Ασφαλής Βοήθεια από τον Λόγον του Θεού

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ κανείς ισχυρό κίνητρο για ν’ αντισταθή σε επιβλαβή συναισθήματα. Η Αγία Γραφή παρέχει αυτό το κίνητρο, βοηθώντας το άτομο ν’ αντιμετωπίση μ’ επιτυχία αισθήματα ενοχής, φθόνου, ανησυχίες για την εξοικονόμησι των προς το ζην και μια σωρεία άλλων συναισθηματικών παραγόντων που θα μπορούσαν να βλάψουν την υγεία.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΕΝΟΧΗΣ

Συχνά, αισθήματα ενοχής προκαλούν ή επιδεινώνουν ωρισμένες ασθένειες. Ένα άτομο μπορεί να έχη εμπλακή σε μια διαγωγή που ενοχλεί τη συνείδησί του. Μπορεί να δοκιμάση ό,τι δοκίμασε και ο Δαβίδ, ένας Ισραηλίτης βασιλιάς που έζησε περίπου πριν από 3.000 χρόνια. Περιγράφοντας το αποτέλεσμα των αισθημάτων του ενοχής, ο Δαβίδ έγραψε: «Επαλαιώθησαν τα οστά μου εκ του ολολυγμού μου όλην την ημέραν. . . . Η υγρότης μου μετεβλήθη εις θερινήν ξηρασίαν.» (Ψαλμ. 32:3, 4) Αυτά τα λόγια υποδηλούν ότι οι προσπάθειες του Δαβίδ να καταπιέση τις τύψεις μιας ένοχης συνειδήσεως τον είχαν εξαντλήσει. Σαν ένα δένδρο που έχει στερηθή την αναγκαία υγρότητα στη διάρκεια μιας ξηρασίας ή ενός πολύ θερμού, ξηρού καλοκαιριού, ο Δαβίδ είχε χάσει τη δύναμι ή ζωτικότητά του. Πώς βρήκε παρηγοριά;

Ωμολόγησε πλήρως τις αμαρτίες του στον Θεό και, με πίστι, δέχτηκε τη θεία συγχώρησι. Γι’ αυτό ο Δαβίδ μπορούσε να γράψη: «Μακάριος εκείνος, του οποίου συνεχωρήθη η παράβασις, του οποίου εσκεπάσθη η αμαρτία. Μακάριος ο άνθρωπος εις τον οποίον ο Κύριος δεν λογαριάζει ανομίαν.»—Ψαλμ. 32:1, 2,

Η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ότι όποιος στρέφεται στον Θεό με ειλικρινή μετάνοια, με βάσι την απολυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού, μπορεί να λάβη συγχώρησι των αμαρτιών του. Ο Χριστιανός απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση υμάς από πάσης αδικίας. . .. [Ο Ιησούς Χριστός] είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών, και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου.»—1 Ιωάν. 1:9· 2:2.

Φυσικά, αν ένα άτομο δεν πιστεύη ότι ο Θεός έχει συγχωρήσει τις αμαρτίες του, θα εξακολουθήση να υφίσταται τα βλαβερά αποτελέσματα μιας ενοχλημένης συνειδήσεως. Συνεπώς, είναι ζωτικό να ενισχύη το άτομο την πίστι του στην προθυμία του Θεού να συγχωρή αμαρτίες. Αυτό μπορεί να το κάνη ανασκοπώντας όσα λέει η Αγία Γραφή για τη θεία συγχωρητικότητα και τα άτομα των οποίων οι παραβάσεις συγχωρήθηκαν.

Παραδείγματος χάρι, ελέχθη στους Ισραηλίτες: «Εάν αι αμαρτίαι σας ήναι ως το πορφυρούν, θέλουσι γείνει λευκαί ως χιών· εάν ήναι ερυθραί ως κόκκινον, θέλουσι γείνει ως λευκόν μαλλίον.» (Ησ. 1:18) Επειδή ο Ύψιστος ήταν πρόθυμος να συγχωρή τις παραβάσεις των άπιστων Ισραηλιτών, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι θα χορηγήση παρόμοια συγχώρησι σ’ εκείνους οι οποίοι ειλικρινά μετανοούν σήμερα. Η Αγία Γραφή μάς λέει: «Εγώ είμαι ο Κύριος· δεν αλλοιούμαι.»—Μαλ. 3:6.

Ας εξετάσωμε κι’ άλλο ένα παράδειγμα. Ο βασιλιάς Μανασσής «έπραξε πολλά πονηρά ενώπιον του Κυρίου, δια να παροργίση αυτόν. Και αίμα έτι αθώον έχυσεν ο Μανασσής πολύ σφόδρα, εωσού ενέπλησε την Ιερουσαλήμ απ’ άκρου έως άκρου.» (2 Βασ. 21:6, 16) Αργότερα, εφέρθη αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα. Αυτή η πικρή πείρα έκανε τον Μανασσή να ταπεινωθή ενώπιον του Θεού. Ο Ύψιστος συγχώρησε τον μετανοημένο βασιλιά και «επανέφερεν αυτόν εις Ιερουσαλήμ, εις το βασίλειον αυτού.» (2 Χρον. 33:11-13) Λίγα άτομα έχουν τόσο κακό υπόμνημα αμαρτιών όπως ο Μανασσής, ωστόσο, επειδή μετανόησε, συγχωρήθηκε. Τι ενθάρρυνσι μπορεί να δώση αυτό σ’ εκείνους που ενοχλούνται από αισθήματα ενοχής!

Μια άλλη σχετική περίπτωσις αφορά εκείνον που έγινε ο Χριστιανός απόστολος Παύλος. Προτού μεταστραφή, ήταν ‘βλάσφημος και διώκτης και υβριστής.’ (1 Τιμ. 1:13) «Αλλά διά τούτο,» έγραψε ο Παύλος, «ηλεήθην, δια να δείξη ο Ιησούς Χριστός εις εμέ πρώτον την πάσαν μακροθυμίαν, εις παράδειγμα των μελλόντων να πιστεύωσιν εις αυτόν εις ζωήν αιώνιον.» (1 Τιμ. 1:16) Πόσο ενισχυτικό για την πίστι είναι το να σκεφθούμε όσα ο Θεός, μέσω του Χριστού, έκανε σχετικά με τον Παύλο! Μολονότι ο Παύλος είχε εναντιωθή άγρια στους ακολούθους του Χριστού, είχε ενεργήσει μ’ έναν αλαζονικό τρόπο εναντίον τους και είχε βλασφημήσει εν αγνοία του τον Θεό, έλαβε συγχώρησι όταν μετανόησε. Μετά απ’ αυτό, χρησιμοποιήθηκε με θαυμάσιο τρόπο για να βοηθήση άλλους να γίνουν Χριστιανοί και να ενισχύση τους ομοπίστους του. Επί πλέον, είχε το ανυπέρβλητο προνόμιο να γράψη το μεγαλύτερο μέρος των θεόπνευστων Χριστιανικών Γραφών από οποιονδήποτε άλλον.

Οι άνθρωποι ίσως μερικές φορές να αισθάνωνται καταβαρυμένοι, να φοβούνται ότι οι αμαρτίες τους είναι τόσο άσχημες ώστε δεν μπορούν να συγχωρηθούν. Παρ’ όλα αυτά, όσα λέει η Αγία Γραφή παρέχουν μια σταθερή βάσι για να πιστεύωμε ότι ο Θεός συγχωρεί αμαρτίες. Αυτό εκφράζεται έντονα στην επόμενη δήλωσι του αποστόλου Ιωάννη: «Θέλομεν πληροφορήσει τας καρδίας ημών έμπροσθεν αυτού, διότι εάν μας κατακρίνη η καρδία, βεβαίως ο Θεός είναι μεγαλήτερος της καρδίας ημών και γνωρίζει τα πάντα.» (1 Ιωάν. 3:19, 20) Τι θαυμάσια ανακούφιση από αισθήματα ενοχής μπορεί να σημάνη η εμπιστοσύνη μας σ’ αυτά τα θεόπνευστα λόγια!

ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΦΘΟΝΟ

Εκτός από τα αισθήματα ενοχής, ο πικρός φθόνος για τους άλλους μπορεί να προξενήση ή να επιδεινώση μια σωματική πάθησι. Ο φθόνος μπορεί να προκαλέση στο άτομο αϋπνία, σκλήρυνσι και πόνο σε ωρισμένους μυς, και μπορεί να δημιουργήση προβλήματα στην πέψι ή και άλλα προβλήματα υγείας. Όπως η Αγία Γραφή μπορεί να βοηθήση ένα άτομο να ελευθερωθή από τα καταστρεπτικά αισθήματα ενοχής, μπορεί επίσης να το βοηθήση να υπερνικήση το φθόνο ή τη βαθειά αποστροφή. Πρώτα, όμως, πρέπει το άτομο ν’ αναγνωρίση ότι αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα φιλοξενώντας αισθήματα αποστροφής.

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, η ιδιότητα της αγάπης είναι αναγκαία για να κατανικηθή ο φθόνος. Η Αγία Γραφή μάς λέει ότι «η αγάπη δεν φθονεί.» (1 Κορ. 13:4) Για να υπερνικήσωμε την αποστροφή, πρέπει να παραδεχθούμε και να ενεργούμε σύμφωνα με τη Βιβλική αλήθεια. Μπορεί να βοηθηθούμε σ’ αυτό αν καταβάλωμε προσπάθειες να εξοικειωθούμε καλύτερα μ’ εκείνους τους οποίους μπορεί ν’ αποστρεφώμεθα, προσπαθώντας να δούμε τις καλές τους ιδιότητες. Είναι φανερό ότι κανείς δεν μπορεί να τα κάνη όλα, και όλοι κάνουν λάθη. Επομένως, με σύνεσι πρέπει να φροντίζωμε να μην υπερεκτιμούμε τις ικανότητές μας, κατανοώντας ότι πολλά μπορούν να γίνουν όταν, αντί ενός μόνο ατόμου, πολλά ικανά άτομα προσφέρουν τις ικανότητες τους και τη γνώσι τους στην εκτέλεσι κάποιου αξιόλογου έργου.

Η Αγία Γραφή διασαφηνίζει ότι εξαρτώμεθα από άλλους. Ο απόστολος Παύλος, χρησιμοποιώντας το ανθρώπινο σώμα σαν παράδειγμα ως προς το τι πρέπει ν’ αληθεύη για τη Χριστιανική εκκλησία, έγραψε: «Διότι το σώμα δεν είναι έν μέλος, αλλά πολλά, Εάν είπη ο πούς, Επειδή δεν είμαι χείρ, δεν είμαι εκ του σώματος; Και εάν είπη το ωτίον, Επειδή δεν είμαι οφθαλμός, δεν είμαι εκ του σώματος, δια τούτο δεν είναι τάχα εκ του σώματος; Εάν όλον το σώμα ήναι οφθαλμός, πού η ακοή; Εάν όλον ακοή, πού η όσφρησις; Αλλά τώρα ο Θεός έθεσε τα μέλη έν έκαστον αυτών εις το σώμα καθώς ηθέλησεν.» (1 Κορ. 12:14-18) Σε αρμονία με τα λόγια αυτά, θα κάνωμε καλά να σκεφθούμε τι πρέπει να κάνωμε για να εποικοδομήσωμε τους άλλους, αντί να βλέπωμε με φθόνο τις ικανότητές τους, την κατάστασί τους ή τα επιτεύγματά τους.

Ατομικά, δεν έχομε τίποτε για το οποίο να υπερηφανευώμαστε. Δεν δώσαμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας την ιδιότητα για την ανάπτυξι ωρισμένων ταλέντων ή ικανοτήτων. Η Αγία Γραφή θέτει τα ζητήματα με μια κατάλληλη προοπτική, λέγοντας: «Διότι τις σε διακρίνει από του άλλου; Και τι έχεις, το οποίον δεν έλαβες, εάν και έλαβες, τι καυχάσαι ως μη λαβών;» (1 Κορ. 4:7) Επί πλέον, εκείνο που υπολογίζεται πραγματικά δεν είναι οι ικανότητές μας, αλλά το είδος του ατόμου που είμαστε. Τι αξία έχουν τα εξαιρετικά ταλέντα αν αυτός που τα έχει είναι απολίτιστος, ιδιοτελής και αποκρουστικός; Έτσι, αντί να ενδίδωμε σε αισθήματα φθόνου, θα κάνωμε καλά ν’ ακολουθήσωμε την ενθάρρυνσι της Αγίας Γραφής, να επιδιώκωμε δηλαδή την οδό της αγάπης, αποδεικνύοντας ότι είμαστε άτομα που ανταποκρίνονται πρόθυμα και ζωηρά στις ανάγκες των ομοπίστων τους. (1 Κορ. 14:1) Ασφαλώς, θα ήταν άσοφο να φιλοξενούμε φθόνο, διακινδυνεύοντας έτσι τη σωματική μας ευεξία και αστοχώντας να γίνωμε άτομα του είδους που θα μπορούσαν ν’ αποτελέσουν μια πηγή ανυψώσεως και ενθαρρύνσεως για τους άλλους.

ΑΠΟΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΕΝΟΧΛΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΑΔΙΚΙΕΣ

Δεν είναι εύκολο να υπομένωμε όταν γινόμαστε θύματα αδικίας, ή να παραμένωμε αδύναμοι όταν βλέπωμε συνανθρώπους μας να υποβάλωνται σε καταπιέσεις ή σε εκμετάλλευσι από διεφθαρμένους ανθρώπους. Αυτό μπορεί να προξενήση επιβλαβείς συναισθηματικές ενοχλήσεις. Εδώ, επίσης, όσα λέει η Αγία Γραφή μπορούν να μάς βοηθήσουν ν’ αποφεύγωμε τις εσωτερικές αναστατώσεις που μπορεί να είναι επιβλαβείς για την υγεία.

Η Αγία Γραφή διασαφηνίζει ότι συχνά είναι λίγα αυτά που μπορούμε να κάνωμε. Τόσα πολλά πράγματα είναι ελαττωματικά στον κόσμο ώστε ο άνθρωπος απλώς δεν μπορεί να τα τακτοποιήση όλα. Η Αγία Γραφή είναι πολύ ρεαλιστική όταν μάς λέη: «Το στρεβλόν δεν δύναται να γείνη ευθές, και αι ελλείψεις δεν δύνανται να αριθμηθώσιν.» (Εκκλ. 1:15) Το να εξάπτεται κανείς για τις αδικίες που μπορεί να διαπράττουν άλλοι δεν θα αλλάξη καθόλου την κατάστασι ούτε θα ανακουφίση τα προβλήματα του ατόμου. Φυσικά, αν μπορούμε να επιβάλωμε τη δικαιοσύνη μ’ ένα θετικό τρόπο, αυτό ασφαλώς θα ήταν κατάλληλο. Δεν θα θέλαμε να κλείσωμε τα μάτια μας με αδιαφορία στα άσκοπα ανθρώπινα παθήματα.

Ωστόσο, στις περιπτώσεις που πρέπει απλώς να δεχθή κανείς και να υπομείνη, μπορούμε να παρηγορηθούμε από την υπόσχεσι της Αγίας Γραφής ότι ο Ιεχωβά Θεός θα τακτοποιήση όλα τα ζητήματα. Οι Γραφές, σχετικά με μια μελλοντική μέρα αποδόσεως λογαριασμού, μάς λένε ότι «θέλει κρίνει ο Θεός τα κρυπτά των ανθρώπων δια του Ιησού Χριστού.» (Ρωμ. 2:16) Επειδή υπάρχει μια μέρα κρίσεως, καμμιά αδικία που μπορεί να υφιστάμεθα σ’ αυτό τον κόσμο δεν μπορεί να καταλήξη σε μόνιμη βλάβη. Όταν πιστεύωμε ότι ο Δημιουργός θα τακτοποιήση όλα τα πράγματα, προστατευόμαστε από πολλές σοβαρές συναισθηματικές ενοχλήσεις.

ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΙ ΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΖΗΝ

Για πολλούς ανθρώπους, η ανησυχία για την εξοικονόμησι των προς το ζην αποτελεί τρομερό φορτίο. Αυτό το φορτίο μπορεί να είναι τόσο μεγάλο ώστε οδηγεί σε σοβαρά προβλήματα υγείας. Σχετικά μ’ αυτό, ποια υποβοηθητική συμβουλή μάς δίνει η Αγία Γραφή; «Μη μεριμνήσητε λοιπόν λέγοντες, Τι να φάγωμεν ή τι να πίωμεν ή τι να ενδυθώμεν;» είπε ο Ιησούς Χριστός. «Διότι πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί· επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή. Μη μεριμνήσητε λοιπόν περί της αύριον· διότι η αύριον θέλει μεριμνήσει τα εαυτής· αρκετόν είναι εις την ημέραν το κακόν αυτής.—Ματθ. 6:31-34.

Ασφαλώς, η ανησυχία και μόνο δεν θα μάς βοηθήση να εξοικονομήσωμε πιο εύκολα τα προς το ζην. Κάθε μέρα, όπως λέει η Αγία Γραφή, έχει «το κακόν αυτής,» τα δικά της προβλήματα. Υπάρχουν αρκετά προβλήματα σε μια μέρα ώστε δεν χρειάζεται ν’ ανησυχούμε για τις δυσκολίες που μπορεί να επισωρευθούν την επόμενη μέρα. Ο Ιεχωβά Θεός δεν θ’ αφήση εκείνους που τον αγαπούν να υποφέρουν χωρίς λόγο ή άσκοπα, αλλά θα ανταποκριθή στα αιτήματά μας για βοήθεια. Αν εξακολουθήσωμε να πιστεύομε στο Θεό ως Προμηθευτή ενώ, συγχρόνως, κάνομε το μέρος μας για την εξοικονόμησι, των αναγκαίων πραγμάτων της ζωής μέσω έντιμης εργασίας, θα έχωμε αυτά που χρειαζόμαστε. Θα δοκιμάσωμε κι εμείς την ίδια πείρα με το Δαβίδ, ο οποίος έγραψε: «Νέος ήμην και ήδη εγήρασα, και δεν είδον δίκαιον εγκαταλελειμμένον ουδέ το σπέρμα αυτού ζητούν άρτον.»—Ψαλμ. 37:25.

ΣΤΡΑΦΗΤΕ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

Άσχετα με το τι είδους πιέσεις ή εντάσεις μπορεί ν’ αντιμετωπίζετε, υπάρχουν πληροφορίες στην Αγία Γραφή που μπορούν να σας βοηθήσουν. Επομένως, εξετάστε την Αγία Γραφή, κάνοντας τις υπέροχες καθοδηγίες της ενεργό μέρος του κεφαλαίου της γνώσεως σας. Έπειτα, εφαρμόζοντας τις Βιβλικές αρχές στην καθημερινή σας ζωή, μπορείτε να εξακολουθήσετε ν’ απολαμβάνετε μια καλή συνείδησι και να αντιστέκεσθε στον πειρασμό να ενδώσετε σε συναισθήματα που θα μπορούσαν να βλάψουν την υγεία σας. Και, το πιο σπουδαίο, θα περιπατήτε στην οδό που οδηγεί σ’ ένα αιώνιο μέλλον. «Όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει, εις τον αιώνα,»—1 Ιωάν. 2:17.