Ταύτισις με τον ‘Πολύν Όχλο’ των ‘Ανθρώπων Ευδοκίας’ — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Ταύτισις με τον ‘Πολύν Όχλο’ των ‘Ανθρώπων Ευδοκίας’

1. (α) Γιατί εκδηλώθηκε ευδοκία στους απογόνους του Αδάμ; (β) Πώς εξέφρασε ο Ιεχωβά προφητικά την επιθυμία του να δείξη ευδοκία μέσω του Υιού του;

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ήταν ο μεγαλύτερος άνθρωπος ευδοκίας του Θεού. Ως ο μονογενής Υιός του Θεού που εστάλη στη γη ως άνθρωπος, ο Ιησούς απελάμβανε την ευδοκία του Πατρός του περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο που έζησε ποτέ. Από αγάπη για τους πολλούς αμαρτωλούς και θνήσκοντας ανθρώπους που έχουν τάσι για την δικαιοσύνη έδωσε ο Θεός τον πιο ευνοημένο Υιό του ως αντίλυτρο. Ο Θεός προεγνώριζε ότι όλοι οι απόγονοι του Αδάμ δεν επρόκειτο να συμμερισθούν την περιφρόνησι του πρώτου πατρός των για υπακοή και δικαιοσύνη, αλλ’ ότι μερικοί θα καλλιεργούσαν αγάπη για ευσέβεια και αλήθεια και θα εκζητούσαν να επανακτήσουν την εύνοιά του. Γι’ αυτούς επρομήθευσε το αντίλυτρο. Αυτή η θυσία του πιο εμπίστου και πιστού συντρόφου του ήταν μια ενέργεια πάρα πολύ δαπανηρή, πάρα πολύ πολύτιμη για να την σπαταλήσουν και να την φθείρουν εκείνοι οι οποίοι ούτε την αξίζουν ούτε την εκτιμούν. (Ρωμ. 5:15, 18· 1 Ιωάν. 4:9, 10· Ματθ. 20:28) Η παρουσία του Ιησού στη γη πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια ήταν απόδειξις της ευδοκίας του Θεού, διότι αποτελούσε εγγύησι ότι ο Θεός δεν θα ξεχνούσε ποτέ, ούτε θα παρέλειπε να εκπληρώση τη διαθήκη που είχε εξαγγείλει να φέρη ευλογίες σ’ όλες τις οικογένειες της γης που αξίζουν. (Γέν. 22:17, 18) Προφητικώς, ο Θεός είχε εκφράσει αυτή την υπόσχεσι της ευδοκίας του απέναντι στον πιστό Υιό του πολύ πριν από την έλευσί του στη γη, λέγοντας: «Εν καιρώ δεκτώ επήκουσά σου, και εν ημέρα σωτηρίας σε εβοήθησα· και θέλω σε διαφυλάξει, και θέλω σε δώσει εις διαθήκην των λαών, διά να ανορθώσης την γην, να κληροδοτήσης κληρονομίας ηρημωμένας· λέγων προς τους δεσμίους, Εξέλθετε· προς τους εν τω σκότει, Ανακαλύφθητε!»—Ησ. 49:8, 9.

2. Πότε εκπληρώθηκε αυτή η προφητεία, όπως δείχνει ο Παύλος;

² Αιώνες αργότερα ο απόστολος Παύλος χρησιμοποίησε αυτή την ίδια προφητεία για να υποστηρίξη την ενθάρρυνσι που έκανε στους Χριστιανούς του πρώτου αιώνος οι οποίοι ζητούσαν την ευδοκία του Θεού. Ο Παύλος έγραψε: «Όντες δε συνεργοί αυτού, παρακαλούμε ενταυτώ να μη δεχθήτε την χάριν του Θεού ματαίως· διότι λέγει, Εν καιρώ δεκτώ επήκουσά σου και εν ημέρα σωτηρίας σε εβοήθησα· ιδού τώρα καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού τώρα ημέρα σωτηρίας.» (2 Κορ. 6:1, 2) Τι παραφροσύνη να κάμη κανείς κακή χρήσι αυτής της ευκαιρίας και να την δεχθή ‘ματαίως’ όταν πλησιάζωμε στο τέλος αυτού του ‘ευπροσδέκτου καιρού,’ της ‘ημέρας σωτηρίας’ και στο τέλος του ‘ευπροσδέκτου του Ιεχωβά ενιαυτού’!

3. Ποια ειδικά διακονία έχει εξουσιοδοτήσει ο Θεός να γίνη; Μέσω ποιων;

³ Ενήμερος της ατελείας και της αμαρτωλής καταστάσεώς μας καθώς και της κληρονομημένης εχθρότητός μας γι’ αυτόν, μας προσκαλεί να εκζητήσωμε διαλλαγή για να φιλιωθούμε μαζί του, αν θέλωμε να κερδίσωμε την εύνοια και την ευδοκία του εφόσον αυτή μπορεί ακόμη να βρεθή. Μέσω πιστών μαρτύρων που υπάρχουν τώρα στη γη, οι οποίοι έχουν ήδη δεχθή το προνόμιο να τον λατρεύουν ως Θεόν των και οι οποίοι έχουν ήδη γίνει ‘άνθρωποι ευδοκίας,’ ο Θεός κάνει την παράκλησί του και την πρόσκλησί του γνωστή και σε άλλους οι οποίοι επιθυμούν δικαιοσύνη και αλήθεια. Ο Παύλος μιλεί για το προνόμιο ν’ αντιπροσωπεύη κανείς τον Θεό με το να φέρη αυτό το άγγελμα ως την «διακονίαν της διαλλαγής»: «Τα δε πάντα είναι εκ του Θεού, όστις διήλλαξεν ημάς προς εαυτόν διά του Ιησού Χριστού, και έδωκεν εις ημάς την διακονίαν της διαλλαγής· δηλονότι ο Θεός ήτο εν τω Χριστώ διαλλάσσων τον κόσμον προς εαυτόν, μη λογαριάζων εις αυτούς τα πταίσματα αυτών· και ενεπιστεύθη εις ημάς τον λόγον της διαλλαγής. Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι’ ημών· δεόμεθα λοιπόν υπέρ του Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν.»—2 Κορ. 5:18-20.

4, 5. (α) Γιατί αποστέλλει ο Θεός τους ‘πρέσβεις’ του στη γη; (β) Έχει επιτυχία η «διακονία της διαλλαγής»;

⁴ Στις ημέρες του Παύλου αποστέλλονταν πρέσβεις σε έθνη που ήσαν σε πόλεμο ή που απειλούσαν να κηρύξουν πόλεμο για να προσπαθήσουν να διευθετήσουν ειρηνικές σχέσεις μεταξύ των εθνών που ήσαν σε ταραχώδη περίοδο κι’ έτσι ν’ αποφευχθή η αιματοχυσία. (Λουκ. 14:31, 32) Όλοι οι άνθρωποι είναι σε εχθρότητα με τον Θεό λόγω της κληρονομημένης από τον Αδάμ αμαρτίας και ατελείας. Ο Θεός έχει ήδη λάβει τα’ απαιτούμενα μέτρα για να καταστήση δυνατή την απομάκρυνσι αυτής της εχθρότητος, και με στοργικό και ελεήμονα τρόπο αποστέλλει τους «πρέσβεις» του για να δείξουν τον τρόπο της ‘διαλλαγής με τον Θεό’ και της αποκαταστάσεως στην εύνοια και την ευδοκία του. Θα δεχθήτε λοιπόν την πρόσκλησι που σας φέρουν οι ‘υπέρ του Χριστού πρέσβεις’ του Θεού, για να πάρετε θέσι για αιώνια ζωή μέσω της προμηθείας που έχει στοργικά κάμει ο Θεός με τον αγαπητό του Υιό;

⁵ Χιλιάδες κάθε μήνα επωφελούνται του καιρού που απομένει από τον «ευπρόσδεκτον του Ιεχωβά ενιαυτόν.» Αναγνωρίζουν τη χωρίς ελπίδα κατάστασι του παρόντος συστήματος πραγμάτων, και εκλέγουν την πορεία της πρακτικής σοφίας. Στρέφουν την προσοχή τους στον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, για να μάθουν απ’ εκεί ότι ο Θεός επιφυλάσσει θαυμαστές ευλογίες για τους ‘ανθρώπους ευδοκίας’ του. Αυτοί αποτελούν ένα ολοένα αυξανόμενο ‘πολύ όχλο’ οι οποίοι δέχονται την πρόσκλησι από τον Θεό μέσω των δούλων του να ‘συνδιαλλαγούν με τον Θεό.’

6. Πώς έχει προλεχθή το αυξανόμενο πλήθος των πιστών, και ποιο χαρακτηριστικό διακρίνει τη λατρεία των στον Θεό;

⁶ Η ύπαρξις αυτού του ‘πολλού όχλου’ δεν αποτελεί έκπληξι σ’ εκείνους που είναι εξοικειωμένοι με τον Λόγο του Θεού, διότι τον έχουν δη πριν από πολύν καιρό σε μια προφητική όρασι που αφορά την εποχή μας και που είχε δοθή στον πιστό απόστολο Ιωάννη στη Νήσο Πάτμο ο οποίος και την κατέγραψε στο βιβλίο της Αποκαλύψεως. Τον περιγράφει ως εξής: «Μετά ταύτα είδον, και ιδού όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκάς, έχοντες φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών· και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης, έλεγον, Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου.» (Αποκάλ. 7:9, 10) Αυτός ο ‘πολύς όχλος,’ που είναι καταφανές ότι αποτελείται από ‘ανθρώπους ευδοκίας,’ δεν είναι διηρημένος από φυλετικούς και εθνικούς φραγμούς, ούτε υπάρχει ανάμεσά τους μίσος ή ανισότης λόγω διαφοράς χρώματος του δέρματος ή γλώσσης. Προέρχονται απ’ όλα τα έθνη, τις φυλές, τους λαούς και τις γλώσσες, και στέκουν ενωμένοι ώμος προ ώμον, και διακηρύττουν τους αίνους των και όσα οφείλουν στον Θεό και στο Αρνίον.

7. Πότε κάνει την εμφάνισί του ο ‘πολύς όχλος’ σύμφωνα με την προφητεία;

⁷ Πότε κάνουν την εμφάνισί τους αυτοί; Ο Ιωάννης έχει καταχωρήσει την απάντησι: «Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης.» Έτσι, η ευνοϊκή στάσις των υπέρ του Θεού τους έκαμε ν’ αποκτήσουν την προστασία του από την γεμάτη «ημέρα εκδικήσεως του Θεού ημών,» διότι η ‘μεγάλη θλίψις’ από την οποία έρχονται δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά η εκτέλεσις της κρίσεως του Θεού εναντίον αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων. Το γεγονός ότι έχουν επιζήσει από την ‘μεγάλη θλίψι’ δείχνει ότι πρέπει να είχαν συναχθή εγκαίρως στη διάρκεια του ‘ευπροσδέκτου ενιαυτού,’ πριν εκσπάση με όλη την μανία της η ‘ημέρα εκδικήσεως’ του Θεού στην μεγάλη θλίψι, η οποία κορυφώνεται με τη μάχη του Αρμαγεδδώνος.—Αποκάλ. 7:14· Ματθ. 24:3, 21, 22.

8. Ποια βήματα κάνουν αυτοί για να δείξουν την πίστι των στις υποσχέσεις του Θεού;

⁸ Έχουν ζητήσει αυτοί οι ευνοημένοι συμφιλίωσι με τον Θεό μέσω της προμηθείας του για ζωή μέσω του Χριστού Ιησού; Ο Ιωάννης απαντά: «Και έπλυναν τας στολάς αυτών, και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. Διά τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού.» (Αποκάλ. 7:14, 15) Έτσι αναγνωρίζουν την αμαρτωλή και ακάθαρτη κατάστασί τους, βλέπουν την ανάγκη ν’ αναλάβουν πρωτοβουλία και να κάμουν θετικά βήματα για ν’ αποδείξουν ότι είναι κατάλληλοι για να δεχθούν την εύνοια του Θεού και να γίνουν ‘άνθρωποι ευδοκίας’ του. Γι’ αυτό περιγράφονται ότι «έπλυναν τας στολάς αυτών, και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου.» Αυτό σημαίνει ότι έχουν μετανοήσει από την προηγούμενη πορεία της ζωής των και δεχθή με πίστι την καθαριστική δύναμι της θυσίας του Ιησού η οποία εξαλείφει την αμαρτία.

9. Τι έχουν κάμει στη ζωή τους ο ‘πολύς όχλος’ για ν’ αποκτήσουν την ευδοκία του Θεού, και σε ποια βάσι έχουν κάμει αυτή την εκλογή;

⁹ Δείχνει επίσης ότι έχουν κάμει μεγάλες αλλαγές στη ζωή τους, και διακηρύττουν ότι χωρίς επιφύλαξι έχουν δεχθή ν’ ακολουθήσουν τον τρόπο ζωής που επιδοκιμάζει ο Θεός. Η προθυμία των να είναι καθαροί και αγνοί στα όμματα του Θεού δείχνει ότι έχουν αντιληφθή ότι ο Θεός μισεί την πονηρία και την ακαθαρσία και ότι επιδοκιμάζει τη δικαιοσύνη, την ακεραιότητα και την αλήθεια. Πολύ κατάλληλα φαίνονται ενώπιον του θρόνου με λευκές στολές, καθαρές και ακηλίδωτες από τον κόσμο. Έτσι έχουν αφιερωθή χωρίς όρους στον Θεό. Η λατρεία των στον Θεό είναι αποκλειστική, διότι έχουν λάβει θέσι μπροστά στο θρόνο του και όχι μπροστά σε οτιδήποτε άλλο. Αυτή η αφιέρωσις δεν είναι μια ξαφνική αισθηματική φαντασιοπληξία ή μια μεμονωμένη πράξις αφοσιώσεως. Η αφιέρωσίς των είναι μια αμετάκλητη ισόβια αφιέρωσις που έχουν κάμει εκουσίως και ελεύθερα και χωρίς εξαναγκασμό. Μόνοι τους έχουν λάβει τη πρωτοβουλία. Εκείνοι έκαμαν την εκλογή. Έχουν αναγνωρίσει από τη μελέτη και την έρευνά των στο Λόγο του Θεού ότι η οδός του είναι οδός σοφίας, και η αμοιβή και οι ευλογίες της είναι μόνιμες και βέβαιες. Για ν’ αποκτήσουν την ευδοκία του οφείλουν να καταβάλουν προσπάθεια και με υπακοή να κάμουν τα βήματα που τον ευαρεστούν.—Πράξ. 3:19· Εβρ. 9:22· 1 Ιωάν. 1:9.

10. Μαζί με ποιους ενώθηκε αυτός ο πολύς όχλος, και ποιον σκοπό εξυπηρέτησε αυτό;

¹⁰ Ως αληθινοί Χριστιανοί και ακόλουθοι του Χριστού χαρούμενα και με ενθουσιασμό ενώθηκαν δραστηρίως στη λατρεία του θεού μαζί με το υπόλοιπο του ‘μικρού ποιμνίου’ των πνευματικών Ισραηλιτών, των 144.000 ‘εσφραγισμένων’ του Θεού που αναφέρονται προηγουμένως στο έβδομο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως. (Λουκ. 12:32· Αποκάλ. 7:4· 14:1-5) Κάτω από την επίβλεψι του κεχρισμένου υπολοίπου των αποκυημένων από το πνεύμα, αυτός ο πολύς όχλος των πιστών μαθητών έχουν το προνόμιο της συμμετοχής στο έργο που έχει προσδιορίσει ο Θεός γι’ αυτή την εποχή, δηλαδή, το κήρυγμα «τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας.» Οι γεμάτες ζήλο προσπάθειές των έχουν βοηθήσει πολύ στο να δοθή αυτό το άγγελμα ‘σε όλη την οικουμένη προς μαρτυρίαν’ σ’ εκπλήρωσι της προφητείας του Ιησού. Ο Θεός επέτρεψε σ’ αυτούς να συμμετάσχουν στην «διακονίαν της διαλλαγής» μαζί με το υπόλοιπο οι οποίοι ενεργούν ως ‘πρέσβεις υπέρ του Χριστού.’ Πραγματικά «λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού.»—Ματθ. 24:14· 2 Κορ. 5:20.

11. Τι δείχνει γι’ αυτούς τους ‘ανθρώπους ευδοκίας’ η δημοσία ομολογία της πίστεώς των;

¹¹ Όπως ο Ιησούς και το «μικρόν ποίμνιόν» του, δεν αποκρύπτουν ούτε συγκαλύπτουν την απόφασί τους να λατρεύουν τον Θεό, ούτε αισχύνονται να είναι γνωστοί ως λάτρεις του Ιεχωβά, ως πιστοί μάρτυρές του. Διότι ο Ιωάννης τους βλέπει να κράζουν δυνατά και να ομολογούν δημοσία την πίστι των στον Θεό και στο Αρνίον μπροστά σε όλους τους ανθρώπους. Το γεγονός ότι έχουν δηλώσει και βεβαιώσει δημοσία την στάσι τους ενώπιον του Θεού επιβεβαιώνει περαιτέρω το γεγονός ότι είναι αφιερωμένοι στον Θεό χωρίς επιφυλάξεις. Έχουν αποδείξει την πλήρη πίστι και εμπιστοσύνη των στον Ιεχωβά και στις υποσχέσεις του για ζωή. Γνωρίζουν ότι ο Ιεχωβά είναι ο μόνος αληθινός Θεός, ότι είναι δίκαιος, και ότι η υπόθεσίς του θα θριαμβεύση.

12. Πώς εκδηλώνεται η ευδοκία του Θεού στον ‘πολύ όχλο’ μ’ ένα ευδιάκριτο τρόπο;

¹² Ο Θεός δεν παραβλέπει το ότι αποδέχονται με ταπεινό τρόπο την προμήθειά του για ζωή. Δεν λησμονεί τις πιστές και γεμάτες ζήλο πράξεις των δικαιοσύνης. Αλλά το θερμό μειδίαμα της επιδοκιμασίας του και της ευδοκίας του ακτινοβολεί σ’ αυτούς και τους αμείβει με ευλογίες που ακόμη και τα πιο προσφιλή όνειρά τους δεν μπορούσαν να φαντασθούν. Ο Ιωάννης συνεχίζει: «Και ο καθήμενος επί του θρόνου θέλει κατασκηνώσει επ’ αυτούς. Δεν θέλουσι πεινάσει πλέον, ουδέ θέλουσι διψήσει πλέον, ουδέ θέλει πέσει επ’ αυτούς ο ήλιος, ουδέ κανέν καύμα· διότι το Αρνίον το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων· και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών.»—Αποκάλ. 7:15-17.

13. Τι απαιτείται από τον καθένα για να γίνη μέρος του ‘πολλού όχλου’ των ‘ανθρώπων ευδοκίας’;

¹³ Είσθε σεις μεταξύ αυτού του ‘πολλού όχλου’ που ο Ιωάννης ο απόστολος του Ιησού μόλις μας περιέγραψε; Επιθυμείτε αυτή την ευνοημένη στάσι ως αληθινός λάτρης του Θεού; Είσθε πρόθυμος να κάμετε με υπακοή τα βήματα που απαιτούνται για ν’ αποκτήσετε την εύνοια και την ευδοκία του Θεού κι έτσι να μπορήτε να περιμένετε σωτηρία και ζωή από τα χέρια του Ιεχωβά; Αν ναι, τότε θα βλέπετε την ανάγκη να κάμετε προσωπική αφιέρωσι στον Ιεχωβά και κατόπιν με υπακοή να υποβληθήτε στη Χριστιανική πράξι του εν ύδατι βαπτίσματος ως δημοσίας επιβεβαιώσεως αυτής της αφιερώσεως.

14. (α) σύμφωνα με τα εδάφια Ρωμαίους 10:1-3, είναι αρκετά ο ζήλος και η ειλικρίνεια για να εξασφαλίση κανείς την ευδοκία του Θεού; (β) Ποια είναι η πρώτιστη απαίτησις;

¹⁴ Η εξωτερική ευσέβεια και η επανάληψις παραδοσιακών θρησκευτικών προσευχών και φράσεων δεν εξασφαλίζει την επιδοκιμασία του Θεού. Ακόμη και το να κατέχη κανείς αξιοθαύμαστες ιδιότητες όπως ο ζήλος και η ειλικρίνεια δεν είναι αυτές καθ’ εαυτές αρκετές για να εξασφαλίσουν την ευδοκία του Θεού. Την εποχή του αποστόλου Παύλου, υπήρχαν χωρίς αμφιβολία πολλά αφωσιωμένα και ειλικρινή άτομα ανάμεσα στους ανθρώπους του έθνους του, εν τούτοις έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον γι’ αυτούς εξαιτίας αυτού που τους έλειπε: «Αδελφοί, η επιθυμία της καρδίας μου, και η δέησις η προς τον Θεόν υπέρ του Ισραήλ, είναι διά την σωτηρίαν αυτών. Διότι μαρτυρώ περί αυτών ότι έχουσι ζήλον Θεού, αλλ’ ουχί κατ’ επίγνωσιν. Επειδή μη γνωρίζοντες την δικαιοσύνην του Θεού και ζητούντες να συστήσωσι την ιδίαν αυτών δικαιοσύνην, δεν υπετάχθησαν εις την δικαιοσύνην του Θεού.» (Ρωμ. 10:1-3) Για να γίνη κανείς ένας άνθρωπος ευδοκίας, του Θεού είναι ζωτικό ν’ αποκτήση και να έχη αληθινή πίστι βασισμένη σε ακριβή γνώσι και ταπεινά να υποταχθή στη δικαιοσύνη του Θεού. Αυτό απαιτεί πριν απ’ όλα την ανάγνωσι και μελέτη της Γραφής, η οποία παρέχει την εκπαίδευσι και τις συμβουλές που οδηγούν σε ζωή.—Ιωάν. 17:3· 2 Τιμ. 3:15-17.

15. σύμφωνα με το εδάφιο Ρωμαίους 12:2, ποιες αλλαγές είναι αναγκαίες;

¹⁵ Απ’ αυτή τη μελέτη είναι πιθανόν να διαπιστώσετε ότι πρέπει να κάμετε μερικές προσαρμογές στην άποψί σας. Ίσως χρειασθή ακόμη ν’ αλλάξετε τον τρόπο της ζωής σας. Αλλ’ αυτές είναι αλλαγές που αξίζει να τις κάμετε όταν διακυβεύεται η ζωή σας. Ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει: «Μη συμμορφώνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφώνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.»—Ρωμ. 12:2· Εφεσ. 4:22-24.

16. (α) Ποια διανοητική απόφασις και ποιο ελατήριο προηγούνται της αφιερώσεως; (β) Πώς βεβαιώνει κανείς δημοσία την αφιέρωσί του;

¹⁶ Καθώς αποκτάτε γνώσι από τον Λόγο του Θεού και λογικεύεσθε επάνω σ’ αυτές τις αλήθειες και τις αρχές, θ’ αναγνωρίσετε την παραφροσύνη και τον απελπιστικό τρόπο της ανθρωπίνης λογικεύσεως χωρίς τον Θεό. Καθώς συλλογίζεσθε το θέλημα του Θεού και τους σκοπούς του για τη γη και για το ανθρώπινο γένος που έχει δημιουργηθή επάνω σ’ αυτήν για ν’ απολαμβάνη τις ευλογίες και τις τέρψεις της, θ’ αρχίσετε να βλέπετε τη θέσι σας μέσα στη διευθέτησι του Θεού. Διότι υπάρχουν αξιοθαύμαστες ευκαιρίες και προνόμια ανοιχτά για εκείνους οι οποίοι σοφά εκλέγουν να κάμουν το θέλημα του Θεού και να γίνουν ‘άνθρωποι ευδοκίας’ του. Έτσι εκδηλώνετε την αγάπη σας για τον Θεό και την εκτίμησί σας για την προμήθειά του για ζωή σε μια δικαία νέα τάξι. Η επιθυμία σας να λατρεύετε τον Θεό αποκλειστικά και να γίνετε δέκτης των ευλογιών του εκδηλώνεται όταν αφιερώνεσθε στον Θεό και το βεβαιώνετε αυτό δημοσία με το εν ύδατι βάπτισμά σας.

17. Ποιο μάθημα παίρνομε από το παράδειγμα του βαπτίσματος του Ιησού;

¹⁷ Μεγαλύτερο παράδειγμα αυτής της δικαίας ενεργείας που έχει επιδοκιμάσει ο Θεός δεν θα μπορούσε να υπάρξη εκτός από τον Ιησού. Όταν ήταν ηλικίας τριάντα ετών και είχε έλθει ο καιρός για ν’ αρχίση την επίγεια διακονία του, το υπόμνημα της Γραφής λέγει πως παρουσιάσθηκε στον Ιορδάνη Ποταμό για να βαπτισθή από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Μ’ αυτήν την ταπεινή και πρόθυμη ενέργεια παρυσιάσθηκε στον ουράνιο Πατέρα του για να εκτελέση το θέλημά του στη γη. Αμέσως μετά το βάπτισμα ή το βάπτισμα του Ιησού στα νερά του Ιορδάνου ο Θεός εξέφρασε την επιδοκιμασία και την ευχαρίστησί του για την πρόθυμη υπακοή του αγαπητού Υιού του, όπως έγραψε ο Ματθαίος: «Και βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από του ύδατος· και ιδού, ηνοίχθησαν εις αυτόν οι ουρανοί, και είδε το πνεύμα του Θεού καταβαίνον ως περιστεράν και ερχόμενον επ’ αυτόν· και ιδού φωνή εκ των ουρανών, λέγουσα, Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.»—Ματθ. 3:13-17.

18. Σύμφωνα με την εντολή του Ιησού στα εδάφια Ματθαίος 28:19, 20, γιατί κάθε πιστός πρέπει να υποβληθή στη Χριστιανική πράξι του βαπτίσματος;

¹⁸ Οι αληθινοί Χριστιανοί είναι ευτυχείς ν’ ακολουθούν αυτό το παράδειγμα που είχε την επιδοκιμασία του Θεού, διότι ο Ιησούς μάς άφησε ‘παράδειγμα για ν’ ακολουθήσωμε τα ίχνη αυτού.’ (1 Πέτρ. 2:21) Τον πρώτο αιώνα της Χριστιανοσύνης οι Ελληνικές Γραφές παρουσιάζουν ένα υπόμνημα κατά γράμμα χιλιάδων οι οποίοι βαπτίσθηκαν για να συμβολίσουν την απόφασί τους να γίνουν μαθηταί του Χριστού και λατρεύουν τον Θεόν εν πνεύματι και αληθεία. Όλ’ αυτά ήσαν σε υπακοή με την τελευταία εντολή που είχε δώσει ο Ιησούς στους πιστούς ακολούθους του: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» (Ματθ. 28:19, 20) Αυτή η εντολή δεν έχει αλλάξει. Αν επιθυμούμε πραγματικά να γίνωμε ‘άνθρωποι ευδοκίας’ του Θεού σήμερα, πρέπει με ταπεινοφροσύνη και υπακοή να υποβληθούμε στο βάπτισμα για αναγνώρισι της ανεπιφύλακτης προσωπικής αφιερώσεώς μας στον Θεό, διότι αυτό είναι ευάρεστο στον ουράνιο Πατέρα μας.

19. Πώς η «διακονία της διαλλαγής» κατέληξε σε ευλογία και σε ωφέλεια πολλών σήμερα;

¹⁹ Αυτή η «διακονία της διαλλαγής» συνεχίζεται αμείωτη σ’ όλη τη γη από τους σύγχρονους ‘πρέσβεις υπέρ του Χριστού.’ Υπακούοντας στην εντολή του Χριστού, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά· εκτελούν πιστά και με ζήλο το έργο που τους έχει ανατεθή, ‘να μαθητεύουν ανθρώπους, να τους βαπτίζουν, και να τους διδάσκουν.’ Στη διάρκεια του 1971 και μόνο, βαπτίσθηκαν 149.808 μαθηταί οι οποίοι προσετέθησαν στον αυξανόμενο ‘πολύ όχλο’ των ‘ανθρώπων ευδοκίας.’ Αυτοί οι 149.808 εζήτησαν την ευδοκία του Θεού και την βρήκαν. Ενώθηκαν μαζί με το ένα εκατομμύριο τετρακόσιες σαράντα χιλιάδες πιστών ‘ανθρώπων ευδοκίας’ σ’ όλη τη γη σε ενωμένη λατρεία του Θεού δείχνοντας έτσι και σε άλλους την οδό για την εξασφάλισι της ευδοκίας του Θεού. Με το να ζουν πιστά σύμφωνα με την αφιέρωσί τους, θ’ απολαμβάνουν πάντοτε την ευαρέσκεια και την εύνοια του Θεού ως ‘άνθρωποι ευδοκίας’ του.

20. (α) Πώς οι ‘άνθρωποι ευδοκίας’ του Θεού δείχνουν την υπακοή τους στον Θεό; (β) Ποια προοπτική για άλλους υπάρχει όσο διαρκεί ακόμη ο ‘ευπρόσδεκτος ενιαυτός’ του Θεού;

²⁰ Η αφιέρωσις και το βάπτισμά τους δεν είναι το τέρμα ή το τέλος της σχέσεώς των με τον Θεό. Είναι μόνο η αρχή. Είναι αφωσιωμένοι στο να εκτελούν με υπακοή το θείο θέλημα του Θεού για την εποχή μας, το οποίο είναι να κηρυχθή τούτο το «ευαγγέλιον» ότι η βασιλεία του Θεού έχει εγκαθιδρυθή στους ουρανούς με τον διωρισμένο βασιλέα, τον Χριστό Ιησού, επί του θρόνου, και αυτό να γίνη «προς μαρτυρίαν εις πάντα έθνη.» Το γεγονός ότι προέρχονται από κάθε φυλή και εθνικότητα δεν δημιουργεί διαίρεσι ή πρόβλημα γι’ αυτούς, αλλά μάλλον μια ευλογία, διότι μέσω αυτών η «διακονία της διαλλαγής» φθάνει σε όλα τα έθνη άσχετα με τη γλώσσα ή τη φυλή ή το χρώμα. Θα συνεχίσουν να προσφέρουν πιστά σ’ όλη τη γη αυτή την υπηρεσία στον Θεό «ημέραν και νύκτα» όσο το επιτρέπει ο ‘ευπρόσδεκτος του Ιεχωβά ενιαυτός’. Καθώς το κήρυγμά τους συνεχίζεται και εξαπλώνεται σ’ όλη τη γη, ολοένα περισσότερα άτομα απ’ όλα τα έθνη θ’ ακούν τα αγαθά νέα και θα μεταστρέφωνται και θα ζητούν την ευδοκία του Θεού, και αυτός δεν θα τους απορρίψη. Και αυτοί επίσης θα ενωθούν με το αυξανόμενο πλήθος ‘ανθρώπων ευδοκίας’ του Θεού που αφιερώνονται στον Θεό και στη λατρεία του, και θα συμβολίσουν την αφιέρωσί τους με το εν ύδατι βάπτισμα σε υπακοή στο θείο θέλημα. Δέχονται τον διωρισμένο από τον Θεό Βασιλέα και έτσι φέρνουν ευχαρίστησι στην καρδιά του, όπως λέγει η παροιμία: «Η εύνοια του βασιλέως είναι προς τον φρόνιμον δούλον.» «Τα δίκαια χείλη είναι ευπρόσδεκτα εις τους βασιλείς (σ’ ένα μεγάλο βασιλέα, ΜΝΚ) και αγαπώσι (αγαπά, ΜΝΚ) τον λαλούντα ορθά.»—Παροιμ. 14:35· 16:13.

21. Περιγράψτε την ελπίδα που περιμένει εκείνους οι οποίοι πιστά παραμένουν ως ‘άνθρωποι ευδοκίας’ του Θεού;

²¹ Λόγω της πνευματικής αντιλήψεως και κατανοήσεώς των αυτοί οι ‘άνθρωποι ευδοκίας’ έχουν μάθει και ομιλούν δίκαια πράγματα. Μαζί με το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαθητών του Αρνίου, του Ιησού Χριστού, «λατρεύουσιν αυτόν [τον Θεόν] ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού.» Παραμένοντας πιστοί και πνευματικώς καθαροί θα εξασφαλίσουν την ευδοκία του Θεού, λαμβάνοντας πνευματική τροφή και δύναμι από τον Θεό, και προστασία από τη φλογερή οργή του όταν θα την εκφράση στην ‘ημέρα εκδικήσεως του Θεού ημών.’ Κατόπιν, «το Αρνίον το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς, και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων· και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών.» Αυτή είναι η ευφροσύνη προσδοκία εκείνων οι οποίοι σήμερα, εφόσον είναι ακόμη καιρός, ενώνονται με τον ‘πολύν όχλον’ των ‘ανθρώπων ευδοκίας’ του Θεού.