Πραότης, μια Χριστιανική Απαίτησις

1-3. Γιατί είναι η πραότης για τους Χριστιανούς;

ΟΤΑΝ ακούτε το θέρος το δελτίον καιρού, χαίρεσθε μήπως μαθαίνοντας ότι η ζέστη θα είναι 38 βαθμοί Κελσίου και πλέον υπό σκιάν, με πολλή υγρασία που θα συνοδεύη αυτή την εντατική ζέστη; Ή τον χειμώνα, σας κάνει μήπως χαρούμενο ν’ ακούτε τον εκφωνητή να λέγη ότι η θερμοκρασία θα είναι κάτω από το μηδέν, με ψυχρούς ανέμους μεγάλης ταχύτητος που θα συσσωρεύουν χιονοστιβάδες; Όχι ο μέσος άνθρωπος δεν ευχαριστείται με τέτοια δελτία προγνώσεως καιρού, διότι το να βγαίνη για την καθημερινή του εργασία με τέτοιες ακρότητες στους καιρούς δεν είναι ευχάριστο.

² Εν τούτοις, τι θα πήτε όταν το δελτίον προγνώσεως καιρού λέγη ότι ο καιρός θα είναι ήπιος, ότι η θερμοκρασία θα είναι γύρω στους 21 βαθμούς και ότι η υγρασία θα είναι χαμηλή, και ότι ο ηλιόλουστος ουρανός θα διακόπτεται μόνο από άσπρα σύννεφα; Αυτό κάνει το μέσο άτομο να αισθάνεται καλά! Θέλει να βγη μ’ αυτόν τον καλό καιρό, ν’ αναπνεύση καθαρό αέρα και ν’ ανανεώση τις δυνάμεις του. Ναι, αυτό το είδος καιρού είναι πολύ ευχάριστο. Ακόμη και η διάθεσις ενός συχνά βελτιώνεται! Δεν υπάρχει αμφιβολία, ο ήπιος καιρός είναι επιθυμητός, αλλά οι ακρότητες δεν είναι.

³ Έτσι συμβαίνει, επίσης και με την Χριστιανική προσωπικότητα. Ως ιδιότης, η πραότης μάλλον είναι επιθυμητή παρά η σκληρότης. Είναι γεγονός ότι όχι μόνο είναι αισθητή, αλλά είναι και μια Χριστιανική απαίτησις. Ο απόστολος Παύλος δηλώνει στα εδάφια Εφεσίους 4:1, 2: «Σας παρακαλώ . . . να περιπατήτε αξίως της προσκλήσεως καθ’ ην προσεκλήθητε, μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και πραότητος.» Ενεθάρρυνε τον Τιμόθεο «ζήτει δε δικαιοσύνην, ευσέβειαν, πίστιν, αγάπην, υπομονήν, πραότητα.» (1 Τιμ. 6:11) Όταν ο Πέτρος έδινε συμβουλές για τις χήρες είπε ότι ο στολισμός των έπρεπε να είναι «ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας κεκοσμημένος με την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος, το οποίον ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμον.» (1 Πέτρ. 3:4) Η πραότης, λοιπόν, είναι περισσότερο από επιθυμητή. Απαιτείται από τους Χριστιανούς.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ

 4. Τι άλλο καθιστά την πραότητα τόσο σπουδαία;

⁴ Η πραότης είναι τόσο σπουδαία ώστε η Γραφή μάς λέγει ότι είναι ένα από τα προϊόντα, ή καρπούς, του αγίου πνεύματος του Θεού. Στα εδάφια Γαλάτας 5:22, 23 ο Παύλος λέγει: «Ο δε καρπός του πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης.» Έτσι αυτή η ιδιότης, η πραότης, είναι προϊόν της ενεργού δυνάμεως του Θεού που ενεργεί μέσω δεκτικών Χριστιανών στη γη. Όπου οι Χριστιανοί είναι συντονισμένοι με τον Θεό, όπου έχουν διαμορφώσει τη ζωή τους με τις απαιτήσεις που υπογραμμίζει ο Θεός στον άγιο Λόγο του, και όπου ζητούν και αφήνουν το πνεύμα του Θεού να ενεργήση μέσα τους, εκεί θα παράγουν αυτή την ιδιότητα. Έλλειψις πραότητος δείχνει ότι κάτι είναι ελλειπές ότι δεν έχει αποκτηθή Χριστιανική ωριμότης, ότι το πνεύμα του Θεού δεν λειτουργεί ελεύθερα επάνω στο άτομο.

 5. Τι σημαίνει να είναι ένας πράος;

⁵ Τι ακριβώς σημαίνει να είναι, ένας πράος; Πραότης σημαίνει να είμεθα ήρεμοι, μετριοπαθείς στους τρόπους και τις πράξεις μας, καλότροποι στα αισθήματα και την διαγωγή μας προς τους άλλους. Σημαίνει να είναι ένας γλυκύς, τρυφερός. Αυτή η γλυκύτης μπορεί να παραβληθή με αυτήν που χρησιμοποιείται στη μεταχείρισι ενός βρέφους. Μια στοργική μητέρα δεν θα διελογίζετο να βάλη το βρέφος της να κοιμηθή ρίχνοντάς το απότομα επάνω στο λίκνο του, αδιαφορώντας για το πού μπορεί να πέση ή για το πια βλάβη μπορεί να επέλθη. Όχι, η στοργική μητέρα είναι προσεκτική, τρυφερή. Κρατά το βρέφος με τα δυο της χέρια και ήσυχα το μεταφέρει από το ένα μέρος στο άλλο ώστε να μη του προξενήση βλάβη. Το σφίγγει τόσο όσο ακριβώς χρειάζεται να κάμη την εργασία της. Έτσι είναι η πραότης, το να είναι ένας ευγενής, τρυφερός, προσεκτικός, αλλά αρκετά σταθερός για να πραγματοποιηθούν τα αναγκαία καθήκοντα της ζωής.

6, 7. Ποια είναι μερικά πράγματα που η πραότης δεν είναι;

⁶ Υπάρχουν μερικά πράγματα με τα οποία η πραότης δεν συμβαδίζει. Η πραότης δεν είναι σκληρή. Δεν χρησιμοποιεί οξεία ή απότομη γλώσσα όταν απευθύνεται σε άλλους. Δεν σκληρύνεται κατά του συνανθρώπου της. Οι σύζυγοι θα μπορούσαν να την παραβάλουν με το κολλάρο του υποκαμίσου. Αν το κολλάρο είναι πολύ σκληρό γίνεται ενοχλητικό, ερεθιστικό, οξύ στο λαιμό. Ο σύζυγος προτιμά ένα κολλάρο που δεν ερεθίζει, που είναι μαλακό στον λαιμό, αλλά αρκετά σταθερό ώστε να κρατήση το σχήμα του. Η πραότης ομοιάζει με αυτό. Δεν είναι σκληρή, ερεθιστική ή οξεία.

⁷ Η πραότης δεν είναι ανυπόμονη ή ευέξαπτη. Δεν είναι δύσκολη στο ν’ αρέση, δεν είναι λεπτολόγος και μεμψίμοιρη για κάθε μικρό πράγμα. Δεν είναι δυσάρεστη ή μαχητική. Όπως ο Παύλος παρώτρυνε τον Τίτο να υπενθυμίση στους πρώτους Χριστιανούς, η πραότης σημαίνει «να μη βλασφημώσι μηδένα, να είναι άμαχοι, συμβιβαστικοί, να δεικνύωσι προς πάντας ανθρώπους πραότητα.»​—Τίτον 3:2.

8, 9. Είναι μήπως, η πραότης σημείον αδυναμίας;

⁸ Η πραότης όμως δεν πρέπει να συγχέεται με την αδυναμία της προσωπικότητος ή δειλία, διότι ασφαλώς δεν είναι. Επειδή απλώς ένα άτομο καλλιεργεί διάθεσι πραότητος και αποφεύγει ακρότητες λόγου και διαγωγής δεν σημαίνει ότι δεν έχει θάρρος ή είναι ανίκανος. Πραγματικά, δείχνει εσωτερική δύναμι και αποδεικνύει ότι κρατεί ένας το πνεύμα του υπό έλεγχον. Δείχνει ότι ένας διαμορφώνεται από το πνεύμα του Θεού, πώς λοιπόν αυτό θα μπορούσε να κάμη τον άνθρωπο αδύνατο ή ανίκανο; Όχι, μη συγχέετε την πραότητα, με την αδυναμία, διστακτικότητα, αστάθεια, αμφιταλάντευσι, ή αδύνατο χαρακτήρα. Δεν είναι. Αντιθέτως, ο Χριστιανός ο οποίος έχει αυτόν το καρπό του πνεύματος του Θεού είναι δυνατός, θαρραλέος, αποφασιστικός.

⁹ Ο απόστολος Παύλος ήταν πράος, κι εν τούτοις λέγει για τον εαυτό του γράφοντας κάτω από την έμπνευσι του αγίου πνεύματος: «Εις πληγάς καθ’ υπερβολήν, εις φυλακάς περισσότερον, εις θανάτους πολλάκις· υπό των Ιουδαίων πεντάκις έλαβον πληγάς τεσσαράκοντα παρά μίαν· τρις ερραβδίσθην, άπαξ ελιθοβολήθην, τρις εναυάγησα, έν ημερονύκτιον εν τω βυθώ έκαμον· εις οδοιπορίας πολλάκις, εις κινδύνους ποταμών, κινδύνους ληστών, κινδύνους εκ του γένους, κινδύνους εξ εθνών, κινδύνους εν πόλει, κινδύνους εν ερημία, κινδύνους εν θαλάσση, κινδύνους εν ψευδαδέλφοις· εν κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν πείνη και δίψη, εν νηστείαις πολλάκις, εν ψύχει και γυμνότητι· εκτός των εξωτερικών, ο καθ’ ημέραν επικείμενος εις εμέ αγών, η μέριμνα πασών των εκκλησιών. Εν Δαμασκώ ο εθνάρχης του βασιλέως Αρέτα εφρούρει την πόλιν των Δαμασκηνών, θέλων να με πιάση· και δια θυρίδος από του τείχους κατεβιβάσθην εν κοφίνω, και εξέφυγον τας χείρας αυτού.» (2 Κορ. 11:23-28, 32, 33) Μήπως όλα αυτά ομοιάζουν με τη δράσι ενός ο οποίος στερείται θάρρους; Μολονότι ο Παύλος είχε τις ανθρώπινες ευπάθειες και αδυναμίες του, εν τούτοις είναι βέβαιον ότι το πνεύμα του Θεού που ενεργούσε επάνω του, τον έκαμε τολμηρό, άφοβο, θαρραλέο μπροστά στις κακουχίες και την εναντίωσι. Εξ άλλου ήταν, συγχρόνως, όπως ένας στοργικός πατέρας, διότι το πνεύμα του Θεού παρήγαγε επίσης μέσα του μια ηπία διάθεσι. Έτσι, επίσης, και οι Χριστιανοί σήμερα, ενώ έχουν ηπία διάθεσι, έχουν επίσης το θάρρος και την παρρησία που παράγει το πνεύμα του Θεού σε επιδεκτικούς ανθρώπους.

ΟΦΕΛΗ

10, 11. Ποια είναι μερικά οφέλη που φέρνει η πραότης;

¹⁰ Η πραότης φέρνει πολλά οφέλη σ’ αυτούς που την ασκούν. Εν πρώτοις φέρνει μεγάλη ηρεμία στη διάνοια και το σώμα. Ο πράος άνθρωπος δεν αναστατώνεται και ταράσσεται πάντοτε από τις πράξεις των άλλων. Δεν βασανίζει το νου και το σώμα του με συνεχείς ανησυχίες και διαμάχες. Δεν είναι ο πράος άνθρωπος ο οποίος θα πάθη έλκος ή ψυχικές διαταραχές. Αντιθέτως, η πραότης βοηθεί να διατηρή ένας τις συγκινήσεις του σε ομαλή κατάστασι, πράγμα που, με τη σειρά του, φέρνει ψυχικά και σωματικά οφέλη.

¹¹ Μια άλλη ωφέλεια που αποκομίζει ο πράος άνθρωπος είναι ότι συμφωνεί ευκολώτερα με τους άλλους. Οι άλλοι ευχαριστούνται να τον συναναστρέφονται. Αισθάνονται αναψυχή στη συντροφιά του πράου ανθρώπου επειδή έχει ευχάριστους τρόπους, ομιλία και πράξεις, ακριβώς όπως αισθάνονται αναψυχή σε μια γλυκειά και ευχάριστη ημέρα. Αυτό το ευχάριστο αποτέλεσμα που παράγουν οι πράοι άνθρωποι περιγράφεται καλά στο εδάφιο Παροιμίαι 16:24, όπου λέγει: «Κηρήθρα μέλιτος οι ευάρεστοι λόγοι, γλυκύτης εις την ψυχήν και ίασις εις τα οστά.» Όταν βρίσκεσθε μ’ ένα πράο άνθρωπο, αισθάνεσθε ακριβώς έτσι. Δεν τον φοβάσθε, αλλά, αντιθέτως, οι πράοι τρόποι του είναι σαν το μέλι, «γλυκύτης εις την ψυχήν, και ίασις εις τα οστά.»

12. Πώς αυτή μας βοηθεί να διατηρήσωμε τη θέσι μας στις διευθετήσεις του Ιεχωβά;

¹² Η πραότης μάς βοηθεί να διατηρήσωμε τη θέσι μας στη διευθέτησι πραγμάτων του Ιεχωβά, διότι μας βοηθεί να είμεθα υποτακτικοί. Ο Παύλος είπε: «Θέλω δε να εξεύρητε, ότι η κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός· κεφαλή δε της γυναικός, ο ανήρ· κεφαλή δε του Χριστού, ο Θεός.» (1 Κορ. 11:3) Ναι, όλοι οι δούλοι του Θεού βρίσκονται σε σχετική υποταγή. Για να μπορούν να είναι, απαιτείται πράο πνεύμα. Ο υψηλόφρων είναι εκείνος ο οποίος δεν θέλει να υποταχθή στον Ιεχωβά και στις διευθετήσεις του. Πόσο καλό είναι το παράδειγμα που έθεσε ο Ιησούς προς αυτή την κατεύθυνσι! Γι’ αυτόν ο Λόγος του Θεού λέγει: «Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν το οποίον ήτο εν τω Χριστώ Ιησού· όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν, αλλ’ εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους· και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.»​—Φιλιππησ. 2:5-8.

13. Η πραότης μας βοηθεί ν’ αποφεύγωμε ποιο άλλο ανεπιθύμητο χαρακτηριστικό;

¹³ Μια πρόσθετη ωφέλεια της πραότητος είναι ότι μας βοηθεί ν’ αποφεύγωμε την τάσι να θέλουμε να «λάμπωμε» στα μάτια των άλλων για ν’ απολαμβάνωμε δόξα. Αυτή η τάσις πρέπει ν’ αποφεύγεται, διότι είναι προσβλητική για τους ωρίμους Χριστιανούς καθώς και τον Ιεχωβά, επειδή βασίζεται σε ψευδή υπερηφάνεια. «Βδέλυγμα εις τον Ιεχωβά είναι πας υψηλοκάρδιος.» (Παροιμ. 16:5, ΜΝΚ) Ο πράος άνθρωπος φροντίζει περισσότερο να το προσέχη αυτό και αποφεύγη να ζητά υπερήφανα να υπερέχη εις βάρος των αδελφών του, ή να επιδεικνύη μια φαντασιώδη ανωτερότητα επάνω τους, ή να ζητή να κυριαρχή επάνω σε πράους και ομοίους με πρόβατα ανθρώπους που ανήκουν στον Θεό. Ο Ιησούς είπε: «Ο δε μεγαλήτερος από σας, θέλει είσθαι υπηρέτης σας. Όστις δε υψώση εαυτόν, θέλει ταπεινωθή· και όστις ταπεινώση εαυτόν, θέλει υψωθή.» (Ματθ. 23:11, 12) Η πραότης μάς βοηθεί να ενεργούμε όπως ένας δούλος και όχι όπως ένας προϊστάμενος όταν έχωμε να κάνωμε με άλλους Χριστιανούς. Μας βοηθεί, να εκτιμούμε πάντοτε ότι ο Ιεχωβά είναι εκείνος που πρέπει να υψώνεται, και ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν γεννηθή αμαρτωλοί κι έχουν ανάγκη απολυτρώσεως. Ο πράος άνθρωπος ενθυμείται την εκπεσμένη κατάστασί του και την ανάγκη της διευθετήσεως αντιλύτρου του Ιεχωβά και δεν έχει την τάσι να ζητή την δική του δόξα.

ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΤΕ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΑ ΤΗΝ ΠΡΑΟΤΗΤΑ

14-16. Δώστε τρεις επιδράσεις οι οποίες εργάζονται εναντίον της πραότητος.

¹⁴ Προφανώς πολλοί αναγνώσται, ακόμη και αυτοί που έφθασαν σε ακριβή γνώσι του Λόγου του Θεού, θα μπορέσουν να ανασκοπήσουν την περασμένη τους ζωή και να πουν στον εαυτό τους: «Ναι, πραγματικά ενθυμούμαι πολλές περιπτώσεις όπου δεν ήμουν πράος ενώ έπρεπε να είμαι.» Χωρίς αμφιβολία πολλοί αισθάνονται αυτή τη στιγμή ότι δεν είναι σε αρμονία με την Γραφική περιγραφή του πράου ανθρώπου. Αυτό μπορεί να συμβαίνη και με σας, αλλά δεν πρέπει να σας θλίβη ή να σας αποθαρρύνη τόσο ώστε να παύσετε την προσπάθεια να γίνετε πιο πράος. Πρέπει να ενθυμήσθε ότι η πραότης δεν είναι μία ιδιότης που κληρονομείται, που έρχεται με φυσικό τρόπο κατά τη γέννησι. Όχι, λόγω της κληρονομημένης αμαρτίας, της ατελείας, έχομε γεννηθή με μια τάσι να κάνωμε το κακό, όχι να κάνωμε το καλό. «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον, και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον.» (Ρωμ. 5:12) Ο ψαλμωδός Δαβίδ ανεγνώρισε αυτό το γεγονός, διότι λέγει στον Ψαλμό 51:5: «Ιδού, συνελήφθην εν ανομία, και εν αμαρτία με εγέννησεν η μήτηρ μου.»

¹⁵ Επί πλέον, έχομε περισσότερα πράγματα που μας απομακρύνουν από την πραότητα. Υπάρχουν πονηρές πνευματικές δυνάμεις που εναντιώνονται στη δράσι των Χριστιανών και μπορούν να θέτουν σε δοκιμασία την πραότητά των με διωγμό ή εκνευρισμό από επιγείους εκπροσώπους οι οποίοι ευρίσκονται κάτω από δαιμονική επίδρασι. Αυτή η εναντίωσις περιγράφεται καλά από τον Παύλο εις Εφεσίους 6:12: «Δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’ εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουράνιοις.»

¹⁶ Έχομε επίσης ν’ αγωνισθούμε εναντίον αυτού του ελεγχομένου από τους δαίμονας συστήματος πραγμάτων και του κακού του πνεύματος. Οι περισσότεροι από εμάς οφείλουν να εργάζωνται καθημερινά ανάμεσα σε ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν το πνεύμα της πραότητος που προέρχεται από τον Θεό, αλλά οι οποίοι έχουν το πνεύμα της σκληρότητος που προέρχεται από τον Σατανά ή Διάβολο. Η διανοητική τάσις ή διάθεσις αυτού του παρόντος συστήματος πραγμάτων εργάζεται εναντίον της Χριστιανικής πραότητος.

17, 18. Εφόσον δεν μπορούμε ν’ αποφύγωμε κάθε επαφή με τον κόσμο, τι χρειάζεται να κάνωμε;

¹⁷ Δεν μπορούμε ν’ αποφύγωμε κάθε επαφή μ’ εκείνους οι οποίοι δεν έχουν πνεύμα πραότητος, επειδή «τότε πρέπει να εξέλθητε από του κόσμου.» Αυτό που απαιτείται είναι να συγκρατή ένας το πνεύμα του ώστε να μη ανταποδίδη όταν οι άλλοι εναντιώνονται ή ερεθίζουν. Αυτό το συγκρατημένο, πράο πνεύμα έρχεται σε βοήθειά μας σε τέτοιους καιρούς εντάσεως και μας καθιστά ικανούς να ενεργήσωμε όπως λέγει ο Παύλος: «Λοιδορούμενοι, ευλογούμεν· διωκόμενοι, υποφέρομεν· βλασφημούμενοι, παρακαλούμεν.» (1 Κορ. 5:10· 4:12, 13) Κι εδώ επίσης, ο Ιησούς έθεσε το παράδειγμα. «Λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει, πάσχων δεν ηπείλει, αλλά παρέδιδεν εαυτόν εις τον κρίνοντα δικαίως.»​—1 Πέτρ. 2:23.

¹⁸ Με τόσες επιδράσεις που εργάζονται προς το κακόν, είναι καταφανές ότι οι Χριστιανοί θα πρέπει να εργάζωνται επιμελώς επάνω σ’ αυτή την ιδιότητα της πραότητος. Δεν έρχεται με φυσικό τρόπο, χωρίς καμμία προσπάθεια εκ μέρους μας, διότι υπάρχουν αντιθέτως πολλά πράγματα που τείνουν να μας κάνουν σκληρούς. Έτσι, κάθε ημέρα, κάθε χρόνο, οφείλομε να καλλιεργούμε προοδευτικά την πραότητα για ν’ αντιδρούμε στην κληρονομημένη αμαρτία, στον Σατανά ή Διάβολο και τους δαίμονάς του, και σ’ εκείνους οι οποίοι οδηγούνται από το πνεύμα αυτού του συστήματος πραγμάτων. Αν δεν εργαζώμεθα σκληρά για να καλλιεργήσωμε την πραότητα, τότε αυτά τα πράγματα θα τείνουν να μας κάνουν σκληρούς όπως τους άλλους ανθρώπους του κόσμου.

19. Ποιο προκαταρκτικό βήμα είναι αναγκαίο;

¹⁹ Πώς ενεργούμε για να καλλιεργήσωμε την πραότητα; Εν πρώτοις με το να μάθωμε γι’ αυτήν· με το να μελετούμε τον Λόγο του Θεού και να διαπιστώνωμε ότι πρέπει να καλλιεργήται, ότι είναι μια βασική ιδιότης που πρέπει να έχη ο Χριστιανός. Αυτό μας θέτει στον ορθό δρόμο. Γνωρίζομε ποια κατεύθυνσι πρέπει να λάβωμε, ανόμοια με τους ανθρώπους του κόσμου οι οποίοι πιστεύουν ότι η πραότης είναι μια ανεπιθύμητη ιδιότης και οι οποίοι πιστεύουν ότι πρέπει ένας να είναι σκληρός, άκαμπτος, υπερήφανος, για να μπορέση να προχωρήση σ’ αυτόν τον κόσμο.

20. Γιατί πρέπει να λαμβάνωμε υπ’ όψιν την ανθρωπίνη ατέλεια;

²⁰ Για να βοηθηθούμε στις προσπάθειές μας να γίνωμε περισσότερο πράοι καθώς προχωρεί ο χρόνος, είναι ανάγκη να έχωμε συνεχώς υπ’ όψιν το ζήτημα της ανθρωπίνης ατελείας. Δεν μπορούμε να διαφύγωμε το γεγονός ότι όλοι έχομε γεννηθή ατελείς και έχομε τάσι να κάνωμε λάθη. Η συνείδησις αυτού του πράγματος πρέπει να μας βοηθήση να βλέπωμε την ανάγκη συμπαθείας όταν ασχολούμεθα με άλλους. Πρέπει να μας κάνη να εκτιμήσωμε το ότι οφείλομε να είμεθα συγχωρητικοί προς τους άλλους όπως τους συγχωρεί και ο Θεός. Παραδεχθήτε ότι δεν μπορούν να παράγουν τέλειο τρόπο σκέψεως και ενεργείας περισσότερο από όσο μπορούμε εμείς. Το άτομο που καλλιεργεί πραότητα θα το κάμη αυτό, συγχωρώντας «εβδομηκοντάκις επτά,» διότι ο πράος άνθρωπος εκδηλώνει αγάπη και «η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών.»​—Ματθ. 18:21, 22· 1 Πέτρ. 4:8.

21, 22. Γιατί πρέπει ν’ αποφεύγωμε να προκαλούμε άλλους;

²¹ Αν αναμένωμε πάρα πολλά από τους άλλους, περισσότερα από όσα αναμένει ο Θεός, θα δοκιμάσωμε απογοητεύσεις. Αυτό μπορεί να φέρη δοκιμασία επάνω μας, διότι είναι πιθανόν να οδηγηθούμε στη σκέψι ότι εφόσον δεν επιτύχαμε τίποτε με το να είμεθα πράοι, μπορούμε να δοκιμάσωμε επίσης σκληρές μεθόδους. Αλλά αυτό δεν θα επιτύχη άλλο παρά να προκαλή άλλους να χάσουν την πραότητά των, και, κατόπιν, η αντίδρασίς των μπορεί να παρασύρη σε περαιτέρω απώλεια της δικής μας πραότητος. Είναι ένας φαύλος κύκλος. Είναι πολύ καλύτερα να μη γίνη αρχή αυτής της τακτικής! Είναι όπως λέγει το εδάφιο Παροιμίαι 26:20: «Όπου δεν είναι ξύλα, το πυρ σβύνεται· και όπου δεν είναι ψιθυριστής, η έρις ησυχάζει.» Αν όμως συνεχίζωμε να πιέζωμε και ν’ απαιτούμε και να προκαλούμε, δεν πρέπει να εκπλαγούμε καθόλου αν άλλοι ερεθίζωνται, ή ακόμη και θυμώνουν. Επί τέλους, είναι και αντίθετο στα ανθρώπινα αισθήματα να θέλη ένας να προκαλήται συνεχώς. Σε μια περίπτωσι, και αυτός ο Μωυσής, ο οποίος ήτο «πραΰς σφόδρα υπέρ πάντας τους ανθρώπους, τους επί της γης» στην εποχή του, έχασε την πραότητά του εξ αιτίας της προκλητικής και παραλόγου στάσεως των Ισραηλιτών! «Παρώξυναν αυτόν εν τοις ύδασι της αντιλογίας, και έπαθε κακώς ο Μωυσής δι’ αυτούς· διότι παρώργισαν το πνεύμα αυτού, ώστε ελάλησεν αστοχάστως δια των χειλέων αυτού.»​—Αριθμ. 12:3· 20:2-13· Ψαλμ. 106:32, 33.

²² Πριν από λίγο καιρό μία εφημερίδα έγραψε για ένα επεισόδιο που δείχνει επίσης το πώς τα σκληρά λόγια ή πράξεις μπορούν να προκαλέσουν σε άλλους απώλεια της πραότητος. Επρόκειτο για ένα επεισόδιο που συνέβη σε μια γυναίκα μέλος της Βουλής των Κοινοτήτων στην Αγγλία. Κάποτε είπε πολύ απότομα στον Ουίνστων Τσώρτσιλ, πρώην πρωθυπουργό της Αγγλίας: «Αν εγώ ήμουν σύζυγός σας, θα σας έβαζα δηλητήριο στον καφέ σας.» Ο Τσώρτσιλ ανταπέδωσε απότομα: «Αν εγώ ήμουν σύζυγός σας θα το έπινα.» Ναι, έβαλε ξύλα στο πυρ και προκάλεσε μια οξεία απόκρισι. Συνέβη όπως παρατηρεί το εδάφιο Παροιμίαι 26:21: «Οι άνθρακες δια την ανθρακιάν, και τα ξύλα δια το πυρ, και ο φίλερις άνθρωπος [άνδρας ή γυναίκα] δια να εξάπτη έριδας.» Δεν θέλομε να είμεθα έτσι, γι’ αυτό θα είμεθα προσεκτικοί να μη προκαλούμε άλλους ώστε να χάνουν κατά καιρούς την πραότητά των.

23. Πώς η αναγνώρισις της ποικιλίας θα βοηθήση την πραότητά μας;

²³ Κάτι άλλο που θα μας βοηθήση να καλλιεργήσωμε πραότητα είναι ν’ αναγνωρίσωμε ότι ο Ιεχωβά επιτρέπει, μέσα σε κατάλληλα όρια, μια μεγάλη ποικιλία προσωπικοτήτων, κλίσεων, ομοιοτήτων, και ανομοιοτήτων. Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο το έξοχο δώρο του ελευθέρου ηθικού παράγοντος. Μολονότι αυτό δεν επιτρέπει πλήρη ελευθερία, διότι αυτό θα εσήμαινε ανεξαρτησία από τον Θεό και τους νόμους του, επιτρέπει ωστόσο σχετική ελευθερία σε πολλούς τομείς της ανθρωπίνης συμπεριφοράς. Έτσι μη επιμένετε στον δικό σας τρόπο ή την δική σας προτίμησι σε καθετί που ο Ιεχωβά επιτρέπει ποικιλία. Να μη νομίζετε ότι όλοι οι άλλοι πρέπει να προσαρμοσθούν προς ένα τύπο που εσείς νομίζετε τον καλύτερο. Να έχετε υπ’ όψιν ότι όλοι διαφέρουν και μη προσπαθήτε να θέτετε δικούς σας κανόνας οι οποίοι θα κατέστρεφαν τις πολύχρωμες διαφορές που αποτελούν μέρος της δημιουργίας του Θεού. Εκεί όπου απαιτούνται αυστηρότης ή συμμόρφωσις, εκεί όπου πρόκειται για ζήτημα λατρείας, για την ορθή διδασκαλία και την ορθή διαγωγή, τότε ο Λόγος του Θεού, το άγιό του πνεύμα και η ορατή του οργάνωσις θα μας τηρούν ενημέρους όσον αφορά το τι πρέπει να κάνωμε. Αλλά εκεί όπου τα ζητήματα αφήνονται σε μεγάλο βαθμό στην προσωπική εκλογή, όπως σχετικά με το τι θα φάμε, τι θα φορέσωμε, τι εκλέγομε να κάνουμε για αναψυχή και άλλα όμοια, τότε έχετε υπ’ όψιν ότι, ό,τι επιτρέπει ο Θεός, οφείλομε να το επιτρέπωμε κι εμείς. Αυτό θα μας βοηθήση να μη αναστατωνώμεθα απλώς επειδή άλλοι έχουν προτιμήσεις που διαφέρουν από τις δικές μας.

24, 25. Θα είναι εύκολη η καλλιέργεια της πραότητος;

²⁴ Θα είναι άρά γε εύκολη υπόθεσις η καλλιέργεια της πραότητος; Μπορεί για μερικούς να είναι ευκολώτερο παρά για άλλους, διότι εξαρτάται από το βάθος που έχει ένας, την παιδική του εκπαίδευσι, την πείρα στη ζωή και την ωριμότητά του στη Χριστιανοσύνη. Εν τούτοις, αν είσθε ένας ο οποίος δυσκολεύεται να την καλλιεργήση, τότε είναι πιθανόν να δοκιμάσετε περισσότερες απογοητεύσεις από άλλους καθώς καταβάλλετε προσπάθειες να το πράξετε. Αλλά μη αποθαρρύνεσθε και σταματήσετε την προσπάθεια. Σημειώστε τι λέγει ο Παύλος στα εδάφια Ρωμαίους 7:21-23: «Ευρίσκω λοιπόν τον νόμον τούτον, ότι, ενώ εγώ θέλω να πράττω το καλόν, πάρεστιν εις εμέ το κακόν. Διότι ηδύνομαι εις τον νόμον του Θεού κατά τον εσωτερικόν άνθρωπον· βλέπω όμως εν τοις μέλεσί μου άλλον νόμον αντιμαχόμενον εις τον νόμον του νοός μου.»

²⁵ Ναι, η «πεπτωκυία σαρξ» σας, καθώς και οι εξωτερικές επιδράσεις, μπορούν να σας παρουσιάσουν δυσκολίες καθώς εργάζεσθε για να καλλιεργήσετε την πραότητα, αλλά δεν πρέπει, να εγκαταλείψετε την προσπάθεια απλώς και μόνο επειδή κατά καιρούς επανέρχεσθε στους σκληρούς τρόπους. Σκεφθήτε το βρέφος που μαθαίνει πώς να βαδίζη. Πέφτει επανειλημμένως, αλλά σηκώνεται και συνεχίζει την προσπάθεια ωσότου τελικά επιτυγχάνει να βαδίζη μ’ εμπιστοσύνη. Έτσι, επίσης, καθώς εργάζεσθε σκληρά με προοδευτικό τρόπο για να καλλιεργήσετε την πραότητα, μπορεί ν’ αποτυγχάνετε κατά καιρούς. Αλλά διδαχθήτε από την πείρα και επαναβεβαιώστε την απόφασί σας να συνεχίσετε να σημειώνετε πρόοδο. Αναγνωρίστε ότι η αύξησις σε ωριμότητα στο ζήτημα της πραότητος απαιτεί χρόνο. Να είσθε ικανοποιημένος με βαθμιαία βελτίωσι και μη σταματάτε την προσπάθεια απλώς διότι η διαδικασία μπορεί ν’ απαιτήση περισσότερο χρόνο από όσον είχατε προβλέψει.

26. Πώς θα μας βοηθήση ο Ιεχωβά σ’ αυτό το ζήτημα;

²⁶ Ενθυμείσθε, επίσης, ότι ο Ιεχωβά είναι ελεήμων. Εκεί όπου υστερούμε μπορούμε ν’ απευθυνθούμε σ’ αυτόν με προσευχή και να ζητήσωμε συγχώρησι. Θέλομε επίσης να προσευχώμεθα συνεχώς για βοήθεια, διότι η πραότης είναι προϊόν του πνεύματος του Ιεχωβά. Αν προσευχώμεθα για το πνεύμα του Θεού, το πνεύμα που παράγει πραότητα, τότε πρέπει να σημειώνωμε πρόοδο. Εν καιρώ, μ’ αυτή την ισχυρή βοήθεια, ένας που στερείται πραότητος θα την αποκτήση ωσότου αυτή γίνη μέρος της προσωπικότητός του, σχεδόν συνήθεια, όπως το βάδισμα γίνεται σχεδόν συνήθεια στον σωματικώς ώριμο άνθρωπο.

27. Ποια πλούσια αμοιβή φέρνει η πραότης;

²⁷ Δεν υπάρχει αμφιβολία σ’ αυτό, η καλλιέργεια της πραότητος φέρνει πλούσια ανταμοιβή. Καταλήγει σε πολύ πιο ευτυχισμένη ζωή για σας μολονότι, περιβάλλεσθε από θλιβερές συνθήκες, επειδή διατηρείτε την ισορροπία σας και δεν θλίβεσθε ούτε σκληρύνεσθε απ’ αυτές. Μια άλλη αμοιβή που φέρνει η πραότης είναι ότι σας καθιστά πιο επιδεκτικό στην αλήθεια. Καθώς ο Ιεχωβά εξακολουθεί ν’ αποκαλύπτη προοδευτικά το θέλημά του για σας, θα είσθε πολύ περισσότερο πρόθυμος να δέχεσθε αυτές τις νέες αλήθειες και να εναρμονίζετε την ζωή σας γύρω από αυτές. Τι θα επιτέλεση αυτό σ’ εσάς; Το εδάφιο Ιάκωβος 1:21 απαντά: «Δέχθητε μετά πραότητος τον εμφυτευθέντα λόγον, τον δυνάμενον να σώση τας ψυχάς σας.» Ναι, η σωτηρία σας περιλαμβάνεται! Έτσι γίνετε πράος και θέσετε τον εαυτό σας στη γραμμή για την εκπλήρωσι της υποσχέσεως του Θεού που έχει καταγραφή στον Ψαλμό 37:11: «Οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.»