-
Ερωτήσεις από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1968 | 1 Δεκεμβρίου
-
-
απρόθυμος να θυσιασθή σε υπακοή στον Θεό και στον πατέρα του, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα μπορούσε να είχε αντισταθή. Τα ότι επέτρεψε να τον δέσουν επιβεβαιώνει την προθυμία του να χρησιμεύση ως θυσία. Εγνώριζε ότι ο Ιεχωβά είχε κάμει το θαύμα ν’ αποκαταστήση τις δυνάμεις αναπαραγωγής των γονέων του, κι έτσι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εστήριζε την ελπίδα του στην ανάστασι όπως και ο πατέρας του.—Εβρ. 11:19.
Ακόμη και αν ένα άτομο είναι πρόθυμο να χρησιμεύση ως θυσία, θα μπορούσαν να προκύψουν βίαιες ακούσιες αντιδράσεις όταν θα εχρησιμοποιείτο μάχαιρα για τη σφαγή. Το δέσιμο των χεριών και των ποδιών του Ισαάκ από τον Αβραάμ θα παρεμπόδιζε ή θα κρατούσε κάτω από έλεγχο μια τέτοια ακουσία αντίδρασι. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Δρ Έντερσχαϊμ, περιγράφοντας τη θυσία ενός αμνού στην αυλή του ναού του Ηρώδου γράφει: «Κατόπιν ο ιερεύς ο οποίος θα εκτελούσε την θυσία, περιστοιχισμένος από τους βοηθούς του, έδεσε τον αμνό στον δεύτερο κρίκο της βορείας πλευράς του θυσιαστηρίου. . . . Το θύμα εκρατείτο από τα πόδια δεμένα, το εμπρόσθιο και τα οπίσθιο κάθε πλευράς δεμένα μαζί.» (Ο Ναός, σελ. 132) Και ο πραγματικός «Αμνός του Θεού», ο οποίος προεσκιάσθη από την θυσία του Αβραάμ, είχε καρφωθή στο ξύλον του μαρτυρίου μολονότι προσέφερε τον εαυτόν του ως θυσία εκουσίως.—Ιωάν. 1:29· Εβρ. 10:9, 10.
-
-
Τα Οστά του ΠέτρουΗ Σκοπιά—1968 | 1 Δεκεμβρίου
-
-
Τα Οστά του Πέτρου
♦ Στο έτος 1939 οι ανασκαφές του Βατικανού κάτω από την αγία τράπεζα του Αγ. Πέτρου στη Ρώμη άρχισαν ν’ αποκαλύπτουν μια σειρά τάφων. Αλλά η πρώτη αναγγελία έγινε μόλις στο 1949, μετά δέκα χρόνια, οπότε ο Πάπας Πίος Ι 2 εδήλωσε ότι ανακαλύφθηκε κάλπη περιέχουσα τα λείψανα του αποστόλου Πέτρου και ότι οι Ρωμαιοκαθολικοί πρέπει να έχουν την «ηθική πεποίθησι» να πιστεύουν ως γνήσια αυτά τα λείψανα. Αργότερα, όμως, τα οστά της κάλπης κατεδείχθη ότι ήσαν μιας γυναικός. Κατόπιν, μια αρχαιολόγος του Βατικανού, η Καθηγήτρια Μαργαρίτα Γουαρδούση, είπε ότι οι αναγραφές στους τοίχους κάτω από την αγία τράπεζα υποδεικνύουν ένα κοίλωμα ως τον τόπο ταφής του Πέτρου. Αλλ’ είχε λεχθή ενωρίτερα στον πάπα ότι η κρύπτη και το κιβώτιο, που ήσαν μέσα, ήσαν κενά. Ύστερ’ από λίγον καιρό παραδόξως παρουσιάσθηκαν δύο εργάται και είπαν ότι ανεύρον διάφορα οστά στην κρύπτη χωρίς να το γνωρίζουν οι αρχαιολόγοι του Βατικανού. Αυτά τα οστά ο Πάπας Παύλος τον Ιούλιο εχαρακτήρισε ως τα οστά του αποστόλου Πέτρου. Οι Ευρωπαίοι αρχαιολόγοι, που γνωρίζουν τις ανασκαφές του Βατικανού, παραμένουν προσωπικά και δημοσίως, όπως φυσικά εννοείται, σκεπτικοί και σιωπηλοί.
-
-
«Αστήρ Διαφέρει Αστέρος»Η Σκοπιά—1968 | 1 Δεκεμβρίου
-
-
«Αστήρ Διαφέρει Αστέρος»
♦ Αποδεικνύοντας ένα σημείο σχετικά με τα πνευματικά σώματα σε αντίθεσι με τα σάρκινα σώματα, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Άλλη δόξα είναι του ηλίου, και άλλη δόξα της σελήνης, και άλλη δόξα των αστέρων διότι αστήρ διαφέρει αστέρος κατά την δόξαν.» (1 Κορ. 15:41) Πόσο αληθινά είναι τα λόγια του Παύλου! Μόνο η ποικιλία των μεγεθών μεταξύ των αστέρων το αποδεικνύει αυτό. Το 1966 ελέχθη ότι ο αστήρ με τη μεγαλύτερη διάμετρο, Έψιλον Αουριγκία Β, είχε διάμετρο 2.500 εκατομμύρια μίλια. Αυτό θα επέτρεπε στον ήλιο και στους πλανήτες μας ακόμη και έως τον Κρόνο να εγκατασταθούν μέσα σ’ αυτόν. Εν τούτοις, ο μικρότερος ως τότε γνωστός αστήρ είχε διάμετρο μόνο τη μισή από τη διάμετρο της σελήνης μας.
Διαφέρουν επίσης πολύ ως προς την λαμπρότητα; Απολύτως! Αν όλοι οι αστέρες στο σύμπαν εθεωρούτο από την ίδια απόστασι, ο Σ. Ντοράντους θα ήταν 300.000 ως 500.000 φορές λαμπρότερος από τον ήλιο μας, που είναι επίσης ένας αστήρ. Σε αντίθεσι, ανεκαλύφθη ένας μικροσκοπικός κόκκινος αστήρ ο οποίος θα είχε το 1/2.000.000 της λαμπρότητος του ηλίου.
-
-
Η Υδρογονική Βόμβα και η Βλάβη του ΘυρεοειδούςΗ Σκοπιά—1968 | 1 Δεκεμβρίου
-
-
Η Υδρογονική Βόμβα και η Βλάβη του Θυρεοειδούς
♦ Δεκαεπτά από τα 19 παιδιά της νήσου Ρόγκελαπ του Ειρηνικού, ηλικίας δέκα ετών και κάτω, όταν εξερράγη μια υδρογονική βόμβα στην παρακείμενη νησίδα Μπικίνι, το 1954, απέκτησαν ανωμάλους θυρεοειδείς αδένας. Όλ’ αυτά νοσηλεύονται με εκχύλισμα θυρεοειδούς για την αποτροπή της περαιτέρω αναπτύξεως της νόσου.
-