Ο Απόστολος Παύλος–Ζηλωτής της Δικαιοσύνης

ΜΕΤΑΞΥ των έντονων χαρακτηριστικών που εξεδήλωσε ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, όσο ήταν στη γη ήταν η αγάπη του για ότι ήταν ορθό και το μίσος του για ότι ήταν εσφαλμένο. Παραδείγματος χάριν, μιλούσε χωρίς περιστροφές όταν εξέθετε τους θρησκευτικούς υποκριτάς των ημερών του. Μάλιστα όπως είχε προλεχθή γι’ αυτόν, ‘ηγάπησε δικαιοσύνην και εμίσησε αδικίαν.’—Ψαλμ. 45:7· Ματθ. 23:2-32· Ιωάν. 8:44.

Ένα εξέχον παράδειγμα ενός ο οποίος αναμφισβήτητα μιμήθηκε τον Ιησού σχετικά μ’ αυτό ήταν ο απόστολος Παύλος. Πραγματικά, και πριν ακόμη γίνη ακόλουθος του Χριστού ήταν πολύ ζηλωτής σε ότι επίστευε ότι ήταν ορθό. Ο Παύλος λοιπόν μας λέγει: «Καθ’ υπερβολήν εδίωκον την εκκλησίαν του Θεού, και εκακοποίουν αυτήν .. . ζηλωτής υπάρχων των πατρικών μου παραδόσεων.» Επίσης μας λέγει: «Εάν τις άλλος νομίζη ότι έχει πεποίθησιν εν τη σαρκί, εγώ περισσότερον . . . κατά ζήλον διώκτης της εκκλησίας, κατά την δικαιοσύνην την δια του νόμου διατελέσας άμεμπτος.»—Γαλ. 1:13, 14· Φιλιππ. 3:4-6.

Όταν έγινε Χριστιανός, εξακολούθησε να είναι ζηλωτής, αλλά ο ζήλος του κατηυθύνετο τώρα κατάλληλα. «Και ευθύς εκήρυττεν εν ταίς συναγωγαίς τον Χριστόν, ότι ούτος είναι ο ΥΙός του Θεού. . ..Ο δε Σαύλος [Παύλος] μάλλον ενεδυναμούτο, και συνέχεε τους Ιουδαίους τους κατοικούντας εν Δαμασκώ, αποδεικνύων ότι ούτος είναι ο Χριστός.» (Πράξ. 9:20, 22) Ομιλούσε μετά παρρησίας κηρύττων εν τω ονόματι του Κυρίου Ιησού. «Και ελάλει και εφιλονείκει μετά των Ελληνιστών· εκείνοι δε κατεγίνοντο εις το να θανατώσωσιν αυτόν.» Ο Παύλος είπε ότι οι άλλοι έπρεπε να τον μιμούνται όπως και αυτός εμιμείτο τον Χριστόν. Το κάνετε σεις αυτό;—Πράξ. 9:28, 29.

Ο απόστολος Παύλος έδειξε την αγάπη του για τη δικαιοσύνη και το μίσος του για ότι ήταν κακό καταβάλλοντος έντονο αγώνα εναντίον των αμαρτωλών επιθυμιών της σαρκός του. Δεν ενέδιδε με αδυναμία στην αμαρτία. Πραγματικά όπως λέγει: «Δαμάζω τα σώμα μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας, εγώ γείνω αδόκιμος.»—1 Κορ. 9:27· Ρωμ. 7:15-25.

Ο Παύλος επίσης εξεδήλωσε ζήλο για τη δικαιοσύνη στις συναναστροφές με τους αδελφούς του. Όταν ο Παύλος ήλθε στην Αντιόχεια, εναντιώθηκε στον Πέτρο «κατά πρόσωπον, διότι ήτο αξιόμεμπτος· επειδή πριν έλθωσιν τινές από του Ιακώβου, συνέτρωγε με τους εθνικούς· όταν δε ήλθον συνεστέλλετο και απεχώριζεν εαυτόν, φοβούμενος τους εκ περιτομής.» Η αγάπη του Παύλου προς τη δικαιοσύνη δεν μπορούσε ν’ ανέχθη αυτή την προσποίησι από μέρους του αποστόλου Πέτρου.—Γαλ. 2:11-14.

Ο Παύλος έδειξε τον ίδιο αυτό ζήλο για τη δικαιοσύνη όταν επρόκειτο και για τους έξω από την εκκλησία που εναντιώνονταν σ’ αυτόν. Μπορούσε να δωροδοκήση τον Κυβερνήτη Φήλικα κ’ έτσι να επιτύχη την άπόλυσί του, αλλ’ αρνήθηκε να το κάμη επειδή αγαπούσε τη δικαιοσύνη. (Πράξ. 24:25-27) Και όταν εμφανίσθηκε ενώπιον του Κυβερνήτου Φήστου, αρνήθηκε να δεχθή συμβιβασμό για να ευαρεστήση τους Ιουδαίους αντιπάλους του, αλλ’ έκαμε έκκλησι στον Καίσαρα.—Πράξ. 25:9-12.

ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ

Ο ζήλος του Παύλου για τη δικαιοσύνη ξεχωρίζει επίσης στις επιστολές του. Έγραψε στην εκκλησία της Κορίνθου η οποία είχε ανέχθη την παρουσία ενός ανήθικου ανθρώπου ανάμεσα της: «ΕΚΒΑΛΕΤΕ ΤΟΝ ΚΑΚΟΝ ΕΚ ΜΕΣΟΥ ΥΜΩΝ.» (1 Κορ. 5:13) Σημειώστε επίσης πώς τα παρακάτω λόγια του σ’ εκείνους τους Χριστιανούς ήσαν γεμάτα από δίκαιη αγανάκτησι: «Ή δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού;» «Ή δεν εξεύρετε ότι ο προσκολλώμενος με την πόρνην, είναι εν σώμα;» «Ή δεν εξεύρετε, ότι το σώμα σας είναι ναός του αγίου πνεύματος του εν υμίν;» (1 Κορ. 6:9, 16, 19) Πρεσβύτεροι, επίσκοποι, ποιμένες του λαού του Θεού σήμερα, εκδηλώνετε σεις όμοιο ζήλο για να τηρήσετε την οργάνωσι καθαρή;

Ο Παύλος είχε επίσης έντονα λόγια καταδίκης για κείνους που δεν εκτελούσαν εκείνα που εκήρυτταν: «Διά τούτο αναπολόγητος είσαι, ω άνθρωπε, πας όστις κρίνεις· διότι εις ότι κρίνεις τον άλλον, σεαυτόν κατακρίνεις· επειδή τα αυτά πράττεις συ ο κρίνων. . .. Ο διδάσκων λοιπόν άλλον, σεαυτόν δεν διδάσκεις; ο κηρύττων να μη κλέπτωσι, κλέπτεις; Ο λέγων να μη μοιχεύωσι, μοιχεύεις; ο βδελυττόμενος τα είδωλα, ιεροσυλείς;» (Ρωμ. 2:1, 21, 22) Κατ’ επανάληψιν προειδοποίησε τους αδελφούς του, «μη πλανάσθε,» και πάλιν, «Ολίγη ζύμη καθιστά όλον το φύραμα ενζυμον.»—1 Κορ. 6:9· 15:33· Γαλ. 6:7· 1 Κορ. 5:6· Γαλ. 5:9.

Ο ζήλος του για τη δικαιοσύνη φάνηκε επίσης στο ενδιαφέρον του για την αλήθεια: «Εάν ημείς, ή άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα.» Μη αρκούμενος να πή μια φορά αυτή την κατάρα, την επανέλαβε. (Γαλ. 1:6-9) Και σχετικά μ’ εκείνους που προσπαθούσαν να επαναφέρουν τους αδελφούς του στη δουλεία του Ιουδαϊσμού είπε: «Είθε να αποκοπώσιν οι ταράττοντές σας.» Γιατί να ομιλή τόσο έντονα; Λόγω της εμπιστοσύνης του: «Αλήθειαν λέγω εν Χριστώ, δεν ψεύδομαι.»—-Γαλ. 5:12· Ρωμ. 9:1.

Και τι απόδειξι έχομε για τον ζήλο του Παύλου για τη δικαιοσύνη σε αυτά που υπέφερε! «Υπηρέται του Χριστού είναι; (παραφρονών λαλώ) πλειότερον εγώ· εις κόπους περισσότερον, . . . εις πληγάς καθ’ υπερβολήν, εις φυλακάς περισσότερον, εις θανάτους πολλάκις· υπό των Ιουδαίων πεντάκις έλαβον πληγάς τεσσαράκοντα παρά μίαν τρις ερραβδίσθην, άπαξ ελιθοβολήθην, τρις εναυάγησα, εν ημερονύκτιον εν τω βυθώ έκαμον.» Μετά την αφήγησι πολλών πραγμάτων που υπέστη, μας λέγει για το ενδιαφέρον του για την πνευματική ευημερία των άλλων: «Τις σκανδαλίζεται και εγώ δεν φλέγομαι;» Εφλέγετο εξαιτίας της δικαίας του αγανακτήσεως για τ’ αδικήματα.—2 Κορ. 11:23-33.

Τι καλό παράδειγμα έδωσε ο απόστολος Παύλος για όλους τους Χριστιανούς, και ιδιαίτερα για όλους τους πρεσβυτέρους, τους επισκόπους των Χριστιανικών εκκλησιών! Πόσο σοβαρά πήρε τη διακονία του! Εδαπανάτο χάριν των άλλων. (2 Κορ. 12:15) Δεν υπάρχει αμφισβήτησις ότι εμιμείτο τον Ιησούν στον ζήλο του για τη δικαιοσύνη και στο μίσος του για την ανομία.

Αν έχωμε όμοιο ζήλο θα κάνωμε ότι μπορούμε για να προωθήσωμε τα αγαθά νέα. Δεν θ’ αφήσωμε τίποτε να μας εμποδίση από το να έχωμε μια πλήρη συμμετοχή στη διακονία του αγρού, αφιερώνοντας τόσον ακριβώς χρόνον σ’ αυτήν όσο επιτρέπουν οι περιστάσεις μας. Επίσης θα δαπανηθούμε για τους αδελφούς μας. Έτσι δείχνομε ότι προτάσσομε την υπηρεσία του Θεού στη ζωή μας και οτιδήποτε άλλο που θα μπορούσε να μας απομακρύνη απ’ αυτήν το θεωρούμε ως σκύβαλο, όπως έκαμε και ο Παύλος. (Φιλιππ. 3:8) Και τότε, όπως ο Παύλος, μπορούμε να ελπίζωμε ότι θα ανταμειφθούμε τώρα με πολλά χαρωπά προνόμια υπηρεσίας και στο μέλλον με αιώνια ζωή στη νέα τάξι του Θεού.—2 Τιμ. 4:8.