Ιατρική της Ζούγκλας—Πρέπει οι Χριστιανοί να Επιζητούν τις «Θεραπείες» Της;

ΓΕΝΙΚΑ, οι κάτοικοι της Βορείου Αμερικής και της Ευρώπης θεωρούν τις δεισιδαιμονίες που είναι συνήθεις μεταξύ του πληθυσμού ως γελοίες. Ειρωνεύονται τις πεποιθήσεις ότι το να πιάνη κανείς βατράχους προξενεί κρεατοεληές, το να κοιμάται με το φως της σελήνης στο πρόσωπο του μπορεί να του προξενήση σεληνιασμό, και παρόμοιες ιδέες. Ωστόσο πολλοί απ’ αυτούς είναι το ίδιο δεισιδαίμονες με διαφόρους τρόπους. Λόγου χάριν, ο φόβος του «κακότυχου» αριθμού δεκατρία εμποδίζει τα ξενοδοχεία να έχουν δέκατο τρίτο όροφο η όμοιο αριθμό δωματίου. Επίσης πολλά εξέχοντα πρόσωπα, ακόμη και πολιτικοί ηγέται, συμβουλεύονται αστρολόγους και μάντεις.

Στην Κεντρική και στη Νότιο Αμερική, στην Ασία και στα νησιά της θαλάσσης, η ιατρική της ζούγκλας και το Βουντού συχνά λαμβάνονται σοβαρά υπ’ όψιν από μεγάλο μέρος του πληθυσμού.

Οι ασκούντες την ιατρική της ζούγκλας και το Βουντού αποδίδουν όλες ή τις περισσότερες ασθένειες σε κακές υπερφυσικές δυνάμεις, σε «μαγείες» και σε κακά πνεύματα. Γι’ αυτό και προσφεύγουν σε υπερφυσικά μέσα για τη θεραπεία ασθενειών. Μερικές φορές φαίνεται ότι πραγματικά επιτυγχάνουν μια θεραπεία με τα μαγικά τους άσματα, τις ιεροτελεστίες και τις θυσίες πουλερικών, χοίρων και αιγών.

Συνεπώς εγείρεται το ερώτημα: Πρέπει εκείνοι που γίνονται Χριστιανοί ν’ αποβλέπουν κατάλληλα στην ιατρική της ζούγκλας ή στο Βουντού για τη θεραπεία των νοσημάτων τους;

Η απάντησις σ’ αυτό το ερώτημα εξαρτάται από την πηγή αυτών των «θεραπειών» και απ’ ό,τι η Αγία Γραφή λέγει γι’ αυτές. Το όλο ζήτημα στρέφεται γύρω από το αν το άτομο αποδίδει αποκλειστική αφοσίωσι στον αληθινό Θεό ή όχι—αν δίνη την αφοσίωσί του σε άλλους «θεούς». Διότι ο Θεός της Γραφής λέγει: «Εγώ Ιεχωβά ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος» (ζητών αποκλειστικήν αφοσίωσιν, ΜΝΚ).—Δευτ. 5:9.

Η παρούσα ζωή του ατόμου δεν είναι τόσο σπουδαία ώστε να παραβή κανείς τις αρχές της δικαιοσύνης και να στραφή σε άλλους θεούς για βοήθεια. (Ματθ. 16:25) Λόγου χάριν, ένας πραγματικός Χριστιανός δεν θα διέπραττε φόνο ή μοιχεία για να σώση τη δική του ζωή. Αλλά μήπως η ιατρική της ζούγκλας και το Βουντού ζητούν από τον Χριστιανό ν’ απομακρυνθή από την υποταγή του στον Θεό, και να δώση την υποταγή του σε άλλους θεούς;—Παράβαλε Ησαΐας 42:8.

Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΤΗΣ ΖΟΥΓΚΛΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΓΙΚΕΣ ΤΕΛΕΤΕΣ

Είναι αλήθεια ότι η ιατρική της ζούγκλας χρησιμοποιεί πολλά βότανα που είναι γνωστό ότι έχουν θεραπευτικές ιδιότητες. Και λόγω της Δυτικής επιρροής, μερικοί «γιατροί» έχουν γίνει σε κάποιο βαθμό ειδικοί σε βοτανοφάρμακα για ωρισμένες νόσους. Αλλά οι «θεραπευταί» Βουντού και της ιατρικής της ζούγκλας ισχυρίζονται ότι τα βότανα και τα ποτά που χρησιμοποιούν είναι ανίσχυρα αυτά τα ίδια. Τα φάρμακα, όπως αυτοί πιστεύουν, είναι αποτελεσματικά μόνον όταν συνδέωνται με τη δύναμι του νόμμα, δηλαδή, με τη ζωοπάροχο δύναμι που έρχεται μέσω της δυνάμεως του λόγου του γιατρού, είτε καταπίνεται το «φάρμακο,» είτε γίνονται εντριβές με αυτό, είτε φορούν το βότανο με κορδόνι γύρω στον λαιμό. Επομένως, όλα τα φάρμακα της ζούγκλας που δίδονται μέσω αυτών των «θεραπευτών» συνδέονται με τη μαγεία, με την λατρεία των θεών του μάγου, μολονότι μερικά απ’ αυτά μπορεί να έχουν και μια ειδική φυσική επίδρασι στην ασθένεια.

Οι !Κουνγκ Μπούσμεν της Αφρικής (το θαυμαστικόν παριστάνει ένα «ελαφρό» ήχο) λέγουν ότι το φάρμακο δόθηκε από τον Θεό στους Βουσμάνους στην αρχή, ότι οι άνθρωποι μπορούν να μεταβιβάσουν το «φάρμακο» από το ένα σώμα στο άλλο. Όταν με τον χορό, το «φάρμακο» φθάση σε ‘βαθμό βρασμού,’ οι ατμοί ανεβαίνουν από τη σπονδυλική στήλη, και όταν φθάσουν στον εγκέφαλο, ο χορευτής καταλαμβάνεται από έκστασι. Ένας εξέφρασε την επίδρασι με τον εξής τρόπο:

«Το Βουσμανικό φάρμακο εισάγεται στο σώμα μέσω της σπονδυλικής στήλης. Βράζει μέσα στην κοιλιά μου και φουσκώνει στο κεφάλι μου όπως η μπύρα. Όταν οι γυναίκες αρχίσουν να τραγουδούν κι εγώ αρχίσω να χορεύω, στην αρχή αισθάνομαι πολύ καλά. Κατόπιν στο μέσον, το φάρμακο αρχίζει ν’ ανεβαίνη από το στομάχι μου. Κατόπιν βλέπω όλους τους ανθρώπους σαν πολύ μικρά πουλιά, όλος ο τόπος στριφογυρίζει και γι’ αυτό κι εμείς περιστρεφόμεθα. . .. Αισθάνεσαι το αίμα σου να γίνεται πολύ θερμό σαν αίμα που βράζει στη φωτιά και τότε αρχίζεις να θεραπεύης . . . κατόπιν όταν βάζω τα χέρια μου σ’ έναν ασθενή, το φάρμακο που είναι μέσα μου πηγαίνει σ’ αυτόν και τον θεραπεύει.»—Περιοδικόν «Φυσική Ιστορία,» Νοέμβριος 1967.

Μια παραλλαγή αυτής της ιεροτελεστίας είναι εκείνη των «Σιωνιστών» της Νοτίου Αφρικής, μιας θρησκευτικής ομάδος που προέρχεται από το έργο ιεραποστόλων ενός θρησκεύματος της πόλεως Σιών του Ιλλινόις. Στη διάρκεια του κυκλικού χορού, οι χορευταί πιάνουν τα πάσχοντα μέρη του σώματος εκείνων που πρόκειται να ‘θεραπευθούν.’ Αυτή η ‘επίθεσις των χειρών’ υποτίθεται ότι μεταδίδει «άγιον πνεύμα» για να τους θεραπεύση.

Στο Περού, ο κουραντέρο ή «θεραπευτής» μπορεί να έχη μια μέσα ή τράπεζα διηρημένη σε τρία τμήματα. Το πρώτο τμήμα υποτίθεται ότι κυβερνάται από τον Σατανά. Περιέχει τεχνουργήματα που συνδέονται με τη μαύρη μαγεία και τις πονηρές δυνάμεις. Το απέναντι τμήμα καλείται «ο αγρός της θείας δικαιοσύνης,» και περιέχει τεχνουργήματα που σχετίζονται με τη «λευκή μαγεία.» Αυτή η ζώνη λέγεται ότι κυβερνάται από τον Χριστό. Το τρίτο (το μεσαίο) τμήμα είναι ουδετέρας φύσεως και κυβερνάται από τον Άγιο Κυπριανό (που λέγεται ότι ήταν ένας ισχυρός μάγος ο οποίος προσηλυτίσθηκε στη Χριστιανοσύνη).

Ο κουραντέρο ενεργεί ως σύμβουλος των πελατών του στον έρωτα, στην εργασία, ή σε άλλα ζητήματα. Γι’ αυτούς μπορεί να χρησιμοποιή μαντικά δελτία. Αλλά για ασθένεια ή για υποψία κατοχής από το πνεύμα ενός μάγου, μπορεί να τρίψη τον ασθενή μ’ ένα ζωντανό ινδικό χοιρίδιο, κατόπιν ν’ ανοίξη το στομάχι του χοιριδίου και να κάμη σπλαγχνομαντεία. Αν η μαγεία προξένησε το νόσημα, υποτίθεται ότι η σπονδυλική στήλη του ινδικού χοιριδίου θα βρεθή σπασμένη. Αν υπάρχη οργανικό νόσημα, το αντίστοιχο όργανο του ινδικού χοιριδίου υποτίθεται ότι θα βρεθή στιγματισμένο ή μαύρο.

ΔΥΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ «ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΩΝ» ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ

Ένας ερευνητής, γράφοντας στο περιοδικό «Φυσική Ιστορία» (Νοέμ. 1972), αφηγείται την παρακολούθησι μιας «θεραπευτικής» συνεδριάσεως στο Περού, που έγινε τη νύχτα. Ένας άνθρωπος είχε αρρωστήσει και δεν μπορούσε να περπατήση. Το επάγγελμά του δεν πήγαινε καλά και τα παιδιά του άφησαν την εργασία και το σχολείο τους. Η διάγνωσις του κουραντέρο ήταν ότι ένας μάγος είχε κάμει ένα ξόρκι και ότι αυτό προξένησε τις οικογενειακές ανωμαλίες. Στη διάρκεια της διαδικασίας της «θεραπείας» που ακολούθησε, μια θυγατέρα της οικογενείας άρχισε να βήχη και να φτύνη εξεμώντας τον αφρό του βρασμένου χυμού του κάκτου του Αγίου Πέτρου που είχε πιη (είχε πιη επίσης και ένα μίγμα χυμού κάκτου και αγρίου καπνού). Το κορίτσι άρχισε να γέρνη τρελλά προς τα πίσω. Κάποιος φώναξε ότι ένα τέρας τραβούσε τα μαλλιά του κοριτσιού από πίσω. Τότε ο κουραντέρο άρπαξε ένα ξίφος από το τραπέζι, και άρχισε μια μανιώδη μάχη σαν να πολεμούσε μ’ ένα αόρατο εχθρό, χτυπώντας με αγριότητα και μανία. Αυτό, όπως είπε, ήταν για να σπάση το ξόρκι του μάγου. Ο ερευνητής αναφέρει ότι όταν είδε την οικογένεια αργότερα, η υγεία του ανθρώπου αυτού καθώς και της οικογένειας του και της εργασίας του βελτιώθηκαν.

Ο Λούις Κ. Χουάιτον, ένας άλλος ερευνητής, που ήταν επικεφαλής έξη αποστολών στο Σουρινάμ για να μελετήση ένα λαό γνωστό ως Βουσμάνων Νέγρων, αναφέρει μια αφήγησι της δικής του εμπειρίας μ’ ένα εξέχοντα μάγο γιατρό στο Παραμαρίμπο. (Περιοδικόν «Φυσική Ιστορία» Αύγ.-Σεπτ. 1971) «Πολλοί από τους πιο μορφωμένους ανθρώπους της πόλεως χρησιμοποιούσαν τα τάλαντά του μολονότι πήγαιναν τακτικά στις Χριστιανικές εκκλησίες,» γράφει ο Χουάιτον που υπέφερε από χωλότητα και σοβαρό πόνο στη μέση και στον μηρό. Επί δεκαοκτώ μήνες, ειδικοί γιατροί και ο ιδιαίτερος γιατρός του Χουάιτον δεν μπόρεσαν να τον ανακουφίσουν. Τα επόμενα αποτελούν μια πολύ συνεπτυγμένη περίληψι της θεραπευτικής τελετουργίας.

Η τελετή άρχισε τα μεσάνυκτα. Πηλός, που είχε ευλογηθή σύμφωνα με τα καθιερωμένα για να έχη τη δύναμι ν’ απομακρύνη το κακό, χρησιμοποιήθηκε για να τρίψουν το σώμα του. Ακολούθησαν άσματα και προσευχές στους θεούς της ζούγκλας. Κατόπιν ρωτήθηκε η «ψυχή» του πάσχοντος για την προηγούμενη ζωή του. Ο μάγος γιατρός προσευχήθηκε στον θεό Μισά να «προστατεύση αυτό το Τέκνον της Γης, έστω και αν αμάρτησε, για να μη του γίνη καμμιά βλάβη.» Ο βωμός Βουντού περιφέρθηκε γύρω από το κεφάλι του Χουάιτον και οι σημαίες των Ινδικών θεών κυμάτιζαν πάνω απ’ αυτόν. Μετά από δύο ώρες περίπου του είπαν ότι οι θεοί έφθασαν. Του είπαν να ξαπλώση στο δάπεδο και ο «θεραπευτής» ξάπλωσε στην αντίθετη διεύθυνσι ώστε να εγγίζουν τα κεφάλια των. Κατόπιν έβαλαν ένα πολύ μεγάλο και βαρύ γουδί πάνω στο στήθος του μάγου γιατρού, ενώ ένας από τους βοηθούς του έστεκε πάνω στο στομάχι του και άλλος ένας επάνω στους μηρούς του, κοπανίζοντας στο γουδί με μεγάλα ξύλινα γουδοχέρια. Επίστευαν ότι το κοπάνισμα θα βοηθούσε την καρδιά του να χτυπά κανονικά στη διάρκεια της δοκιμασίας, οπότε το πονηρό πνεύμα υπετίθετο ότι θα έφευγε από τον πάσχοντα και θα έμπαινε στον μάγο γιατρό. Ο μάγος γιατρός, που τώρα υποτίθεται ότι κατείχετο από το κακό πνεύμα που ήταν μέσα στον πάσχοντα έγινε φιλόνεικος, μιλώντας Αγγλικά, αντί της τοπικής του γλώσσας Τάκι-Τάκι, με οργίλες και αντιπαθητικές λέξεις. Κατόπιν, το πονηρό πνεύμα έπρεπε να μεταβιβασθή απ’ αυτόν σ’ ένα βωμό από κόκκαλα φιδιών και τελικά στο σώμα ενός κοτόπουλου το οποίο εκρατείτο από τα φτερά του λαιμού του μπροστά στον πάσχοντα. Αν το πονηρό πνεύμα είχε εξορκισθή τελείως, το κοτόπουλο έπρεπε να πεθάνη χωρίς διόλου να το βλάψη ο μάγος γιατρός. Το κοτόπουλο δεν πέθανε και γι’ αυτό είπαν στον πάσχοντα ότι πιθανώς δεν ‘είχε βγη απ’ αυτόν’ όλο το κακό.

Γι’ αυτό έπρεπε ν’ ανοίξη το ράμφος του κοτόπουλου και να φτύση μέσα στο στόμα του. Συμμορφώθηκε μ’ αυτό και τότε το πουλί χτύπησε δυνατά τα φτερά του, έγινε ισχνό και πέθανε. Ο Χουάιτον αναφέρει ότι αφού πέρασαν δυο χρόνια αφότου έγινε αυτή η ιεροτελεστία δεν επανήλθε ο πόνος του μηρού και της μέσης του.

ΜΕ ΤΙΝΟΣ ΔΥΝΑΜΙ;

Είναι φανερό απ’ αυτές τις αφηγήσεις ότι υπάρχει κάποια δύναμις στην ιατρική της ζούγκλας και στις Βουδουικές τελετουργίες. Αλλά τίνος δύναμις; Μήπως είναι η δύναμις του Ιεχωβά Θεού, του Δημιουργού του ουρανού και της γης, ή η δύναμις κάποιων άλλων «αγαθών πνευμάτων;» Ποιους πραγματικά επικαλούνται εκείνοι που επιζητούν θεραπεία με την ιατρική της ζούγκλας ή τη μαγεία; Για ν’ απαντηθή αυτό, ας προσέξωμε μια από τις Βουδουικές συνεδριάσεις—όχι μια θεραπευτική τελετουργία αλλά μια τελετουργία που γίνεται κατά καιρούς για τον κατευνασμό των θεών των, που λέγονται λόας. Αποδεικνύει ποιος πραγματικά τίθεται υπό τον έλεγχο εκείνων οι οποίοι ασκούν τον Βουδουισμό και την ιατρική της ζούγκλας:

Σε μια επίκλησι στους λόας να εμφανισθούν, οι λάτρεις αρχίζουν να χορεύουν με συνοδεία ασμάτων και τυμπάνων. Όταν τα τύμπανα κροτούν ολοένα ισχυρότερα, η έντασις αυξάνει. Οι χορευταί περιπίπτουν σε έκστασι, πηδούν και αρχίζουν να κραυγάζουν. Τότε ‘εμφανίζονται’ οι λόας και καταλαμβάνουν τους χορευτάς τον ένα μετά τον άλλον, ή, όπως αυτοί λέγουν ‘ανεβαίνουν’ και τους καβαλικεύουν. Το άτομο γίνεται ο «ίππος» του λόα. Τότε εκδηλώνει τα χαρακτηριστικά εκείνου του ιδιαίτερου λόα από τους οποίους υπάρχουν πολλοί, ένας επηρεάζει τη γονιμότητα, ένας άλλος είναι άρχων των θαλασσών, ένας άλλος κυβερνήτης της γεωργίας, μια ομάς που είναι θεοί του πολέμου, του θανάτου, και μια θεά του σεξουαλισμού, για να πούμε λίγους μόνο. Εκείνος που ιππεύεται ενσαρκώνει τον λόα· γίνεται πραγματικά εκείνος ο λόα. Τότε μπορεί να ξεσπάση σε σκληρές και πολύ αισχρές λέξεις και πράξεις. Συχνά το άτομο που κατέχεται από έναν από τους λόας του πυρός βαδίζει με γυμνά πόδια πάνω σε αναμμένη ανθρακιά μιας τεραστίας φωτιάς θριάμβου, κρατώντας στο χέρι του πυροκόκκινη τσιμπίδα και γελώντας κατεβαίνει αργά, χωρίς καμμιά φανερή βλάβη.

Σημειώστε ότι ο Ιησούς Χριστός ανεγνώρισε ότι δαίμονες πραγματικά υπάρχουν, τα πονηρά αυτά πνευματικά πρόσωπα που είναι κάτω από τη διεύθυνσι του Σατανά ή Διαβόλου, του εχθρού του Θεού, γεγονός που παρεδέχοντο και οι Ιουδαίοι επίσης. (Λουκ. 11:14-20) Πολλοί άνθρωποι από τους οποίους ο Ιησούς εξέβαλε δαιμόνια έπασχαν από μια ανίατη σωματική ή διανοητική αρρώστια. Μερικοί ήσαν επιληπτικοί ή παραλυτικοί. (Ματθ. 4:24· 17:14-16, 18· Λουκ. 9:38-43) Μερικοί ήσαν άγριοι, βίαιοι και επικίνδυνοι. (Ματθ. 8:28-32· Μάρκ. 5:2-13) Οι δαίμονες είχαν κάμει μερικούς τυφλούς και άλαλους.—Ματθ. 12:22· Λουκ. 11:14.

Ο Ιησούς έβγαλε δαιμόνια από άτομα που κατείχοντο απ’ αυτά, όχι με καμμιά τελετουργία, όχι με επίκλησι «των θεών,» αλλά εν ονόματι του αληθινού Θεού, του Πατρός του, του Ιεχωβά. (Ιωάν. 10:25) Δεν προσπαθούσε να κατευνάση τα πνεύματα ούτε χρησιμοποιούσε τυπικισμούς για να τύχη της βοηθείας των. ‘Επιτιμούσε’ το ακάθαρτο πνεύμα με εξουσία από τον Θεό. Σε μια περίπτωσι εθεράπευσε ένα επιληπτικό παιδί που εμαστίζετο από έναν ασυνήθως ισχυρό δαίμονα τον οποίον οι μαθηταί του Ιησού δεν μπορούσαν να βγάλουν. Αλλά ο Ιησούς απλώς τον ‘επετίμησε και ο δαίμων εξήλθε και το παιδίον εθεραπεύθη από της ώρας εκείνης.’—Ματθ. 17:14-18· Λουκ. 9:42.

Ποιον, λοιπόν, υπηρετεί ένα άτομο που επικαλείται «τους θεούς» να εξορκίσουν τα κακά πνεύματα, ή που μαντεύει με δελτία ή εντόσθια, παρατηρεί οιωνούς και προσφέρει θυσίες;

Ο Ιεχωβά Θεός απεκάλυψε τη στάσι του απέναντι κάθε μορφής μαντείας, μαγείας, αστρολογίας και αποκρύφων πράξεων όταν είπε στο έθνος Ισραήλ που επρόκειτο να εισέλθη στη γη Χαναάν:

«Αφού εισέλθης εις την γην την οποίαν Ιεχωβά ο Θεός σου δίδει εις σε, δεν θέλεις μάθει να πράττης κατά τα βδελύγματα των εθνών εκείνων. Δεν θέλει ευρεθή εις σε ουδείς, διαπερνών τον υιόν αυτού ή την θυγατέρα αυτού διά του πυρός, ή μαντευόμενος μαντείαν, ή προγνώστης των καιρών, ή οιωνοσκόπος, ή μάγος, ή γόης, ή ανταποκριτής δαιμονίων, ή τερατοσκόπος, ή νεκρόμαντις. . .. Διότι τα έθνη ταύτα, τα οποία θέλεις κατακληρονομήσει, έδωκαν ακρόασιν εις προγνώστας των καιρών, και εις μάντεις· σε όμως Ιεχωβά ο Θεός σου δεν αφήκε να πράττης ούτω.»—Δευτ. 18:9-14, ΜΝΚ.

Ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε τους Χριστιανούς για τον κίνδυνο διαιρέσεως της αφοσιώσεώς των με το να προσηλώνωνται σε θεούς άλλους εκτός από τον Ιεχωβά: «Δεν δύνασθε να πίνητε το ποτήριον του Ιεχωβά και το ποτήριον των δαιμόνων δεν δύνασθε να είσθε μέτοχοι της τραπέζης του Ιεχωβά και της τραπέζης των δαιμονίων. Ή τον Ιεχωβά θέλομεν να διεγείρωμεν εις ζηλοτυπίαν; Μήπως είμεθα ισχυρότεροι αυτού;»—1 Κορ. 10:21, 22, ΜΝΚ.

ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΠΟΔΙΔΟΥΝ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΑΦΟΣΙΩΣΙ

Μήπως η αληθινή Χριστιανική άποψις σημαίνει ότι ο Χριστιανός απαγορεύεται από την Αγία Γραφή να ζητή θεραπεία από βοτανολόγους, γιατρούς, χειροπράκτορας και λοιπούς; Όχι. Αλλά οι αληθινοί Χριστιανοί θ’ αποφεύγουν τον Βουδουισμό, τη Βουσμανική ιατρική, τους μάγους γιατρούς και όλες τις μορφές του πνευματισμού, περιλαμβανομένων και εκείνων που θεωρούνται από τους ιατρευτάς ως «αγαθά πνεύματα.» (Αποκάλ. 21:8) Υπάρχει ασφαλώς μια θεραπευτική αξία σε μερικά βότανα και άλλα φάρμακα. Αλλά οι Χριστιανοί κατανοούν ότι δεν πρέπει να ζητούν καμμιά θεραπεία από μάγους γιατρούς, θεραπευτάς, κουραντέρος, ή από κανέναν άλλον θεραπευτή που χρησιμοποιεί οποιαδήποτε μορφή πνευματιστικής θεραπείας, μαγείας, φυλακτού ή τελετουργίας, είτε ο γιατρός αυτός περιλαμβάνει βότανα ή άλλο φάρμακο για τη θεραπεία είτε όχι.

Μερικοί μπορεί να νομίζουν ότι έχουν θεραπευθή τελείως ή εν μέρει από κάποιο νόσημα με την ιατρική της ζούγκλας. Εν τούτοις, εκείνοι που ασκούσαν άλλοτε την ιατρική της ζούγκλας παραδέχονται ότι οι μόνες «θεραπείες» που οι πνευματιστικοί θεραπευταί ισχυρίζονται γενικά ότι κάνουν είναι εκείνες που περιλαμβάνουν κατάθλιψι από τα πνεύματα, τους δαίμονας. Μερικοί, είναι αλήθεια, χρησιμοποιούν βότανα που έχουν θεραπευτικές δυνάμεις, μαζί με τη μαγεία των. Αλλ’ αυτοί αποδίδουν οποιαδήποτε οφέλη στην πνευματιστική τους ικανότητα, και όχι στα βότανα. Έτσι εξαπατούν τον πάσχοντα για να πιστεύη ότι πραγματικά η μαγεία ήταν εκείνη και όχι τα ίδια τα βότανα, που έφεραν κάποια ανακούφισι. Εκείνοι που πηγαίνουν σε τέτοιους θεραπευτάς έρχονται κάτω από την επιρροή των πνευμάτων, των πονηρών δαιμόνων, διότι αυτούς επεκαλέσθηκε ο μάγος γιατρός, τους δαίμονας, και δέχθηκαν εκείνο που προσέφεραν οι δαίμονες.—Ρωμ. 6:16· 1 Κορ. 10:20, 21.

Πολλοί άνθρωποι στην Αφρική, στην Ασία, στην Νότιο Αμερική και σε άλλα μέρη της γης, όπου συνηθίζονται η ιατρική της ζούγκλας, η μαγεία, τα ξόρκια και άλλες μαγικές ενέργειες, ελευθερώνονται από τις δεισιδαιμονίες και τους φόβους των μάγων και των θεών του Βουδουισμού μαθαίνοντας την αλήθεια της Αγίας Γραφής, όπως είπε ο Ιησούς: «Θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.» (Ιωάν. 8:32) Αυτή η απελευθέρωσις από τον φόβο των δαιμόνων τούς δίνει μια υγιή άποψι της ζωής και πολύ συντείνει στη σωματική και διανοητική των υγεία. Βλέπουν εξ άλλου, τι εξευτελισμό προξενεί στους ανθρώπους η άσκησις της ιατρικής της ζούγκλας με την επίκλησι των πνευμάτων, στην πραγματικότητα των πονηρών δαιμόνων. Κατανοούν ότι μόνο μέσω της λυτρωτικής θυσίας του Χριστού μπορεί ο άνθρωπος ν’ αποκτήση πραγματική, διαρκή ανόρθωσι από την ατέλεια και τις ασθένειές του. Μαθαίνουν επίσης ότι η εφαρμογή αυτών των ωφελημάτων του αντιλύτρου θα γίνη στη διάρκεια της χιλιετούς Μεσσιανικής εξουσίας, που τώρα πλησιάζει.

Ως παράδειγμα αυτής της αποκαθάρσεως και της αποφάσεως να δώσουν αποκλειστική αφοσίωσι στον Δημιουργό, ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στην Αφρική εζητήθη να γράψη μερικές οδηγίες που δίδονται από ένα μάγο γιατρό για να πη στον πελάτη του πώς να χρησιμοποιή ένα ειδικό φάρμακο που αυτός είχε παρασκευάσει. Ο Μάρτυς αρνήθηκε να μετάσχη σ’ αυτόν τον τρόπο θεραπείας, λέγοντας στον «θεραπευτή» ότι είχε εγκαταλείψει τη χρήσι αυτών των ποτών και δεν ήθελε ως υπεύθυνος ενώπιον του Θεού να ενθαρρύνη κάποιον άλλον να τα χρησιμοποιή. Αυτή η πορεία δείχνει αληθινή πίστι και υπακοή και εξασφαλίζει την ευλογία του Θεού.

Ώστε η ξεκάθαρη απάντησις στο ερώτημα, ‘Πρέπει οι Χριστιανοί να επιζητούν θεραπείες της ιατρικής της ζούγκλας;’ είναι ένα κατηγορηματικό «Όχι». Οι Χριστιανοί θα κατανοήσουν ότι δεν μπορούν να μένουν στην αληθινή Χριστιανοσύνη και συγχρόνως να περιλαμβάνουν σαν ένα είδος «σχετικής πίστεως» μια επίκλησι σε κάποιον άλλον θεό, έστω και αν νομίζουν ότι κάποια θεραπεία σωματικών παθήσεων μπορεί να έλθη από εκείνη την πηγή. Ο Ιησούς Χριστός ο Υιός του Θεού, είπε: «Όστις θέλει να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν· και όστις απολέσει την ζωήν αυτού ένεκεν εμού, θέλει ευρεί αυτήν.» Επίσης: «Ουδείς δύναται δύο κυρίους να δουλεύη.»—Ματθ. 16:25· 6:24.

Οι αληθινοί Χριστιανοί γνωρίζουν ότι η επιδοκιμασία του Θεού πρέπει να επιζητήται πάνω απ’ όλα τ’ άλλα πράγματα. Αποφεύγουν τις προσπάθειες να θεραπευθούν ή να επιτύχουν οτιδήποτε άλλο πράγμα με τρόπο που είναι άνομος στα όμματα του Θεού, και που θα διαιρούσε την αφοσίωσί των. Αυτοί εμπιστεύονται στην υποσχεμένη νέα τάξι του Θεού, διότι εκεί μπορούν ν’ απολαύσουν θεραπεία που θα διαρκή, όχι για λίγα μόνο χρόνια, αλλά για πάντα.