Μπορεί να σας Βοηθήσει η Γραφή στα Παιδιά Σας;

ΔΕΝ υπάρχει ελπίδα!» Έτσι βλέπουν πολλοί γονείς σήμερα το πρόβλημα της ανατροφής τέκνων ανάμεσα σε μια αυξανομένη εγκληματικότητα. Αλλά είναι πράγματι αυτό χωρίς ελπίδα;

Όχι· η Γραφή μπορεί να δώση την αναγκαία βοήθεια. Πώς; Πρώτ’ απ’’ όλα με το να δίνη στους γονείς επιβεβαίωσι ότι ο ρόλος τους είναι θείας προελεύσεως. Αποκαλύπτει ότι αυτός ο ίδιος ο Θεός έδωσε οδηγίες στο πρώτο ανθρώπινο ζεύγος να ‘αυξηθούν και να πληθυνθούν και να γεμίσουν τη γη.’ (Γέν. 1:28) Δεν παρουσιάζει τους ανθρώπους απλώς ως βλαστούς ζώων με κάποια εξελικτική λειτουργία, που κατά συνέπειαν τεκνοποιούν σαν τα ζώα από απλό ένστικτο. Η Γραφή καθιστά σαφές ότι ο Θεός θεωρεί υπευθύνους τους ανθρώπινους γονείς για τα τέκνα των, και επομένως μπορούν να υπολογίζουν στην υποστήριξι του Θεού αν αυτοί αγωνίζωνται ειλικρινά να φροντίσουν γι’ αυτή την ευθύνη όπως σ’ Αυτόν τον ίδιο.—Δευτ. 6:6, 7.

Αυτό μπορεί να παρουσιάση μεγάλη διαφορά στις σχέσεις μεταξύ πατρός και τέκνου. Παραδείγματος χάριν, σε τι στηρίζεσθε για ν’ απολαμβάνετε σεβασμό από τα τέκνα σας; Μόνο στο γεγονός ότι είχατε μερίδα στο να δώσετε ζωή στο τέκνο; Συμφωνούμε ότι αυτό είναι μια σοβαρή αιτία για ν’ απολαμβάνετε σεβασμό. (Παροιμ. 23:22) Αλλά είναι απλώς η αναπαραγωγή αρκετή για να διατηρήσετε ή να κερδίσετε τον σεβασμό του τέκνου σας; Δυστυχώς υπάρχουν πολλά τα οποία μπορούν να εξασθενίσουν τον σεβασμό ό όποιος στηρίζεται μόνο σ’ αυτή τη βάσι.

Εν πρώτοις ένα τέκνο σκέπτεται πολύ περισσότερο με ορισμούς του παρόντος παρά του παρελθόντος. Μολονότι είναι καταφανές ότι το τέκνον γνωρίζει ότι αυτός ή αυτή έχουν γεννηθή, ωστόσο είναι επίσης καταφανές ότι δεν θυμάται αυτό το γεγονός. Συχνά μεγαλύτερη βαρύτητα για το παιδί έχει το: Τι κάνουν τώρα οι γονείς μου που απαιτεί στο στοργικό σεβασμό μου;

Κατόπιν, επίσης, γρήγορα ή αργά τα τέκνα θ’ αρχίζουν ν’ αντιλαμβάνωνται ότι η γέννησις παιδιών μπορεί να προέλθη απλώς από την ικανοποίησι σεξουαλικής επιθυμίας—περίπου μια «δευτερεύουσα συνέπεια.» Έτσι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός παρανόμων τέκνων που οι πατέρες των δεν δείχνουν το ελάχιστο ενδιαφέρον γι’ αυτά. «Ανεπιθύμητες» εγκυμοσύνες μεταξύ των γυναικών είναι επίσης κάτι συνηθισμένο. Εκτρώσεις κατά χιλιάδες πιστοποιούν εύγλωττα τη στάσι πολλών γυναικών (και ανδρών επίσης) στο να έχουν παιδιά.

Οι γονείς είναι πιθανόν να έχουν συνείδησι του μόχθου, του πόνου και της δαπάνης που υπέστησαν για να φέρουν το τέκνο αυτό στον κόσμο και ως αυτό το σημείο της ζωής. Αλλά μπορούν να διαπιστώσουν ότι έχουν επίσης ανάγκη ν’ αποδεικνύουν στα τέκνα των ότι είναι πραγματικά διαφορετικοί από τους πολλούς οι οποίοι τεκνοποιούν αλλά δεν έχουν γνησία αγάπη για τα τέκνα των. Μπορεί η Γραφή να βοηθήση τους γονείς να το κάμουν αυτό; Ναι, μπορεί. Πώς;

Ή υγιής άποψις της Γραφής απέναντι στα τέκνα συνοψίζεται καλά στον Ψαλμό 127:3: «Ιδού, κληρονομιά παρά του Ιεχωβά είναι τα τέκνα· μισθός αυτού, ο καρπός της κοιλίας.»

Συμφωνείτε από την καρδιά σας μ’ αυτό και αισθάνεσθε βαθιά την ευθύνη σας απέναντι στον Θεό να φροντίζετε για τα τέκνα σας; Τότε δείξτε στα τέκνα σας ότι αισθάνεσθε αυτή την ευθύνη. Αποφεύγετε να καταστρέφετε την εμπιστοσύνη τους στην αγάπη σας με άσοφες παρατηρήσεις και πράξεις. Μήπως μια νέα εγκυμοσύνη φέρνει απροκάλυπτες εκφράσεις φόβου ή στενοχώρια; Τότε δεν θ’ αρχίσουν τα τέκνα που ήδη έχουν οι γονείς να διερωτώνται μήπως οι γονείς των είχαν τα ίδια αισθήματα προτού και αυτά γεννηθούν; Μερικοί γονείς μιλούν ακόμη μπροστά στα τέκνα των σχετικά με το τι θα είχαν κάνει αν δεν ‘ερχόταν,’ το παιδί, υπονοώντας μ’ αυτό τη λύπη τους διότι έχουν χάσει την ελευθερία ν’ ακολουθήσουν ωρισμένους προσωπικούς αντικειμενικούς σκοπούς και απολαύσεις. Είναι πιθανόν να χάσουν την πίστι και την εμπιστοσύνη του τέκνου των μ’ αυτά που λέγουν.

Οι γονείς, για να βοηθήσουν τα τέκνα των να συνεχίζουν να έχουν εμπιστοσύνη στην αγνότητα της αγάπης των, οφείλουν να δείξουν ότι βρίσκουν ευχαρίστησι σ’ αυτά, όχι να κάνουν τα τέκνα των να αισθάνωνται ότι ο ρόλος του γονέως να θεωρήται ως δυσάρεστος και φορτικός. Αλλά ποια θα είναι η επίδρασις αν οι γονείς βασίζωνται πολύ στις «νταντάδες,» ίσως ακόμη απ’ αυτά τα τρυφερά χρόνια του βρέφους και έπειτα; Ή τι θα λεχθή αν η μητέρα αναλαμβάνη μια κοσμική εργασία αν δεν υπάρχη πραγματικά μεγάλη ανάγκη; Δεν δίνει έτσι την εντύπωσι ότι βρίσκει πιο ανταποδοτική και ευχάριστη την εργασία από το να παραμείνη στο σπίτι με το τέκνο της ή με τα τέκνα της; Τι θα λεχθή αν ο πατέρας φαίνεται ότι είναι πάντοτε «πάρα πολύ απησχολημένος» ή «πάρα πολύ κουρασμένος» όταν τα παιδιά ζητούν λίγη προσοχή εκ μέρους του; Πρέπει μήπως οι γονείς να αισθανθούν έκπληξι όταν διαπιστώσουν ότι τα τέκνα των αναπτύσσουν μια όλο και μεγαλύτερη επιφυλακτική στάσι; Οι γονείς πρέπει να προσέχουν πολύ τα τέκνα των αν επιθυμούν οι ίδιοι την ευλογία του Θεού.—Γέν. 18:19.

Εν τούτοις, πολλοί γονείς είναι πιθανόν να αισθάνωνται ότι έχουν εκδηλώσει ειλικρινή αγάπη για τα τέκνα των στο παρελθόν. Ωστόσο αισθάνονται ότι ο σεβασμός των τέκνων των εξασθενίζει. Και εδώ, επίσης, η Γραφή μπορεί να βοηθήση.

Στα εδάφια Εφεσίους 6:1-4 (ΜΝΚ) ο Χριστιανός απόστολος Παύλος συμβουλεύει: «Τα τέκνα, υπακούετε εις τους γονείς σας εν Κυρίω· διότι τούτο είναι δίκαιον. «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα,» ήτις είναι εντολή πρώτη με επαγγελίαν «διά να γείνη εις σε καλόν, και να ήσαι μακροχρόνιος επί της γης.» Και οι πατέρες, μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά.» Τι μας λέγει αυτό;

Το παιδί σας θα έχη σοβαρότερους λόγους να σέβεται εσάς και τη συμβουλή σας αν βλέπη σαφή απόδειξι ότι σεις είσθε «εν Κυρίω,» ότι είσθε ένας αληθινός δούλος του Θεού και γνήσιος ακόλουθος του Υιού του, ένας μαθητής του. Θα είσθε επίσης σε θέσι να κάνετε το καλύτερο για το παιδί σας αν πραγματικά είσθε «εν Κυρίω.»

Ίσως να μη είσθε ο πιο ισχυρός, ο πιο πλούσιος, ο πιο μορφωμένος ή ο πιο ικανός άνθρωπος στον κόσμο. Αν όμως μπορήτε, με λόγο και με παράδειγμα, να μεταδώσετε στα τέκνα σας τη γνώσι, την κατανόησι και τη σοφία που βρίσκονται στη Γραφή, δεν υπάρχει άνθρωπος στη γη που θα μπορούσε να δώση στα παιδιά σας περισσότερο απ’ αυτό. Θα τους έχετε δώσει αυτό που έχουν ανάγκη για ‘να είναι μακροχρόνια επί της γης,’ ναι, για να κερδίσουν αιώνια ζωή με την εύνοια του Θεού. (Εφεσ. 6:3) Επί πλέον, θ’ αποδείξετε με θετικό τρόπο ότι είσθε ένας γονεύς ανώτερος από την απέραντη πλειονότητα της γης σήμερα—διότι είναι σχετικώς λίγοι εκείνοι που είναι πρόθυμοι να διαθέσουν χρόνο, προσπάθεια και σκέψι για να το κάνουν αυτό όπως ο απόστολος συνιστά: «Εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά.»—Εφεσ. 6:4, ΜΝΚ.

Για να μπορήτε να το κάνετε αυτό έχετε ανάγκη γνώσεως—ακριβούς γνώσεως του Λόγου του Θεού. Αν ειλικρινά επιθυμήτε αυτή τη γνώσι για ωφέλεια δική σας καθώς και για την ωφέλεια των τέκνων σας, οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα είναι ευτυχείς να σας βοηθήσουν, χωρίς δαπάνη. Απλώς ζητήστε το.