Η Επιτυχία στην Έγγαμη Ζωή — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Η Επιτυχία στην Έγγαμη Ζωή

Η ΣΥΖΥΓΙΚΗ ένωσις ανδρός και γυναικός είναι ο αρχαιότερος συνεταιρικός δεσμός στον κόσμο. Επί 6.000 περίπου χρόνια ο θεσμός του γάμου ήταν εν ενεργεία. Θα ενόμιζε έτσι κανείς ότι μέχρι σήμερα όλες οι πτυχές του θα είχαν τακτοποιηθή και οι δυσκολίες του θα είχαν επιλυθή. Εν τούτοις, κάθε χρόνο ο αριθμός των διαζυγίων εξακολουθεί να ανεβαίνη, ενώ το ποσοστό των επιτυχών γάμων γίνεται ολοένα μικρότερο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί τόσο πολλοί που μπαίνουν στη σταδιοδρομία αυτή γρήγορα χρεωκοπούν; Οι νέοι τείνουν να πιστεύουν ότι ο γάμος είναι μια μακαρία κατάστασις τελείας ευτυχίας, ικανοποιήσεως και επιτυχίας. Είναι άραγε δυνατόν ν’ αποφύγη κανείς τις δυσκολίες και τις στενοχωρίες που συχνά κάνουν την έγγαμη ζωή δυστυχισμένη; Οι ερωτήσεις αυτές είναι σπουδαίες, και τόσον οι έγγαμοι όσο και οι άγαμοι πρέπει να γνωρίζουν τις απαντήσεις.

Οι λόγοι που φέρνουν τους χωρισμούς και τα διαζύγια λέγεται ότι είναι πολλοί. Σκληρότης, εγκατάλειψις και άρνησις συντηρήσεως, συζυγική απιστία, οικονομικά προβλήματα, κοινωνική θέσις και φήμη στην κοινότητα, σωματικές και διανοητικές ασθένειες, ασυμβίβαστοι χαρακτήρες· αυτές είναι λίγες μόνο από τις αιτίες που οδηγούν στο διαζύγιο. Η συχνότερη αιτία αποδίδεται στις σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ του συζύγου και της συζύγου. Μια προσεκτική έρευνα, εν τούτοις, αποδεικνύει ότι όλες αυτές οι συζυγικές δυσκολίες προέρχονται από βαθύτερα αίτια. Η ιδιοτέλεια, η έλλειψις πραγματικής αγάπης, η έλλειψις γνώσεως, κατανοήσεως και σοφίας, η έλλειψις ελέους, συγχωρητικότητος, υπομονής και εγκρατείας· μια στρεβλή αντίληψις δικαιοσύνης, η κατάχρησις της δυνάμεως και της εξουσίας—όλα αυτά είναι οι βασικές αιτίες οι οποίες προκαλούν όλες τις εξωτερικές θύελλες που φέρνουν θλιβερές συνέπειες σ’ εκείνους που πλέουν στη θάλασσα της εγγάμου ζωής. Δεν πρέπει όμως να παραβλέψουμε και τον μεγάλο και ισχυρό καταστροφέα των γάμων, τον Σατανά ή Διάβολο, ο οποίος έκαμε και κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να γελοιοποιήση, να διασπάση και να καταστρέψη την ιερότητα του δεσμού αυτού.

Αυτές είναι οπωσδήποτε οι αιτίες. Αλλά σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα να αναζητήσουν τις αιτίες, ως επίσης τα διατί και τα διότι για όσα συμβαίνουν. Η στάσις των είναι να αφήνουν τα ζητήματα αυτά στους ειδικούς και στους εμπειρογνώμονας. Εκείνο που θέλουν να ξεύρουν είναι πώς μπορούν να αποφύγουν τα αποτελέσματα των αιτιών αυτών. Το σπουδαιότερο πράγμα που ενδιαφέρει τους εγγάμους είναι πώς να περάσουν ευτυχισμένα και να έχουν επιτυχία στον γάμο.

Ο γάμος είναι θείας προελεύσεως, και όταν είναι κατάλληλα τακτοποιημένος και ακολουθήται σ’ αυτόν η ορθή πορεία, έχει την επιδοκιμασία του Θεού. (Γένεσις 2:22-24· Παροιμίαι 18:22· Εβραίους 13:4) Ο Ιεχωβά Θεός είναι εκείνος που εδημιούργησε το άρρεν και το θήλυ έτσι ώστε το ένα να συμπληρώνη το άλλο. Τα χαρακτηριστικά τους, λοιπόν, πρέπει να τείνουν σε αμοιβαία συμπλήρωσι, όχι σε ανταγωνισμό. Το ζήτημα δεν είναι ποιο από τα δύο αποτελεί το «καλύτερο ήμισυ». Η σωματική ρώμη, η ενεργητικότης, η πρωτοβουλία, η αποφασιστικότης και η διανοητική δύναμις του ανδρός δεν πρέπει να βρίσκωνται σε ανταγωνισμό με τα γυναικεία γνωρίσματα της αφοσιώσεως, συμπαθείας, διαισθήσεως και των μητρικών ιδιοτήτων και ενστίκτων. Ούτε και αντιστρόφως. Κανείς δεν πρέπει να παραπονήται διότι δεν γεννήθηκε στο αντίθετο φύλο. (Ρωμαίους 9:20, 21) Και επειδή ο γάμος είναι διάταξις του Ιεχωβά Θεού, για να φέρη ευτυχή αποτελέσματα, πρέπει να ακολουθούνται στην πορεία του οι τέλειοι νόμοι του Θεού που βρίσκονται στην Αγία Γραφή.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ!

Μελετώντας το Βιβλίο των Κανονισμών του Θεού, τη Γραφή, μαθαίνει κανείς ότι η συμφωνία του γάμου μεταξύ ανδρός και γυναικός που είναι αφιερωμένοι στον Κύριον είναι πολύ ιερή και δεσμεύει και τα δύο μέρη. Το σπουδαιότερο στοιχείο για οποιοδήποτε γάμο, σύμφωνα με τον αλάνθαστο λόγο της αληθείας του Θεού, είναι η αγάπη. Χωρίς αγάπη, κανείς γάμος δεν μπορεί να επιτύχη. Με αυτήν, κανείς γάμος δεν μπορεί να αποτύχη. Εκτός από τον ορισμό που δίνουν τα λεξικά, η αγάπη λέγεται ότι είναι «η τελεία έκφρασις της ανιδιοτελείας». Δεν είναι μια ψυχρή, αφηρημένη και άψυχη αρχή ή αλήθεια. Η αγάπη εκφράζεται με δράσι. Όταν υπάρχη αληθινή αγάπη, θα υπάρχη μια θερμή έκφρασις ανιδιοτελούς αφοσιώσεως και στοργής μεταξύ των συζύγων. Η αγάπη είναι θεία ιδιότης, ο «καρπός» του πνεύματος του Θεού, διότι ο Ιεχωβά ο ίδιος είναι η προσωποποίησις της αγάπης.—Γαλάτας 5:22· 1 Ιωάννου 4:8.

Η αγάπη είναι υπομονητική, μακρόθυμη και συγχωρητική. Η αγάπη είναι αγαθή, ευγενής και τρυφερή. Η αγάπη είναι γενναιόφρων, διακριτική και αναζητεί διαρκώς ευκαιρίες να κάμη το καλό στο σύντροφο της ζωής. Η αγάπη δεν έχει κακούς τρόπους, δεν είναι μνησίκακη, δεν ερεθίζεται, δεν είναι μικροπρεπής, σκληρή, αυθάδης, χυδαία, αφιλόφρων ή προπετής. Όχι, η αγάπη δεν είναι ιδιοτελής σε οποιοδήποτε βαθμό. Δεν ευχαριστείται στην αδικία· δεν χαίρει για τα παθήματα των άλλων. Κατά συνέπειαν, αν η αγάπη είναι το ελατήριο που ενεργεί μέσα στην καρδιά και στον νου των συζύγων, δεν υπάρχει πρόβλημα που να είναι αδύνατο να λυθή.—1 Κορινθίους 13:1-8, 13.

Πάρτε για παράδειγμα το ζήτημα των σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ του ανδρός και της γυναικός, που λέγεται ότι είναι η κυριώτερη αιτία για την αποτυχία του γάμου. Συχνά οι γάμοι αυτοί είναι αποτέλεσμα μιας αμέτρου εξάψεως ιδιοτελούς πάθους. Η άδεια γάμου, αντί να αντιπροσωπεύη μια ιερή συμφωνία συντροφιάς, φαίνεται στους συζύγους σαν μια διέξοδος που αφαιρεί το κοινωνικό στίγμα και νομιμοποιεί τις ακόλαστες ιδιοτελείς ορέξεις της αδύνατης και αμαρτωλής σαρκός. Δεν απορεί κανείς ότι άνθρωποι με τέτοια ιδιοτελή ελατήρια στην καρδιά γρήγορα βαρυούνται ο ένας τον άλλον και αρχίζουν να ζητούν τρόπους και μέσα για να ξεφύγουν από τον δεσμό του γάμου. Μη εκτιμώντας τον θείο νόμο της αγάπης, τα άτομα αυτά δεν εκτιμούν ούτε τις εντολές του Θεού εναντίον της απληστίας και της μοιχείας και επιδίδονται με ακολασία σε κάθε είδους σεξουαλικές καταχρήσεις. Τι σημασία έχει γι’ αυτούς αν ο άπιστος Ισραήλ καταστράφηκε για τις βδελυκτές πορνείες του;—Έξοδος 20:17· Ιερεμίας 5:7-9· 29:23· Ματθαίος 5:27-30· Εβραίους 13:4.

Πόσο διαφορετική είναι η κατάστασις όταν τα ανδρόγυνα υποκινούνται από πραγματική αφοσίωσι και ανιδιοτέλεια μεταξύ τους! Τότε ο ένας ζητεί την ευημερία και ευχαρίστησι του άλλου σε όλα τα πράγματα. Τότε επιθυμεί να ικανοποιήση και ευχαριστήση τον σύντροφό του μάλλον παρά τον εαυτό του. Τότε ζητούν να είναι πιστοί και αληθινοί ο ένας προς τον άλλον. Πόση χαρά και ειρήνη υπάρχει σε μια τέτοια οικογένεια! Τι ανυψωτική δύναμις προς το αγαθόν θα υπήρχε αν η κοινωνία γενικά ακολουθούσε τις διδασκαλίες και εντολές της Γραφής στο ζήτημα αυτό! Δεν θα υπήρχαν άνδρες που να επιθυμούν τη γυναίκα του πλησίον των. Ούτε γυναίκες να πορνεύουν με άλλους άνδρας. Τα αφροδίσια νοσήματα με όλες τις κακές σχετικές συνέπειες θα εξηφανίζοντο γρήγορα.

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΝΑ ΥΠΟΤΑΣΣΩΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΔΡΑΣ ΤΩΝ

Ο άνδρας και η γυναίκα δεν δημιουργήθηκαν ίσοι κατά τη δύναμι και τη δόξα· πρώτος δημιουργήθηκε ο άνδρας και του δόθηκαν ιδιαίτερα προνόμια. (1 Κορινθίους 11:8, 9) Ο άνδρας ενώθηκε με τη γυναίκα του και οι δύο έγιναν ένα, αλλά η αρχηγία παρέμεινε ακόμη στον άνδρα. Όπως ο Ιεχωβά είναι κεφαλή της οργανώσεώς του, που παρομοιάζεται με γυναίκα, και ο Χριστός είναι κεφαλή της εκκλησίας ή νύμφης του, έτσι και η κεφαλή σε κάθε διάταξι γάμου πολύ κατάλληλα είναι ο άνδρας. Αυτή είναι η θεοκρατική διάταξις και απεργάζεται ενότητα, ειρήνη και αρμονία. Αν μεταβληθή η διάταξις αυτή, το αποτέλεσμα θα είναι σύγχυσις και διαφωνία, όπως στην περίπτωσι της απειθούς βασιλίσσης Αστίν στην αρχαία Περσική αυτοκρατορία.—1 Κορινθίους 11:3· Εφεσίους 5:23· Εσθήρ 1:10-20.

Εφόσον ο άνδρας είναι κεφαλή, πρέπει η γυναίκα να υποτάσσεται σ’ αυτόν. «Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τούς άνδρας σας, καθώς πρέπει εν Κυρίω.» Ακόμη και όταν η γυναίκα είναι αφιερωμένη στον Κύριον και ο άνδρας της δεν είναι, η ίδια αρχή εφαρμόζεται. (Κολοσσαείς 3:18· 1 Πέτρου 3:1) Ο Παύλος με θεία έμπνευσι έγραψε: «Η γυνή ας μανθάνη εν ησυχία μετά πάσης υποταγής· εις γυναίκα όμως δεν συγχωρώ να διδάσκη, μηδέ να αυθεντεύη επί του ανδρός, αλλά να ησυχάζη.» Και πάλιν λέγει: «Αι γυναίκες σας ας σιωπώσιν εν ταις εκκλησίαι». Αν δεν καταλαβαίνουν ένα ζήτημα «ας ερωτώσιν εν τω οίκω τους άνδρας αυτών· διότι αισχρόν είναι εις γυναίκας να λαλώσιν εν εκκλησία.» (1 Τιμόθεον 2:11, 12· 1 Κορινθίους 14:33-35, 40) Μήπως αυτό σημαίνει ότι η γυναίκα πρέπει να παραμένη παντοτινά άφωνη; Καθόλου. Ο Παύλος γράφει σχετικά με ζητήματα της εκκλησίας και λέγει ότι οι γυναίκες δεν πρέπει δημοσίως να συζητούν ή φιλονεικούν για ένα ζήτημα κι έτσι να προκαλούν και να καταισχύνουν τη θέσι του ανδρός ως κεφαλής.

Μερικοί άνδρες, χωρίς κατανόησι, νομίζουν ότι τα Γραφικά αυτά εδάφια σημαίνουν ότι οι γυναίκες είναι μόνο για στολίδι και ευκολία του σπιτιού, για να τις βλέπη κανείς, όχι όμως και να τις ακούη. Συμπεραίνουν ότι η γυναίκα δεν πρέπει να έχη γνώμη στα οικιακά ζητήματα και ότι είναι αποκλειστικό δικαίωμα του ανδρός να παίρνη όλες τις αποφάσεις χωρίς να συμβουλεύεται τη γυναίκα είτε πριν είτε κατόπιν. Και το χειρότερο ακόμη, μερικοί άφρονες άνδρες αρπάζουν τους λόγους του Θεού προς την Εύα, «προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει» σαν μια θεία διάταξι γι’ αυτούς να δεσπόζουν επί των γυναικών των και να τις μεταχειρίζωνται σαν δούλες ή υποζύγια. (Γένεσις 3:16) Η γνώμη τους αυτή πολύ απέχει από την αλήθεια της Γραφής. Δεν υπάρχει στη Γραφή καμμιά απολύτως σύστασις για οικιακή δικτατορία ή κτηνώδη δεσποτισμό εκ μέρους του ανδρός.

Οι γυναίκες δεν είναι αγελάδες ή καμμιά περιουσία για να γίνουν η αποκλειστική ιδιοκτησία των ανδρών, ώστε να τις κάνουν ό,τι θέλουν. Η γυναίκα δεν χάνει με τον γάμο όλα τα θεία δικαιώματά της και τις ελευθερίες της. Πραγματικά, ο γάμος είναι μια ένωσις στην οποία τα συμβαλλόμενα μέρη παραιτούνται από μερικές ελευθερίες που είχαν όταν ήσαν άγαμοι: «Η γυνή δεν εξουσιάζει το εαυτής σώμα, αλλ’ ο ανήρ· ομοίως δε και ο ανήρ δεν εξουσιάζει το εαυτού σώμα, αλλ’ η γυνή.» (1 Κορινθίους 7:4) Αντί να αυξάνη ο άνδρας την περιουσία του και να επεκτείνη τα κτήματά του ασκώντας μια φεουδαρχική εξουσία πάνω σ’ αυτά, πρέπει στην πραγματικότητα να διαμοιράζεται όσα έχει με τον σύντροφο που έχει τώρα αποκτήσει. Από τότε και στο εξής, δυο σώματα πρέπει να τραφούν και να ντυθούν, και οι κίνδυνοι των ασθενειών και δυστυχημάτων διπλασιάζονται. Και τώρα μια παρηγοριά: αν το διπλό φορτίο διαμοιράζεται κατάλληλα, με αγάπη, διπλά θα είναι και τα χέρια που το βαστάζουν!

ΑΝΔΡΕΣ, ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΑΣ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΣΑΣ!

Κρατήστε ιδιαίτερη σημείωσι της συμβουλής του Παύλου: «Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκας σας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν, και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής.» Ο Χριστός δεν ήταν δικτάτωρ. Κατέθεσε ανιδιοτελώς τη ζωή του για την εκκλησία. Οι άνδρες πρέπει ν’ ακολουθούν το παράδειγμά του. «Ούτω χρεωστούσιν οι άνδρες να αγαπώσι τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα. Όστις αγαπά την εαυτού γυναίκα, εαυτόν αγαπά [οι δύο είναι μία σάρκα]· διότι ουδείς εμίσησε ποτέ την εαυτού σάρκα, αλλ’ εκτρέφει και περιθάλπει αυτήν, . . . και σεις οι καθ’ ένα έκαστος την εαυτού γυναίκα ούτως ας αγαπά ως εαυτόν· η δε γυνή ας σέβηται τον άνδρα.»—Εφεσίους 5:25, 28, 29, 33.

Ένας άνδρας δεν προξενεί ποτέ βλάβη στο σώμα του εκουσίως. Δεν ταπεινώνει ποτέ τον εαυτό του μπροστά στους φίλους του, ούτε κάθεται σε καμμιά συντροφιά φλυαρώντας για τις ατέλειες του. Δεν θα βρήτε ποτέ άνθρωπο να καταφέρεται κατά του εαυτού του. Γιατί να μη δείχνη ο άνδρας την ίδια αγάπη για τη γυναίκα του, που είναι σάρκα του; Όταν κανείς σκοντάψη με το δάκτυλο του ποδιού του, δεν χτυπά ποτέ το δάκτυλό του γιατί τον έκαμε να σκοντάψη. Όχι, αλλά βγάζει φωνές πόνου περιμένοντας ότι η κατατρεγμένη γυναίκα του θα του βάλη απαλά επάνω μια μαλακτική αλοιφή. Γιατί, λοιπόν, ο ίδιος κτηνώδης άνθρωπος να μαστιγώνη τη γυναίκα του με τη γλώσσα, ή με κάτι χειρότερο, αν κάμη αυτή ένα λάθος, σκοντάψη ή πέση;

Πόσο διαφορετική είναι η κατάστασις όταν ακολουθήται ο θείος νόμος της αγάπης και ανιδιοτελείας! «Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκας σας, και μη ήσθε πικροί προς αυτάς.» (Κολοσσαείς 3:19) «Οι άνδρες ομοίως, συνοικείτε με τας γυναίκας σας εν φρονήσει, αποδίδοντες τιμήν εις το γυναικείον γένος ως εις σκεύος ασθενέστερον, και ως εις συγκληρονόμους της ζωής . . . Τελευταίον δε, γίνεσθε πάντες ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαγχνοι, φιλόφρονες· μη αποδίδοντες κακόν αντί κακού, ή λοιδορίαν αντί λοιδορίας· αλλά το εναντίον, ευλογούντες»—1 Πέτρου 3:7-9.

Ναι, ζήτε με τη γυναίκα σας σύμφωνα με τη γνώσι των εντολών του Θεού και με την κατανόησι των θεμελιωδών φυσικών νόμων του. Έχετε υπ’ όψιν τη βιολογική κατάστασι του γυναικείου οργανισμού, τις αδυναμίες της, τις περιόδους της ζωής της, τις μεταβολές της, που επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τη διανοητική της λειτουργία, τη διάθεσι και την ιδιοσυγκρασία της. Ο Θεός δεν καταφρονεί τις αδυναμίες αυτές της γυναίκας· ούτε και οι άνδρες πρέπει να τις καταφρονούν. (Λευιτικόν 18:19· 20:18) Σεις οι άνδρες, προσέχετε τις γυναίκες σας σαν ευπαθή όργανα με λεπτή ισορροπία, και φέρεσθε προς αυτές με την ίδια λεπτότητα όπως κάνετε για τα ευπαθή όργανα του σώματός σας. Το να δείχνη κανείς αγάπη και τρυφερότητα δεν είναι απόδειξις ανδρικής αδυναμίας ούτε υποταγής. Βγάλτε αυτή τη σκέψι! «Αποδίδοντες τιμήν εις το γυναικείον γένος ως εις σκεύος ασθενέστερον» δεν εννοεί τη λανθασμένη ενέργεια να βάζωμε τη γυναίκα επάνω από τον άνδρα, σ’ ένα βάθρο λατρείας. Μια τρυφερή στοργή που δείχνεται στη γυναίκα, την κάνει ν’ ανταποκριθή με ‘σεβασμόν δια τον άνδρα της’, και αυτή είναι η κατάλληλη πορεία.

«Χαίρου ζωήν μετά της γυναικός την οποίαν ηγάπησας.» (Εκκλησιαστής 9:9) Το να επιπλήττη κανείς συνεχώς τη γυναίκα του να βρίσκη λάθη και να παραπονήται για όσα αυτή κάνει ή για όσα δεν μπορεί να κάμη, δεν είναι απόδειξις αγάπης. Να ενθυμήσθε ότι είναι τόσο ερεθιστικό για μια γυναίκα να κατοική μ’ ένα γογγυστή και δύστροπο άνδρα όσο είναι και για έναν άνδρα να υποφέρη την ακατάπαυστη φλυαρία μιας φιλονείκου και μεμψίμοιρου γυναικός.—Παροιμίαι 19:13· 27:15.

Όλα τα προβλήματα που προκαλούν προστριβή στην έγγαμη ζωή θα εξαφανισθούν αν ακολουθηθούν οι απλές συμβουλές της Γραφής. Εσείς γυναίκες, καλλιεργήστε ευχάριστες συνήθειες για να συγκρατήτε τους άνδρας, όπως αναφέρεται στις Παροιμίες 31:10-31. Εσείς παιδιά, αναγνωρίζετε τον πατέρα σας ως κεφαλή της οικογενείας και υπακούετε σ’ αυτόν. Εσείς πατέρες, ‘κυβερνάτε καλώς τον οίκον σας’. (Δευτερονόμιον 6:7· 11:18, 19· Εφεσίους 6:1-4· Κολοσσαείς 3:18· 1 Τιμόθεον 3:2-5) Κανείς δεν είναι τέλειος· όλοι κάνομε λάθη. Ας είμαστε λοιπόν ταπεινοί, ας ζητούμε συγχώρησι ο ένας από τον άλλον, και ο ήλιος ας μη δύη επί τον παροργισμόν μας.—Εφεσίους 4:26.

Αληθινά, η Γραφή περιέχει τις πιο αξιόλογες συμβουλές και διδασκαλίες για το ζήτημα του γάμου από όλα τα ανθρώπινα βιβλία. Εκτός τούτου, μας μιλεί για τον δίκαιο νέο κόσμο του Θεού που σύντομα θα ξεκαθαρίση όλη τη δαιμονική εξουσία και την πονηρή της επιρροή πάνω στη συζυγική ζωή. Τι ένδοξες ευκαιρίες βρίσκονται μπροστά σ’ εκείνους που θα επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα! Σεις λοιπόν που είσθε τώρα έγγαμοι και έχετε την προσδοκία και ελπίδα να ζήσετε στον νέο εκείνο κόσμο—όσο γρηγορώτερα συμμορφωθήτε με τους θεοκρατικούς κανόνας της ζωής, τόσο γρηγορώτερα θα αρχίσετε ν’ απολαμβάνετε τις ευλογίες ενός επιτυχούς γάμου.