Νέοι, Διακρατείτε την Ακεραιότητα Σας Ενόσω Φοιτάτε στο Σχολείο

ΟΛΟΙ οι Χριστιανοί, είτε νέοι είτε ηλικιωμένοι, υπέχουν την ευθύνη να διακρατούν την ακεραιότητά των έναντι του Ιεχωβά Θεού. Εν τούτοις, μερικές φορές, νεαρά άτομα νομίζουν ότι το φορτίο της ευθύνης των για διακράτησι ακεραιότητος είναι ελαφρότερο από το φορτίο για πιο ηλικιωμένους Χριστιανούς. Αλλ’ αν, σεις νεαροί, ομολογήτε ότι είσθε αληθινοί μάρτυρες του Ιεχωβά Θεού, τότε θα κάμετε καλά να έχετε υπ’ όψιν ότι και σεις, επίσης, πρέπει να διακρατήτε ακεραιότητα σε όλες τις περιπτώσεις. Μη νομίζετε ότι το νεαρόν της ηλικίας αποτελεί για σας δικαιολογία σχετικά με τις συνέπειες της παραβιάσεως των Γραφικών αρχών. Αν θέλετε ν’ αποδειχθήτε άξιοι αιωνίου ζωής στη νέα τάξι πραγμάτων του Θεού, πρέπει να είσθε επιμελείς στην εφαρμογή των Γραφικών αρχών, τηρώντας ως προς αυτές την ακεραιότητά σας στη διάρκεια των σχολικών ετών.

Ποιες είναι μερικές απ’ αυτές τις Γραφικές αρχές, που θα σας βοηθήσουν να διακρατήσετε την ακεραιότητα σας έναντι του Θεού;

«ΦΕΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΤΗΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑΣ»

Μια απ’ αυτές βρίσκεται στην 1 Κορινθίους 10:14: «Φεύγετε από της ειδωλολατρείας.» Η εντολή αυτή προς τους Χριστιανούς περιλαμβάνει τη σκέψι της δευτέρας από τις Δέκα Εντολές, που λέγει: «Μη κάμης εις σεαυτόν είδωλον, μηδέ ομοίωμα τινός, όσα είναι εν τω ουρανώ άνω, ή όσα εν τη γη κάτω, ή όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης· μη προσκυνήσης αυτά, μηδέ λατρεύσης αυτά· διότι εγώ Ιεχωβά ο Θεός σου είμαι Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν.»—Έξοδ. 20:4, 5, ΜΝΚ.

Για να δώσουν αποκλειστικήν αφοσίωσιν, οι αληθινοί Χριστιανοί ανά τους αιώνας απέφυγαν την ειδωλολατρία. Το βιβλίο Μια Ιστορία του Πολιτισμού, που εγράφη από τους Μπρίντον, Κρίστοφερ και Βολφ, δείχνοντας πώς οι πρώτοι Χριστιανοί διακρατούσαν την ακεραιότητά τους αποφεύγοντας οποιαδήποτε μορφή ειδωλολατρίας, λέγει: «Για να κρατήσουν αυτή την πολύχρωμη συλλογή λαών [της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας] σε μια κοινή υποτέλεια, για να τους δώσουν κάτι όμοιο με εθνική σημαία ως σύμβολο αυτής της ενότητος, εθεοποίησαν τον αυτοκράτορα. . . . [Αλλά] ο αληθινός Χριστιανός . . . δεν μπορούσε να σταματήση για να κάμη εκείνο που σε έναν από τους έξω ήταν απλώς μια ευπρεπής χειρονομία, όπως είναι σήμερα η αφαίρεσις του καπέλλου, όταν γίνεται παρέλασις της σημαίας.»

Ακόμη και κάτω από διωγμόν οι πρώτοι Χριστιανοί δεν υποχωρούσαν στις αξιώσεις των ανθρώπων να εκτελέσουν μια θρησκευτική πράξι προς τις εθνικές εικόνες ή ειδωλοποιημένους ανθρώπους, διότι, αν το έκαναν αυτό, θα ήταν απόδοσις σ’ αυτούς λατρείας που ανήκει στον Θεό. (Ρωμ. 1:25) Κάνομε καλά σήμερα ν’ ακολουθήσωμε το παράδειγμα των πρώτων Χριστιανών φεύγοντας από κάθε μορφή ειδωλολατρίας.

‘ΟΧΙ ΕΚ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ’

Μια άλλη Γραφική αρχή, που οι νεαροί αφιερωμένοι Χριστιανοί πρέπει να εφαρμόζουν, είναι το ν’ αποχωρίζωνται από τον κόσμο του ασεβούς ανθρωπίνου γένους. Αυτό είναι εκείνο, που ο Ιησούς Χριστός εδίδαξε τους ακολούθους του, και σχετικά μ’ αυτούς είπε: «Εκ του κόσμου δεν είναι, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.» (Ιωάν. 17:16) Ο Ιησούς Χριστός κατέδειξε για μας τι σημαίνει να παραμένη κανείς χωρισμένος από τον κόσμο. Όχι μόνον απέρριψε τα χαμηλά ηθικά επίπεδα του πέριξ αυτού κόσμου, αλλά προσέτι εστάθη ακηλίδωτος από τις πολιτικές του υποθέσεις. Όταν ο Διάβολος προσέφερε στον Ιησούν την αρχηγία όλων των πολιτικών βασιλείων του ανθρωπίνου γένους, ο Ιησούς απέρριψε την προσφορά. (Ματθ. 4:8-10) Ο Ιησούς Χριστός δεν θ’ απεδέχετο κανένα μέρος, μικρό ή μεγάλο, στο πολιτικό οικοδόμημα που ο κόσμος του απίστου ανθρωπίνου γένους είχε ανεγείρει. Ως εκ τούτου, ο Ιησούς απέρριψε, επίσης, ένα λαοφιλές σχέδιο για τοπική βασιλεία, ‘αναχωρώντας πάλιν εις το όρος αυτός μόνος.’—Ιωάν. 6:15.

Όχι μόνο ο Ιησούς ο ίδιος παρέμεινε χωριστά από την πολιτική, αλλά το 96 περίπου μ.Χ. ο αναστημένος Υιός του Θεού έδωσε στον απόστολο του Ιωάννη το όραμα ενός θηρίου που ανέβαινε από τη θάλασσα, με επτά κεφαλές και δέκα κέρατα. Εφόσον η Αποκάλυψις παρουσιάσθη δια σημείων, το θηρίο ήταν συμβολικό. Όταν το συνδυάσωμε με την εξήγησι της ίδιας της Γραφής, που αυτή δίνει περί των αγρίων θηρίων, του Δανιήλ κεφάλαια έβδομο και όγδοο, το θηρίο, που είδε στο όραμα ο Ιωάννης, συμβολίζει την ορατή πολιτική οργάνωσι του Διαβόλου κάτω από επτά διαδοχικές αρχηγίες δια μέσου των αιώνων. Ποιος έδωσε σ’ αυτό το συμβολικό πολιτικό θηρίο τη δύναμί του; Η Γραφή λέγει: «Έδωκεν εις αυτό ο δράκων την δύναμιν αυτού, και τον θρόνον αυτού, και εξουσίαν μεγάλην.» (Αποκάλ. 13:2) Εφόσον ο Δράκων, ο Διάβολος, δίνει στο συμβολικό πολιτικό θηρίο τη δύναμί του, οι Χριστιανοί σοφά προσέχουν τη συμβουλή και το παράδειγμα του Ιησού και αρνούνται ν’ αναμιχθούν στις πολιτικές υποθέσεις του κόσμου του απίστου ανθρωπίνου γένους.

«ΠΡΑΟΣ ΠΡΟΣ ΠΑΝΤΑΣ»

Η Γραφή δείχνει, επίσης, ότι όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί πρέπει να καλλιεργούν τους καρπούς του αγίου πνεύματος του Θεού στη ζωή τους. Η καρποφορία αυτή περιλαμβάνει την αγάπη, την ειρήνη, την αγαθωσύνη, την πραότητα και την εγκράτεια. (Γαλ. 5:22, 23) Γι’ αυτό, τα εξής λόγια απευθύνονται στους Χριστιανούς, είτε νέους, είτε ηλικιωμένους: «Ο δε δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να μάχηται, αλλά να ήναι πράος προς πάντας, διδακτικός, ανεξίκακος.» (2 Τιμ. 2:24) Συμμορφούμενοι με τη συμβουλή αυτή, πρέπει να είμεθα πράοι τόσο στην ομιλία μας όσο και στη διαγωγή μας προς τους άλλους. Δεν πρέπει να περιφερώμεθα μ’ ένα ραβδί στον ώμο μας, αναζητώντας μάχες, ούτε, ακόμη, ν’ αναμένωμε διαπληκτισμούς. Πρέπει να μάθωμε να συγκρατούμε τον εαυτό μας, έστω και αν προκαλούμεθα.

Έχοντας σημειώσει μερικές Γραφικές αρχές, που πρέπει να τυγχάνουν προσοχής, αν πρόκειται ένας Χριστιανός να διακρατήση ακεραιότητα έναντι του Θεού, κυττάξτε τι σημαίνει αυτό για σας που είσθε μαθητής στο σχολείο. Πηγαίνετε στο σχολείο για να λάβετε μια εκπαίδευσι—να μάθετε ανάγνωσι και γραφή, να εξοικειωθήτε με την ιστορία, να εκπαιδευθήτε ίσως σε κάποιο επάγγελμα. Αλλ’ ενόσω είσθε εκεί στο σχολείο, δεν θέλετε, ως Χριστιανός, να υιοθετήσετε το «πνεύμα του κόσμου», διότι ο Ιησούς είπε ότι οι αληθινοί του ακόλουθοι ‘δεν είναι εκ του κόσμου.’ Και ο θεόπνευστος απόστολός του Παύλος έγραψε: «Μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.» (1 Κορ. 2:12· Ιωάν. 15:19· Ρωμ. 12:2) Συνεπώς, ένας Χριστιανός δεν μπορεί να συμμετέχη σε κάθε είδους δράσι του κόσμου. Πρέπει να κατευθύνη την πορεία ενεργείας του με το ‘τέλειον θέλημα του Θεού’, όπως εκτίθεται στη Γραφή. Φυσικά, η Γραφή δεν δίνει άμεσες εντολές για κάθε περίπτωσι που μπορεί ν’ αναφανή, αλλά εκθέτει αρχές, που πρέπει να μας κατευθύνουν.

ΤΕΛΕΤΕΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ ΥΛΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ

Παραδείγματος χάριν, τελετές λατρευτικού χαιρετισμού υλικών συμβόλων διοργανώνονται συχνά στα σχολεία, σε όλο τον κόσμο. Τώρα, ποιες Γραφικές αρχές διέπουν εκείνο που πρέπει να κάμη ένας Χριστιανός κατά την διάρκεια μιας τοιαύτης σχολικής εκδηλώσεως;

Εν πρώτοις. Τι είναι ένα υλικό σύμβολο; Είναι μια υλική ανθρωποποίητη εξεικόνισις. Τοιαύτα υλικά σύμβολα συχνά περιλαμβάνουν εξεικονίσεις άστρων, δηλαδή αντικειμένων που είναι στον έναστρο ουρανό καθώς και αντικειμένων που είναι επάνω στη γη. Έτσι, για τους αφιερωμένους Χριστιανούς το να γονατίασυν μπροστά σε ένα υλικό σύμβολο και εν γένει να αποδώσουν λατρευτικόν χαιρετισμόν σε υλικά σύμβολα θα ήταν παράβασις της Δευτέρας Εντολής του Δεκάλογου, καθώς και της Χριστιανικής εντολής «φυλάξατε εαυτούς από των ειδώλων».

Σε μερικές ολοκληρωτικές χώρες, αναμένεται από τα παιδιά να γονυπετήσουν και ν’ ασπασθούν τα σύμβολα. Σε άλλες χώρες να τα χαιρετούν εκτείνοντας το χέρι ή με το να κρατούν το χέρι στο μέτωπο ή πάνω από την καρδιά. Όλοι αυτοί οι τρόποι αποδόσεως σεβασμού σ’ ένα υλικό σύμβολο έχουν την ιδία βασική σημασία. Οποιοδήποτε είδος χαιρετισμού μιας εικόνος με το χέρι ή με το σώμα είναι πράξις ειδωλολατρική, συνεπώς είναι κάτι που οι μάρτυρες του Ιεχωβά, που είναι αφιερωμένοι Χριστιανοί, δεν μπορούν ευσυνείδητα να πράξουν. Ωστόσο, δεν αναμιγνύονται σε ό,τι κάνουν άλλοι ως προς αυτό το ζήτημα.

Αλλά τι θα πούμε, αν δεν σας ζητούν να χαιρετήσετε το σύμβολο, αλλ’ απλώς να το κρατήσετε, είτε σε παρέλασι είτε μέσα στην αίθουσα του σχολείου, ώστε οι άλλοι να μπορούν να το χαιρετούν; Λοιπόν θα ήταν αυτό ‘αποφύγη της ειδωλολατρίας’; Όχι· αντί του ν’ αποφύγετε, η πράξις αυτή μάλλον θα σας έθετε στο κέντρον ακριβώς της ειδωλολατρικής τελετής.

Το ίδιο αληθεύει σχετικά με τον βηματισμό στις παρελάσεις, που απαιτείται από τους μαθητάς σε πολλές χώρες. Βεβαίως, τούτο αποτελεί συμμετοχήν στην τελετή και εκφράζει την υποστήριξί τους στο τιμώμενο με την παρέλασι αντικείμενον. Οι αφιερωμένοι Χριστιανοί αποφεύγουν εκ λόγων συνειδήσεως να το κάμουν αυτό.

Έχοντας υπ’ όψι τη σχετική Γραφική αρχή μπορεί ένας αφιερωμένος Χριστιανός να σταθή ησύχως στη διάρκεια μιας τελετής χαιρετισμού συμβόλων; Μήπως η πράξις του να σταθήτε όρθιος θα σας έκανε ειδωλολάτρη; Όχι, απλώς το να ίστασθε ησύχως, ενώ οι άλλοι χαιρετούν, δείχνει ότι είσθε μόνον ένας πλήρης σεβασμού παρατηρητής. Την πράξιν της ειδωλολατρίας θ’ αποτελούσε για τον μάρτυρα του Ιεχωβά ο χαιρετισμός, όχι η απλή κανονική στάσις.

Αλλ’ αν υποθέσωμε ότι απαιτούσαν από κάποιον να λάβη μια άκαμπτη σωματική στάσι κατά τον χαιρετισμό υλικών συμβόλων; Η τοιαύτη ενέργεια θα τον έκανε μέτοχο της ειδωλολατρικής τελετής.

Προφανώς, υπάρχουν πολλές περιστάσεις και περιπτώσεις, που αναφύονται σχετικά με τοιούτους χαιρετισμούς. Από τι διέπεται, λοιπόν, ένας νεαρός Χριστιανός; Μήπως από μια σειρά Ταλμουδικών κανόνων, που καλύπτουν κάθε τυχόν περίπτωσιν; Όχι, αλλά διέπεται από βασικές αρχές. Γνωρίζετε την αρχή που περιλαμβάνεται: «Φεύγετε από της ειδωλολατρείας.» Εφαρμόζετε, λοιπόν, πάντοτε αυτή την αρχή, και θα μπορέσετε να καθορίσετε τι πρέπει να κάμη ένας αφιερωμένος Χριστιανός για να διακρατήση ακεραιότητα.

Ας πάρωμε ένα άλλο παράδειγμα. Υποθέστε ότι ένας μαθητής στο σχολείο εκλέγεται για ν’ αντιπροσωπεύση ολόκληρο το σχολείο και ότι ο μαθητής αυτός χαιρετά το υλικό σύμβολο που είναι έξω σ’ ένα κοντό· μέσα, οι άλλοι μαθηταί απλώς ίστανται όρθιοι ενόσω ο αντιπρόσωπός τους χαιρετά το υλικό σύμβολο. Η τοιαύτης εννοίας πράξις του να σταθή ένας όρθιος στην περίπτωσι αυτή, θα ήταν κάτι που θα μπορούσε να κάμη ένας αφιερωμένος Χριστιανός χωρίς παραβίασι ακεραιότητος; Τι σημαίνει το να σταθή κανείς όρθιος στην περίπτωσι αυτή; Σημαίνει ότι συμφωνείτε στο να χαιρετά ο μαθητής έξω για λογαριασμό σας. Παίρνει τη θέσι σας, ενεργώντας ως αντιπρόσωπος σας. Έχοντας αυτό υπ’ όψιν, αντιλαμβάνεσθε ότι στην περίπτωσι αυτή, το να σταθή κανείς όρθιος με οποιοδήποτε τρόπο, θα εσήμαινε συμμετοχή στην ειδωλολατρική τελετή. Συνεπώς, ένας που θέλει να τηρήση την εντολήν «φεύγετε από της ειδωλολατρείας» θα παρέμενε ησύχως καθιστός.

Ως ένα άλλο παράδειγμα, υποθέστε ότι ένας παρευρίσκεται σε κάποιο αθλητικό γεγονός, και ότι γίνεται παρέλασις με τα υλικά σύμβολα, περίπτωσις, κατά την οποία οι άνθρωποι ένεκα τούτου αφαιρούν τα καπέλλα τους. Η χειρονομία αυτή καθ’ εαυτήν έχει τον χαρακτήρα τελετουργικού χαιρετισμού, έστω και αν το καπέλλο που αφαιρείται πιθανόν να μην τίθεται πάνω από την καρδιά, όπως συχνά γίνεται. Έτσι, αν απητείτο από έναν αφιερωμένο Χριστιανό να παρευρεθή σε τέτοιο μέρος, όπου πιθανόν να γίνη παρέλασις με υλικά σύμβολα, τότε θα έπρεπε να πάρη τη στάσι του υπέρ της Γραφικής αρχής. Εν τούτοις, αν η παρακολούθησις του γεγονότος είναι προαιρετική, τότε ο Χριστιανός, ενεργώντας σοφά, θα ήταν κάπου αλλού εκείνη τη στιγμή. Αν ένας το βρίσκη επιθυμητό να παρακολουθήση ένα δημόσιο γεγονός, δεν χρειάζεται να παρευρίσκεται κατά τη στιγμή μιας ειδωλολατρικής τελετής, που συνήθως λαμβάνει χώραν κατά την έναρξι, αλλά θα μπορούσε να έλθη αργότερα, αφού θα έχη λήξει η τελετή. Ή, αν κανονικά λαμβάνη χώραν στο τέλος του γεγονότος, θα μπορούσε ν’ αποχωρήση ήσυχα προ της λήξεως.

ΕΓΕΡΣΙΣ ΕΝΕΚΑ ΚΟΣΜΙΚΩΝ ΥΜΝΩΝ

Ο Χριστιανός νέος, που επιθυμεί να διακρατήση ακεραιότητα έναντι του Θεού, συχνά αντιμετωπίζει σήμερα το ζήτημα του να εγείρεται χάριν ύμνων όπως είναι οι των εθνών. Τώρα, ποιες Γραφικές αρχές θίγονται; Γνωρίζετε ότι οι αληθινοί ακόλουθοι του Ιησού Χριστού πρέπει να τηρούνται χωριστά από τον κόσμο, και, ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιησού, δεν προσεύχονται υπέρ του κόσμου. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσαν οι Χριστιανοί να συμμερισθούν τα αισθήματα ενός ύμνου, ο οποίος, συχνά, εν μέρει τουλάχιστον, είναι κατ’ ουσίαν μια προσευχή στον Θεό χάριν ενός έθνους του κόσμου; Ενώ είναι αληθές ότι οι Χριστιανοί είναι νομοταγείς και σέβονται τους δημοσίους λειτουργούς, πώς θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σ’ έναν ύμνο που εκθειάζει ένα έθνος, το οποίον αποτελεί μέρος αυτού «του συστήματος πραγμάτων», του οποίου, καθώς δείχνει η Γραφή, ο Σατανάς είναι ο Θεός;—Ιωάν. 17:9· 2 Κορ. 4:4, ΜΝΚ.

Κατά συνέπειαν, όταν παρουσιάζεται περίπτωσις να σταθή όρθιος χάριν αυτών των ύμνων, ο αφιερωμένος Χριστιανός πρέπει να ρωτήση τον εαυτό του τι σημαίνει να σταθή όρθιος. Αν το να εγερθή από καθιστή στάσι και να σταθή όρθιος ενόσω παίζεται η μουσική είναι όλο εκείνο που απαιτείται από καθένα που είναι παρών για να δείξη ότι συμμερίζεται τα αισθήματα του ύμνου, ο Χριστιανός θα έπρεπε να απέχη από το να ενεργήση έτσι, καθόσον τα αισθήματα εκείνα δεν βρίσκονται σε αρμονία με τις Γραφικές αρχές.

Τώρα, ποιά είναι η διαφορά μεταξύ του να σταθή ένας όρθιος λόγω της τελετής χαιρετισμού ενός συμβόλου και του να σταθή όταν παίζεται ένας ύμνος; Όταν ένας Χριστιανός είναι σε όρθια στάσι, όταν οι άλλοι εγείρωνται για να χαιρετήσουν το σύμβολο, αυτό το να ίσταται έτσι ήσυχα δεν αποτελεί «τον χαιρετισμό»· έτσι δεν είναι; Στις περισσότερες περιπτώσεις θα έπρεπε να κάμετε κάτι περισσότερο για ν’ αποδώσετε χαιρετισμό. Αλλά στις περιπτώσεις που παίζεται ύμνος συνήθως με την έγερσι καταδεικνύεται σε όλους τους παρόντας συμμετοχή στα αισθήματα που εκφράζονται δια του ύμνου.

Αλλά υποθέστε ότι οι μαθηταί σε μια αίθουσα διδασκαλίας είναι ήδη όρθιοι στη διάρκεια ενός μουσικού προγράμματος και μεταξύ των ασμάτων που ψάλλονται είναι ένας ύμνος. Θα έπρεπε ο νεαρός Χριστιανός να προβή στην ειδική ενέργεια του να καθήση κάτω; Όχι, απλώς θα παρέμενε όρθιος· δεν είναι ωσάν να είχε σηκωθή ειδικώς χάριν του ύμνου.

Τα επίσημα σχολικά άσματα, μήπως υποπίπτουν στην ίδια με τους εθνικούς ύμνους κατηγορία; Ναι, θεωρούνται κατ’ αναλογίαν παρόμοια όπως οι εθνικοί ύμνοι από τα έθνη. Συχνά ψάλλονται με θρησκευτική κατάνυξι και με επευφημίες, αναμένεται δε από τους μαθητάς να εγερθούν. Είναι θέμα αποδόσεως ευλαβικής τιμής σ’ ένα κοσμικό ίδρυμα, πράγμα που δεν μπορούν να κάμουν οι αφιερωμένοι Χριστιανοί. Γιατί δεν μπορούν; Διότι τέτοιες λατρευτικές τιμές τις επιφυλάσσουν για τον Ιεχωβά Θεό.

Για τον ίδιο λόγο απέχουν από το να λαμβάνουν μέρος σε τελετές (όπως είναι η έγερσις προς τήρησιν ενός λεπτού σιγής) προς τιμήν ηρώων μετά τον θάνατο τους ή σε σχετικές επετείους.

ΑΞΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΕΣΕΙΣ ΔΙ’ ΕΚΛΟΓΗΣ

Σε πολλά σχολεία το σώμα των μαθητών εκλέγει άλλους μαθητάς για ωρισμένα αξιώματα ή θέσεις, όπως είναι πρόεδρος ή αντιπρόσωπος της τάξεως, αρχηγός επευφημιών, βασίλισσα καλλονής και ούτω καθεξής. Πιθανόν ένας να προταθή και να ψηφισθή για μια θέσι χωρίς καν να έχη αποδεχθή την πρότασι που έγινε γι’ αυτόν. Μερικά σχολεία ανωτέρας εκπαιδεύσεως επιτρέπουν ακόμη σε μικρή κλίμακα πολιτικόν αγώνα, οι δε μαθηταί μπορούν να φέρουν διακριτικά σήματα του πολιτικού αγώνος και να τοιχοκολλούν εκλογικές διαφημίσεις.

Τώρα, πώς θεωρούν οι Χριστιανοί αυτά τα δι’ εκλογής αξιώματα και τις θέσεις; Μήπως θ’ απεδέχοντο μια θέσι αν εψηφίζοντο γι’ αυτή από τους συμμαθητάς των; Θα ελάμβαναν μέρος στην ψηφοφορία, είτε με ύψωσι των χειρών είτε με ψηφοδέλτια;

Ας εξετάσωμε, ποιος είναι ο σκοπός αυτής της ψηφοφορίας στο σχολείο; Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι να εξοικειωθούν τα νεαρά άτομα με τον μηχανισμό της κοσμικής πολιτικής. Συνεπώς, ποια Γραφική αρχή πρέπει εν προκειμένω να εφαρμοσθή; Προφανώς, η του αποχωρισμού από τον κόσμο και την πολιτική του. Εφόσον οι ενήλικες μάρτυρες του Ιεχωβά δεν αναμιγνύονται στην πολιτική, είναι απλώς λογικό για τα τέκνα των μαρτύρων του Ιεχωβά να μην αναμιγνύωνται στην πολιτική επί σχολικού επιπέδου, είτε αποδεχόμενα ένα δι’ εκλογής αξίωμα είτε συμμετέχοντα στην απονομή τέτοιου αξιώματος σε άλλους. Τι θα έκανε, λοιπόν, ένας νεαρός Χριστιανός αν υπεδεικνύετο ως υποψήφιος για ένα αξίωμα; Με διακριτικότητα δεν θα εδέχετο την υποψηφιότητα ή, εκλεγόμενος χωρίς τη συγκατάθεσί του, θα μπορούσε ευγενώς να μη δεχθή το αξίωμα, ακολουθώντας έτσι το παράδειγμα του Ιησού, ο οποίος απεσύρθη όταν ο λαός ήθελε να τον κάμη βασιλέα.

Βεβαίως, καίτοι ένας μάρτυς του Ιεχωβά θ’ απεποιείτο μια θέσι που θα του εδίδετο μέσω μικρής κλίμακας πολιτικού μηχανισμού, όμως ένας διορισμός από τον καθηγητή είναι κάτι το διαφορετικό. Αν ένας νεαρός Χριστιανός διωρίζετο από τον καθηγητή να βοηθήση στη ρύθμισι της κυκλοφορίας ή σε κάποια άλλη υπηρεσία, κατά τις σχολικές ώρες, για την οποία δεν υφίσταται αντίρρησις συνειδήσεως, θα παρείχε την συνεργασία του. Αν δεν θα προέκυπτε παράβασις Γραφικών αρχών από τη διεξαγωγή μιας ανατεθειμένης υπηρεσίας, τότε θα ήταν υποβοηθητικός προς το σχολείο και άλλους μαθητάς μέχρις οποιουδήποτε λογικού βαθμού.

Εννοείται, μερικές θέσεις στο σχολείο συνδέονται με παράβασι Γραφικών αρχών, έστω και αν αυτή η θέσις προέρχεται από διορισμό και όχι μέσω πολιτικής διαδικασίας. Λόγου χάριν, τι θα πούμε αν ένας διωρίζετο να κατευθύνη τις επευφημίες; Η ενθάρρυνσις άλλων, αυτή καθ’ εαυτήν, δεν είναι κάτι το εσφαλμένο, όπως όταν ένας παίζη σε μια ομάδα και εκφωνή δυνατά λέξεις ενθαρρύνσεως. Αλλά είναι κάτι διάφορο το να οδηγή ένας ένα πλήθος σε εκδήλωσι φρενίτιδας επευφημιών υπέρ καθιδρύματος αυτού του κόσμου, να οδηγή άτομα στο να εγείρωνται χάριν των σχολικών ύμνων, ή να οδηγή άλλους στην παγίδα της λατρείας ηρώων. Αυτό θ’ αποτελούσε παράβασι Γραφικών αρχών. Ένας Χριστιανός, που έχει αποχωρισθή απ’ αυτόν τον κόσμο και που δίνει αποκλειστική αφοσίωσι στον Ιεχωβά Θεό, δεν θα εδέχετο ένα διορισμό τοιαύτης αρχηγίας.

Μερικά σχολεία δυνατόν να ψηφίζουν ένα κορίτσι ως βασίλισσα καλλονής. Μια νεαρή Χριστιανή, έστω και αν διωρίζετο—χωρίς εκλογή—σε μια τέτοια «βασιλεία», πώς θα μπορούσε να την δεχθή; Οι Γραφικές αρχές δείχνουν ότι είναι ακατάλληλο ν’ αποδίδεται στο πλάσμα ανάρμοστη σπουδαιότης. (Ρωμ. 1:25) Προς τούτοις, το να τίθεται τα γυναικείο φύλο σε περίοπτη θέσι θα παρεβίαζε Γραφικές αρχές. (1 Τιμ. 2:12, 13) Οι Χριστιανοί δεν επιδίδονται στην ενδόξασι ανθρωπίνων πλασμάτων, και δεν επιθυμούν να τους δείξη κάποιος τέτοια ειδωλολατρική μεταχείρισι. Επίσης, από εκείνους που υπηρετούν ως «βασιλείς» ή «βασίλισσες» αναμένεται ν’ αναλάβουν την ηγεσία στις πολιτικές, πατριωτικές και κοσμικό-θρησκευτικές δραστηριότητες, πράγμα που οι αληθινοί Χριστιανοί δεν μπορούν να κάμουν.

Βέβαια, είναι καλό να έχετε υπ’ όψιν, σεις οι νεαροί Χριστιανοί, ότι δεν είναι πολιτικής φύσεως κάθε ψηφοφορία. Μερικές φορές οι μαθηταί καλούνται από τον καθηγητή να εκφράσουν γνώμες. Δεν θα ήταν παράβασις Γραφικών αρχών στην έκφρασι της προτιμήσεως σχετικά με ωρισμένες εκδηλώσεις ή με τον καθορισμό της αξίας μιας ομιλίας ή εκθέσεως ιδεών. Δεν πρόκειται περί εκλογής ενός με πολιτικό τρόπο σε κάποιο αξίωμα, όταν ένας εκφράζη μια γνώμη με ανάτασι χειρός, σχετικά με τις ιδιότητες ενός πράγματος.

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ

Τι θα πούμε, αν ένα μέρος της διδασκαλίας, που λαμβάνετε στην αίθουσα, απαιτή να εκφρασθήτε σχετικά με τα όσα κατανοείτε ότι είναι αντίθετα προς Γραφικές αρχές; Υποθέστε ότι στην τάξι της μουσικής απαιτούν από σας να ψάλετε έναν ύμνο. Αν και ένας μάρτυς του Ιεχωβά δεν θα μπορούσε ευσυνείδητα να ψάλη τα λόγια, μερικοί ψάλλουν τους μουσικούς φθόγγους για να δείξουν ότι γνωρίζουν τη μελωδία. Αν σας ζητήσουν να κάμετε μια απαγγελία, την οποίαν ένας Χριστιανός δεν θα μπορούσε να κάμη ευσυνείδητα, τότε τι θα γίνη; Καίτοι είναι απλώς μια δοκιμή της γνώσεως ή της μνήμης, θα ήταν προτιμότερο να εξαιρεθήτε απ’ αυτή, αν είναι δυνατόν. Αλλ’ αν είναι ανάγκη, θα μπορούσατε να δείξετε ότι έχετε τη διανοητική ικανότητα να κάνετε αυτή την απαγγελία, και, για ν’ αποφύγετε μια εσφαλμένη εντύπωσι, θα εξηγούσατε εκ των προτέρων ή εκ των υστέρων ότι δεν συμμερίζεσθε τα αισθήματα αυτής της απαγγελίας.

Μέρος της διδασκαλίας στην αίθουσα πιθανόν να περιλαμβάνη φιλοσοφίες, όπως είναι η εξέλιξις, που είναι αντίθετες προς τη Γραφή. Τι θα κάμετε, αν σας διώριζαν να μιλήσετε επί θεμάτων που γνωρίζετε ότι είναι ψευδή ή ειδωλολατρικά; Προφανώς, θα επωφελείσθε του διορισμού για να δώσετε μια μαρτυρία σχετικά με ό,τι γνωρίζετε ότι αποτελεί την αλήθεια. Οι ομιλίες στην τάξι, είναι ένας ωραίος τρόπος για να δώσετε μαρτυρία. Αν ανετίθετο σε κάποιον μια ομιλία επί της εξελίξεως, θα μπορούσε να εκθέση ό,τι λέγει το σχολικό βιβλίο και κατόπιν θα μπορούσε να παρουσιάση εκείνο που πιστεύει σύμφωνα με τη Γραφή. Ομοίως και με τις γραπτές εξετάσεις· αν μια ερώτησις απαιτή απάντησι του σχολικού βιβλίου σχετική με την εξέλιξι, μπορείτε να δώσετε αυτή την απάντησι, προσθέτοντας, αν είναι ανάγκη, ότι σεις προσωπικά δέχεσθε μάλλον την απάντησι της Γραφής ως ορθή παρά την του σχολικού βιβλίου. Θεωρήστε τις ομιλίες στην τάξι ως ευκαιρίες για να βοηθήσετε άλλους. Ακόμη και όταν είναι ανάγκη να μάθετε λεπτομέρειες σχετικές με ψευδείς θεωρίες, όπως είναι η εξέλιξις, μην το θεωρείτε αυτό ως σπατάλη χρόνου εξ ολοκλήρου. Έχοντας τη γνώσι αυτή, θα κατανοήσετε καλύτερα την άποψι των άλλων και μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε επωφελώς, όταν τους βοηθήτε να απελευθερωθούν από τις κενές φιλοσοφίες των ανθρώπων.—Κολ. 2:8.

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ

Σε μερικά σχολεία η σωματική άσκησις πιθανόν να περιλαμβάνη διάφορες γυμναστικές εκδηλώσεις. Δεν υπάρχει παραβίασις Γραφικών αρχών σε τέτοιες εκδηλώσεις, όπως είναι το αγώνισμα δρόμου. Αλλ’ αν υποθέσωμε ότι το σχολείο θέλει να σας διδάξη πάλη, πυγμαχία και «γιου-γίτσου» [ιαπωνική πάλη] ή άλλους τρόπους για να προξενήσετε βλάβη σε άλλους; Τότε ποια Γραφική αρχή θα εφηρμόζετο; Γνωρίζετε ότι ο «δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να μάχηται.» Συνεπώς ένας Χριστιανός δεν θα εγυμνάζετο με τον σκοπό να παλαίη με άλλους ή να τους τραυματίση. Επί πλέον, εφόσον δεν περιέρχεται αναζητώντας, ούτε ακόμη αντιμετωπίζοντας διαμάχες, δεν θα εγυμνάζετο σε μορφές σωματικής βίας. Ένας Χριστιανός πρέπει «να ήναι πράος προς πάντας», και να τηρήται «ανεξίκακος». (2 Τιμ. 2:24) Αποφεύγει εκπαίδευσι για δράσι, που δεν είναι σε αρμονία με ό,τι η Γραφή λέγει στον Ησαΐα 2:4. Ως εκ τούτου, ένας μάρτυς του Ιεχωβά δεν θα μπορούσε να δεχθή εκπαίδευσι στην τεχνική του να βλάπτη άλλους, αν και θα μπορούσε να συνεργασθή με άλλες εκδηλώσεις σωματικής εκπαιδεύσεως σε σχολικές ώρες.

Το να ζη ένας σύμφωνα με Γραφικές αρχές ανάμεσα σ’ ένα κόσμο, που είναι αποξενωμένος από τον Θεό, προφανώς δεν είναι εύκολο. Μερικοί από σας, νέοι, μπορεί να απειληθήτε με αποβολή από το σχολείο, ή πιθανόν να μη σας δώσουν τα απολυτήρια στην τελετή απονομής των, διότι απέχετε από εκδηλώσεις που δεν είναι σε αρμονία με τη Γραφή. Αν ο νόμος κάνη πρόβλεψι για ελευθερία συνειδήσεως σχετικά με τα ζητήματα αυτά, τα προβλήματα θα είναι ολιγώτερα. Αλλ’ αν δεν δείχνεται ανοχή για κείνους που δεν συμμορφώνονται, συχνά αποδεικνύεται συνετό να μιλήσετε στον καθηγητή σας εκ των προτέρων και να εξηγήσητε ευγενικά τη θέσι σας από τη Γραφή. Ίσως οι γονείς σας να θελήσουν να έλθουν μαζί σας, όταν θα γίνη αυτό. Όταν οι καθηγηταί σας διακρίνουν ότι απέχετε από το να συμμετέχετε όχι λόγω οιουδήποτε στασιαστικού πνεύματος, αλλ’ αντιθέτως εκτιμάτε τις προσπάθειές των να σας διδάξουν και ότι τρέφετε κατάλληλο σεβασμό για τις ‘υπερέχουσες εξουσίες’, πιθανόν να προθυμοποιηθούν να λάβουν υπ’ όψιν τις πεποιθήσεις σας. Αλλ’ αυτό θ’ απαιτήση υπομονητική και πιστή συμπεριφορά εκ μέρους σας.—Ρωμ. 13:1.

Άσχετα από τις αντιδράσεις των άλλων, είναι ζωτικό—αν πρόκειται ν’ αποδείξετε τον εαυτό σας αληθινό Χριστιανό—να κατευθύνετε την πορεία σας με τον Λόγον του Θεού. Με τη βοήθεια των γονέων σας ή του επισκόπου της εκκλησίας σας, διακρίνατε τις Γραφικές αρχές, που εφαρμόζονται κι έπειτα λάβετε τις αποφάσεις σας σε αρμονία με αυτές. Τότε δεν θα παραστή ανάγκη να ρωτήσετε κάποιον άλλον τι θα πρέπει να κάνετε σε κάθε περίπτωσι, αλλά θα γνωρίζετε τι ευαρεστεί τον Θεό. Το να προσέχετε την ακεραιότητά σας ενόσω είσθε στο σχολείο θα παραγάγη καλούς καρπούς, διότι αποδεικνύετε ενώπιον του Θεού ότι είσθε το είδος του ατόμου περί του οποίου αυτός λέγει ότι θα ζήση στο αιώνιο του νέο σύστημα πραγμάτων.

(Μετάφρασις από την Αγγλική The Watchtower, June 15, 1964)