Είσθε Διακριτικοί προς τους Άλλους;

ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΤΗΣ είναι η στοχαστική ή συμπαθητική άποψις όσον αφορά τις γνώμες και ενέργειες των άλλων. Αυτό είναι εκείνο, που εκδηλώνομε όταν ομιλούμε απαλά στους κοινοχρήστους χώρους ή όταν ελαττώνωμε την έντασι του ραδιοφώνου μας τη νύκτα ή όταν γράφωμε ένα ευχαριστήριο σημείωμα ή ένα συλλυπητήριο γράμμα. Στην πραγματικότητα, είμεθα διακριτικοί κάθε φορά που λέμε «Μπορώ;» ή «Σας ευχαριστώ» ή «Παρακαλώ» ή «Με συγχωρείτε». Η αλήθεια είναι ότι είναι τόσο απλό να είναι κανείς διακριτικός ώστε πολλοί από μας εκδηλώνουν διακριτικότητα εκατοντάδες φορές καθημερινώς χωρίς καν ν’ αντιλαμβάνωνται ότι το κάνουν αυτό. Κι όμως τόσο ουσιώδης και βασική είναι η διακριτικότης, ώστε χωρίς αυτή η ζωή θα ήταν άθλια. Οι επαφές της κάθε ημέρας θα μας επλήγωναν, αν οι άλλοι δεν έδειχναν κάποια διακριτικότητα.

Ο καλύτερος τρόπος, για να δοκιμάσετε τον εαυτό σας να δήτε κατά πόσον είσθε διακριτικός προς τους άλλους ή όχι, ίσως είναι να ελέγξετε τη στάσι σας προς άλλους ανθρώπους και το πώς τους μεταχειρίζεσθε, ειδικά εκείνους που σας υπηρετούν ή είναι υφιστάμενοί σας. Ο συγγραφεύς Φράνσες Μπέντον, στο άρθρο του «Σύγχρονο Βιβλίο Καλών Τρόπων», κάνει μια ενδιαφέρουσα παρατήρησι. Λέγει: «Ένα παλαιό αξίωμα δηλώνει ότι σε όλες μας τις σχέσεις μ’ εκείνους που έχουν προσληφθή να μας αποδίδουν υπηρεσία πρέπει να είμεθα περισσότερο ευγενείς, περισσότερο διακριτικοί, περισσότερο προσεκτικοί παρά στις σχέσεις μας με οποιονδήποτε άλλον. Αυτό εφαρμόζεται, φυσικά, στο πώς μεταχειρίζεσθε την καθαρίστριά σας, την πωλήτρια που σας εξυπηρετεί, την σερβιτόρο στον πάγκο του εστιατορίου, τον κουρέα σας, το παιδί του γραφείου. Αυτό εφαρμόζεται, επίσης, στο πώς κάθε ένας από αυτούς τους ανθρώπους φέρεται προς εκείνους που υπηρετούν αυτόν. Οποιαδήποτε σκαιότης προς ένα τέτοιο υπάλληλο είναι αδικαιολόγητη, διότι ο υπάλληλος θα διεκινδύνευε τα προς το ζην αν σας απαντούσε με τον ίδιο τρόπο. Είναι αδύνατον να βλέπετε έναν άνθρωπο να λογομαχή οργίλως με ένα σερβιτόρο ή μια γυναίκα να μαστιγώνη με τη γλώσσα της ένα πωλητή χωρίς να αμφιβάλλετε για ολόκληρο τον κώδικα διαγωγής και την κοσμιότητα του ατόμου αυτού.»

Μερικοί άλλοι που μας υπηρετούν και που είναι άξιοι πιο πολύ από τη συνήθη διακριτικότητά μας είναι οι διδάσκαλοι, οι ομιληταί και οι διάκονοι του Θεού. Όσοι κατά συνήθειαν προσέρχονται αργοπορημένοι στις τάξεις ή στις συναθροίσεις, μερικά άτομα που με αδιαφορία επιτρέπουν στον εαυτό τους να καταληφθή από ύπνο ή να μισοκοιμάται στη διάρκεια των διαλέξεων ή στις θρησκευτικές λειτουργίες, συνήθως στερούνται διακριτικότητος. Επίσης, εκείνοι που περιφέρονται στους διαδρόμους στη διάρκεια των συνεδριάσεων στις συνελεύσεις, όταν θα έπρεπε να κάθωνται και να προσέχουν, επιδεικνύουν την ίδια περιφρόνησι προς τον ομιλητή καθώς και σ’ εκείνα που λέγονται.

Μια άλλη εκδήλωσις της βασικής μας διακριτικότητος προς τους άλλους είναι το πώς ενεργούμε στο σπίτι. Υπάρχουν άτομα που χρησιμοποιούν τους καλυτέρους τρόπους των για τους έξω, αλλά δείχνουν αμέλεια για τους πλησιεστέρους και πιο αγαπητούς σ’ αυτούς μέσα στον οικογενειακό κύκλο. Πολλοί απ’ αυτούς τους ανθρώπους θα καθαρίσουν καλά τα παπούτσια τους πριν εισέλθουν στο σπίτι του γείτονος, αλλά ποτέ δεν κάνουν το ίδιο, όταν μπαίνουν στο δικό τους σπίτι. Έχουν τους καλυτέρους τρόπους φαγητού, όταν βρίσκωνται μακριά από το σπίτι, αλλά τους αποβάλλουν όταν βρίσκωνται σπίτι. Δεν θα διενοούντο να αφήσουν ένα διαμέρισμα λουτρού ακατάστατο στο σπίτι ενός φίλου, αλλά σπίτι τους είναι ακατάστατοι. Φέρουν τους άλλους στην ανάγκη να τα καθαρίζουν μετά απ’ αυτούς. Σκεφθήτε την αλλαγή που θα γινόταν σπίτι, αν ήσαν σταθεροί και αμερόληπτοι στην διακριτικότητά τους. Το σπίτι θα ήταν καθαρότερο και οι σχέσεις θα ήσαν πολύ πιο φιλικές. Ο καθένας θα εφρόντιζε για τα συμφέροντα του άλλου. Έτσι θα έπρεπε να γίνεται, σύμφωνα με τη Γραφή. Ο απόστολος Παύλος γράφει: «Μηδείς ας μη ζητή το εαυτού συμφέρον· αλλ’ έκαστος τα του άλλου.» Και πάλι συμβουλεύει: «Μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού, αλλ’ έκαστος και τα των άλλων», διότι η αγάπη «δεν ζητεί τα εαυτής.» Αν δειχθή τέτοιο ενδιαφέρον στο σπίτι, τότε στο τραπέζι δεν θα περιμένη κάποιος να του ζητήση ο άλλος να περάση το φαγητό αλλά θα είναι παρατηρητικός για τις ανάγκες των άλλων. Η οικοδέσποινα θα εξετάση πριν σερβίρη, εκτιμώντας ότι δεν έχουν όλοι τις ίδιες συνήθειες φαγητού. Έτσι η διακριτικότης συμβάλλει σε μια ευτυχέστερη και πληρέστερη ζωή.​—1 Κορ. 10:24· Φιλιππησ. 2:4· 1 Κορ. 13:5.

Άλλες ακόμη εκδηλώσεις της βασικής μας διακριτικότητος προς τους άλλους μπορούν να φανούν από τον τρόπο που συμπεριφερόμεθα δημοσίως. Το να επιδεικνύωμε τον εαυτό μας δεν αποτελεί διακριτικότητα προς τους άλλους. Το να ομιλούμε μεγαλοφώνως σ’ έναν υπερπλήρη ανελκυστήρα ή να μονοπωλούμε μια συζήτησι όχι μόνο δείχνει έλλειψι διακριτικότητος αλλά είναι και αγενές. Το κάπνισμα σε δημόσια μέσα συγκοινωνίας, ή σε χώρους όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν ν’ απομακρυνθούν από κοντά σας είναι επίσης πολύ αγενές και ελλιπές διακριτικότητος. Το να βήχετε στο πρόσωπο άλλων δεν αποτελεί καλό συστατικό ούτε για σας ούτε για τον σεβασμό σας προς τους άλλους. Υπάρχουν και άλλα πράγματα που θα μπορούσε κανείς να κάμη ασυναίσθητα λόγω της δυνάμεως της συνηθείας, όπως να κτενίζη τα μαλλιά του ή να καθαρίζη τα νύχια του στο τραπέζι του φαγητού ή να αφαιρή τις οδοντοστοιχίες του δημοσίως. Αλλά, θυμηθήτε, σχετικά με τις ατομικές συνήθειες, ότι δεν είναι εκδήλωσις διακριτικότητος το να κάνετε οτιδήποτε δημοσίως που θα ήταν δυνατόν να ενοχλήση, να φέρη σε αμηχανία, να προκαλέση αηδία ή να στενοχωρήση τους άλλους.

Οι διακριτικοί άνθρωποι δεν συνωστίζονται στο πεζοδρόμιο βαδίζοντας τρεις ή τέσσερες κατά πλάτος, ώστε οι άλλοι να μη μπορούν να περάσουν εύκολα ή πιάνοντας συζήτησι ακριβώς στο κέντρο του πεζοδρομίου. Αποσύρονται στη μια πλευρά αν συναντήσουν κάποιο φίλο, στον οποίο θέλουν να μιλήσουν. Η διακριτικότης για τους άλλους υποδεικνύει στον καθένα να μη στέκεται ή κάθεται μπροστά σε μια εξώθυρα κι έτσι ν’ αναγκάζη τους άλλους να τον υπερπηδούν ή να τον σπρώχνουν για να εισέλθουν.

Μια καλή συμβουλή για όλους είναι το να είμεθα διακριτικοί σχετικά με την επιθυμία των άλλων για μοναξιά. Η Γραφή δηλώνει: «Σπανίως βάλε τον πόδα σου εις τον οίκον του πλησίον σου, μήποτε σε βαρυνθή και σε μισήση.» Μη φθείρετε το να είσθε ευπρόσδεκτος με το να κάνετε πολύ συχνές επισκέψεις στο σπίτι του συνανθρώπου σας, είναι η νουθεσία της παροιμίας.​—Παροιμ. 25:17.

Έχετε στο νου ότι η διακριτικότης προς τους άλλους είναι στην πραγματικότητα αγάπη εν ενεργεία, εκδήλωσις εκ μέρους μας αγάπης προς τον πλησίον. Αφού έτσι έχει το πράγμα, θα πρέπει να είμεθα άγρυπνοι για καλούς τρόπους ώστε να εκδηλώσωμε αυτή την ιδιότητα. Μπορούμε να είμεθα διακριτικοί προς όλους με το να είμεθα ευγενείς στην ομιλία μας και προσεκτικοί στις πράξεις μας, κάνοντας έτσι τη ζωή ευτυχέστερη για όλους.