‘Ποιος Έφτασε να Γνωρίζει το Νου του Ιεχωβά;’

«Διότι ‘τις εγνώρισε τον νουν του Κυρίου; Ή τις έγινε σύμβουλος αυτού;’»—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 11:34· ΗΣΑΪΑΣ 40:13, Η Ελληνική Μετάφραση Εβδομήκοντα.

 1. (α) Ποιο προκλητικό ερώτημα παραθέτει ο Παύλος από τον Ησαΐα 40:13; (β) Πώς μια βασική λέξη σ’ αυτή την παράθεσή του διαφέρει από το πρωτότυπο Εβραϊκό;

ΠΡΙΝ από 2.700 χρόνια και πλέον το προκλητικό αυτό ερώτημα τέθηκε μπροστά στο αρχαίο έθνος του Ισραήλ, όπως το παρέθεσε ένας πρώην Εβραίος Φαρισαίος στην επιστολή του, στους Ρωμαίους 11:34: «Τις εγνώρισε τον νουν του Κυρίου; ή τις έγινε σύμβουλος αυτού;» Το ερώτημα παρατέθηκε από τον απόστολο Παύλο όπως αποδίδει η αρχαία Ελληνική Μετάφραση των Εβδομήκοντα το εδάφιο Ησαΐας 40:13, και αυτή η μετάφραση χρησιμοποιεί εκεί τη λέξη «νους» αντί της λέξης «πνεύμα» που υπάρχει στο αρχικό Εβραϊκό κείμενο.

 2. Τι εννοούμε με τον όρο ανθρώπινος «νους»; Δώστε παράδειγμα.

² Τι σημαίνει, λοιπόν, η θεόπνευστη έκφραση ‘το νου του Ιεχωβά’; Για μας τα ανθρώπινα πλάσματα, ο νους αντιπροσωπεύει τις διαδικασίες της σκέψης. Για παράδειγμα, μπορούμε να ‘έχουμε κατά νου’, να έχουμε την ίδια ‘διανοητική στάση . . . που είχε και ο Χριστός Ιησούς’. (Φιλιππησίους 2:5· βλέπε επίσης Γένεσις 11:6.) Οι διανοητικές μας ικανότητες είναι ανώτερες από τις διανοητικές ικανότητες οποιουδήποτε ζώου.

 3-5. (α) Τι δείχνει το Ησαΐας 55:8, 9 σχετικά με το «νου» του Ιεχωβά; (β) Γιατί δεν απορούμε που ο Παύλος έκανε την αναφώνηση που αναγράφεται στο Ρωμαίους 11:33; (γ) Τι εννοεί ο απόστολος με τα σχόλιά του στο Ρωμαίους 11:34; (δ) Γιατί δεν μπορούσαν οι προ-Χριστού συγγραφείς να γνωρίζουν το «νου» του Ιεχωβά;

³ Αυτό που ο Ιεχωβά Θεός, ο Δημιουργός, έχει στο νου του είναι ασύγκριτα ανώτερο από αυτό που εμείς τα ανθρώπινα πλάσματα μπορεί να έχουμε κατά νου ή να φανταστούμε για τους εαυτούς μας. Αυτός καλεί την προσοχή μας σ’ αυτό το ζωτικό γεγονός στην προφητεία στα εδάφια Ησαΐας 55:8, 9, όπου είναι γραμμένο: «Διότι αι βουλαί μου δεν είναι βουλαί υμών ουδέ οδοί υμών αι οδοί μου, λέγει Κύριος. Αλλ’ όσον είναι υψηλοί οι ουρανοί από της γης, ούτως αι οδοί μου είναι υψηλότεροι των οδών υμών και αι βουλαί μου των βουλών υμών». Έτσι, αυτός έχει σαν σκοπό κάτι πολύ καλύτερο για τα ανθρώπινα πλάσματά του, και ειδικά για εκείνους οι οποίοι έρχονται σε σχέση διαθήκης μαζί του, απ’ ό,τι θα μπορούσαμε να σχεδιάσουμε ποτέ εμείς τα πλάσματα πάνω στη γη. Δεν είναι λοιπόν να απορούμε που, αφού πρώτα εξέτασε ένα μοναδικό χαρακτηριστικό της διευθέτησης του Ιεχωβά και πώς γίνεται η επεξεργασία του, ο «απόστολος των εθνών» υποκινήθηκε να φωνάξει: «Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού. Πόσον ανεξερεύνητοι είναι αι κρίσεις αυτού και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού». (Ρωμαίους 11:13, 33) Ασφαλώς κανένας άνθρωπος δεν έχει εξιχνιάσει τις οδούς του Θεού πριν από τον ίδιο το Θεό. Γι’ αυτό ο θεόπνευστος απόστολος προχωρεί και κάνει αυτό το σχόλιο: «Διότι τις εγνώρισε τον νουν του Κυρίου; ή τις έγινε σύμβουλος αυτού;» (Ρωμαίους 11:34) Εδώ, Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ λέει: «Ποιος θα μπορούσε να γνωρίσει ποτέ το νου του Κυρίου; Ποιος θα μπορούσε να γίνει ποτέ σύμβουλός του;»

⁴ Με τα λόγια αυτά ο απόστολος δεν εννοεί ότι δεν μπορεί να γνωρίσει ή να καταλάβει κανείς το νου του Θεού ακόμη και αφού ο Θεός αποκαλύψει αυτό που έχει στο νου του. Όχι! Γιατί ο Θεός έχει αποκαλύψει το νου του σ’ εμάς τους ανθρώπους στις σελίδες του θεόπνευστου Λόγου του, της Αγίας Γραφής. Αυτό που εννοεί ο απόστολος είναι ότι κανένας άνθρωπος, από δική του πρωτοβουλία και πριν ακόμη ο Θεός διαμορφώσει το νου Του ή το σκοπό Του, δε θα μπορούσε ποτέ να σχεδιάσει ή να αναπτύξει το ίδιο πράγμα με τις δικές του ικανότητες σκέψης! Κανένας άνθρωπος δεν αποδείχτηκε ότι το έχει κάνει αυτό, πριν το αποκαλύψει ο ίδιος ο Θεός. Είναι, επομένως, αλήθεια ότι κανένας άνθρωπος δεν έφτασε να γνωρίσει ‘το νου του Ιεχωβά’ πριν εκτεθεί η θεία αποκάλυψη στη Βίβλο. Κανένας από τους προ-Χριστού συγγραφείς των πρώτων 39 βιβλίων των Αγίων Γραφών δεν το κατόρθωσε αυτό, ούτε ακόμη και ο Μωυσής που έδωσε το Νόμο.

⁵ Κανένας, για παράδειγμα, δεν μπορούσε να καταλάβει τι είχε ο Ιεχωβά κατά νου όταν πολιτευόταν με τον Αβραάμ και το σπέρμα του, και κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει τι σχέση είχαν όλα αυτά με τα γεγονότα του πρώτου αιώνα μ.Χ.

Ο «Νους» του Ιεχωβά Σχετικά με το ‘Ελαιόδεντρο’

 6. (α) Ποια υπόσχεση εξέταζε ο Παύλος στους Ρωμαίους κεφάλαιο 11; (β) Πώς ευνοήθηκε πολύ ο Αβραάμ και για ποιο λόγο;

⁶ Στους Ρωμαίους, κεφάλαιο 11, ο απόστολος είχε εξετάσει το προειπωμένο «σπέρμα του Αβραάμ», μέχρι το εδάφιο 34. Σύμφωνα με τα γραπτά του Μωυσή στη Γένεσις 12:3 και 22:17, 18, ο Ιεχωβά Θεός είχε υποσχεθεί να ευλογήσει τον γηραιό πατριάρχη Αβραάμ μέσω του απογόνου του, ή του «σπέρματός» του· μέσω αυτού του σπέρματος, ο Θεός του Αβραάμ θα ευλογούσε όλες τις οικογένειες και τα έθνη της γης στον κατάλληλο καιρό του. Τι υπέροχη υπόσχεση ήταν αυτή για να την κληρονομήσει, και τι αμοιβή ήταν για τον Αβραάμ να γίνει κληρονόμος αυτής της υπόσχεσης λόγω της πίστης και της υπακοής του!

 7. (α) Τι αντιπροσωπεύουν τα μέρη του τυπικού ‘ελαιόδεντρου’; (β) Ποιο πράγμα ήταν σε σειρά να αποκτήσουν οι «κλάδοι»; (γ) Σχετικά με το «σπέρμα», ποιο πράγμα που ήταν στο «νου» του Ιεχωβά έπρεπε ακόμη να αποκαλυφθεί;

⁷ Ο απόστολος παρομοιάζει αυτό που ο Ιεχωβά είχε αρχικά στο νου με την ανάπτυξη ενός ελαιόδεντρου, ενός δέντρου συνηθισμένου στην πατρίδα του, το Ισραήλ. Σύμφωνα μ’ αυτή την εικόνα, η ρίζα αυτού του συμβολικού ελαιόδεντρου ήταν ο ίδιος ο Αβραάμ. Ο κορμός του δέντρου, που είχε τον Αβραάμ σαν συμβολική ρίζα, αποτελούνταν από τον αγαπητό γιο του Ισαάκ, τον εγγονό του Ιακώβ, ή Ισραήλ, και τους 12 γιους του Ιακώβ, τους πατέρες των 12 φυλών του Ισραήλ. Από φυσική καταγωγή όλοι οι απόγονοι των 12 εκείνων πατριαρχών ήταν κλάδοι σ’ εκείνο το τυπικό ελαιόδεντρο. Σαν τέτοιοι απόγονοι, ήταν σε κατ’ ευθεία γραμμή να γίνουν το υποσχεμένο «σπέρμα του Αβραάμ» μέσω του οποίου θα ευλογούνταν όλες οι οικογένειες και τα έθνη της γης σύμφωνα με το στοργικό σκοπό ή «νου» του Ιεχωβά. Αλλά αυτό που δεν ήξεραν γι’ αυτό το «σπέρμα» ήταν ότι αυτό δεν επρόκειτο να είναι ένα σαρκικό σπέρμα λόγω φυσικής καταγωγής από τον πατριάρχη Αβραάμ, αλλά επρόκειτο να είναι ένα πνευματικό «σπέρμα». Έτσι ο πατέρας αυτού του σπέρματος θα ήταν κάποιος μεγαλύτερος από τον Αβραάμ, ανώτερος απ’ αυτόν. Αυτός δεν επρόκειτο να είναι κανένας άλλος από το μεγάλο Ζωοδότη, τον ίδιο τον Ιεχωβά Θεό. Ποιος, τώρα, θα ήταν το κύριο πρόσωπο αυτού του «σπέρματος»;

 8. (α) Πώς έγινε ο Ιησούς Ο μεγαλύτερος από τον Ισαάκ; (β) Γιατί η θυσία και η ουράνια ανάσταση του Ιησού ήταν αναγκαία για την ευλογία όλων των οικογενειών της γης;

⁸ Αυτός ήταν μεγαλύτερος από τον Ισαάκ, το γιο της γεροντικής ηλικίας του Αβραάμ. Ήταν ο «άνθρωπος Χριστός Ιησούς», ο οποίος ήταν απόγονος του Ισαάκ αλλά μεγαλύτερος από τον Ισαάκ και από το γιο του τον Ιακώβ, ή Ισραήλ, και τους 12 γιους του Ιακώβ, τα 12 θεμέλια του έθνους Ισραήλ. (1 Τιμόθεον 2:5) Το βρέφος που επρόκειτο να ονομαστεί Ιησούς ήταν «Υιός Θεού», γιατί γεννήθηκε στην κοιλιά της παρθένας μητέρας του Μαρίας από το πνεύμα του Ιεχωβά Θεού. Στην πραγματικότητα, η ζωή του μεταφέρθηκε από το πνευματικό βασίλειο στην κοιλιά της Μαρίας, και ο σύζυγός της, ο Ιωσήφ, ήταν απλώς ο επίγειος θετός πατέρας του Ιησού. (Λουκάς, κεφάλαια 1-3) Αλλά, όπως απέδειξαν τα πράγματα, ο Ιησούς σαν άνθρωπος πάνω στη γη, δεν έγινε αυτός που θα ευλογούσε όλες τις οικογένειες και τα έθνη της γης. Βέβαια, μέσω της τέλειας, αναμάρτητης ανθρώπινης θυσίας του στο Γολγοθά έξω από την Ιερουσαλήμ το 33 μ.Χ., ο Ιησούς μπορεί να υπηρετεί για την ευλογία όλης της ανθρωπότητας. Αλλά την τρίτη ημέρα του θανάτου του το 33 μ.Χ., ο Ιεχωβά Θεός, ο ουράνιος Πατέρας του, τον ανέστησε από τους νεκρούς και από τότε επέστρεψε στον ουρανό σαν πνευματικός Γιος του Θεού. Από εκεί είναι που ευλογεί όλες τις οικογένειες και τα έθνη της γης.

 9. (α) Ποια μεγαλύτερη σημασία παίρνει τώρα το συμβολικό ελαιόδεντρο; (β) Ποιος είναι ο αριθμός των πνευματικών κλάδων, και πώς το γνωρίζουμε; (γ) Πώς το Γαλάτες 3:28, 29 μας διαφωτίζει σχετικά μ’ αυτούς τους «κλάδους»;

⁹ Από αυτή την άποψη η εξεικόνιση του ελαιόδεντρου που έκανε ο απόστολος παίρνει μια νέα και ασύγκριτα μεγαλύτερη έννοια. Η «ρίζα» εκείνου του πνευματικού ελαιόδεντρου αποδεικνύεται ότι είναι ο Ιεχωβά Θεός, ο Μεγάλος Ζωοδότης όλων, ο μεγαλύτερος από τον πατριάρχη Αβραάμ. Ο μονογενής Γιος αυτού του Μεγαλύτερου Αβραάμ αποδεικνύεται ότι είναι ο Ιησούς Χριστός, ο μεγαλύτερος από τον Ισαάκ. Αυτός ο Μεγαλύτερος Ισαάκ αποδεικνύεται ότι είναι η Κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας που έχει γεννηθεί από το πνεύμα του Μεγαλύτερου Αβραάμ, του Ιεχωβά Θεού. Τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας είναι τα πνευματικά κλαδιά που φυτρώνουν από αυτό το θεοκρατικό ελαιόδεντρο, και σύμφωνα με την Αποκάλυψη 7:1-8 και 14:1-3, πρόκειται να αριθμούν τελικά, 144.000 μέλη. Αυτός είναι ο λόγος που στα εδάφια Γαλάτας 3:28, 29 διαβάζουμε: «Δεν είναι πλέον Ιουδαίος ουδέ Έλλην, δεν είναι δούλος ουδέ ελεύθερος, δεν είναι άρσεν και θήλυ· διότι πάντες σεις είσθε είς εν Χριστώ Ιησού· εάν δε ήσθε του Χριστού, άρα είσθε σπέρμα του Αβραάμ και κατά την επαγγελίαν κληρονόμοι».

10. (α) Ποιοι ήταν οι πρώτοι που είχαν σειρά να γίνουν πνευματικοί κλάδοι; (β) Ποιοι από αυτούς ‘σώθηκαν’, και πώς παρέθεσε ο Παύλος την προφητεία για να το εξεικονίσει αυτό;

¹⁰ Οι φυσικοί Ιουδαίοι των ημερών του Ιησού, με το να είναι φυσικοί αδελφοί του, ήταν, λόγω φυσικής καταγωγής από τον πατριάρχη Αβραάμ, πρώτοι στη γραμμή για να γίνουν «κλάδοι» σ’ εκείνο το πνευματικό ελαιόδεντρο. Ήταν στη διαθήκη του Νόμου με το Μεγαλύτερο Αβραάμ μέσω του μεσίτη Μωυσή. Ο Ιησούς Χριστός δεν ήρθε σε κανέναν άλλο πάνω στη γη απευθείας παρά μόνο στα «πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ». (Ματθαίος 10:6) Έτσι οι πρώτοι που έγιναν «κλάδοι» σ’ εκείνο το πνευματικό ελαιόδεντρο, του οποίου η ρίζα είναι ο Ιεχωβά Θεός, ήταν φυσικοί Εβραίοι, οι 12 πιστοί απόστολοι του Ιησού Χριστού και χιλιάδες άλλοι φυσικοί Εβραίοι. Αλλά μόνο ένα μικρό «υπόλοιπο» των φυσικών Ιουδαίων ‘σώθηκαν’ για να γίνουν σπέρμα του Μεγαλύτερου Αβραάμ και να είναι κληρονόμοι της «υποσχέσεώς» του, όπως προλέχτηκε στο Ησαΐας 10:22. Ο Παύλος παραθέτει αυτή την προφητεία στους Ρωμαίους 9:27.

11. (α) Πότε αποκόπηκαν οι υποψήφιοι «κλάδοι»; (β) Πώς μπολιάστηκαν τώρα «κλάδοι» αγριελιάς, και σε ποιο ελαιόδεντρο;

¹¹ Η αποκοπή των υποψήφιων «κλάδων» του «σπέρματος του Αβραάμ» άρχισε με τη μεταστροφή των περιτμημένων Σαμαρειτών και απέκτησε πλήρη δύναμη τρεισήμισι χρόνια μετά το θάνατο και την ανάσταση του Ιησού Χριστού, του Μεγαλύτερου Ισαάκ. Στο σημείο αυτό, οι πρώτοι μη Ιουδαίοι, οι απερίτμητοι πιστοί, ο Ρωμαίος εκατόνταρχος Κορνήλιος και η οικογένειά του και οι φίλοι του που πίστεψαν, μεταστράφηκαν από τον απόστολο Πέτρο και, αφού γεννήθηκαν και χρίστηκαν με το πνεύμα του Θεού, βαφτίστηκαν. (Πράξεις, κεφάλαιο 10) Έτσι οι «κλάδοι» από ένα άγριο ελαιόδεντρο μπολιάστηκαν στο πνευματικό ελαιόδεντρο του οποίου ο Ιεχωβά είναι η ζωοδότρια «ρίζα».

12. (α) Τι θα γινόταν αν αποκομμένοι «κλάδοι» μετανοούσαν; Δώστε παράδειγμα. (β) Τι τονίζει αυτό; (γ) Πώς θα πρέπει κι εμείς, σαν τον Παύλο, να ανταποκριθούμε σε μια τέτοια αποκάλυψη του «νου» του Ιεχωβά;

¹² Ωστόσο, αν κάποιοι από τους φυσικούς Ιουδαίους που αποκόπηκαν ξανασκέφτονταν τα ζητήματα και μετανοούσαν, όπως ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα, θα μπολιάζονταν πάλι στο πνευματικό προνόμιο που είχε χάσει το Ιουδαϊκό έθνος λόγω απιστίας προς τον Μεγαλύτερο Ισαάκ, τον Ιησού Χριστό. (Πράξεις 18:1-4, 26· Ρωμαίους 16:3· 1 Κορινθίους 16:19) Αυτό κατέδειξε το έλεος του Ιεχωβά Θεού, του Μεγαλύτερου Αβραάμ. Αυτή η αξιοθαύμαστη γενναιοδωρία του Ιεχωβά Θεού προς τους φυσικούς Ιουδαίους, οι οποίοι ήταν ακόμη αγαπητοί στο Θεό χάρη των προπατόρων τους, ήταν εκείνο που έκανε τον απόστολο Παύλο να φωνάξει, «Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού!» Δεν υποκινεί και το δικό μας εγκάρδιο αίσθημα εκτίμησης αυτή η αποκάλυψη του «νου» του Ιεχωβά;

Αγαπώντας τον Θεό με Όλη μας την Καρδιά και με Όλη μας τη Διάνοια

13, 14. (α) Πώς προμήθευσε ο Θεός το νόμο, και για ποιο σκοπό; (β) Τι είπε ο Ιησούς σχετικά με το Νόμο εκείνο, και σε ποια ‘καρδιά’ αναφέρεται εδώ; (γ) Ποιες δυο εντολές παρέθεσε ο Ιησούς, και γιατί πρέπει να τις τηρούμε;

¹³ Με το φυσικό σπέρμα του πατριάρχη Αβραάμ, το έθνος Ισραήλ, ο Ιεχωβά Θεός έκανε μια διαθήκη, στην οποία ο προφήτης Μωυσής υπηρέτησε σαν μεσίτης. Αυτό έγινε πίσω στο έτος 1513 π.Χ. στην έρημο της Χερσονήσου Σινά και κοντά στο Όρος Σινά. Εκεί τους έδωσε το Νόμο του. Σχετικά μ’ αυτόν το Νόμο ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ώστε ο Νόμος έγινε παιδαγωγός ημών εις τον Χριστόν, δια να δικαιωθώμεν εκ πίστεως». (Γαλάτας 3:24) Τώρα τι είπε ο Ιησούς Χριστός για το Νόμο όπως δόθηκε μέσω του Μωυσή; Όταν ρωτήθηκε ποια ήταν ‘η μεγαλύτερη εντολή’ του Νόμου, ο Ιησούς απάντησε: «Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου. Αύτη είναι πρώτη και μεγάλη εντολή. Δευτέρα δε ομοία αυτής· Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Εν ταύταις ταις δυο εντολαίς όλος ο νόμος και οι προφήται κρέμανται». (Ματθαίος 22:35-40) Εδώ η καρδιά αναφέρεται σε συνδυασμό με το νου, δείχνοντας ότι πρέπει να είναι ‘καρδιά’ με συμβολική έννοια.

¹⁴ Ο Ιησούς παρέθετε εδώ από το Δευτερονόμιον 6:5: «Και θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου [Εβραϊκό: λε-μπαμπ] και εξ όλης της ψυχής σου [νέφες] και εξ όλης της δυνάμεώς σου». Επίσης, από το Λευιτικόν 19:18: «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Εγώ είμαι ο Κύριος». Έτσι ο Ιησούς κατέταξε εκείνες τις δυο εντολές σαν την πρώτη και δεύτερη σε σπουδαιότητα εντολή της διαθήκης του Μωσαϊκού Νόμου. Εμείς σήμερα δεν είμαστε κάτω από το Μωσαϊκό Νόμο, αλλά εκείνες οι θεμελιώδεις απαιτήσεις δεν είναι απαρχαιωμένες. Πρέπει να τις τηρούμε.

15. (α) Ποιο πράγμα δίνει ώθηση στη φυσική καρδιά, και πώς λειτουργεί αυτή; (β) Ποια σχέση έχει η σάρκινη καρδιά με τον εγκέφαλο και τη διάνοια;

¹⁵ Γνωρίζουμε ότι το «πνεύμα ζωής» είναι εκείνο που κινεί τη σάρκινη καρδιά». (Αποκάλυψις 11:11· Γένεσις 7:22) Αυτή η δύναμη της ζωής δίνει την ώθηση στην καρδιά της ζωντανής σάρκας να αποστέλλει το αίμα της ζωής σε όλα τα μέρη του ανθρώπινου σώματος, περιλαμβανομένου και του εγκεφάλου. Ο Ιεχωβά Θεός είπε: «Διότι η ζωή [ψυχή, ΜΝΚ· νέφες, Εβραϊκά] πάσης σαρκός είναι το αίμα αυτής· δια την ζωήν αυτής είναι· όθεν είπα προς τους υιούς Ισραήλ, Δεν θέλετε φάγει αίμα ουδεμιάς σαρκός· διότι η ζωή πάσης σαρκός είναι το αίμα αυτής». (Λευιτικόν 17:14) Για να ζει ολόκληρο το σώμα, η σάρκινη καρδιά πρέπει να αποστέλλει το αίμα που συντηρεί τη ζωή σε όλα τα μέρη του, είτε αυτή η κυκλοφορία του αίματος γίνεται μέσω της θεόδοτης φυσικής καρδιάς, είτε από μια καρδιά μεταμοσχευμένη από το σώμα κάποιου άλλου είτε από μια αναίσθητη, τεχνητή μηχανική καρδιά. Έτσι το αίμα αποστέλλεται στον εγκέφαλο, οι ικανότητες σκέψης του διεγείρονται και η διάνοια λειτουργεί. Έτσι, γίνεται φανερό ότι η σάρκινη καρδιά τρέφει τον εγκέφαλο με το να του προμηθεύει το αίμα που περιέχει την ενεργή δύναμη της ζωής, το «πνεύμα ζωής». Άσχετα με το αν ένα άτομο το συναισθάνεται ή όχι, η καρδιά αποστέλλει συνεχώς το αίμα στον εγκέφαλο και σ’ άλλα μέρη του σώματος.

16. (α) Σύμφωνα με τη Βίβλο, τι είναι η συμβολική καρδιά; (β) Τι απαιτείται από μας για να αγαπάμε τον Ιεχωβά με ‘όλη μας την καρδιά’; (γ) Πώς τον αγαπάμε με όλη μας τη «διάνοια»;

¹⁶ Αλλά ας κοιτάξουμε πέρα από την κατά γράμμα καρδιά που είναι από ζωντανό ιστό. Όπως χρησιμοποιείται στη Βίβλο, η καρδιά αντιπροσωπεύει την έδρα του κινήτρου και επίσης των συναισθημάτων. Αυτή είναι η συμβολική καρδιά, η οποία στην πραγματικότητα σημαίνει τον πιο εσωτερικό εαυτό μας. Στο 1 Πέτρου 3:4 περιγράφεται ως «ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας», «ο πιο βαθύς εαυτός σας» (Νέα Διεθνής Μετάφραση). Έτσι έχουμε εντολή να αγαπάμε τον Ιεχωβά Θεό με ‘όλη την καρδιά’. Έχουμε επίσης εντολή να αγαπάμε τον Ιεχωβά Θεό με όλη μας την ψυχή, με όλο μας το είναι. Αυτό απαιτεί να αγαπάμε τον ένα ζωντανό και αληθινό Θεό, τον Παντοδύναμο, με όλη μας τη ζωτικότητα, κατευθύνοντας όλες μας τις ενέργειες στο να κάνουμε το αποκαλυμμένο θέλημα του Θεού και την πλήρη εκτέλεση του έργου του στη διάρκεια αυτής της ‘συντέλειας του συστήματος πραγμάτων’. (Ματθαίος 24:3) Επιπρόσθετα, πρέπει να αγαπάμε το Θεό της Βίβλου με όλη μας τη «διάνοια», με όλες μας τις διανοητικές ικανότητες.—Μάρκος 12:29-31.

17. (α) Αν αγαπάμε τον Ιεχωβά με όλη μας την καρδιά και τη διάνοια, ποια διαβεβαίωση έχουμε; (β) Σύμφωνα με το Φιλιππησίους 4:7, πώς θα επηρεαστούν η καρδιά μας και η διάνοιά μας από την ειρήνη του Θεού;

¹⁷ Δε χρειάζεται να πούμε ότι αν εκδηλώνουμε την αγάπη μας για τον Ιεχωβά Θεό με όλη μας την καρδιά και τη διάνοια, αυτός θα βρίσκει ευχαρίστηση να απαντά στις προσευχές μας, και αυτή η βεβαιότητα θα μας κρατάει απαλλαγμένους από ανησυχία. Θα απολαμβάνουμε μια ειρήνη που αυτός ο ταραγμένος κόσμος δεν απολαμβάνει και δεν μπορεί να κατανοήσει. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί, όπως διαβεβαίωσε ο απόστολος Παύλος τους αγαπητούς Χριστιανούς στους αρχαίους Φιλίππους, στην Ελλάδα, «η ειρήνη του Θεού, η υπερέχουσα πάντα νουν, θέλει διαφυλάξει τας καρδίας σας και τα διανοήματά σας δια του Ιησού Χριστού». (Φιλιππησίους 4:7) Έτσι η συμβολική καρδιά μας δε θα παρακινηθεί σε καμιά βιαστική εσφαλμένη υποκίνηση και συναισθηματική ανησυχία, και τα διανοήματά μας, οι διανοητικές μας δυνάμεις ή νους δε θα βρίσκονται σε σύγχυση ούτε θα είναι διεστραμμένες. Ο Χριστιανός θα εξακολουθήσει να ακολουθεί την πορεία του σύμφωνα με τη θεόπνευστη Βίβλο του Θεού και με τη βοήθεια του Αρχηγού Χριστού Ιησού.

Μπορείτε να Απαντήσετε;—

◻ Τι εννοείται με τη λέξη «νους» του Ιεχωβά;

◻ Πώς χρησιμοποιήθηκε το θεοκρατικό ελαιόδεντρο από τον Παύλο για να εξεικονίσει το «νου» του Ιεχωβά;

◻ Ποια είναι η συμβολική ‘καρδιά’;

◻ Πώς περιλαμβάνονται η ‘καρδιά’ και η «διάνοια» στην αγάπη μας για το Θεό;

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Το θεοκρατικό ελαιόδεντρο: Οι απειθείς Ιουδαϊκοί «κλάδοι» αποκόπηκαν και αντικαταστάθηκαν από Σαμαρείτες προσήλυτους και απερίτμητους Εθνικούς

[Εικόνα στη σελίδα 11]

Η φυσική καρδιά αποστέλλει αίμα που συντηρεί τη ζωή στον εγκέφαλο