Η Άποψις της Βίβλου

Όταν Περιλαμβάνεται η Συνείδησις του Άλλου

Η ΑΓΙΑ Γραφή περιέχει ασύγκριτες συμβουλές για επιτυχείς ανθρώπινες σχέσεις. Μεταξύ των κατευθύνσεων που παρέχει, εξέχουσα είναι αυτή που έγραψε ο απόστολος Παύλος:

«Κάμετε πλήρη την χαράν μου, να φρονήτε το αυτό, έχοντες την αυτήν αγάπην, όντες ομόψυχοι και ομόφρονες, μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, εν ταπεινοφροσύνη θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών. Μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού, αλλ’ έκαστος και τα των άλλων.»—Φιλιππ. 2:2-4.

Ασφαλώς η εφαρμογή αυτής της συμβουλής είναι μια πρόκλησις. Η δεκαετία του 1970 ωνομάσθηκε «Η Δεκαετία του ‘Εγώ’». Η δική μας δεκαετία είναι μια περίοδος που η φιλαυτία και το ατομικό συμφέρον κυριαρχούν στις διάνοιες πολλών.

Πώς τα άτομα που επιθυμούν να ευαρεστήσουν τον Θεό μπορούν να δείξουν ότι θεωρούν τα προσωπικά συμφέροντα των άλλων ‘υπερέχοντα’ των δικών τους; Αυτό μπορούν να το κάνουν ιδιαίτερα αφού εξετάσουν πώς η διαγωγή κάποιου επηρεάζει τις συνειδήσεις των άλλων.

Εξετάστε προσωπικά την επόμενη Γραφική συμβουλή σχετικά με κάποιον Χριστιανό, ο οποίος προσκαλείται να δειπνήση στο σπίτι ενός απίστου:

«Και εάν τις των απίστων σας προσκαλή και θέλετε να υπάγητε, τρώγετε ό,τι βάλλεται έμπροσθέν σας, μηδέν εξετάζοντες δια την συνείδησιν. Εάν δε τις σας είπη, Τούτο είναι ειδωλόθυτον, μη τρώγετε δι’ εκείνον τον φανερώσαντα και δια την συνείδησιν· . . . Συνείδησιν δε λέγω ουχί την ιδικήν σου, αλλά την του άλλου.»—1 Κορ. 10:27-29.

Η Αγία Γραφή προσφέρει μια παρόμοια συμβουλή για τη διαγωγή των Χριστιανών με τους ομοπίστους των: «Μη κατάστρεφε το έργον του Θεού δια φαγητόν. Πάντα μεν είναι καθαρά, κακόν όμως είναι εις τον άνθρωπον όστις τρώγει με σκάνδαλον. Καλόν είναι το να μη φάγης κρέας μηδέ να πίης οίνον μηδέ να πράξης, τι, εις το οποίον ο αδελφός σου προσκόπτει.» (Ρωμ. 14:20, 21) Είναι σαφές, λοιπόν, ότι, όταν η συνείδησις κάποιου άλλου υποστή βλάβη, είναι κατάλληλο ν’ απέχωμε ακόμη και από κάτι που, φυσιολογικά, είναι τόσο απλό όσο η τροφή ωρισμένων τροφίμων.

Ίσως οι προτιμήσεις σας ως προς την τροφή και το ποτό να μη δημιουργούν δυσκολίες σε άτομα με τα οποία συναναστρέφεσθε. Εν τούτοις, οι παραπάνω Γραφικές αρχές πρέπει να εφαρμόζωνται, επίσης, και σε άλλους τομείς της ζωής. Ας εξετάσουμε, παραδείγματος χάριν, την κόμμωσι και την ενδυμασία. Ο Λόγος του Θεού δεν προσδιορίζει το μεγαλύτερο παραδεκτό μήκος των μαλλιών ενός ανδρός. Αλλ’ αυτό δεν αφήνει τους Χριστιανούς ελεύθερους ν’ αφήσουν τα μαλλιά τους να φθάσουν σε μήκος που μπορεί να ικανοποιή τις προσωπικές προτιμήσεις τους. Η Αγία Γραφή περιλαμβάνει, το εξής ερώτημα: «Ουδέ αυτή η φύσις δεν σας διδάσκει, ότι, ανήρ μεν εάν έχη κόμην είναι εις αυτόν ατιμία;—1 Κορ. 11: 14.

Προφανώς, οι άνθρωποι διαφέρουν ως προς την άποψί τους για το ακριβές μήκος του «μάκρους των μαλλιών τους.» Αλλά πιο επωφελές από ένα προσδιοριστικό κανόνα σχετικά μ’ αυτό θα είναι η εφαρμογή της αρχής που βρίσκεται πίσω από τη Γραφική δήλωσι που ανεφέρθη προηγουμένως: «Συνείδησιν δε λέγω ουχί την ιδικήν σου, αλλά την του άλλου.»

Η ίδια συμβουλή εφαρμόζεται και όταν πρόκειται ν’ αφήσετε γένεια ή να φορέσετε κάποιο είδος ενδυμασίας. Σε μερικά μέρη, οι άνθρωποι εξακολουθούν να βλέπουν τα γένεια ως κάτι που χαρακτηρίζει τα στασιαστικά στοιχεία στην κοινωνία. Ομοίως, σε ωρισμένες περιοχές, μερικά είδη ενδυμασίας μπορεί να θεωρούνται από τους ανθρώπους γενικά ως απαράδεκτα για άνδρες και γυναίκες που ισχυρίζονται ότι αντιπροσωπεύουν τον Θεό. Σχετικά μ’ αυτό, θα ήταν επωφελές να εξετάσωμε μερικές επιπρόσθετες συμβουλές του αποστόλου Παύλου. Μολονότι ασχολείται πάλι με τη βρώσι ωρισμένων τροφίμων, η συμβουλή του Παύλου μπορεί να εφαρμοσθή σε κάθε τομέα της ζωής όπου μπορεί να προσβληθούν οι συνειδήσεις των άλλων. Ο απόστολος γράφει τα εξής:

«Το φαγητόν όμως δεν συνιστά ημάς εις τον Θεόν· διότι ούτε εάν φάγωμεν περισσεύομεν, ούτε εάν δεν φάγωμεν ελαττούμεθα. Πλην προσέχετε μήπως αύτη η εξουσία σας [να φάτε ό,τι θέλετε] γείνη πρόσκομμα εις τους ασθενείς. . . . Και δια την γνώσιν σου [ότι ένας Χριστιανός δεν περιορίζεται μόνο σε ωρισμένες τροφές] θέλει απολεσθή ο ασθενής αδελφός, δια τον οποίον ο Χριστός απέθανεν. Αμαρτάνοντες δε ούτως εις τους αδελφούς και προσβάλλοντες την ασθενή συνείδησιν αυτών, εις τον Χριστόν αμαρτάνετε. Δια τούτο, εάν το φαγητόν σκανδαλίζη τον αδελφόν μου, δεν θέλω φάγει κρέας εις τον αιώνα, δια να μη σκανδαλίσω τον αδελφόν μου.»—1 Κορ. 8:8-13.

Όταν σκέπτεται την εμφάνισί του ή την ενδυμασία που θα φορέση, ένας Χριστιανός που επιθυμεί να μιλήση για τις Γραφικές αλήθειες στους γείτονές του θα κάνη καλά να ρωτήση: Ποιο είδος κομμώσεως και ενδυμασίας θεωρούν κατάλληλο οι άνθρωποι σ’ αυτή την κοινότητα για κάποιον που διδάσκει τον Λόγο του Θεού; Αν δεν είσθε βέβαιος, γιατί να μη ρωτήσετε κάποιον από τους πρεσβυτέρους ή κάποιο άλλο μέλος της Χριστιανικής εκκλησίας, το οποίο χαίρει εκτιμήσεως και το οποίο συναναστρέφεστε; Επειδή αυτά τα άτομα είναι εξοικειωμένα με τις αρχές διαβιώσεως που παραδέχονται οι ντόπιοι, θα μπορέσουν να προσφέρουν βοηθητικές υποδείξεις, με τον κατάλληλο σεβασμό, συγχρόνως, για τις ατομικές προτιμήσεις.

Ενδιαφέρει να σημειωθή ότι η Αγία Γραφή παρέχει, επίσης, συμβουλή για το αντίθετο άκρο του να είναι κανείς υπερβολικά ευαίσθητος. Διαβάζομε τα εξής:

«Ο τρώγων ας μη καταφρονή τον μη τρώγοντα, και ο μη τρώγων ας μη κρίνη τον τρώγοντα· διότι ο Θεός προσεδέχθη αυτόν. Συ τις είσαι όστις κρίνεις ξένον δούλον; Εις τον ίδιον αυτού κύριον ίσταται ή πίπτει· θέλει όμως σταθή, διότι είναι δυνατός να στήση αυτόν. Άλλος μεν κρίνει μίαν ημέραν αγιωτέραν παρά άλλην ημέραν, άλλος δε κρίνει ίσην πάσαν ημέραν. Ας ήναι έκαστος πεπληροφορημένος εις τον ίδιον αυτού νουν. . . . Συ δε δια τι κρίνεις τον αδελφόν σου; ή και συ δια τι εξουθενείς τον αδελφόν σου; επειδή πάντες ημείς θέλομεν παρασταθή εις το βήμα του Χριστού [Θεού, Κείμενον].»—Ρωμ. 14:3-5, 10.

Όλοι εκείνοι που επιθυμούν να εναρμονίσουν τη ζωή τους με τις Γραφικές αρχές πρέπει ν’ αποφεύγουν να δημιουργούν μικροενοχλήσεις και να προσβάλλωνται εύκολα. Όταν πρόκειται για την εκλογή πραγμάτων όπως η τροφή, η κόμμωσις και η ενδυμασία, κανείς Χριστιανός δεν έχει το δικαίωμα να κατευθύνη τις ζωές των άλλων σύμφωνα με τις προσωπικές του απόψεις, οι οποίες μπορεί να είναι, ή να μην είναι, υπερβολικές. «Ας μη κρίνωμεν πλέον αλλήλους,» προσθέτει το Γραφικό υπόμνημα, «αλλά τούτο κρίνατε μάλλον, το να μη βάλλητε πρόσκομμα εις τον αδελφόν ή σκάνδαλον.»—Ρωμ. 14:13.

Σε αρμονία με τη Γραφική νουθεσία που ανεφέρθη στην αρχή αυτού του άρθρου, εκείνοι που επιθυμούν να ευαρεστούν τον Θεό δεν πράττουν «μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας.» Αντί να εκδηλώνουν την εγωιστική στάσι «εγώ πρώτος.» εκδηλώνουν ‘ταπεινοφροσύνη,’ θεωρώντας τα συμφέροντα των άλλων πιο σπουδαία από τα δικά τους.—Φιλιππ. 2:2-4.

Όταν πρόκειται να λάβουν αποφάσεις σχετικά με την προσωπική εμφάνισι ή παρόμοια ζητήματα, οι Χριστιανοί, πρέπει πάντοτε να εξετάζουν τις συνειδήσεις των άλλων. Αν υπάρχη κάποια αμφιβολία σχετικά μ’ ένα είδος κομμώσεως ή ενδυμασίας, πρέπει ν’ αποφεύγουν το είδος αυτό, ακόμη και όταν μπορή αυτό να είναι η προσωπική τους επιθυμία. Και πρέπει, επίσης, ν’ αποφεύγουν να είναι επικριτικοί, προσπαθώντας να επιβάλουν τους δικούς τους προσωπικούς κανόνες στους άλλους. Αυτό εναρμονίζεται με τη θεόπνευστη συμβουλή: «Ας ζητώμεν τα προς την ειρήνην και τα προς την οικοδομήν αλλήλων.»—Ρωμ. 14:19