όλη του την καρδιά για τον Ιεχωβά. (Ρωμ. 14:8) Η αγάπη του για τον Θεό δεν πρέπει να είναι λιγώτερο αποκλειστική από την αγάπη των αγάμων. Άσχετα με το τι μπορεί να προκύψη, δεν πρέπει να επιτρέψη στον γάμο του να παρεμποδίζη την ορθή υπηρεσία στον Θεό ως αφωσιωμένος μαθητής του Κυρίου Ιησού Χριστού. Αυτό πρέπει να εναρμονίζεται με τα λόγια του Ιησού: «Εάν τις έρχηται προς εμέ και δεν μισή [δηλαδή δεν αγαπά σε λιγώτερο βαθμό] τον πατέρα αυτού και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς, έτι δε και την εαυτού ζωήν, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου.»—Λουκ. 14:26· παράβαλε με Ματθαίον 10:37.

Η συμβουλή του Παύλου δεν πρέπει να νοήται ότι σημαίνει ότι οι Χριστιανοί σύζυγοι πρέπει ν’ αγνοούν τις συζύγους των με το να τις μεταχειρίζωνται σαν να μην υπάρχουν. Αντιθέτως, ο Παύλος παρώτρυνε τους Χριστιανούς της Εφέσου: «Ούτω χρεωστούσιν οι άνδρες να αγαπώσι τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα. Όστις αγαπά την εαυτού γυναίκα, εαυτόν αγαπά διότι ουδείς εμίσησέ ποτέ την εαυτού σάρκα, αλλ’ εκτρέφει και περιθάλπει αυτήν.» (Εφεσ. 5:28, 29) Ο Χριστιανός σύζυγος, λοιπόν, δεν πρέπει να παραμελή τις συζυγικές του ευθύνες. Πάντοτε, πρέπει ν’ ακολουθή τη συμβουλή του Παύλου καταστρώνοντας την όλη ζωή του γύρω από τη σχέσι του με τον Θεό. Δεν πρέπει να γίνη ο γάμος του το παν στη ζωή του, αλλά πρέπει να φροντίζη ώστε όσον το δυνατόν ο γάμος του να συμβάλλη στη σχέσι του με τον Θεό.

Τη νουθεσία που δίνει ο απόστολος Παύλος πρέπει, επίσης, να την βλέπωμε στο φως της ελπίδος που διατηρούσαν εκείνοι στους οποίους έγραψε. Εκείνοι στους οποίους απευθύνεται (σύζυγοι άνδρες και γυναίκες, καθώς και άγαμοι) ήσαν Χριστιανοί κεχρισμένοι με το πνεύμα και ετίθετο ενώπιον τους η προοπτική να ενωθούν με τον Κύριο Ιησού Χριστό στους ουρανούς μετά τον θάνατον και την ανάστασί τους. Γι’ αυτό, όλοι οι επίγειοι δεσμοί και η στοργή απέναντι άλλων ατόμων, περιλαμβανομένων και των συζυγικών δεσμών, θα έφθαναν τελικά σ’ ένα πλήρες τέλος, χωρίς να επανέλθουν ποτέ. Καμμιά επίγεια λύπη ή χαρά ή υπάρχοντα, δεν θα τους ακολουθούσαν στον ουρανό. Αφού αυτοί θα άφηναν πίσω τους όλα τα επίγεια, δεν έπρεπε να επιτρέπουν σ’ αυτά τα πράγματα να παίρνουν άσκοπη σπουδαιότητα στη ζωή τους.

Επίσης, ακόμη και στη διάρκεια της επιγείου ζωής των, τα πράγματα δεν θα έμεναν κατ’ ανάγκην τα ίδια, όπως ετόνισε ο απόστολος Παύλος: «Το σχήμα του κόσμου τούτου παρέρχεται.» Ήταν λοιπόν ασύνετο πράγμα για Χριστιανούς να προσηλώνονται άσκοπα σε σχέσεις και υπάρχοντα που δεν ήσαν μόνιμα. Αν το έκαναν αυτό, η απώλεια μιας συζύγου, ενός φίλου ή ακόμη και υλικών πραγμάτων θα μπορούσε να τους οδηγήση σε αποθάρρυνσι ώστε να εγκαταλείψουν την πολύτιμη σχέσι τους με τον Θεό.—1 Κορ. 7:30, 31.

Σήμερα οι δούλοι του Ιεχωβά Θεού που ελπίζουν ν’ αποκτήσουν ζωή στη γη μπορούν, επίσης, να ωφεληθούν από τη θεόπνευστη νουθεσία του Παύλου. Και στη δική τους περίπτωσι τα επίγεια υπάρχοντα και οι σχέσεις δεν είναι μόνιμα. Ο χρόνος και τα απρόβλεπτα περιστατικά είναι για όλους τους ανθρώπους, αποστερώντας τους κατά καιρούς από τα υπάρχοντα τους, τους φίλους και τους συζυγικούς συντρόφους. Όσο για τα υλικά υπάρχοντα, κανείς δεν πρέπει ν’ αναμένη από τον Ιεχωβά να τα διαφυλάξη σε όλη τη ‘μεγάλη θλίψι.’ Ο Ιεχωβά υποσχέθηκε να διαφυλάξη τη ζωή, όχι τα υλικά υπάρχοντα. Εκείνο λοιπόν που πρέπει να έχη τη μεγαλύτερη σπουδαιότητα στη ζωή κάθε Χριστιανού δεν είναι ο γάμος, τα υπάρχοντα, οποιοδήποτε επίγειο πράγμα, αλλά η καλή του σχέσις με τον Θεό. Η ζωή μας εξαρτάται από τη διατήρησι αυτής της σχέσεως.

Πώς Είναι η Κατάστασις του Σπιτιού Σας;

● Σήμερα, πάρα πολλοί γονείς παραδέχονται ότι συχνά δεν γνωρίζουν που είναι τα νεαρά των τέκνα. Ένα σημαντικό βήμα που μπορούν να κάμουν οι γονείς για ν’ αποφύγουν αυτό το πρόβλημα είναι να κάμουν το σπίτι τους έναν ελκυστικό τόπο.—Εφεσ. 6:4.