Τι Ο Θεός Έχει στον Νουν Του;

 1. Ποιος είχε την έγκυρη απάντησι στην ερώτησι: «Ποιος γνωρίζει τι έχει στον νουν του ο Θεός;» και ποια απάντησι έδωσε;

ΟΤΑΝ μιλούμε, σε ανθρώπους για τους σκοπούς του Θεού όσον αφορά το ανθρώπινο γένος, συχνά ακούμε την ερώτησι, «Ποιος γνωρίζει;» Αυτή την ιδία ερώτησι έκαμε ένας διάσημος άνθρωπος πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια. Ερώτησε: «Τις εγνώρισε τον νουν του Ιεχωβά;» (1 Κορ. 2:16, ΜΝΚ) Αλλ’ αυτός ο άνθρωπος είχε την έγκυρη απάντησι σ’ αυτή την ερώτησί του. Ήταν ενδεδειγμένος να απαντήση λόγω δύο σοβαρών γεγονότων: (1) Ήταν ένας βαθύς μελετητής όλων των Εβραϊκών Γραφών, ένας ειδήμων στο νόμο του Θεού, που είχε δοθή στον Ισραήλ. (2) Διατηρούσε μια θέσι εγγύτητος προς τον Θεό, την οποία λίγοι μόνο απήλαυσαν, δηλαδή, τη θέσι τού να είναι ένας από τους δώδεκα αποστόλους του Κυρίου Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού. Μολονότι έδειξε ότι κανείς δεν μπορεί να γνωρίζη όλα όσα έχει ο Ιεχωβά στον νουν, απήντησε στην ερώτησι με τα εξής λόγια: « “Εκείνα τα οποία οφθαλμός δεν είδε, και ωτίον δεν ήκουσε, και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν, τα οποία ο Θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας αυτόν.” Εις ημάς δε ο Θεός απεκάλυψεν αυτά δια του πνεύματος αυτού· επειδή το πνεύμα ερευνά τα πάντα, και τα βάθη του Θεού.»—1 Κορ. 2:9, 10.

 2. (α) Πόσο ενδιαφέρεται ο Ιεχωβά να επικοινωνήση με τους ανθρώπους; (β) Ποια συμβουλή για την κατανόησι του νοός του Θεού δίνει ο Ιησούς, και πώς ακολουθούμε αυτή τη συμβουλή, με ποιο αποτέλεσμα;

² Ο Ιεχωβά, ο Θεός της Γραφής, ο Θεός του έθνους Ισραήλ και ο Θεός του Ιησού Χριστού και των ακολούθων του, είναι ένας μεταδοτικός Θεός. Ενδιεφέρετο τόσο να επικοινωνήση με το ανθρώπινο γένος ώστε απέστειλε από τον ουρανό στη γη τον ίδιο τον Υιό του, τον προσφιλέστερό του, για ν’ αποκαλύψη τους σκοπούς του Θεού στο ανθρώπινο γένος. Γι’ αυτό ο ανωτέρω απόστολος είπε, επίσης, στους συγ-Χριστιανούς του: «Ημείς όμως έχομεν τον νουν του Χριστού.» (1 Κορ. 2:16) Μέσω του λόγου του Ιεχωβά, που αποτελεί ένα υπόμνημα επικοινωνίας του με το έθνος Ισραήλ και της επικοινωνίας του έκτοτε μέσω του Ιησού Χριστού, μπορούμε να διακρίνωμε τι έχει στον νουν του ο Θεός. Ο Θεός μάς διατάσσει: «Ερωτάτε με δια τα μέλλοντα περί των υιών μου, και περί του έργου των χειρών μου προστάξατέ με.» (Ησ. 45:11) Ο Ιησούς συμβουλεύει: «Αιτείτε, και θέλει σας δοθή· ζητείτε, και θέλετε ευρεί· κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή· διότι πας ο αιτών λαμβάνει, και ο ζητών ευρίσκει, και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή.» (Ματθ. 7:7, 8) Αυτό σημαίνει να ερευνούμε τον Λόγο του Θεού και να ζητούμε τα διατί και τα διότι των πραγμάτων, τα οποία ο Θεός λέγει και κάνει. Δεν είναι ένας Θεός μακράν, ένας Θεός απών, ούτε και αναμένει από μας να ενεργούμε δίχως να γνωρίζωμε τον νουν του επί των πραγμάτων. Και μια πάρα πολύ ενθαρρυντική και χαροποιός ανακάλυψις, όταν ερευνούμε τον νουν του Ιεχωβά καθώς μας τον αποκαλύπτει στον Λόγο του, είναι ότι οι προθέσεις του για μας είναι καλές κι εντελώς για το καλό μας.

 3. Πώς η προφητεία που έδωσε ο Θεός μέσω του Ησαΐα μάς βοηθεί να λάβωμε την απάντησι για το τι έχει ο Θεός στον νουν του;

³ Μια έξοχη γραμμή για να έχωμε υπ’ όψι μας στην έρευνά μας για την ερώτησι, «Τι έχει στον νουν του ο Θεός;» εδόθη τον όγδοο αιώνα π.Χ. από τον Θεό, μέσω του προφήτου του Ησαΐα. Εξετάζοντας αυτή την προφητεία, πληροφορούμεθα τους λόγους και τους σκοπούς για τα βήματα, τα οποία κάνει ο Ιεχωβά, για να μας αποκαλύψη τον νουν του με σαφήνεια, η οποία δεν μας αφήνει καμμιά αμφιβολία για την κατάλληλη πορεία που πρέπει να ληφθή.

ΓΙΑΤΙ ΟΜΙΛΕΙ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ

 4. (α) Ποια ήταν η κατάστασις του Ισραήλ τον καιρό της προφητείας του Ησαΐα; (β) Τι λέγει σ’ αυτούς ο Ιεχωβά εις Ησαΐαν 48:14, 15;

⁴ Την εποχή που εδόθη η προφητεία, ο Ισραήλ ζούσε στη Γη της Επαγγελίας. Η Βαβυλών δεν ήταν ακόμη η Τρίτη Παγκόσμιος Δύναμις. Ούτε καν είναι ακόμη μια σοβαρή απειλή για την κυρίαρχη θέσι της Ασσυρίας. Αλλά ο Θεός είχε προείπει ότι, λόγω των αμαρτιών του Ισραήλ, θα επέτρεπε να οδηγηθούν αυτοί αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα. Πριν ακόμη πάνε στην αιχμαλωσία, τους ενθαρρύνει, εις Ησαΐαν 48, εδάφια 1 ως 13, υπενθυμίζοντάς τους ότι αυτός είναι ο Δημιουργός του ουρανού και της γης, ο ίδιος Θεός από την αρχή ως το τέλος, και ότι δεν έχει λησμονήσει τον λαό του. Τους λέγει ότι χάριν του εαυτού του θα ενεργήση εναντίον της Βαβυλώνος για να τους απελευθερώση. Δεν θα επιτρέψη να τον βλασφημήσουν με το ν’ αποφύγη να εκπληρώση αυτό που υπόσχεται, ούτε και θα δώση τη δόξα του σε οποιονδήποτε ψευδή θεό. Δηλώνει:

 5. Τι εννοεί ο Ιεχωβά με τους λόγους του εις Ησαΐαν 48:14, 15;

⁵ «Συνάχθητε, πάντες σεις, και ακούσατε· τις εκ τούτων ανήγγειλε ταύτα; Ο Ιεχωβά ηγάπησεν αυτόν· όθεν θέλει εκπληρώσει το θέλημα αυτού επί την Βαβυλώνα, και ο βραχίων αυτού θέλει είσθαι επί τους Χαλδαίους. Εγώ, εγώ ελάλησα· ναι, εκάλεσα αυτόν· έφερα αυτόν, και εγώ θέλω ευοδώσει την οδόν αυτού.» (Ησ. 48:14, 15, ΜΝΚ) Τι εννοεί ο Ιεχωβά με αυτούς τους λόγους; Στην πραγματικότητα λέγει: ‘Ποιος μεταξύ αυτών των ψευδών θεών του ειδωλολατρικού κόσμου έχει προείπει αυτά τα πράγματα σχετικά με την πτώσι της Βαβυλώνος και την απελευθέρωσι του λαού μου από τον Κύρο τον Πέρση; Τον Κύρο έχω αγαπήσει λόγω του έργου εναντίον της Βαβυλώνος, το οποίο είχα υπ’ όψι μου να εκτελέση αυτός, θα κάμη αυτό που μ’ ευχαριστεί εναντίον αυτής της πονηρής πόλεως. Ο βραχίων του θα είναι επάνω στους Χαλδαίους με μια ισχύ στην οποία δεν μπορούν ν’ αντισταθούν’.

 6. Γιατί ο Ιεχωβά ομιλεί εκ των προτέρων, όπως το εκφράζει στα εδάφια Ησαΐας 48:16;

⁶ Ο Κύρος δεν εγνώριζε ωσότου εκυρίευσε τη Βαβυλώνα και ο Δανιήλ μπόρεσε να του δείξη την προφητεία του Ησαΐα ότι είχε χρησιμοποιηθή από τον Ιεχωβά για να κυριεύση τη Βαβυλώνα και να υποτάξη τους Χαλδαίους. Αυτός ο ίδιος ο Θεός το προλέγει, και λέγει: «Πλησιάσατε προς εμέ, ακούσατε τούτο· απ’ αρχής δεν ελάλησα εν κρυπτώ· εξότου έγεινε τούτο, εγώ ήμην εκεί.» (Ησ. 48:16) Ο Ιεχωβά δεν φοβείται να το προφητεύση αυτό εκ των προτέρων. Δεν το προλέγει κρυφά ώστε κανείς να μη μπορεί αργότερα να αποδείξη ότι πράγματι το προείπε αυτό. Γνωρίζει τι θα κάμη και το προλέγει εκ των προτέρων ώστε ο λαός του την εποχή εκείνη καθώς και εμείς σήμερα να είμεθα βέβαιοι ότι αυτός είναι ο αληθινός Θεός, και να μπορούμε να εμπιστευώμεθα σ’ αυτόν ότι θα εκπληρώση τους δηλωμένους σκοπούς του. Κατόπιν λέγει στον Ισραήλ:

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΚΟΠΟΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ

 7. Πώς ο Ιεχωβά κάνει έκκλησι στον Ισραήλ εις Ησαΐαν 48:17-19;

⁷ «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά, ο Λυτρωτής σου, ο Άγιος του Ισραήλ· Εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός σου, ο διδάσκων σε δια την ωφέλειάν σου, ο οδηγών σε δια της οδού δι’ ης έπρεπε να υπάγης. Είθε να ήκουες τα προστάγματά μου! τότε η ειρήνη σου ήθελεν είσθαι ως ποταμός, και η δικαιοσύνη σου ως κύματα θαλάσσης· και το σπέρμα σου ήθελεν είσθαι ως η άμμος, και τα έκγονα της κοιλίας σου ως τα λιθάρια αυτής· το όνομα αυτού δεν ήθελεν αποκοπή, ουδέ εξαλειφθή απ’ έμπροσθεν μου.»—Ησ. 48:17-19, ΜΝΚ.

 8. Πώς ο Ιεχωβά δείχνει στα εδάφια Ησαΐας 48:17-19, ποιοι είναι πραγματικά οι σκοποί και οι επιθυμίες του για τον λαό του;

⁸ Έτσι οι Ισραηλίται μπορούν να ιδούν ότι ο Θεός πρόκειται να τους ελευθερώση από τη Βαβυλώνα. Αποκαλεί τον εαυτό του Λυτρωτή των. Γνωρίζοντας τούτο εκ των προτέρων, ο Ιεχωβά δείχνει ότι η εγκάρδια επιθυμία του είναι, όπως οι Ισραηλίται αποφύγουν την αιχμαλωσία και τον εκτοπισμό από τη γενέτειρά τους με το να προσέξουν στις εντολές του. Κατόπιν, αντί να έλθη επάνω τους συμφορά από τη Βαβυλώνα, μπορούν να έχουν ειρήνη και ευημερία τόσο πλήρως, βαθιά και άφθονα όσο ένας ποταμός. Οι πράξεις των δικαιοσύνης μπορούν να είναι αναρίθμητες όπως τα κύματα της θαλάσσης. Ο Ιεχωβά είχε υποσχεθή στον προπάτορά τους Αβραάμ ότι θα έκανε το σπέρμα του αναρίθμητο όπως οι κόκκοι της άμμου της παρά το χείλος της θαλάσσης. Πόσο μεγάλη είναι η αγάπη του γι’ αυτούς και πόσο καλός ο σκοπός του γι’ αυτούς! Κάνει έκκλησι στην αγάπη τους ως ο Μόνος, ο οποίος πραγματικά ενδιαφέρεται γι’ αυτούς, διδάσκοντάς τους πώς να ωφεληθούν οι ίδιοι, οδηγώντας τους φιλόστοργα στην οδό, στην οποία έπρεπε να βαδίσουν. Ω, αν μπορούσαν μόνο να προσέξουν! Δεν επιθυμεί την αποκοπή και την εξαφάνισί τους από εμπρός του. Προγνωρίζει όμως ότι είναι στασιαστικοί και δεν θ’ ακολουθήσουν τη διδασκαλία και την ηγεσία του και πρέπει να εκπαιδευθούν. Ωστόσο, ο Ιεχωβά είναι τόσο καλοκάγαθος προς αυτούς ώστε δεν μπορεί να τους εγκαταλείψη ολοσχερώς. Τα επόμενα λόγια του θ’ αποδειχθή ότι αποτελούν ένα φως ελπίδος στη διάρκεια της αιχμαλωσίας των:

 9. Τι λέγει κατόπιν στο λαό του για να μη χάσουν την ελπίδα τους ως αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα;

⁹ «Εξέλθετε εκ της Βαβυλώνος, φεύγετε από των Χαλδαίων, μετά φωνής αλαλαγμού αναγγείλατε, διακηρύξατε τούτο, εκφωνήσατε αυτό έως εσχάτου της γης, είπατε, Ο Ιεχωβά ελύτρωσε τον δούλον αυτού Ιακώβ. Και δεν εδίψησαν, ότε ωδήγει αυτούς δια της ερήμου· έκαμε να ρεύσωσι δι’ αυτούς ύδατα εκ πέτρας· και έσχισε την πέτραν, και τα ύδατα έρρευσαν.»—Ησ. 48:20, 21, ΜΝΚ.

10. Μήπως ο Ιεχωβά τούς έδωσε αυτή την ελπιδοφόρο προφητεία για να τους παροτρύνη να στασιάσουν εναντίον της Βαβυλώνος στη διάρκεια της αιχμαλωσίας των;

¹⁰ Επομένως, αυτούς τους απογόνους του αγαπητού του δούλου Ιακώβ δεν τους εγκαταλείπει σε πλήρη απελπισία. Φυσικά, η Βαβυλών δεν πρόκειται ν’ ανοίξη τις φυλακές της οικειοθελώς για ν’ αφήση τους Ισραηλίτας να φύγουν, και ούτε είναι θέλημα του Ιεχωβά γι’ αυτούς να διαρρήξουν τη φυλακή για να προσπαθήσουν να φύγουν από τη Βαβυλώνα πριν από την πτώσι της. Μέσω του προφήτου του Ιερεμία (25:11-14) τους λέγει αργότερα ότι δεν μπορούν να επιστρέψουν στη γενέτειρά τους προτού αυτή παραμείνη έρημη επί εβδομήντα χρόνια. Έτσι οφείλουν να αναμείνουν τον Ιεχωβά μέσω του Κύρου, τον οποίον είχε αγαπήσει ως ελευθερωτή των.

11. (α) Πώς το γεγονός ότι ο Ιεχωβά προφητεύει εκ των προτέρων καταλήγει στο να μεγαλύνη το όνομά του; (β) Πώς εξεδήλωσε ο Ιεχωβά τη μεγάλη του αγάπη προς εκείνους, οι οποίοι παρέστησαν μάρτυρες των ισχυρών πράξεών του και οι οποίοι ήσαν σε ειρηνικές σχέσεις μαζί του; (γ) Ποια ήταν η στάσις του προς τους απειθείς και ειδικά προς τη Βαβυλώνα;

¹¹ Το γεγονός ότι το προλέγει αυτό θα έχη ως αποτέλεσμα την εξύψωσι του ονόματός του, διότι, όταν η Βαβυλών πραγματικά έπεσε, η είδησις της πτώσεώς της μετεδόθη σε όλη τη Μηδο-Περσική αυτοκρατορία, και οι Ισραηλίται μπορούσαν να το πουν σε άλλους και να εξηγήσουν γιατί έπεσε η Βαβυλών κι έτσι να μην επιτρέψουν ν’ αποδώση ο λαός όλη την τιμή της πτώσεως της σ’ ένα άνθρωπο. Έτσι, εκτός από το Λόγο του είχε και μάρτυρες των πράξεων και των σκοπών του, ακριβώς όπως έχει επί της γης σήμερα. Η αγάπη του για όσους επωφελήθηκαν από την απελευθέρωσι επεδείχθη από το γεγονός ότι τους ωδήγησε πίσω μέσα από ερημωμένα εδάφη, και εν τούτοις εφρόντισε γι’ αυτούς, βγάζοντάς τους και νερό από ένα βράχο και φροντίζοντας, όπως επιστρέψουν ασφαλώς στην Ιερουσαλήμ. Η αγαθότης του Ιεχωβά για το λαό του ήταν πραγματικά ασύγκριτη. Αλλά δεν μπορούσε να βρίσκεται σε ειρηνικές σχέσεις μ’ εκείνους, οι οποίοι, μεταξύ αυτών, είχαν παραβή τις εντολές του, και ιδιαιτέρως όχι με την πονηρή Βαβυλώνα.—Ησ. 48:22.

12. (α) Ήσαν κατ’ ανάγκην πονηροί εκείνοι που παρέμειναν στη Βαβυλώνα; Δώστε ένα παράδειγμα. (β) Τι μπορούσαν να κάνουν για την αποκατάστασι του ναού όσοι δεν ήσαν σε θέσι να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ;

¹² Όταν ήλθε η πτώσις της Βαβυλώνος, μερικοί Ισραηλίται δεν επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ· αλλ’ αυτοί δεν εθεωρήθησαν κατ’ ανάγκην πονηροί, όπως, παραδείγματος χάριν, ο ηλικιωμένος Δανιήλ. Αν δεν ήταν ευχάριστο για μερικούς να εγκαταλείψουν τη Βαβυλώνα, μπορούσαν να ενεργήσουν σύμφωνα με τις υποδείξεις του διατάγματος του Κύρου και να συνεισφέρουν χρυσό, άργυρο, εμπορεύματα και κατοικίδια ζώα σ’ εκείνους, οι οποίοι πράγματι επέστρεφαν και μπορούσαν, επίσης, να στείλουν μια εθελουσία προσφορά για τον οίκο του αληθινού Θεού, ο οποίος ήταν στην Ιερουσαλήμ.—Εσδρας 1:2-4.

ΓΙΑΤΙ ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΝΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΘΗ Ο ΛΑΟΣ ΤΟΥ

13. Μέχρι ποίου σημείου είχε φθάσει η πονηρία της Ιερουσαλήμ την εποχή της πτώσεως της στη Βαβυλώνα το 607 π.Χ.;

¹³ Η Ιερουσαλήμ εκπροσωπούσε το όνομα του Θεού, αλλά στις ημέρες του Ησαΐα απεδείχθησαν στασιαστικοί. Όταν η Ιερουσαλήμ εκυριεύθη από τη Βαβυλώνα το 607 π.Χ., ο Θεός εγνώριζε, ότι η πονηρία των θα ηύξανε ως το σημείο που η υπομονή του Ιεχωβά μαζί τους θα εξηντλείτο και θα εχρειάζετο να υποβληθούν σε διαπαιδαγώγησι. Τους προειδοποιεί:

14. Πώς περιγράψει ο Ιεχωβά την ενέργεια διαπαιδαγωγήσεως, την οποία θα αναλάβη έναντι της Ιερουσαλήμ στα εδάφια Ησαΐας 51:17-20;

¹⁴ «Εξεγέρθητι, εξεγέρθητι, ανάστηθι, Ιερουσαλήμ, ήτις έπιες εκ της χειρός του Ιεχωβά το ποτήριον του θυμού αυτού· έπιες, εξεκένωσας και αυτήν την τρυγίαν του ποτηρίου της ζάλης. Εκ πάντων των υιών τους οποίους εγέννησε, δεν υπάρχει ο οδηγών αυτήν· ουδέ είναι, εκ πάντων των υιών τους οποίους εξέθρεψεν, ο πιάνων αυτήν εκ της χειρός. Τα δύο ταύτα ήλθον επί σε· τις θέλει σε συλλυπηθή; ερήμωσις και καταστροφή, και πείνα και μάχαιρα· δια τίνος να σε παρηγορήσω; Οι υιοί σου απενεκρώθησαν· κοίτονται επ’ άκρου πασών των οδών, ως άγριος ταύρος εν δικτύοις· είναι πλήρεις του θυμού του Ιεχωβά, της επιτιμήσεως του Θεού σου.»—Ησ. 51:17-20, ΜΝΚ.

15. (α) Γιατί κανείς από τους υιούς της Ιερουσαλήμ δεν μπορούσε να την ανασηκώση; (β) Ποια ήσαν τα «δύο πράγματα», τα οποία θα έπινε τι Ιερουσαλήμ; (γ) Σε ποιους εσφαλμένα έκαμε έκκλησι, με ποιο αποτέλεσμα;

¹⁵ Ο Θεός εχρησιμοποίησε τη Βαβυλώνα για να επιβάλη αυτή τη διαπαιδαγώγησι. Η Ιερουσαλήμ είχε ζαλισθή από το ποτήριον του θυμού του και κανείς από τους κατοίκους της δεν μπορούσε να την βοηθήση να ορθοποδήση. Ούτε και οι ολίγοι δίκαιοι ανάμεσά της, όπως ο Ιεζεκιήλ, ο Δανιήλ και οι τρεις Εβραίοι στενοί σύντροφοί του, δεν μπορούσαν να σταματήσουν το ζάλισμά της και να τη βοηθήσουν να σταθή στα πόδια της. Τα δύο πράγματα, τα οποία θα έπινε η Ιερουσαλήμ από το ποτήριον του θυμού του Ιεχωβά ήσαν σε ζεύγη: (1) Ερήμωσις και καταστροφή, (2) πείνα και μάχαιρα. Στη διάρκεια της δεκαοκταμήνου πολιορκίας της από τον Ναβουχοδονόσορ υπέφερε την εσχάτη πείνα, τη μάχαιρα του Βαβυλωνιακού πολέμου, κατάρρευσι της κυβερνήσεως και της αμύνης της και λεηλασία από τους ειδωλολάτρας κατακτητάς. Η Αίγυπτος, προς την οποία έκαμε έκκλησι, δεν μπορούσε να τη βοηθήση, και όσοι ήσαν μέσα λιποθυμούσαν από αδυναμία και εξάντλησι. Ενθαρρυντικά, όμως, ο Ιεχωβά προλέγει το τέλος της μεθυστικής αυτής πείρας:

16. Στα εδάφια Ησαΐας 51:21-23, τι είπε ο Ιεχωβά σχετικά με μια αλλαγή στην προσφορά του ποτηρίου του θυμού του;

¹⁶ «Όθεν, άκουε τώρα τούτο, τεθλιμμένη, και μεθύουσα, πλην ουχί εξ οίνου· ούτω λέγει ο Κύριός σου, ο Ιεχωβά, και ο Θεός σου, ο δικολογών υπέρ του λαού αυτού· Ιδού, έλαβον εκ των χειρών σου το ποτήριον της ζάλης, την τρυγίαν του ποτηρίου του θυμού μου· δεν θέλεις πλέον πίει αυτό του λοιπού και θέλω βάλει αυτό εις την χείρα των καταθλιβόντων σε, οίτινες είπον προς την ψυχήν σου, Κύψον, δια να περάσωμεν· και συ έβαλες το σώμά σου ως γην, και ως οδόν, εις τους διαβαίνοντας.»—Ησ. 51:21-23, ΜΝΚ.

17. (α) Πώς τα εδάφια Ησαΐας 51:21-23 εξηγούν γιατί ο Ιεχωβά επέτρεψε να υποφέρη ο λαός του; (β) Πόσο χαμηλά κατέβασε την Ιερουσαλήμ η Βαβυλών, συμβολικά;

¹⁷ Αυτό εξηγεί γιατί ο Ιεχωβά της επέτρεψε να οδηγηθή σε αιχμαλωσία. Ωφείλετο στο ότι αυτή, ως πρωτεύουσα του λαού του, έλαβε την ηγεσία στην αντίθεσι προς αυτόν αντί να συμφωνήση μαζί του και να υπακούση σ’ αυτόν με αγάπη κι εμπιστοσύνη. Η διαπαιδαγώγησίς του, όμως, θα έληγε και ο θυμός του θα μετεστρέφετο από την Ιερουσαλήμ και θα κατηυθύνετο κατά της Βαβυλώνος και των συμμάχων της, οι οποίοι είχαν εξερεθίσει και ταπεινώσει την Ιερουσαλήμ σε σημείο που να την κάνουν, σαν να πούμε, να ξαπλωθή κάτω πρηνής και να ισοπεδωθή ώστε να μπορούν να βαδίσουν βαριά επάνω της όπως επάνω σ’ ένα δρόμο πόλεως. Όταν αυτό έλαβε χώραν το 607 π.Χ., τα έθνη άρχισαν να πατούν επάνω στην Ιερουσαλήμ. Τότε άρχισαν οι επτά καιροί των Εθνών, για να συνεχίσουν ως το 1914 μ.Χ.—Λουκ. 21:24· Δαν. 4:16, 23, 25, 32.a

18. Πότε αφηρέθη το ποτήριον του θυμού από τα χέρια της Ιερουσαλήμ και ποια εντολή άρχισε τότε να εφαρμόζεται σ’ αυτήν;

¹⁸ Το ποτήριον του θυμού του Ιεχωβά αφηρέθη από τα χέρια της Ιερουσαλήμ και ετέθη στα χέρια της Βαβυλώνος το 539 π.Χ. Δύο χρόνια αργότερα, το 537 π.Χ., ο Κύρος εξέδωκε το διάταγμά του, που απελευθέρωνε τους Ισραηλίτας. Την εποχή εκείνη η προφητεία, την οποία είχε εμπνεύσει ο Ιεχωβά διακόσια χρόνια προηγουμένως, άρχισε να εφαρμόζεται: «Εξεγέρθητι, εξεγέρθητι, ενδύθητι την δύναμίν σου, Σιών· ενδύθητι τα ιμάτια της μεγαλοπρεπείας σου, Ιερουσαλήμ, πόλις αγία· διότι του λοιπού δεν θέλει πλέον εισέλθει εις σε ο απερίτμητος και ακάθαρτος. Εκτινάχθητι το χώμα· σηκώθητι, κάθησον, Ιερουσαλήμ· λύσον τα δεσμά από του τραχήλου σου, αιχμάλωτος θυγάτηρ της Σιών.»—Ησ. 52:1, 2.

19. (α) Σε ποια κατάστασι θα διεφύλατε ο Θεός τη Σιών μετά την αποκατάστασί της; (β) Αποκατεστάθη τώρα η δυναστεία των βασιλέων της γραμμής του Δαβίδ στο θρόνο, ή τι έγινε; (γ) Λόγω του γεγονότος ότι οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ., πώς, μολαταύτα, μπορεί να λεχθή ότι η προφητεία του Ησαΐα επαλήθευσε;

¹⁹ Η Σιών επρόκειτο να ανοικοδομηθή και να γίνη μια ωραία πόλις, όχι πια μια αβοήθητη δούλη στη Βαβυλώνα αλλά ωραία στολισμένη και ενδυναμωμένη για τη λατρεία του Ιεχωβά. Εφόσον ήταν και πάλι «η πόλις του Βασιλέως του μεγάλου» ή η «πόλις του μεγάλου Βασιλέως», όπως την απεκάλεσε ο Ιησούς, έπρεπε να φορέση τα ωραία ενδύματα της βασιλικότητός της. (Ψαλμ. 48:2· Ματθ. 5:35) Επρόκειτο να γίνη μια αγία πόλις· επομένως ήταν ακατάλληλο να εισέρχωνται σ’ αυτή απερίτμητα και ακάθαρτα άτομα. Όσο θα παρέμενε πιστή στον Θεό και θα διατηρούσε την αγιότητά της, κανένας απερίτμητος Εθνικός κατακτητής δεν θα υπερίσχυε αυτής για να την κατεβάση στο χώμα και πάλι. Μολονότι οι βασιλείς της γραμμής του Δαβίδ δεν αποκατεστάθησαν τότε και διαδοχικές παγκόσμιες δυνάμεις ήσκησαν κυριαρχία επάνω της, εν τούτοις, παρέμεινε άθικτη ως η αγία πόλις, το κέντρο λατρείας για τον εκλεκτό λαό του Ιεχωβά, μέχρις ότου τελικά, λόγω στασιασμού, κατεστράφη από τη Ρώμη το έτος 70 μ.Χ. Η προφητεία του Ησαΐα επαλήθευσε, διότι το 52ο κεφάλαιο του Ησαΐα βρίσκει την εκπλήρωσί του στην πραγματική, πλήρη έννοιά του στην ουράνια οργάνωσι του Θεού, την ουράνια Σιών, διότι αυτή είναι η ελευθέρα «άνω Ιερουσαλήμ» και προεσκιάζετο από την επίγεια Σιών ή Ιερουσαλήμ. Διότι, τριάντα επτά έτη πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ., ο Ιεχωβά έκαμε κέντρον της λατρείας του τον πνευματικό ναό, τη Χριστιανική εκκλησία.—Γαλ. 4:26.

20. Ποια αλλαγή θέσεως πρέπει να κάμη η Σιών, και ποια σχέσι θ’ απελάμβανε με τον Ιεχωβά;

²⁰ Εφ’ όσον ευρίσκετο σε δουλεία στη Βαβυλώνα, η Ιερουσαλήμ μπορούσε να καλήται «αιχμάλωτος θυγάτηρ της Σιών», αλλά τώρα δεν επρόκειτο πια να καθήση στο χώμα και να θρηνή, αλλά πρέπει να λάβη ένα εξυψωμένο κάθισμα, να λύση τις ταινίες ή αλυσίδες της αιχμαλωσίας από τον τράχηλό της. Επρόκειτο να εξασκήση την ελευθερία της για να υπηρετή τον Ιεχωβά στην πόλι ναό του. Εκεί ο Ιεχωβά θα κατοικούσε εν μέσω της, όπως προεφητεύθη στα εδάφια Ζαχαρίας 2:7, 10 (ΜΝΚ): «Ω! διασώθητι, Σιών, η κατοικούσα μετά της θυγατρός της Βαβυλώνος. Τέρπου και ευφραίνου, θύγατερ Σιών· διότι, ιδού, εγώ έρχομαι, και θέλω κατοικήσει εν μέσω σου, λέγει ο Ιεχωβά.»

ΠΩΣ Ο ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΠΩΛΗΘΗ ΚΑΙ ΕΛΥΤΡΩΘΗ

21. (α) Για πόσο είχε πωληθή η Σιών στη Βαβυλώνα; (β) Κατά ποιόν τρόπο, λοιπόν, θα εγίνετο μια επανάκτησις;

²¹ Ο Ιεχωβά είχε πωλήσει ή παραδώσει τη Σιών στη Βαβυλώνα για μηδέν λόγω της ανταρσίας της. Επομένως, η Βαβυλών δεν έπρεπε να αισθάνεται, όπως αισθανόταν, ότι είχε διαρκείς διεκδικήσεις επί της Σιών. Ο Ιεχωβά εξηγεί: «Επωλήθητε δια μηδέν, και θέλετε λυτρωθή άνευ αργυρίου.» (Ησ. 52:3) Έτσι ο Θεός δεν επρόκειτο να πληρώση τίποτε ως αντίλυτρο για να κερδίση την ελευθερία της Σιών. Δεν εστοίχισε τίποτε στον Ιεχωβά να την ελευθερώση. Εν τούτοις, έγινε μια επανάκτησις της Σιών, διότι ο Βασιλεύς Κύρος απελύτρωσε τη Σιών οικειοθελώς και ανεγνώρισε τον Ιεχωβά, και ο Ιεχωβά, με τη σειρά του, έδωσε στον Κύρο τον Πέρση τις χώρες τις οποίες κατέκτησε στη θριαμβευτική του πορεία προς τη Βαβυλώνα και ύστερα έδωσε στην Περσία τη χώρα της Αιγύπτου στις ημέρες του γυιού του Κύρου Καμβύση. (Ησ. 43:3, 4) Όλες αυτές ήσαν ειδωλολατρικές χώρες. Όταν ο Κύρος επέτρεψε στους Ισραηλίτας να επιστρέψουν για ν’ ανοικοδομήσουν το ναό στην Ιερουσαλήμ, ο Βασιλεύς Κύρος αποκατέστησε σ’ αυτούς τα σκεύη, τα οποία ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ είχε κλέψει από το ναό του Ιεχωβά, και δεν εζήτησε καμμιά ανταμοιβή.

22. Ποιες προειδοποιήσεις από τον Ιεχωβά και τα αρχεία της ιστορίας αγνόησε η Βαβυλών;

²² Η Βαβυλών δεν είχε δικαιωματικές απαιτήσεις από το λαό του Θεού και γι’ αυτό κατεστράφη διότι τον είχε καταδυναστεύσει. Ο Θεός υπενθυμίζει προηγούμενες περιπτώσεις καταδυναστεύσεως στο εδάφιο Ησαΐας 52:4, όταν λέγη: «Ο λαός μου κατέβη το πρότερον εις την Αίγυπτο δια να παροικήση εκεί, και οι Ασσύριοι αναιτίως κατέθλιψαν αυτούς.» Η Βαβυλών δεν εδιδάχθη ένα μάθημα από την ιστορία για την ενέργεια του Θεού όταν απελευθέρωσε τον Ισραήλ από τους Αιγυπτίους. Αγνόησε το ιστορικό γεγονός της σφαγής από τον Θεό 185.000 ανδρών του Ασσυριακού στρατού, ο οποίος απείλησε την Ιερουσαλήμ και της ανατροπής της Ασσυρίας στους Μήδους και Χαλδαίους το 633 μ.Χ. περίπου, αφού η Ασσυρία, χωρίς αιτία, είχε ανατρέψει το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ, ξερρίζωσε το λαό κι εγκατέστησε ως κατοίκους και πάλι στη χώρα ειδωλολάτρες από ξένες χώρες.

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΤΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΣΕ ΣΕΒΑΣΜΟ

23. (α) Εφόσον η Βαβυλών ήταν τόσο πονηρή, γιατί ο Ιεχωβά ενδιεφέρετο γι’ αυτήν, και ποια κατάστασι έβλεπε σ’ αυτήν; (β) Τι θα έπρεπε να φοβηθή η Βαβυλών, αλλά, αντιθέτως, τι έπραξε;

²³ Λόγω αυτών των πραγμάτων, ποιο ενδιαφέρον θα είχε ο Ιεχωβά για τη Βαβυλώνα; Ο ίδιος απαντά: «Τώρα λοιπόν, τι έχω να κάμω εδώ, λέγει ο Ιεχωβά, επειδή ο λαός μου ελήφθη δια μηδέν; οι εξουσιάζοντες επ’ αυτού κάμνουσιν αυτόν να ολολύζη, λέγει ο Ιεχωβά· και το όνομά μου βλασφημείται πάντοτε καθ’ ημέραν. Δια τούτο ο λαός μου θέλει γνωρίσει το όνομά μου· δια τούτο θέλει γνωρίσει εν εκείνη τη ημέρα ότι εγώ είμαι ο λαλών· ιδού, εγώ.» (Ησ. 52:5, 6, ΜΝΚ) Έτσι ο Ιεχωβά είχε υπ’ όψι του να βρη μια παρόμοια κατάστασι υφισταμένη στη Βαβυλώνα όπως είχε προηγουμένως βρει στην αρχαία Αίγυπτο και Ασσυρία. Η υπερηφάνεια και καυχησιολογία της Βαβυλώνος εναντίον της Ιερουσαλήμ, ειδικώς εφόσον αυτό αντανακλούσε πάνω στο όνομά του, δεν πέρασε απαρατήρητη από αυτόν και ήταν δεσμευμένος να απαντήση, διότι οι Βαβυλώνιοι δεν εφοβήθησαν ότι και αυτοί θα μπορούσαν να αμαρτάνουν εναντίον του αληθινού Θεού ακόμη πιο σοβαρά από το λαό του, τον οποίον ο Θεός επώλησε σ’ αυτούς για τίποτε, προσθέτοντας στο αμάρτημά τους, το οποίο ήδη υπήρχε, και την ειδωλολατρία.

24. (α) Ποιο μάθημα εδιδάχθησαν πολλοί από τους Ισραηλίτας στη Βαβυλώνα; (β) Τι ήσαν υποχρεωμένοι να ακούουν και να υποφέρουν εκεί, αλλά γιατί αυτό δεν θα συνεχίζετο για πάντα;

²⁴ Οι Ισραηλίται έπρεπε να είχαν διδαχθή ένα μάθημα από αυτή τη διαπαιδαγώγησι του Ιεχωβά. Πολλοί εδιδάχθησαν. Είχαν επιφέρει μεγάλη μομφή επάνω στο όνομα του Ιεχωβά, όπως είπε ο Χριστιανός απόστολος Παύλος στους φυσικούς Ιουδαίους των ημερών του το 56 μ.Χ. περίπου: «Διότι το όνομα τού Θεού εξ αιτίας σας βλασφημείται μεταξύ των εθνών, καθώς είναι γεγραμμένον.» (Ρωμ. 2:24) Επί εβδομήντα χρόνια ώφειλαν να υφίστανται αυτή την έλλειψι σεβασμού, η οποία, φυσικά, επέφερε πολλή περιφρόνησι επάνω τους. Άκουαν να δυσφημήται το όνομά του, να υβρίζεται, να βλασφημήται, να το φέρουν με ανάξιο τρόπο, αλλά ο Ιεχωβά δεν θα επέτρεπε να συνεχισθή αυτό για πάντα. Σέβεται πολύ το όνομά του και τη θέσι του ως Κυριάρχου του Σύμπαντος. Έχει εγγυηθή ότι θα διεκδικήση το όνομά του και θα το θέση στην κατάλληλη αγιασμένη θέσι ενώπιον όλων των εθνών, διότι, όπως λέγει, «Εγώ είμαι ο λαλών· ιδού, εγώ.»

ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΘΕΛΕΙ Ο ΙΕΧΩΒΑ

25. (α) Ποια αισθήματα έχει ο Ιεχωβά προς τον λαό του, αλλά τι απαιτεί από αυτούς; (β) Γιατί οφείλομε να μελετούμε τον λόγο του; (γ) Γιατί η ζηλοτυπία του Ιεχωβά για το όνομά του δεν είναι ένα ιδιοτελές ενδιαφέρον;

²⁵ Από αυτή την πείρα του Ισραήλ μπορούμε να ιδούμε ότι ο Ιεχωβά τρέφει μεγάλη αγάπη για όλα τα πλάσματά του και φέρεται προς όλα με δικαιοσύνη και έλεος. Ιδιαιτέρως έχει αδιάρρηκτη αγάπη για το λαό του, αυτούς, οι οποίοι φέρουν το όνομά του. Προσέχει, όμως, όπως το όνομά του τηρήται σε κατάλληλο σεβασμό μεταξύ τους. Δεν θέλει απλή υπηρεσία χειλέων. Επιθυμεί στοργική υπακοή, όπως ένας πιστός γυιός θα υπήκουε στον πατέρα του. Εκείνοι, επομένως, που φέρουν το όνομα του Θεού επάνω των δεν μπορούν να θεωρούν τη θρησκεία τους ως κάτι χωριστό από τη ζωή τους, αλλά οφείλουν να ρυθμίζουν τη ζωή τους από τη λατρεία του Ιεχωβά και την υπακοή στις εντολές του. Αυτός, όχι το άτομο, καθορίζει ποιο είναι το πρότυπον της αληθινής λατρείας του. Η ευδοκία του είναι προς όλους εκείνους, οι οποίοι ακολουθούν αυτή την πορεία και έχει υπ’ όψι του ευλογίες που υπερβαίνουν εκείνο το οποίο οποιαδήποτε ανθρωπίνη διάνοια μπορεί να συλλάβη, όπως είπε ο απόστολος: «Εκείνα τα οποία οφθαλμός δεν είδε, και ωτίον δεν ήκουσε, και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν, τα οποία ο Θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας αυτόν.» (1 Κορ. 2:9) Γι’ αυτό, οφείλομε να μελετούμε τον Λόγο του. Ακόμη και το ότι είναι ζηλότυπος για το όνομά του δεν αποτελεί ιδιοτελές ενδιαφέρον. Γιατί όχι; Διότι ο αγιασμός του ονόματός του μέσω της βασιλείας του Μεγαλυτέρου Κύρου, Ιησού Χριστού, θα εξυπηρετήση τα συμφέροντα ολοκλήρου του σύμπαντος και θα φέρη ατέλειωτη ειρήνη σ’ αυτή τη γη, μαζί με αιώνια ζωή και όλες τις ευλογίες που τη συνοδεύουν, τα πράγματα, τα οποία δεν ακούσθηκαν ακόμη, τα οποία ο φιλάγαθος Δημιουργός έχει υπ’ όψι του να χορηγήση σ’ εκείνους, οι οποίοι τον υπακούουν.

[Υποσημειώσεις]