Γίνεσθε Διδακτοί του Ιεχωβά — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Γίνεσθε Διδακτοί του Ιεχωβά

ΓΙΝΕΣΘΕ διδακτοί του Ιεχωβά. Γιατί; Τι διδάσκει; Τι όρους πρέπει να εκπληρώσωμε αν πρόκειται να διδαχθούμε από τον Ιεχωβά;

Πρέπει να ζητούμε να είμεθα διδακτοί του Ιεχωβά διότι αυτός είναι ο Θεός, ο μεγαλύτερος Διδάσκαλος όλων και ο πρώτος. Κανείς ποτέ δεν τον εδίδαξε: «Πόσον ανεξερεύνητοι είναι οι κρίσεις αυτού, και ανεξιχνίαστοι οι οδοί αυτού! Διότι τις ‘εγνώρισε τον νουν του Ιεχωβά; ή τις έγεινε σύμβουλος αυτού;’» Κανείς! «Ο Ιεχωβά δίδει σοφίαν· εκ του στόματος αυτού εξέρχεται γνώσις και σύνεσις.» Αυτός είναι ο Παντογνώστης, ο Γνωρίζων τα πάντα, ‘όστις απ’ αρχής αναγγέλλει το τέλος.’—Ρωμ. 11:33, 34, ΜΝΚ· Παροιμ. 2:6, ΜΝΚ· Ησ. 46:10.

Ορθώς ο Ελιού ανεφώνησε: «Τις διδάσκει ως αυτός;» «Όστις συνετίζει ημάς υπέρ τα κτήνη της γης, και σοφίζει ημάς υπέρ τα πετεινά του ουρανού;» Πολύ κατάλληλα ορίζεται ως ‘ο Μέγας Διδάσκαλός σας.’—Ιώβ 36:22· 35:11· Ησ. 30:20, ΜΝΚ.

Το να γίνωμε διδακτοί του Ιεχωβά σημαίνει να έχωμε σύνεσι και ν’ απολαμβάνωμε ειρήνη· σημαίνει να γνωρίζωμε πώς να ωφελούμεθα αληθινά με το να βαδίζωμε στις ορθές οδούς: «Εγώ θέλω σε συνετίσει, και θέλω σε διδάξει την οδόν εις την οποίαν πρέπει να περιπατής.» «Πάντες δε οι υιοί σου θέλουσιν είσθαι διδακτοί του Ιεχωβά, και θέλει είσθαι μεγάλη η ειρήνη των υιών σου.» «Εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός σου, ο διδάσκων σε δια την ωφέλειάν σου, ο οδηγών σε δια της οδού δι’ ης έπρεπε να υπάγης.»—Ψαλμ. 32:8· Ησ. 34:13, ΜΝΚ· 48:17, ΜΝΚ.

ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙ Ο ΙΕΧΩΒΑ

Τι διδάσκει ο Ιεχωβά σ’ εκείνους, που είναι πρόθυμοι να διδαχθούν απ’ αυτόν; Πρώτ’ απ’ όλα: «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά· τούτο είναι το όνομά μου.» Επίσης ότι «Ο Ιεχωβά είναι Θεός αληθινός, είναι Θεός ζων, και βασιλεύς αιώνιος.» Ο Ιεχωβά περαιτέρω μας διδάσκει ποιοι είναι οι σκοποί Του. Ο υπερέχων σκοπός Του σχετικά με τον εαυτό του είναι να διεκδικήση το όνομά του, καθαρίζοντας αυτό από όνειδος, για να «γνωρίσωσιν ότι συ, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά, είσαι ο μόνος Ύψιστος επί πάσαν την γην.»—Ησ. 42:8, ΜΝΚ· Ιερεμ. 10:10, ΜΝΚ· Ψαλμ. 83:18, ΜΝΚ.

Οι σκοποί του σχετικά με τη γη και το ανθρώπινο γένος είναι το να καταστή η γη «πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν.» Επίσης το να ‘εξαλείψη ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών,’ διότι «ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον.» Με άλλα λόγια, ο σκοπός του Ιεχωβά για τη γη και τον άνθρωπο είναι ένας παγγήινος Παράδεισος. Μέσω της βασιλείας, για την οποίαν ο Ιησούς μάς εδίδαξε να προσευχώμεθα, ο Ιεχωβά Θεός εκπληρώνει και τους δύο σκοπούς.—Ησ. 11:9, ΜΝΚ· Αποκάλ. 21:4· Ματθ. 6:9, 10.

Ο Ιεχωβά, επίσης, μας διδάσκει ποιο είναι το θέλημά του για μας. Επειδή η Βασιλεία του αποτελεί το κύριον μέσον του για την εκπλήρωσι των σκοπών του, το θέλημά του για μας είναι: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.» Ή κατ’ άλλον τρόπον, ‘Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν.—Ματθ. 6:33· Μάρκ. 12:30, 31, ΜΝΚ.

Πώς μας διδάσκει ο Ιεχωβά; Επειδή αυτός είναι το μέγα Πνεύμα, το οποίον μας είναι αδύνατον να ιδούμε και ζήσωμε, χρησιμοποιεί διάφορα μέσα, όπως είναι το «βιβλίον της φύσεως,» η πολιτεία και η πρόνοιά του, το άγιο πνεύμα του, το ορατόν μέσον του ή η επίγεια οργάνωσίς του, και το κυριώτερο απ’ όλα, ο λόγος του, η Αγία Γραφή.—Έξοδ. 33:20.

ΤΟ «ΒΙΒΛΙΟΝ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ»

Το «βιβλίον της φύσεως» του Ιεχωβά Θεού χρησιμοποιείται απ’ αυτόν για να διδάξη στον άνθρωπο πάρα πολλά πράγματα. Οι επιστήμονες διδάσκονται συνεχώς απ’ αυτό το βιβλίο, όπως όταν μιμούνται το έργον των χειρών του Ιεχωβά με την κατασκευή αεροπλάνων, πλοίων και αναριθμήτων άλλων πραγμάτων. Οι γονείς, επίσης, καλά θα έκαναν να διδάσκωνται απ’ αυτή λαμβάνοντας μαθήματα από τη δορκάδα, τους πιθήκους και τις αρκούδες για τη σπουδαιότητα της διαπαιδαγωγήσεως στην ανατροφή των τέκνων.

Ο σοφός Βασιλεύς Σολομών κατέδειξε ότι ο Θεός διδάσκει σύνεσι κι επιμέλεια μ’ αυτό το βιβλίο: «Ύπαγε προς τον μύρμηκα, ω οκνηρέ· παρατήρησον τας οδούς αυτού, και γίνου σοφός.» Ο Μεγαλύτερος του Σολομώντος, Ιησούς Χριστός, ανεφέρθη ομοίως στη διδασκαλία του Θεού μέσω αυτού του βιβλίου. Για ένα μάθημα πίστεως κι εμπιστοσύνης στον ουράνιον Πατέρα μας, επέστησε την προσοχή μας στα πετεινά του ουρανού και στα κρίνα αγρού. Ο δε απόστολος Παύλος είπε: «Ουδέ αυτή η φύσις δεν σας διδάσκει, ότι . . . Γυνή δε εάν έχη κόμην, είναι δόξα εις αυτήν;»—Παροιμ. 6:6· Ματθ. 6:26-30· 1 Κορ. 11:14, 15.

Αλλά το σπουδαιότερο απ’ όλα, μέσω του βιβλίου αυτού ο Θεός διδάσκει τον άνθρωπο για την ύπαρξί Του και τις ιδιότητές Του: «Τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, ή τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι.» Κι ο Ιώβ επίσης εξετίμησε αυτό το γεγονός, διότι είπε: «Ερώτησον τώρα τα ζώα, και θέλουσι σε διδάξει· και τα πετεινά του ουρανού, και θέλουσι σοι απαγγείλει· ή λάλησον προς την γην, και θέλει σε διδάξει· και οι ιχθύες της θαλάσσης θέλουσι σοι διηγηθή. Τις εκ πάντων τούτων δεν γνωρίζει, ότι η χειρ του Ιεχωβά έκαμε ταύτα;» Αληθινά ο Θεός διδάσκει με το βιβλίον της φύσεως!—Ρωμ. 1:20· Ιώβ 12:7-10, ΜΝΚ.

ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΙΕΣ—ΠΕΙΡΕΣ

Υπάρχει ένα παλιό ρητό, «Η πείρα είναι ο καλύτερος διδάσκαλος.» Αλλά δεν είναι έτσι. Πολύ καλύτερο είναι να μαθαίνη κανείς χωρίς τη δαπανηρή κι επίμονη μέθοδο της πείρας, την οποίαν μπορεί να υποστή ένας χωρίς να μάθη τίποτα, όπως μπορεί να παρατηρηθή ολόγυρά μας. Αλλ’ οι δούλοι του Θεού έχουν στη διάθεσί τους μια αλάνθαστη και παντογνωστική αυθεντία· κι επομένως η γνώσις του Θεού, η πίστις ότι το θέλημά του είναι για το καλύτερο, και η υπακοή σ’ αυτό είναι πολύ καλύτερες από την πείρα.

Ωστόσο, κατά καιρούς, λόγω της ανθρωπίνης αδυναμίας ή από κάποιον άλλο βάσιμο λόγο, ο Ιεχωβά διδάσκει τους δούλους του με την πείρα. Δηλαδή, με τα θαύματα ή με τις πρόνοιές του δείχνει το θέλημά του ή μας δίνει να εννοήσωμε ωρισμένα μαθήματα. Άφησε τους Ισραηλίτας να πεινάσουν στην έρημο και κατόπιν τους έθρεψε με το θαυματουργικό μάννα ‘για να τους κάμη να μάθουν,’ «ότι ο άνθρωπος δεν ζη με μόνον άρτον.»—Δευτ. 8:2, 3.

Επειδή ο Ισραηλίτης Αχάν άφησε την απληστία να τον κυριεύση, ο Θεός επέτρεψε για όλο το έθνος να υποστή ήττα στη Γαι για να εντυπώση στον Ιησούν του Ναυή και σε όλο το λαό του τη σοβαρότητα του παραπτώματος του Αχάν. Από τότε ο Θεός κατ’ επανάληψιν άφησε τον λαόν του να καταστή υποτελής σε ειδωλολάτρας για να τους συνετίση. Αυτή η σκέψις είναι εμφυτευμένη στα λόγια του ψαλμωδού: «Πριν ταλαιπωρηθώ, εγώ επλανώμην.» «Δίδαξον ημάς να μετρώμεν ούτω τας ημέρας ημών, ώστε να προσκολλώμεν τας καρδίας ημών εις την σοφίαν.»—Ιησ. Ναυή 7:1-26· Κριτ. 10:9-16· Ψαλμ. 119:67· 90:12.

Μολονότι οι δούλοι του Θεού σήμερα δεν μπορούν να επιδείξουν τέτοια θαύματα, ο Θεός, κατά καιρούς, δείχνει το θέλημά του γι’ αυτούς μέσω της προνοίας του. Έτσι, η εντελώς απροσδόκητη επίτευξις αφθόνων βασικών καυσίμων στο έτος 1919 έδειχνε σ’ αυτούς ποιο ήταν το θέλημα του Θεού σ’ ένα ωρισμένο ζήτημα, όπως και η αδυναμία των να εύρουν κατάλληλα καταλύματα στο 1958 έδειχνε ότι δεν ήταν θέλημα του Θεού να έχουν ωρισμένες ευκολίες κατασκηνώσεων σχετικά με τη Διεθνή Συνέλευσι «Το Θείον Θέλημα.»

ΔΙΔΑΚΤΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποιεί, επίσης, το άγιον πνεύμα του για να μας διδάξη. Άγιον πνεύμα δεν σημαίνει ένα τρίτο πρόσωπο μιας μυστηριώδους τριάδος, αλλ’ είναι η ενεργός δύναμις του Θεού δια της οποίας εκτελεί τους σκοπούς του. Όπως εχρησιμοποίησε αυτή τη δύναμι για να εμπνεύση ανθρώπους να γράψουν τον λόγον του, έτσι και με αυτή δίνει κατανόησι του λόγου αυτού. Μόνο, λοιπόν, μετά τη λήψι του αγίου πνεύματος την Πεντηκοστή κατενόησαν οι πρώτοι Χριστιανοί το θέλημα του Θεού γι’ αυτούς, όπως προείπε ο Ιησούς: «Ο δε παράκλητος, το πνεύμα το άγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα, και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς.» Όπως, επίσης, εδήλωσε ο απόστολος Παύλος: « “Εκείνα τα οποία οφθαλμός δεν είδε, και ωτίον δεν ήκουσε, και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν, τα οποία ο Θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας αυτόν.” Εις ημάς δε ο Θεός απεκάλυψεν αυτά δια του πνεύματος αυτού· επειδή το πνεύμα ερευνά τα πάντα, και τα βάθη του Θεού.»—Ιωάν. 14:26· 1 Κορ. 2:9, 10.

Για να λάβωμε αυτό το διαφωτιστικό άγιο πνεύμα απαιτείται γνώσις του Θείου λόγου, πίστις σ’ Αυτόν και έργα σύμφωνα μ’ αυτή την πίστι. Εμείς ‘ελάβομεν το πνεύμα’ «εξ ακοής της πίστεως.» Μόνον τότε θ’ απαντήση ο Θεός στις προσευχές μας για το άγιον πνεύμα. Αλλ’ επί πλέον, είναι ανάγκη να έχωμε επαφή ή επικοινωνία με τον ορατό αγωγό του Θεού, δηλαδή την επίγεια οργάνωσι—ένα γεγονός που νοείται από την πείρα των πρώτων Χριστιανών.—Γαλ. 3:2· Πράξ. 8:15-17.

ΜΕ ΜΙΑ ΟΡΑΤΗ ΟΡΓΑΝΩΣΙ

Ο Ιεχωβά ως ο μέγας Διδάσκαλος πάντοτε χρησιμοποιούσε ανθρώπινα όργανα για να διδάξη τα επίγεια τέκνα του. Ο Αδάμ εδίδαξε την Εύα· ο Νώε εδίδαξε την οικογένειά του· ο Αβραάμ εδίδαξε τον οίκον του· ο Μωυσής εδίδαξε τον λαόν του. Ιδιαίτερα η φυλή του Λευί, μαζί με τους ιερείς της, υπήρξε το όργανον διδασκαλίας στον αρχαίον Ισραήλ: «Επειδή τα χείλη του ιερέως θέλουσι φυλάττει γνώσιν, και εκ του στόματος αυτού θέλουσι ζητήσει νόμον διότι αυτός είναι άγγελος του Ιεχωβά.» Όταν αυτό το διδακτικό σώμα απέτυχε να πράξη το καθήκον του, ο Θεός «παρήγγειλεν εις αυτούς . . . δια χειρός των απεσταλμένων αυτού [προφητών] . . .· διότι εφείδετο του λαού αυτού.»—Μαλαχ. 2:7, ΜΝΚ· 2 Χρον. 36:15.

Ο Ιησούς, όταν ήταν στη γη, απεδείχθη ότι ήταν το μεγαλύτερο όργανον ή ο μεγαλύτερος Διδάσκαλος που είδε ποτέ η γη. Είχε περισσότερη γνώσι και διδακτική ικανότητα από κάθε άλλον άνθρωπον πριν ή μετά απ’ αυτόν. Εδίδασκε τον λαόν του στην πλαγιά του όρους, στην ακτή της θαλάσσης, στα σπίτια των, στις συναγωγές και στον ναό. Όπως επιστοποίησε ο ίδιος: «Καθ’ ημέραν εκαθήμην πλησίον υμών διδάσκων εν τω ιερώ.»—Ματθ. 26:55.

Εξεπαίδευσε έναν πυρήνα μαθητών για να είναι διδάσκαλοι, οι οποίοι κι αυτοί, επίσης, εδίδαξαν άλλους. Ναι, ο Θεός δια του Ιησού «έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, δια το έργον της διακονίας.» Και έτσι διαβάζομε σε ολόκληρο το βιβλίον των Πράξεων για τη δράσι του κηρύγματος των αποστόλων.—Εφεσ. 4:11, 12.

Δεν πρέπει ν’ αναμένωμε να είναι διαφορετικά τα πράγματα σήμερα, και δεν είναι διαφορετικά. Ακριβώς όπως η πρώτη Χριστιανική εκκλησία είχε ένα ιθύνον σώμα στην Ιερουσαλήμ που διηύθυνε το έργον του κηρύγματος, έτσι και σήμερα βρίσκεται ένα ιθύνον σώμα στην κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά που αποδεικνύει ότι χρησιμοποιείται από τον Ιεχωβά για να διδάσκη τα τέκνα Του. Χρησιμοποιεί νομίμως ιδρυμένες εταιρίες για να εκδίδη Γραφές και βοηθήματα μελέτης της Γραφής και για να εκπαιδεύη διακόνους. Βοηθεί στο να οργανωθούν οι Χριστιανοί σε εκκλησίες για να μπορέσουν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις των να είναι διδάσκαλοι του λόγου του Θεού. Σήμερα σε 179 διάφορες χώρες και νήσους της θαλάσσης πάνω από 900.000 απ’ αυτούς τους διακόνους διδάσκονται από τον Ιεχωβά και κατόπιν διδάσκουν κι αυτοί άλλους.

ΤΟ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ—Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

Το κύριο όργανο που έχει ο Ιεχωβά για να διδάξη τον λαό Του είναι ο εμπνευσμένος λόγος του, η Αγία Γραφή· ακριβώς όπως υπενοείτο στις παραπομπές στο βιβλίο αυτό εξητάζοντο τα άλλα μέσα του Θεού για τη διδασκαλία του λαού του. Όπως ακριβώς διαβάζομε: «Ο σωφρωνίζων τα έθνη, δεν θέλει ελέγξει; ο διδάσκων τον άνθρωπον γνώσιν; Μακάριος ο άνθρωπος, τον οποίον σωφρονίζεις, ω Γιαχ, και δια του νόμου σου διδάσκεις αυτόν.»

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχουν τέσσερα βασικά πεδία γνώσεως που καλύπτονται στη Γραφή. Πρώτον είναι η ιστορία και η προφητεία, που μας λέγουν τι έχει συμβή και τι πρόκειται ακόμη να συμβή. Αυτά, αρχίζοντας από τότε που ο Θεός ήταν μόνος, μας φέρνουν τουλάχιστον σε χίλια χρόνια μελλοντικώς.—Ψαλμ. 94:10, 12, ΜΝΚ.

Εκτός από την ιστορία και την προφητεία, υπάρχει, επίσης, πολλή Γραφική διδασκαλία βασικών αληθειών ή δοξασιών. Κύρια μεταξύ αυτών είναι η διδασκαλία περί της Βασιλείας, μέσω της οποίας ο Θεός θα διεκδικήση την κυριαρχία του. Δεύτερη μόνον είναι η Γραφική διδασκαλία περί του αντιλύτρου, γιατί ο Υιός του Θεού απέθανε και πώς μπορούμε να επωφεληθούμε από τον θάνατό του. Το βάπτισμα και η ανάστασις είναι άλλες δύο εξέχουσες Γραφικές διδασκαλίες.

Επίσης, η Αγία Γραφή περιέχει τις δίκαιες αρχές του Θεού, είτε ρητώς εκτίθενται αυτές είτε υπονοούνται. Μας λέγει τι απαιτεί ο Θεός από μας, τι είναι ορθόν και τι είναι εσφαλμένο· ποια είναι τα καθήκοντά μας προς τον Θεό και τον συνάνθρωπό μας· καθήκοντα συζύγων, γονέων, τέκνων, επισκόπων και διακονικών βοηθών.

Ο λόγος του Θεού μάς δίνει, επίσης, ρητές οδηγίες για την αποστολή των Χριστιανών να είναι διδάσκαλοι, διάκονοι της Θείας θρησκείας: πώς πρέπει να γίνεται αυτό το έργον του κηρύγματος, τι πρέπει να λέγεται και ο τρόπος παρουσιάσεώς του. Σε όλα αυτά ο λόγος του Θεού, με ρητές εντολές, με επίδειξι του Θείου παραδείγματος και με την εξιστόρησι των γενομένων από τους δικαίους και τους αδίκους, μας διδάσκει τι να πράττωμε και τι ν’ αποφεύγωμε.

Για να γίνωμε διδακτοί του Ιεχωβά πρέπει να έχωμε τον φόβο του Ιεχωβά και να είμεθα πράοι, διότι ένα πράον άτομον είναι ευδίδακτο. «Τις είναι ο άνθρωπος ο φοβούμενος τον Ιεχωβά; αυτόν θέλει διδάξει την οδόν, την οποίαν πρέπει να εκλέξη.» Ο Ιεχωβά «θέλει διδάξει τους πράους την οδόν αυτού.» Η στάσις μας πρέπει να είναι στάσις του ζητούντος να διδαχθή: «Δείξόν μοι, Ιεχωβά, τας οδούς σου· δίδαξόν με τα βήματά σου.» «Δίδαξόν με να κάμνω το θέλημά σου· διότι συ είσαι ο Θεός μου.»—Ψαλμ. 25:12, 9, 4, ΜΝΚ· 143:10.

Αληθινά αυτός ο κόσμος παρέχει ενδείξεις ότι δεν διδάσκεται από τον Ιεχωβά. Πόσο ασύνετο είναι αυτό, ένεκα του γεγονότος ότι Αυτός έχει όλη τη σοφία και τη γνώσι και είναι ο πιο μεγάλος Διδάσκαλος κι εκπαιδευτής σε όλο το σύμπαν! Μεταξύ των μέσων που έχει για διδασκαλία, όπως είδαμε, είναι το ««βιβλίον της φύσεως,» οι πρόνοιές του, το άγιον πνεύμα του, η ορατή οργάνωσίς του κι ο εμπνευσμένος λόγος του. Είναι δε έτοιμος να διδάξη όλους εκείνους που φοβούνται αυτόν και είναι πράοι.

Η παράλειψις του να διδαχθήτε από τον Ιεχωβά σημαίνει καταστροφή. Γιατί να πεθάνετε; Ο Ιεχωβά δεν ευαρεστείται στον θάνατο των ασεβών. (Ιεζ. 33:11) Γίνεσθε διδακτοί του Ιεχωβά και θα κάμετε αυτόν, τον εαυτό σας και τους άλλους ευτυχείς. (Παροιμ. 27:11) Ένεκα των καιρών, στους οποίους ζούμε, μη βραδύνετε. Αρχίστε αμέσως να είσθε διδακτοί του Ιεχωβά και ζήσετε.