σκέψι και τους υψηλοτέρους κανόνας συναναστροφής, ώστε να μπορέσουν να λάβουν ίση θέσι με τους αδελφούς των κοινωνίας του Νέου Κόσμου που βρίσκονται σε άλλα μέρη της γης. Επειδή αυτοί οι Αφρικανοί δεν βαρύνονται με τις σύγχρονες «ανέσεις» της ζωής, έχουν τον καιρό να μελετήσουν τη Γραφή και να μάθουν για τον νέο κόσμο του Θεού. Τρέφουν την ελπίδα αποκτήσεως αιωνίου ζωής.

Η ηθική και διανοητική μεταβολή των Αφρικανών μαρτύρων αποτελεί καταπληκτικό θέαμα, ακόμη και για τις εγκόσμιες κυβερνητικές εξουσίες. Ο επόμενος πίναξ εμφαίνει την έκτασι της Χριστιανικής αυξήσεως στην Αφρική που παρέχει ενθάρρυνσι για τη σύναξι σε «μία ποίμνη» πολλών ακόμη άλλων προβάτων του Ιεχωβά σ’ εκείνη την ήπειρο.

Έτος Χώρες που Έλαβαν Σύνολο Αριθμός Ωρών

Μαρτυρία Διακόνων Κηρύγματος

1942 11 10.070 2.200.163

1947 17 24.896 6.298.189

1952 32 72.228 15.460.243

1955 34 98.146 20.222.817

Η μέθοδος κηρύξεως από σπίτι σε σπίτι από τους διακόνους του Ιεχωβά και η εκτέλεσις επανεπισκέψεων για τη διεξαγωγή Γραφικών μελετών με νέους ενδιαφερομένους γίνεται στην Αφρική ομοιόμορφα, ακριβώς όπως γίνεται και σε άλλα μέρη της γης, κατά το υπόδειγμα του έδωσε ο Ιησούς και οι απόστολοι πριν από δεκαεννέα αιώνες. Μ’ αυτόν τον τρόπο έγινε Χριστιανικό κήρυγμα διαρκείας πάνω από είκοσι εκατομμυρίων ωρών από την Αγία Γραφή στις διάφορες εντόπιες μεταφράσεις το 1955 μέσα στην άλλοτε «μαύρη» Αφρική. Στο έτος 1955 υπήρχαν 98.146 μάρτυρες δηλαδή ένας διάκονος μάρτυς του Ιεχωβά για κάθε 2.068 κατοίκους της Αφρικής.

(Ακολουθεί)

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Είναι ανάγκη να καλύπτη μια γυναίκα την κεφαλή της όταν διεξάγη μια οικιακή Γραφική μελέτη; Το πότε μια τέτοια κάλυψις απαιτείται ή όχι προκαλεί μεγάλη συζήτησι στην εκκλησία μας.—Π. Γ., Οχάιο.

Δεν είναι ανάγκη να καλύπτη την κεφαλή της για τη διεξαγωγή μιας οικιακής Γραφικής μελέτης, διότι δεν πρόκειται για συνάθροισι εκκλησίας, αλλά για συνάθροισι την οποία αυτή η ιδία διευθέτησε. Δεν είναι περίπτωσις διορισμού της να διευθύνη μια συνάθροισι εκκλησίας. Εν τούτοις, αν ο σύζυγός της επρόκειτο να παρακολουθή αυτή την οικιακή συνάθροισι, τότε η γυναίκα θα έπρεπε να καλύπτη την κεφαλή της αν προσηύχετο στην αρχή ή στο τέλος της μελέτης. Αυτό θα συμφωνούσε με την προτροπή: «Πάσα δε γυνή προσευχομένη ή προφητεύουσα με την κεφαλήν ασκεπή, καταισχύνει την κεφαλήν εαυτής.»—1 Κορ. 11:3-16.

Θεωρούμε αναγκαία την κάλυψι της κεφαλής σε δύο περιπτώσεις: (1) όταν μια αδελφή λαμβάνη διορισμό μέσω της εκκλησίας ή της θεοκρατικής οργανώσεως να τηρή την τάξι και να διευθύνη συναθροίσεις εκκλησίας, και (2) όταν είναι νυμφευμένη και πρέπει να δείξη υποταγή σ’ εκείνον που ο Θεός κατέστησε κεφαλήν της οικογενείας, τον σύζυγον. Οι δύο αυτές αρχές καθιστούν μια γυναίκα ικανή ν’ αποφασίζη μόνη της για το τι απαιτείται σε διάφορες περιπτώσεις . . .

Λίγα παραδείγματα μπορούν να βοηθήσουν στην κατανόησι των αρχών αυτών. Σε μια εκκλησία, που αποτελείται εξ ολοκλήρου από αδελφές, η Εταιρία διορίζει αδελφές σε θέσεις που κατέχουν συνήθως άρρενες αδελφοί. Όταν αυτές οι αδελφές υπηρετούν από βήμα σε συναθροίσεις εκκλησίας, θα δείξουν αναγνώρισι της θεοκρατικής ηγεσίας του ανδρός και του ότι αυτές υπηρετούν στη θέσι ανδρός επειδή και μόνον οι περιστάσεις το απαιτούν. Δείχνουν την αναγνώρισι αυτή με το να φορούν κάλυμμα της κεφαλής, όπως λόγου χάριν ένα καπέλλο ή ένα σάλι ή άλλο κατάλληλο κάλυμμα. Όποια αδελφή διευθύνει συνάθροισιν εκκλησίας ή προΐσταται μέρους αυτής πρέπει να κάνη το ίδιο, είτε αυτή είναι στην εκκλησία ένας από τους υπηρέτας της είτε όχι.

Ενώ αδελφές, που προΐστανται στη συνάθροισι υπηρεσίας ή στη μελέτη Σκοπιάς ή στη μελέτη βιβλίου εκκλησίας, φορούν καλύμματα κεφαλής, άλλες αδελφές που αναγινώσκουν απλώς τις παραγράφους ανακεφαλαιωτικά σ’ αυτές τις συναθροίσεις, ή μετέχουν σε επιδείξεις, ή αφηγούνται πείρες, ή απαντούν σε ερωτήσεις από το ακροατήριο, δεν είναι ανάγκη να φορούν τέτοιο κάλυμμα.

Οι αδελφές που οδηγούν σε προσευχή σε συναθροίσεις εκκλησίας πρέπει να έχουν κεκαλυμμένη την κεφαλή τους. Η κόμη της γυναικός δεν είναι αρκετή ως κάλυμμα. Αν ήταν, ποτέ δεν θα ηγείρετο ερώτημα.

Όταν, όμως, μια αδελφή βρίσκη ένα ενδιαφερόμενο άτομο στον αγρό, και το παρακολουθή και προσδιορίζη μια δική της οικιακή Γραφική μελέτη, με τούτο δεν καθίσταται οδηγός συναθροίσεως εκκλησίας. Μόνον αν ο σύζυγός της είναι παρών, τότε αυτή πρέπει να φορή κάλυμμα όταν προσεύχεται, διότι η παρουσία του συζύγου της επιβάλλει να εφαρμοσθή δεύτερη αρχή, η αρχή ότι η γυναίκα πρέπει να δείχνη την υποταγή της στην κεφαλή της οικογενείας της. Αν, βέβαια ο σύζυγός της είναι στην αλήθεια, αυτός πρέπει να κάμη την προσευχή, και αν αυτό γίνη, τότε η αδελφή σύζυγός του μπορεί να διευθύνη τη συνάθροισι χωρίς κάλυμμα κεφαλής.

Στην περίπτωσι προσευχής την ώρα του φαγητού ο οικοδεσπότης πρέπει να κάμη την προσευχή. Αν αυτός για οποιονδήποτε λόγο δεν θέλη να κάμη την προσευχή και ζητήση από τη σύζυγό του να προσευχηθή, τότε κείνη πρέπει να καλύψη την κεφαλή της για να δείξη αναγνώρισι της θεοκρατικής αρχής της ηγεσίας του ανδρός στην οικογενειακή σχέσι. Αν ο σύζυγός της δεν είναι παρών, μπορεί να προσευχηθή με ακάλυπτη την κεφαλή, ακριβώς όπως κάνει στις ατομικές της προσευχές που αναπέμπει κατ’ ιδίαν. Αν η αδελφή που προσεύχεται την ώρα του φαγητού είναι άγαμος, και δεν έχη άνδρα ως κεφαλήν της, δεν είναι ανάγκη να φορή κάλυμμα κεφαλής, είτε στο δικό της σπίτι βρίσκεται είτε σε φιλικό της σπίτι είτε σε ιεραποστολικό οίκο. Φυσικά, σε όλες τις περιπτώσεις, αν ένας άρρην αδελφός είναι παρών, αυτός πρέπει να προσευχηθή.

Το ζήτημα, λοιπόν, καταλήγει στα εξής: Πρόκειται για συνάθροισι εκκλησίας όπου προΐσταται ή προσεύχεται η αδελφή; Αν είναι έτσι, τότε πρέπει να καλύπτη την κεφαλή της. Αν δεν πρόκειται για συνάθροισι εκκλησίας, υπάρχει συζυγική σχέσις, ώστε να δείξη η αδελφή αναγνώρισι του συζύγου της ως κεφαλής, αν αυτός είναι παρών; Αν ναι, τότε αυτή πρέπει να έχη κεκαλυμμένην την κεφαλήν της. Δεν θα δείχνη αυτό το σημείον υποταγής στον σύζυγον άλλης γυναικός. Ούτε μια άγαμος αδελφή ή χήρα θα δείχνη αυτό το σημείον της υποταγής στον σύζυγον άλλης γυναικός. Οι άγαμες αυτές αδελφές δεν έχουν άρρενα κεφαλήν όπως έχει μια έγγαμος αδελφή. Η μόνη φορά που θα έπρεπε ν’ απασχολήση μιαν άγαμο αδελφή το ζήτημα καλύψεως της κεφαλής είναι όταν αυτή υπόκειται στους εκκλησιαστικούς όρους που το απαιτούν.

Στο ζήτημα αυτό εδόθη κάπως εκτενής απάντησις, διότι συχνά ανακύπτει στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού. Δεν δημιουργείται ζήτημα σε πολλές χώρες, όπου οι γυναίκες κατ’ έθιμον περιφέρονται με κεκαλυμμένη την κεφαλή ή με πέπλο. Ένεκα των όσων ελέχθησαν πάνω σ’ αυτό το θέμα, συνιστούμε σε κάθε αδελφή να αποφασίζη στο εξής μόνη της πότε χρειάζεται το κάλυμμα, κάνοντας ό,τι αυτή ευσυνείδητα πιστεύει ως ορθόν σε περιπτώσεις που δεν εξετάζονται ειδικώς εδώ, αλλ’ οι οποίες μπορούν να προσδιορισθούν βάσει των άρχων που εκτίθενται εδώ. Αν αμφιβάλλη και δεν έχη τακτοποιήσει