στη Χριστιανική εκκλησία οφείλουν επίσης ν’ ασκούν τη συνείδησί τους στην επισκόπησι της εκκλησίας. Μολονότι είναι πιθανόν να αισθάνωνται ότι η απόφασίς των είναι διαφορετική από την απόφασι κάποιου αδελφού πάνω σ’ ένα ιδιαίτερο ζήτημα, η διαμαρτυρία της συνειδήσεως των πιθανόν να είναι πολύ ηπία, επειδή οι Γραφές πιθανόν αφήνουν το ζήτημα μέσα στα όρια της προσωπικής αποφάσεως. Αν το άτομο παρέχη απόδειξι ότι έχει ενεργήσει με αγαθή συνείδησί, η συνείδησίς των μπορεί να τους επιτρέψη να τον διορίσουν σε μια θέσι ευθύνης ή να τον συστήσουν για κάποια θέσι ευθύνης. Εν τούτοις, είναι πιθανόν η συνείδησίς των να ομιλή με αρκετή δύναμι σ’ αυτό το ζήτημα, σε σημείο που να μη μπορούν ευσυνειδήτως να τον συστήσουν μ’ αυτόν τον τρόπο. Και πάλι, ο Θεός είναι ο Κριτής των και δεν μπορούν να καταδικασθούν.

14. Ποια ερωτήματα εγείρονται τώρα για συζήτησι;

¹⁴ Πολλές φορές αυτά τα ακαθόριστα ζητήματα εγείρονται στον τομέα της εργασίας. Η εργασία που κάνετε σας επιτρέπει να έχετε αγαθή συνείδησι ενώπιον του Θεού; Σας επιτρέπει να ‘συνιστάτε εαυτούς εις πάσαν αγαθήν συνείδησιν ανθρώπων’ ως γνησίου ακολούθου του Ιησού Χριστού; Αυτά είναι σπουδαία ερωτήματα που θα εξετάσωμε στο επόμενο άρθρο.

Η Συνείδησί σας και η Εργασία Σας

 1. Γιατί η εργασία του Χριστιανού είναι ένας ζωτικός τομεύς για την άσκησι της συνειδήσεως του;

ΤΙΣ περισσότερες από τις ώρες της ημέρας τις περνούμε στην εργασία. Ασφαλώς ένας Χριστιανός επιθυμεί να έχη αγαθή συνείδησι όσον αφορά την εργασία που κάνει, ‘πράττοντας τα πάντα εις δόξαν Θεού.’ (1 Κορ. 10:31) Εσάς σας επιτρέπει η εργασία σας να το κάνετε αυτό;

2, 3. (α) Ποια εργασία είναι καταφανώς εσφαλμένη, και μπορεί ο Χριστιανός ο οποίος έχει αναλάβει, μια τέτοια εργασία ν’ αποφύγη την ευθύνη; (β) Πώς συμβαίνει ώστε ωρισμένα είδη εργασίας που αυτά καθ’ εαυτά δεν είναι εσφαλμένα, μπορούν, ωστόσο, να εγείρουν ερωτήματα συνειδήσεως;

² Είναι καταφανές ότι κάθε εργασία που κυρίως και με άμεσο τρόπο απαιτεί από κάποιον να κάμη πράξεις οι οποίες ή καταδικάζονται με συγκεκριμένο τρόπο από τον Λόγο του Θεού ή βρίσκονται εκτός αρμονίας με τις αρχές του είναι εσφαλμένη. Ο Χριστιανός δεν μπορεί απλώς να ρίξη την ευθύνη για το εσφαλμένο στον εργοδότη του. Αλλά τι θα γίνη αν η εργασία αυτή καθ’ εαυτήν δεν είναι ασυμβίβαστη με τον Λόγο του Θεού, αλλ’ αποτελεί μέρος μιας επιχειρήσεως η οποία επιδιώκει σκοπούς ασυμβίβαστους με τον Λόγο του Θεού; Τι γίνεται τότε;

³ Ως ένα απλό παράδειγμα μπορεί να λεχθή ότι το να υπηρετή κανείς ως οδηγός αυτοκινήτου και να οδηγή ένα αυτοκίνητο είναι αυτό καθ’ εαυτό μια κατάλληλη εργασία. Αλλά πώς θα μπορούσε ένα άτομο που ομολογεί ότι είναι Χριστιανός να υπηρετή ως οδηγός αυτοκινήτου σε μια συμμορία ληστών τραπέζης; Ή πώς θα μπορούσε ένας Χριστιανός να επιτρέψη στον εαυτό του να είναι ταυτισμένος μ’ ένα οίκο ανοχής με το να υπηρετή ως θυρωρός του ή ως υπηρέτρια; Εξ άλλου, όμως, υποθέστε ότι έχετε ένα δρομολόγιο διανομής γάλακτος ή εφημερίδων θα μπορούσε η εκ μέρους σας διανομή του γάλακτος ή των εφημερίδων σ’ ένα τέτοιο κακόφημο οίκο να σας κάμη μέτοχο μιας ανήθικης εργασίας;

 4. (α) Όταν ένα άτομο ή μια επιχείρησις ασχολήται σε κακές πράξεις, σημαίνει μήπως ότι όλες οι υπηρεσίες που προσφέρονται σ’ αυτό το άτομο ή την επιχείρησι κάνουν κατ’ ανάγκην εκείνον που προσφέρει την υπηρεσία συνένοχο των κακών αυτών πράξεων; (β) Ποιο παράδειγμα δίνει ο ίδιος ο Θεός σ’ εμάς όσον αφορά την παροχή ωρισμένων υπηρεσιών σε άδικους ανθρώπους χωρίς να γίνεται συνένοχος στις πράξεις των;

⁴ Είναι σαφές ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ του