Αποφεύγετε Ασθένειες της Διανοίας και της Καρδιάς

«Ουδέ εστράφη εις τα οπίσω η καρδία ημών, ουδέ εξέκλιναν τα βήματα ημών από της οδού σου.»—Ψαλμ. 44:18.

 1. Ποια είναι σήμερα στη γη η κατάστασις όσον αφορά την πνευματική ασθένεια, ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτήν;

ΥΠΑΡΧΟΥΝ φονείς που ενεδρεύουν στη γη πολύ πιο θανατηφόροι από τις πληγές του καρκίνου και των καρδιακών νοσημάτων. Οι φονείς αυτοί προξενούν πνευματικό θάνατο από τον οποίο δεν υπάρχει αποκατάστασις στον παρόντα καιρό ούτε στο μελλοντικό σύστημα πραγμάτων. Ο Σατανάς και το γένος των δαιμόνων του είναι οι φονείς αυτοί. Έχουν ριφθή κάτω στη γη για να επιφέρουν ουαί πνευματικών διαταραχών στο ανθρώπινο γένος. Ο Σατανάς σαν δαιμονικός ιατρός κρατεί τους περισσοτέρους από τους κατοίκους της γης πνευματικώς ασθενείς για να τους οδηγήση σε τελικό θάνατο έξω από την εύνοια του Θεού. Με κάθε μέσον που έχει στη διάθεσί του ζητεί να τυφλώση τις διάνοιες και να διαφθείρη τις καρδιές των ανθρώπων. Ζητεί να αποστρέψη τις καρδιές των από τον Ιεχωβά για να μην τους οδηγήσουν τα βήματά των προς τον νέο κόσμο της δικαιοσύνης. Ο Σατανάς ειδικά το κάνει αυτό προάγοντας δημόσιες και ιδιωτικές ψευδοθρησκευτικές συνταγές που προξενούν πνευματική ασθένεια υπνώσεως και άλλες τρομερές πνευματικές νόσους. Από τις ασθένειες αυτές είναι δύσκολο να εγερθούν τα θύματά τους για να ζητήσουν τις υπηρεσίες των αληθινών ιατρών οι οποίοι δίδουν το κατάλληλο φάρμακο που επιφέρει γνήσιες πνευματικές θεραπείες.—Ματθ. 12:32· Αποκάλ. 12:12.

 2. Ποιοι απεδείχθησαν ότι είναι οι αληθινοί ιατροί;

² Ποιοι είναι αυτοί οι αληθινοί ιατροί; Κάνεις άλλος παρά ο Ιεχωβά Θεός ο ίδιος και ο νομοταγής παραστάτης του Ιησούς Χριστός. Και οι δύο γνωρίζουν όλα τα μυστικά που σχετίζονται με τη θαυμαστή διάνοια και καρδιά του ανθρώπου επειδή αυτοί ήσαν οι δημιουργοί του πρώτου ανδρός και γυναικός. Στους Ισραηλίτες διεκηρύχθη από τον Ιεχωβά: «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά ο θεραπεύων σε.» Για την φήμη του Ιησού ως θεραπευτού είναι γραμμένο: «Όστις διήλθεν ευεργετών και θεραπεύων πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου.» «Και δύναμις Ιεχωβά ήτο εις το να θεραπεύη αυτούς.»—Έξοδ. 15:26· Πράξ. 10:38· Λουκ. 5:17, ΜΝΚ.

 3, 4. (α) Πώς και σε ποιο βαθμό εθεραπεύθη πνευματικώς ο λαός του Ιεχωβά; (β) Ποια ανόητη πορεία πρέπει ν’ αποφευχθή, και γιατί;

³ Με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά, οι μάρτυρές του μπόρεσαν να ελευθερωθούν από τον θρησκευτικό έλεγχο του Σατανά που παραλύει. Επήγαν στους καταλλήλους ιατρούς για βοήθεια. Μήπως οι ιατροί τούς έκαμαν πνευματικώς υγιείς μέσα σε μια νύχτα ως εκ θαύματος; Όχι! Μάλλον εχρειάσθησαν χρόνια για να μεταμορφωθούν οι διάνοιές των και να ενισχυθούν οι καρδιές των με την αλήθεια. Αυτό ήταν αναγκαίο για την υπερνίκησι του δηλητηρίου της ψευδούς θρησκείας που είχε διαποτίσει τις διάνοιές των και τις καρδιές των. Διετέθησαν χρόνια πνευματικής θεραπείας, αναγκαία χρόνια μελέτης και πνευματικής αναψυχής υπό την καθοδηγητική διεύθυνσι των αρίστων αυτών ιατρών. Υπεβλήθησαν σ’ ένα συνεχές θεραπευτικό πρόγραμμα, το οποίον τους ωδήγησε από μια προοδευτική πνευματική κατάστασι σε μια άλλη ακόμη υψηλότερη. Αυτοί ζητούν πνευματική τελειότητα στον νέο κόσμο μετά τον Αρμαγεδδώνα. Πώς πάτε με αυτό το μεγάλο πρόγραμμα πνευματικής αναζωογονήσεως που είναι τώρα εν προόδω;

⁴ Ενώ προχωρούμε, ας μην είμεθα ανόητοι όπως μερικοί, οι οποίοι, έπειτα από μια σύντομη περίοδο πνευματικής θεραπείας, εξαπατώνται νομίζοντας ότι έχουν πλήρως αποκατασταθή και έτσι αποχωρίζονται από τη θεραπευτική οργάνωσι του Ιεχωβά. Ποτέ αυτοί δεν είχαν μια τόσο σοβαρή υποτροπή χειρότερης ακόμη πνευματικής ασθενείας. Γρήγορα οι θανατηφόροι ιατροί του Σατανά τούς παραλαμβάνουν και φροντίζουν να εξασφαλίσουν τον πνευματικό τους θάνατο ως εχθρών του Θεού. Έτσι μπορεί να συμβή ώστε, διστάζοντας κανείς σήμερα να προχωρήση στο θεραπευτικό πρόγραμμα του Ιεχωβά, να φθάση αύριο σε μοιραία συμφορά όσον αφορά την αιώνια ευημερία του στον νέο κόσμο.

 5. Ποιο είναι το κατάλληλο θεραπευτικό φάρμακο, και πώς αυτό ενεργεί;

⁵ Το κατάλληλο θεραπευτικό φάρμακο που χρησιμοποιείται από τους μεγάλους ιατρούς, τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό, είναι εκείνο που παρέχεται μέσω του αγίου πνεύματος, της ενεργού δυνάμεως που πηγάζει από τον Θεό. Ο αποκεκαλυμμενος αυτός Λόγος του Θεού παρομοιάζεται με «κολλύριον» με το οποίον επαλείφονται τα μάτια της διανοίας ενός ατόμου για να επέλθη θεραπεία της πνευματικής του οράσεως. Αυτό το βάλσαμον του εφαρμοζομένου Λόγου του Θεού είναι πολύ σπουδαιότερο από οποιοδήποτε «θαυματουργό φάρμακο» ή «θαυμαστό εμβόλιο» που μπόρεσε ο άνθρωπος να ανακαλύψη. (Αποκάλ. 3:18) Το θείο αυτό φάρμακο δεν είναι για να το χρησιμοποιή ο Σατανάς, ο ψευδής ιατρός, ούτε οποιοσδήποτε από τους θρησκευτικούς του πράκτορας που ενεργούν τη λεγόμενη «θεία θεραπεία». Το αποτελεσματικό αυτό θεραπευτικό βάλσαμο του αποκαλυπτομένου Λόγου του Θεού είναι επίσης γνωστό ως «η αλήθεια», η οποία επιφέρει την ορθή σκέψι με το να γνωρίσωμε ορθά «σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν». Ο Ιησούς κατέδειξε με τα θεραπευτικά του έργα και τους λόγους του ότι ήταν ένας από τους αληθινούς ιατρούς μέσω των οποίων παρέχεται το κατάλληλο αυτό πνευματικό φάρμακο. Αυτός είπε: «Θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει. . . . Εγώ είμαι η οδός, και η αλήθεια, και η ζωή.» Όταν αναχωρούσε από τη γη ο Ιησούς έδωσε βεβαίωσι ότι το θεραπευτικό του βάλσαμο της αληθείας θα εξακολουθούσε να υπάρχη στους μαθητάς του. Είπε ότι θα τους έστελνε «το πνεύμα της αληθείας», ως παράκλητον, «το οποίον ο κόσμος δεν δύναται να λάβη, διότι δεν βλέπει αυτό, ουδέ γνωρίζει αυτό· σεις όμως γνωρίζετε αυτό, διότι μένει μεθ’ υμών, και εν υμίν θέλει είσθαι.»—Ιωάν. 17:3· 8:32· 14:6, 16, 17.

 6. Πώς οι αληθινοί ιατροί εδημιούργησαν αρχικά τον άνθρωπο, καθιστώντας δυνατόν ν’ ανταποκρίνεται στην πνευματική θεραπεία;

⁶ Οι αληθινοί ιατροί, κατανοώντας πλήρως την διάπλασι του ανθρώπου, γνωρίζουν πώς να παρέχουν το πνευματικό θεραπευτικό βάλσαμο της αληθείας. Εδημιούργησαν τον άνθρωπον θαυμασίως κατ’ εικόνα Θεού. Αυτή η ομοιότης δεν εφαρμόζεται μόνο στο ότι ο άνθρωπος φυσικώς επροικίσθη σ’ ένα περιωρισμένο βαθμό με τις ιδιότητες της αγάπης, της σοφίας, της δυνάμεως και της δικαιοσύνης, αλλά και στο ότι του εδόθη η νοητική ικανότης να εκτιμά και να χρησιμοποιή αυτές τις ιδιότητες για το καλό του. Η Βίβλος περιγράφει αυτές τις νοητικές μας ικανότητες με τη χρήσι των λέξεων διάνοια (νους) και συνείδησις. Ολόκληρο το νευρικό μας σύστημα που περιλαμβάνει τον εγκέφαλο, τον νωτιαίο μυελό και το μεγάλο δίκτυο των νεύρων που συλλέγουν τις εντυπώσεις της οράσεως, της ακοής, της οσφρήσεως, της αφής και της γνώσεως, πραγματικά είναι το φυσικό μέσον που χρησιμοποιείται από τις νοητικές μας δυνάμεις για να δέχεται και να μεταδίδη σκέψεις και ανακοινώσεις και να ελέγχη ενέργειες.

 7. Δείξτε από τη Γραφή μια σημασία της λέξεως «διάνοια».

⁷ Η Γραφή χρησιμοποιεί τη λέξι διάνοια με διαφόρους τρόπους εν σχέσει με τις νοητικές δυνάμεις του ανθρώπου. Η πρώτη σημασία αναφέρεται στην ικανότητα που έχει ο άνθρωπος να συλλέγη πληροφοριακής φύσεως γεγονότα, να λογικεύεται επάνω στα γεγονότα αυτά και να φθάνη σε ωρισμένα συμπεράσματα ως προς αυτά τα γεγονότα ή καθ’ υπόθεσιν γεγονότα. Παραδείγματος χάριν, όταν μελετούμε, θα μπορούσαμε να πούμε, ‘Πρόκειται να κρατήσω τη διάνοιά μου επάνω σ’ αυτό το μάθημα της Σκοπιάς.’ Με τη δήλωσι αυτή εννοούμε ότι θα κρατήσωμε τη διάνοιά μας προσεκτική για να απορροφήση όλες τις πληροφορίες που περιέχονται εκεί. Όσον αφορά εκείνους που βρήκε ο Παύλος στη Βέροια, εσημείωσε ότι ήσαν πρόθυμοι με ανοικτές διάνοιες να δεχθούν τα αληθινά Βιβλικά γεγονότα και να λογικευθούν επάνω σ’ αυτά. «Καθότι εδέχθησαν τον λόγον μετά πάσης προθυμίας, εξετάζοντες καθ’ ημέραν τας γραφάς, αν ούτως έχωσι ταύτα.» Παρατηρήστε, επίσης, πώς η Μαρία εχρησιμοποίησε τη διάνοιά της για να «διαλογισθή» όσον αφορά το μήνυμα του αγγέλου προς αυτήν, «Εκείνη δε ιδούσα, διεταράχθη δια τον λόγον αυτού· και διελογίζετο οποίος τάχα ήτο ο ασπασμός ούτος.»—Πράξ. 17:11 και Λουκ. 1:29.

 8. Δείξτε από τη Γραφή μια δεύτερη σημασία της λέξεως «διάνοια».

⁸ Ένας άλλος τρόπος με τον οποίον χρησιμοποιείται κοινώς η λέξις διάνοια είναι εν σχέσει με την ικανότητα που έχομε να κρατούμε στη μνήμη μας τα γεγονότα που εσυλλέξαμε προηγουμένως και εκάναμε συλλογισμούς επάνω σ’ αυτά. Συχνά λέμε, ‘Θα κρατήσω στο νου μου αυτά τα σημεία’, εννοώντας ότι θα τα θέσωμε στη μνήμη μας για μέλλουσα αναπόλησι. Κατά περιστάσεις είναι καλό να ανακινούμε αυτές τις ενθυμήσεις για να προσαρμόζουμε τις πράξεις μας, οι οποίες μπορεί να έγιναν χαλαρές. Στον Τίτο ο Παύλος έγραψε: «Υπενθύμιζε αυτούς να υποτάσσονται.» Ο Ιεχωβά, ο Μέγας Αριστοτέχνης Νους, έχει ομοίως μνήμη: «Δεν ενεθυμήθη αυτούς ο Ιεχωβά, και δεν ανέβη εις την διάνοιαν αυτού;»—Τίτον 3:1· Ιερεμ. 44:21, ΑΣ.

 9. Πώς η διάνοια βοηθεί στη λήψι αποφάσεων;

⁹ Στη διάνοια γίνεται ο συλλογισμός επάνω στην αποκτημένη πληροφορία, για να φθάσωμε σε κάποια οριστικά συμπεράσματα. Όταν φθάσωμε στα συμπεράσματα αυτά, γινόμεθα ικανοί να λάβωμε συνετές αποφάσεις. Ο Παύλος παρεκάλεσε όλους τους Κορινθίους αδελφούς να φθάσουν στην ίδια γνώσι της αληθείας. Αυτό θα τους ωδηγούσε όλους σε ενωμένη ορθή σκέψι και έτσι στην αποφυγή διαιρέσεων. «Να μη ήναι σχίσματα μεταξύ σας, αλλά να ήσθε εντελώς ηνωμένοι, έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην.» (1 Κορ. 1:10) Εξ άλλου, αν ένας σκέπτεται σφαλερά, για πράγματα της πεπτωκυίας σαρκός, εγείρονται σφαλερές επιθυμίες που επηρεάζουν, την πορεία του προς μια κατωφερή κατεύθυνσι. «Διότι οι ζώντες κατά την σάρκα, τα της σαρκός φρονούσιν [σκέπτονται, προσέχουν].» (Ρωμ. 8:5) Αν ακολουθούμε σφαλερές επιθυμίες και λανθασμένες αποφάσεις επί ένα χρονικό διάστημα, βρίσκομε τον εαυτό μας να σχηματίζη ένα σταθερό σχέδιο κατευθύνσεων ή ένα τύπον αποφάσεων. Ολόκληρος αυτός ο τύπος συμπερασμάτων που διέπουν την προσωπική μας διαγωγή μπορεί να είναι τόσο έξω από την ακτίνα της ορθής συμπεριφοράς, ώστε να απαιτήται μια ριζική αλλαγή διαγωγής. Αυτή είναι η κατάστασις στην οποία βρίσκει κανείς τον εαυτό του όταν γίνεται αληθινός Χριστιανός. Απαιτείται ένας εντελώς νέος τύπος σκέψεως για να τον μεταμορφώση σε νέα προσωπικότητα. Σχετικά με τούτο ο Παύλος έγραψε: «Και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.»—Ρωμ. 12:2 και Κολ. 3:9, 10.

10. Ποιες από τις διάφορες διαθέσεις της διανοίας πρέπει να μιμούμεθα;

¹⁰ Μπορούμε, λοιπόν, να έχωμε ποικίλες διαθέσεις της διανοίας ή φρονήματα. Παραδείγματος χάριν, θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσωμε ένα άτομο ως ‘υψηλόφρον’, εννοώντας ένα άτομο που έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Εξ άλλου, θα μπορούσαμε να πούμε για ένα άτομο ότι είναι ‘ένας ταπεινόφρων άνθρωπος’, εννοώντας ότι σκέπτεται ταπεινά για τον εαυτό του. Τέτοιο ήταν το φρόνημα του Ιησού Χριστού. Ο Παύλος νουθετεί όλους τους Χριστιανούς να προσπαθούν να διατηρούν το ίδιο ταπεινό φρόνημα και διάθεσι που εξεδήλωσε με το παράδειγμα του ο Ιησούς. «Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού.» Ο Πέτρος επιβεβαιώνει αυτή τη συμβουλή. «Επειδή λοιπόν ο Χριστός έπαθεν υπέρ ημών κατά σάρκα, οπλίσθητε και σεις το αυτό φρόνημα.» (Φιλιππησ. 2:5 και 1 Πέτρ. 4:1) Η λέξις πνεύμα χρησιμοποιείται ενίοτε για να αναφερθή στην παρακινούσα διάθεσι ή τάσι ενός ατόμου, η οποία επηρεάζεται πολύ από τη διάνοια. «Όστις δεν κρατεί το πνεύμα [διάθεσιν, θυμόν] αυτού, είναι ως πόλις κατηδαφισμένη και ατείχιστος.»—Παροιμ. 25:28.

11. Δείξτε από τη Γραφή τι είναι «συνείδησις» και τι πρέπει να γίνη γι’ αυτήν.

¹¹ Ο Ιεχωβά, ο πάνσοφος Δημιουργός, εφωδίασε στοχαστικά τον άνθρωπο με μια άλλη ιδιότητα της διανοίας που η βίβλος την ονομάζει συνείδησι. Η συνείδησις είναι μια ενδόμυχη κατανόησις ή αίσθησις του ορθού και του εσφαλμένου που αθωώνει ή κατηγορεί ένα άτομο. Η αντίληψις ενός Χριστιανού περί ορθού και εσφαλμένου πρέπει να αναπτύσσεται ή εκπαιδεύεται συνεχώς με τον λόγον της αληθείας του Θεού, έτσι ώστε ο Χριστιανός να είναι βέβαιος ότι λαμβάνει διαρκώς τις ορθές αποφάσεις. Με το να λαμβάνη αποφάσεις σύμφωνες με τον Λόγον του Ιεχωβά, ένας τέτοιος δούλος θα έχη πάντοτε καθαρή και αγαθή συνείδησι. Δεν θα κατηγορή τον εαυτό του για αδικοπραγία. Ο Παύλος δείχνει ότι μια ασθενής συνείδησις οφείλεται σε έλλειψι γνώσεως. «Αλλά δεν είναι εις πάντας η γνώσις αύτη· τινές δε δια την συνείδησιν του ειδώλου έως σήμερον τρώγουσι το ειδωλόθυτον ως ειδωλόθυτον, και η συνείδησις αυτών ασθενής ούσα μολύνεται.» «Εις μεν τους καθαρούς [άτομα που οδηγούνται από μια Γραφικώς εκπαιδευμένη συνείδησι] πάντα είναι καθαρά· εις δε τους μεμιασμένους και απίστους ουδέν καθαρόν, αλλά και ο νους αυτών [η διανοητική των ικανότης] και η συνείδησις είναι μεμιασμένα.»—1 Κορ. 8:7 και Τίτον 1:15.

ΦΥΛΑΞΙΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

12. Ποια είναι η κοινή Βιβλική χρήσις της λέξεως «καρδία», και πώς αυτή μπορεί να αναπτυχθή;

¹² Κάτι σχετικό που πρέπει να εξετασθή εδώ είναι εκείνο που η Βίβλος ονομάζει καρδίαν. Η καρδιά σ’ αυτή την πιο κοινή Βιβλική έννοια είναι η έδρα της αγάπης και της στοργής, και επομένως των ελατηρίων, και το κέντρον διευθύνσεως και ωθήσεως. Με σκέψι, μελέτη και συλλογισμό από μέρους της διανοίας ή με συνεχή εξωτερική επιρροή και σύνδεσμο μπορεί να γίνη προσέγγισις στην «καρδία» και μπορεί αυτή να επηρεασθή. Είναι η μακροχρόνια ανάπτυξις αυτής της καταστάσεως των αισθημάτων και διαθέσεων ενός ατόμου η οποία χαρακτηρίζεται ως «κατάστασις της καρδιάς». Γι’ αυτόν τον λόγο ένα άτομο μπορεί ν’ αναπτύξη μια «καλή κατάστασι καρδιάς» ή μια «κακή κατάστασι καρδιάς», πράγμα που εξαρτάται από το αν η καρδιά είναι φιλάγαθη προς τον Ιεχωβά ή αν σκληρύνεται εναντίον του Ιεχωβά.

13. Πώς πρέπει να εξηγηθή το Παροιμίαι 4:23;

¹³ Ο Σολομών έγραψε: «Μετά πάσης φυλάξεως φύλαττε την καρδίαν σου· διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής.» Κατά γράμμα, η καρδιά ως όργανον βρίσκεται περίπου στο κέντρον του οργανισμού μας. Σαν μια εσωτερική κεντρική αντλία δέχεται εξακολουθητικά αίμα μέσω της μεγάλης κοίλης φλεβός, κατόπιν αποστέλλει το αίμα μέσω της πνευμονικής περιοχής και τελικά εξαποστέλλει το αίμα μέσω της αορτής. Ομοίως η έδρα της στοργής μας δέχεται εξακολουθητικά σκέψεις και εντυπώσεις από τη διάνοια και το νευρικό σύστημα. Προς την αντίστροφη διεύθυνσι, σχεδόν συνεχώς αισθήματα και εκδηλώσεις αγάπης ή μίσους ρέουν προς τα έξω από αυτό το εσώτερο βάθος και αντανακλούν την πραγματική εσωτερική προσωπικότητα του πλάσματος. Αληθινά, λοιπόν, από αυτή την εικονική καρδιά ρέουν οι «εκβάσεις της ζωής», διότι η ίδια η έκβασις της υπάρξεως ενός ατόμου προκύπτει από τις εκδηλώσεις αυτής της καρδιάς· επομένως η αιώνια τύχη του πλάσματος μπορεί να επηρεασθή από την κατάστασι της καρδιάς που οικοδομείται. (Παροιμ. 4:23) Αν το άτομο επιθυμή ζωή, πρέπει να επαγρυπνή στην έδρα των αισθημάτων του και να την κρατή πνευματικώς υγιά.

14, 15. (α) Ποιοι μπορούν αληθινά να διαβάζουν την καρδιά του ανθρώπου, και γιατί; (β) Πώς ενισχύει ένας την κατάστασι της καρδιάς του;

¹⁴ Πολλοί λεγόμενοι «ψυχίατροι» ισχυρίζονται ότι μπορούν να διαβάζουν τη διάνοια των ατόμων, αλλά μόνον ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός μπορούν να διαβάζουν εντελώς τις καρδιές των ανθρώπων. Ο Δαβίδ είπε: «Και συ, Σολομών υιέ μου, γνώρισον τον Θεόν του πατρός σου, και δούλευε αυτόν εν καρδία τελεία και εν ψυχή θελούση· διότι ο Ιεχωβά εξετάζει πάσας τας καρδίας, και εξεύρει πάντας τους λογισμούς των διανοιών.» (1 Χρον. 28:9, ΜΝΚ) Και ο Ιησούς, επίσης, έχει αυτή τη δύναμι διακρίσεως της καρδιάς ή έδρας της διαθέσεως που υποκινεί ένα πλάσμα να σκέπτεται ή διαλογίζεται μ’ έναν ωρισμένο τρόπο στη διάνοιά του. «Νοήσας δε ο Ιησούς τους διαλογισμούς αυτών, απεκρίθη και είπε προς αυτούς, Τι διαλογίζεσθε εν ταις καρδίαις σας;»—Λουκ. 5:22.

¹⁵ Αφού ο Ιεχωβά ζητεί μόνο εκείνους τους ανθρώπους καλής θελήσεως που είναι σε καλή κατάστασι καρδιάς, είναι ζωτικώς αναγκαίο να γίνωμε ισχυροί στην καρδιά για τον Ιεχωβά ως προς τα ελατήριά μας, την αγάπη, τις προθέσεις, τη διάθεσι και τη στοργή. Η ενίσχυσις γίνεται μόνο με το ν’ αφήνωμε τους σπόρους της αληθείας που εισέρχονται στη διάνοιά μας καθώς μελετούμε τον λόγον της αληθείας του Ιεχωβά, ν’ απορροφούνται βαθιά στην «αγαθήν γην» των αισθημάτων μας ή καρδιών. Πράγματι, ας τους αφήσωμε να ριζώσουν εκεί για να παραχθή αφθονία δικαίου καρπού του πνεύματος. Επάνω σ’ αυτό το δίκαιο θεμέλιο των σωρευμένων πνευματικών θησαυρών ας αναπτύξωμε επίσης μια εγκάρδια αποδοχή δικαίων αρχών. Όχι μόνο οι λόγοι της αληθείας, αλλά και οι πείρες στη διακονική υπηρεσία του Ιεχωβά καθώς και οι δοκιμασίες της ακεραιότητος δημιουργούν διαρκείς εντυπώσεις στη διάνοια. Το αποτέλεσμα τούτου ενισχύει την κατάστασι της καρδιάς ενός ατόμου ανυπολόγιστα. «Ανδρίζεσθε, και ας κραταιωθή η καρδία σας, πάντες οι ελπίζοντες επί τον Ιεχωβά.» (Ψαλμ. 31:24, ΑΣ) Όσο περισσότερο υπηρετεί κανείς ως πιστός, αφιερωμένος δούλος και συμμορφώνεται με την αλήθεια, τόσο περισσότερο γενναιόκαρδος γίνεται ως ανδρείος μαχητής υπέρ του ονόματος του Ιεχωβά.—Ματθ. 13:23· Γαλ. 5:22.

16, 17. (α) Με τι μπορεί να παρομοιωθή και πόσο επωφελές είναι το να έχωμε μια ισχυρή κατάστασι καρδιάς; (β) Πώς ο Σατανάς επωφελείται από εκείνους που έχουν αδύνατη καρδιά, και ποιο είναι το αποτέλεσμα;

¹⁶ Μια δυνατή, καλά ισχυροποιημένη κατάστασις της καρδιάς μπορεί να παρομοιωθή μ’ έναν τροχό ενός κινητήρος, ο οποίος, όταν βρίσκεται σε περιστροφή, είναι δύσκολο να σταματήση, αλλά εξακολουθεί να περιστρέφεται, υπερνικώντας κάθε στιγμιαία παρέμβασι ή αδράνεια. Αν το άτομο στιγμιαίως ριφθή έξω από την ισορροπία ή παρεκκλίνη λόγω πειρασμών από μέρους του Σατανά ή άλλων πονηρών, για ν’ ακολουθήση μια άσοφη πορεία, η κατάστασις της καρδιάς τού καλά περιχαρακωμένου, μακροχρονίου δούλου του Ιεχωβά είναι αρκετά ισχυρή για να τον επανορθώση αμέσως ώστε ν’ αντισταθή στους πειρασμούς αυτούς. Μια ισχυρή κατάστασις της καρδιάς κρατεί, επίσης, ένα άτομο ισορροπημένο απέναντι όλων των θυελλών της εναντιώσεως και το ασφαλίζει για μια κατάλληλη σταθερή πορεία δικαιοσύνης.

¹⁷ Όταν ο Σατανάς κατορθώνη να εμφυτεύση αμφιβολία και εσφαλμένες σκέψεις στη διάνοια εκείνων που έχουν αδύνατη καρδιά, τους κρατεί σε παρέκκλισι ή έξω από την ισορροπία επί ένα χρονικό διάστημα, πράγμα που καταλήγει σε σοβαρή πνευματική ασθένεια. Αυτοί οι πνευματικώς ασθενείς έχουν γρήγορα ανάγκη των υπηρεσιών των αληθινών ιατρών του Ιεχωβά και του Χριστού Ιησού, για να μπορέσουν να επιστρέψουν σε υγιά πνευματική ισορροπία. Σημειώστε τα ακόλουθα εδάφια που αποκαλύπτουν την μακραίωνα τακτική του Σατανά να κρατή τις διάνοιες των περισσοτέρων ανθρώπων τυφλωμένες ως προς την αλήθεια και κατειλημμένες, αντί μ’ αυτήν, με σαρκικές, επίγειες σκέψεις που δεν οδηγούν σε μια δίκαιη κατάστασι καρδιάς. «Των οποίων, απίστων όντων, ο θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τον νουν, δια να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού.» (2 Κορ. 4:4) «Των οποίων ο θεός είναι η κοιλία, και η δόξα αυτών είναι εν τη αισχύνη ατών, οίτινες φρονούσι τα επίγεια.» (Φιλιππησ. 3:19) «Και σας, οίτινες ήσθε ποτέ απηλλοτριωμένοι και εχθροί κατά την διάνοιαν με τα έργα τα πονηρά· τώρα όμως διήλλαξε προς εαυτόν.» (Κολ. 1:21, 22) Ο Σατανάς πάντοτε επεζήτησε να κλέψη τις διάνοιες των ανθρώπων για να μπορέση να διαφθείρη τις καρδιές των, οδηγώντας τους σε βέβαιο πνευματικό θάνατο. «Φοβούμαι όμως μήπως, καθώς ο όφις εξηπάτησε την Εύαν δια της πανουργίας αυτού, διαφθαρή ούτως ο νους σας εκπεσών από της απλότητος της εις τον Χριστόν.»—2 Κορ. 11:3.

18. Τι πρέπει να κάμωμε για την διάνοιά μας και την καρδιά μας;

¹⁸ Ασφαλώς σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους του κόσμου δεν αγνοούμε τα σχέδια του Σατανά. Ούτε αγνοούμε πόσο σπουδαίο είναι να συμμορφωνώμεθα με την αλήθεια. Τώρα βλέπομε πόσο αναγκαίο είναι να κρατούμε τις διάνοιές μας προφυλαγμένες με την «περικεφαλαίαν της σωτηρίας» και τις καρδιές μας σκεπασμένες με τον «θώρακα της δικαιοσύνης» με αγάπη της δικαιοσύνης. (Εφεσ. 6:14, 17) Όλα αυτά μάς καθιστούν ικανούς να εκτελέσωμε την εντολή του Ιησού: «Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου [έδρας της αγάπης και των ελατηρίων], και εξ όλης της ψυχής σου [όλων των σωματικών δυνάμεων], και εξ όλης της διανοίας σου [των διανοητικών δυνάμεων για συγκέντρωσι πληροφοριών και λογίκευσι].» (Ματθ. 22:37, ΜΝΚ) Ο ψαλμωδός είπε: «Δοκίμασόν με, Θεέ, και γνώρισον την καρδίαν μου· εξέτασόν με, και μάθε τους στοχασμούς μου· και ιδέ, αν υπάρχη εν εμοί οδός ανομίας· και οδήγησόν με εις την οδόν την αιώνιον.» (Ψαλμ. 139:23, 24) Στο επόμενο άρθρο θα γίνη εξέτασις της προοδευτικής παροχής αληθείας εκ μέρους του Ιεχωβά και του τρόπου αποκτήσεως μεγαλυτέρας κατανοήσεως του Λόγου της ζωής.—2 Κορ. 2:11.