τους πόδας κάποιου, παρέχοντας πρόθυμα ταπεινή υπηρεσία σ’ ένα μέλος της οικογενείας ή σε κάποιον μέσα στην εκκλησία; Και αυτό επίσης αποτελεί μια στοργική Γραφική αρχή την οποία καλά θα κάνωμε να εφαρμόζωμε πιο συχνά.—Ιωάν. 13:4-9.

«Φοβισμένοι» Οπαδοί της Εξελίξεως

● Ο καθηγητής της Ανθρωπολογίας Άντονυ Όστρικ είπε στο ένατο Διεθνές Συνέδριο των Ανθρωπολογικών και Εθνολογικών Επιστημών ότι οι περισσότεροι ειδικοί ακολουθούν τυφλά μερικούς ηγέτες δεχόμενοι την εξέλιξι «από φόβο μήπως δεν τους θεωρήσουν σοβαρούς επιστήμονες ή μη τυχόν και απορριφθούν από σοβαρούς ακαδημαϊκούς κύκλους.» Είπε ότι «η μοναδική βιοφυσική και κοινωνιοπολιτιστική φύσις του ανθρώπου φαίνεται τώρα να αντιπροσωπεύη μια αγεφύρωτη άβυσσο που τον χωρίζει από όλα τα άλλα ζώα.»

Ενθυμείσθε;

Έχετε διαβάσει τα πρόσφατα τεύχη της Σκοπιάς επιμελώς; Αν ναι, ασφαλώς θα θυμάστε αυτά τα σημεία:

● Γιατί η παρούσα δύναμις των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου και άλλων θρησκευτικών ομάδων δεν αποτελούν απόδειξι ότι η πύρινη ημέρα της κρίσεως του Ιεχωβά απέχει πολύ;

Το τέλος των θρησκευτικών συστημάτων που αποτελούν τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη θα επέλθη ξαφνικά ενόσω θα λειτουργούν ακόμη και θα είναι εξωτερικά ισχυρές οργανώσεις. Η Αποκάλυψις 17:16, 17 τονίζει ότι ο Θεός θα θέση στην καρδιά των πολιτικών συστημάτων να τα καταστρέψουν.—Σελίδες 429, 430a

● Τι δείχνει ότι τα λόγια του Ιησού, «θέλουσι γείνει κατά τόπους σεισμοί μεγάλοι,» εκπληρώθηκαν από το έτος 1914 μ.Χ.;—Λουκ. 21:11.

Οι σεισμοί που έγιναν από το έτος 1914 μ.Χ. ήσαν «μεγάλοι» ως προς την έντασι, απώλεια ψυχών και ιδιοκτησίας. Πραγματικά, η καταστρεπτικότης των ήταν πιο εκτεταμένη και πιο μεγάλη από εκείνη των ετών που προηγήθηκαν του 1914 μ.Χ., και είχε περίπου 30 τοις εκατό των νεκρών που είχαν φονευθή σε σεισμούς των προηγουμένων χιλίων ετών.—Σελίδες 265, 266.

● Τι θα αποφεύγη ένας Χριστιανός επίσκοπος που έχει ταπεινή καρδιά όταν του δίδωνται υποδείξεις;

Δεν θα τείνη να πάρη τις υποδείξεις ως επίκρισι των ελατηρίων του ή του τρόπου χειρισμού των ζητημάτων απ’ αυτόν, αλλά θα τις εξετάση με κατανόησι ότι και αυτός επίσης μπορεί να ωφεληθή από συμβουλές.—Σελίς 296.

● Πώς πρέπει να καταλάβωμε τα λόγια του μαθητού Ιακώβου ότι απαντώντας σε προσευχές που γίνονται με πίστι, ‘ο Θεός δίδει εις πάντας πλουσίως και δεν ονειδίζει’;—Ιακ. 1:5.

Ο Θεός δεν θα μας ονειδίση για την αδυναμία μας ή για το ότι είμεθα ‘ασύνετοι’· αυτός δίνει γενναιόδωρα, ολοκάρδια, μ’ ένα τρόπο που μας κάνει ευτυχείς που τον παρακαλέσαμε.—Σελίς 330.

● Σε τι βαθμό μπορούν οι δούλοι του Θεού ν’ αναμένουν την προστασία του στη διάρκεια της ‘μεγάλης θλίψεως’;

Μπορούν να είναι βέβαιοι ότι κανένας απ’ αυτούς δεν θα εξοντωθή κατά λάθος όταν ο Ιησούς Χριστός και οι αγγελικές του δυνάμεις θ’ αναλάβουν δράσιν εναντίον των ασεβών. Μερικοί μπορεί να πεθάνουν ως αποτέλεσμα της επιθέσεως του συμβολικού «Γωγ,» Σατανά του Διαβόλου, αλλ’ ως τάξις θα διαφυλαχθούν. (Ιεζ. 38:2) Η έντασις των συνθηκών που επέρχονται με τη ‘μεγάλη θλίψι’ μπορεί να οδηγήση στο θάνατο μερικών, αλλά πρέπει ν’ αναμένωμε και να ιδούμε σε τι βαθμό ο Ιεχωβά Θεός θα προστατεύση και θα ενισχύση εκείνους που έχουν φυσικές αδυναμίες. Μας δίνεται η διαβεβαίωσις ότι ένας ‘πολύς όχλος’ θα επιζήση.—Σελίδες 363, 364.

● Με ποια έννοια οι απόστολοι ήσαν θέατρον;—1 Κορ. 4:9.

Επειδή ωνειδίζοντο και κατεδιώκοντο ήσαν ως να ήσαν εκτεθειμένοι σ’ ένα Ρωμαϊκό θέατρο ενώπιον όλων των θεατών.—Σελίς 402.

● Ποιος είναι ‘ο τόπος ο καλούμενος Εβραϊστί Αρμαγεδδών’;—Αποκάλ. 16:16.

Δεν είναι ένας κατά γράμμα τόπος αλλά σημαίνει μια παγκόσμια κατάστασι που περιλαμβάνει ένα αποφασιστικό πόλεμο. Σημαίνει το στάδιο της παγκοσμίου εχθρότητος απέναντι του Θεού που όταν φθάση σ’ αυτό το σημείο απαιτείται τακτοποίησις του επιμάχου ζητήματος που έδωσε αφορμή σε τέτοια εχθρότητα.—Σελίς 231.