Οσιότης στον Έσχατο Καιρό

«Διότι αρκετός είναι εις ημάς ο παρελθών καιρός του βίου, ότε επράξαμεν το θέλημα των εθνών, περιπατήσαντες εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοποσίαις, κώμοις, συμποσίοις και αθεμίτοις ειδωλολατρείαις.»—1 Πέτρ. 4:3

 1. Γιατί η κακία του ανθρωπίνου γένους φαίνεται να γίνεται ολοένα και χειρότερη στον παρόντα καιρό;

ΑΠΟ τον καιρό του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ζούμε σε μια πολύ ασυνήθη περίοδο χρόνου της ανθρώπινης ιστορίας. Μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από πρωτοφανείς βιαιότητες, μεγάλη αιματοχυσία και πολύ διαδεδομένο ηθικό εκφυλισμό. Σχετικά με μια παρόμοια περίοδο πριν από χιλιάδες χρόνια, η ιστορική αναγραφή της Βίβλου λέγει: «Και είδεν ο Ιεχωβά ότι επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης, και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας.» (Γεν. 6:5, ΜΝΚ) «Δεν ενόησαν» το θέλημα του Θεού για το ανθρώπινο γένος. Αυτό περιέγραφε την κατάστασι των πραγμάτων που επικρατούσε στις ημέρες προ του μεγάλου κατακλυσμού της εποχής του Νώε. Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι όμοιες συνθήκες θα υπήρχαν στις έσχατες ημέρες του παρόντος συστήματος της ανθρωπίνης διακυβερνήσεως. (Ματθ. 24:37-39) Από το έτος 1914 μ.Χ. ζούμε σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες.’

2, 3. Ποια κακή επιρροή αισθάνονται οι Χριστιανοί, και γιατί πρέπει ν’ αντιστέκωνται σ’ αυτήν;

² Ενόσω το ανθρώπινο γένος βυθίζεται σταθερά σ’ ένα ολοένα χαμηλότερο επίπεδο ηθικής, αυξάνει η πίεσις στους αληθινούς Χριστιανούς να θεωρήσουν τις ανήθικες πράξεις ως παραδεκτές. Η νοοτροπία της λεγομένης «νέας ηθικής» εισχωρεί στους κοσμικούς ανθρώπους ολόγυρά των και γεμίζει τα βιβλία και τις ψυχαγωγίες που παρουσιάζουν αυτοί οι άνθρωποι. Αυτό ασκεί μια κακή επίδρασι σε όλους τους Χριστιανούς. Απαιτεί αποφασιστική αντίστασι από μέρους των. Μερικοί μπορεί και να μετέσχον σε ανήθικη ζωή προτού γίνουν αληθινοί Χριστιανοί. Αλλά τώρα που ενεδύθησαν μια νέα προσωπικότητα η οποία διαμορφώνεται σύμφωνα με τους υψηλούς ηθικούς κανόνας του Λόγου του Θεού, πέρασε ο καιρός να ζουν όπως τα έθνη. Το να επιστρέψουν στον παλαιό τρόπο ζωής θα ήταν όπως ‘ο κύων που επιστρέφει στο ίδιο αυτού εξέραμα.’—2 Πέτρ. 2:22.

³ Το να γίνουν, όμως, αληθινοί Χριστιανοί δεν σημαίνει ότι παύουν να έχουν επιθυμίες της ξεπεσμένης σαρκός. Έχουν επιθυμίες και αυτές αποτελούν ένα αδύνατο σημείο γι’ αυτούς. Αν δεν διατηρούν συνεχώς μια ηθική άμυνα με την εγκράτεια, μπορούν να προσβληθούν εύκολα σ’ αυτό το αδύνατο σημείο. Ο Σατανάς, ο θεός του διεφθαρμένου αυτού κόσμου του ανθρωπίνου γένους εργάζεται πάνω σ’ αυτό το αδύνατο σημείο μέσω της φθοροποιού επιρροής αυτού του κόσμου. Χρησιμοποιεί σήμερα την ίδια τακτική που έκαμε να χρησιμοποιήσουν οι Μωαβίται και οι Μαδιανίται όταν προσεπάθησαν να διαφθείρουν τους Ισραηλίτας τον δέκατο πέμπτο αιώνα π.Χ. κι έτσι να στρέψουν τον Ιεχωβά Θεό εναντίον τους. Έτσι και σήμερα ο Σατανάς προσπαθεί να δελεάση τους Χριστιανούς με τις λαγνείες της σαρκός για να παραβούν τους νόμους του Θεού κι έτσι να προκαλέσουν τη δυσμενή κρίσι του Θεού.—1 Πέτρ. 5:8.

 4. Τι μπορεί να συμβή όταν ένας Χριστιανός αφήνη τη διάνοιά του να διατηρή κακές επιθυμίες;

⁴ Όταν ένας Χριστιανός βρίσκη ευχαρίστησι στα ηθικώς διεφθαρμένα βιβλία και σε άλλες μορφές ψυχαγωγίας που παρουσιάζει αυτό το σύστημα του Διαβόλου, μήπως δεν αφήνει τον εαυτό του εκτεθειμένο και απροστάτευτο; Μήπως η διατήρησις κακών επιθυμιών δεν θα τον οδηγήση να υποκύψη σ’ αυτές με τον καιρό και έτσι ν’ αμαρτήση στα όμματα του Θεού; (Ιακ. 1:14, 15) Η συνέχισις μιας τέτοιας πορείας θα προκαλέση βέβαιη καταστροφή από τον Θεό όπως είχε συμβή και στους 24.000 Ισραηλίτας που θανατώθηκαν στις πεδιάδες Μωάβ. Ο Σατανάς θα έχη κερδίσει τη νίκη εναντίον των κάνοντάς τους να γίνουν ανόσιοι στον Θεό και Βασιλέα των.—Αριθμ. 25:1-9.

ΟΣΙΟΤΗΣ ΣΕ ΟΛΑ

5, 6. (α) Τι περιλαμβάνη η οσιότης στον Θεό; (β) Τι είπε ο Ιησούς ότι πρέπει να ζητή ένας Χριστιανός εκτός από τη Βασιλεία; Πώς;

⁵ Ένας Χριστιανός μπορεί να νομίζη ότι είναι όσιος, δηλαδή νομιμόφρων στον Ιεχωβά Θεό επειδή κηρύττει με ζήλο τ’ αγαθά νέα της Βασιλείας, αλλά η οσιότης περιλαμβάνει περισσότερα απ’ αυτό. Οι Ισραηλίται στρατιώται που επολέμησαν γενναία εναντίον των Αμοραίων ενόμιζαν επίσης ότι ήσαν όσιοι στον Θεό, αλλά παρέλειψαν να, διακρίνουν ότι η οσιότης έπρεπε να δειχθή και με την όλη πορεία της διαγωγής των. Αν ένας Χριστιανός υποκύπτη σε κακές επιθυμίες, το κήρυγμά του για τη βασιλεία του Θεού δεν σημαίνει τίποτα. Αυτός πραγματικά αποδεικνύεται ανόσιος στη βασιλεία του Θεού παραβαίνοντας τον ηθικό της κώδικα. Η μη Χριστιανική διαγωγή του επιφέρει μομφή στο όνομα του Θεού και Βασιλέως του.—2 Πέτρ. 2:2.

⁶ Ένας Χριστιανός πρέπει να εκδηλώνη την οσιότητά του στον Θεό και στη Βασιλεία του με όλο τον τρόπο της ζωής του, ακόμη και σ’ εκείνα που μπορεί να θεωρούνται μικρά πράγματα. Ο τρόπος της ζωής του πρέπει να είναι σημαντικά διαφορετικός από τον διεφθαρμένο τρόπο της ζωής του κόσμου, έστω και αν αυτό μπορή να κάμη τους κοσμικούς γνωστούς και συγγενείς του να τον κακολογούν. (1 Πέτρ. 4:3, 4) Προσέξτε πώς ο Ιησούς διεσαφήνισε το τι πρέπει να συνοδεύη το ενδιαφέρον ενός ανθρώπου για τη βασιλεία του Θεού. «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού,» είπε. Αλλά κατόπιν προσέθεσε «και την δικαιοσύνην αυτού.» (Ματθ. 6:33) Έτσι, για να υποστηρίζη ένας Χριστιανός με οσιότητα τη βασιλεία του Θεού, πρέπει να ζη σύμφωνα με τη δικαιοσύνη του Θεού που διατυπώνεται στους θείους γραπτούς νόμους και τις συμβουλές της Αγίας Γραφής. Με τον τρόπο της ζωής του πρέπει να εκδηλώνη την αληθινή Χριστιανοσύνη.

 7. (α) Επειδή οι αληθινοί Χριστιανοί έχουν μια προσωπική σχέσι με τον Ιεχωβά, τι πρέπει ειδικά να αγαπούν; Γιατί; (β) Γιατί ένας Χριστιανός είναι ένοχος ανοσιότητος όταν εγκαταλείπη ό,τι είναι δίκαιον;

⁷ Όπως οι Ισραηλίται στις ημέρες του Μωυσή, έτσι και οι αληθινοί Χριστιανοί έχουν μια προσωπική σχέσι με τον Ιεχωβά Θεό. Αυτό απαιτεί να αγαπούν ό,τι είναι καθαρό και δίκαιο, όπως κάνει και ο Θεός. Ο μεγαλύτερος εχθρός του Θεού, ο Σατανάς ή Διάβολος, αγαπά ό,τι είναι διεφθαρμένο και άδικο. Και για τούτο αυτός ο κόσμος των απειθών ανθρώπων παράγει τους διεφθαρμένους και αδίκους καρπούς του ανόμου θεού και άρχοντός του. (Ιωάν. 8:44· 2 Κορ. 4:4) Το να εγκαταλείψη ένας Χριστιανός ό,τι είναι δίκαιο ενδίδοντας στις κακές επιθυμίες θα εσήμαινε ότι αυτός ακολουθεί ανόσια έναν άλλον θεό, τον άνομο θεό αυτού του κόσμου. Παράγει τους κακούς καρπούς εκείνου. Θα ήταν σαν τους άπιστους Ισραηλίτας που δελεάσθηκαν από κακές επιθυμίες στην εορτή των Μωαβιτών και Μαδιανιτών και επεδόθησαν στη λατρεία του Βάαλ. Όταν ζητούμε τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά, αγωνιζόμεθα για τη μεγαλύτερη αγνότητα σκέψεως και διαγωγής. Προσέχομε τη Γραφική νουθεσία: «Και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.»—Ρωμ. 12:2.

 8. Υπάρχει κανένα μέρος της ζωής μας που να λέγεται ιδιωτικό στα όμματα του Ιεχωβά; Εξηγήστε με παραδείγματα.

⁸ Το όνομα του Ιεχωβά είναι πάνω στους αληθινούς Χριστιανούς που φέρουν μαρτυρία για τη βασιλεία του. Το όνομά του εκπροσωπεί παν ό,τι είναι ορθό και καθαρό μέσα στο σύμπαν. Το σκήπτρον της βασιλείας του, που το χειρίζεται ο Υιός του, είναι «σκήπτρον ευθύτητος.» (Εβρ. 1:8) Δεν είναι, λοιπόν πρέπον σ’ εκείνους που είναι όσιοι, δηλαδή νομιμόφρονες σ’ αυτή τη βασιλεία και στον υπέρτατο Βασιλέα της, τον Ιεχωβά Θεό ν’ αντανακλούν αυτή τη δικαιοσύνη σε κάθε άποψι της ζωής των; Δεν το απαιτεί αυτό η οσιότης; Αυτοί φέρουν πάντοτε το όνομα του Ιεχωβά, και αν ένας πιστεύη ότι μπορεί να κάμη κάτι κακό ή και απρεπές «στα κρυφά», φέρει μομφή στο όνομα του Θεού. Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα κανένα μέρος της ζωής μας που μπορεί να ονομασθή «ιδιαίτερο κρυφό» όσον αφορά τον Ιεχωβά. Αν κάνωμε στα κρυφά ό,τι είναι κακό, αυτό είναι κρυφό μόνο στους άλλους ανθρώπους. Ο Ιεχωβά το είδε. Μήπως δεν είχε ιδεί τι είχαν κάμει οι ανόσιοι Ισραηλίται μέσα στις σκηνές των Μωαβιτών και των Μαδιανιτών; Δεν είχε ιδεί τι έκαμαν οι ανόσιοι πρεσβύτεροι του Ισραήλ ύστερ’ από αιώνες στα κρυπτά οικήματα της εσωτερικής αυλής του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ; Δεν τους είχε ιδεί να ενασχολούνται εκεί στην ειδωλολατρία; Αυτή η ανοσιότης στον Θεό δεν μπορεί να κρυφθή. Εκείνοι απατούσαν τον εαυτό τους όταν έλεγαν: «Ο Ιεχωβά δεν μας βλέπει· ο Ιεχωβά εγκατέλειπε την γην.» (Ιεζ. 8:9-12, ΜΝΚ) Κανένας αληθινός Χριστιανός δεν θα ήθελε να κάμη το λάθος να υιοθετήση αυτόν τον εσφαλμένο συλλογισμό όπως έχουν κάμει σήμερα οι ψευδοχριστιανοί που ισχυρίζονται ότι ο Θεός είναι νεκρός.

9, 10. (α) Εξηγήστε πώς οι σαρκικές επιθυμίες μπορούν να φέρουν ένα Χριστιανό σε δύσκολη θέσι. (β) Πώς περιλαμβάνεται η οσιότης εδώ;

⁹ Ένας Χριστιανός αρχίζει να μπαίνη σε δύσκολη θέσι όταν παύση να τηρή μια ισχυρή άμυνα. Αντί ν’ απέχη πολύ από καταστάσεις που παρασύρουν σε κακές σαρκικές επιθυμίες, πιθανόν να προσπαθή να βαδίζη όσο το δυνατόν πλησιέστερα στο χείλος. Μολονότι η συνείδησίς του μπορεί να του λέγη ότι η επιθυμία δεν είναι ορθή, δυνατόν να την διακρατή, και όσο περισσότερο ασχολείται με αυτήν τόσο ισχυρότερη γίνεται η κακή επιθυμία. Όπως οι ανόσιοι Ισραηλίται, έτσι και αυτός δεν ανθίσταται στην επιθυμία κακών πραγμάτων. (1 Κορ. 10:6) Μια τέτοια κατάστασις μπορεί να δημιουργηθή όταν δύο άτομα αντιθέτου φύλου που δεν είναι νυμφευμένα αρχίζουν στα κρυφά να διεγείρουν αλλήλους σεξουαλικώς θέτοντας τα χέρια των στα απόκρυφα μέλη αλλήλων. Αυτό είναι μια μορφή ηθικής ακαθαρσίας και είναι απρεπές για ένα Χριστιανό, του οποίου ο τρόπος διαβιώσεως πρέπει ν’ αντανακλά τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά.

¹⁰ Μπορούμε να οδηγούμεθα σε τέτοια ζητήματα απ’ ό,τι είναι αποδεκτό στον κόσμο γενικά; Όχι, διότι ο κόσμος δεν μας παρουσιάζει υγιείς κανόνες. Δεν αντανακλά τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά Θεού, αλλά την αδικία του ‘θεού του κόσμου τούτου,’ που είναι αντίπαλος του Ιεχωβά. (2 Κορ. 4:4) Αντί ν’ αφήνωμε τον εαυτό μας να βαυκαλίζεται σ’ ένα αίσθημα αδιαφορίας, και ν’ αυταπατάται οφείλομε ν’ αναγνωρίζωμε ειλικρινά ότι όταν διεγείρωνται τα σεξουαλικά πάθη, αυτό μπορεί να οδηγήση σε μια ασυγκράτητη ώθησι να ικανοποιήσουμε αυτά τα πάθη με σεξουαλική ένωσι. Αυτό είναι ένα γεγονός της ζωής. Αυτή η ικανοποίησις είναι φυσιολογική και κατάλληλη σε άτομα που είναι μέσα στη γαμήλιο διάταξι. Αλλά για τους αγάμους το να ικανοποιούν αυτά τα πάθη με μια τέτοια ένωσι αποτελεί σοβαρή παράβασι του θείου νόμου· στην πραγματικότητα αποτελεί ανοσιότητα στον Θεό από μέρους του Χριστιανού. Δεν πρέπει, λοιπόν, η οσιότης να μας προφυλάσση από το να ριψοκινδυνεύωμε τέτοια παράβασι, κάνοντάς μας ν’ αποφεύγωμε πράξεις που διεγείρουν επικίνδυνα τη σεξουαλική επιθυμία;

11. (α) Τι επιχείρημα παρουσιάζουν μερικοί για να δικαιολογήσουν την περιπαθή «θωπεία,» και γιατί το επιχείρημά των είναι εσφαλμένο; (β) Πώς μπορεί η ακάθαρτη διαγωγή, έστω και αν δεν περιλαμβάνη πραγματική σεξουαλική ένωσι, να φθάση εν τούτοις στο σημείο του ν’ αποτελή πορνεία;

¹¹ Στη σύγχρονη συνήθεια των συναντήσεων (ραντεβού), πολλά νεαρά ζεύγη επιδίδονται σε θωπείες που διεγείρουν ισχυρά αισθήματα πάθους. Ωστόσο μερικοί ισχυρίζονται ότι αυτό δεν είναι κακό ενόσω δεν γίνεται, πραγματική ένωσις των γεννητικών οργάνων, αφού όπως αυτοί καταλαβαίνουν τα πράγματα, αυτό είναι εκείνο που ιδιαίτερα απαγορεύει η Γραφή για τους αγάμους. Ένας τέτοιος συλλογισμός και εσφαλμένος είναι και επικίνδυνος. Οι Χριστιανοί προτρέπονται να μην παρουσιάζουν τα μέλη των ως «δούλα εις την ακαθαρσίαν και εις την ανομίαν,» αλλά ως «δούλα εις την δικαιοσύνην προς αγιασμόν.» (Ρωμ. 6:19) Και αν ακόμη η εμπαθής των «θωπεία» δεν έφθασε στο σημείο της «πορνείας» με τη Γραφική έννοια της λέξεως, ωστόσο θ’ αποτελούσε «ακαθαρσία,» ένα απρεπές, ακάθαρτο είδος διαγωγής. Η «ακαθαρσία» παρατίθεται μετά την «πορνεία» στον κατάλογο του αποστόλου για τα έργα της ξεπεσμένης σαρκός, και προειδοποιεί ο απόστολος ότι «οι τα τοιαύτα πράττοντες βασιλείαν Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει.» (Γαλ. 5:19, 21) Όχι μόνον αυτό, αλλά και οι ακάθαρτες αυτές πράξεις θα μπορούσαν σταθερά να γίνουν πιο χονδροειδείς στη φύσι και την έκτασι ώσπου να φθάσουν στο σημείο όπου δικαίως χαρακτηρίζονται ως «πορνεία.» Διότι αυτή η λέξις Γραφικά αναφέρεται, όχι μόνο στη σεξουαλική ένωσι μεταξύ αγάμων, αλλά και σε κάθε είδους χονδροειδή ανηθικότητα ή ασελγή διαγωγή όπως αυτή που θα εύρισκε κανείς σε τόπους πορνείας.

12. (α) Μήπως η μνηστεία δίνει το δικαίωμα σ’ ένα ζεύγος να επιδίδεται σε περιπαθείς τρυφερότητες; (β) Ποια κατάστασι πρέπει ν’ αποφεύγουν οι άγαμοι και γιατί;

¹² Φυσικό είναι σε δυο άτομα που έχουν συμφωνήσει να νυμφευθούν να εκδηλώνουν αγάπη μεταξύ των. Αλλ’ αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούν ορθώς να επιδίδωνται σε σαρκικές σχέσεις που είναι κατάλληλα επιτετραμμένες στους έγγαμους. Επειδή δεν είναι ελεύθεροι να έχουν πραγματική σεξουαλική ένωσι ώσπου να νυμφευθούν, δεν πρέπει να επιδίδωνται σε ερωτικές τρυφερότητες που στον γάμο είναι προκαταρκτικές των σεξουαλικών σχέσεων. Το να το κάνουν αυτό θα είναι ακαθαρσία από μέρους των, και δείχνει έλλειψι σεβασμού στη θεία διάταξι, έλλειψι οσιότητος στους καθαρούς του κανόνες της αγιότητος. Σε οποιεσδήποτε λοιπόν εκδηλώσεις αγάπης, η οσιότης των πρέπει να τους υποκινή να προσέχουν και να συγκρατούνται κατάλληλα. Όχι μόνο δεν πρέπει να προσβάλλουν τα τοπικά έθιμα δημοσία και να κινδυνεύουν να γίνουν πρόσκομμα στους ανθρώπους, αλλά και όταν ακόμη είναι μόνοι των δεν πρέπει να επιδίδωνται σε πράξεις που θα τους έκανε να εντραπούν αν ένα άλλο άτομο εμφανιζόταν ξαφνικά στη σκηνή. Δεν είναι αλήθεια ότι η παρουσία των άλλων αποτελεί συχνά μια καλή προστασία για μας κατά των αδυναμιών μας και σαρκικών επιθυμιών; Το σκοτάδι και η μυστικότης, εξ άλλου, αμβλύνουν την άμυνά μας και μπορούν να εξασθενίσουν τις αποφάσεις μας. (Παράβαλε Παροιμίαι 9:16-18· Ιωάννης 3:20, 21· Εφεσίους 5:7-13.) Και μνηστευμένοι ακόμη αν είναι, δεν θα έπρεπε ένα Χριστιανικό ζεύγος να είναι συνετό ώστε ν’ αποφεύγουν να εκθέτουν σε κίνδυνο τον αυτοσεβασμό τους και τον μεταξύ τους σεβασμό αποφεύγοντας καταστάσεις που προσφέρονται για ακάθαρτη διαγωγή; Μπορούν να τ’ αποφεύγουν αυτά με το να μην απομονώνωνται από τους άλλους ως τον βαθμό που να μη αισθάνωνται πια την υγιαίνουσα συγκράτησι γνωρίζοντας ότι κάποιος θα μπορούσε εύκολα να μπη στο δωμάτιο ή στον τόπο όπου βρίσκονται. Φυσικά εκείνοι που δεν είναι μνηστευμένοι έχουν λόγο να ασκούν μεγαλύτερη ακόμη συγκράτησι, προτιμώντας ν’ απολαμβάνουν τη συντροφιά τους σε φανερή συναναστροφή με άλλα άτομα και όχι σε απομονωμένα μέρη.

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΙΣ

13, 14. Ποια ενέργεια της Χριστιανικής εκκλησίας παραλληλίζεται μ’ εκείνη που είχε γίνει από τους πιστούς πρεσβυτέρους του Ισραήλ εν σχέσει μ’ εκείνους που ήσαν ανόσιοι στον Θεό, και γιατί αυτή η ενέργεια είναι αναγκαία για κείνους που ακολουθούν ανήθικη διαγωγή;

¹³ Όταν οι Ισραηλίται υπέκυψαν σε σαρκικές επιθυμίες στη γιορτή των Μωαβιτών και των Μαδιανιτών και επεδόθησαν στη σεξολατρεία, ο Θεός και οι εκπρόσωποι της συναγωγής του Ισραήλ ενήργησαν εναντίον των. Τα αντιπροσωπευτικά εκείνα μέλη προσωπικά εφόνευσαν πιθανώς ως χίλιους από τους ανόσιους Ισραηλίτας. (Αριθμ. 25:3-5) Ένα παράλληλο τούτου μπορεί να βρεθή στη Χριστιανική εκκλησία σήμερα. Μολονότι η εκκλησία δεν είναι εξουσιοδοτημένη από τον Θεό να εκτελή τα ανόσια μέλη που κάνουν σοβαρά αμαρτήματα, είναι εξουσιοδοτημένη να λαμβάνη μέτρα εναντίον των με αποκοπή αυτών από την εκκλησία αν παραμένουν αμετανόητοι. (1 Κορ. 5:11-13) Αυτό είναι αναγκαίο για να τηρήται η εκκλησία καθαρή. Αν παρέλειπε να το κάνη αυτό, πώς θα μπορούσε ορθώς να ισχυρισθή ότι ανήκει στον Ιεχωβά και στον Ιησού Χριστό, οι οποίοι είναι δίκαιοι; Είναι υποχρεωμένη η εκκλησία να υποστηρίζη τους δικαίους νόμους του Θεού.

¹⁴ Επειδή κάθε χονδροειδής ανηθικότης που αναφέρεται με τη λέξι πορνεία είναι ασελγής διαγωγή που μπορεί να εμποδίση ένα άτομο από το να κληρονομήση τη βασιλεία του Θεού, η Χριστιανική εκκλησία ορθώς αποκόπτει άτομα που διαπράττουν αυτό το αμάρτημα και δεν εκδηλώνουν ειλικρινή μετάνοια. Ομοίως εκείνοι που εμμένουν σε κάθε μορφή ‘ακαθαρσίας’ αποκόπτονται. Ακαθαρσία όμως είναι μια γενικώτερη λέξις που επιδέχεται μεγάλη κλιμάκωσι—όπως ένα άτομο σωματικώς μπορεί να είναι μόνο ελαφρά λερωμένο ή μπορεί να είναι απόλυτα βρώμικο, το ίδιο συμβαίνει και με την ηθική ακαθαρσία. Για τον προσδιορισμό λοιπόν του βαθμού της ακαθαρσίας, πρέπει να σταθμίζωνται τα ελατήρια, οι περιστάσεις και τα πράγματα που ωδήγησαν στην ακαθαρσία για να προσδιορισθή η σοβαρότης της διαγωγής. Το ενδιαφέρον της Χριστιανικής εκκλησίας να διατηρήση την αγνότητα και την καθαρότητά της δεν είναι επομένως παράλογο, αλλά είναι σύμφωνο με τα πράγματα και η εκκλησία ούτε σπεύδει να ενεργήση αποκοπή ούτε βραδύνει εκεί όπου το απαιτεί μια σοβαρή και αμετανόητη πράξις. Αυτό συμφωνεί με ό,τι είναι γραμμένο στην επιστολή 2 Τιμόθεον 2:19, η οποία μεταξύ άλλων λέγει: «Ας απομακρυνθή από της αδικίας πας όστις ονομάζει το όνομα του Χριστού.» Η δικαστική ενέργεια που γίνεται από τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας προστατεύει την εκκλησία και την καλή της φήμη από του να κηλιδωθή ή ρυπανθή από την ακαθαρσία. Παρέχει επίσης μια ορθή προειδοποίησι σε όλους μέσα στην εκκλησία για το τι μπορεί να συμβή σ’ έναν ο οποίος διατηρεί ηθικώς κακές επιθυμίες.

15. Πώς μπορεί ένα άτομο να λάβη συγχώρησι για κακές πράξεις;

¹⁵ Φυσικά, αν ένα άτομο εκδηλώνη λύπη από την καρδιά του για ένα αμάρτημα που διέπραξε και ζητεί συγχώρησι, μπορεί να του δοθή. Ο Θεός εκδηλώνει προθυμία να συγχωρήση ένα τέτοιο άτομο και η Χριστιανική εκκλησία ενεργεί σε αρμονία με τη θεία συγχώρησι. (1 Ιωάν. 1:9) Το άτομο μπορεί να επιπληχθή δημοσία για την κακή διαγωγή του, ή και κατ’ ιδίαν μπορεί να επιπληχθή γι’ αυτό από τη δικαστική επιτροπή. (1 Τιμ. 5:20) Ακόμη κι εκείνος που θα απεκόπτετο μπορεί να λάβη συγχώρησι, αν αργότερα αποδείξη ότι αληθινά μετενόησε και άλλαξε την κακή του πορεία διαγωγής. Ώστε η κατάστασις δεν είναι κατ’ ανάγκην απελπιστική για το άτομο που αμαρτάνει.—Ιεζ. 33:11.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΝΟΣΙΟΤΗΤΟΣ

16, 17. Απέναντι σε τι πρέπει να διατηρούμε μια ισχυρή άμυνα; Εξηγήστε πώς μπορούμε να το κάνωμε αυτό;

¹⁶ Είναι ουσιώδες ν’ αναγνωρίζωμε ότι εμείς οι άνθρωποι έχομε, σαρκικές επιθυμίες που μας κάνουν τρωτούς. Είναι λοιπόν ανάγκη να διατηρούμε μια ισχυρή άμυνα και ν’ αναγνωρίζωμε τις καταστάσεις που μπορούν να υπονομεύσουν την άμυνά μας. Αναγνωρίζοντας ότι η σαρξ είναι ασθενής, ο απόστολος Παύλος παρετήρησε: «Δαμάζω το σώμα μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας εγώ γείνω αδόκιμος.» (1 Κορ. 9:27) Αυτό σημαίνει ότι πρέπει συνεχώς ν’ αγωνιζώμεθα για να συγκρατούμε τα σεξουαλικά μας πάθη. Δεν μπορούμε να σταματήσωμε την προσπάθεια να είμεθα εγκρατείς. Αν διαβάζωμε αισθησιακά βιβλία που αντανακλούν τις διεφθαρμένες ιδέες των κοσμικών ανθρώπων, θα βοηθηθούμε να τηρήσωμε ισχυρή άμυνα ή θα μας εξασθενίσουν; Φυσικά δεν ενισχυόμεθα αν επιτρέπωμε στη διάνοιά μας να φιλοξενή κακές επιθυμίες. Αντιθέτως, θα γίνωμε ακόμη πιο ευπρόσβλητοι. Θα ήταν καλύτερο ν’ ακολουθούμε τη συμβουλή που δίδεται στην προς Φιλιππησίους 4:8, όπου λέγει: «Το λοιπόν, αδελφοί, όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή, και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε.» Δεν λέγει ότι πρέπει να σκεπτώμεθα πράγματα που είναι άδικα και πράγματα που διεγείρουν ακάθαρτες επιθυμίες. Όταν έχωμε τη διάνοιά μας σε πράγματα που είναι δίκαια, είναι δυνατόν να επιδοθούμε σε πράξεις που είναι άδικες;

¹⁷ Πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο Διάβολος προσπαθή να μας δελεάση να κάμωμε ό,τι είναι κακό στα όμματα του Θεού και αν τον αφήσωμε, θα μας οδηγήση κατ’ ευθείαν στο σημείο που να βυθισθούμε ολότελα σε ανήθικες πράξεις. Αν αφήνωμε τον εαυτό μας να παρασυρθή και να προσπαθούμε να θεωρήσωμε λογικό αυτό που κάνομε δεν ζητούμε να δημιουργήσωμε προβλήματα που είναι βέβαιο ότι θα επέλθουν; Δεν θα ήταν καλύτερο ν’ αντισταθούμε στον δελεασμό από την αρχή; Οι Ισραηλίται που αναμίχθηκαν στη λατρεία του Βάαλ δεν θα ήσαν σε καλύτερη θέσι αν αντιστέκονταν στα πρώτα δελεάσματα που ετέθησαν ενώπιόν τους από τους Μωαβίτας και τους Μαδιανίτας;

18. (α) Τι σημασία αποδίδει η Γραφή στο να ‘εγγίση κανείς γυναίκα’ και γιατί; (β) Πώς αυτό το γεγονός επηρεάζει την άποψι των αγάμων;

¹⁸ Εξετάστε την περίπτωσι της Εύας. Εκείνη εγνώριζε ότι δεν έπρεπε ούτε να εγγίση τον απαγορευμένο καρπό στον κήπο της Εδέμ, διότι το άγγιγμα αποτελούσε το πρώτο βήμα προς τη βρώσι του. (Γεν. 3:3) Το να μη επιτραπή να φάγη απ’ αυτό το ένα δένδρο δεν θα της προξενούσε καμμιά στέρησι, διότι υπήρχαν πολλοί άλλοι καρποί που της επετρέπετο να φάγη. Το ότι ήγγισε το δένδρον εσήμαινε ότι εξεδήλωσε μια κακή επιθυμία για ό,τι είχε απαγορεύσει ο Θεός. Έχοντας αυτό υπ’ όψιν, μπορούμε να εξετάσωμε προσεκτικά τη συμβουλή που δίδεται στην επιστολή 1 Κορινθίους 7:1: «Καλόν είναι εις τον άνθρωπον να μη εγγίση εις γυναίκα.» Στις Εβραϊκές Γραφές η λέξις ‘εγγίζω’ χρησιμοποιείται μερικές φορές για να παραστήση τη σεξουαλική επαφή. (Παράβαλε Παροιμίαι 6:29· Γένεσις 20:6, 7.) Αυτό γίνεται πιθανώς διότι η σειρά των γεγονότων που οδηγούν σε σεξουαλική ένωσι αρχίζει με το άγγιγμα ενός ατόμου του ετέρου φύλου με περιπαθή τρόπο. Ο Ιησούς προειδοποίησε μάλιστα ότι «πας ο βλέπων γυναίκα διά να επιθυμήση αυτήν, ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού.» (Ματθ. 5:28) Φαίνεται λοιπόν ότι ‘το άγγιγμα μιας γυναικός’ θα περιελάμβανε οποιαδήποτε σωματική επαφή μ’ ένα άτομο του ετέρου φύλου με τρόπο από τον οποίον γεννάται ένα τέτοιο αθέμιτο πάθος ή διεγείρεται το πάθος αυτό. Αν ένα άτομο δεν μπορεί να συγκρατήση τα πάθη του και κλίνει στο να ‘εγγίζη’ άτομα του ετέρου φύλου με περιπαθή ή ακάθαρτο τρόπο, τότε, όπως λέγει περαιτέρω ο απόστολος Παύλος, ‘καλύτερο είναι να νυμφευθή.’ (1 Κορ. 7:2, 9) Εν τω μεταξύ, η συνετή πορεία των Χριστιανών που είναι ακόμη άγαμοι είναι ν’ αποφεύγουν τα περιπαθή ‘βλέμματα’ ή τα ‘αγγίγματα’ που μπορούν πολύ εύκολα να οδηγήσουν σε σοβαρή αδικοπραγία. Τότε θα έχουν την ικανοποιητική χαρά μιας καθαρής συνειδήσεως ενώπιον Θεού και ανθρώπων.

19. Γιατί πρέπει ν’ αγωνιζώμεθα ν’ αντανακλούμε τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά στη ζωή μας;

¹⁹ Έχομε μάθει ν’ αγαπούμε τον Ιεχωβά Θεό λόγω της δικαιοσύνης του, των αγαθών νόμων και του ελέους ή της οσίας αγάπης του. Χαιρόμαστε με την προοπτική ότι ολόκληρη η γη θα κυβερνηθή από τη βασιλεία του χωρίς παρέμβασι από άδικες κυβερνήσεις. Αυτό γνωρίζομε ότι θα σημάνη μια δίκαιη διακυβέρνησι για το ανθρώπινο γένος με διαρκή ειρήνη και ασφάλεια. Δεν πρέπει εκείνος που είναι ευτυχής με το να είναι κοντά σ’ αυτόν τον δίκαιο Άρχοντα του σύμπαντος ως μέρος της επιγείου οργανώσεώς του ν’ αγωνίζεται με όλη τη δύναμί του για ν’ αντανακλά τη δικαιοσύνη του Θεού στη ζωή του ζώντας σύμφωνα με τους νόμους του; Αυτό βέβαια θα εσήμαινε ότι δείχνει οσιότητα, δηλαδή νομιμοφροσύνη σ’ αυτόν.

20. Πώς το να δείχνωμε οσιότητα αποτελεί απόδειξι ότι μιμούμεθα το παράδειγμα του Ιησού Χριστού;

²⁰ Η Χριστιανοσύνη ενός ατόμου δείχνεται όχι μόνο με το να δίνη μια δημόσια επίδειξι του γεγονότος ότι αφιερώθηκε στον Ιεχωβά Θεό με το εν ύδατι βάπτισμα, αλλά και με το να εκδηλώνη μια Χριστοειδή προσωπικότητα. Αυτό σημαίνει μια νέα προσωπικότητα, δηλαδή ‘κτισμένη κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.’ (Εφεσ. 4:24) Ο Ιησούς Χριστός διήγε πάντοτε σε αρμονία με τους δικαίους νόμους του Θεού. Οι νόμοι εκείνοι ήσαν μέσα στην καρδιά του, και υποκινούσαν τις επιθυμίες της καρδιάς του να είναι σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. (Ιωάν. 5:30) Οι ίδιοι αυτοί δίκαιοι νόμοι πρέπει να είναι και στις δικές μας καρδιές και να υποκινούν τις επιθυμίες των.

ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΜΕΘΑ ΟΣΙΟΙ

21, 22. Ποια είναι μερικά από τα οφέλη που προέρχονται από το να είμεθα όσιοι στον Ιεχωβά, και πώς παραβάλλονται αυτά με τις σαρκικές ευχαριστήσεις;

²¹ Η ευχαρίστησις που μπορεί να έχη τώρα ένα άτομο από την ικανοποίησι των κακών σαρκικών επιθυμιών δεν είναι παρά στιγμιαία μόνον. Αλλά τα οφέλη του να είναι κανείς όσιος στον Ιεχωβά μπορούν να είναι αιώνια. Γιατί να εγκαταλείψωμε τέτοια αιώνια οφέλη προς χάριν φευγαλέων στιγμών ευχαριστήσεως; Ο Μωυσής προτίμησε «να κακουχήται με τον λαόν του Θεού, παρά να έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας,» διότι τα οφέλη του να είναι κανείς όσιος, δηλαδή νομιμόφρων δούλος του Ιεχωβά είναι πολύ μεγαλύτερα. (Εβρ. 11:25) Ένα πολύ εξέχον όφελος που μπορούμε ν’ απολαμβάνωμε σήμερα είναι το ν’ αποτελούμε μέρος του ‘πολλού όχλου’ των όσιων λάτρεων του Ιεχωβά οι οποίοι θα διαφυλαχθούν στη διάρκεια της επικείμενης ‘μεγάλης θλίψεως’ που θα φέρη ένα καταστρεπτικό τέλος στο παρόν σύστημα πραγμάτων.—Δαν. 2:44· Αποκάλ. 7:9, 14.

²² Ένα άλλο εξέχον όφελος είναι η αιώνια ζωή σε μια νέα εποχή που θα εισαγάγη η βασιλεία του Θεού. Το να ζη κανείς με ειρήνη και ασφάλεια υπό δικαίους άρχοντας δεν είναι πολύ μεγαλύτερη ωφέλεια για σας από λίγες παροδικές στιγμές αθέμιτης ευχαριστήσεως; Δεν έχει η ίδια η ζωή μεγαλύτερη αξία από τέτοιες ευχαριστήσεις; Η ανοσιότης στον Ιεχωβά μπορεί να σημάνη αιώνιο θάνατο, αλλά η οσιότης σ’ αυτόν μπορεί να σημάνη ακριβώς το αντίθετο, αιώνια ζωή. «Και αυτή είναι η υπόσχεσις την οποίαν αυτός υποσχεθή προς ημάς, η ζωή η αιώνιος.» (1 Ιωάν. 2:25) Αυτά και πολλά άλλα αξιόλογα οφέλη απολαμβάνουν οι όσιοι.

23. Ποια λοιπόν είναι η συνετή πορεία που πρέπει ν’ ακολουθούμε σήμερα;

²³ Αφού έχομε φθάσει ακριβώς στο κατώφλι της νέας εποχής, θα ήταν τραγικό για ένα Χριστιανό να απολεσθή, επειδή διετήρησε κακές σαρκικές επιθυμίες και έγινε ανόσιος στον αληθινό Θεό. Πόσο συνετό πράγμα θα ήταν να διατηρήση μια καθαρή συνείδησι ακολουθώντας μια ορθή οδό οσιότητος στον Θεό σ’ αυτόν τον μετά του πλησίον αυτού.»—Εφεσ. 4:25.

[Εικόνα στη σελίδα 49]

Οι άγαμοι Χριστιανοί που προετοιμάζονται για γάμο μπορούν να φυλαχθούν από ακάθαρτη διαγωγή αποφεύγοντας να περνούν την ώρα τους, σε απομονωμένα μέρη