-
Ερωτήσεις από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1973 | 1 Ιουλίου
-
-
μέρος του σώματος του Χριστού που αποτελείται μόνο από 144.000 άτομα;—Η.Π.Α.
Υπάρχουν ιστορικές ενδείξεις ότι πολλοί Χριστιανοί είχαν υποστή σκληρά διωγμό, ακόμη και θανατωθή, τους πρώτους λίγους αιώνες. Εν τούτοις, πρέπει να ενθυμούμεθα ότι, αυτός καθ’ εαυτόν ο θάνατος ενός μάρτυρος δεν έδινε σ’ ένα άτομο αξία ενώπιον του Ιεχωβά Θεού ούτε ήταν εγγύησις ότι αυτός αποτελούσε μέλος της ουρανίας βασιλείας. Πολλά άτομα, ακόμη και τα πρόσφατα χρόνια, ήσαν πρόθυμα να πεθάνουν για μια υπόθεσι, θρησκευτική ή άλλη. Ο ισχυρισμός ενός ατόμου ότι είναι Χριστιανός και ακόμη ο θάνατος του για τις πεποιθήσεις του δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι είναι ένας επιδοκιμασμένος δούλος του Ιεχωβά Θεού, Καθώς έγραψε ο απόστολος Παύλος στους Κορινθίους: «Και εάν πάντα τα υπάρχοντα μου διανείμω, και εάν παραδώσω το σώμά μου διά να καυθώ, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.» (1 Κορ. 13:3) Όχι ο θάνατος, αλλά η πιστότης μέχρι θανάτου καθορίζει αν ένα άτομο θα λάβη «τον στέφανον της ζωής.—Αποκάλ. 6:10.
Έτσι το γεγονός ότι σήμερα υπάρχει ακόμη ένα υπόλοιπο των 144.000 στη γη δείχνει ότι ως αυτόν τον εικοστό αιώνα λιγώτεροι από 144.000 έχουν τερματίσει την επίγεια πορεία τους πιστά.
Μολονότι μερικά άτομα μπορεί να έχουν τάσι να πιστεύουν ότι περισσότερα άτομα πρέπει ασφαλώς να έχουν περιληφθή αν αρχίσωμε παληά από τους πρώτους αιώνες μ.Χ., ωστόσο πραγματική απόδειξις του γεγονότος τούτου λείπει απολύτως. Σήμερα είναι αδύνατον ακόμη και να καθορίσωμε πόσα άτομα έχουν θανατωθή. Πολύ λιγώτερο δεν μπορούμε να καθορίσωμε τον αριθμό εκείνων που έχουν αποδειχθή πιστοί μέχρι θανάτου. «Ουσιαστικώς έχομε λίγα γεγονότα στα οποία μπορούμε να βασισθούμε,» γράφει ο Φρέντερικ Τζων Φοξ Τζάκσον στο βιβλίο «Ιστορία της Χριστιανοσύνης υπό τα Φως της Συγχρόνου Γνώσεως». Περαιτέρω λέγει: «Η μαρτυρία για τον διωγμό από τον Νέρωνα έχει αναγραφή από δύο Ρωμαίους ιστορικούς, τον Τάκιτο και τον Σουητώνιο, που και οι δυό τους ήσαν πολύ νέοι όταν αυτός είχε λάβει χώρα, και τα κατέγραψαν σε ώριμη ηλικία. Δεν υπάρχει σύγχρονο Χριστιανικό ντοκουμέντο που να τον περιγράφη, μολονότι μπορεί να αναφέρεται σ’ «αυτόν το βιβλίο της Αποκαλύψεως. . .. Ο Τερτυλλιανός στο τέλος του δευτέρου αιώνος αποτελεί την αυθεντία μας ότι ο Νέρων και ο Δομιτιανός επειδή αυτοί ήσαν οι δύο χειρότεροι αυτοκράτορες του πρώτου αιώνος, εδίωξαν τους Χριστιανούς.» Στις αρχές του τρίτου αιώνος μ.Χ., ο Ωριγένης (ένας Χριστιανός συγγραφεύς και διδάσκαλος) είπε: «Υπήρχαν μόνο λίγοι εδώ και εκεί, που μπορούσαν εύκολα να μετρηθούν, οι οποίοι πέθαναν για τη Χριστιανική θρησκεία.»
Πολλά που έχουν γραφή για τους Χριστιανούς μάρτυρας τα έχει διανθίσει η παράδοσις και επομένως δεν είναι αξιόπιστα. Παραδείγματος χάριν, το μαρτύριο του Πολυκάρπου του δευτέρου αιώνος μ.Χ. περιγράφεται στο Βιβλίο των Μαρτύρων του Φοξ ως εξής: «Είχε.. . δεθή σ’ ένα πάσσαλο, και έβαλαν φωτιά στα δεμάτια που είχαν τοποθετήσει γύρω του, αλλ’ όταν είχε προκληθή πολύ μεγάλη θερμότης, ώστε οι στρατιώται αναγκάσθηκαν ν’ απομακρυνθούν, αυτός συνέχισε να προσεύχεται και να ψάλη αίνους στον Θεό πολλή ώρα. Οι φλόγες εμαίνοντο με μεγάλη βία, αλλά το σώμα του εξακολουθούσε να μη καίεται, και έλαμπε σαν στιλβωμένος χρυσός. Λέγουν, επίσης, ότι μια ευχάριστη οσμή όπως του μύρου έβγαινε από τη φωτιά, πράγμα που εξέπληξε τόσο πολύ τους θεατάς, ώστε πολλοί απ’ αυτούς μ’ αυτόν τον τρόπο μετεστράφησαν στη Χριστιανοσύνη. Οι εκτελεστοί του βλέποντας ότι ήταν αδύνατον να τον θανατώσουν με τη φωτιά, έρριξαν μια λόγχη στο πλευρό του, από όπου άρχισε να ρέη το αίμα σε τέτοια ποσότητα ώστε να σβύση τη φλόγα. Το σώμα του κάηκε τότε και έγινε στάχτη με εντολή του ανθύπατου, γιατί διαφορετικά οι ακόλουθοι του θα το έκαναν αντικείμενο λατρείας.»
Οποιαδήποτε και αν είναι η πηγή της πληροφορίας του Φόξ, είναι καταφανές ότι λίγα απ’ αυτή την αφήγησι είναι πραγματικά ιστορικά. Ωστόσο, αν ο υπαινιγμός για τη λατρεία των λειψάνων του Πολυκάρπου πρέπει να εκληφθή ως να δείχνη την ύπαρξι λατρείας λειψάνων μεταξύ των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών του δευτέρου αιώνος μ.Χ., αυτό θ’ αποτελούσε πρόσθετη απόδειξι ότι πολλοί τον καιρό εκείνο δεν ήσαν πιστοί λάτρεις του Ιεχωβά Θεού. Οι Χριστιανοί ήσαν κάτω από την εντολή να «προσκυνούν [λατρεύουν, ΜΝΚ] τον Θεόν,» όχι τα λείψανα. (Αποκάλ. 19:10) Πραγματικά, οι ειδωλολάτραι είναι μεταξύ εκείνων που συγκεκριμένα αναφέρονται στις Γραφές ως ακατάλληλοι να κληρονομήσουν τη Βασιλεία.—1 Κορ. 6:9, 10.
-
-
Παρακμή του Περιοδικού «Κρίστιαν Σέντσιουρυ»Η Σκοπιά—1973 | 1 Ιουλίου
-
-
Παρακμή του Περιοδικού «Κρίστιαν Σέντσιουρυ»
◆ Το διακεκριμένο περιοδικό των Διαμαρτυρομένων, Κριστία ν Σέντσιουρυ, αγωνίζεται να επιζήση. Η αιτία αποδίδεται στην αύξησι του κόστους της παραγωγής και των ταχυδρομικών εξόδων. Εν τούτοις, η εσωτερική κατανάλωσις μέσα σε πέντε μόνο έτη έπεσε από 37.000 σε 30.000. Ένας νέος εκδότης σχεδιάζει οικονομικές αλλαγές και εκκλήσεις για συνδρομές.
-