[τους Ισραηλίτες] παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών [των Χριστιανών] εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν.»—1 Κορ. 10:11.

Αυτά τα λόγια του Παύλου δείχνουν ότι οι ιστορικές πληροφορίες που περιέχονται στις Γραφές βρίσκονται εκεί για κάποιο σκοπό. Μας λέγουν ότι οι Ισραηλίτες παγιδεύθηκαν στην ειδωλολατρία, στην πορνεία και στον γογγυσμό. Εφ’ όσον ήσαν ο επί διαθήκη λαός του Ιεχωβά, αυτό απεδείκνυε ότι και οι Χριστιανοί επίσης ήταν δυνατόν να εμπλακούν σε παρόμοιες αδικοπραγίες. Βέβαια, ο Ιεχωβά Θεός δεν ενήργησε σαν κανένας αόρατος Δραματογράφος και εσκηνοθέτησε αυτά τα συμβάντα, κάνοντας τους Ισραηλίτες να αμαρτήσουν. Όχι, αλλά με το πνεύμα του εφρόντισε ώστε η πληροφορία αυτή να γίνη μέρος της θεόπνευστης ιστορίας για να μπορέσουν να ωφεληθούν οι δούλοι του στο μέλλον από τα προειδοποιητικά παραδείγματα. Αναγνωρίζοντας ότι είναι δυνατόν ακόμη και ο επί διαθήκη λαός του Θεού να γίνη ένοχος σοβαρών παραβάσεων, οι Χριστιανοί θα μπορούσαν καλύτερα να εκτιμήσουν την ανάγκη να δίνουν προσοχή ώστε να έχουν καλή διαγωγή. Αυτό δίνει δύναμι στη θεόπνευστη νουθεσία: «Ώστε ο νομίζων ότι ίσταται ας βλέπη μη πέση.»—1 Κορ. 10:12.

Εκτός από τις ιστορικές πληροφορίες, η Γραφή περιέχει σοφά ρητά και συμβουλή. Πολλά απ’ αυτά οι ίδιοι οι συγγραφείς θα μπορούσαν να τα έχουν μάθει από προσωπική πείρα στη ζωή και ακόμη περισσότερα από τη μελέτη τους και την εφαρμογή των τμημάτων της Γραφής που είχαν στη διάθεσί τους. Εν τούτοις η καθοδήγησις του πνεύματος του Θεού χρειαζόταν για να εκφράσουν οι συγγραφείς σκέψεις που αντανακλούν, όχι ανθρώπινη λογική, αλλά θεία σοφία.

Μια τέτοια περίπτωσις είναι η συμβουλή του αποστόλου Παύλου για τον γάμο και την αγαμία. Ο Παύλος έγραψε: «Προς δε τους λοιπούς εγώ λέγω, ουχί ο Κύριος. . . » Και πάλι: «Περί δε των παρθένων, προσταγήν του Κυρίου δεν έχω· αλλά γνώμην δίδω.» Και τελικά σχετικά με την γυναίκα που εχήρευσε, δηλώνει: «Μακαριωτέρα όμως είναι, εάν μείνη ούτω, κατά την εμήν γνώμην· νομίζω δε ότι και εγώ έχω πνεύμα Θεού.» (1 Κορ. 7:12, 25, 40) Προφανώς ο Παύλος εννοούσε ότι δεν μπορούσε να παραθέση κάποια άμεση διδασκαλία του Ιησού Χριστού σε ωρισμένα σημεία. Γι’ αυτό ο Παύλος έδωσε την προσωπική του γνώμη. Εν τούτοις εφ’ όσον αυτή η επιστολή αποτελεί μέρος των Ιερών Γραφών, η γνώμη του ήταν θεόπνευστη.

Επιβεβαιώνοντας τη θεοπνευστία των επιστολών του Παύλου, ο γεμάτος πνεύμα απόστολος Πέτρος τις κατέταξε μαζί με τις λοιπές Γραφές, λέγοντας: «Ο αγαπητός ημών αδελφός Παύλος έγραψε προς εσάς κατά την δοθείσαν εις αυτόν σοφίαν, ως και εν πάσαις ταις επιστολαίς αυτού, λαλών εν αυταίς περί τούτων· μεταξύ των οποίων είναι τινά δυσνόητα, τα οποία οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλόνουσιν, ως και τας λοιπάς γραφάς, προς την ιδίαν αυτών απώλειαν.»—2 Πέτρ. 3:15, 16.

Υπήρχαν, βέβαια, πολλά που θα ήσαν αδύνατο να μάθουν οι άνθρωποι χωρίς την υπερφυσική ενέργεια του πνεύματος του Θεού. Αυτό περιελάμβανε την πληροφορία σχετικά με την προανθρώπινη ιστορία της γης, γεγονότα που συνέβησαν στους αόρατους ουρανούς, προφητείες και αποκαλύψεις των σκοπών του Θεού.

Έτσι, ενώ περιλαμβανόταν σαφώς και ανθρώπινη προσπάθεια στη συγγραφή της Βίβλου, τον σπουδαιότερο ρόλο τον έπαιξε το πνεύμα του Θεού. Απεκάλυψε πληροφορίες που δεν μπορούσαν να αποκτηθούν μέσω ανθρωπίνης ερεύνης. Επιπρόσθετα, το πνεύμα του Θεού καθωδήγησε ανθρώπους με τέτοιο τρόπο ώστε να καταγραφή ακριβής και ωφέλιμη ύλη.

Επιδρομή σε Εκκλησιαστικό Πάρτυ

◆ Οι αστυνομικοί του Γραφείου Εγκληματικών Ερευνών στην Αϊόβα επέδραμαν σε μια ετήσια Κυριακάτικη εκδρομή της Καθολικής Εκκλησίας της Ασπίλου Συλλήψεως του Βορείου Μπουένα Βίστα. Κατέσχον δυο ρουλέττες, ένα τραπέζι ζαριών, ένα σύστημα μπίνγκο και πολλά άλλα τραπέζια χαρτοπαιγνίου. Ο ενοριακός ιερεύς, Κασλ Ρούλαντ, είχε υποδεχθή προηγουμένως το πλήθος μέσω ενός μεγαφώνου, λέγοντας: «Μη ξεχνάτε ότι πουλάμε μπύρα, που μας δωρήθηκε, και ότι έχομε ρουλέττες για να παίξετε.» Αυτό όμως είναι παράνομο σύμφωνα με τους νόμους της Αϊόβα.