Χρησιμοποιεί Τώρα ο Πέτρος «τας Κλείδας της Βασιλείας»;

 1. (α) Ποια είναι μια κοινώς διακρατουμένη άποψις για τη θέσι του Πέτρου στον ουρανό; (β) Πότε πραγματικά ανεστήθη ο Πέτρος στους ουρανούς, και ποια πρόκειται να είναι η θέσις του στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού;

ΑΠΟΤΕΛΕΙ κοινή πίστι, που υιοθετείται από μερικά θρησκευτικά συστήματτα του «Χριστιανικού κόσμου», ότι ο Πέτρος είναι ο θυρωρός στον ουρανό, και ότι ή γίνεται κανείς δεκτός από τον Πέτρο στην πύλη ή απορρίπτεται. Είναι γεγονός ότι ο Πέτρος είναι τώρα στον ουρανό, διότι ήταν ένας πιστός μαθητής και απόστολος του Ιησού Χριστού και απέθανε ένα πιστό θάνατο. Ώφειλε, όμως, ν’ αναμείνη νεκρός στον τάφο, επί πολλούς αιώνες ως τη δευτέρα έλευσι του Ιησού Χριστού στον πνευματικό ναό του Θεού, ακριβώς όπως έκαμε ο πιστός απόστολος Παύλος. (2 Τιμ. 4:8) Το 1918 ανεστήθη στους ουρανούς μαζί με άλλα πιστά μέλη της εκκλησίας του Χριστού, οι οποίοι είχαν πεθάνει πριν από εκείνη τη χρονολογία. Αλλά ο Πέτρος δεν είναι θυρωρός. Εκείνοι οι οποίοι ανασταίνονται στους ουρανούς με τον Χριστό πρόκειται να βασιλεύσουν ως «βασιλείς» και «ιερείς» μαζί του στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας. Τότε ο Πέτρος θα κάθεται σ’ ένα ουράνιο θρόνο ως ένας από τους 144.000 συμβασιλείς, μέλη του σώματος του Χριστού, που συμμετέχουν με αυτόν στη βασιλική και ιερατική του εξουσία.​—Αποκάλ. 14:1-3· 20:6· Λουκ. 22:28-30.

 2. Λόγω των ανωτέρω γεγονότων, ποια ερωτήματα εγείρονται;

² Εγείρονται, επομένως, τα ερωτήματα, Τι εννοεί ο Ιησούς, όταν λέγη στον Πέτρο: «Θέλω σοι δώσει τα κλειδία της βασιλείας των ουρανών»; (Ματθ. 16:19) Ποια είναι τα κλειδιά; Πόσα είναι; Ποιος ωφελείται από τη χρήσι των κλειδιών;

 3. (α) Ποια νύξι έκαμε ο Ιησούς για το τι είναι τα «κλειδία της βασιλείας»; (β) Γιατί το ξεκλείδωμα της γνώσεως περί της Βασιλείας ήταν κάτι νέο;

³ Ο Ιησούς μάς έδωσε μια νύξι τού τι ανοίγουν οι κλείδες, όταν είπε στους Ιουδαίους Φαρισαίους: «Ουαί εις εσάς τους νομικούς, διότι αφηρέσατε το κλειδίον της γνώσεως· σεις δεν εισήλθετε, και τους εισερχομένους εμποδίσατε.» (Λουκ. 11:52) Οι κλείδες, λοιπόν, πρέπει να έχουν κάποια σχέσι με ξεκλείδωμα γνώσεως, θα άνοιγαν κάτι που προηγουμένως ήταν κλειδωμένο επί αιώνες, θα είχαν σχέσι με το μυστήριον του Θεού, την διαχείρισι του σύμπαντος από την ουράνια βασιλεία του. (Ρωμ. 16:25· Κολ. 1:26, 27) Μολονότι πιστοί άνθρωποι των αρχαίων χρόνων απέβλεπαν στην έλευσι του Μεσσίου και της βασιλείας του, δεν είχε ποτέ κατανοηθή από αυτούς ότι επρόκειτο να ενωθούν μαζί του άνθρωποι που θα ελαμβάνοντο από τη γη στον ουρανό για να είναι ουράνιοι βασιλείς και ιερείς. Ο απόστολος Παύλος εξηγεί το σκοπό αυτού του μυστηρίου εις Εφεσίους 1:9-12· 3:5, 6.

 4. Εξηγήστε πόσα «κλειδία της βασιλείας» υπήρχαν και πώς εχρησιμοποιήθησαν.

⁴ Εφόσον ακόμη και οι πιστοί προφήται των αρχαίων χρόνων δεν είχαν αυτή τη γνώσι, πότε για πρώτη φορά ανοίχθηκε η γνώσις αυτή; Πότε οι κλείδες εχρησιμοποιήθησαν και πόσες ήσαν; Ομιλώντας για το μυστήριον, σημειώστε ότι ο απόστολος λέγει ότι ένα χαρακτηριστικό του μυστηρίου ήταν «να ήναι τα έθνη συγκληρονόμα και σύσσωμα και συμμέτοχα της επαγγελίας αυτού εν τω Χριστώ, δια του ευαγγελίου.» (Εφεσ. 3:6) Εκείνοι, με τους οποίους θα ήσαν «συμμέτοχα» είναι ο Παύλος και οι εξ Ιουδαίων Χριστιανοί σύντροφοί του. Ομιλεί εδώ επιπροσθέτως για ανθρώπους των εθνών ως άλλους, στους οποίους επρόκειτο η γνώσις ν’ ανοιχθή. Ώστε υπήρχαν δύο κλείδες της Βασιλείας, κλείδες οι οποίες άνοιγαν γνώσι. Πρώτον, ανοίχθηκε στους Ιουδαίους η ευκαιρία να εισέλθουν στην ουράνια βασιλεία και, δεύτερον, τα Έθνη προσεκλήθησαν αργότερα σ’ αυτό το μεγάλο προνόμιο.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΚΛΕΙΔΟΣ

 5. (α) Ποια προφητεία έχει σχέσι με τη χρήσι του πρώτου ‘κλειδίου’; (β) Πώς ευνοήθησαν οι Ιουδαίοι στη διάρκεια του πρώτου ημίσεως της εβδομηκοστής εβδομάδος της προφητείας του Δανιήλ;

⁵ Ο χρόνος για να χρησιμοποιηθούν οι κλείδες είχε σχέσι με την προφητεία τον εβδομήκοντα εβδομάδων ετών του Δανιήλ.a Η αρχή της εβδομηκοστής εβδομάδος επρόκειτο να σημειωθή με την έλευσι του Μεσσίου και αυτό έγινε, διότι ο Ιησούς παρουσιάσθη ακριβώς στον ωρισμένο καιρό, το φθινόπωρο του 29 μ.Χ., για να βαπτισθή από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, και εχρίσθη ως ο Χριστός ο Ηγούμενος. Οι Ιουδαίοι ευνοήθησαν από την παρουσία και τη διακονία του Μεσσίου επί τριάμισυ χρόνια. Η προφητεία του Δανιήλ προείπε, επίσης, ότι το μέσον της εβδομηκοστής εβδομάδος ετών θα εσημείωνε το χρόνο της εκκοπής του Μεσσίου στον θάνατο. Αυτό έλαβε χώρα την άνοιξι της δεκάτης τετάρτης ημέρας του Ιουδαϊκού μηνός Νισάν, το έτος 33 μ.Χ. Επρόκειτο να περάσουν τριάμισυ χρόνια ακόμη από αυτή την «εβδομάδα» ειδικής ευνοίας προς τους Ιουδαίους.​—Δαν. 9:24-27.

 6. (α) Ποια ήταν η μεγίστη εύνοια που εχορηγήθη ποτέ στους Ιουδαίους; (β) Με ποια ευκαιρία και πώς εχρησιμοποίησε ο Πέτρος το πρώτο ‘κλειδίον’, και ποια ήσαν τ’ αποτελέσματα;

⁶ Συνεπώς, η μεγίστη εύνοια που προσεφέρθη σ’ αυτούς ποτέ ήταν εκείνη που τους επεφύλαξε ο Θεός λίγο μετά το θάνατο του Ιησού, την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ., διότι τότε εσηκώθη ο Πέτρος κι εχρησιμοποίησε την πρώτη από τις κλείδες της Βασιλείας. Τότε έλαβε χώρα μια θαυματουργική έκχυσις του αγίου πνεύματος επάνω στους 120 μαθητάς στο ανώγειον, πράγμα που επέσυρε την προσοχή ενός μεγάλου πλήθους Ιουδαίων που ήσαν συγκεντρωμένοι στην Ιερουσαλήμ για την εορτή της Πεντηκοστής. Δια του αγίου πνεύματος ο Πέτρος εξήγησε σ’ αυτούς τους Ιουδαίους ότι αυτό που θαυματουργικά συνέβη ήταν εκπλήρωσις του Ιωήλ 2:28-32 και εξήγησε ότι ο Ιεχωβά ανέστησε τον Ιησού και ανύψωσε αυτόν στα δεξιά του, και εχορήγησε σ’ αυτόν το άγιο πνεύμα, για το οποίο είχε δοθή υπόσχεσις και το οποίο τώρα αυτός εξέχεε επάνω στους 120 μαθητάς. Ο Πέτρος άνοιξε τότε τη θύρα σ’ αυτούς τους Ιουδαίους με το να τους πη: «Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού, εις άφεσιν αμαρτιών· και θέλετε λάβει την δωρεάν του αγίου πνεύματος.» (Πράξ. 2:38) Υπήρξαν τρείς χιλιάδες Ιουδαίοι, οι οποίοι επωφελήθησαν αμέσως της ευκαιρίας για να κερδήσουν την ουράνια βασιλεία με τον Μεσσία ή Χριστό. Συντόμως αυτός ο αριθμός αυξήθηκε σε πέντε χιλιάδες.​—Πράξ. 2:1-41· 4:1-4.

 7. (α) Σε ποιους είχε ανοιχθή ο δρόμος για τη βασιλεία των ουρανών στη διάρκεια του υπολοίπου της εβδομηκοστής εβδομάδος ετών; (β) Ποιος απόστολος εξελέγη στη διάρκεια αυτής της περιόδου, και ποιο ερώτημα εγείρει αυτό το γεγονός σχετικά με τη χρήσι του δευτέρου ‘κλειδίου’;

⁷ Στη διάρκεια των τριάμισυ ετών που απέμειναν από την εβδομηκοστή εβδομάδα η Χριστιανική εκκλησία εξακολούθησε ν’ αποτελήται αποκλειστικά από φυσικούς Ισραηλίτας, Σαμαρείτας και περιτετμημένους προσηλύτους Ιουδαίους. Στη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου ο Σαούλ από την Ταρσό, εξέχων Ιουδαίος διώκτης των Χριστιανών, μετεστράφη με τη θαυματουργική εμφάνισι του ιδίου του Χριστού στον Σαούλ. Ο Ιησούς διώρισε τον Σαούλ, ο οποίος μετωνομάσθη Παύλος, στη θέσι του αποστόλου. Έφθασε να γίνη γνωστός ως ο απόστολος των εθνών ή ως ένας απόστολος ή διδάσκαλος των εθνών, δηλαδή, των απεριτμήτων Εθνικών. (Ρωμ. 11:13· 1 Τιμ. 2:7) Το ‘κλειδίον’ της γνώσεως και της ευκαιρίας εισόδου στη Βασιλεία είχε χρησιμοποιηθή υπέρ των Ιουδαίων από τον Πέτρο. Μήπως ο Παύλος ήταν εκείνος που θα χρησιμοποιούσε το ‘κλειδίον’ για ν’ ανοίξη όμοιες ευκαιρίες στους Εθνικούς; Όχι, ο Ιησούς είχε δώσει και αυτό, επίσης, το προνόμιο στον Πέτρο.

 8. (α) Όταν έληξε το τελευταίο ήμισυ της εβδομηκοστής εβδομάδος ετών, ποιο ερώτημα ηγέρθη σχετικά με τα μέλη της Βασιλείας; (β) Ποια εξεικόνισι χρησιμοποιεί ο Παύλος για να εξηγήση τι πραγματικά έλαβε χώραν σχετικά με τα μέλη της Βασιλείας; (γ) Εξηγήστε το Ρωμαίους 11:25, 26.

⁸ Η εβδομηκοστή εβδομάς ειδικής ευνοίας προς τους Ιουδαίους συνεχίσθη. Θα έληγε το 36 μ.Χ., την εβδόμη επέτειο του βαπτίσματος του Ιησού. Θα επωφελούντο οι Ιουδαίοι της ευκαιρίας να εισέλθουν στα προνόμια και στην ιδιότητα του μέλους της Βασιλείας και να συμπληρώσουν τον αριθμό που είχε προσδιορίσει ο Θεός γι’ αυτή τη βασιλεία, δηλαδή, 144.000; Ο απόστολος Παύλος σε μια μεταγενέστερη επιστολή του εξηγεί τι έλαβε χώραν. Παρωμοίασε την εκκλησία των Ιουδαίων υποψηφίων που ήσαν από «φυσική» άποψι στη γραμμή για την ουράνια βασιλεία με μια ελαία, η οποία είχε ένα ωρισμένο αριθμό κλάδων συνδεδεμένων με τον κορμό, ο οποίος εξεικονίζει τον Μεσσία. Καθώς προχωρεί, αποδεικνύει ότι οι Ιουδαίοι απέτυχαν να επωφεληθούν πλήρως αυτής της ευκαιρίας για ν’ αποτελέσουν το πλήρες σώμα της Βασιλείας λόγω ελλείψεως πίστεως στον Ιησού ως τον Μεσσία. Κι έτσι αυτοί οι Ιουδαϊκοί κλάδοι απεκόπησαν. Ο σκοπός του Θεού επρόκειτο να παραμείνη κι επομένως οι κενές θέσεις επρόκειτο να καταληφθούν για να ολοκληρωθή ο πλήρης αριθμός των μελών της Βασιλείας. Ο Παύλος εξηγεί: «Τύφλωσις κατά μέρος έγεινεν εις τον Ισραήλ [μόνο ένα υπόλοιπο από τον Ισραήλ επίστευσε στον Μεσσία], εωσού εισέλθη το πλήρωμα των εθνών [των Εθνικών]· και ούτω πας Ισραήλ θέλει σωθή [ο πλήρης αριθμός των 144.000 θα συγκεντρωθή από τα Έθνη, για να συμπληρωθούν οι θέσεις των κλάδων που απεκόπησαν], καθώς είναι γεγραμμένον [εις Ησαΐαν 59:20], “Θέλει ελθεί εκ Σιών [της ουρανίας Σιών] ο Λυτρωτής, και θέλει αποστρέψει τας ασεβείας από του Ιακώβ”.»​—Ρωμ. 11:13-26· Αποκάλ. 7:4-8.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ‘ΚΛΕΙΔΙΟΥ’

 9. Ήταν μήπως πρωτοβουλία του Πέτρου που τον έκαμε να χρησιμοποιήση το δεύτερο ‘κλειδίον’, ή πώς έγινε;

⁹ Πώς συνέβη να χρησιμοποιήση ο Πέτρος το δεύτερο ‘κλειδίον’; Όπως ακριβώς στην πρώτη περίπτωσι πνεύμα άγιον τον κατηύθυνε, έτσι και στη δευτέρα περίπτωσι δεν επρόκειτο για ιδική του ιδέα. Δεν είχε περιορίσει αυτός την ευκαιρία αποκλειστικά στους φυσικούς Ισραηλίτας ως το τέλος της εβδομηκοστής εβδομάδος. Δεν απήλλαξε αυτός τους Εθνικούς από τους περιορισμούς των για να εισέλθουν στον αγώνα για την ουράνια Βασίλεια. Όλα είχαν διευθετηθή πρώτα στον ουρανό από τον Θεό, όχι από τον Πέτρο στη γη, όπως η αφήγησις των γεγονότων δείχνει.

10. Πότε και πώς εχρησιμοποιήθη το δεύτερο ‘κλειδίον’;

¹⁰ Υπήρχε ένας Εθνικός, ένας ευσεβής λάτρης του Θεού αλλ’ όχι Ιουδαίος προσήλυτος, ένας εκατόνταρχος ονομαζόμενος Κορνήλιος. Ακριβώς στον καιρό του τέλους της εβδομηκοστής εβδομάδος, ο Θεός μ’ ένα όραμα και με το πνεύμα του κατηύθυνε τον Πέτρο να δεχθή την πρόσκλησι του Κορνηλίου στον οίκο του στην Καισαρεία, μετά τους δισταγμούς του Πέτρου. Όταν έφθασε ο Πέτρος και είδε Εθνικούς συγκεντρωμένους εκεί για ν’ ακούσουν το άγγελμα της Βασιλείας, είπε: «Επ’ αληθείας γνωρίζω ότι δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός [τώρα στους Ιουδαίους]· αλλ’ εν παντί έθνει όστις φοβείται αυτόν, και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν.» Ώστε ο ουρανός κατηύθυνε τον Πέτρο και αυτός εσηκώθη και εχρησιμοποίησε το δεύτερο ‘κλειδίον’ με το να κηρύξη σ’ εκείνους τους Εθνικούς για τον Κεχρισμένο, τον Χριστό τον Ηγούμενο, και για το πώς απέθανε. Είπε τα εξής: «Τούτον ο Θεός ανέστησε την τρίτην ημέραν, και έκαμεν αυτόν να εμφανισθή, ουχί εις πάντα τον λαόν, αλλ’ εις μάρτυρας τους προδιωρισμένους υπό του Θεού [Ιεχωβά], εις ημάς, οίτινες συνεφάγομεν και συνεπίομεν μετ’ αυτού αφού ανέστη εκ νεκρών· και παρήγγειλεν [ο Ιεχωβά Θεός] εις ημάς να κηρύξωμεν προς τον λαόν, και να μαρτυρήσωμεν, ότι αυτός [ο Ιησούς] είναι ο ωρισμένος υπό του Θεού κριτής ζώντων και νεκρών· εις τούτον πάντες οι προφήται μαρτυρούσιν, ότι δια του ονόματος αυτού θέλει λάβει άφεσιν αμαρτιών πας [Εθνικός ή Ιουδαίος] ο πιστεύων εις αυτόν.»

11. Πώς έδειξε ο Ιεχωβά την επιδοκιμασία του για τη χρήσι από τον Πέτρο του δευτέρου ‘κλειδίου’, με ποια ανταπόκρισι εκ μέρους του Πέτρου;

¹¹ Οι Εθνικοί, που άκουσαν, εδέχθησαν το άγγελμα της Βασιλείας με πλήρη πίστι, και ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός έδειξε την επιδοκιμασία του για τη χρήσι από τον Πέτρο του δευτέρου ‘κλειδίου’ με το να δεχθή να εγκεντρισθούν οι Εθνικοί για να συμπληρωθούν οι θέσεις που άφησε κενές το Ιουδαϊκό έθνος. (Ρωμ. 11:17-19, 24) Η αφήγησις λέγει: «Ενώ έτι ελάλει ο Πέτρος τους λόγους τούτους, επήλθε το πνεύμα το άγιον επί πάντας τους ακούοντας τον λόγον. Και εξεπλάγησαν οι εκ περιτομής πιστοί, όσοι ήλθον μετά του Πέτρου, ότι η δωρεά του αγίου πνεύματος εξεχύθη και επί τα έθνη. Διότι ήκουον αυτούς λαλούντας γλώσσας, και μεγαλύνοντας τον Θεόν [όπως την ημέρα της Πεντηκοστής].» Ο Πέτρος ενήργησε με αυτή την ένδειξι από τον Θεό με το να πληροφορήση εκείνους τους Εθνικούς τι να κάμουν, λέγοντας: «Μήπως δύναταί τις [Ιουδαίος] να εμποδίση το ύδωρ, ώστε να βαπτισθώσιν ούτοι, οίτινες έλαβον το πνεύμα το άγιον καθώς και ημείς [οι φυσικοί Ιουδαίοι];» Εφόσον κανείς από τους παρόντας περιτετμημένους Ιουδαίους δεν εμπόδισε, ο Πέτρος «προσέταξεν αυτούς να βαπτισθώσιν εις το όνομα του Κυρίου, [Ιησού Χριστού, Κριτικόν Κείμενον].»​—Πράξ. 10:1-48· 15:7-9.

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΛΛΑ «ΚΛΕΙΔΙΑ»

12. (α) Γιατί εχρειάζοντο δύο «κλειδία της βασιλείας»; (β) Γιατί δεν εχρειάζοντο περισσότερα «κλειδία», και τι εσήμαινε αυτό για Ιουδαίους και Εθνικούς;

¹² Το ερώτημα γεννάται, Συνέχισε ο Πέτρος να μεταφέρη αυτά τα «κλειδία» της Βασιλείας μαζί του για ν’ ανοίγη σ’ αυτούς που ήθελε και να κλείνη σε άλλους τις ευκαιρίες για την είσοδο στη Βασιλεία; Υπάρχουν και άλλα «κλειδία» εκτός από αυτά τα δύο; Οι απαντήσεις βρίσκονται στα επόμενα γεγονότα. Ως τότε ο Ιεχωβά είχε χωρίσει το ανθρώπινο γένος σε δύο μόνο τάξεις: τους Ιουδαίους, τους οποίους θεωρούσε ως ειδικό λαό του, και τους λαούς των εθνών, τους Εθνικούς. Ώστε μόνο δύο «κλειδία» εχρειάζοντο. Ούτε μπορούσε ο Πέτρος να συνεχίση να χρησιμοποιή τα «κλειδία», διότι η θύρα ήταν τώρα ανοιχτή για Ιουδαίους και Εθνικούς. Με το να χρησιμοποιήση ο Πέτρος το δεύτερο ‘κλειδίον’ δεν έκλεισε τη θύρα στους Ιουδαίους, αλλ’ απλώς άνοιξε την ευκαιρία στους Εθνικούς καθώς και στους Ιουδαίους. Από τότε, Ιουδαίοι και Εθνικοί ήσαν στο ίδιο επίπεδο όσον αφορά τις ευκαιρίες για είσοδο στα προνόμια της Βασιλείας. Δεν εχρειάζοντο, επομένως, περισσότερα «κλειδία» και ούτε μπορούσε ο Πέτρος να κλείση ή να κλειδώση τη θύρα της ευκαιρίας που είχε τώρα ανοίξει, διότι και τα δύο «κλειδία» ήσαν για ν’ «ανοίξη», όχι να «κλείση» τις ευκαιρίες της Βασιλείας.

13. (α) Τι έμαθε ο Πέτρος για τους Εθνικούς που μετεστράφησαν στη Χριστιανοσύνη από τη χρήσι εκ μέρους του τού δευτέρου ‘κλειδίου’; (β) Ποια ενοχλητική κατάστασις προέκυψε στην εκκλησία της Αντιοχείας της Συρίας;

¹³ Το γεγονός ότι ο Πέτρος δεν μπορούσε να κλείση τη θύρα της ευκαιρίας για τη Βασιλεία με τη χρήσι ενός από τα «κλειδία», ότι, πραγματικά, αυτά τα «κλειδία», αφού εχρησιμοποιήθησαν μια φορά, δεν εχρειάζοντο πια, ενισχύεται από μια περίπτωσι, που συνέβη στην εκκλησία της Αντιοχείας. Στην Αντιόχεια της Συρίας οι μαθηταί του Ιησού με τη θεία πρόνοια ωνομάσθησαν για πρώτη φορά Χριστιανοί. (Πράξ. 11:20-26) Ο Πέτρος έμαθε από τα περιστατικά που περιέβαλλαν τη χρήσι εκ μέρους του τού δευτέρου ‘κλειδίου’ ότι οι Εθνικοί έγιναν δεκτοί από τον Θεό. Όταν αργότερα ήλθε στην Αντιόχεια, πήγε πρώτα στις κατοικίες Εθνικών που είχαν μεταστραφή και συνέφαγε με αυτούς. Ούτε επέμεινε να περιτμηθούν αυτοί όπως οι Ιουδαίοι προτού συμφάγη με αυτούς. Αλλά μερικοί Ιουδαίοι Χριστιανοί ήλθαν από την Ιερουσαλήμ και είπαν ότι ο Ιάκωβος, ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, ο οποίος ήταν επίσκοπος της εκεί εκκλησίας, ήταν της γνώμης ότι οι Ιουδαίοι πιστοί δεν μπορούσαν να συναναστρέφωνται με απεριτμήτους Εθνικούς πιστούς. Αυτό ήταν ασφαλώς ένα ζήτημα πίστεως και ηθικής. Ενήργησε σ’ αυτή την περίπτωσι ο Πέτρος ως ο αρχηγός των αποστόλων ή ως ο πάπας; Αναφερόμεθα στην αφήγησι:

14. Πώς αντέδρασε ο Πέτρος σ’ αυτό το ζήτημα πίστεως και ηθικής, και πώς ενήργησε ο συναπόστολός του Παύλος;

¹⁴ «Ότε δε ήλθεν ο Πέτρος εις την Αντιόχειαν, ηναντιώθην εις αυτόν κατά πρόσωπον, διότι ήτο αξιόμεμπτος· επειδή πριν έλθωσι τινές από του Ιακώβου, συνέτρωγε με τους Εθνικούς· ότε δε ήλθον, συνεστέλλετο και απεχώριζεν εαυτόν, φοβούμενος τους εκ περιτομής. Και μετ’ αυτού συνυπεκρίθησαν και οι λοιποί Ιουδαίοι· ώστε και ο Βαρνάβας συμπαρεσύρθη εις την υπόκρισιν αυτών. Αλλ’ ότε εγώ είδον, ότι δεν ορθοποδούσι προς την αλήθειαν του ευαγγελίου, είπον προς τον Πέτρον έμπροσθεν πάντων, Εάν συ Ιουδαίος ων, ζης εθνικώς, και ουχί Ιουδαϊκώς, δια τι αναγκάζεις τους Εθνικούς να Ιουδαΐζωσιν;»​—Γαλ. 2:11-14.

Η ΘΥΡΑ ΤΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΟΙΚΤΗ

15. (α) Γιατί η επιτίμησις του Πέτρου από τον Παύλο ήταν κατάλληλη; (β) Στην πραγματικότητα, τι προσπαθούσε να κάμη ο Πέτρος, και είχε την εξουσία ή δύναμι να ενεργήση έτσι; (γ) Πώς έδειξε ο Πέτρος ότι ο ουρανός δεν υπεστήριζε αυτό που έκαμε στην Αντιόχεια;

¹⁵ Εδώ ο απόστολος Πέτρος επετιμήθη δημοσίως, και πολύ ορθά, διότι ο Πέτρος δεν ορθοποδούσε σύμφωνα με τη Χριστιανική πίστι και ηθική. Ο φόβος των ανθρώπων επηρέαζε και πάλι τον Πέτρο όπως τον είχε επηρεάσει, όταν αρνήθηκε τον Ιησού τρεις φορές τη νύχτα που τον επρόδωσε ο Ιούδας ο Ισκαριώτης. (Ματθ. 26:31-35, 69-75· Μάρκ. 14:27-31, 66-72· Παροιμ. 29:25) Ήταν σαν να προσπαθούσε ο Πέτρος να χρησιμοποιήση το δεύτερο από τα «κλειδιά» της βασιλείας του ουρανού για να κλείση ή να κλειδώση και πάλι τη θύρα κατά πρόσωπο στους απεριτμήτους Εθνικούς. Αλλά δεν είχε εξουσία να ενεργήση έτσι, διότι ο αναστημένος Ιησούς Χριστός είπε αργότερα: «Ταύτα λέγει ο άγιος ο αληθινός, ο έχων το κλειδίον του Δαβίδ· όστις ανοίγει, και ουδείς κλείει· και κλείει, και ουδείς ανοίγει· Εξεύρω τα έργα σου· ιδού, έθεσα ενώπιόν σου θύραν ανεωγμένην, και ουδείς δύναται να κλείση αυτήν.» (Αποκάλ. 3:7, 8) Ώστε ο ουρανός δεν ήταν σύμφωνος με την πορεία που ελάμβανε ο Πέτρος στην Αντιόχεια. Γρήγορα επανώρθωσε την πορεία του, χωρίς αμφιβολία, για να εναρμονισθή με τη συμβουλή του συναποστόλου του Παύλου. Αυτό ήταν σύμφωνο με ό,τι είχε πει ο Πέτρος, όταν ωμιλούσε στη διάρκεια της συζητήσεως για την περιτομή στην Ιερουσαλήμ. (Πράξ. 15:6-11) Και παρεδέχθη ότι ο Παύλος είχε ομιλήσει και γράψει ορθά, όταν έγραψε στη δική του δευτέρα επιστολή προς τους Χριστιανούς πιστούς:

16. Πώς ο Πέτρος, γράφοντας, έδειξε ότι ήταν πλήρως σε αρμονία με τον Παύλο;

¹⁶ «Και νομίζετε σωτηρίαν την μακροθυμίαν του Κυρίου ημών· καθώς και ο αγαπητός ημών αδελφός Παύλος έγραψε προς εσάς κατά την δοθείσαν εις αυτόν σοφίαν, ως και εν πάσαις ταις επιστολαίς αυτού, λαλών εν αυταίς περί τούτων· μεταξύ των οποίων είναι τινά δυσνόητα, τα οποία οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλόνουσιν, ως και τας λοιπάς γραφάς, προς την ιδίαν αυτών απώλειαν.»​—2 Πέτρ. 3:15, 16.

17. (α) Τι διδάσκει η Γραφή για το αν ο Πέτρος, ή ένας πάπας, μπορούν να εισάγουν άτομα στον ουρανό ή να τα κλείσουν έξω; (β) Τι καθορίζει αν ένας, ο οποίος είναι στη γραμμή για τη βασιλεία των ουρανών, επιτυγχάνη πραγματικά αυτή την ανταμοιβή; (γ) Σε ποιον, λοιπόν, οφείλεται η τιμή για το άνοιγμα των ευκαιριών της Βασιλείας, καθώς και για τις ευλογίες που πρόκειται να χορηγηθούν στο ανθρώπινο γένος από αυτή τη βασιλεία;

¹⁷ Ο Πέτρος δεν θεωρούσε τον εαυτό του ως ένα αλάθητον πάπαν, ούτε και επίστευε ότι ήταν ένας θυρωρός στον ουρανό. Όλα αυτά βρίσκονται σε αρμονία με το υπόλοιπο της Αγίας Γραφής, που διδάσκει ότι ο Ιεχωβά Θεός, και όχι ο Πέτρος, είναι ο Μέγας Κριτής του λαού του και χρησιμοποιεί τον Ιησού Χριστό ως σύντροφο Κριτή μαζί του. Επίσης, αυτοί, οι οποίοι εισέρχονται στη βασιλεία των ουρανών, οφείλουν να επωφεληθούν αυτής της ευκαιρίας ενόσω είναι στη γη και οφείλουν να διάγουν μια ζωή ακεραιότητος. Αν ένας εισέλθη στον ουρανό, αυτό θα οφείλεται στο ότι πραγματικά ακολούθησε τα βήματα του Ιησού στη γη. Στον Ιεχωβά Θεό οφείλεται όλη η τιμή για την παρ’ αξίαν αγαθότητά του ν’ ανοίξη την οδό για τη βασιλεία του ουρανού και να εκλέξη εκείνους, που θα εγίνοντο κληρονόμοι της Βασιλείας με τον Χριστό. Αντιστοίχως, στον Ιεχωβά ανήκει η τιμή για τη διευθέτησι της δισκυβερνήσεως της γης δια της Βασιλείας και για την εγκαθίδρυσι της βασιλείας του το 1914 μ.Χ., με έναρξι της εκχύσεως όλων των ευλογιών επάνω στο ανθρώπινο γένος στη διάρκεια αυτής της γενεάς με την παρ’ αξίαν αγαθότητά του.

[Υποσημειώσεις]