Αγωνίζεσθε Σκληρά για την Πίστι

«Έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.»​—Ιούδ. 3.

 1, 2. (α) Πού βρίσκεται ο κίνδυνος αν πιστέψη κανείς στο ρητό «Άπαξ εσώθην, δια παντός εσώθην»; (β) Πού βρίσκομε προειδοποίησι εναντίον αυτής της δοξασίας;

ΛΙΓΕΣ δημοφιλείς εκφράσεις είναι τόσο απατηλές και επικίνδυνες όσο αυτή που έχει πολύ διαδοθή μέσα σ’ όλο τον «Χριστιανικό κόσμο»: «Άπαξ εσώθην, δια παντός εσώθην.» Το να πιστέψη κανείς ένα τέτοιο ρητό μπορεί να τον οδηγήση σε συμφορά, στην απώλεια της από τη Γραφή διδασκομένης ελπίδος αιωνίου ζωής σε μια δικαία νέα τάξι κάτω από τη βασιλεία του Παντοδυνάμου Θεού.

² Για να μας προειδοποιήση εναντίον τέτοιων επικινδύνων δοξασιών, όπως η δοξασία του «άπαξ εσώθην, δια παντός εσώθην», και να μας ενθαρρύνη ν’ αγωνιζώμεθα σκληρά για την αληθινή πίστι, ένας μαθητής του Κυρίου Ιησού Χριστού έγραψε μια σύντομη επιστολή που έχει επείγουσα σπουδαιότητα για μας σήμερα. Είναι το εξηκοστό πέμπτο βιβλίο της Αγίας Γραφής, που εγράφη το εξηκοστό πέμπτο περίπου έτος του πρώτου αιώνος μ.Χ. Ονομάζεται Η Επιστολή του Ιούδα, και, μολονότι περιέχονται μόνο είκοσι πέντε εδάφια σ’ αυτή την επιστολή, το να προσέξωμε τη θεόπνευστη συμβουλή της μπορεί να σημαίνη απόκτησι ή απώλεια της σωτηρίας, η οποία είναι διαφυλαγμένη για όλους τους πραγματικούς ακολούθους του Υιού του Θεού.

 3. Ποιος ήταν ο Ιούδας, και γιατί αποκαλεί τον εαυτό του ‘δούλον Ιησού Χριστού’;

³ Ποιον εχρησιμοποίησε ο Ιεχωβά Θεός για να μας δώση αυτή την επίκαιρη προειδοποίησι; Η επιστολή απαντά: «Ιούδας, δούλος Ιησού Χριστού, αδελφός δε Ιακώβου, προς τους κλητούς τους ηγιασμένους [τοις . . . ηγαπημένοις, Κριτική Έκδοσις Κειμένου] υπό Θεού Πατρός, και τετηρημένους υπό του Ιησού Χριστού· έλεος πληθυνθείη εις εσάς, και ειρήνη, και αγάπη.» (Ιούδ. 1, 2) Ο θεόπνευστος συγγραφεύς Ιούδας ήταν, πράγματι, ένας ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Χριστού. (Ματθ. 13:55) Εν τούτοις, ο Ιούδας δεν ζητεί να δοξάση τον εαυτό του λόγω της κατά σάρκα συγγενείας του με τον Υιό του Θεού· αντελήφθη ότι οι αληθινοί ακόλουθοι του Ιησού στο εξής δεν θα τον εγνώριζαν κατά σάρκα. (2 Κορ. 5:16, 17) Γι’ αυτό, ταπεινά αποκαλεί τον εαυτό του ‘δούλον Ιησού Χριστού.’ Έτσι θέτει την κατάλληλη έμφασι στην πνευματική του σχέσι με τον Ιησού Χριστό πρώτα. Εφόσον ο Ιούδας δεν ήταν ένας απόστολος του Κυρίου Ιησού Χριστού, απλώς αποκαλεί τον εαυτό του ‘δούλον’· πράγματι, δεν επίστευσε ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Υιός του Θεού παρά μόνο μετά την ανάστασι του Ιησού. (Ιωάν. 7:5· Πράξ. 1:14) Τότε επίστευσε στον Ιησού και, αφού επίστευσε σ’ αυτόν, ο Ιούδας αντελήφθη ότι, ως δούλος, είχε αγορασθή με τιμή​—με το πολύτιμο αίμα του Υιού του Θεού. Από τότε ο Ιούδας, καθώς και οποιοδήποτε άλλο άτομο που αγοράσθηκε με το απολυτρωτικό αίμα του Ιησού Χριστού, δεν μπορούσε να γίνη δούλος ανθρώπων.​—1 Κορ. 7:22, 23.

 4. (α) Σε ποιους ειδικώς απευθύνεται Η Επιστολή του Ιούδα, αλλά γιατί είναι επίκαιρη για όλους τους εκζητητάς ζωής; (β) Τι απαιτεί ο Θεός από εκείνους οι οποίοι ελπίζουν στη σωτηρία του;

⁴ Ως δούλος του Χριστού, ο Ιούδας ήθελε να γράψη γι’ αυτό, που ήταν το πιο ωφέλιμο για τους συνδούλους του, για να τους βοηθήση να είναι ευπειθείς στον Κύριό τους. Γι’ αυτό, έγραψε μια γενική επιστολή, η οποία δεν απευθύνεται σε κάποια συγκεκριμένη Χριστιανική εκκλησία. Εν τούτοις, είναι εμφατικώς σαφής όσον αφορά εκείνους, στους οποίους απευθύνεται: «Προς τους «κλητούς,» δηλαδή, προς εκείνους, οι οποίοι εκλήθησαν στην ουράνια βασιλεία του Θεού για να κυβερνήσουν με τον Ιησού Χριστό ως βασιλείς και ιερείς. (1 Θεσ. 2:12) Αυτοί οι αποκυημένοι από το πνεύμα Χριστιανοί είναι ‘ηγαπημένοι υπό Θεού Πατρός, και τετηρημένοι υπό του Ιησού Χριστού’ επομένως, ο Πατήρ ευαρεστείται να τους δώση την βασιλεία των ουρανών, αν παραμείνουν σε μια σωσμένη κατάστασι. Μολονότι αυτή η θεόπνευστη επιστολή απευθύνεται στην «εκκλησία του Θεού» ή σ’ εκείνους, ο αριθμός των οποίων είναι περιωρισμένος, σύμφωνα με τις Γραφές, σε 144.000 μέσ’ από το ανθρώπινο γένος, εν τούτοις, είναι επίκαιρη στην προειδοποίησί της για όλα τα άτομα, τα οποία έχουν ελπίδες για σωτηρία κάτω από τη βασιλεία του Θεού, και που ελπίζουν να ζήσουν αιωνίως σε μια παραδεισιακή γη. Και αυτοί, επίσης, οφείλουν να παραμείνουν σε μια σωσμένη κατάστασι, να έχουν τον ίδιο βαθμό αφοσιώσεως, τον ίδιο βαθμό πιστότητος και να παράγουν τους ιδίους καρπούς της Βασιλείας, όπως οι κεχρισμένοι Χριστιανοί. Ναι, όλοι εκείνοι, που θ’ απολαύσουν τη σωτηρία του Θεού, οφείλουν ν’ αγωνισθούν σκληρά για την αληθινή πίστι.

 5. Ποια είναι η προσευχή του Ιούδα, και πώς έλαβε απάντησι επάνω στους μάρτυρας του Ιεχωβά σήμερα;

⁵ Η προσευχή του Ιούδα είναι να πληθυνθή το ‘έλεος . . . και ειρήνη, και αγάπη’ του Θεού προς τους πραγματικούς ακολούθους του Χριστού, από τους οποίους ένα υπόλοιπο υπάρχει ακόμη επάνω στη γη σήμερα. Βεβαίως αυτό συνέβη όσον αφορά αυτό το πνευματικό υπόλοιπο των ακολούθων του Χριστού, στους οποίους έχει χορηγηθή το έλεος του Θεού, με το ότι τους απελευθέρωσε από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμιο αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, το 1919, γεμίζοντας κατόπιν αυτούς τους απελευθερωμένους Χριστιανούς με ειρήνη έτσι ώστε όλοι να μπορούν να εργάζωνται ενωμένοι για την προώθησι των συμφερόντων της βασιλείας του Θεού. Από αγάπη προς τον Θεό εκαθαρίσθησαν από τη Βαβυλωνιακή ειδωλολατρία και Αυτός τους απέστειλε ως καθαρούς μάρτυράς του. Επειδή ο Ιεχωβά Θεός επλήθυνε το έλεος, την ειρήνη και την αγάπη του προς τους απελευθερωμένους Χριστιανούς μάρτυράς του, ο ‘πολύς όχλος’ των ‘άλλων προβάτων’ έχει συγκεντρωθή στο πλευρό των. (Αποκάλ. 7:9-17· Ιωάν. 10:16) Αυτά τα άτομα έχουν ιδεί τις θείες ευλογίες να πίπτουν ως βροχή επάνω στο υπόλοιπο αυτών των ‘κλητών’, το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, κι έτσι έγιναν μέρος του ‘ενός ποιμνίου’ των μαρτύρων της Βασιλείας. Εφόσον η κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι ένα ειρηνικό ποίμνιο, οδηγούμενο από τον Καλόν Ποιμένα, ευφραίνονται στην αγάπη και το έλεος του Θεού, καθώς η προσευχή του Ιούδα έλαβε πλουσία απάντησι επάνω τους. Η προσευχή του Ιούδα είναι να πληθυνθούν σ’ εμάς το έλεος, η ειρήνη και η αγάπη του Θεού, όχι να ελαττωθούν και τελικά να παύσουν. Θα μπορούσε να συμβή ένα τέτοιο τρομερό πράγμα; Θα μπορούσε να συμβή σε άτομα· και για να μας θέση σε κατάστασι επιφυλακής εναντίον αυτής της πιθανότητος, ο Ιούδας δίνει μια προειδοποίησι για να δείξη ότι θα μπορούσε να συμβή αν αποτύχωμε να παραμείνωμε στην αγάπη του Θεού:

ΕΙΔΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ Ν’ ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΕ ΣΚΛΗΡΑ

 6. Ποια προτροπή δίδεται ατομικώς στους Χριστιανούς, και γιατί;

⁶ «Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράφω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους. Διότι εισεχώρησαν λαθραίως τινές άνθρωποι, οίτινες ήσαν παλαιόθεν προγεγραμμένοι εις ταύτην την καταδίκην, ασεβείς, μεταστρέφοντες την χάριν του Θεού ημών εις ασέλγειαν, και αρνούμενοι τον μόνον δεσπότην και κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.»​—Ιούδ. 3, 4, Κριτικόν Κείμενον.

 7. Από του να γράψη για ποιο θέμα άλλαξε σκέψι ο Ιούδας, και γιατί;

⁷ Ο Ιούδας προφανώς δεν είχε την πρόθεσι να γράψη για την ανάγκη ενός σκληρού αγώνος για την αληθινή πίστι. Ήλπιζε να γράψη κατά ένα γενικό τρόπο περί «της κοινής σωτηρίας»· εν τούτοις, μέσω του αγίου πνεύματος του Θεού, διέκρινε ότι υπήρχε κάτι επειγούσης σπουδαιότητος, κάτι πολύ πιο επείγον από μια δογματική συζήτησι για την κοινή σωτηρία των 144.000 κλητών για την ουράνια βασιλεία. Στην εποχή του Ιούδα, πριν από δέκα εννέα αιώνες, ο Καλός Ποιμήν, Ιησούς Χριστός, δεν συνεκέντρωνε τον ‘πολύν όχλον’, που αναφέρεται στην Αποκάλυψι 7:9-17, και, επομένως, ο Ιούδας δεν έγραφε για τη σωτηρία στην οποία μετέχουν εξίσου σήμερα όλοι εκείνοι που ανήκουν στον ‘πολύν όχλον’. Μολονότι δεν περιλαμβάνονται κατά άμεσο τρόπο στη συζήτησι που επεδίωκε ο Ιούδας, διακρατούν από κοινού την πολύτιμη ελπίδα της σωτηρίας κάτω από τη Βασιλεία· έχουν την ελπίδα της αιωνίου ζωής στη νέα τάξι, όπως το υπόλοιπο του «μικρού ποιμνίου» αποβλέπει στην ουράνια δόξα. Αυτή η ελπίδα, να ζήσουν σε μια παραδεισιακή γη, θα πραγματοποιηθή από τη Βασιλεία του Ιησού Χριστού, ο οποίος βασιλεύει μαζί με τους «κλητούς». Επομένως, ο Ιησούς Χριστός απέθανε, όχι μόνο για τους «κλητούς», αλλά για όλο τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους, περιλαμβανομένου και του ‘πολλού όχλου’ των ομοίων με πρόβατα ανθρώπων της σήμερον. (1 Ιωάν. 2:1, 2) Αυτά τα «πρόβατα», που έχουν επίγεια ελπίδα, οφείλουν, επίσης, ν’ ‘αγωνισθούν σκληρά για την πίστι’ ωσότου κερδηθή το βραβείο, διότι ο Σατανάς ή Διάβολος θέλει να τους αποσπάση αυτό το πολύτιμο βραβείο.

 8. Ώστε ποια διδασκαλία εκθέτει σαφώς ο Ιούδας, και τι είχε ειπεί ο Ιησούς προηγουμένως σχετικά με την ατομική σωτηρία;

⁸ Γράφοντας επάνω στο θέμα του σκληρού αγώνος για την πίστι ο Ιούδας έρριξε φως στην ψευδή διδασκαλία του ότι «άπαξ εσώθην, δια παντός εσώθην.» Το ότι ευρισκόμεθα τώρα σε μια σωσμένη κατάστασι δεν αποτελεί λόγο για οποιονδήποτε Χριστιανό να νομίζη ότι δεν μπορεί να μετακινηθή ή ν’ απομακρυνθή από την αγάπη του Θεού και, συνεπώς, ν’ απολέση τη σωτηρία που προσφέρει ο Θεός στο ευπειθές ανθρώπινο γένος. Ο Ιησούς Χριστός το είχε καταστήσει σαφές, και ο Ιούδας το εγνώριζε, επίσης, ότι ο «υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή.» (Ματθ. 24:13) Ο Ιησούς ωμιλούσε για προσωπική σωτηρία εδώ, όχι για σωτηρία μιας τάξεως ανθρώπων. Δεν υπάρχει αβεβαιότης όσον αφορά τη σωτηρία της τάξεως, που εκλήθη για την ουράνια βασιλεία, αλλά το ερώτημα είναι: Ατομικώς, είτε είμεθα από το «μικρόν ποίμνιον» ή από τον «πολύν όχλον», θα εγκαρτερήσωμε μέχρι τέλους; Το «τέλος», που ανέφερε ο Ιησούς, δεν είναι κατ’ ανάγκην ένα συγκεκριμένο έτος, ή έστω η μάχη του Αρμαγεδδώνος, αλλά το ζήτημα είναι να εγκαρτερήση ένας μέχρι τέλους της επιγείου πορείας του ή της μακράς δοκιμασίας. Το να μην εγκαρτερήση σημαίνει ν’ αποδειχθή άπιστος. Ώστε, είτε ωσότου πεθάνη ένας πιστός ή ως το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων, πρέπει να συνεχίση ν’ αγωνίζεται σκληρά για την πίστι. Πώς;

 9. Τι σημαίνει να αγωνίζεται κανείς σκληρά για την πίστι;

⁹ Το ν’ αγωνιζώμεθα σκληρά για την πίστι σημαίνει όχι μόνο να εγκαρτερήσωμε ως το τέλος κρατώντας σταθερά στη διάνοιά μας τα πράγματα που μας διδάσκει ο Θεός· σημαίνει, επίσης, ν’ αντιστεκώμεθα στους πειρασμούς για διαφθορά από οποιονδήποτε, ο οποίος θα ήθελε να μεταστρέψη την χάρι του Θεού μας σε ασέλγεια. Οφείλομε να έχωμε υπ’ όψι μας ότι η τακτική του Διαβόλου σε όλη την ιστορία του λαού του Θεού υπήρξε να προσπαθή να εισάγη μεταξύ τους άτομα, που θα εξυπηρετούσαν τα πανούργα του σχέδια και θα προσπαθούσαν να διαφθείρουν άλλους. Επομένως, ένας αγών έχει επιβληθή επάνω σε όλους εκείνους, οι οποίοι έχουν εκδηλωθή υπέρ της αληθινής πίστεως. Αυτός ο αγών θέτει σε δοκιμή την ακεραιότητά μας και την αγάπη μας για τον Θεό.

10. Τι λέγει ο Ιούδας ότι θα κάμουν οι ασεβείς, και πώς αυτό είχε προλεχθή;

¹⁰ Εξηγώντας γιατί πρέπει ν’ αγωνιζώμεθα σκληρά για την πίστι, ο Ιούδας είπε ότι μερικοί έχουν εισχωρήσει μέσα στην οργάνωσι του Θεού, ισχυριζόμενοι ότι είναι Χριστιανοί. Είναι στην πραγματικότητα «ασεβείς», οι οποίοι μεταστρέφουν τη χάρι του Θεού σε ασέλγεια. Δέκα περίπου έτη προτού ο Ιούδας γράψη αυτή την προειδοποίησι, ο απόστολος Παύλος είχε προείπει ότι άτομα με πονηρά ελατήρια θα κατώρθωναν να εισχωρήσουν μεταξύ του λαού του Θεού. (Πράξ. 20:29, 30) Ο Ιησούς, επίσης, είχε προείπει αυτή την εχθρική κίνησι προσπαθείας για διαφθορά του λαού για το όνομα του Ιεχωβά. (Ματθ. 13:24-43) Ο Διάβολος επιστρατεύει τους πράκτοράς του από τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους, οι οποίοι είναι «αναισθητούντες».​—Εφεσ. 4:17-19.

11. Κατόπιν της προειδοποιήσεως του Ιούδα, ποια πρέπει να είναι η στάσις μας, και γιατί;

¹¹ Εφόσον ο Διάβολος θα προσπαθούσε να εισαγάγη ηθικώς χρεωκοπημένα άτομα με πονηρά σχέδια μέσα στην κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά, όλοι πρέπει να είναι άγρυπνοι, ειδικά οι επίσκοποι των εκκλησιών. «Διότι αι ημέραι είναι πονηραί» και διότι πολλοί αγαπούν την πονηρία, ποτέ δεν μπορούμε να χαλαρώσωμε την επαγρύπνησί μας. Η Χριστιανική εκκλησία οφείλει να είναι άγρυπνη ν’ αποβάλη και ν’ αποκλείση πράκτορας του εχθρού από το να κερδίσουν έδαφος. Μολονότι γνωρίζομε ότι πονηροί άνθρωποι δεν μπορούν να διαφθείρουν την οργάνωσι ως σύνολο, μπορούν να προξενήσουν βλάβη σε μια εκκλησία, κάνοντας να καθυστερή το πνεύμα του Θεού σ’ αυτή την εκκλησία, ωσότου εκριζωθούν οι πονηροί. Όχι μόνο η εκκλησία είναι δυνατόν ν’ αποτύχη στο να ευδοκιμήση, αλλά είναι δυνατόν άτομα μέσα σ’ αυτή να παρασυρθούν και να διαφθαρούν σε ανήθικες σχέσεις με πρόσωπα του αντιθέτου φύλου. Οφείλομε να προφυλαχθούμε εναντίον αυτού για να παραμείνη η οργάνωσις του Θεού καθαρή και αγνή, αμόλυντη.

‘ΟΦΘΑΛΜΟΙ ΜΕΣΤΟΙ ΜΟΙΧΕΙΑΣ’

12. Ποια προειδοποίησι δίνει ο Ιούδας σχετικά με τους ασεβείς, οι οποίοι προσπαθούν να εισχωρήσουν μέσα στην οργάνωσι του Θεού, και ποιο είναι το ελατήριο του Διαβόλου με το να προσπαθή να εισαγάγη τέτοια άτομα;

¹² Επομένως, ο Ιούδας προειδοποιεί εκείνους, οι οποίοι θα προσπαθούσαν να διαφθείρουν τον λαό του Θεού ότι «ήσαν παλαιόθεν προγεγραμμένοι εις ταύτην την καταδίκην» της αιωνίας καταστροφής. Τι υπάρχει το εσφαλμένο με αυτά τα άτομα; Το ελατήριό τους. Νομίζουν ότι, εφόσον ο Θεός είναι πολυέλεος, μπορούν να χρησιμοποιούν το έλεός του ως μια δικαιολογία για ανήθικη διαγωγή και ικανοποίησι σεξουαλικών επιθυμιών. (1 Κορ. 6:9, 10) Προσπαθούν να πείσουν ασταθείς πιστούς να εντρυφούν σε χαλαρή διαγωγή, γινόμενοι αιτία ώστε άλλοι να πιστέψουν ότι δεν βλάπτει να ικανοποιή κανείς τα πάθη του πότε-πότε, εφόσον ο Θεός προθύμως μας συγχωρεί, αν ομολογήσωμε αυτό το αμάρτημα. Έτσι αυτά τα άτομα έχουν το ελατήριο της σεξουαλικής ικανοποιήσεως, και, όπως στην περίπτωσι του Κάιν, στη θύρα τους κείται η αμαρτία· δεν έχουν καθαρούς οφθαλμούς. Ο Πέτρος τούς περιγράφει ως εξής: «Έχουσιν οφθαλμούς μεστούς μοιχείας, και μη παυομένους από της αμαρτίας· δελεάζουσι ψυχάς αστηρίκτους, έχουσι την καρδίαν γεγυμνασμένην εις πλεονεξίας.» (2 Πέτρ. 2:14) Ο Διάβολος χρησιμοποιεί αυτά τα με «οφθαλμούς μεστούς μοιχείας» άτομα για να προσπαθήση να διαφθείρη τον με καθαρούς οφθαλμούς και καθαρή καρδιά λαό του Θεού και να προσπαθήση να τους παραπλανήση σε ευχάριστη αμαρτία.

13. Κατά ποιον τρόπο αυτοί οι ασεβείς άνθρωποι είναι ανόμοιοι με τον Μωυσή, και, επομένως, ποια είναι η υποχρέωσις του Χριστιανού;

¹³ Ανόμοια με τον Μωυσή, αυτά τα άτομα με κακούς σκοπούς νομίζουν ότι μπορούν να έχουν «πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας,» κι εν τούτοις να βρουν σωτηρία. (Εβρ. 11:25) Νομίζουν ότι μπορούν να ικανοποιούν τα πάθη των και κατόπι ν’ ακολουθούν ένα τρόπο μετανοίας και να παραμένουν μεταξύ του λαού του Θεού ως την επόμενη φορά που θα ποθήσουν να εντρυφήσουν σε αμαρτία, ωσότου μπορέσουν πάλι να πείσουν άλλους με ακάθαρτες προτάσεις σε ανηθικότητα. Έτσι είναι ένοχοι του ότι μεταστρέφουν τη χάρι του Θεού μας σε ασέλγεια. Εναντίον αυτών των ανηθίκων προσώπων οι Χριστιανοί οφείλουν ν’ αγωνίζονται σκληρά, ν’ αντιστέκωνται σ’ αυτούς, όχι μόνο για τη βλάβη, που προξενείται σε άτομα, αλλά για τη βλάβη, που έρχεται σε κάθε εκκλησία, η οποία θα τους επέτρεπε να ενεργούν ελεύθερα προσπαθώντας να διαφθείρουν και να εξευτελίζουν πρόσωπα του αντιθέτου φύλου.

14. Γιατί η ηθική κατάστασις του «Χριστιανικού κόσμου» δεν αποτελεί δικαιολογία για να υποχωρή ένας σε ανήθικα άτομα;

¹⁴ Το γεγονός ότι ο «Χριστιανικός κόσμος» ακολούθησε την οδό της χαλαράς ηθικής και ότι τα εκπαιδευτικά και εκκλησιαστικά του συστήματα είναι γεμάτα από ανθρώπους, που ασκούν ανήθικη διαγωγή, δεν αποτελεί δικαιολογία για να εντρυφά ένας Χριστιανός στα πάθη του. Ο Ιούδας καθιστά σαφές ότι, αν μερικοί υποχωρούν στην αμαρτία, αυτοί ‘αρνούνται τον μόνον δεσπότην και Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.’ Εφόσον οφείλομε να παραμείνωμε αληθινοί στην πίστι, η οποία άπαξ παρεδόθη στους αγίους, οφείλομε σταθερά ν’ αρνούμεθα υποταγή σε ασεβή άτομα και ν’ αντιστεκώμεθα σε κάθε μορφή διαφθοράς σ’ αυτές τις πονηρές ημέρες.

ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΘΥΜΟΥΜΕΘΑ

15. Πώς περιγράφει ο Ιούδας ότι ένας μπορεί ν’ απολεσθή παρά το γεγονός ότι βρίσκεται σε μια κατάστασι σωτηρίας, και ποια απελευθέρωσι είχαν απολαύσει οι Ισραηλίται μαζί με άλλους;

¹⁵ Για να τονίση το σημείο ότι η σωτηρία μας δεν έχει ακόμη επισφραγισθή και κατακυρωθή πέρα από κάθε κίνδυνο απωλείας ή αποτυχίας αφού επιστεύσαμε, ο Ιούδας εξηγεί ότι, μολονότι μπορεί ένας να βρίσκεται σε μια κατάστασι σωτηρίας, εν τούτοις μπορεί το άτομο αυτό να την χάση. Πώς; Με το να μην αγωνίζεται σκληρά, με το να ενδίδη στους πειρασμούς ασεβών ανθρώπων. Η καταδίκη αυτών των ανθρώπων, προειδοποιεί, έχει προλεχθή. Πώς; Από την ιστορική αναγραφή στη Βίβλο! Πολλά παραδείγματα υπάρχουν στον Άγιο Λόγο του Θεού που δείχνουν πώς επολιτεύθη ο Ιεχωβά με ασεβείς ανθρώπους στο παρελθόν· αυτά τα παραδείγματα δείχνουν τι θα κάμη ο Θεός σε παρόμοιες περιπτώσεις σήμερα. Επομένως, προτού εισχωρήσουν ύπουλα και προσπαθήσουν να δελεάσουν άλλους σε ανηθικότητα, προειδοποιούνται ποια θα είναι η καταστροφή των! Ο Ιούδας γράφει: «Θέλω δε να σας υπενθυμίσω, αν και σεις εγνωρίσατε ήδη τούτο, ότι ο Ιεχωβά, αφού έσωσε τον λαόν εκ γης Αιγύπτου, απώλεσεν ύστερον τους μη πιστεύσαντας.» (Ιούδ. 5, ΜΝΚ) Ναι, τι θαυμαστή απελευθέρωσι είχαν οι Ισραηλίται το 1513 π.Χ.! Με βραχίονα ισχυρό ο Ιεχωβά τούς απελευθέρωσε, σώζοντας τα πρωτότοκά τους από τον θάνατο, όταν η δεκάτη πληγή έπληξε την Αίγυπτο. Όχι μόνο απελευθερώθησαν οι Ισραηλίται τον καιρό που αυτή η πληγή ήλθε επάνω στα πρωτότοκα, αλλά αργότερα, επίσης, στην Ερυθρά Θάλασσα. Αυτή την απελευθέρωσι συνεμερίσθη, επίσης, ένα «πλήθος σύμμικτον» μη Ισραηλιτών.​—Έξοδ. 12:38.

16, 17. (α) Ποιο μάθημα διδάσκονται οι Χριστιανοί από το παράδειγμα των Ισραηλιτών και του «συμμίκτου πλήθους»; (β) Πώς ο απόστολος Παύλος προέβη στην ίδια προειδοποίησι και ποια θα πρέπει να είναι η ανταπόκρισίς μας;

¹⁶ Τι προεικονίζεται εδώ; Εφόσον η Αίγυπτος είναι ένα σύμβολο αυτού του συστήματος πραγμάτων (Αποκάλ. 11:8· 2 Κορ. 4:4), εξεικονίζει ότι σήμερα εκείνοι, τους οποίους σώζει ο Ιεχωβά από αυτό το σύστημα πραγμάτων, δεν πρέπει να καταφύγουν στην Αίγυπτο και σε αμαρτωλή δουλεία. Η αρχική των απελευθέρωσις από αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων δεν σημαίνει ότι κατά ένα αναλλοίωτο τρόπο έχουν σωθή για αιώνια ζωή στη νέα τάξι του Θεού, πέρα από κάθε δυνατότητα αποτυχίας. Όχι αν οι Ισραηλίται μαζί με το ‘σύμμικτον πλήθος’ είναι μια πραγματική εξεικόνισις! Ο Ιεχωβά, ο οποίος ήταν ο Σωτήρ των, κατέστρεψε ένα εκατομμύριο και πλέον Ισραηλιτών στην έρημο. (Έξοδ. 12:37· Αριθμ. 14:26-38) Γιατί; Υπεχώρησαν στην απατηλή δύναμι της αμαρτίας. Η αμαρτία είναι απατηλή· έρπει και επιπίπτει στα θύματά της δίχως έλεος, όπως έκαμε και με τους Ισραηλίτας. Προειδοποιώντας μας ότι μια αρχική απελευθέρωσις από την αντιτυπική Αίγυπτο και τη Βαβυλωνιακή ειδωλολατρία της δεν αποτελεί τελική απόδειξι σωτηρίας, ο Παύλος, ένας απόστολος του Ιησού Χριστού, διεκήρυξε: «Αλλά δεν ευηρεστήθη ο Θεός εις τους πλειοτέρους εξ αυτών [των Ισραηλιτών στην έρημο]· διότι κατεστρώθησαν εν τη ερήμω. Ταύτα δε έγειναν παραδείγματα ημών δια να μη ήμεθα ημείς επιθυμηταί κακών, καθώς και εκείνοι επεθύμησαν. Μηδέ γίνεσθε ειδωλολάτραι, καθώς τινές εξ αυτών ως είναι γεγραμμένον, “Εκάθισεν ο λαός δια να φάγη και να πίη [θυσίες που προσεφέρθησαν στον Βέελ-φεγώρ], και εσηκώθησαν να παίζωσι [με τις Χαναναίες οι οποίες τους προσεκάλεσαν σ’ αυτές τις θυσίες].” Μηδέ ας πορνεύωμεν, καθώς τίνες αυτών επόρνευσαν, και έπεσον εν μια ημέρα εικοσιτρείς χιλιάδες. Μηδέ ας πειράζωμεν τον Χριστόν [Ιεχωβά, ΜΝΚ], καθώς και τινές αυτών επείρασαν, και απωλέσθησαν υπό των όφεων. Μηδέ γογγύζετε, καθώς και τινές αυτών εγόγγυσαν, και απωλέσθησαν υπό του εξολοθρευτού. Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν.»​—1 Κορ. 10:5-11.

¹⁷ Ο Παύλος έγραφε εδώ σε Χριστιανούς, και αντλεί την αφήγησί του από τον τυπικό φυσικό Ισραήλ. Μαζί με τους Ισραηλίτας υπήρχε ένα ‘σύμμικτο πλήθος’ ανθρώπων, που ήσαν φιλικοί προς τον Ισραήλ· έτσι στο αντίτυπο σήμερα η προειδοποίησις αναφέρεται τόσο στο υπόλοιπο των κεχρισμένων Χριστιανών όσο και στον ‘πολύν όχλον’ των ‘άλλων προβάτων’. Επομένως, όλοι οφείλουν να είναι σ’ επιφυλακή εναντίον εκείνων, οι οποίοι θα εδελέαζαν σε ανήθικη διαγωγή οποιονδήποτε από εκείνους που είχαν αγορασθή με το αίμα του Ιησού Χριστού, με αποτέλεσμα τη δουλεία στην αμαρτία. Ο καθένας είναι δυνατόν να επηρεασθή οσοδήποτε χρόνο και αν βρίσκεται στην οδό της σωτηρίας. Ποτέ μη γίνεσθε απρόσεκτοι, υπερήφανοι, στηριζόμενοι στον εαυτό σας, αλλά εξετάζετε πάντοτε τον εαυτό σας στο φως του Λόγου του ώστε να μη καταληφθήτε από την απατηλή δύναμι της αμαρτίας.

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΔΕΝ ΑΠΑΛΛΑΣΣΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΠΤΩΣΙ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

18. Με ποιον άλλο τρόπο περιγράφει ο Ιούδας την ανάγκη ν’ αγωνίζεται σκληρά ο Χριστιανός για την πίστι;

¹⁸ Ο Ιούδας κατόπιν προχωρεί σ’ ένα άλλο παράδειγμα, που δείχνει την ανάγκη για ν’ αγωνίζεται σκληρά ένας Χριστιανός για την πίστι: «Και αγγέλους οίτινες δεν εφύλαξαν την εαυτών αξίαν, αλλά κατέλιπον το ίδιον αυτών κατοικητήριον, εφύλαξε με παντοτεινά δεσμά υποκάτω του σκότους, δια την κρίσιν της μεγάλης ημέρας· καθώς τα Σόδομα και τα Γόμορρα, και αι πέριξ αυτών πόλεις, εις την πορνείαν παραδοθείσαι κατά τον όμοιον με τούτους τρόπον, και ακολουθούσαι οπίσω άλλης σαρκός, πρόκεινται παράδειγμα τιμωρούμενοι με το αιώνιον πυρ.»​—Ιούδ. 6, 7.

19, 20. (α) Ποιο ήταν το αμάρτημα των αγγέλων, τους οποίους αναφέρει ο Ιούδας, και σε ποια τιμωρία κατέληξε αυτό; (β) Ποιο μάθημα υπάρχει για μάς στο παράδειγμα των αγγέλων που αμάρτησαν;

¹⁹ Ο μαθητής Ιούδας παραβάλλει έπειτα αυτούς τους ασεβείς ανθρώπους, οι οποίοι προσπαθούν να διαφθείρουν άλλους μέσα στην οργάνωσι του Θεού με τους «πεπτωκότας» αγγέλους των ημερών του Νώε. Αυτοί υλοποιήθησαν σε ωραίους στην εμφάνισι ανθρώπους, χωρίς αμφιβολία· έτσι η εμφάνισίς τους πρέπει να ήταν καταπληκτικά ελκυστική. Είχαν, όμως, έλθει στη γη για να επιστρέψουν τους ανθρώπους στον Θεό; Όχι, το ελατήριό τους ήταν εσφαλμένο! Είχαν οφθαλμούς μεστούς από περιπαθείς επιθυμίες. Είχαν τους οφθαλμούς των επάνω στις θυγατέρες των ανθρώπων που είχαν ωραία εμφάνισι. Εντυπωσιακοί στην εμφάνισι, οι υλοποιημένοι αυτοί άγγελοι έκαμαν δελεαστικές προτάσεις σε νέες με ωραία εμφάνισι. Ασχέτως αν ενόμιζαν ότι είχαν δικαιώματα επάνω σ’ αυτές τις γυναίκες ή όχι, ελάμβαναν προφανώς οποιανδήποτε επιθυμούσαν αλλά και όσες ήθελαν για συζύγους, ίσως περισσότερες συζύγους από τον Λάμεχ, ο οποίος είχε λάβει προηγουμένως δύο για τον εαυτό του. (Γέν. 4:19) Η ωραία εμφάνισίς των τους εβοήθησε να εισχωρήσουν και να ενσταλάξουν τη διαφθορά μέσα στο ανθρώπινο γένος. Έτσι, ο Ιούδας σήμερα δείχνει ότι μερικοί, των οποίων η εξωτερική εμφάνισις πιθανόν να είναι ωραία, θα εισέδυαν. Θέλουν ν’ αποκτήσουν οικειότητα ειδικά με άτομα του αντιθέτου φύλου, ώστε να μπορούν να τα διαφθείρουν και να τα εξευτελίσουν με ακάθαρτες σεξουαλικές σχέσεις. Την εποχή του κατακλυσμού οι άγγελοι εκείνοι εγκατέλειψαν την υλική των υπόστασι, αλλά δεν μπόρεσαν να επανέλθουν στην αγία οργάνωσι του Θεού. Ο Θεός τούς «εφύλαξε με παντοτεινά δεσμά υποκάτω του σκότους, δια την κρίσιν της μεγάλης ημέρας.» Τώρα βρίσκονται σε μια κατάστασι πνευματικού σκότους, δίχως καθόλου φως από τον Θεό. Λόγω του εσφαλμένου ελατηρίου των μετεστράφησαν μόνοι των σε δαίμονες. (Γέν. 6:1-5) Τι μάθημα υπάρχει σ’ αυτό για μας!

²⁰ Με αυτό μαθαίνομε ότι ακόμη και άγγελοι, οι οποίοι βλέπουν το πρόσωπο του Θεού, μπορούν ν’ αμαρτήσουν και να βρεθούν κάτω από καταδίκη καταστροφής. Ο Θεός δεν είχε ποτέ υπ’ όψι του να είναι οι άγγελοι αμφίβιοι, δηλαδή, να ζουν μερικώς στον ουρανό ως πνεύματα και μερικώς επάνω στη γη ως άνθρωποι, για να συζούν με γυναίκες. Αλλά εκείνοι οι άγγελοι εγκατέλειψαν το κατοικητήριο, στο οποίο είχαν διορισθή. Ώστε, τώρα, αν άγγελοι δεν απαλλάσσονται από πτώσι σε καταστροφή, οι ατελείς άνθρωποι δεν θα έπρεπε να νομίζουν ότι η σωτηρία των είναι ήδη εξασφαλισμένη δίχως καμμία δυνατότητα να τη χάσουν. Μόνο αγωνιζόμενοι σκληρά για την πίστι μπορούμε να παραμένωμε σ’ αυτή την κατάστασι σωτηρίας. Δεν θέλομε να ομοιάσωμε με τους αγγέλους εκείνους, οι οποίοι έπεσαν από μια τόσο υψηλή τάξι. Γι’ αυτό, αντισταθήτε στους ανθρώπους εκείνους, οι οποίοι υπερβαίνουν τα θεόδοτα όριά τους και ζητούν να μολύνουν τη σάρκα.

21. (α) Ειδικά για ποιο αμάρτημα κατεστράφησαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα; (β) Πώς η καταστροφή αυτών των πόλεων πρόκειται ως μια προειδοποίησις και συγχρόνως μια ενθάρρυνσις για ευσεβή άτομα;

²¹ Επιπρόσθετα προς την περίπτωσι αυτή των αμαρτωλών αγγέλων, ο Ιούδας αναφέρει ως προειδοποίησι μια καταστροφή που επέφερε ο Θεός 450 και πλέον έτη μετά τον Κατακλυσμό, όταν ο Θεός ετιμώρησε τις πόλεις Σόδομα και Γόμορρα με πύρινη καταστροφή. Οι κάτοικοι των πόλεων είχαν ‘παραδοθή εις την πορνείαν’ και έτρεχαν οπίσω άλλης σαρκός γι’ αφύσικη χρήσι. Όχι μόνο διέπρατταν πορνεία με γυναίκες, αλλά ποθούσαν και τη σάρκα ανδρών, πιθανόν δε και τη σάρκα κτηνών. (Λευιτ. 18:22-25) Η Γραφή μάς λέγει πώς ο Ιεχωβά απέστειλε δύο αγγέλους στα Σόδομα για να επιθεωρήσουν την ηθική των κατάστασι και να διασώσουν τον Λωτ από την καταστροφή, η οποία επεκρέματο επάνω στην πόλι. Ο Λωτ από φιλόξενο πνεύμα ωδήγησε τους αγγέλους στον οίκο του, αλλά οι ασεβείς κάτοικοι των Σοδόμων, ένας όχλος αποτελούμενος από νέους καθώς και από ηλικιωμένους, εζήτησαν τους δύο αγγέλους για ακάθαρτες σεξουαλικές σχέσεις μαζί τους. Ακόμη και όταν οι άγγελοι εκτύπησαν με αορασία τον όχλο, οι κατεχόμενοι από πάθος Σοδομίται προσπάθησαν να θέσουν τα χέρια των επάνω στους αγγέλους. Το επόμενο πρωί ο Ιεχωβά Θεός κατέβρεξε τα Σόδομα και Γόμορρα με πυρ και θείον. Ο Λωτ και οι θυγατέρες του διέφυγαν την καταστροφή, η οποία επήλθε επάνω στους Σοδομίτας. Η καταστροφή εκείνη ‘πρόκειται προειδοποιητικό παράδειγμα’ για μας. Για ποιους; Ο Πέτρος απαντά: «Κατέκρινεν [ο Θεός] εις καταστροφήν τας πόλεις των Σοδόμων και της Γομόρρας, και ετέφρωσε, καταστήσας παράδειγμα των μελλόντων να ασεβώσι· και ηλευθέρωσε τον δίκαιον Λωτ καταθλιβόμενον υπό της ασελγούς διαγωγής των άνομων​—. . . εξεύρει ο Ιεχωβά να ελευθερώνη εκ του πειρασμού τους ευσεβείς, τους δε αδίκους να φυλάττη εις την ημέραν της κρίσεως δια να κολάζωνται· μάλιστα δε τους οπίσω της σαρκός ακολουθούντας με επιθυμίαν ακαθαρσίας.»​—2 Πέτρ. 2:6-10, ΜΝΚ.

22. (α) Ώστε ποια προειδοποίησι πρέπει να βάλωμε στην καρδιά μας; (β) Πώς ο Θεός ελευθερώνει τους δικαίους από τις δοκιμασίες;

²² Ας είναι, λοιπόν, προσεκτικοί όλοι εκείνοι που θα διέπρατταν μόλυνσι της σαρκός μέσα στην οργάνωσι του Θεού! Βρίσκονται κάτω από καταδίκη αιωνίας καταστροφής. Ας βάλουν όλοι οι αληθινοί λάτρεις στην καρδιά τους την προειδοποίησι, για να μη προσέξουν ούτε για μια στιγμή τους δελεασμούς αυτών των καταδικασμένων προσώπων. Αντισταθήτε σ’ αυτούς. ‘Αγωνίζεσθε σκληρά δια την πίστιν’. Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι ο Θεός γνωρίζει πώς να ελευθερώνη ευσεβή άτομα από τον πειρασμό. Ο Θεός δεν μας απομακρύνει κατ’ ανάγκην από τις συνθήκες δοκιμασίας, διότι τις επιτρέπει για να δοκιμαζώμεθα. Ο τρόπος, με τον οποίον ο Θεός ελευθερώνει τους δικαίους από τον πειρασμό, είναι με το ν’ αποκόπτη τα ασεβή άτομα στον ωρισμένο του καιρό. Απομακρύνει από τη σκηνή της δράσεως εκείνους, οι οποίοι προκαλούν τις δοκιμασίες.

23. Σε ποιο πράγμα δεν πρέπει ποτέ ν’ αποκάμωμε, με την ελπίδα ποιας αμοιβής;

²³ Δεν γνωρίζομε για πόσο καιρό ακόμη οι πονηροί θα επιφέρουν επάνω μας δοκιμασίες, αλλά δεν πρέπει ποτέ ν’ αποκάμωμε κηρύττοντας «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας», ανθιστάμενοι σ’ όλο αυτό το διάστημα στα ασεβή άτομα. Έτσι θα επιτύχωμε την ευλογητή απελευθέρωσι, όταν ο Θεός θ’ αποκόψη τους ασεβείς, οπότε θα παραμείνωμε μέσα σε μια καθαρισμένη νέα τάξι. Ως τότε δεν πρέπει ποτέ να χαλαρώσωμε την επαγρύπνησί μας, αγωνιζόμενοι πάντοτε σκληρά για την πίστι.

[Εικόνα στη σελίδα 109]

Τα Σόδομα και Γόμορρα, ένα Προειδοποιητικό Παράδειγμα