Θέτετε τον Εαυτό Σας στου Πλησίον Σας τη Θέσι

ΛΟΓΩ βαρείας αμελείας ξέσπασε μια μεγάλη πυρκαϊά σ’ ένα υπό ναυπήγησιν γιγαντιαίο αεροπλανοφόρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Το πυρ αυτό εστοίχισε στο κράτος 50 εκατομμύρια και πλέον δολλάρια κι επροξένησε την απώλεια της ζωής δεκάδων ατόμων. Η σύζυγος ενός από τα θύματα άκουσε με ανησυχία την είδησι της πυρκαϊάς από το ραδιόφωνο. Όταν ο σύζυγος δεν επανήλθε στο σπίτι στη συνήθη του ώρα, εκείνη εφοβήθη πάρα πολύ. Τότε χτύπησε η πόρτα, κι αμέσως έσπευσε ν’ ανοίξη! Καθώς άνοιξε, αντίκρυσε δύο αστυνομικούς. Δεν μπορούσαν να της μιλήσουν, αλλ’ επερίττευαν τα λόγια. Η φιλάγαθη έκφρασις συμπαθείας στα πρόσωπά των μιλούσε αρκετά καθαρά. Ναι, ο σύζυγος της ήταν μεταξύ εκείνων που έχασαν τη ζωή τους σ’ εκείνη την πυρκαϊά.

Οι αστυνομικοί εκείνοι ήξεραν πολύ καλά τι ησθάνετο αυτή η γυναίκα, διότι μπορούσαν πολύ καλά να φαντασθούν τι θα ησθάνοντο και οι δικές των σύζυγοι στη θέσι της. Σε τέτοιες περιστάσεις μια φιλάγαθη έκφρασις προσώπου, μια χειρονομία ή λίγα λόγια προφερόμενα με θερμή κατανόησι, μπορεί να είναι εκείνο που χρειάζεται για να φανή η κατανόησίς μας ότι μπορούμε να θέσωμε τον εαυτό μας στη θέσι του άλλου.

Η Αγία Γραφή λαμβάνει υπό σημείωσιν αυτή την ανάγκη, διότι μας λέγει: «Χαίρετε μετά χαιρόντων, και κλαίετε μετά κλαιόντων.» Τονίζει ότι «ο ψάλλων άσματα εις λελυπημένην καρδίαν» είναι απλώς εκτός τόπου και ότι υπάρχει «καιρός του κλαίειν, και καιρός του γελάν· καιρός του πενθείν, και καιρός του χορεύειν.» Αν μπορούμε να θέσωμε τον εαυτό μας στη θέσι του άλλου, θα γνωρίζωμε πότε είναι καιρός να κλαίωμε και να πενθούμε και πότε είναι να γελούμε και να χορεύωμε.​—Ρωμ. 12:15· Παροιμ. 25:20· Εκκλησ. 3:4.

Αυτό το ζήτημα του να θέτωμε τον εαυτό μας στη θέσι του άλλου εφαρμόζεται σε όλες τις σχέσεις μας με τους άλλους. Ιδιαίτερα υπάρχει ανάγκη τούτου στον οικογενειακό κύκλο. Πόσο καλύτερα θα περνούσαν οι γονείς και τα τέκνα μεταξύ των, αν ο καθένας μπορούσε να θέση τον εαυτό του στη θέσι του άλλου! Όχι ότι οι γονείς πρέπει να παραιτούνται της εξουσίας των, αλλ’ η κατανόησις είναι ζωτική. Και πόση προστριβή υπάρχει μεταξύ συζύγων λόγω ελλείψεως τοιαύτης κατανοήσεως! Αυτή η αρχή εφαρμόζεται ακόμη και σε μικρά πράγματα, όπως το να θέλωμε να παρακολουθήσωμε τηλεόρασι ή ν’ ακούσωμε ραδιόφωνο, όταν κάποιος άλλος έχη ανάγκη ησυχίας για ανάπαυσι ή μελέτη. Εφαρμόζεται επίσης και στο να είμεθα στην ώρα μας στα γεύματα και να είμεθα έτοιμοι να φύγωμε στην καθωρισμένη ώρα.

Δανεισθήκατε ποτέ χρήματα και κατόπιν αμελήσατε να τα επιστρέψετε, όταν είπατε πότε θα τα επιστρέψετε; Μήπως εθεωρήσατε την απερισκεψία σας σαν κάτι το ασήμαντο; Αλλά τι ως προς το άλλο πρόσωπο; Μπορεί ο άλλος ν’ αρχίση να διερωτάται μήπως το ξεχάσατε εντελώς. Αν υποσχεθήκατε να επιστρέψετε ένα ποσόν κάποια ωρισμένη μέρα και δεν μπορείτε να φανήτε συνεπής, δεν θα μπορούσατε τουλάχιστον να δώσετε μια εξήγησι σχετικά με το γιατί δεν μπορείτε να τηρήσετε την υπόσχεσί σας αντί ν’ αγνοήτε το ζήτημα σαν να μην είχατε καμμιά υποχρέωσι; Ο πιστωτής σας αναμφιβόλως θα έχη απλώς μεγάλη ευχαρίστησι να σας παραχωρήση περισσότερο χρόνο, ακριβώς διότι δεν περνά από τον νου σας η ιδέα ότι το δάνειο ήταν δώρο! Εξ άλλου, δεν είναι καθόλου έντιμο πράγμα να επιτυγχάνωμε ένα δώρο με το πρόσχημα του δανείου, δεν είν’ έτσι;

Πόση διχόνοια, σύγχυσις και άσκοπη ταλαιπωρία υπάρχει στη βιομηχανία επειδή οι άνθρωποι δεν θέτουν τον εαυτό τους στη θέσι των άλλων! Επειδή οι εργάται ή οι εργοδόται ή και οι δυο αποτυγχάνουν στο σημείο αυτό, οι απεργίες κηρύσσονται κατά καιρούς και διαρκούν επί εβδομάδες και μήνες. Βεβαίως, δεν θα υπήρχε καμμιά φυλετική ή θρησκευτική διάκρισις, αν μπορούσαν οι άνθρωποι να θέτουν τον εαυτό τους στη θέσι των άλλων, που είναι διαφορετική σ’ αυτές τις περιπτώσεις.

Είτε μια παράκλησι πρόκειται να κάμετε, είτε μια επίπληξι, θα φέρετε πολύ καλύτερο αποτέλεσμα αν μπορήτε να θέσετε τον εαυτό σας στη θέσι του άλλου. Πόσο καλά μπορούσε να το κάμη αυτό ο Ιησούς! Γι’ αυτό, μετά την τριπλή απάρνησι αυτού από τον Πέτρο, δεν επέπληξε τον Πέτρο. Ό,τι εχρειάζετο ήταν ένα βλέμμα: «Και στραφείς ο Κύριος ενέβλεψεν εις τον Πέτρον και ενεθυμήθη ο Πέτρος τον λόγον του Κυρίου», περί του ότι θα τον απηρνείτο. Τότε «εξελθών έξω ο Πέτρος έκλαυσε πικρώς.» Ναι, κατά καιρούς ένα επιτιμητικό βλέμμα, κάποτε ένας επικριτικός τόνος​—πόσο συχνά ο Ιεχωβά Θεός διεδικάζετο με τον λαό του!—​κάποτε μια ευγενική λογίκευσις μ’ έναν πλανώμενο θα έκανε περισσότερο καλό από το να επιπέσετε εναντίον του με όλη τη βαρύτητα σας.​—Λουκ. 22:60-62· Γαλ. 6:1.

Ο απόστολος Παύλος εμιμήθη τον Διδάσκαλό του και σ’ αυτό το σημείο. Ήξερε ότι, αν δεν ελάμβανε υπ’ όψι τον τρόπο με τον οποίον οι άλλοι εσκέπτοντο και ησθάνοντο, θα τους προσέβαλλε χωρίς λόγο, διότι είναι πολύ εύκολο να υπονοηθή ότι οι άλλοι, τους οποίους θεωρείτε ως πλανωμένους, στερούνται ειλικρίνειας ή σωφροσύνης. Έκανε τον εαυτό του, κατά ένα τρόπον, ‘εις πάντας δούλον’, για να μπορέση να κερδίση τους περισσοτέρους. «Και έγεινα», είπε, «εις τους Ιουδαίους ως Ιουδαίος, δια να κερδήσω τους Ιουδαίους· . . . Εις τους ασθενείς ως ασθενής, δια να κερδήσω τους ασθενείς· εις πάντας έγεινα τα πάντα, δια να σώσω παντί τρόπω τινάς.» Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο απόστολος Παύλος ήξερε πώς να θέτη τον εαυτό του στη θέσι του άλλου.​—1 Κορ. 9:19-22.

Το να μπορήτε να θέτετε τον εαυτό σας στη θέσι του άλλου όχι μόνο σας προφυλάσσει από το να θίγετε τους άλλους χωρίς να υπάρχη ανάγκη, αλλά και σας προστατεύει από βαριά ιδιοτέλεια και αμαρτήματα. Μια από τις κύριες αιτίες της ανηθικότητος και του εγκλήματος είναι η απληστία, δηλαδή, η αχόρταγη επιθυμία αποκτήσεως εκείνων που ανήκουν σε άλλον. Αλλ’ αν μπορήτε να θέσετε τον εαυτό σας στη θέσι του άλλου, απλώς δεν θα επιθυμήσετε το αυτοκίνητό του, την εργασία του, τη σύζυγό του ή κάποιο άλλο απόκτημά του. Δεν θα θέλατε να χάσετε τέτοια πράγματα σεις οι ίδιοι, αν τα είχατε, έτσι δεν είναι;​—Δευτ. 5:21.

Φυσικά, το να θέτετε τον εαυτό σας στη θέσι του άλλου δεν σημαίνει ότι θ’ αφήσετε τον εαυτό σας να κυβερνάται ατόπως στις σχέσεις σας με άλλους από αισθήματα για τα οποία αυτοί δεν είναι άξιοι. Ούτε σημαίνει ότι δεν θα δίνετε αυστηρή επίπληξι κατά καιρούς, όταν είναι καθήκον σας, και το πράττετε αυτό για το καλύτερο. Πρέπει να ενδιαφέρεσθε για ό,τι είναι καλύτερο για τον άλλον, ακριβώς όπως θα θέλατε ό,τι είναι καλύτερο για τον εαυτό σας, έτσι δεν είναι;

Με λίγα λόγια, το να θέτετε τον εαυτό σας στη θέσι του άλλου μπορεί να συντείνη πάρα πολύ στο να καταστήση φιλικές τις σχέσεις σας προς τους άλλους και να σας βοηθήση να πράττετε το ορθόν. Είναι ακριβώς εκείνο που εννοούσε ο Ιησούς, όταν είπε: «Πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς· διότι ούτος είναι ο νόμος και οι προφήται.»​—Ματθ. 7:12.