Ευτυχία των Πρέσβεων της Βασιλείας
1. Με ποια ιδιότητα απεστάλησαν οι απόστολοι του Ιησού, και γιατί οι ημέρες της διακονίας των ήσαν ευτυχείς;
Ο ΙΗΣΟΥΣ απέστειλε δώδεκα αποστόλους ως πρέσβεις για να κηρύττουν. «Έδωκεν εις αυτούς εξουσίαν κατά πνευμάτων ακαθάρτων, ώστε να εκβάλλωσιν αυτά, και να θεραπεύωσι πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν.» Τους είπε να πορευθούν στα απολωλότα πρόβατα και να κηρύξουν «λέγοντες, Ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» Το άγγελμά τους ήταν να δείξουν στους Ισραηλίτες πόσο αναγκαίο ήταν γι’ αυτούς να πλησιάσουν τον Θεό και να μετανοήσουν εγκαταλείποντας τις άδικες κατευθύνσεις των, και να ακούσουν τον Μεσσία και αναγνωρίσουν τη βασιλεία των ουρανών που ήταν πλησίον. Οι απόστολοι έπρεπε να δώσουν στους ακροατάς των τις αλήθειες αυτές που διατηρούν τη ζωή, διδάσκοντάς τους για την ανώτερη κυβέρνησι που θα έφερνε ευλογίες και ζωή. Τα όσα θα επιτελούσε η νέα αυτή κυβέρνησις παριστάνοντο μ’ ένα μικρογραφικό τρόπο· διότι οι απόστολοι είχαν εξουσία να θεραπεύουν ασθενείς, να εγείρουν νεκρούς, να καθαρίζουν λεπρούς και να εκβάλλουν δαιμόνια. Όλες αυτές τις ευλογίες τις έδιναν δωρεάν στους ανθρώπους που ήθελαν ν’ ακούσουν. (Ματθαίος 10:1-15) Οι ημέρες της διακονίας των πρέπει να υπήρξαν ευτυχείς γι’ αυτούς. Έδιναν τόσο πολλά.—Βλέπε Λουκάν 10:17-21.
2. Πώς είχαν λάβει οι απόστολοι, και πώς έδιδαν καθώς τους εδόθησαν οδηγίες;
2 Καθώς εξακολουθούσε ο Ιησούς να δίδη τις οδηγίες του στους αποστόλους του, ετόνισε τη σπουδαία αυτή σκέψι, λέγοντας: «Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε.» Οι δυνάμεις που έδωσε ο Θεός στους αποστόλους μέσω του Χριστού Ιησού με το άγιο πνεύμα, δεν έπρεπε να χρησιμοποιηθούν για δική τους ωφέλεια, αλλά για την αύξησι του ενδιαφέροντος των ανθρώπων για τη βασιλεία του Ιεχωβά. Μετά την Πεντηκοστή εξετελέσθησαν θαυμαστά σημεία μέσω των εξαισίων χαρισμάτων του πνεύματος που είχαν χορηγηθή στους αποστόλους. Αλλ’ ακόμη και τότε τα χαρίσματα του πνεύματος δεν εχρησιμοποιούντο από τους αποστόλους για τον εαυτό τους ή για την εκκλησία του Θεού. Το άγιο πνεύμα ή ενεργός δύναμις εχρησιμοποιείτο για να θεραπεύση ασθενείς, να ανοίξη τυφλούς οφθαλμούς, και να κάμη τους χωλούς να πηδούν. Εξαιτίας ακριβώς τέτοιων θαυμάτων που εγίνοντο από τους αποστόλους, μεγάλα πλήθη ελκύοντο προς αυτούς και τότε οι απόστολοι ωμιλούσαν στους ανθρώπους για τα αγαθά νέα της Βασιλείας. Αυτό εγίνετο χωρίς χρήματα και χωρίς δαπάνη.
3. Πώς ο Ιησούς είπε ότι οι πρέσβεις του δεν έπρεπε ν’ αφήνουν τους εναντίους να διαταράσσουν την ευτυχία που είχαν με το να δίδουν;
3 Ο Διδάσκαλος ετόνισε ότι οι εργάται ήσαν άξιοι της τροφής των, η οποία θα ήταν σαν μια ανταπόδοσις για τους κόπους αυτούς της αγάπης. Αν οι άνθρωποι δεν εκτιμούσαν τι εδίδετο σ’ αυτούς και δεν ήθελαν ν’ ακούσουν τον λόγον, τότε οι απόστολοι παρηγγέλλοντο να μετακινούνται σε άλλη πόλι. Αν ένας διάκονος του Θεού δεν ήταν ευπρόσδεκτος σ’ ένα σπίτι, έπρεπε να εγκαταλείψη αυτό το σπίτι· ή αν δεν ήταν ευπρόσδεκτος σε μια πόλι, έπρεπε να τινάξη τον κονιορτό των ποδών του και να φύγη. Ο Ιησούς δεν εδίδασκε τους αποστόλους να επιβάλλουν τα αγαθά νέα της Βασιλείας στους ανθρώπους. Τα άτομα που άκουαν το άγγελμα έπρεπε ν’ αποφασίσουν αν επιθυμούσαν να το δεχθούν ή να εξεγερθούν εναντίον του. Παρόμοια σήμερα, αν οι άνθρωποι στασιάζουν, γιατί να χαλάτε την ευτυχία σας παραμένοντας; Είναι καλύτερα να εγκαταλείπετε τους εχθρικά διακειμένους ανθρώπους. Στην εποχή μας και στον αιώνα μας, ακόμη και στις δημοκρατικές χώρες, όπου υπάρχει ελευθερία λόγου και λατρείας, βρίσκομε άτομα, μερικές φορές ομίλους ανθρώπων, ολόκληρες πόλεις, που λέγουν, «Δεν θέλομε να κάμετε εδώ αυτό το κήρυγμα.» Διαθέτουν τον δήμαρχο και τους αξιωματούχους της αστυνομίας εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά, διεγείρουν την οργή του λαού, και αποδιώκουν αυτούς τους διακόνους του Θεού έξω από την πόλι. Συμφωνείτε ότι αυτοί πρέπει τότε να αναχωρήσουν; Είναι αυτό εν τάξει; Ασφαλώς, θα φύγουν· θα αποτινάξουν τον κονιορτό των ποδών των, και θα παραμείνουν ευτυχείς επειδή έχουν ένα καλό μήνυμα να φέρουν σε άλλους ανθρώπους στην επόμενη πόλι.—Ματθαίος 10:11-15.
4. Είμεθα υποχρεωμένοι να επιβάλωμε το δώρο στους άλλους, και συνεπώς ποιοι θα το δεχθούν και με ποιο αποτέλεσμα στον εαυτό τους;
4 Ο Ιησούς προειδοποίησε ότι θα υπήρχαν τέτοιες συνθήκες εναντιώσεως, διότι είπε: «Ιδού, εγώ σας αποστέλλω ως πρόβατα εν μέσω λύκων· γίνεσθε λοιπόν φρόνιμοι ως οι όφεις, και απλοί ως αι περιστεραί.» (Ματθαίος 10:16) Μην προσπαθείτε να επιβάλετε την αλήθεια στους άλλους ανθρώπους. Ο Ιεχωβά δεν προσπαθεί να επιβάλη τον Υιό του ή την αποδοχή του Υιού του στον κόσμο του ανθρωπίνου γένους. Σαφώς δηλώνει ότι οποιοσδήποτε πιστεύει εκουσίως σ’ αυτόν, θα έχη αιώνια ζωή, αλλά εκείνοι που δεν πιστεύουν, δεν θα εξαναγκασθούν να ζήσουν στο νέο κόσμο υπό τον Χριστόν Ιησούν. Ούτε τους απειλεί με θεωρίες άδου πυρός και θείου ή καθαρτηρίου για να τους κάμη να έλθουν στη διάταξι της Βασιλείας του. Δεν χρησιμοποιεί μεθόδους ιεράς εξετάσεως όπως έκαμαν και ακόμη κάνουν μερικές θρησκευτικές οργανώσεις για να φέρουν με εξαναγκασμό τους ανθρώπους στην εκκλησία των. Ο Ιεχωβά Θεός έχει κάτι να δώση στον κόσμο του ανθρωπίνου γένους. Είναι ευτυχής να τους το δώση, και αυτοί μπορούν να το δεχθούν αν θέλουν. Είναι ένα δώρο ζωοπάροχης αληθείας εκείνο που φέρνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλα τα έθνη, τους λαούς, τις φυλές και τις γλώσσες. Αυτά τα λόγια που προέρχονται από τη Γραφή είναι λόγια ζωής. Εκείνοι που έχουν ‘ώτα δια να ακούουν’, θα δεχθούν με χαρά και ευγνωμοσύνη την αλήθεια και θα ευχαριστήσουν τον Ιεχωβά επειδή τους φέρνει τη γνώσι. Θ’ αποκτήσουν μεγάλη ευτυχία, διότι σύντομα και αυτοί επίσης θα λάβουν μέρος στην υπηρεσία της επιδόσεως αυτού του λόγου και της αληθείας στους άλλους. Παρ’ όλες, λοιπόν, τις δυσκολίες που ένας Χριστιανός μπορεί ν’ αντιμετωπίση στο από σπίτι σε σπίτι έργον κηρύττοντας τούτο το ευαγγέλιον της Βασιλείας, εξακολουθεί να υπάρχη περισσότερη ευτυχία στο να δίδη κανείς παρά στο να είναι ο οικοδεσπότης που στέκεται από το άλλο μέρος της θύρας, προσέχοντας απλώς σ’ εκείνο που λέγεται.
5. Άσχετα με το πόσο δίδομε από την αλήθεια, γιατί ποτέ δεν θα στερηθούμε απ’ αυτήν και συνεπώς από την ευτυχία;
5 Όλοι οι απόστολοι και οι μαθηταί της πρώτης εκκλησίας είχαν πολλά να δώσουν στους ανθρώπους, και τα έδιναν με χαρά· τα έδιναν δωρεάν. Υπάρχει ένα πράγμα για το οποίον είμεθα βέβαιοι: Άσχετα με το πόσο από την αλήθεια μπορεί κανείς να δίνη, ποτέ δεν θα εξαντληθή το απόθεμά της. Δεν υπάρχει όριο στο να μιλή κανείς την αλήθεια. Αυτή είναι σαν ένα ρεύμα που κατεβαίνει από τα βουνά, με μια πηγή που βρίσκεται μακριά πίσω του, στις πανύψηλες, χιονοσκέπαστες κορυφές. Το ρεύμα αυτό θα ρέη πάντοτε, και έτσι επίσης θα ρέη πάντοτε η αλήθεια του λόγου του Θεού. Έρχεται μέσω της οργανώσεώς του σε όλα τα έθνη της γης. Ποτέ δεν θα στερηθούμε την αλήθεια ή την ευτυχία, εφόσον εξακολουθούμε να λαμβάνωμε και να δίδωμε από ό,τι λαμβάνομε. Πράγματι, όσο περισσότερο δίνομε από την αλήθεια, τόσο περισσότερη ευτυχία θα έχωμε. Συγχρόνως η αλήθεια θα μας οικοδομή και θα εξακολουθή να μας κάνη πιο δυνατούς στο να φέρωμε τα αγαθά νέα από σπίτι σε σπίτι. Αν οι καρδιές μας και οι διάνοιές μας είναι γεμάτες από αυτό το καλό μήνυμα που προέρχεται από την αφθονία του Θεού, δεν μπορούμε ν’ απέχωμε από το να το λέμε στους άλλους. Όλος, λοιπόν, ο λαός του Θεού κινείται προς τα εμπρός, ‘λατρεύων τον Ιεχωβά εν αγία παρατάξει.’—Ψαλμός 29:2, AS.
ΑΓΑΠΑΤΑΙ Ο ΙΛΑΡΟΣ ΔΟΤΗΣ
6, 7. (α) Πώς θα θερίσωμε αφθόνως ευτυχία; (β) Πώς πρέπει να μεταχειρισθούμε άτομα που δεν εξέρχονται στην υπηρεσία του κηρύγματος;
6 Ο Παύλος είπε στους Κορινθίους: «Τούτο δε λέγω, ότι ο σπείρων με φειδωλίαν, και με φειδωλίαν θέλει θερίσει· και ο σπείρων με αφθονίαν, και με αφθονίαν θέλει θερίσει. Έκαστος κατά την προαίρεσιν της καρδίας αυτού, ουχί με λύπην, ή εξ ανάγκης· διότι τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός.» (2 Κορινθίους 9:6, 7) Αν γνωρίζετε την αλήθεια, γιατί να την δίδετε χωρίς χαρά στους άλλους; Γιατί να μειώνετε την ευτυχία σας; Εξ άλλου, ο Θεός δεν θα σας εξαναγκάση να την κηρύττετε, επειδή αυτός δεν αγαπά εκείνον που δίδει με λύπη· μάλλον αγαπά έναν που είναι ιλαρός δότης. Είσθε τόσο πλήρης από την αλήθεια ώστε αυτή να ξεχειλίζη, τόσο πλήρης ώστε να μην μπορήτε ακριβώς να την κρατήσετε μέσα σας; Αν δεν είσθε έτσι, τότε δεν επήρατε αρκετή αλήθεια για τον εαυτό σας. Γιατί δεν ετραφήκατε και δεν ήπιατε μαζί με τον λαόν του Ιεχωβά στις συναθροίσεις μελέτης της οργανώσεως; Θυμηθήτε, «εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα.» (Ματθαίος 12:34) Να είσθε ιλαρός δότης για να θερίσετε αφθόνως ευτυχία.
7 Ενίοτε βρίσκομε άτομα στην οργάνωσι των μαρτύρων του Ιεχωβά που δεν εξέρχονται στην υπηρεσία του κηρύγματος. Πώς θα βοηθήσωμε τέτοια άτομα; Το να τα επιπλήξωμε δεν θα κάμη καλό. Θα ήταν πολύ καλύτερα να μιλήσωμε σ’ ένα τέτοιο άτομο και να του δείξωμε τις θαυμαστές ευλογίες που είναι αποταμιευμένες γι’ αυτό, υπενθυμίζοντάς του τα όσα έλαβε από τον Θεό μέσω του λόγου του. Ο καθένας πρέπει ν’ αποφασίση μέσα στη δική του καρδιά τι θα πράξη, αν θα εξέλθη στην υπηρεσία του Ιεχωβά και θα ασκήση αληθινή λατρεία, ή όχι. Κανείς δεν πρέπει να υπηρετή κάτω από πίεσι. Ο αναγκαστικός αίνος δεν είναι ευπρόσδεκτος στον Ύψιστο Θεό· ο ιλαρός αίνος είναι. Όπως ακριβώς η γνώσις σας και η κατανόησις του λόγου του καθορίζεται από τον χρόνο και την προσπάθεια που καταβάλλετε στη μελέτη, όμοια ο καρπός σας και η συγκομιδή σας στην υπηρεσία του αγρού θα είναι ανάλογα με την προσπάθεια που καταβάλλετε. Αν σπείρετε με φειδωλία, αν δεν θέλετε να φυτεύσετε τον σπόρο της αληθείας κηρύττοντας τα αγαθά νέα της Βασιλείας στον τομέα σας, τότε δεν θα θερίσετε με αφθονία. Αν σπείρετε με αφθονία κάνοντας πολύ κήρυγμα στην πόλι που κατοικείτε ή σ’ έναν απομονωμένο τομέα που μπορεί να σας έχη ανατεθή, τότε θα θερίσετε με αφθονία.
8. Γιατί μερικοί δεν έχουν καλές πείρες στον αγρό, και ποια, επομένως, εξέτασι του εαυτού μας πρέπει να κάμωμε;
8 Υπάρχουν μερικοί που εξέρχονται στην υπηρεσία του αγρού και που απορούν γιατί δεν έχουν ποτέ καλές πείρες. Συνήθως διαπιστώνετε ότι εργάζονται μόνο μια ή δυο ώρες το μήνα. Δεν δίδουν αρκετά για να έχουν ευτυχία από την υπηρεσία. Με δυσκολία αρχίζουν, γρήγορα αποσύρονται και κατόπιν απορούν γιατί ποτέ δεν έρχονται άνθρωποι στην αλήθεια χάρις στις δικές τους προσπάθειες. Τι γίνεται με σας; Προσέχετε τον εαυτό σας και τη ζωή σας; Είναι ανάγκη! Εξετάστε τον εαυτό σας: Σπείρετε μήπως με φειδωλία, λίγο μόνο από καιρό σε καιρό, και ποτέ δεν ποτίζετε εκείνο που σπείρετε, ποτέ δεν δείχνετε φροντίδα γι’ αυτό; Φοβείσθε να βγήτε και να σκορπίσετε σπόρο με αφθονία στον τομέα σας κοντά στο σπίτι σας ή κάπου αλλού; Τι φρονείτε για την υπηρεσία που προσφέρετε στον Θεό; Είναι ικανοποιητική; Την κάνετε με λύπη ή από ανάγκη, ή είσθε ευτυχής όταν άλλοι σας βοηθούν; Αν εκτελήτε την υπηρεσία σας, δηλαδή, αρκετή υπηρεσία, ως εις τον Θεόν, θα λάβετε μεγάλη ευλογία. Δώστε από τη γνώσι σας στους άλλους, Φυτέψτε και θερίστε.
9. Πώς πρέπει να δεχώμεθα βοήθεια για την υπηρεσία του αγρού, και πώς πρέπει να την αποδίδωμε;
9 Οι αδελφοί σας θέλουν να σας βοηθήσουν, όπως ακριβώς ο Παύλος ήθελε να βοηθήση τους Εφεσίους και τους Κορινθίους και όλες τις άλλες εκκλησίες που είχε οργανώσει. Έτσι οι υπηρέται ομάδων, οι υπηρέται περιοχής και άλλοι υπηρέται διωρισμένοι από την Εταιρία Σκοπιά θέλουν να βοηθήσουν εσάς, τους διαγγελείς της Βασιλείας, για να γίνετε πιο ικανοί στο κήρυγμα των αγαθών νέων. Δεχθήτε τη βοήθειά τους με γεμάτη αγάπη εκτίμησι. Και οτιδήποτε κάνετε στην υπηρεσία του αγρού, πρέπει να το κάνετε επειδή αγαπάτε τον Ιεχωβά. Κάνετέ το επειδή γνωρίζετε ότι είναι το ορθόν, επειδή είναι η λατρεία σας προς τον Ύψιστον. Κάνετέ το διότι θέλετε την «χαράν του Ιεχωβά». Κάνετέ το επειδή θέλετε την ευτυχία με το να δίδετε. Αν δίδετε την αλήθεια δωρεάν στους άλλους, θα βρήτε ευτυχία. Ο Ιησούς βέβαια δεν ήταν δυστυχής στην υπηρεσία του, και αυτός ήταν εκείνος που είπε: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι· διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθαίος 5:3) Ιδέτε πόσο μακάριοι μπορούν να είναι όλοι εκείνοι που ζητούν τη βασιλεία του Ιεχωβά, όπως το εξέφρασε ο Ιησούς στην επί του όρους ομιλία του, που αναγράφεται εις Ματθαίον 5:1-13.
Η ΕΥΘΥΝΗ ΝΑ ΚΗΡΥΤΤΩΜΕ
10. Θ’ αφήσωμε το κήρυγμα στον Ιησούν προσωπικώς, και τι είπε ο Παύλος πάνω στο σημείο αυτό;
10 Σκεφθήτε για την ευθύνη που βαρύνει τους Χριστιανούς σήμερα. Μερικοί προτιμούν να νομίζουν ότι ολόκληρη η ευθύνη βαρύνει τον Ιησού Χριστό και ότι αυτός έκαμε όλο το αναγκαίο κήρυγμα εκτός από το απολυτρωτικό του έργο. Μερικοί σήμερα αποβλέπουν στον Χριστό ως εκείνον που υποτίθεται ότι έκαμε το κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι, και τώρα όλο εκείνο που χρειάζεται να κάμουν είναι το να καθήσουν κάτω και ν’ ακούσουν τα λόγια του όπως αναγράφονται στη Βίβλο και να παρατηρούν τι συμβαίνει. Μήπως πιστεύετε, όπως κάνουν μερικοί, το εξής: «Θα περιμένωμε απλώς τώρα ώσπου ο Θεός να κάμη κάτι»; Οι πρώτοι μαθηταί δεν απέβλεπαν έτσι σ’ αυτό και ούτε οι πιστοί ακόλουθοι του Ιησού Χριστού τώρα. Εκτιμούσαν και εφήρμοζαν εκείνο που είπε ο Παύλος: «Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι’ ημών.» Με άλλα λόγια, είμεθα πρέσβεις του Θεού αντί του Χριστού· ή, μπορούμε να είμεθα πρέσβεις εν τω ονόματι του Χριστού. Αλλ’ άσχετα με το πώς ερμηνεύετε εκείνο που είπε ο Παύλος, είμεθα εκείνοι που διατασσόμεθα να κάμωμε το κήρυγμα, αντιπροσωπεύοντας τον Θεό. Γι’ αυτό ακριβώς ο Παύλος παρακαλούσε όλους εκείνους που ήθελαν ν’ ακούσουν τα λόγια του: «Διαλλάγητε προς τον Θεόν.» (2 Κορινθίους 5:20) Αισθανόταν την ευθύνη του· ανέλαβε σταθερά το προκείμενο έργον του πρέσβεως.
11. Πρέπει, επομένως, να κάμωμε το ίδιο που έκαμε ποιος, και έτσι πώς είναι μακάριοι εκείνοι που πενθούν;
11 Αν έτσι έχη το πράγμα, τότε, για να είμεθα πρέσβεις, πρέπει να κάμωμε το ίδιο που έκαμε και ο Ιησούς όταν ήταν στη γη και να ‘παρηγορήσωμεν πάντας τους πενθούντας’. Ασφαλώς ο Ιησούς εξεπλήρωσε το Ησαΐας 61:1, 2, διότι ευηγγελίζετο· ιάτρευε τους συντετριμμένους την καρδίαν· εκήρυττε ελευθερία στους αιχμαλώτους, και άνοιγε το δεσμωτήριο στους δεσμίους. Παρηγορούσε όλους τους πενθούντας. Όταν ο Ιησούς εκάθητο στο όρος, είπε: «Μακάριοι οι πενθούντες· διότι αυτοί θέλουσι παρηγορηθή.» (Ματθαίος 5:4) Υπάρχει ακόμη πολύ έργο παρηγορίας να εκτελεσθή, και αυτό μπορεί να εκτελεσθή μόνο από πρέσβεις ‘υπέρ Χριστού πρεσβεύοντας’. Η παρηγορία παρέχεται με το να δίδουν στους άλλους τα αγαθά νέα που έχουν.
12, 13. Πώς είναι μακάριοι οι πραείς, οι πεινώντες την δικαιοσύνην και οι ελεήμονες;
12 Δεν χρειάζεται να είναι κανείς σκληρόκαρδος και δικτατορικός για να λάβη μια θέσι στον δίκαιο νέο κόσμο του Ιεχωβά. Ακριβώς το αντίθετο είναι ουσιώδες· διότι ο Ιησούς είπε την ίδια εκείνη φορά: «Μακάριοι οι πραείς· διότι αυτοί θέλουσι κληρονομήσει την γην.» (Ματθαίος 5:5) Η μελέτη του λόγου του Ιεχωβά θα καταστήση πράο ένα άτομο. Όσοι στον παλαιό κόσμο δεν έχουν τραχεία, αλλά ειρηνική διάθεσι, είναι εκείνοι που εκζητούν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Είναι το είδος των ανθρώπων που αγαπούν τη ζωή, και ο Ιησούς είπε ότι θα κληρονομήσουν τη γη. Οποιοσδήποτε που πεινά και ερευνά για δικαιοσύνη θα χορτασθή, και αυτοί επίσης θα γίνουν μακάριοι. Μπορείτε να σκεφθήτε ότι είναι δυνατόν να έλθη μεγαλύτερη χαρά σ’ ένα άτομο, από το να λάβη γνώσιν της αληθείας και να θεμελιώση την πίστι του με τέτοια σταθερότητα ώστε να βγη και να κηρύξη τα αγαθά νέα που έμαθε; Σκεφθήτε πόσο γεμάτο από την αλήθεια είναι ένα τέτοιο άτομο, ως το σημείο ακόμη που να ξεχειλίζη! Ναι, εκείνους που έχουν μελετήσει τον λόγον του Θεού και που ευφραίνονται στη σοφία και στη γνώσι που έλαβαν απ’ αυτόν, η αλήθεια τους καθιστά ελεήμονας προς τους άλλους ώστε να την συμμερίζωνται μαζί τους. Η γνώσις της αληθείας μεταβάλλει τη ζωή τους, και γίνονται πράοι και γενναιόδωροι. Αυτή, λοιπόν, η ιδιότης των εκδηλώνεται με το να δίδουν, και είναι μακάριοι.
13 Πολλοί άνθρωποι στον παλαιό κόσμο δείχνουν έλεος, και η αλήθεια θα τους εύρη κι αυτούς επίσης. Καθώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά περιέρχονται τον κόσμο κηρύττοντας τα αγαθά νέα της Βασιλείας και προσπαθώντας να θρέψουν τα άλλα πρόβατα, οι ελεήμονες θ’ ακούσουν με εκτίμησι. Ασφαλώς, «μακάριοι οι ελεήμονες· διότι αυτοί θέλουσιν ελεηθή.» (Ματθαίος 5:7) Ο Ιεχωβά Θεός θα δείξη έλεος σ’ αυτούς τους ελεήμονας και δεν θα τους αφήση να υποστούν αιώνια καταστροφή στον Αρμαγεδδώνα, διότι έχουν την ορθή κατάστασι καρδιάς. Αυτούς τους συνάγει τώρα ο Χριστός ως τα άλλα του πρόβατα και πάρα πολλοί θα επιζήσουν στον Αρμαγεδδώνα. Είναι καθαροί στην καρδιά, μακάριοι και ειρηνικοί.
14. Γιατί, όπως το πλήθος στο όρος, εκπλησσόμεθα με τη διδαχή του Ιησού;
14 Για όλους αυτούς ακριβώς ο Διδάσκαλος «ανοίξας το στόμα αυτού, εδίδασκε» καθώς εκάθησε επάνω στο όρος. Τα όσα εδίδασκε θα έφερναν ευτυχία σε οποιοδήποτε άτομο με ευθεία καρδιά που θα άκουε και θα επίστευε. Για τη λήψι σοφής συμβουλής σχετικά με την ορθή πορεία που πρέπει να λάβη κανείς ως Χριστιανός, πολλά μπορούν να αποκτηθούν αν διαβάσωμε το Ματθαίο, κεφάλαια πέμπτο, έκτο και έβδομο, που περιέχουν την επί του όρους ομιλία. Το μεγάλο πλήθος που άκουε αυτή την ομιλία εξεπλήττετο με τον τρόπο που εδίδασκε ο Ιησούς. Μιλούσε στον λαό πολύ διαφορετικά από τους γραμματείς και τους Φαρισαίους που ήσαν οι θρησκευτικοί ηγέται εκείνου του καιρού. Θα βρήτε, επίσης, διαβάζοντας αυτή την ομιλία του Ιησού, ότι μιλούσε εντελώς διαφορετικά από τον κλήρο του «Χριστιανισμού» σήμερα. Και σεις, επίσης, θα είσθε σαν εκείνο το πλήθος· διότι «ότε ετελείωσεν ο Ιησούς τους λόγους τούτους, εξεπλήττοντο οι όχλοι δια την διδαχήν αυτού. Διότι εδίδασκεν αυτούς ως έχων εξουσίαν, και ουχί ως οι γραμματείς.»—Ματθαίος 7:28, 29.
15. (α) Καθώς αποβλέπομε στην ευτυχία μας, ποια ευθύνη μας βαρύνει τώρα; (β) Τι κατέστησε δυνατόν για τους μάρτυρας του Ιεχωβά να κηρύττουν τα αγαθά νέα έως τα πέρατα της γης;
15 Οι κληρικοί του «Χριστιανισμού» δεν αντικαθιστούν τον Χριστόν ως πρέσβεις. Η ευθύνη, λοιπόν, βαρύνει τώρα εμάς ως άτομα να δώσωμε στους άλλους τη γνώσι που έχομε· διότι από τούτο θα προέλθη η ευτυχία μας. Ο Χριστός Ιησούς ως ο Υιός του Θεού είχε την εξουσία από τον Πατέρα του να κηρύξη τα αγαθά νέα της Βασιλείας. Η εντολή να κηρυχθή αυτό το ίδιο άγγελμα επέρασε στους αποστόλους και στους Χριστιανούς που ακολούθησαν κατόπιν. Επομένως σήμερα «υπέρ Χριστού πρεσβεύομεν». Οι μάρτυρες του Ιεχωβά ανέλαβαν αυτή την εντολή να κηρύττουν, και σε όλο τον κόσμο μπορούν να βρεθούν ‘λατρεύοντες τον Ιεχωβά εν αγία παρατάξει’. Ο καθένας τους λαμβάνει τη θέσι του στην οργάνωσι του Ιεχωβά, πράττοντας με τη δύναμί του ό,τι βρίσκουν τα χέρια του να πράξουν, αναζητώντας ευκαιρίες για να βοηθήση άλλους να πράξουν το ίδιο. Αυτοί έχουν τη χαρά του Κυρίου των Ιησού Χριστού. Η χαρά τους να δίδουν είναι εκείνη που τους έκαμε τέτοιους προθύμους διακόνους του Ιεχωβά Θεού. Η ευτυχία τους με το να δίδουν και, η επίγνωσις ότι έχουν δίκαιο και υποστηρίζονται από τον Ιεχωβά, είναι εκείνη που κατέστησε δυνατόν γι’ αυτούς να κηρύττουν τα αγαθά αυτά νέα της Βασιλείας έως τα πέρατα της γης.