Κεφάλαιο 3
Απολαμβάνοντας την Οραματική Πρόγευση των Χιλίων Χρόνων
1, 2. (α) Θα κατακαεί η γη μας στον πόλεμο στον Αρμαγεδδώνα; (β) Πώς δείχνεται αυτό που συμβαίνει κατόπιν στον Σατανά και στους δαίμονές του;
Η γήινη σφαίρα μας δε θα καταντήσει στάχτες και καπνός με το να κατακαεί στον «πόλεμο της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα. Αυτό γίνεται φανερό όταν δούμε τι συμβαίνει στον Σατανά τον Διάβολο αμέσως μετά από εκείνον τον πόλεμο. Βλέπουμε ότι τόσο αυτός όσο και οι δαίμονές του είναι ακόμη ζωντανοί κοντά στη γη, στην οποία είχαν ριχτεί όταν νικήθηκαν μετά το ξέσπασμα του πολέμου στον ουρανό και τη γέννηση της Μεσσιανικής βασιλείας στους ουρανούς. Ριγμένοι στα περίχωρα της γης ο Σατανάς και οι δαίμονές του ‘φυλάττονται’ εδώ για «ολίγον καιρόν». (Αποκάλυψις 12:7-13) Επειδή είναι περιορισμένοι κοντά στη γη σ’ όλο το διάστημα του «πολέμου της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος», οι άγγελοι του Θεού πρέπει να κατεβούν στη γη για ν’ αναλάβουν περαιτέρω δράση εναντίον τους. Σχετικά μ’ αυτό διαβάζουμε στην αφήγηση της όρασης του Ιωάννη:
2 «Και είδον άγγελον καταβαίνοντα εκ του ουρανού, όστις είχε το κλειδίον της αβύσσου και άλυσιν μεγάλην εν τη χειρί αυτού. Και επίασε τον δράκοντα, τον όφιν τον αρχαίον, όστις είναι Διάβολος και Σατανάς, και έδεσεν αυτόν χίλια έτη, και έρριψεν αυτόν εις την άβυσσον και έκλεισεν αυτόν και εσφράγισεν επάνω αυτού, διά να μη πλανήση τα έθνη πλέον, εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη· και μετά ταύτα πρέπει να λυθή ολίγον καιρόν».—Αποκάλυψις 20:1-3.
3. Είναι ο Σατανάς ο Διάβολος ο μόνος που ρίχνεται στην άβυσσο, και αυτό σε ποιον πόλεμο που διεξάγει βάζει τέλος;
3 Τον καιρό που ο Σατανάς ο Διάβολος είχε εκδιωχθεί από τον ουρανό, οι δαιμονικοί άγγελοί του είχαν εκδιωχθεί κι αυτοί μαζί του και είχαν περιοριστεί στα περίχωρα της γης. Γι’ αυτό ό,τι γίνεται στον άρχοντά τους ισχύει και γι’ αυτούς επίσης. Πιάνονται, αλυσοδένονται και ρίχνονται στην άβυσσο μαζί με τον Σατανά τον Διάβολο για χίλια χρόνια. Αυτό βάζει τέρμα όχι μόνο στην παραπλάνηση που κάνουν στα κοσμικά έθνη, αλλά και στον πόλεμο που διεξάγουν εναντίον του υπολοίπου των Χριστιανών κληρονόμων της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού το οποίο βρίσκεται ακόμη στη γη. Σχετικά μ’ αυτό, η Αποκάλυψη 12:13, 17 μας λέει: «Και ότε είδεν ο δράκων ότι ερρίφθη εις την γην, εδίωξε την γυναίκα, ήτις εγέννησε τον άρρενα [που συμβολίζει τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού στους ουρανούς]. Και ωργίσθη ο δράκων κατά της γυναικός και υπήγεν να κάμη πόλεμον με τους λοιπούς του σπέρματος αυτής, τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού».
4, 5. (α) Θα θανατώσει εκείνος ο πόλεμος όλο το υπόλοιπο της Βασιλείας και τον «πολύν όχλον» και ποια μαρτυρία έχουμε πάνω σ’ αυτό; (β) Έτσι το ρίξιμο του Σατανά στην άβυσσο από ποιους απαλλάσσει τη γη;
4 Αυτός ο διαβολικός πόλεμος δεν καταφέρνει να εξοντώσει όλο το υπόλοιπο των κληρονόμων της Βασιλείας που τηρούν τις εντολές του Θεού και δίνουν μαρτυρία για τον Γιο Του, τον Ιησού Χριστό. Δεν κατορθώνει, επίσης, να εξοντώσει τον «πολύν όχλον» που δέχεται αυτή τη μαρτυρία για τον Μεσσία Ιησού και που προέρχεται από όλα τα έθνη της γης και ενώνεται με το υπόλοιπο της Βασιλείας για να λατρεύσει τον Ιεχωβά Θεό στον πνευματικό ναό του. Βεβαιώνοντας την επιβίωσή τους τα εδάφια Αποκάλυψις 7:9-15 λένε τα εξής σχετικά μ’ αυτόν τον «πολύν όχλον» που προέρχεται από όλες τις φυλές, τα έθνη και τις γλώσσες: «Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. Διά τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού, και ο καθήμενος επί του θρόνου θέλει κατασκηνώσει επ’ αυτούς».
5 Έτσι ο περιορισμός του Σατανά και των δαιμονικών αγγέλων του στην άβυσσο δεν αφήνει τη γη έρημη από κάθε ανθρώπινο κάτοικο. Το ρίξιμό τους στην άβυσσο απαλλάσσει τη γη, όχι από την παρουσία του υπολοίπου της Βασιλείας και του «πολλού όχλου», αλλά μάλλον από την παρουσία του Διαβόλου και των δαιμονικών αγγέλων του. Στη διάρκεια της χιλιετούς φυλάκισής τους στην άβυσσο θα είναι σαν να μην ‘υπήρξαν’.—Παράβαλε Αποκάλυψις 17:8.
ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΓΙΑ ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ
6. Ποιο ερώτημα σχετικά με τη διακυβέρνηση της γης δημιουργεί το ρίξιμο του Σατανά στην άβυσσο;
6 Ο Σατανάς ο Διάβολος δε θα είναι πια ο άρχοντας του κόσμου της ανθρωπότητας ή ο «θεός» αυτού του συστήματος. (Ιωάννης 12:31· 14:30· 16:11· 2 Κορινθίους 4:4) Ποιος, λοιπόν, θα κυβερνάει την οικουμένη στη διάρκεια των χιλίων χρόνων που ο Σατανάς ο Διάβολος θα είναι στην άβυσσο και ‘δε θα υπάρχει’;
7. Τι είδε σε όραση ο Ιωάννης που απαντάει σ’ αυτό το ερώτημα;
7 Στην όραση ο απόστολος Ιωάννης είδε ποιος θα κυβερνάει τη γη. Λέει: «Και είδον θρόνους, και εκάθησαν επ’ αυτών, και κρίσις εδόθη εις αυτούς και είδον τας ψυχάς των πεπελεκισμένων διά την μαρτυρίαν του Ιησού και διά τον λόγον του Θεού, και οίτινες δεν προσεκύνησαν το θηρίον ούτε την εικόνα αυτού, και δεν έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών· και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη. Οι δε λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν, εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη. Αύτη είναι η ανάστασις η πρώτη. Μακάριος και άγιος, όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν· επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν, αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη».—Αποκάλυψις 20:4-6.
8, 9. (α) Όπως έδειχνε το όραμα, πού ήταν τοποθετημένοι οι θρόνοι, και πόσοι ήταν; (β) Έτσι ποιας «ημέρας» την αρχή έβλεπε ο Ιωάννης, και πώς μίλησε γι’ αυτήν ο Παύλος στην Αθήνα;
8 Οι θρόνοι που είδε ο Ιωάννης ήταν πάνω στον ουρανό, όχι πάνω στη γη, γιατί αυτοί είναι οι θρόνοι εκείνων που πρόκειται να βασιλεύσουν με τον Χριστό χίλια χρόνια. Επομένως ο αριθμός των θρόνων δεν ήταν απροσδιόριστος. Ο αριθμός ήταν 144.000, για να αντιστοιχούν με τους 144.000 πνευματικούς Ισραηλίτες που είναι σφραγισμένοι με τη «σφραγίδα του Θεού του ζώντος» και οι οποίοι ακολουθούν το Αρνίο Ιησού Χριστό «όπου αν υπάγη». (Αποκάλυψις 7:1-8· 14:1-5) Στη διάρκεια των περασμένων χιλιάδων χρόνων που ο Σατανάς ο Διάβολος ήταν «άρχων του κόσμου τούτου» υπήρχε τόση έλλειψη δικαιοσύνης και τόση κακοδικία ώστε θα είναι κάτι το έξοχο όταν η εξουσία για την κρίση του ανθρώπινου γένους δοθεί σ’ αυτούς τους 144.000 συνδικαστές του Κυρίου Ιησού Χριστού. Έτσι όταν ο απόστολος Ιωάννης είδε εκείνους τους 144.000 θρόνους και εκείνους που κάθονταν πάνω τους, έβλεπε την αρχή της ένδοξης μέρας κρίσης για την οποία είχε μιλήσει ο απόστολος Παύλος στο Δικαστήριο του Αρείου Πάγου, στην Αθήνα, πριν από δεκαεννέα αιώνες, μ’ αυτά τα λόγια:
9 «Ο Θεός . . . προσδιώρισεν ημέραν εν η μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη, διά ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών».—Πράξεις 17:22-31.
10, 11. Τι είδους «ψυχές» ήταν αυτές που είδε ο Ιωάννης, και για ποιο έργο ήταν εξαρτισμένες;
10 Ο απόστολος Ιωάννης δίνει περισσότερα στοιχεία για την ταυτότητα εκείνων που κάθονται στους θρόνους κρίσης και δείχνει ότι είναι οι 144.000 συγκληρονόμοι της Βασιλείας με τον Ιησού Χριστό γιατί συνεχίζει και λέει: «Και είδον θρόνους, και εκάθησαν επ’ αυτών, και κρίσις εδόθη εις αυτούς και είδον τας ψυχάς των πεπελεκισμένων διά την μαρτυρίαν του Ιησού και διά τον λόγον του Θεού, και οίτινες δεν προσεκύνησαν το θηρίον ούτε την εικόνα αυτού, και δεν έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών».—Αποκάλυψις 20:4.
11 Ο απόστολος Ιωάννης δεν είδε ακέφαλες «ψυχές». Χρησιμοποιώντας την περιγραφική λέξη «ψυχάς» δε μιλούσε όπως κάνουν τα πνευματιστικά μέντιουμ για «πνεύματα που έχουν εγκαταλείψει τα σώματά τους». Χρησιμοποιούσε τη λέξη «ψυχάς» με τον τρόπο που χρησιμοποιούν τη λέξη αυτή οι θεόπνευστες Άγιες Γραφές, και εννοούσε ζωντανά συνειδητά πλάσματα με σώματα, μέσω των οποίων εξέφραζαν τις προσωπικότητές τους. Μόνο που για να καθήσουν πάνω σε θρόνους κρίσης στους αόρατους ουρανούς, τα σώματά τους θα πρέπει να είναι πνευματικά σώματα. Στη συζήτηση για την ανάσταση των νεκρών, διαβάζουμε στην 1 Κορινθίους 15:44: «Σπείρεται [στο θάνατο] σώμα ζωικόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν». Έτσι ο απόστολος Ιωάννης είδε ζωντανά, συνειδητά ουράνια σώματα, άτομα εφοδιασμένα με διανοητικές ικανότητες για έργο κρίσης και αυτούς ο Ιωάννης τους χαρακτήρισε σαν ‘εκτελεσθέντες με πέλεκυ’ για τη μαρτυρία του Ιησού και για το Λόγο του Θεού.
«ΠΕΠΕΛΕΚΙΣΜΕΝΟΙ»
12. (α) Έχουν εκτελεστεί με κατά γράμμα πέλεκυ όλοι οι συγκληρονόμοι της Βασιλείας; (β) Μήπως ο Θεός είναι εκείνος που κάνει αυτή την εκτέλεση με τον πέλεκυ με συμβολικό τρόπο, ή ποιος την κάνει και γιατί;
12 Αλλά, δεν εκτελέστηκαν με πέλεκυ ούτε με αποκεφαλισμό όλοι οι 144.000 συγκληρονόμοι της Βασιλείας με τον Χριστό με την κατηγορία ότι έδιναν μαρτυρία για τον Ιησού και μιλούσαν για τον Θεό. Είναι αλήθεια ότι αυτό δεν έγινε με έναν κατά γράμμα τρόπο! Ο απόστολος Ιάκωβος, ο σαρκικός αδελφός του Ιωάννη, φονεύθηκε με μαχαίρι, πιθανόν αποκεφαλίστηκε, από τον Βασιλιά Ηρώδη Αγρίππα Α΄. (Πράξεις 12:1, 2) Σύμφωνα με την παράδοση, ο απόστολος Παύλος αποκεφαλίστηκε στη Ρώμη, στην Ιταλία. (2 Τιμόθεον 4:6-8) Αλλά δεν πέθαναν με τον μαρτυρικό θάνατο του αποκεφαλισμού όλοι οι 144.000. Και ασφαλώς δεν είναι ο Θεός εκείνος που τους εκτελεί με πέλεκυ, είτε κατά γράμμα είτε συμβολικά, γιατί αυτοί εκτελέστηκαν με πέλεκυ επειδή ακριβώς μιλούσαν γι’ Αυτόν. Το πολιτικό κράτος είναι εκείνο που τους εκτελεί. Στην περίπτωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της οποίας αιχμάλωτος ήταν ο Ιωάννης στο νησί Πάτμο, αυτή η εξουσία της εκτέλεσης συμβολιζόταν από τον πέλεκυ περιτυλιγμένο μέσα σε μια δέσμη από ραβδιά με τον οποίο οι εγκληματίες δέρνονταν και αποκεφαλίζονταν. Αυτό το έμβλημα ονομαζόταν φάστσες, και το κρατούσαν στην πομπή οι ραβδούχοι μπροστά στον ύπατο Ρωμαίο δικαστή. Ο Μπενίτο Μουσσολίνι, ο Ντούτσε του Φασιστικού Κόμματος έκανε δημοφιλές αυτό το σύμβολο στη διάρκεια που κυβερνούσε την Ιταλία.
13. Σύμφωνα με την Αποκάλυψη 20:4, γιατί το πολιτικό κράτος σ’ όλο τον κόσμο εκτελεί συμβολικά με τον πέλεκυ τους 144.000 κληρονόμους της Βασιλείας;
13 Στην πραγματικότητα το πολιτικό κράτος αυτού του κόσμου είναι εκείνο που εκτελεί τους 144.000 κληρονόμους της Βασιλείας κρίνοντάς τους ανάξιους να ζουν κάτω από την εξουσία του. Τους καταδικάζει, σαν να λέγαμε σε θάνατο. Η αιτία γι’ αυτό δείχνεται καθαρά από τον απόστολο Ιωάννη. Ποια είναι αυτή η αιτία; Όπως λέει ο απόστολος Ιωάννης, η αιτία είναι ότι «δεν προσεκύνησαν το θηρίον ούτε την εικόνα αυτού» και «δεν έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών». Με άλλα λόγια, αυτοί οι 144.000 κληρονόμοι της Βασιλείας δεν είχαν λατρεύσει το πολιτικό κράτος σε καμιά από τις ποικίλες μορφές του σ’ ολόκληρη τη γη. Ούτε και στον εικοστό αυτό αιώνα λάτρευσε το υπόλοιπο αυτών των κληρονόμων της Βασιλείας τη διεθνή οργάνωση για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια που είναι γνωστή τώρα σαν Ηνωμένα Έθνη, και που ήταν προηγουμένως γνωστή σαν Κοινωνία των Εθνών. Το συμβολικό «θηρίο», το παγκόσμιο πολιτικό κράτος, είναι εκείνο που ρίχνεται στην καταστροφή η οποία εξεικονίστηκε από τη ‘λίμνη της φωτιάς που καίει με θειάφι’, στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα.—Αποκάλυψις 13:1-17· 14:9-11· 19:19, 20· 20:4.
14. Με ποιον τρόπο οι 144.000 κληρονόμοι της Βασιλείας δε λατρεύουν το θηρίο ούτε λαβαίνουν το χάραγμά του στα μέτωπά τους ή στα χέρια τους;
14 Οι 144.000 συγκληρονόμοι δε λατρεύουν το συμβολικό «θηρίο», ούτε ανακατεύονται στην πολιτική του, ούτε διευθύνουν πολιτικά γραφεία, και δε συμμετέχουν στους αιματηρούς πολέμους του. Έτσι δεν παίρνουν το χάραγμα στο μέτωπό τους ούτε στο χέρι τους, σαν σύμβολο ότι είναι δούλοι του κράτους και ότι το υποστηρίζουν ενεργά στην εκτέλεση των κοσμικών υποθέσεών του, οι οποίες συχνά είναι θηριώδεις. Ούτε αποδίδουν οι 144.000 λατρεία στην «εικόνα του θηρίου», αποδίδοντας τη σωτηρία σ’ έναν ανθρωποποίητο διεθνή οργανισμό για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Λατρεύουν μόνο τον Θεό για τον οποίο μιλούν, και δίνουν την αφοσίωσή τους σ’ Αυτόν σαν τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο. Δεν εξυψώνουν το επίγειο πολιτικό κράτος, αλλά δίνουν μαρτυρία για τον Ιησού, τον Γιο του Θεού, ότι αυτός είναι ο Χριστός, ο Μεσσίας, τον οποίο ο Ύψιστος Θεός διόρισε να κυβερνήσει τον κόσμο της ανθρωπότητας για χίλια χρόνια. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που το «θηρίο» θανατώνει αυτούς τους 144.000 με πέλεκυ, σαν να λέγαμε!
15. Τελικά τι δοκιμάζουν πάνω στη γη όλοι οι 144.000, και πώς συμβαίνει να κάθονται πάνω σε θρόνους κρίσης στον ουρανό;
15 Είτε τελειώσουν την επίγεια πορεία τους με βίαιο μαρτυρικό θάνατο είτε όχι, όλοι οι 144.000 κληρονόμοι της Βασιλείας τελικά θα πεθάνουν. Πώς μπορούν, λοιπόν, να μπουν στη βασιλεία των ουρανών και να καθήσουν πάνω σ’ εκείνους τους θρόνους κρίσης εκεί ψηλά; Αυτό δε γίνεται λόγω αθανασίας της ανθρώπινης ψυχής, αλλά γίνεται με ανάσταση από τους νεκρούς. Ο Ιωάννης λέει τα εξής σχετικά με τους «πεπελεκισμένους διά την μαρτυρίαν του Ιησού και διά τον λόγον του Θεού»: «Και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη».—Αποκάλυψις 20:4.
16. Σαν τι είδους πλάσματα επανέρχονται στη ζωή, και ποια είναι τώρα η διάρκεια της ζωής τους;
16 «Έζησαν» και πάλι, όχι πάνω στη γη σαν ανθρώπινα πλάσματα ή ανθρώπινες ψυχές, αλλά ψηλά στον ουρανό σαν πνευματικοί γιοι του Θεού. Έτσι τους βλέπει τώρα ο Ιωάννης στο όραμα. Έχουν διάρκεια ζωής μεγαλύτερη απ’ ό,τι έχει το ανθρώπινο γένος σήμερα. Μπορούν να ζήσουν περισσότερο από τον Μαθουσάλα ο οποίος έζησε 969 χρόνια. (Γένεσις 5:25-27) Μπορούν να ζουν για χίλια χρόνια κατά τα οποία θα βασιλεύουν με τον Χριστό και κατόπιν στην ατέλειωτη αιωνιότητα, γιατί όταν ανασταίνονται από τους νεκρούς, ντύνονται με αθανασία. (1 Κορινθίους 15:50-57) Τη στιγμή που ανασταίνονται έχουν πληρότητα ζωής, χωρίς αδυναμίες, χωρίς φθορά, χωρίς οποιαδήποτε από τις ατέλειες που υπήρχαν προηγουμένως μέσα στα θνήσκοντα φυσικά σώματά τους τα οποία είχαν κληρονομήσει από τον αμαρτωλό Αδάμ και την Εύα. Είναι τέλεια ζωντανοί, δικαιωμένοι από τον Παντοδύναμο Θεό για αιώνια ζωή σαν πνεύματα.—1 Κορινθίους 15:42-55.
17. (α) Θα γίνουν αμέσως τέλειοι αυτοί που αποτελούν τον «πολύν όχλον» και οι οποίοι θα επιζήσουν από τη ‘μεγάλη θλίψη’, μετά το ρίξιμο του Σατανά στην άβυσσο; (β) Πότε θα μπορούν αυτοί να τηρούν άψογα το νόμο του Θεού, και γιατί;
17 Ο απόστολος Ιωάννης, για να τονίσει αυτή τη διαφορά ανάμεσα στην κατάσταση κατά την ανάστασή τους και στην κατάσταση της υπόλοιπης ανθρωπότητας στην αρχή των χιλίων χρόνων, προχωρεί και λέει: «Έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη. Οι δε λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν, εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη». (Αποκάλυψις 20:4, 5) Αυτό αποδεικνύει ότι ακόμη και ο «πολύς όχλος» των λάτρεων στον πνευματικό ναό του Θεού, οι οποίοι επιζούν από τη ‘μεγάλη θλίψη’, δε θα γίνουν αμέσως τέλειοι στη σάρκα και δε θα κριθούν άξιοι αιώνιας ζωής πάνω στη γη αμέσως μετά το δέσιμο και το ρίξιμο στην άβυσσο του Σατανά του Διαβόλου και των δαιμόνων του. Με τα εξυψωτικά βοηθήματα και τις ευλογίες της χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού, θα προοδεύσουν σιγά-σιγά σε ανθρώπινη τελειότητα και σε ικανότητα να ζουν στη σάρκα αναμάρτητα και να τηρούν αψεγάδιαστα τους νόμους του Θεού. Αλλά τι θα γίνουν τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που κοιμούνται στα επίγεια μνήματα και στους υδάτινους τάφους;
18. (α) Ποιο άτομο που έδειξε συμπάθεια στον Ιησού θα περιλαμβάνεται σ’ εκείνους που θα βγουν από τον Άδη στη διάρκεια της χιλιετίας; (β) Πότε θα φτάσουν σε ανθρώπινη τελειότητα οι αναστημένοι νεκροί άνθρωποι, και πώς;
18 Σχετικά μ’ αυτούς, η προφητεία του Ιωάννη για τα χίλια χρόνια μάς δείχνει τι γίνεται, λέγοντας: «Και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς, και εκρίθησαν έκαστος κατά τα έργα αυτών». (Αποκάλυψις 20:13) Ανάμεσα σ’ εκείνους που θα βγουν μ’ αυτόν τον τρόπο από τον Άδη ή τον κοινό τάφο των νεκρών ανθρώπων θα είναι και ο κακοποιός που κρεμάστηκε πάνω σ’ έναν πάσσαλο εκτέλεσης δίπλα στον Ιησού, και στον οποίο ο Ιησούς είπε: «Αλήθεια σου λέω σήμερα: Θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο». (Λουκάς 23:43, μετάφραση Ρόδερχαμ· Μετάφραση Νέου Κόσμου ) Αυτός ο κακοποιός θα βγει από τον Άδη και θα μπει στον επίγειο Παράδεισο που θα αποκατασταθεί και πάλι για το ανθρώπινο γένος από τη βασιλεία του Ιησού Χριστού. Σ’ εκείνο τον Παράδεισο ο κακοποιός θα έχει την ευκαιρία μαζί με άλλους αναστημένους νεκρούς ανθρώπους να διορθώσει τη ζωή του και να γιατρευτεί από τις ανθρώπινες ατέλειες και την αμαρτωλότητα. Με τον τρόπο αυτό, στο τέλος των χιλίων χρόνων της βασιλείας του Χριστού, θα μπορεί να φτάσει στο στόχο της ανθρώπινης τελειότητας και να γίνει κατά την εικόνα και ομοιότητα του Θεού. Όλοι εκείνοι που θα φτάσουν να είναι τέλειοι και αναμάρτητοι πάνω στη γη στο τέλος των χιλίων χρόνων θα πρέπει, ωστόσο, για να διατηρήσουν την τέλεια ζωή τους να περάσουν μια τελική δοκιμή της οσιότητάς τους στην παγκόσμια κυρίαρχη διακυβέρνηση του Θεού.
19. (α) Τι σημαίνει, λοιπόν, ότι «οι λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν, εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη»; (β) Τι γίνονται εκείνοι που δεν περνούν τη δοκιμή της οσιότητας στην κυριαρχία του Θεού;
19 Εκείνοι οι τελειοποιημένοι άνθρωποι πάνω στη γη που διατηρούν την ακεραιότητά τους και αποδεικνύονται πιστοί στη δικαιωματική διακυβέρνηση του Θεού θα ανακηρυχθούν δίκαιοι από τον Ύψιστο Κριτή, τον Ιεχωβά Θεό. Αυτοί οι αθώοι θα ανακηρυχθούν από τον Θεό άξιοι για αιώνια ζωή, και Αυτός θα τους δώσει το δικαίωμα για ατελεύτητη ζωή με ευτυχία πάνω στον γήινο Παράδεισο. Έτσι, σύμφωνα με την τέλεια άποψη του Θεού, τώρα είναι που αυτοί οι ευπειθείς πραγματικά ζουν, απαλλαγμένοι από κάθε κατάκριση. Αυτό εννοεί η Αποκάλυψη ότι «οι δε λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν, εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη». (Αποκάλυψις 20:5) Όσοι από τους τελειοποιημένους ανθρώπους δεν περάσουν πιστά εκείνη τη δοκιμή της ευσεβούς οσιότητας αφού τελειώσουν τα χίλια χρόνια, θα καταστραφούν αιώνια, όπως ακριβώς παρουσιάζει το ζήτημα ο Ιωάννης στην προφητεία του, λέγοντας: «Και ο θάνατος και ο άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος. Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός». (Αποκάλυψις 20:14, 15) Έτσι αυτοί που δεν είναι όσιοι δε φτάνουν σε αιώνια ζωή.
«Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ»
20-22. (α) Όταν ο Ιωάννης γυρίζει και πάλι στην εξέταση της «πρώτης ανάστασης», γιατί δημιουργείται ένα ερώτημα σχετικά με το Εφεσίους 2:1-6; (β) Πώς συμβαίνει το ίδιο με το Κολοσσαείς 2:11-13, όπου ο Παύλος εξετάζει τη Χριστιανική περιτομή;
20 Αφού παρεμβάλλει τη φράση για τους «λοιπούς των νεκρών», ο απόστολος Ιωάννης ξαναγυρίζει και πάλι στην επάνοδο σε ζωή «των πεπελεκισμένων διά την μαρτυρίαν του Ιησού και διά τον λόγον του Θεού» και προχωρεί και λέει: «Αύτη είναι η ανάστασις η πρώτη. Μακάριος και άγιος, όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν· επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν, αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη».—Αποκάλυψις 20:5, 6.
21 Μήπως αυτή η «πρώτη ανάστασις» αυτών των 144.000 συγκληρονόμων της Βασιλείας με τον Χριστό είναι το ίδιο μ’ εκείνο που λέει ο Παύλος στην προς Εφεσίους επιστολή 2:1-6; Εκεί ο απόστολος γράφει στους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα στην πόλη της Εφέσου, στη Μικρά Ασία, και λέει: «Και εσάς όντας νεκρούς διά τας παραβάσεις και τας αμαρτίας εζωοποίησεν, εις τας οποίας περιεπατήσατέ ποτέ κατά το πολίτευμα του κόσμου τούτου, κατά τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος το οποίον ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας . . . Ο Θεός όμως πλούσιος ων εις έλεος, διά την πολλήν αγάπην αυτού με την οποίαν ηγάπησεν ημάς, και ενώ ήμεθα νεκροί διά τα αμαρτήματα, εζωοποίησεν ημάς μετά του Χριστού· κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι· και συνανέστησε και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις διά Ιησού Χριστού».
22 Επίσης και όταν εξέταζε τη Χριστιανική περιτομή με τους Χριστιανούς στις Κολοσσές, στη Μικρά Ασία, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Εις τον οποίον και περιετμήθητε με περιτομήν αχειροποίητον, απεκδυθέντες το σώμα των αμαρτιών της σαρκός διά της περιτομής του Χριστού, συνταφέντες μετ’ αυτού εν τω βαπτίσματι, διά του οποίου και συνανέστητε διά της πίστεως της ενεργείας του Θεού, όστις ανέστησεν αυτόν εκ των νεκρών. Και εσάς, όντας νεκρούς εις τα αμαρτήματα και την ακροβυστίαν της σαρκός σας, συνεζωοποίησε μετ’ αυτού, συγχωρήσας εις εσάς πάντα τα πταίσματα».—Κολοσσαείς 2:11-13.
23. (α) Επειδή τα προηγούμενα εδάφια μιλούν για μια από τις «πρώτες» εμπειρίες στη ζωή ενός Χριστιανού, τι λέει για την «πρώτη ανάσταση» η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια; (β) Τι λέει για το δέσιμο του Σατανά για χίλια χρόνια;
23 Είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε ότι εδώ αυτό το πέρασμα από το θάνατο στη ζωή είναι συμβολικό, έχει πνευματική έννοια, είναι μια από τις «πρώτες» εμπειρίες στην πορεία ενός Χριστιανού. Έτσι, νομίζοντας ότι αυτή η εμπειρία είναι η «πρώτη ανάστασις» που αναφέρεται στην Αποκάλυψη 20:5, 6, η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (έκδοση 1967) λέει τα εξής κάτω από τον τίτλο «Χιλιασμός»:
. . . Η «πρώτη ανάστασις» συμβολίζει το Βάφτισμα, . . . με το οποίο συμμετέχει κανείς στην ανάσταση του Χριστού. . . . Όλοι οι πιστοί, τόσο εκείνοι που είναι πάνω στη γη όσο και εκείνοι στον ουρανό, συμμετέχουν στη 1.000ετή βασιλεία του Χριστού, η οποία συμβολίζει ολόκληρη τη διάρκεια της ζωής της Εκκλησίας στη δόξα της από την Ανάσταση του Χριστού ως την Τελευταία Κρίση, . . . Το αλυσοδέσιμο του Σατανά στη διάρκεια αυτής της περιόδου δείχνει ότι η επιρροή του Σατανά έχει μειωθεί σημαντικά, αλλά δεν έχει εξαλειφθεί πλήρως. Η μείωση της επιρροής του Σατανά οφείλεται στην αποτελεσματικότητα της Απολύτρωσης από τον Χριστό. Ύστερα από μια τελική πάλη κοντά στο τέλος του καιρού . . . ο Σατανάς θα κατανικηθεί πλήρως από τον Χριστό. . . .
24, 25. Πόσης διάρκειας ήταν η ζωή της Εκκλησίας από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ., και τι λέει ο Παύλος σχετικά με τη βασιλική διακυβέρνηση μέσα στη Χριστιανική εκκλησία στη διάρκεια της εποχής του;
24 Συμφωνεί μια τέτοια εξήγηση της «πρώτης ανάστασης» μ’ αυτά που έγραψε ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη 20:1-6; Από τη μέρα της Γιορτής των Εβδομάδων το έτος 33 μ.Χ., όταν η Χριστιανική εκκλησία στην Ιερουσαλήμ άρχισε να βαφτίζεται με το άγιο πνεύμα του Θεού, μέχρι τώρα, η «διάρκεια της ζωής της Εκκλησίας» δεν είναι μόνο χίλια χρόνια, αλλά σχεδόν διπλάσια. Στη διάρκεια των δύο σχεδόν χιλιετηρίδων μήπως κάποιο μέλος της αληθινής Χριστιανικής εκκλησίας «βασίλευσε» έστω και μέσα στην ίδια την εκκλησία;
25 Ποιος από τους αποστόλους «βασίλευσε» μ’ αυτόν τον τρόπο; Ασφαλώς όχι ο Παύλος! Γιατί έγραψε σε ορισμένα φιλόδοξα μέλη της εκκλησίας στην Κόρινθο: «Εβασιλεύσατε ΧΩΡΙΣ ημών· και είθε να εβασιλεύητε, διά να συμβασιλεύσωμεν και ημείς με σας. Διότι νομίζω ότι ο Θεός απέδειξεν ημάς τους αποστόλους εσχάτους ως καταδεδικασμένους εις θάνατον, διότι εγίναμεν θέατρον εις τον κόσμον και εις αγγέλους και εις ανθρώπους». (1 Κορινθίους 4:8, 9) Στον σύντροφό του ιεραπόστολο Τιμόθεο, έδειξε ότι η βασιλεία έρχεται μετά τον σωματικό θάνατο του Χριστιανού, και είπε: «Πιστός ο λόγος· διότι εάν συναπεθάνομεν, θέλομεν και συζήσει· εάν υπομένωμεν, θέλομεν και συμβασιλεύσει· εάν αρνώμεθα αυτόν, και εκείνος θέλει αρνηθή ημάς».—2 Τιμόθεον 2:11, 12.
26. Σύμφωνα με τα λόγια του Ιησού στους Λαοδικείς, τι αποδεικνύεται για το αν ένας Χριστιανός βασιλεύει πάνω στη γη από τη μέρα του βαφτίσματός του;
26 Και τι θα πούμε για τον απόστολο Ιωάννη; Ενώ βρισκόταν εξόριστος στο νησί της Πάτμου, παρέθεσε τα λόγια του αναστημένου Κυρίου Ιησού Χριστού που έλεγε στους Χριστιανούς στη Λαοδίκεια: «Όστις νικά, θέλω δώσει εις αυτόν να καθήση μετ’ εμού εν τω θρόνω μου, καθώς και εγώ ενίκησα και εκάθησα μετά του Πατρός μου εν τω θρόνω αυτού». (Αποκάλυψις 3:21) Όλη η άσκηση της βασιλείας ήταν μελλοντική, μετά τον σωματικό θάνατο των πιστών μαθητών του Ιησού Χριστού. Οι Χριστιανοί δεν επρόκειτο να βασιλεύσουν πάνω σ’ αυτή τη γη από τη μέρα του βαφτίσματός τους.
27, 28. (α) Μήπως η Αποκάλυψη 20:4 τους παριστάνει να έρχονται σε ζωή από έναν συμβολικό θάνατο με ένα εκούσιο βάφτισμα στο νερό; (β) Με ποιο μέσο εξεικονίζεται ότι έρχεται ο θάνατος, και για ποιο πράγμα, κι έτσι από τι είδους θάνατο πρέπει να γίνει η «πρώτη ανάστασις»;
27 Με ποιο είδος ανάστασης «έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη»; Μήπως με μια συμβολική ανάσταση ή με κατά γράμμα ανάσταση από πραγματικό θάνατο και από τον τάφο; Η Αποκάλυψη 20:4 δε λέει ότι αυτοί ξαναζούν από τον συμβολικό θάνατο που εκούσια υφίστανται όταν βαφτίζονται στο νερό όπως έκανε και ο ίδιος ο Ιησούς. Όχι, αλλά λέει ότι ξαναζούν από το θάνατο που υφίστανται όταν ‘εκτελούνται με τον πέλεκυ λόγω της μαρτυρίας που δίνουν για τον Ιησού και για το λόγο του Θεού’.
28 Αυτή η ‘εκτέλεση με τον πέλεκυ’ έρχεται πάνω τους όχι γιατί το θέλησαν οι ίδιοι αλλά γιατί το θέλησαν οι εχθροί του Θεού και του Χριστού, και λαβαίνει χώρα μετά το βάφτισμά τους στο νερό, επειδή δίνουν μαρτυρία για τον Ιησού σαν τον Χριστό και μιλούν για τον Θεό σαν τον δικαιωματικό Άρχοντα του σύμπαντος (περιλαμβανομένης και της γης μας). Αυτή η ‘εκτέλεση με τον πέλεκυ’ καταλήγει τελικά σε πραγματικό σωματικό θάνατο. Συνεπώς, το ότι ‘ξαναζούν’ για να βασιλεύσουν σημαίνει ότι ξαναζούν από έναν κατά γράμμα, σωματικό θάνατο, και όχι από έναν συμβολικό θάνατο που λαβαίνει χώρα στο βάφτισμα. Με τον ίδιο τρόπο, η βασιλεία τους, δεν αρχίζει πάνω στη γη ύστερα από μια πνευματική ανάσταση που γίνεται μετά το βάφτισμά τους στο νερό. Η ανάσταση που εννοείται στην Αποκάλυψη 20:4-6 είναι η πραγματική, η κατά γράμμα ανάσταση από τον ύπνο του θανάτου στον Σιεόλ ή στον κοινό τάφο της ανθρωπότητας.
29, 30. (α) Είναι αλήθεια για εκείνους που δοκίμασαν απλώς μια συμβολική ανάσταση ότι ‘πάνω σ’ αυτούς ο δεύτερος θάνατος δεν έχει εξουσία’; (β) Τι λέει ο Παύλος πάνω σ’ αυτό στην Εβραίους 10:26-31;
29 Δεν πρέπει να παραβλέψουμε και ένα άλλο σημείο που το αποδεικνύει αυτό: Το εδάφιο Αποκάλυψις 20:6 λέει: «Μακάριος και άγιος, όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν· επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν». Αυτός ο δεύτερος θάνατος συμβολίζεται από τη «λίμνην του πυρός, την καιομένην με το θείον». (Αποκάλυψις 19:20· 20:14) Εφαρμόζεται αυτό σ’ εκείνους που απλώς βαφτίστηκαν στο νερό και οι οποίοι πνευματικά ζωντάνεψαν από το θάνατο των παραβάσεων και των αμαρτιών και οι οποίοι αναστήθηκαν μαζί πνευματικά και τους οποίους ο Θεός «συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις διά Ιησού Χριστού»; (Εφεσίους 2:1, 5, 6) Όχι, γιατί υπάρχει η πιθανότητα αυτοί οι βαφτισμένοι να αποδειχτούν άπιστοι όσο βρίσκονται στη γη κάτω από δοκιμασία και να έρθουν κάτω από την τιμωρία του «δευτέρου θανάτου», της πλήρους εξάλειψης. Αυτός είναι ο λόγος που ο απόστολος Παύλος ειδοποιεί τους βαφτισμένους, χρισμένους Χριστιανούς στην Κόρινθο, στην Ελλάδα: «Ώστε ο νομίζων ότι ίσταται ας βλέπη μη πέση». (1 Κορινθίους 10:12) Επίσης, τα εδάφια Εβραίους 10:26-31 προειδοποιούν τους βαφτισμένους, χρισμένους Χριστιανούς:
30 «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών, αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους. Εάν τις αθετήση τον νόμον του Μωυσέως, επί δύο ή τριών μαρτύρων αποθνήσκει χωρίς έλεος· πόσον στοχάζεσθε χειροτέρας τιμωρίας θέλει κριθή άξιος ο καταπατήσας τον Υιόν του Θεού και νομίσας κοινόν το αίμα της διαθήκης, με το οποίον ηγιάσθη, και υβρίσας το Πνεύμα της χάριτος; Διότι εξεύρομεν τον ειπόντα· Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις, εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει Κύριος· και πάλιν· Ο Κύριος θέλει κρίνει τον λαόν αυτού. Φοβερόν είναι το να πέση τις εις χείρας Θεού ζώντος».
31. Τι λένε πάνω σ’ αυτό τα εδάφια Εβραίους 6:4-8;
31 Επίσης, στην επιστολή στους Εβραίους 6:4-8 διαβάζουμε: «Διότι αδύνατον είναι οι άπαξ φωτισθέντες και γευθέντες της επουρανίου δωρεάς και γενόμενοι μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος και γευθέντες τον καλόν λόγον του Θεού και τας δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος, και έπειτα παραπεσόντες, αδύνατον να ανακαινισθώσι πάλιν εις μετάνοιαν, ανασταυρούντες εις εαυτούς τον Υιόν του Θεού και καταισχύνοντες. Διότι γη, ήτις πίνει την πολλάκις ερχομένην επ’ αυτής βροχήν και γεννά βοτάνην ωφέλιμον εις εκείνους, διά τους οποίους και γεωργείται, μεταλαμβάνει ευλογίαν παρά Θεού· όταν όμως εκφύει ακάνθας και τριβόλους, είναι αδόκιμος και πλησίον κατάρας, της οποίας το τέλος είναι να καυθή».
32. Ποιοι μόνο Χριστιανοί που δοκιμάζουν ποιο είδος ανάστασης δεν υπόκεινται στην «εξουσία» του «δευτέρου θανάτου» ούτε βλάπτονται από αυτόν;
32 Έχοντας αυτό υπόψη, η «πρώτη ανάστασις» δεν είναι εκείνη η συμβολική ανάσταση που ακολουθεί μετά το βάφτισμα στο νερό και που αφήνει τον βαφτισμένο εκτεθειμένο ακόμη στην πιθανότητα ενός «δευτέρου θανάτου», υποκείμενον στην «εξουσία» του. Είναι η πραγματική, κατά γράμμα ανάσταση από τον Σιεόλ σε ζωή σαν πνευματικού γιου του Θεού στους αόρατους ουρανούς στους οποίους ανέβηκε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός. Σ’ αυτά τα άτομα εφαρμόζεται η υπόσχεση του Ιησού: «Γίνου πιστός μέχρι θανάτου, και θέλω σοι δώσει τον στέφανον της ζωής. Όστις έχει ωτίον ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας. Ο νικών δεν θέλει αδικηθή εκ του θανάτου του δευτέρου». (Αποκάλυψις 2:10, 11) Εκείνοι που θα συμμετάσχουν στην «πρώτη ανάσταση» δεν μπορούν να πειραχτούν από τον «δεύτερο θάνατο» και δεν υπόκεινται στην «εξουσία» του γιατί στην ανάσταση αυτοί έχουν ντυθεί με αθανασία και αφθαρσία.—1 Κορινθίους 15:53, 54.
33. Από ποιες δύο απόψεις μπορεί αυτή να ονομαστεί «η πρώτη ανάστασις»;
33 Τώρα μπορούμε να εκτιμήσουμε το λόγο για τον οποίο αυτή ονομάζεται «η πρώτη ανάστασις». Ο λόγος είναι ότι πρόκειται για το ίδιο είδος ανάστασης που δοκίμασε και ο Ιησούς Χριστός την τρίτη μέρα του θανάτου του, είναι μια ανάσταση με άμεση πληρότητα ζωής, ώστε ο αναστημένος Ιησούς Χριστός έγινε «πρωτότοκος εκ των νεκρών». (Αποκάλυψις 1:5· Κολοσσαείς 1:18) Προηγείται χρονικά από την «ανάζηση» των «λοιπών των νεκρών». Δεν είναι μόνο πρώτη σε χρόνο, αλλά επίσης «πρώτη» επειδή είναι η καλύτερη ανάσταση που θα μπορούσαν να δοκιμάσουν οι νεκροί. Είναι μια ανάσταση σε άφθαρτη, αθάνατη ζωή σαν πνευματικών γιων του Θεού στους ουρανούς του Θεού.
34. Πώς αυτοί που έχουν μέρος στην «πρώτη ανάσταση» είναι άγιοι;
34 Πραγματικά, λοιπόν, μπορούσε να ακουστεί η φωνή: «Μακάριος και άγιος, όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν». (Αποκάλυψις 20:6) Είναι αληθινά «άγιοι» γιατί είναι αδύνατο να δείξουν έλλειψη πιστότητας που θα άξιζε «τον δεύτερον θάνατον». Επίσης, μ’ αυτή την ανάσταση μπορούν να είναι «ιερείς του Θεού και του Χριστού» και να «βασιλεύσουν μετ’ αυτού τα χίλια έτη». Ο Σατανάς ο Διάβολος δε θα είναι τότε ο άρχοντας του κόσμου.
ΚΑΤΑ ΓΡΑΜΜΑ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΑ «ΧΙΛΙΑ ΕΤΗ»
35, 36. (α) Έχουν δοκιμάσει οι Χριστιανοί από το βάφτισμά τους κι έπειτα μείωση της επιρροής του Σατανά λόγω της «αποτελεσματικότητας της Απολύτρωσης από τον Χριστό»; (β) Τι δείχνουν οι συμβουλές του Πέτρου και του Παύλου για το ζήτημα αυτό;
35 Έτσι το δέσιμο και το ρίξιμο του Σατανά του Διαβόλου και των δαιμονικών του αγγέλων στην άβυσσο δε σημαίνει αυτό που λέει η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, δηλαδή, την αξιοσημείωτη μείωση της επιρροής του Σατανά στη διάρκεια αυτού του παρόντος συστήματος, η οποία μείωση της επιρροής του Σατανά οφείλεται στην «αποτελεσματικότητα της Απολύτρωσης από τον Ιησού». Ασφαλώς οι αληθινοί Χριστιανοί πάνω στη γη δεν αισθάνθηκαν καμιά μείωση της επιρροής του Σατανά, καμιά αξιοσημείωτη ελάττωσή της, από τότε που βαφτίστηκαν στο νερό. Αντίθετα, ο απόστολος Πέτρος αναγκάστηκε να γράψει προς το τέλος της επίγειας ζωής του την εξής προειδοποίηση στους Χριστιανούς: «Εγκρατεύθητε, αγρυπνήσατε· διότι ο αντίδικός σας διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιέρχεται ζητών τίνα να καταπίη». (1 Πέτρου 5:8) Για τον ίδιο λόγο ο απόστολος Παύλος τους έδωσε την παρακάτω συμβουλή:
36 «Ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου· διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’ εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις. Διά τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να αντισταθήτε εν τη ημέρα τη πονηρά και αφού καταπολεμήσητε τα πάντα, να σταθήτε».—Εφεσίους 6:11-13.
37. Τι δείχνει το Αποκάλυψις 12:17 για το αν ο Σατανάς αλυσοδέθηκε συμβολικά από τον καιρό που ο Χριστός πρόσφερε τη θυσία της απολύτρωσης;
37 Επιπλέον, στην Αποκάλυψη 12:1-17, ο απόστολος Ιωάννης περιγράφει με συμβολισμούς τη γέννηση της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού και τις ενέργειες του «μεγάλου δράκοντα», ‘του αρχικού όφι, εκείνου που ονομάζεται Διάβολος και Σατανάς’, μετά την κατάρριψή του από τον ουρανό κάτω στη γη μας. Τότε, σαν μια ειδική προειδοποίηση στους αληθινούς Χριστιανούς σ’ αυτόν τον εικοστό αιώνα που θα συνέβαιναν αυτά τα πράγματα, ο Ιωάννης προσθέτει αυτά τα λόγια: «Και ωργίσθη ο δράκων κατά της γυναικός και υπήγε να κάμη πόλεμον με τους λοιπούς του σπέρματος αυτής, τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού». (Αποκάλυψις 12:17) Μήπως όλα αυτά δείχνουν ότι ελαττώθηκε αξιοσημείωτα η δύναμη και η επιρροή του Σατανά εναντίον των Χριστιανών μετά το βάφτισμά τους στο νερό; Είναι αυτό αλυσοδέσιμο του Σατανά;
38. Για να μην παραπλανήσει ποιους, δένεται και ρίχνεται στην άβυσσο ο Σατανάς;
38 Αλλά, γιατί σύμφωνα μ’ αυτά που λέει ο απόστολος Ιωάννης, ο Διάβολος πιάνεται, αλυσοδένεται και ρίχνεται στην άβυσσο; «Διά να πλανήση τα έθνη πλέον, εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη». (Αποκάλυψις 20:1-3) Με τη λέξη «έθνη» ο Ιωάννης δεν εννοεί τους βαφτισμένους, χρισμένους 144.000 κληρονόμους της Βασιλείας, αλλά ανθρώπους που δεν είναι αληθινοί, γνήσιοι ακόλουθοι και μιμητές του Κυρίου Ιησού Χριστού. Τον καιρό που ο Διάβολος διώχνεται από τον ουρανό αποκαλείται «ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην». (Αποκάλυψις 12:9) Οι 144.000 πιστοί κληρονόμοι της Βασιλείας δεν είναι μέρος εκείνων των «εθνών» της οικουμένης που έχουν πλανηθεί. Έτσι εκείνοι που θα πάψουν να πλανιούνται δε θα είναι οι 144.000 μέτοχοι της ‘πρώτης ανάστασης’, αλλά τα «έθνη» και αυτό θα γίνει με το δέσιμο και το ρίξιμο στην άβυσσο του Σατανά του Διαβόλου και των δαιμονικών του αγγέλων.
39. Μειώθηκε από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. η παραπλάνηση των εθνών από τον Σατανά, και τι προλέγει το Αποκάλυψις 12:12;
39 Μήπως η παραπλάνηση αυτών των εθνών από τον Σατανά τον Διάβολο ελαττώθηκε, μειώθηκε, λιγόστεψε, στη διάρκεια των χιλίων εννιακοσίων και πλέον ετών από το βάφτισμα της Χριστιανικής εκκλησίας με το άγιο πνεύμα του Θεού τη μέρα της Γιορτής των Εβδομάδων στην Ιερουσαλήμ το 33 μ.Χ.; Ποιος είναι αυτός ο τυφλός και τόσο αμαθής σχετικά με την ιστορία της ανθρωπότητας ώστε να απαντήσει Ναι; Ακριβώς το αντίθετο. Σήμερα, σ’ αυτόν τον αιώνα της μεγαλύτερης διαφώτισης της ανθρωπότητας, από επιστημονική άποψη, τα κοσμικά «έθνη» πλανιούνται σε βαθμό χωρίς προηγούμενο και με πολύ πιο σοβαρές συνέπειες. Γιατί; Επειδή αυτή η διεθνής απάτη από μέρους του Σατανά και των δαιμόνων του σημαίνει την καταστροφή όλων αυτών των πλανημένων εθνών στο πολύ κοντινό μέλλον. Είχε, λοιπόν, δίκιο που ‘η μεγάλη φωνή στον ουρανό’ είπε τα εξής όταν διώχτηκε ο Σατανάς ο Διάβολος: «Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει».—Αποκάλυψις 12:10-12.
40, 41. (α) Ποιος ισχυρισμός των θρησκευόμενων αποδεικνύεται έτσι ψεύτικος σχετικά με το χιλιετές δέσιμο του Σατανά; (β) Τι χρειάζεται το ανθρώπινο γένος να γίνει στην πραγματικότητα, και ποιοι θέτουν τώρα τις ελπίδες τους στη χιλιετή βασιλεία του Χριστού;
40 Έτσι το επιχείρημα των θρησκευόμενων του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου ότι τα «χίλια έτη» του περιορισμού του Σατανά του Διαβόλου δε σημαίνουν κατά γράμμα χίλια έτη αλλά εφαρμόζεται σε «ολόκληρη τη διάρκεια της εκκλησίας» πάνω στη γη (η οποία διάρκεια ξεπερνάει ήδη τα 1.900 χρόνια) αποδεικνύεται ψεύτικο!
41 Σύμφωνα με τον χρονολογικό πίνακα της Βίβλου, η αρχή της έβδομης χιλιετίας της ύπαρξης της ανθρωπότητας πάνω στη γη τελειώνει σύντομα σ’ αυτή τη γενιά. Τώρα όσο ποτέ προηγουμένως οι κάτοικοι της γης χρειάζονται να δεθεί και να ριχτεί ο Σατανάς ο Διάβολος μ’ έναν κατά γράμμα τρόπο στην άβυσσο. Τα παγκόσμια γεγονότα που θα γίνουν ακριβώς πριν απ’ αυτό το γεγονός πρόκειται σύντομα να λάβουν χώρα και ο μεγαλύτερος εχθρός και καταδυνάστης της ανθρωπότητας θα σφραγιστεί στην άβυσσο για χίλια χρόνια. Η βασιλική διακυβέρνηση από τον Χριστό και την αναστημένη εκκλησία του για χίλια χρόνια ειρήνης και ευλογίας στην ανθρώπινη οικογένεια είναι μπροστά μας με όλες τις ένδοξες προοπτικές! Ένας «πολύς όχλος» αφιερωμένων ατόμων που πιστεύουν στη Βίβλο και που θέτουν τώρα τις ελπίδες τους στη χιλιετή βασιλεία του Χριστού έχουν τη θεία διαβεβαίωση ότι θα διαφυλαχτούν από το θάνατο και θα φερθούν στην πιο λαμπρή περίοδο όλης της ανθρώπινης ιστορίας. Τι ευλογητή προοπτική γι’ αυτούς!
42. Ποια ερωτήματα εγείρονται για τη στάση του «πολλού όχλου» απέναντι στους κυβερνήτες της χιλιετίας, κι έτσι τι είναι επίκαιρο να εξετάσουμε;
42 Δε θα κουραστεί ο «πολύς όχλος» που θα έχει πάνω του τους ίδιους κυβερνήτες για χίλια χρόνια; Δε θα θελήσουν πολλοί κάποια αλλαγή κυβέρνησης πριν από το τέλος αυτής της περιόδου, και δε θα ζητήσουν να εκλέξει ο λαός μια διαφορετική ομάδα κυβερνητών; Ή μήπως, αντίθετα, μάθουν να αγαπούν όλο και περισσότερο αυτούς τους ουράνιους ιερείς και βασιλιάδες που θα κυβερνούν πάνω τους και να είναι ευγνώμονες που θα παραμείνουν στην υπηρεσία για όλο το χρονικό διάστημα που όρισε ο Θεός; Αυτά είναι σοβαρά ερωτήματα, γιατί κάτω απ’ αυτή τη χιλιετή βασιλεία αυτός ο «πολύς όχλος» θα έχει την ευκαιρία να ζήσει όσο διάστημα διαρκεί εκείνη η ουράνια κυβέρνηση—χίλια χρόνια, και μετά απ’ αυτό αιώνια. Καθώς εξετάζουμε τώρα αυτά τα ερωτήματα, είναι επίκαιρο να εξετάσουμε πληρέστερα τι είδους βασιλιάδες και ιερείς θα υπάρχουν και πόσο πολύτιμες θα είναι οι υπηρεσίες τους για όλο το ανθρώπινο γένος, τόσο γι’ αυτούς που θα επιζήσουν όσο και για τους νεκρούς. (2 Τιμόθεον 4:1) Αυτό απαιτεί να δούμε την προηγούμενη ιστορία τους καθώς και το τι απαίτησε ο Ύψιστος απ’ αυτούς για να τους θεωρήσει άξιους να υπηρετούν σαν χιλιετείς βασιλιάδες και ιερείς.
[Εικόνα στη σελίδα 32]
Φάστσες