ [ένα εξέχον περιοδικό του εμπορίου αναψυχής] έχει υπολογίσει ότι τουλάχιστον το 50 τοις εκατό των ‘ντισκοτέκ’ στη χώρα είναι των ομοφυλοφίλων, πράγμα καθόλου παράξενο, αφού η κίνησις των ‘ντισκοτέκ’ έλαβε την αρχική της ώθησι από την κοινωνία των ομοφυλοφίλων. Το γεγονός που παραμένει αμετάβλητο είναι ότι, όταν κυκλοφορή το νέο ότι ανοίγει μία νέα λέσχη ομοφυλοφίλων με σπουδαία μουσική και διακόσμησι, φυσιολογικοί άνθρωποι που θέλουν να χορέψουν αρχίζουν να κτυπούν την πόρτα.»
Καμμιά προσπάθεια δεν γίνεται για να κρατηθούν μυστικές οι σχέσεις ομοφυλοφιλίας—‘ντισκοτέκ’. Αντιθέτως, ο Ελεύθερος Τύπος του Ντητρόιτ αναφέρει τα εξής: «Οι ‘ντισκοτέκ’ πιθανώς θα παραμένουν αξέχαστες ως το πρώτο πολιτιστικό γεγονός όπου η συμμετοχή των ομοφυλοφίλων κοινολογήθηκε.»
Επιπλέον, όμως, μερικές φορές φαίνεται να υπάρχη κάποια υπερηφάνεια για αυτές τις σχέσεις με τους ομοφυλόφιλους. Ο Ρίτσαρντ Πήτερσον, καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Βάντερμπιλ, του οποίου ειδικότης είναι οι κοινωνικές συνέπειες της σύγχρονης μουσικής, παρετήρησε ότι στον κόσμο των ‘ντισκοτέκ’ η ομοφυλοφιλία «δεν είναι μόνο παραδεκτή, αλλά ένα είδος κομψότητος.»
Έχουν συμβή πράγματι μεγάλες αλλαγές στους κανόνες της σεξουαλικής ηθικής τα πρόσφατα έτη. Και οι ‘ντισκοτέκ’ αντικαθρεπτίζουν ίσως την αλλαγή αυτή σε μεγαλύτερο βαθμό από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό της σύγχρονης ζωής. Τονίζοντας αυτό το γεγονός, το περιοδικό Ορίζων του Μαΐου 1977 έλεγε τα εξής:
«Όταν χορεύουν άνδρες με άνδρες και γυναίκες με γυναίκες, η ‘ντισκοτέκ’ αντιπροσωπεύει μια πραγματικά δραστική αλλαγή στην κοινωνική συμπεριφορά και στους σεξουαλικούς τρόπους.
«Δεν είναι ούτε μυστικό, ούτε πρόφασις για κουτσομπολιό το ότι, μερικές από τις πιο καλές ‘ντισκοτέκ’ στην Αμερική και στην Ευρώπη άρχισαν σαν καταφύγια ομοφυλοφίλων και, κατόπιν, άνοιξαν τις πόρτες τους σε οποιονδήποτε ήθελε να χορέψη. . . . Το γεγονός ότι μερικές ‘ντισκοτέκ,’ είναι μέρη όπου συγκεντρώνονται ομοφυλόφιλοι ή ‘ανάμικτα’ μέρη, παρατηρείται παρεμπιπτόντως στα στοιχεία των μεγάλων εφημερίδων για τη νυκτερινή ζωή, οι οποίες θεωρούν δεδομένες τις ελευθερίες που μέχρι πριν από λίγο ήσαν αιτία σκανδάλου.»
Ζήτημα Ανησυχίας;
Αντί να ανησυχήσουν, πολλοί επιδοκιμάζουν την αλλαγή των σεξουαλικών κανόνων. Χαίρονται που βλέπουν να αίρωνται απαγορεύσεις και καλωσορίζουν τις νέες σεξουαλικές ελευθερίες που είναι τόσο έκδηλες ανάμεσα στον κόσμο της ‘ντίσκο’. Αλλά εκείνοι που σέβονται βαθιά τις διδασκαλίες της Αγίας Γραφής ανησυχούν. Γιατί;
Διότι, αντί να εγκρίνη ή να συγχωρή την ομοφυλοφιλία, η Αγία Γραφή την καταδικάζει. Στο νόμο του προς το έθνος Ισραήλ, ο Θεός δήλωσε τα εξής: «Και μετά άρρενος δεν θέλεις συνουσιασθή, ως μετά γυναικός· είναι βδέλυγμα.» (Λευιτ. 18:22) Πόσο σοβαρό ήταν αυτό το ζήτημα;
Ο Λόγος του Θεού απαντά: «Εάν δε τις κοιμηθή μετά άρρενος, καθώς κοιμάται μετά γυναικός, βδέλυγμα έπραξαν αμφότεροι· εξάπαντος θέλουσι θανατωθή· το αίμα αυτών θέλει είσθαι επ’ αυτούς.» (Λευιτ. 20:13) Ναι, αυτή είναι η άποψις του Θεού για την ομοφυλοφιλία.
Μήπως η άποψις του Θεού έχει αλλάξει; Προσέξτε αυτή την αποστολική νουθεσία προς τους Χριστιανούς: «Ή δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται . . . θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού.»—1 Κορ. 6: 9, 10, Αγγλική Βίβλος.
Πράγματι, ο Λόγος του Θεού καθαρά αποκαλύπτει ότι η ομοφυλοφιλία είναι εσφαλμένη, και ότι εκείνοι οι οποίοι εμπλέκονται σ’ αυτόν τον τρόπο ζωής δεν θ’ απολαύσουν τις ευλογίες του Θεού. Έχοντας αυτό υπ’ όψιν, μπορείτε να διακρίνετε γιατί οι Χριστιανοί επίσκοποι εκφράζουν ανησυχία για την εξάπλωσι της δημοτικότητος των ντισκοτέκ;
Εν τούτοις, η ‘ντίσκο’ έχει άλλες ρίζες. Ποιες είναι αυτές;
Ρίζες της Μουσικής και του Χορού
Στο πρώτο άρθρο διαπιστώσαμε ότι η μουσική ‘ντίσκο’ έχει αποκτήσει πρόσφατα δημοτικότητα. Αλλά οι ειδικοί λέγουν ότι η προέλευσίς της ανάγεται σε αρχαίους καιρούς. Σε ένα χαρακτηριστικό άρθρο «Εξέλιξις της μουσικής Ντίσκο», το περιοδικό Ντίσκογουωρλντ του Σεπτεμβρίου του 1977, έλεγε τα εξής:
«Εκείνο που τη διατηρεί, εκείνο που την κάνει μουσική ντίσκο, στην πραγματικότητα, είναι ο κτύπος.
«Και ο κτύπος ‘Ντίσκο,’ για τους απληροφόρητους, δεν άρχισε ένα ωραίο πρωινό του 1965 . . . ούτε ακόμη όταν, μια δεκαετία αργότερα, ο Βαν Μακκόυ έγραψε για πρώτη φορά τη διασκευή του Δε Χασλ. Αυτός ο κτύπος—η βάσις της μουσικής Ντίσκο—είναι η Αφρική που μιλάει.
«Ας μιλήσουμε για τις ρίζες της. Όταν πηγαίνετε σε μια ‘ντισκοτέκ’ σήμερα, βασικά, συμμετέχετε σε μια διασκευή του 1977 τελετουργιών που ετελούντο πριν από αιώνες στη Δυτική Ακτή της Αφρικής. Βεβαίως, η μουσική ‘Ντίσκο’ καλλωπίστηκε με τις τελευταίες τεχνολογικές γαρνιτούρες, όπως οι ηχογραφήσεις εικοσιτεσσάρων εγγραφών, οι συνθέτες, η εκκωφαντική ενίσχυσις του ήχου, οι επιχρυσωμένες χορδές και τα διάφορα επιφωνήματα. Αλλά βγάλτε όλα αυτά τα τεχνάσματα και θα παρατηρήσετε τον ίδιο κτύπο που χωρίς αμφιβολία διήγειρε τους πρόγονους του Κούντα Κίντε.»
Μήπως το γεγονός ότι η μουσική ‘ντίσκο’ έχει αρχαία Αφρικανική προέλευσι την κάνει απαράδεκτη; Προφανώς όχι, όχι περισσότερο από το αν η μουσική είχε αρχαία Ασιατική, Ευρωπαϊκή ή Αμερικανική προέλευσι. Εκείνο, όμως, που έχει άμεση σχέσι με το ζήτημα, είναι ο σκοπός της αρχαίας μουσικής. Τι είδους χοροί εκτελούντο με τη μουσική αυτή;
Η βιβλιογραφία της ‘ντίσκο’ σχολιάζει αυτούς τους αρχαίους χορούς, και τον σκοπό τους. Στην πραγματικότητα, η άγρια διάθεσις των αρχαίων εκείνων χορευτών παρουσιάζεται προς μίμησι στους σύγχρονους χορευτές ντίσκο· αυτοί ωθούνται να απορρίψουν τις απαγορεύσεις που μπορεί να έχουν. Το περιοδικό Ντίσκογουωρλντ του Μαΐου 1977 έλεγε τα εξής:
«Οι ιθαγενείς χόρευαν για να εξορκίσουν τους δαίμονες και τα κακά πνεύματα από τα εξαγριωμένα σώματά τους και να καλοπιάσουν τη Μητέρα Γη να τους δώση νέες σοδειές. Την άνοιξι χόρευαν στη διάρκεια των ‘τελετών της γονιμοποιήσεως,’ για να μεγαλώσουν οι γυναίκες υγιή παιδιά για να διαιωνίσουν το είδος τους. Χόρευαν για να γιορτάσουν τη νέα ζωή, ακόμη και για να προετοιμασθούν για τον θάνατο. Αλλά άσχετα με το ποιος ήταν ακριβώς ο σκοπός του χορού τους, όλοι οι χοροί ήσαν στην πραγματικότητα μια επίδειξις λατρείας στους θεούς τους, μια λατρεία που είτε απέδιδε τιμή στους θεούς, ή εκζητούσε την εύνοια τον θεών, ή προσπαθούσε να κατευνάση την οργή των θεών . . . η ενέργεια συχνά εγίνετο τόσο έντονη που εθυσιάζετο μια νεαρή παρθένα ή ένα αρνάκι, με την ελπίδα ότι το αίμα που θα εχύνετο θα εξευμένιζε τους θεούς.»
Στη συνέχεια, συμβουλεύοντας τον σύγχρονο χορευτή της ‘ντίσκο,’ το άρθρο του περιοδικού συνεχίζει λέγοντας τα εξής: «Πρέπει απλώς ν’ αφήσης τον εαυτό σου ελεύθερο. Πρώτα πρέπει να ελευθερώσης τη διάνοιά σου· κατόπιν, το σώμα σου θ’ ακολουθήση. Όταν χορεύω σχεδόν ταξιδεύω στα άστρα και αφήνω το σώμα μου.»
Ένα άλλο άρθρο του περιοδικού Ντίσκογουωρλντ εφιστά, επίσης, την προσοχή στις ρίζες των ‘ντισκοτέκ’ «ανάμεσα στους λάτρεις Βουντού, στους πρωτόγονους φυλάρχους, στους Βραζιλιάνους Μακούμπα, και στους Καλαχάρι Βουσμάνους,» και κατόπιν δίνει την εξής συμβουλή: «Το σώμα σας είναι μια σύνεσις ενεργειακών δυνάμεων, οι οποίες συγχωνεύονται μεταξύ τους και συνδέονται με ακόμη μεγαλύτερες κοσμικές ενεργειακές δυνάμεις. Αυτή είναι η άποψις που είχαν οι αρχαίοι, την οποία και εμείς αρχίζομε να ξαναμαθαίνωμε. Προσπαθήστε να έχετε αντίληψι όλων των αισθήσεων ενόσω χορεύετε, μέχρις ότου σιγά-σιγά χάσετε τη συνειδητότητά σας και αφομοιωθήτε από το περιβάλλον σας.»
Ακολουθούν αυτή τη συμβουλή οι χορευτές της ‘ντίσκο’; Αφήνονται συνήθως σε μια άγρια εγκατάλειψι; Σημειώστε τι λέγει το νέο βιβλίο Πυρετός της ‘Ντίσκο’: «Με τις ‘ντισκοτέκ,’ δημιουργήθηκε ο χορός ‘ντίσκο’—ένα είδος χορού τελείως διαφορετικού από την εκπαίδευσι του Χασλ και ωστόσο, εντελώς γνωστός στην πίστα του χορού. . . . Ο χορός ‘ντίσκο’—μολονότι λέγεται ότι έχει ελεύθερο στυλ ή ελεύθερο τρόπο—είναι ένας χορός που κάνεις ό,τι θέλεις.» Ναι, είναι ένας ανεμπόδιστος τρόπος χορού, που μπορεί να κάνη κανείς ό,τι θέλει.
Αλλά είναι αυτό απαράδεκτο; Είναι μήπως εσφαλμένο να υιοθετήση κανείς έναν τρόπο χορού που οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν στη λατρεία των θεών τους; Ναι, για τους αληθινούς Χριστιανούς είναι. Γιατί; Επειδή αυτοί οι θεοί των εθνών είχαν καταδικασθή από τον Δημιουργό, τον Θεό της Αγίας Γραφής. Εκείνος δεν επεδοκίμαζε τους αρχαίους χορούς γονιμότητας που ήσαν σχεδιασμένοι για να διεγείρουν τα σεξουαλικά πάθη και των συμμετεχόντων και των παρατηρητών. Θρηνώντας για την κατάστασι που είχε αναπτυχθή μεταξύ των Ισραηλιτών στον αρχαίο καιρό, η Γραφή λέγει τα εξής:
«Διότι και αυτοί ωκοδόμησαν εις εαυτούς τόπους υψηλούς [τοποθεσίες όπου εγίνοντο ακόλαστες τελετές] και έκαναν αγάλματα [ιερές κολώνες, ΜΝΚ, φαλικά σύμβολα του θεού Βάαλ] και άλση [(ιερούς στύλους, ΜΝΚ) αντιπροσώπευαν μια Χαναναία θεά της γονιμότητος] επί παντός υψηλού λόφου και υποκάτω παντός δένδρου πρασίνου. Ήσαν δε έτι εν τη γη και σοδομίται· και έπραττον κατά πάντα τα βδελύγματα των εθνών, τα οποία Κύριος εξεδίωξεν απ’ έμπροσθεν των υιών Ισραήλ.»—1 Βασ. 14:23, 24· Ησ. 57:5-8.
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει πράγματι κάποια βάσις για σύγκρισι μεταξύ αυτών που συμβαίνουν στις σύγχρονες ‘ντισκοτέκ’ με τους αρχαίους χώρους όπου εκτελούντο οι χοροί που διήγειραν σεξουαλική γονιμότητα; Ας δούμε από πιο κοντά τις ντισκοτέκ.