προσέξτε—φροντίστε αυτά τα χτυπήματα να μην προέλθουν από σας.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ—«ΑΠΟ ΒΡΕΦΟΥΣ»

 9. Γιατί η χρήσις της Γραφής είναι σπουδαία για την εκπαίδευσι των παιδιών, και από πότε πρέπει ν’ αρχίζη αυτή;

⁹ Όσο ζωτικό και αν είναι το παράδειγμα, ωστόσο δεν είναι αρκετό. Το παιδί είναι ανάγκη να γνωρίζη γιατί οι γονείς του είναι προσκολλημένοι σ’ αυτούς τους κανόνες που ακολουθούν και γιατί απαιτούν απ’ αυτό να είναι προσκολλημένο στους ίδιους κανόνες. Αυτό σημαίνει χρήσι της Γραφής, αλλά κι αυτό πρέπει ν’ αρχίζη από τη βρεφική ηλικία. Στον Τιμόθεο ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Αλλά συ μένε εις εκείνα τα οποία έμαθες και επιστώθης, εξεύρων παρά τίνος έμαθες· και ότι από βρέφους γνωρίζεις τα ιερά γράμματα, τα δυνάμενα να σε σοφίσωσιν εις σωτηρίαν δια της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού.»—2 Τιμ. 3:14, 15.

10. Σημαίνει η λέξις που χρησιμοποίησε εδώ ο Παύλος πραγματικά «βρέφος» ή απλώς αναφέρεται στην ‘παιδική ηλικία’;

¹⁰ Είναι γεγονός ότι γενικά η λέξις βρέφος χρησιμοποιείται και για ένα αγέννητο παιδί, όπως στην περίπτωσι των εδαφίων Λουκάς 1:41, 44, όπου, αναφερόμενο στην επίσκεψι της Μαρίας στην Ελισάβετ το υπόμνημα λέγει ότι «εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής» όταν η Ελισάβετ άκουσε τον χαιρετισμό της Μαρίας. Αλλά η λέξις βρέφος μπορεί επίσης να σημαίνη ένα νεογέννητο βρέφος, όπως χρησιμοποιείται στα εδάφια Πράξεις 7:19, 20 στην περίπτωσι του ηλικίας τριών μηνών βρέφους Μωυσέως. Ο Παύλος, δεν λέγει, λοιπόν, ότι ο Τιμόθεος είχε γνωρίσει τις Άγιες Γραφές απλώς από την «νεότητά» του ή από την παιδική του ηλικία, αλλά στην πραγματικότητα από τη βρεφική ηλικία. Πώς μπορούσε να γίνη αυτό;

11. Πώς ο Τιμόθεος μπορούσε να γνωρίζη της Γραφές από «βρέφους»;

¹¹ Ο Παύλος, λοιπόν, έλεγε ότι, άσχετα πόσο μακρυά στο παρελθόν μπορούσε να φθάση η μνήμη του Τιμοθέου, δεν θα μπορούσε να θυμηθή μια εποχή που δεν ελάμβανε εκπαίδευσι από την μητέρα και τη μάμμη του από τον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού.(2 Τιμ. 1:5) Η πιο μακρυνές αναμνήσεις του Τιμοθέου σχετικά με τη συνειδητή κατάστασι της βρεφικής ηλικίας του περιελάμβανε αναμνήσεις των Αγίων Γραφών και της διδασκαλίας των. Ο Τιμόθεος μπορούσε να πη στον Ιεχωβά καθώς είπε ο Δαβίδ στον Ψαλμό 22:10: «Εκ κοιλίας της μητρός μου συ είσαι ο Θεός μου.» Θα μπορή το παιδί σας να το λέγη αυτό; Εκείνο που έκαμαν η μητέρα και η μάμμη του Τιμοθέου, μπορείτε και σεις, γονείς, να το κάμετε σήμερα και μπορείτε κατάλληλα να ελπίζετε καλά αποτελέσματα, όπως συνέβη στην περίπτωσι του Τιμοθέου.

12. (α) Ποιος πρέπει να κάνη την εκπαίδευσι των παιδιών στο σπίτι; (β) Γιατί είναι σπουδαίο να διαθέτη κανείς χρόνο για τα τέκνα του, και να δίνη σ’ αυτά προσωπική προσοχή;

¹² Ο πατέρας του Τιμοθέου δεν ήταν Χριστιανός. Αλλά οι Χριστιανοί πατέρες δεν θ’ αφήσουν την εκπαίδευσι των παιδιών των αποκλειστικά στις συζύγους των. Αν το κάνουν αυτό, θα το πληρώσουν με τον μειωμένο σεβασμό που θα έχουν τα τέκνα τους προς αυτούς. Η συμβουλή του αποστόλου στο εδάφιο Εφεσίους 6:4 (ΜΝΚ) λέγει: «Και οι πατέρες, μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά.» Ένας τρόπος να παροργίσετε ένα παιδί είναι να του αρνηθήτε την προσοχή που τα παιδιά είναι φυσικό να ζητούν επιμόνως και με την οποία προοδεύουν από τη βρεφική ηλικία. Δεν είναι αλήθεια ότι, αν δείξετε κάποιο ενδιαφέρον σ’ ένα βρέφος, σύντομα εκείνο το μικρό στόμα ανοίγει σ’ ένα πλατύ χαμόγελο (ίσως δείχνοντας ένα μοναδικό δόντι), ενώ κάποια απλή εκδήλωσις προσοχής από τον πατέρα ή τη μητέρα του μπορεί να παράγη χαχανίσματα ή χαρούμενα γέλια; Και τα μεγαλύτερα παιδιά λαχταρούν επίσης να τους δείχνουν οι γονείς ενδιαφέρον. Κάνουν μάλιστα και αταξίες ως ένα μέσον για να το ελκύσουν. Ναι, ένα από τα πιο καλά δώρα που μπορείτε σεις γονείς να δώσετε στα τέκνα σας κάθε ηλικίας είναι λίγο από τον χρόνο σας, η προσωπική σας προσοχή και το ενδιαφέρον σας. Το να υποδεικνύετε απλώς ή να επιπλήττετε δεν είναι αρκετό· μια τέτοια διαπαιδαγώγησις μπορεί και να παροργίση. Το παιδί επιθυμεί και χρειάζεται να καθίσετε κάτω μαζί του και να διαθέσετε χρόνο να του εξηγήσετε τα ‘γιατί’ και τα ‘διότι,’ όχι απλώς τα ‘πρέπει’ και ‘δεν πρέπει.’ Φροντίστε να τους δίνετε αυτή τη βοήθεια. Διότι αυτό είναι το στοργικό πράγμα που πρέπει να κάμετε.

13. Ποιο κέρδος προκύπτει όταν οι γονείς διαθέτουν χρόνο να εξηγήσουν τι είναι ορθό και τι κακό από την άποψι της Γραφής;

¹³ Σκεφθήτε τι κερδίζετε με το να διαθέτετε χρόνο για να διδάσκετε στα τέκνα σας τον Λόγο του Θεού. Χωρίς αυτό, τα μικρά παιδιά είναι πιθανόν να νομίζουν ότι αυτό το ζήτημα της υπακοής είναι απλώς κάτι που οι γονείς των επαναλαμβάνουν με τόσο πολλά λόγια, όπως ‘Κοίτα, εμείς είμεθα πριν από σένα εδώ και είμεθα μεγαλύτεροι και δυνατώτεροι από σένα, γι’ αυτό πρέπει να γίνη εκείνο που λέμε!’ Όταν όμως οι γονείς διαθέτουν χρόνο να εξηγήσουν τι είναι ορθό και τι είναι κακό από την άποψι της Γραφής, τα παιδιά θ’ αντιληφθούν ότι οι γονείς των δεν λέγουν απλώς τις δικές των ιδέες. Είναι αυτά που λέγει ο Δημιουργός των· είναι το θέλημά του. Αυτό δίνει μια δύναμι στη συμβουλή των γονέων που δεν μπορεί να παραβληθή με κανένα άλλο τρόπο, και κάνει να βυθίζωνται τα λόγια βαθειά μέσα στη διάνοια και την καρδιά του παιδιού. Και ακόμη περισσότερο, είναι επίσης μια θαυμαστή πηγή πρόσθετης δυνάμεως για τα παιδιά. Τα καθιστά ικανά να παραμένουν σταθερά στις δίκαιες αρχές όταν δυσάρεστα πράγματα αρχίζουν να εμφανίζωνται στη νεαρή ζωή τους. Τα τέκνα σας είναι δυνατόν να σας σέβωνται πάρα πολύ ως γονείς των. Εν τούτοις, οφείλετε ασφαλώς ν’ αναγνωρίσετε ότι ο σεβασμός και η αγάπη για τον Θεό θα επιτύχουν πολύ περισσότερα πράγματα γι’ αυτά σε καιρούς πειρασμού και κρίσεων.—Ψαλμ. 119:109-111· Παροιμ. 6:20-22.

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΠΟΥ ΦΘΑΝΕΙ ΩΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ

14. (α) Γιατί τα μικρά παιδιά κάνουν τόσο πολλές ερωτήσεις, και τι μπορεί να προκύψη αν τα παιδιά αισθανθούν ότι οι ερωτήσεις των είναι απλώς ενώχλησις; (β) Ως ποιο βαθμό είχε πει ο Ιεχωβά ότι έπρεπε οι Ισραηλίται να προσέχουν τα τέκνα των;

¹⁴ Φυσικά, όταν τα μικρά παιδιά μαθαίνουν να μιλούν, μοιάζουν με εργοστάσια ερωτήσεων μαζικής παραγωγής. Αλλά, θυμηθήτε, ότι οι ερωτήσεις είναι ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία που έχουν τα μικρά παιδιά για να μαθαίνουν. Αν οι ερωτήσεις ενός παιδιού παραμερίζονται, ή πέφτουν σε κωφά αυτιά, το παιδί μπορεί τελικά να παύση να ρωτά. Αλλ’ αν ενεργούν έτσι οι γονείς, διατρέχουν τον κίνδυνο ν’ αρχίσουν να διακόπτουν τις γραμμές επικοινωνίας. Και πάλι, εκείνο που τα παιδιά σας επιθυμούν και χρειάζονται είναι λίγος από τον χρόνο σας. Ο Δημιουργός σας λέγει ότι πρέπει να τους τον δώσετε, και μάλιστα πολύν απ’ αυτόν. Ο Ιεχωβά είπε στους Ισραηλίτας: «Ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσιν είσθαι εν τη καρδία σου· και θέλεις διδάσκει αυτούς επιμελώς εις τα τέκνα σου, και περί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου, και περιπατών εν τη οδώ και πλαγιάζων και εγειρόμενος.» Δίνετε τέτοιου είδους προσοχή στο τέκνον σας;—Δευτ. 6:6, 7.

15. Γιατί είναι ωφέλιμο να ενθαρρύνωνται τα τέκνα να κάνουν ερωτήσεις στη διάρκεια της μελέτης;

¹⁵ Καθώς μελετάτε τον Λόγο του Θεού μαζί με τα τέκνα σας, επιθυμείτε να εισχωρήση ο Λόγος του Θεού όχι μόνο στο κεφάλι τους, αλλά επίσης ‘στις καρδιές των.’ Έχοντας αυτό υπ’ όψιν ενθαρρύνετέ τα να ερωτούν. Ενθαρρύνετέ τα να εκφράζωνται. Κάμετέ τα να εκδηλώνωνται, ανακαλύψτε πώς σκέπτονται, πώς αισθάνονται για τα πράγματα, τι υπάρχει στην καρδιά τους.

16. Ποιος είναι ο διπλός σκοπός των ερωτήσεων που υπάρχουν στην ύλη της μελέτης που προμηθεύει η Εταιρία Σκοπιά στους γονείς για να χρησιμοποιούν με τα τέκνα τους;

¹⁶ Στην ύλη μελέτης που έχει προμηθεύσει η Εταιρία Σκοπιά για να την χρησιμοποιούν οι γονείς με τα τέκνα τους, υπάρχουν γενικά πολλές καλά τοποθετημένες ερωτήσεις. Αυτές έχουν σκοπό να τονώνουν τη συζήτησι. Να θυμάστε ότι τα παιδιά αρέσκονται να λαμβάνουν μέρος. Χωρίς αυτή τη συμμετοχή το ενδιαφέρον ενός παιδιού σβήνει γρήγορα. Αυτές οι ερωτήσεις θα βοηθήσουν να διατηρηθή το ενδιαφέρον αν σταματήσετε και δώσετε χρόνο στο παιδί σας να εκφρασθή. Αλλά, ακόμη πιο σπουδαίο, οι ερωτήσεις θα σας βοηθήσουν να μάθετε τι υπάρχει στη διάνοια και στην καρδιά του παιδιού σας.

17. Γιατί η προσωπική ανάγνωσις είναι ωφέλιμη για ένα παιδί, αλλά γιατί αυτή δεν πρέπει να αναπληρώση πλήρως την ανάγνωσι που γίνεται μαζί με τους γονείς;

¹⁷ Με τον καιρό το παιδί σας θα φθάση στο σημείο να μπορή να διαβάζη τα άρθρα μόνο του. Ενθαρρύνετέ το να το κάμη. Όσο περισσότερο διαβάζει υγιά πληροφορία που βασίζεται στο Λόγο του Θεού, τόσο περισσότερο η καλή συμβουλή που υπάρχει σ’ αυτήν θα εντυπώνεται στη διάνοια και την καρδιά του. Αλλά για να ενισχύσετε τους δεσμούς της αφοσιώσεως και της αγάπης μεταξύ σας και του τέκνου σας διαβάζετε οπωσδήποτε αυτή την ύλη μαζί τακτικά.

18. Όσον αφορά το μήκος του χρόνου της μελέτης τι πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν;

¹⁸ Για να φθάσετε στην καρδιά, κάνετε τον χρόνο της μελέτης ευχάριστο, όχι μαρτύριο. Τα μικρά παιδιά δεν μπορούν να συγκεντρωθούν για πολλή ώρα. Ακόμη και στα παιχνίδια των γρήγορα κουράζονται από ένα παιχνίδι και ζητούν ένα άλλο, μολονότι γρήγορα μπορεί να επανέλθουν σ’ εκείνο που μόλις εγκατέλειψαν. Είναι φυσικό το ενδιαφέρον των μικρών παιδιών να μετατοπίζεται συχνά· ύστερ’ από λίγο οι μικρές διάνοιές των κλείνουν και στρέφονται αλλού. Όταν φθάσουν σ’ αυτό το σημείο, λίγα μπορείτε να επιτύχετε με το να προσπαθήτε να εξαναγκάσετε το ενδιαφέρον τους. Μην ανησυχήτε αν το παιδί σας δεν συλλαμβάνη όλα τα σημεία την πρώτη φορά. Αυτά τα σημεία μπορούν να τονισθούν σε μια άλλη περίπτωσι.

19. (α) Πόση αξία έχει ο ενθουσιασμός των γονέων στη διάρκεια της οικογενειακής μελέτης; (β) Πώς ο έπαινος επιδρά στην πρόοδο του παιδιού;

¹⁹ Ένα ζωτικό στοιχείο για επιτυχείς μελέτες με τα τέκνα είναι ο ενθουσιασμός των γονέων. Ίσως δεν είσθε εσείς εκδηλωτικός και ζωηρός τύπος. Αλλά τουλάχιστον μπορεί να δείξετε ότι βρίσκετε πραγματικά χαρά και ευχαρίστησι μελετώντας μαζί με το παιδί σας. Γίνετε σαν τον πατέρα των Παροιμιών 23:15, 16 ο οποίος λέγει: «Υιέ μου, εάν η καρδία σου γείνη σοφή, θέλει ευφραίνεσθαι και η καρδία εμού· και τα νεφρά μου θέλουσιν αγάλλεσθαι, όταν τα χείλη σου λαλώσιν ορθά.» Δείξτε αυτή τη χαρά· και οπωσδήποτε επαινέστε, ενθαρρύνετε και συγχαρήτε το παιδί σας οποτεδήποτε προχωρεί στη μάθησι και εφαρμογή των αληθειών του Λόγου του Θεού.

20. (α) Τι μπορεί να σας βοηθήση να οικοδομήσετε στο παιδί σας αγάπη για τον Ιεχωβά; (β) Γιατί αυτό είναι πολύ σπουδαίο;

²⁰ Επιθυμείτε να οικοδομήσετε αγάπη για τον Θεό στις καρδιές των. Βεβαιωθήτε, λοιπό, ότι δεν βλέπουν τον Θεό και τον Υιό του από απλώς μια αρνητική άποψι, που συνδυάζονται πάντοτε, με «μη»και «δεν πρέπει.» Βοηθήστε τα τέκνα σας να εκτιμήσουν την αγαθωσύνη του Θεού, την καλωσύνη και τη γενναιοδωρία του. Τότε θα οικοδομήσετε πράγματι αγάπη για τον Θεό στην καρδιά του τέκνου σας. Όπως γράφει ο Ιωάννης: «Ημείς αγαπώμεν αυτόν [τον Θεόν], διότι αυτός πρώτος ηγάπησεν ημάς.» (1 Ιωάν. 4:19) Είναι πολύ σπουδαίο να φθάση το παιδί σας στο σημείο να επιθυμή να υπηρετή τον Θεό από αγάπη, όχι απλώς να γνωρίζη ότι οφείλει να τον υπηρετή. (Ψαλμ. 110:3· 112:1) Αν η βάσις δεν είναι αγάπη, τότε η υπηρεσία του τέκνου δεν θα μπορέση ποτέ να εγκαρτερήση και να έχη αμοιβή. Με το να θέτετε την έμφασι εκεί που πρέπει—στην αγαθωσύνη και στο έλεος του Θεού—το τέκνον σας μπορεί να μάθη να εμπιστεύεται στον Θεό, να προσεύχεται σ’ αυτόν με εμπιστοσύνη και με την τελεία εκείνη αγάπη η οποία ‘έξω διώκει τον φόβον.’—1 Ιωάν. 4:17, 18.

21. Επί πλέον, αν τα παιδιά πρόκειται να γίνουν αληθινοί μαθηταί του Ιησού, τι πρέπει να μάθουν όσον αφορά την συμπεριφορά των προς άλλους ανθρώπους;

²¹ Μαζί με την αγάπη για τον Θεό συμβαδίζει και η αγάπη για τον πλησίον. Τα μικρά παιδιά έχουν μια αθωότητα που είναι θελκτική, αγαπητή, δεν είν’ έτσι; Σβήνει καθώς προχωρεί η ζωή του παιδιού. Τι θα πάρη τη θέσι αυτής της παιδικής αθωότητος; Μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας να είναι όχι μόνο καθαρό και τακτικό, αλλ’ επίσης να δείχνη σεβασμό προς όλους, εκτίμησι, ευγένεια, και να είναι βοηθητικό προς τους άλλους. Αυτές είναι οι ιδιότητες οι οποίες είναι πολύ πιο αγαπητές από την παιδική ηλικία απλώς. Η γραφή, επειδή περιέχει τους λόγους του Μεγάλου Διδασκάλου, θα σας βοηθήση να διδάξετε στα τέκνα σας πόσο ζωτικές είναι αυτές οι ιδιότητες. (Λουκ. 6:31· 1 Ιωάν. 4:20, 21) Με τέτοια σοφία, και με αληθινή αγάπη για τα τέκνα σας, μπορείτε να τα βοηθήσετε να γίνουν αληθινοί μαθηταί του Υιού του Θεού.

ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ—ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

22. Πώς μερικοί οι οποίοι δεν έχουν λάβει την πιο καλή παιδική εκπαίδευσι προσπαθούν να δικαιολογήσουν τη διαγωγή τους;

²² Μολονότι πολλά έχουν λεχθή εδώ σχετικά με την υποβοήθησι των τέκνων να μαθαίνουν από τον Μεγάλο διδάσκαλο, αυτή η μάθησις δεν περιορίζεται μόνον στα παιδικά χρόνια μας, δεν είν’ έτσι; Μερικοί από σας άνδρες και γυναίκες που είσθε άγαμοι και μερικοί έγγαμοι πιθανόν να νομίζετε ότι οι γονείς σας δεν σας είχαν δώσει όλη τη βοήθεια που είχατε ανάγκη στην παιδική ηλικία σας. Ίσως να βλέπετε τώρα την αξία μερικών πραγμάτων που θα μπορούσαν να σας είχαν διδάξει αλλά δεν σας εδίδαξαν, ίσως διότι οι γονείς σας δεν ήσαν μαθηταί του Μεγάλου Διδασκάλου τότε, ή απλώς γιατί δεν εκτιμούσαν πλήρως την ανάγκη να μελετούν μαζί σας και να σας προσφέρουν τακτική βοήθεια. Θα το χρησιμοποιήσετε αυτό τώρα ως δικαιολογία για μια διαγωγή η οποία δεν ανταποκρίνεται στους κανόνες της Γραφής; Όταν ωρισμένα κακά πράγματα έρχωνται υπ’ όψιν σας, θα πήτε, ‘Μη με κατηγορείτε. Υπεύθυνοι είναι οι γονείς μου. Έτσι με μεγάλωσαν. Δεν μπορώ να κάμω τίποτε’; Είναι αυτή υγιής λογική;

23. Ποια σύγχρονα παραδείγματα δείχνουν ότι ο καθένας μπορεί να ευθυγραμμίση τη ζωή του με τις διδασκαλίες του Ιησού, αν πράγματι επιθυμή να το κάμη;

²³ Όταν διαβάζωμε αφηγήσεις από το περιοδικό η Σκοπιά και από το Βιβλίο του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά, διαβάζομε για άτομα άνδρες και γυναίκες, που κάποτε είχαν το πιο βεβαρυμένο ιστορικό—κι εν τούτοις έχουν αλλάξει. Ο Λόγος του Θεού δείχνει ότι κάθε είδους άτομα, άτομα που έχουν διαπράξει κακές πράξεις, μπορούν ν’ αλλάξουν, και έχουν αλλάξει και έχουν γίνει αληθινοί μαθηταί του Υιού του Θεού. Δεν πρόκειται να ωφεληθήτε με το να μέμφεσθε σ’ όλη σας τη ζωή τους γονείς σας για ότι δεν έχουν κάμει. Έχετε όλη την ευκαιρία τώρα να μάθετε από τον Μεγάλο Διδάσκαλο, και αυτός μπορεί να σας βοηθήση να μεταμορφώσετε την προσωπικότητά σας για να συμμορφώνεσθε μ’ αυτόν, να μεταμορφώσετε τη διάνοιά σας και ν’ απομακρυνθήτε από τις εσφαλμένες οδούς και ν’ αναπτύξετε μια αγνή καρδιά κι ένα νέο πνεύμα. (Ψαλμ. 51:10) Το μόνο ερώτημα είναι, Σεις το επιθυμείτε πραγματικά αυτό;

24. Ποια βοήθεια έχει προμηθεύσει ο Θεός για κείνους οι οποίοι πραγματικά επιθυμούν να κάνουν τις απαιτούμενες αλλαγές για να κερδίσουν αιώνια ζωή;

²⁴ Η σοφία που μπορείτε να λάβετε μέσω του Υιού του Θεού είναι άφθονη για να μπορήτε να λύσετε τα προβλήματά σας, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτά, και το πνεύμα του Θεού είναι αρκετά δυνατό για να σας βοηθήση να υπερνικήσετε ένα δυσάρεστο παρελθόν με ριζωμένες συνήθειες και εσφαλμένους τρόπους σκέψεως και κακές πράξεις. Να θυμάστε ότι ‘όστις εύρη εμέ θέλει ευρεί ζωήν, όστις όπως αμαρτήση εις εμέ, την εαυτού ψυχήν αδικεί.’ Δείξτε ότι αγαπάτε τη ζωή, όχι τον θάνατο, με το να εκζητήτε αυτή τη σοφία με όλη την καρδιά σας. Κάθε μέρα συνεχίστε να μαθαίνετε από τον Μεγάλο Διδάσκαλο.

Πώς να Παραμείνετε Σταθεροί σ’ Αυτόν τον Καιρό του Τέλους

«Πολιτεύεσθε αξίως του ευαγγελίου του Χριστού, . . . στέκεσθε . . .διά την πίστιν του ευαγγελίου· και μη φοβιζόμενοι εις ουδέν από των εναντίων.»—Φιλιππ. 1:27, 28.

 1. (α) Ποιες συνθήκες υπάρχουν από τότε που το πρώτο ζεύγος αμάρτησε, και ποιοι περιλαμβάνονται; (β) Πώς ο Ιεχωβά χειρίζεται τα ζητήματα, και τι θα επιτευχθή;

ΑΠΟ τότε που ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό, το ανθρώπινο γένος βρίσκεται κάτω από την πίεσι του Σατανά ή Διαβόλου. Αυτό οφείλεται στο ότι, από τότε, υπήρξε σκληρός πόλεμος μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και αυτού του πονηρού αντιπάλου. (Γέν. 3:15) Ήταν ένας πόλεμος που ηύξανε σε έντασι στη διάρκεια των αιώνων. Και σήμερα φθάνει γοργά στο κορύφωμά του. Κάθε άνθρωπος περιλαμβάνεται σ’ αυτόν, ιδιαίτερα οι δούλοι του Ιεχωβά, διότι αυτοί αποτελούν τον στόχο του Διαβόλου και των δαιμόνων του. Αν και σεις είσθε ένας δούλος του Θεού, γνωρίζετε πόσο αληθινό είναι αυτό. επίσης πρέπει να γνωρίζετε ότι, πολύ σύντομα, μια μεγάλη επίθεσις πρόκειται να εξαπολυθή εναντίον του λαού του Ιεχωβά απ’ αυτούς τους πονηρούς. Αυτό προελέχθη από τον Ιεζεκιήλ με τα εξής λόγια: «Και θέλεις [Σατανά] αναβή εναντίον του λαού μου Ισραήλ [των μαρτύρων του Ιεχωβά] ως νέφος, διά να σκεπάσης την γην· τούτο θέλει είσθαι εν ταις εσχάταις ημέραις· και θέλω σε φέρει εναντίον της γης μου, διά να με γνωρίσωσι τα έθνη, όταν αγιασθώ εν σοι, Γωγ, ενώπιον αυτών.»—Ιεζ. 38:16.

 2. Τι πρέπει να κάμουν τώρα οι Χριστιανοί για προστασία;

² Πόσο επείγον, και πολύ επείγον, είναι να πλησιάσωμε τον Ιεχωβά Θεό και ν’ αυξήσωμε την πεποίθησι του γεγονότος ότι εξαρτώμεθα απ’ αυτόν για προστασία για κάθε περίστασι της καθημερινής μας ζωής. Οφείλομε να το κάνωμε αυτό όπως ακριβώς ένα μικρό ζώο βρίσκεται κοντά στη μητέρα του για προστασία, όταν κάποιος κρυφός εχθρός βρίσκεται εκεί κοντά. Και, όσον αφορά εμάς τους Χριστιανούς, ο κρυφός εχθρός μας είναι ένας «λέων ωρυόμενος, ζητών τίνα να καταπίη» με το να καταστρέψη την πνευματικότητά μας ή με το να διασπάση την ακεραιότητά μας στον Θεό. (1 Πέτρ. 5:8) Οφείλομε να εκτιμήσωμε την ανάγκη να πλησιάσωμε τον Ιεχωβά, τον ουράνιο Προστάτη μας.

 3. Ποια διευθέτησι έχει κάμει ο Ιεχωβά για να κρατήση τους Χριστιανούς πνευματικώς ισχυρούς, και ποια νουθεσία δίνει ο Παόλος στην προς Εβραίους επιστολή του;

³ Μέσω της οργανώσεως του ‘πιστού και φρονίμου δούλου’ του Ιεχωβά, ο Θεός έχει προμηθεύσει μια πολύ βοηθητική και ισορροπημένη δίαιτα για να μας κάμη πνευματικός ισχυρούς. (Ματθ. 24:45-47) Φαντασθήτε! Πέντε πνευματικά ‘γεύματα’ είναι προγραμματισμένα κάθε εβδομάδα σε κάθε μια από τις 27.100 και πλέον εκκλησίες παγκοσμίως. Δεν είναι μόνο σπουδαίο, αλλά και επιτακτικό, να μη αφήσωμε τίποτε να παρεμβαίνη στη συμμόρφωσί μας με τις διευθετήσεις των συναθροίσεων. Ο Παύλος, στη νουθεσία του προς τους Εβραίους, ανέφερε ότι οφείλομε «να κρατώμεν την ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον» και να «φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα, μη αφήνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινάς, αλλά προτρέποντες αλλήλους.» Σημειώστε ότι ο απόστολος νουθετούσε με ισχυρό τρόπο τους Χριστιανούς πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια να μην παραμελούν τη συναναστροφή με την εκκλησία, ιδιαίτερα στην εποχή μας, «όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.» Αυτή η επισυναγωγή για λήψι πνευματικής τροφής είναι πολύ πιο επείγουσα για την ύπαρξί μας από τα κανονικά τρία γεύματα τα οποία τρώμε κάθε μέρα, για τη συντήρησι του σώματός μας.—Εβρ. 10:23-25.

 4. Εκτός από το να παρευρισκώμεθα στις συναθροίσεις, τι άλλο πρέπει να κάνωμε που θα είναι πολύ ωφέλιμο για μας; Γιατί;

⁴ Όχι μόνο είναι ωφέλιμο να παρευρισκώμεθα στις συναθροίσεις για μελέτη της Γραφής, αλλ’ ακόμη πιο σπουδαίο είναι ότι οφείλομε να παρευρισκώμεθα σ’ αυτές. Φυσικά, συμμετοχή σημαίνει προετοιμασία. Σχετικά μ’ αυτό, παρατηρήσατε ποτέ ποια παράγραφο του μαθήματος της Σκοπιάς θυμάστε πιο εύκολα; Δεν είναι εκείνη ή εκείνες, πάνω στις οποίες έχετε κάμει σχόλια σεις; Αυτό οφείλεται στο ότι αυτή την παράγραφο την προσέξατε περισσότερο. Την μελετήσατε και κάνατε στοχασμούς επάνω σ’ αυτήν, γι’ αυτό μπορέσατε να κάμετε καλά σχόλια. Επί πλέον την έχετε αφηγηθή προφορικώς. Έχετε ασκήσει τη διάνοιά σας επάνω στην σκέψι της ύλης αυτής της παραγράφου πολύ περισσότερο από τις άλλες. Το ίδιο αληθεύει και για τα εδάφια τα οποία αναφέρονται στην παράγραφο. Την πληροφορία την συγκρατείτε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό όταν εξετάζετε τα εδάφια που παρατίθενται. Ο λόγος είναι ότι διαθέσατε χρόνο για να τα διαβάσετε και να τα’ αναλύσετε σε συσχετισμό με το θέμα που εξετάζετε. Αυτό θα σας βοηθή πολύ να θυμάστε την πληροφορία και να την κάνετε δική σας, εκτός του ότι βελτιώνετε την κατανόησί σας πάνω σ’ αυτό το θέμα.

 5. Πόσο σπουδαία είναι η προσωπική μελέτη;

⁵ Η τακτική προσωπική μελέτη της Γραφής είναι πολύ αναγκαία, και οφείλομε να το κάνωμε αυτό ακριβώς με τόση επιμέλεια όπως και το να παρευρισκώμεθα στις συναθροίσεις. Παραδείγματος χάριν, αν ξεχωρίσετε κάποιο χρόνο για μελέτη, ίσως μόνο δεκαπέντε ή είκοσι λεπτά κάθε φορά, μη αφήνετε να παρέμβουν άλλα πράγματα σ’ αυτό το πρόγραμμα. Αυτή η πνευματική διατροφή μας ενισχύει για να υπερνικούμε τα καθημερινά προβλήματα: στην εργασία, στο σπίτι, στη διακονία του αγρού. Επί πλέον μας βοηθεί ν’ αποφεύγωμε πολλά προβλήματα με το να εφαρμόζωμε Γραφικές αρχές και νόμους με τους οποίους έχομε εξοικειωθή μέσω την αναγνώσεως της γραφής. Έτσι γνωρίζομε πώς να χρησιμοποιούμε τη σοφία που σταχυολογούμε από τον Λόγο του Θεού. (Παροιμ. 2:10, 11) Να θυμάστε πάντοτε ότι υπάρχει μόνο μια πηγή από την οποία μπορούμε να προμηθευθούμε πνευματική δύναμι, και αυτή είναι ο Ιεχωβά. Πέραν απ’ αυτό δεν μπορούμε τίποτε να επιτύχωμε χωρίς το πνεύμα Του

ΥΠΟΒΟΛΗ ΑΙΤΗΣΕΩΝ ΣΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

 6. Μπορούμε να ζητούμε και να περιμένωμε απάντησι στις προσευχές μας; Ποιες απαιτήσεις υπάρχουν για ν’ ακουσθούν ευνοϊκά οι προσευχές μας;

⁶ Διερωτηθήκατε ποτέ η κάματε σκέψεις σχετικά με το ότι ο Ιεχωβά συγκαταβαίνει ακόμη στο να μας επιτρέπη να μιλούμε σ’ αυτόν; Πράγματι, με το να δίνη προσοχή σ’ εμάς, απαντά στις αιτήσεις μας για καθοδήγησι και κατεύθυνσι. Τα εδάφια Λουκάς 11:10-13, εφιστούν την προσοχή μας στην αποκάλυψι τούτου. Διότι «εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή. . . εάν λοιπόν σεις, πονηροί όντες, εξεύρετε να δίδητε καλάς δόσεις εις τα τέκνα σας, πόσω μάλλον ο Πατήρ ο ουράνιος θέλει δώσει Πνεύμα άγιον εις τους αιτούντας παρ’ αυτού!» Πόσο παρηγορητικό είναι να γνωρίζωμε ότι μπορούμε να πλησιάσωμε τον Ιεχωβά και να λάβωμε κατεύθυνσι μέσω του αγίου πνεύματος του και του γραπτού Λόγου του! Σε μια περαιτέρω δήλωσι που έγινε κάτω από έμπνευσι στον Ιωάννη, ο Θεός μάς διδάσκει και πάλι ότι θ’ ακούση τα λόγια μας, οτιδήποτε και αν ζητούμε που είναι σύμφωνο με το θέλημά του. «Και αύτη είναι η παρρησία την οποίαν έχομεν προς αυτόν, ότι, εάν ζητώμεν τι κατά το θέλημα αυτού, ακούει ημάς. Και εάν εξεύρωμεν ότι ακούει ημάς, ότι αν ζητήσωμεν, εξεύρομεν ότι λαμβάνομεν τα ζητήματα τα οποία εζητήσαμεν παρ’ αυτού.» (1 Ιωάν. 5:14, 15) Είναι πολύ παρηγορητικό να γνωρίζωμε ότι μπορούμε να περιμένωμε ότι θα ικανοποιήση τις αιτήσεις μας, εφόσον αυτές συμφωνούν με το θέλημά του.

 7. Μπορούμε να περιμένωμε ότι ο Ιεχωβά θα συγχωρήση σφάλματα και αμαρτίες;

⁷ Αν έχωμε αμαρτήσει, επειδή όλοι κάνομε σφάλματα, μήπως τα’ ανωτέρω λόγια δεν περιλαμβάνουν αίτησί μας στον Ιεχωβά για συγχώρησι; Δεν πρέπει λοιπόν να παραδεχθούμε ότι θα συγχωρήση τα αμαρτήματά μας; Αν όχι, τότε γιατί προσευχόμεθα; Πόσο γνησία παρηγορία δίνει λοιπόν το να γνωρίζωμε ότι ακούει τις προσευχές μας και ότι θα συγχωρήση τις παραβάσεις μας.

 8. (α) Τη βοήθεια τίνος πρέπει να ζητούμε για να εκπληρώσωμε τους διορισμούς μας; (β) Ποιο καλό υπόδειγμα προσευχής έδωσε ο Ιησούς στους μαθητάς; (γ) Είναι ορθό να ζητούμε τη βοήθεια του Ιεχωβά και την κατεύθυνσί του όταν αντιμετωπίζωμε δοκιμασίες;

⁸ Οποτεδήποτε μας ανατίθεται ένας διορισμός από τον Ιεχωβά, μέσω της οργανώσεώς του, πράγμα που μπορεί να μας φανή δύσκολο, είναι πιθανόν να θεωρούμε ότι υπερβαίνει τις δυνάμεις μας, αντί ν’ απορρίψωμε τέτοιο προνόμιο δεν ήταν καλύτερο να προσευχηθούμε στον Ιεχωβά για βοήθεια; Ασφαλώς ναι! Εκείνος ακούει τις προσευχές μας και τις αιτήσεις μας—«εισακούει δε της δεήσεως των δικαίων.» (Παροιμ. 15:29) Μας καλεί να υποβάλωμε σ’ αυτόν τις αιτήσεις μας—«ας γνωρίζωνται τα ζητήματά σας προς τον Θεόν.» (Φιλιπ. 4:6) Γιατί να μη προσευχώμεθα κάθε μέρα; Ο Ιησούς μάς συμβουλεύει να το κάνωμε αυτό με τα εξής λόγια, «Το άρτον ημών τον επιούσιον δος εις ημάς σήμερον,» και να υποβάλωμε και άλλες αιτήσεις. (Ματθ. 6:9-13) Αυτή η προσευχή θέτει ένα πολύ υγιές, πνευματικό υπόδειγμα. Η προσευχή είναι ένας αγωγός που μπορούμε να χρησιμοποιούμε για να μιλούμε με τον μεγάλο δημιουργό, τον Ιεχωβά. Πρέπει να έχωμε απόλυτη εμπιστοσύνη ότι θα μας βοηθήση και θα μας ενισχύση κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και καταστάσεις. Πρέπει λοιπόν να είμεθα ευτυχείς όταν υπομένωμε κάτω από δοκιμασίες χάριν του ονόματός του και χάριν της αποστολής μας ως διακόνων, όπως ακριβώς λέγει ο Ιάκωβος , «Μακάριος ο άνθρωπος όστις υπομένει πειρασμόν· διότι αφού δοκιμασθή, θέλει λάβει τον στέφανον της ζωής, τον οποίον υπεσχέθη ο Ιεχωβά εις τους αγαπώντας αυτόν.» Όταν αντιμετωπίζωμε τεταμένες καταστάσεις, πρέπει να ενθυμούμεθα ότι δεν είναι ο Ιεχωβά εκείνος που μας δοκιμάζει, διότι διαβάζομε ότι «ο Θεός είναι απείραστος κακών, και αυτός ουδένα πειράζει.»—Ιακ. 1:12, 13.

ΤΟ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΕΩΣ ΜΑΣ

 9. Πόσο σπουδαίο είναι το υπόδειγμα της σκέψεως μας, και ποιο πρέπει να είναι το πρώτιστο σε όλες τις σκέψεις μας;

⁹ Είναι σ’ όλους μας γνωστή η παροιμία «όπως σκέπτεται ο άνθρωπος έτσι και είναι.» είναι φανερό, λοιπόν, ότι οι κατάλληλες σκέψεις με τις οποίες πρέπει να γεμίζωμε τη διάνοιά μας είναι οι ουσιώδεις για την αιώνια ζωή. Δεν θα έπρεπε, λοιπόν, η προσοχή μας να συγκεντρώνεται στην ελπίδα της Βασιλείας που έχει θέσει μπροστά μας ο Ιεχωβά; Ώστε εκείνο που πρέπει να κάνωμε είναι να φυλάγωμε προσεκτικά τα συμφέροντα της Βασιλείας και να τα κάνωμε προσωπικές επιθυμίες μας. Αυτό είναι επίσης σε αρμονία με τα λόγια του Ιησού, όταν είπε: «Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.» (Ματθ. 6:33) Αυτό ήταν πρωτίστης σπουδαιότητος στη ζωή του Ιησού. Νουθετούσε πριν χίλια εννιακόσια χρόνια τους ακολούθους του να σκέπτωνται με όμοιο τρόπο, και το ίδιο ισχύει για μας σήμερα.

10. (α) Τι απαιτείται από μας για να παραμείνωμε σταθεροί, σχετικά με τη διακονία; Τι μπορούμε ν’ αναμένωμε μερικές φορές; (β) Μήπως πρέπει να κηρύττωμε μόνο κάτω από ευνοϊκές συνθήκες;

¹⁰ Με την Βασιλεία πρώτη στις σκέψεις μας, θα σκεπτώμεθα τη Βασιλεία και την ελπίδα που υπάρχει μπροστά μας, και έτσι θα ενισχυώμεθα. Αυτό θ’ απομακρύνη τις διάνοιές μας από τον εαυτό μας όταν βρισκώμεθα σε απομόνωσι, όταν υφιστάμεθα διωγμό, ταλαιπωρίες ή πόνους. Αυτό είναι ουσιώδες αν πρόκειται να σταθούμε σταθεροί και να διακρατήσωμε ακεραιότητα στον Ιεχωβά. Το να παραμένωμε σταθεροί στην αληθινή λατρεία όταν η Χριστιανική διακονία μας αμφισβητήται ή αντιμετωπίζη κίνδυνο, είναι υποχρεωτικό. (Εκκλησ. 12:13) Μπορούμε ν’ αναμένωμε ότι οι κυβερνητικές εξουσίες είναι δυνατόν ν’ απαγορεύσουν το κήρυγμά μας του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού, ή ότι θα προσπαθήσουν να μας εκφοβίσουν, όπως το κάνουν ήδη σε μερικές χώρες. Πρέπει αυτό να μας κάμη να εγκαταλείψωμε το διακονικό μας έργο; Η απόφασίς μας πρέπει να είναι η ιδία με την απόφασι των αποστόλων Πέτρου και Ιωάννου όταν τους είχαν διατάξει να παύσουν να κηρύττουν στην Ιερουσαλήμ. Τους είχαν διατάξει να παύσουν να κηρύττουν στο όνομα του Ιησού. Ακόμη και τους έδειραν προτού τους απολύσουν. Αυτό δεν τους απομάκρυνε από τη πιστή πορεία των. Αντιθέτως, ήσαν «χαίροντες ότι υπέρ του ονόματος αυτού ηξιώθησαν να αντιμασθώσι. Και πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.» (Πράξ. 5:40-42) Ο απόστολος Παύλος στην 2 επιστολή του προς τον Τιμόθεο εφιστά επίσης την προσοχή μας στη στάσι του Χριστιανού σχετικά με την αγνή λατρεία: «Κήρυξον τον λόγον, επίμενε εγκαίρως ακαίρως, . . .εργάσθητι έργον ευαγγελιστού.» (2 Τιμ. 4:2, 5) Και αυτό, επίσης, μας δείχνει ότι ο Χριστιανός οφείλει να συνεχίση να παραμένη σταθερός άσχετα με το αν του απαγορεύουν να διεξάγη το διακονικό του έργο ή όχι. Οι μάρτυρες του ιεχωβά θα κηρύττουν σε ‘άκαιρες’ περιστάσεις καθώς επίσης και όταν οι περιστάσεις είναι ευνοϊκές.

11. Ποια ειδική συμβουλή έδωσε ο Ιησούς όταν πρόκειται ν’ αντιμετωπισθούν επικίνδυνες καταστάσεις;

¹¹ Εν τούτοις, κάτω από επικίνδυνες καταστάσεις, χρειάζεται προσοχή όσον αφορά τον καλύτερο τρόπο με τον οποίον πρέπει να διεξάγη κανείς τη διακονία του. Τα λόγια του Ιησού έδειξαν διακριτικότητα σχετικά μ’ αυτό όταν έδωσε την εξής συμβουλή, «Σας αποστέλλω ως πρόβατα εν μέσω λύκων· γίνεσθε λοιπόν φρόνιμοι ως όφεις, και απλοί ως αι περιστεραί.» (Ματθ. 10:16) ναι, είναι ανάγκη όχι μόνο να μη πράττη κανείς κακό και να μη συμβιβάζη τη Χριστιανική στάσι του ενώπιον του Ιεχωβά, αλλά σε μερικές περιπτώσεις πρέπει να είναι επίσης διορατικός.

12. (α) Θα παύσουν οι Χριστιανοί να ‘συνέρχωνται’ αν βρίσκωνται κάτω από απαγόρευσι ή τους εμποδίζουν οι αρχές; (β) Ποια προφυλακτικά μέσα μπορούν να χρησιμοποιούνται;

¹² Όταν αντιμετωπίζετε εναντίωσι, ή όταν βρίσκεσθε κάτω από απαγόρευσι, η πνευματική διατροφή είναι σπουδαία για την πνευματική υγεία. Η συμβουλή του Παύλου εφαρμόζεται πάντοτε: ‘Μη αφήνετε το να συνέρχεσθε ομού.’ Προφανώς είναι πιθανόν να μη επιτρέπωνται συναθροίσεις μεγάλων εκκλησιών, που γίνονται όταν υπάρχουν συνθήκες ελευθερίας. Όταν αυτό δεν είναι δυνατόν, πρέπει να μας παρηγορούν τα λόγια του Ιησού, «όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών.» (Ματθ. 18:20) Αυτό τονίζει με ισχυρό τρόπο την ανάγκη του να συνερχώμεθα ακόμη και σε μικρούς ομίλους, ίσως σε ιδιωτικές κατοικίες. Επί πλέον, όταν παρευρισκώμεθα σε τέτοιες συναθροίσεις, είναι ίσως σκόπιμο να φθάνωμε στον τόπο της συναθροίσεως μόνοι ή ανά δύο για ν’ αποφεύγωμε υποψίες. Η σπουδαιότης του να συναθροιζώμεθα απεδείχθη ότι είναι ουσιώδης κάτω από δύσκολες συνθήκες καθώς επίσης κάτω από ομαλές συνθήκες. Ίσως να είναι επίσης καλό ν’ αποφεύγωμε να ψάλλωμε ύμνους για να μη επισύρωμε την προσοχή.

13, 14. (α) Πώς μπορούν οι Χριστιανοί να συνεχίσουν να είναι πνευματικώς υγιείς όταν δεν έχουν βοηθήματα μελέτης της Γραφής; (β) Τι πρέπει να κάνη κανείς όταν είναι απομονωμένος ή φυλακισμένος;

¹³ Τι μπορεί να λεχθή για τα έντυπα; Υποθέστε ότι δεν έχετε νέα βοηθήματα μελέτης της Γραφής; Δεν θα ήταν κατάλληλο ή ορθό να μελετάτε οτιδήποτε διαθέτετε; Αν δεν έχετε κανένα βοήθημα μελέτης της Γραφής, να χαίρεσθε αν έχετε μόνο τη Γραφή. Αν δεν έχετε ούτε τη Γραφή, τότε οι Χριστιανοί θα συνηθίσουν να συνέρχωνται μαζί και να συζητούν αλήθειες της Γραφής που θυμάται ο καθένας, για να παρέχουν αναψυχή και τόνωσι της διανοίας των. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε, «Διεγείρω δι’ υπενθυμίσεως την ειλικρινή σας διάνοιαν· διάνα ενθυμηθήτε τους λόγους τους προλαληθέντας υπό των αγίων προφητών, και την παραγγελίαν ημών των αποστόλων του Κυρίου και Σωτήρος.» (2 Πέτρ. 3:1, 2) Προσπαθούσε να ενισχύση τους Χριστιανούς αδελφούς για τους δυσκόλους καιρούς που υπήρχαν μπροστά. Η ίδια ανάγκη υπάρχει και σήμερα σε μερικές περιοχές.

¹⁴ Υποθέστε ότι ένας είναι απομονωμένος ή φυλακισμένος και δεν έχει καμμιά επαφή με άλλους διακόνους. Θα ήταν καλό να σημειώνη όλα τα εδάφια που μπορεί να θυμηθή, και κατόπιν να συνεχίση να προσθέτη σ’ αυτά όλα τα εδάφια που θα του έρχωνται στο νου. Θα μπορή έτσι κανείς να κάνη ανασκόπησι αυτών των λόγων του Παντοδυνάμου Θεού για να διατηρή τη διάνοιά του δραστήρια και ζωηρή σχετικά με τις απαιτήσεις του Θεού άσχετα με τις περιστάσεις που υπάρχουν.

15. Πώς μπορεί να διεξάγεται το κήρυγμα όταν δεν μπορή να γίνη ελεύθερα;

¹⁵ Όσον αφορά το κήρυγμα, αν κάποιος δεν μπορή να το κάνη δημοσία, για ν’αποφύγη υποψίες, μπορεί να επισκεφθή ένα σπίτι σε μια περιοχή και κατόπιν ν’ απομακρυνθή σε μια άλλη περιοχή, και ούτω καθεξής. Θα ήταν καλό να κρατή κανείς σημειώσεις του ενδιαφέροντος που συναντά ή εκεί που πρέπει να επανεπισκεφθή, όπως συμβαίνει και σήμερα σε περιοχές που είναι διασκορπισμένες οι κατοικίες. Εκείνο που είναι σπουδαίο είναι να τραφούν και να βοηθηθούν εκείνοι που δέχονται την αλήθεια. Μερικοί, εκεί που ίσως οι συνθήκες το απαιτούν, χρησιμοποιούν διαφορετικά μέσα εμφανίσεως. Μπορεί κάποιος να φορή ένα επανωφόρι με δύο όψεις, και κατόπιν αν παρουσιασθή μια ύποπτη κατάστασις, μπορεί ν’ αλλάξη το φόρεμα και έτσι να μη αναγνωρισθή σ’ εκείνη τη συγκεκριμένη περίπτωσι. Αυτό δεν είναι εκδήλωσις φόβου, αλλά μάλλον καλή στρατηγική για ν’ αποφύγη κανείς ν’ αναγνωρισθή όταν βρίσκεται σε κίνδυνο.

16. Τι πρέπει να κάνουν οι Χριστιανοί όταν διαπιστώσουν ότι δεν μπορούν να συνεχίσουν τη διακονία από θύρα σε θύρα;

¹⁶ Όταν δεν είναι δυνατόν να διεξάγεται διακονία από θύρα σε θύρα, τότε μπορεί κανείς να καταφύγη στη συμπτωματική μαρτυρία. Αυτό γίνεται σε πολλές χώρες σ’ όλο τον κόσμο. Σε πολλά μέρη, οι αληθινοί διάκονοι του Ιεχωβά αρχίζουν συζητήσεις όταν περιμένουν το λεωφορείο ή είναι σ’ αυτό ή στο σιδηρόδρομο ή όταν βρίσκονται σε πάρκα. Μπορεί κανείς ν’ αρχίση συζήτησι για τις παγκόσμιες συνθήκες ή για ένα ευνοϊκό σημείο για να ελκύση το άτομο στη συζήτησι. Καθώς μαθαίνει κανείς τα αισθήματα του ατόμου αυτού μπορεί να καθορίση ποιο θα ήταν ένα καλό θέμα για ν’ αρχίση η συζήτησις. Και πάλι είναι σπουδαίο να παρακολουθή κανείς και να βοηθή ανθρώπους που έχουν γνήσιο ενδιαφέρον για τη Γραφή ή για τη δικαία βασιλεία του Θεού. Επίσης ίσως είναι ανάγκη να είναι κανείς προσεκτικός για ν’ αποφεύγη παγίδες.

17. Εφόσον αναγνωρίζεται ότι οι Γραφικές μελέτες αποτελούν ένα από τους πιο καλούς τρόπους για να βοηθηθούν ενδιαφερόμενα άτομα, πώς μπορεί να επιτυγχάνεται αυτό;

¹⁷ Από πείρα έχομε μάθει ότι ο πιο επιτυχής τρόπος για να βοηθήσωμε εκείνους που ενδιαφέρονται είναι η μελέτη της Γραφής μαζί τους. Ασφαλώς επιθυμούμε να συνεχίσωμε αυτό το ζωτικό μέρος της διακονίας μας οπουδήποτε είναι δυνατόν. Κάτω από δύσκολες περιστάσεις, ίσως να είναι αναγκαίο να επισκέπτεται κανείς ένα άτομο στο σπίτι του σε διαφορετικές ώρες της ημέρας ώστε η ίδια πάντοτε ώρα να μην εγείρη υπόνοιες. Χωρίς αμφιβολία, καθώς αυτό το ενδιαφερόμενο θ’ αρχίση ν’ αποκτά γνώσι της σπουδαιότητος του κηρύγματος, σύντομα θα μιλήση σε άλλους για τις θαυμαστές προμήθειες του Θεού για τους πιστούς ανθρώπους. Αυτό μπορεί να βοηθήση κάποιον να παρακολουθήση άλλα ενδιαφερόμενα άτομα. Έτσι ανοίγεται η ευκαιρία να συνεχίση κανείς να επεκτείνη τη διακονία του. Αυτό ασφαλώς συμφωνεί με τη νουθεσία του Παύλου στον Τιμόθεο λίγο προτού τερματίση την επίγεια διακονία του: «Ο Κύριος με παρεστάθη, και με ενεδυνάμωσε, διά να πληρωθή δι’ εμού το κήρυγμα, και να ακούσωσι πάντα τα έθνη· και ηλευθερώθην εκ του στόματος του λέοντος.»—2 Τιμ. 4:17.

ΠΑΡΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΙ

18. Τι προσπαθεί να επιτύχη ο Σατανάς αυτή την εποχή; Ποια λογική συμβουλή έδωσε ο Πέτρος;

¹⁸ Έχετε υπ’ όψιν ότι ο ίδιος αυτός αρχαίος Διάβολος ή Σατανάς, θα προσπαθήση να παραπλανήση Χριστιανούς τώρα όπως προσπάθησε να κάμη και με το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος επάνω στη γη. Χρησιμοποιεί ύπουλα μέσα και επίσης απειλές προσπαθώντας να εκφοβήση. Γνωρίζομε ότι ένα λεοντάρι παρακολουθεί το θήραμά του με δυνατούς βρυχηθμούς. Ομοίως, ο Σατανάς, με τον εθνικισμό ή μέσω της Βαβυλώνος της Μεγάλης, βρυχάται εναντίον των αληθινών Χριστιανών, προσπαθώντας να τους εκφοβίση και να τους κάμη να συμβιβασθούν. Αλλά κάτω από τέτοιες περιστάσεις, ο Πέτρος νουθετεί πολύ λογικά, ‘Παραμείνατε σταθεροί,’ και μη απογοητεύεσθε ώστε να χάσετε την πίστι λόγω απειλών διωγμού, ξυλοδαρμών ή φυλακίσεως.—1 Πέτρ. 5:8-11.

19. (α) Πρέπει να φοβούμεθα όταν αντιμετωπίζωμε μεγάλο διωγμό; (β) Ποια απόφασι πρέπει να πάρωμε για να μπορούμε να περιμένωμε την ευλογία του Ιεχωβά καθώς και την απάντησι του στις προσευχές μας;

¹⁹ Μερικοί μπορεί να σκεφθούν, «Δεν θα μπορούσα ν’ ανθέξω τον μεγάλο διωγμό που ήσαν υποχρεωμένοι να υποστούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Γερμανία· ή στις ανήθικες επιθέσεις που υπέστησαν οι Χριστιανές γυναίκες μας στην Μαλάουι.» Μας παρηγορεί η γνώσις ότι ο Ιεχωβά δεν θα επιτρέψη να υποστούμε κάτι μεγαλύτερο από εκείνο που μπορούμε ν’ ανθέξωμε, όπως μας βεβαιώνει το εδάφιο 1 Κορινθίους 10:13: «Δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του περιασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε.» Υπάρχει όμως κάτι πολύ σπουδαίο που οφείλομε να κάμωμε. Είναι ανάγκη να πάρωμε στη διάνοιά μας την απόφασι να παραμείνωμε σταθεροί. Προτού ληφθή η απόφασις, ο Ιεχωβά ίσως να μην ενεργήση ή να μη χωρηγήση την ευλογία του. Δεν υπάρχει τίποτε που να ευλογήση σ’ αυτό το στάδιο. Εν τούτοις, όταν εμείς λάβωμε την ευνοϊκή απόφασι, τότε ο Ιεχωβά μάς δίνει δύναμι να διακρατήσωμε ακεραιότητα. Είναι αλήθεια ότι είναι ορθό να προσευχώμεθα στον Ιεχωβά για κατεύθυνσι, για να μας βοηθήση να πάρωμε την κατάλληλη απόφασι. Οι πιστοί δούλοι του Παντοδυνάμου Θεού υπήρξαν πάντοτε ο στόχος των φαρμακερών επιθέσεων του Σατανά. Οι πιστοί δούλοι που έχουν διακρατήσει πιστότητα κάτω από πίεσι από τις ημέρες του Άβελ και του Ιωάννου του Βαπτιστού, καθώς και των Χριστιανών από τότε, βρίσκονται μπροστά μας ως παραδείγματα για μίμησι.

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΗ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΑΘΕΡΟΙ;

20, 21. (α) Ποιοι είναι οι κυριώτεροι εχθροί μας; (β) Ποια συμβουλή έδωσε ο Παύλος στους Εφεσίους για προστασία τους; (γ) Από ποιον συγκεκριμένα πρέπει να εξαρτώμεθα, ακόμη και αν πρόκειται να πεθάνωμε;

²⁰ Εν πρώτοις, για να βοηθηθούμε να παραμείνωμε σταθεροί χρειαζόμεθα τη δύναμι που μόνο ο Ιεχωβά μπορεί να δώση. Δεύτερον, είναι σπουδαίο ν’ αναγνωρίσωμε τους κυριωτέρους εχθρούς, τον Σατανά ή Διάβολο, καθώς επίσης και τις δαιμονικές ορδές που βρίσκονται κάτω από την δικαιοδοσία του. Για να βοηθηθούμε ν’ αναγνωρίσωμε ότι χρειαζόμεθα να λάβωμε δύναμι για ν’ αντισταθούμε στον πρώτιστο εχθρό, μπορούμε να έχωμε υπ’ όψιν την έξοχη θεόπνευστη συμβουλή που έγραψε ο Παύλος στη Χριστιανική εκκλησία που ήταν στην πονηρή πόλι της Εφέσου. Η πληροφορία που υπάρχει στο τελευταίο κεφάλαιο δίνει μια πολύ θετική νουθεσία. Εφιστά την προσοχή στην επίθεσι των αοράτων εχθρών και ταυτοχρόνως δείχνει τον τρόπο της προστασίας. Στο ενδέκατο εδάφιο παροτρύνει τους Χριστιανούς να ‘ενδυθούν την πανοπλία του Θεού, διά να δυνηθούν να σταθούν εναντίον εις τας μεθοδείας του Διαβόλου.’ Δεν υπάρχει αμφιβολία για τον εχθρό ή για την επίθεσί του. Μπορούμε να παρατηρήσωμε ότι οι κοσμικές εξουσίες, οι κυβερνήσεις και άλλες υπηρεσίες κάνουν το θέλημα εκείνου ο οποίος επιβλέπει αυτό το σύστημα πραγμάτων, του Σατανά. (2 Κορ. 4:4) Λόγω της κρισιμότητος των καιρών μας, ο Παύλος συνεβούλευσε ότι μόνο μια πλήρης πανοπλία από τον Θεό θα μπορούσε να εξασφαλίση προστασία. Οι Χριστιανοί οφείλουν ‘να ενδυθούν τον θώρακα της δικαιοσύνης και να έχουν υποδεδημένους τους πόδας με την ετοιμασία του ευαγγελίου της ειρήνης.’ Οφείλουν ‘να αναλάβουν την ασπίδα της πίστεως, διά της οποίας θέλουν δυνηθή να σβύσουν πάντα τα βέλη του πονηρού να πεπυρωμένα.’ Οφείλουν επίσης ‘να λάβουν την περικεφαλαία της σωτηρίας και την μάχαιραν του πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού, προσευχόμενοι εν παντί καιρώ μετά πάσης προσευχής και δεήσεως διά του πνεύματος.’—Εφεσ. 6:11-18.

²¹ Σε τελική ανάλυσι, μπορούμε να παρατηρήσωμε τη σπουδαιότητα που δίνει ο Παύλος στα προστατευτικά μέσα που έχει δώσει ο Ιεχωβά και κατόπιν τη σπουδαιότητα της δεήσεως και της προσευχής σε κάθε ευκαιρία. Οι Χριστιανοί πρέπει να είναι άγρυπνοι για να μη υπερνικηθούν από τον διωγμό ή τον πειρασμό του εχθρού. Η πλήρης εμπιστοσύνη μας στην περιφρούρησι του Ιεχωβά, ακόμη και όταν η ζωή μας βρίσκεται σε κίνδυνο, πρέπει πάντοτε να είναι αδαμάντινη, ενώ θα έχωμε υπ’ όψιν ότι οι άνθρωποι μπορούν να θανατώσουν μόνο το σώμα· όταν βλέπωμε το ζήτημα σ’ αυτόν τον τρόπο, τότε μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι ο Θεός θα μας αναστήση. Η εμπιστοσύνη του Παύλου ήταν ακλόνητη, και γι’ αυτό, ακόμη και αλυσόδετος στη Ρώμη νουθετούσε τους Χριστιανούς στην Έφεσο να παραμείνουν σταθεροί στην πίστι.

22. Ποια έξοχη παρηγορητική συμβουλή έγραψε ο Παύλος στους Φιλιππησίους; Εφαρμόζονται αυτά τα λόγια σήμερα σε μας;

²² Επίσης ενώ ο Παύλος ήταν δέσμιος στη Ρώμη, έδωσε θερμή αλλά σταθερή συμβουλή στους Φιλιππησίους ότι έπρεπε να περιμένουν και αυτοί δοκιμασίες της πίστεώς των, πράγμα που τον ώθησε να γράψη: «Πολιτεύεσθε αξίως του ευαγγελίου του Χριστού, . . . στέκεσθε. . . διά την πίστιν του ευαγγελίου· και μη φοβιζόμενοι εις ουδέν από των εναντίων.» (Φιλιπ. 1:27, 28) Αυτά τα πολύτιμα λόγια είναι εξίσου σπουδαία για μας σ’ αυτόν τον «έσχατον καιρόν.»

[Εικόνα στη σελίδα 326]

Τακτική προσωπική μελέτη της Γραφής είναι αναγκαία αν πρόκειται κανείς να παραμείνη σταθερός

[Εικόνα στη σελίδα 327]

Μέσω της προσευχής πλησιάζομε τον Ιεχωβά και αποκτούμε δύναμι για να συνεχίσωμε να κάνωμε το θέλημά του

[Εικόνα στη σελίδα 328]

Όταν υφίστασθε ταλαιπωρίες, το να συγκεντρώνετε τις σκέψεις σας στην ελπίδα που υπάρχει μπροστά θα σας βοηθήση να παραμείνετε σταθερός

[Εικόνες στη σελίδα 329]

Όταν αντιμετωπίζωμε εναντίωσι, πιθανόν απαγόρευσι, το να συνερχώμεθα ομού ακόμη και σε μικρούς ομίλους, είναι σπουδαίο για να παραμείνωμε σταθεροί

Αν κανείς είναι φυλακισμένος διότι υπηρετεί τον Θεό, το να γράφη σ’ ένα χαρτί όλα τα εδάφια που μπορεί να θυμηθή και κατόπιν να κάνη ανασκόπησι αυτών των εδαφίων θα τον βοηθήση να παραμείνη σταθερός

Διακρατήστε Ακεραιότητα Όταν Αντιμετωπίζετε Δοκιμασίες της Πίστεως

«Πάσαν χαράν νομίσατε, . . . όταν περιπέσητε εις διαφόρους πειρασμούς· γνωρίζοντες ότι η δοκιμασία της πίστεώς σας εργάζεται υπομονήν.»—Ιακ. 1:2, 3.

 1. Εφόσον ο Σατανάς δεν μπορεί ν’ ανατρέψη τη δύναμι του Θεού, ποια είναι η κυριώτερη προσπάθειά του;

Ο ΣΚΟΠΟΣ του Σατανά υπήρξε Πάντοτε να καταβάλη τους ανθρώπους ως το σημείο που να τους κάμη να στραφούν εναντίον του Θεού. Αυτό υπήρξε το σχέδιό του στην αρχή όταν έκαμε να θανατωθή ο πρώτος πιστός άνθρωπος από τον αδελφό του Κάιν. Αυτή η προσπάθεια συνεχίσθηκε ως την εποχή μας. Στο παρελθόν, ο εκλεκτός λαός του Θεού ο Ισραήλ υπήρξε ειδικός στόχος.

 2. (α) Ποια αποστολή ανέθεσε ο Ιεχωβά στον Ιερεμία; Πώς έγινε δεκτό το άγγελμά του; (β) Τι συνέβη στον Ιερεμία, και ποιος ήλθε για να τον σώση;

² Με την κατεύθυνσι του Παντοκράτορος Θεού, η αποστολή του Ιερεμία για μια μακρά χρονική περίοδο ετών ήταν να εξαγγέλλη την καταστροφή της Ιερουσαλήμ εξαιτίας της ανομίας του λαού ο οποίος υπέκυπτε στις προσπάθειες του Σατανά. Αυτή η διακήρυξις δεν έγινε ευχαρίστως δεκτή από τους Ισραηλίτας ιερείς και από τον λαό της εποχής του. Ο Ιερεμίας διετάχθη να παύση το κήρυγμά του. Εν τούτοις, δεν υπέκυψε σ’ αυτή την πίεσι. Έλαβαν εναντίον του πιο δραστικά μέτρα. Ακόμη και όταν ήταν φυλακισμένος, νουθετούσε τον λαό να παραδοθή στους Χαλδαίους διά να σώσουν τη ζωή τους. Σ’ αυτό το σημείο και χωρίς αμφιβολία κάτω από την κατεύθυνσι του Σατανά, «έλαβον τον Ιερεμίαν, και έρριψαν αυτόν εις τον λάκκον του Μαλχίου υιού του Αμμέλεχ, τον εν τη αυλή της φυλακής· και κατεβίβασαν τον Ιερεμίαν διά σχοινίων· και εν τω λάκκω δεν ήτο ύδωρ, αλλά βόρβορος· και εχώθη ο Ιερεμίας εις τον βόρβορον.» Σ’ αυτό το σημείο η θέσις του Ιερεμία φαινόταν χωρίς ελπίδα, αλλ’ ωστόσο εκείνος δεν είχε χάσει την πίστι του. ένας Αιθίοψ ευνούχος, που ωνομαζόταν Αβδέ-μέλεχ και υπηρετούσε στον οίκον του βασιλέως, ήλθε να τον σώση και παρουσιάσθηκε στον βασιλέα Σεδεκία υπέρ του Ιερεμία, και εξήγησε τι είχε συμβή. Με την έγκρισι του βασιλέως, ο Αβδέ-μέλεχ, με εξαιρετική προσοχή για να μη τραυματίση τον Ιερεμία, τον έβγαλε από τον λάκκο. (Ιερ. 38:6-16) Αυτό δείχνει πως ο Ιεχωβά παρέχει βοήθεια στους δούλους του οι οποίοι διακρατούν ακεραιότητα ακόμη και κάτω από σκληρή δοκιμασία και κάτω από απειλή θανάτου. Τελικά, η Ιερουσαλήμ κατελήφθη και κατεστράφηκε όπως ακριβώς είχε προφητεύσει ο Ιερεμίας. Ο πιστός Ιερεμίας και ο σύντροφος και φίλος του διαφυλάχθηκαν.

Η ΧΕΙΡ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

 3. Τι απαιτούν συχνά οι κυβερνήσεις από τους Χριστιανούς, και ποιο είναι συχνά το αποτέλεσμα;

³ Κυβερνήσεις, είτε αυταρχικές ή άλλου τύπου, συχνά κάνουν κατάχρησι της εξουσίας και αγνοούν τα ατομικά δικαιώματα του ανθρώπου ν’ απολαμβάνη ελευθερία λατρείας σύμφωνα με τη συνείδησί του, και εκδίδουν αυθαίρετα διατάγματα που απαιτούν πίστι στο έθνος. Αυτές οι απαιτήσεις έχουν δημιουργήσει σκληρό διωγμό, φυλακίσεις ακόμη και θάνατο. Μολονότι αυτή η τακτική έχει χρησιμοποιηθή αυτόν τον αιώνα, ωστόσο έχει πολλά προηγούμενα.

 4. (α) Ποιο αυταρχικό διάταγμα είχε εκδόσει ο Ναβουχοδονόσορ; (β) Ποια πορεία έλαβαν οι πιστοί Εβραίοι; (γ) Ποιος ενήργησε υπέρ των τριών Εβραίων, και με ποιον τρόπο;

⁴ Τέτοια περιστατικά είχαν συμβή στις ημέρες του Βασιλέως Ναβουχοδονόσορ και κατεγράφησαν πολύ παραστατικά. Υπενθυμίζομε πως αυτός είχε στήσει μια υψηλή χρυσή εικόνα, ύψους ενενήντα περίπου ποδών (27,5 περίπου μέτρων), στην πεδιάδα Δουρά. Αυτό επρόκειτο να γίνη αντικείμενο αφοσιώσεως και λατρείας, και είχε εκδοθή διάταγμα μόλις ακουσθή ο ήχος της μουσικής όλοι να πέσουν για να προσκυνήσουν αυτή την εικόνα. Αυτό ήταν σε άμεση αντίθεσι με την εντολή του Θεού να μη ‘προσκυνήσουν’ καμμιά εικόνα ή ομοίωμα ‘τινός όσα είναι εν τω ουρανώ άνω, ή όσα εν τη γη κάτω, ή όσα εν τοις ύδασι υποκάτω της γης.’ Αν το έκαναν αυτό, θα τιμωρούνταν από τον Ιεχωβά αυτοί καθώς και τα τέκνα των μέχρι τρίτης και τετάρτης γενεάς. (Έξοδ. 20:4-6) Όταν ακούσθηκε η μουσική, όλοι οι παρόντες προσκύνησαν εκτός από τους τρεις εξέχοντας πιστούς Ιουδαίους, τον Σεδράχ, τον Μισάχ και τον Αβδέ-νεγώ. Όταν ο βασιλεύς το πληροφορήθηκε αυτό, ωργίσθηκε και τους έδωσε μια άλλη ευκαιρία να προσκυνήσουν ή να διακυβεύσουν τη ζωή τους. Η μουσική επρόκειτο να παίξη πάλι και όλοι έπρεπε να προσκυνήσουν. Αυτή η προσπάθεια ήταν εξίσου ματαία όπως και η πρώτη, διότι αυτοί οι άνδρες, ακόμη και με την απειλή να τους ρίξουν μέσα στην πύρινη κάμινο, δεν θα παρέβαιναν την ακεραιότητά τους στο ν’ αποδίδουν αληθινή λατρεία στον Ιεχωβά και μόνο. (Δαν. 3:1, 5, 6, 16-19) Ακόμη και γνωρίζοντας τον κίνδυνο που διέτρεχε η ζωή τους αν θα τους έρριχναν μέσα στην πύρινη κάμινο, είπαν άφοβα στον Ναβουχοδονόσορ ότι δεν θα προσκυνούσαν τη χρυσή εικόνα. Έκαμαν γνωστό ότι ο Θεός των μπορούσε να τους ελευθερώση, αλλά και αν δεν τους ελευθέρωνε, δεν θα προσκυνούσαν αυτή την εικόνα. Η αφήγησις δείχνει ότι ακόμη και οι άνδρες οι οποίοι έρριξαν αυτούς τους τρεις νέους μέσα στην πύρινη κάμινο εκάησαν και πέθανα, ενώ ούτε ακόμη η οσμή του πυρός δεν ήταν επάνω στους τρεις Εβραίους οι οποίοι είχαν διακρατήσει ακεραιότητα.—Δαν. 3:27.

 5. Ποια δοκιμασία πιστότητος υπέστη ο Δανιήλ; Ποια ήταν η τελική έκβασις;

⁵ Ο προφήτης Δανιήλ είχε υποστή επίσης δοκιμασία λόγω της συνηθείας που είχε να προσεύχεται στο παράθυρο που έβλεπε στην Ιερουσαλήμ τρεις φορές την ημέρα. Μερικοί από τους προέδρους και τους σατράπας του Δαρείου κακόβουλα επέτυχαν την έκδοσι διατάγματος ότι κανένας δεν είχε δικαίωμα να λατρεύη ή να προσεύχεται σε οποιονδήποτε Θεό εκτός από τον βασιλέα για μια περίοδο τριάντα ημερών. Αυτό το διάταγμα είχε σφραγισθή με το δαχτυλίδι του βασιλέως. Φυσικά, η κατηγορία εστράφη αμέσως εναντίον του Δανιήλ, διότι αυτός εξακολουθούσε τη συνήθειά του να προσεύχεται στον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά. Η ποινή για την παράβασι αυτού του διατάγματος ήταν ότι οποιοσδήποτε συνελαμβάνετο να προσεύχεται θα έπρεπε να ριφθή στον λάκκο των λεόντων. Ο Δανιήλ παρέμεινε πιστός, και παρατηρούμε πόσο πιστά ο Ιεχωβά ήλθε να τον σώση κλείοντας τα στόματα των λεόντων. Φυσικά, έγινε ανταπόδοσις και σ’ αυτή την περίπτωσι επίσης, με το ότι εκείνοι οι οποίοι κατηγόρησαν τον Δανιήλ ως το σημείο να τον ρίξουν στους λέοντας κατασπαράχθηκαν αυτοί οι ίδιοι από τους λέοντας.—Δαν. 6:4-11, 20-28.

 6. Ποιες άλλες ευκαιρίες συμβιβασμού είχαν τεθή ενώπιον του Δανιήλ και των τριών συντρόφων του και πώς αυτοί αντέδρασαν;

⁶ Αυτή δεν ήταν η πρώτη δοκιμασία που είχαν αυτοί οι πιστοί δούλοι, διότι προηγουμένως είχαν προσκληθή να ζουν με πολυτελή τρόπο, να πίνουν οίνον και να τρώγουν ειδικές τροφές τις οποίες απελάμβαναν εκείνοι οι οποίοι έμεναν στο ανάκτορο. Η στάσις των ήταν σαν τον αδάμαντα, όπως αναφέρεται στο εδάφιο Δανιήλ 1:8 : «Ο Δανιήλ έβαλεν εν τη καρδία αυτού να μη μιανθή από των εδεσμάτων του βασιλέως, ουδέ από του οίνου τον οποίον εκείνος έπινε· διά τούτο παρεκάλεσε τον αρχιευνούχον να μη μιανθή.» Υπέβαλε την εξής παράκλησι, «Ας δοθώσιν εις ημάς όσπρια να τρώγωμεν, και ύδωρ να πίνωμεν.»—Δαν. 1:12.

 7. Ποια μεταχείρισι είχαν πολλοί πιστοί δούλοι της προχριστιανικής εποχής λόγω διακρατήσεως ακεραιότητος;

⁷ Πολλοί άλλοι δούλοι του Παντοκράτορος Θεού της προχριστιανικής εποχής είχαν όμοιες δοκιμασίες, μερικοί είχαν θανατωθή, άλλοι είχαν υποστή σκληρή κακομεταχείρισι, και πολλοί πιστοί άνδρες της παλαιάς εποχής «εβασανίσθησαν, μη δεχθέντες την απολύτρωσιν . . . άλλοι δεν εδοκίμασαν εμπαιγμούς και μάστιγας, έτι δε και δεσμά και φυλακήν· ελιθοβολήθησαν, επριονίσθησαν, επειράσθησαν, με σφαγήν μαχαίρας απέθανον . . . θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, των οποίων δεν ήτο άξιος ο κόσμος.»—Εβρ. 11:35-38.

Η ΠΙΣΤΙΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΔΟΚΙΜΑΣΘΗΚΕ

 8. Ποια ήταν η εξαιρετική δοκιμασία που υπέστη ο Ιησούς Χριστός; Ποιος ήλθε για να τον ελευθερώση;

⁸ Πόσο παραδειγματική για το ζήτημα της τηρήσεως ακεραιότητος είναι η περίπτωσις του Υιού του Ιεχωβά, Χριστού Ιησού! Είχε κατηγορηθή ψευδώς από τους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτας της εποχής του, οι οποίοι με ψευδείς κατηγορίες τον είχαν θανατώσει για αμαρτήματα τα οποία δεν είχε διαπράξει. Όταν κανείς κατηγορήται ότι έκαμε κάτι για το οποίο δεν είναι ένοχος, αυτό μπορεί να φέρη επάνω του την πιο σκληρή δοκιμασία, και βλέπομε ότι ο Ιησούς το υπέφερε αυτό, πράγμα που κατέληξε στον θάνατο του επάνω στο ξύλο. Ο Ιεχωβά όμως δεν τον εγκατέλειψε, διότι την Τρίτη ημέρα τον ανέστησε σε υψηλή, βασιλική θέσι στους ουρανούς.—Πράξ. 10:40· 1 Κορ. 15:4.

 9. Τι είπε ο Ιησούς ότι θα συνέβαινε στους πιστούς ακολούθους του, και ποιες αποδείξεις επιβεβαιώνουν τις προρρήσεις του;

⁹ Μας έχει λεχθή ότι ο μαθητής δεν είναι ανώτερος του διδασκάλου του, ούτε ο δούλος ανώτερος του κυρίου του. (Ματθ. 10:24) Επίσης ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του: «Εάν εμέ εδίωξαν, και σας θέλουσι διώξει· εάν τον λόγον μου εφύλαξαν, και τον υμέτερον θέλουσι φυλάξει. . . μάλιστα έρχεται ώρα, καθ’ ην πας όστις σας θανατώση θέλει νομίσει ότι προσφέρει λατρείαν εις τον Θεόν.» (Ιωάν. 15:20· 16:2) Απ’ αυτή ακριβώς και από άλλες σοφές συμβουλές που τους έδωσε ο Ιησούς, οι μαθηταί εγνώριζαν ότι η πίστις των επρόκειτο να δοκιμασθή επίσης καθώς θα συνέχιζαν να κηρύττουν το άγγελμα σχετικά με τη βασιλεία του Θεού. Αυτή η κακομεταχείρισις έγινε σ’ αυτούς όχι μόνο από το δικό των έθνος των Ιουδαίων, αλλά επίσης και από μη Ιουδαίους άρχοντας. Ο Ιάκωβος ήταν ο πρώτος απόστολος που θανατώθηκε, και αυτό έγινε από τον μη Ιουδαίο βασιλέα Ηρώδη. «Εφόνευσε δε [ο Ηρώδης] δια μαχαίρας Ιάκωβον τον αδελφόν του Ιωάννου.» Κακομεταχειρίσθηκε και άλλους επίσης. «Επεχείρησεν Ηρώδης ο βασιλεύς να κακοποιήση τινάς από της εκκλησίας.» Αυτό άρεσε στους Ιουδαίους, καθώς διαβάζομε: «Ιδών ότι ήτο αρεστόν εις τους Ιουδαίους, προσέθεσε να συλλάβη και τον Πέτρον· . . . τον οποίον και πιάσας έβαλεν εις φυλακήν.»—Πράξ. 12:1-4.

10. Ποιοι εδιώχθησσαν εκτός από τους αποστόλους;

¹⁰ Όχι μόνον οι απόστολοι εδιώχθησαν, αλλά και πολλοί μαθηταί εδιώχθησαν επίσης. Ο Στέφανος ήταν ένας απ’ αυτούς. Είχε πολλή παρρησία στο να εξιστορήση πιστά τα γεγονότα που είχαν σχέσι με την ψευδή λατρεία την οποία ασκούσαν οι Ισραηλίται τον καιρό εκείνο. Είπε στους παρόντας: «Οι πατέρες σας. . . εφόνευσαν εκείνους οίτινες προκατήγγειλαν περί της ελεύσεως του Δικαίου, του οποίου σεις εγείνατε τώρα προδόται και φονείς· . . . Ακούοντες δε ταύτα κατεκόπτοντο τας καρδίας αυτών, και έτριζον τους οδόντας κατ’ αυτού. . . . Τότε φωνάξαντες μετά φωνής μεγάλης, έφραξαν τα ώτα αυτών, και ώρμησαν ομοθυμαδόν επ’ αυτόν. Και . . . ελιθοβόλουν [αυτόν] . . . [και] εκοιμήθη.»—Πράξ. 7:52, 54, 57-60.

11. Όταν ο Παύλος είχε φυλακισθή, μήπως αυτό σταμάτησε το κήρυγμά του;

¹¹ Ο απόστολος Παύλος ήταν στη φυλακή για διακράτησι ακεραιότητος στον Θεό, αλλά αυτό δεν τον είχε σταματήσει από το να κηρύττη. Στη διάρκεια της πρώτης φυλακίσεώς του στη Ρώμη, «εδέχετο πάντας τους ερχομένους προς αυτόν, κηρύττων την βασιλείαν του Θεού, και διδάσκων μετά πάσης παρρησίας ακωλύτως τα περί του Κυρίου Ιησού Χριστού.» (Πράξ. 28:30, 31) Στην τελευταία επιστολή του που έγραψε στη διάρκεια της δευτέρας φυλακίσεώς του στη Ρώμη όταν επρόκειτο να εκτελεσθή, νουθετούσε να παραμείνουν πιστοί.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ

12, 13. (α) Τι προείπε ο Ιησούς ότι θα συνέβαινε στον εικοστό αιώνα; (β) Τι συνέβη στους Χριστιανούς που διακράτησαν ακεραιότητα;

¹² Ο Ιησούς προείπε το κήρυγμα στη διάρκεια του εικοστού αιώνος των αγαθών νέων σχετικά με τη συντέλεια αυτού του συστήματος πραγμάτων. Η νουθεσία του στους ακολούθους του γι’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες’ τους προειδοποιούσε για το τι έπρεπε να περιμένουν: «Θέλετε είσθε μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου.» «Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή. Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.»—Ματθ. 24:9, 13, 14.

¹³ Μολονότι υπάρχουν εκείνοι που διακρατούν ακεραιότητα και αρνούνται να συμβιβάσουν τη νομιμοφροσύνη των στον Ιεχωβά, εκείνοι που ανήκουν σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων και οι οποίοι υποδουλώνονται στις εθνικές απαιτήσεις γίνονται πιο θηριώδεις καθώς προσπαθούν ν’ αναγκάσουν τους Χριστιανούς να παραβιάσουν τη διαθήκη των με τον Παντοκράτορα Θεό. Ο Χριστιανικός κόσμος έχει ενωθή με τα έθνη σ’ αυτή την προσπάθειά τους. Στη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, πολλοί μάρτυρες του Ιεχωβά (Σπουδασταί της Γραφής) είχαν φυλακισθή, διότι δεν είχαν καταταχθή στις ένοπλες δυνάμεις των εθνών. Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών και πλέον, οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν διωχθή σχεδόν συνεχώς στο ένα ή στο άλλο μέρος της γης. Στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, ο διωγμός υπήρξε εξαιρετικά σκληρός. Πολλές χιλιάδες νέων, επειδή ήσαν διάκονοι και, σε υπακοή στον νόμο του Θεού, αρνήθηκαν με άκαμπτο τρόπο να θανατώσουν άλλους, φυλακίσθηκαν.

14. (α) Ποια δήλωσι έκαμε ο Χίτλερ σχετικά με τους μάρτυρας του Ιεχωβά; (β) Περιγράψτε τι συνέβη σ’ ένα Χριστιανό διάκονο ο οποίος δεν υπέκυψε στη βάναυση μεταχείρισι στα χέρια των Ναζιστών.

¹⁴ Κάτω από το Ναζιστικό καθεστώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά διώχθηκαν με φρικτό τρόπο από τον Χίτλερ και από τα τάγματα εφόδου του Χίτλερ. Πράγματι, ο Χίτλερ εδήλωσε ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει να εξοντωθούν. Αποτέλεσμα τούτου ήταν να γίνη ο διωγμός εξαιρετικά σκληρός, πράγμα που απαιτούσε αμετακίνητη πίστι εκ μέρους των Χριστιανών διακόνων. Ένας απ’ αυτούς, ο Ρόμπερτ Α. Βίνκλερ είχε συλληφθή και μεταφερθή στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Είχε απολυθή λίγο αργότερα ως ένας σεσημασμένος κακοποιός, διότι όλα τα μέλη της Γκεστάπο είχαν τη φωτογραφία του. Αργότερα συνελήφθη πάλι και του έδωσαν μια ευκαιρία να συνεργασθή μαζί τους με το να τους πληροφορήση που ήταν η σύζυγός του και οι ηγέται της εκκλησίας. Η απάντησις ήταν ΟΧΙ. Κατόπιν τον έδειραν με ανελέητο τρόπο ωσότου έχασε τις αισθήσεις του. αυτό επανελήφθη πολλές φορές. Εφόσον δεν μπορούσαν να διαρρήξουν την ακεραιότητά του, μολονότι του είχαν ξερριζώσει δόντια και τον είχαν δείρει σε βαθμό που να μη μπορή ν’ αναγνωρισθή, τον έβαλαν σ’ ένα σκοτεινό κελλί. Ένας αστυνομικός με πολιτικά που τον είχε οδηγήσει στη Γκεστάπο ήλθε και τον ρώτησε, «Είσθε σεις ο Κύριος Βίνκλερ;» Απήντησε «Ναι.» Αυτός ο πράκτωρ της Γκεστάπο είχε συγκλονισθή από τη θηριωδία που χρησιμοποιήθηκε. Σ’ αυτό το σημείο ένας φρουρός που είχε λίγη κατανόησι ζήτησε αν μπορούσε να κάμη κάτι γι’ αυτόν. «Θα μπορούσατε να μου φέρετε μια Γραφή;» ήταν το αίτημα του. λίγο αργότερα έρριξαν μια Γραφή μέσα στο κελλί του και η θύρα έκλεισε αμέσως και κλειδώθηκε. Είχε αυτό που χρειαζόταν, τον Λόγο του Θεού. Η προσευχή στον Ιεχωβά του έδωσε δύναμι ώστε να μπορέση να παραμείνη σταθερός στον Ιεχωβά, άσχετο με το τι επρόκειτο να του συμβή. Σήμερα αυτός ο άνθρωπος εξακολουθεί να υπηρετή τον Θεό πιστά, με νομιμοφροσύνη και είναι ευτυχής που μπόρεσε να παραμείνη ακλόνητος κάτω από την πιο σκληρή δοκιμασία της πίστεώς του.

15. Ποια ενθαρρυντικά λόγια έδωσε ένας καταδικασμένος Χριστιανός διάκονος σε άλλους ενώ τον ωδηγούσαν έξω από την αίθουσα δικαστηρίου;

¹⁵ Σε μια άλλη περίπτωσι ένας μάρτυς του Ιεχωβά είχε καταδικασθή να πεθάνη λόγω πιστότητός του στον Θεό. Καθώς οι φρουροί των ωδηγούσαν έξω από την αίθουσα του δικαστηρίου έλεγε στους άλλους Μάρτυρας να έχουν θάρρος. Τι τονωτικό ήταν αυτό για τους άλλους που ήσαν παρόντες!

16. Περιγράψτε τι συνέβη σ’ ένα Χριστιανό διάκονο στο Κεμπέκ επειδή εξακολουθούσε το έργο του κηρύγματος.

¹⁶ Σκληρό διωγμό είχαν υποστή οι μάρτυρες του Ιεχωβά στο Κεμπέκ, του Καναδά. Ένας διάκονος είχε συλληφθή 103 φορές και εξέτισε διάφορες ποινές φυλακίσεως εκτός από τους ξυλοδαρμούς, και αυτό διότι είχε αρνηθή να παύση την από θύρα σε θύρα διακονία. Πολλοί άλλοι υπέφεραν όμοια. Εν τούτοις, με συνεχή διακράτησι ακεραιότητος, με τον καιρό κερδήθηκε μια δίκη από το Ανώτατο Δικαστήριο στον Καναδά. Τώρα, εκεί που υπήρχαν ελάχιστοι μόνο Μάρτυρες πριν είκοσι πέντε με τριάντα χρόνια, υπάρχουν χιλιάδες.

17. Τι βάναυσα παθήματα έχουν υποστή μάρτυρες πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα χάριν διακρατήσεως ακεραιότητος;

¹⁷ Όπως προηγουμένως όταν οι Μάρτυρες εδιώκοντο κάτω από το Ναζιστικό καθεστώς, οι μάρτυρες του Ιεχωβά υφίστανται ομοία μεταχείρισι πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα, όπου οι Κομμουνισταί έχουν χρησιμοποιήσει σκληρό διωγμό για να κλονίσουν την ακεραιότητά τους. Σε πολλές περιπτώσεις εκείνοι που προσπαθούν να διακρατήσουν πιστότητα οδηγούνται σε δικαστήρια συναδέλφων τους και απειλούνται με απώλεια της εργασίας, του μισθού, της κατοικίας, της συντάξεως και άλλων, αν δεν αρνηθούν δημοσία τη θρησκεία τους. Υπεράσπισαν τη στάσι τους και μερικοί απ’ αυτούς εστάλησαν σε στρατόπεδα αναγκαστικής εργασίας. Σε πολλά απ’ αυτά τα στρατόπεδα υπάρχουν ομάδες μαρτύρων που υφίστανται σκληρή μεταχείρισι, χειρότερη ακόμη και από ζώα. Μερικοί απ’ αυτούς που είναι φυλακισμένοι έτσι έχουν ήδη υπηρετήσει στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως του Χίτλερ και τώρα έχουν καταδικασθή σε φυλάκισι για πολλά χρόνια από τους Κομμουνιστάς. Αλλά η πίστις των είναι ισχυρή και δεν θα δεχθούν συμβιβασμό της ακεραιότητός των στον Θεό.

18. Τι συνέβη σε Χριστιανούς διακόνους στην Αφρική;

¹⁸ Ο εθνικισμός έχει επιφέρει μεγάλο διωγμό στους μάρτυρας του Ιεχωβά πριν από λίγα χρόνια στην Αφρική, και πολλοί εδάρησαν σκληρά. Ακόμη και πρόσφατα σε μερικές Αφρικανικές χώρες οι μάρτυρες του Ιεχωβά ετέθησαν υπό απαγόρευσιν. Όχι μόνο έχουν απαγορευθή επειδή δεν ήθελαν να ενωθούν με το πολιτικό κόμμα και να φέρουν το δελτίο ταυτότητος του κόμματος, αλλά και οι όχλοι τους έχουν δείρει, έχουν βιάσει πολλές γυναίκες και εξαναγκάσει σε ανήθική κακομεταχείρισι. Αλλά και πάλι, οι ηγέται δεν μπόρεσαν να διαρρήξουν την ακεραιότητα αυτών των αληθινών Χριστιανών.

ΑΛΛΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΔΙΑΡΡΗΞΕΩΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΟΣ

19. Πώς αντιμετώπισαν άλλοι δοκιμασίες πίστεως;

¹⁹ Μερικές φορές, οι πιο σοβαρές δοκιμασίες συμβαίνουν μέσα στην ίδια την οικογένεια ενός ατόμου με κακομεταχείρισι από τα’ άλλα μέλη τα οποία χλευάζουν και ονειδίζουν για να το κάμουν να παύση να είναι μάρτυς του Ιεχωβά.

20. Τι συνέβη στη Γερμανία όταν μερικοί από τους Χριστιανούς που είχαν διωχθή απελύθησαν από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως;

²⁰ Έχει γίνει γνωστό ότι, ενώ πολλοί μάρτυρες του Ιεχωβά υπέστησαν πολύ σκληρό διωγμό κάτω από τα Ναζιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως, όταν απελύθησαν για να επιστρέψουν ίσως στη γενέτειρά τους ή σε άλλα μέρη για να βρουν εργασία, εξαπατήθηκαν και παγιδεύθηκαν από τα θέλγητρα του υλισμού. Μ’ αυτό μπορούμε ν’ αντιληφθούμε ότι, μολονότι ο Διάβολος είναι πιθανόν να μη μπορέση να υποδουλώση τους Χριστιανούς με τον διωγμό, μπορεί να επιτύχη με ύπουλα μέσα να διαρρήξη την ακεραιότητά τους. Μερικοί ίσως μπόρεσαν να υπομείνουν δοκιμασίες κακομεταχειρίσεως κι’ εν τούτοις έπεσαν θύματα του πάθους των και διέπραξαν πορνεία και μοιχεία, πράγμα που επέφερε την απομάκρυνσί τους από την οργάνωσι του Ιεχωβά.

21. Τι είχε συμβή στην πρώτη εκκλησία; Γιατί αυτό δεν πρέπει να κλονίση την πίστι μας όταν προκύπτουν όμοιες συνθήκες τώρα;

²¹ Πράγματι, πολλοί εξέκλιναν από το δρόμο για διαφόρους λόγους, και αυτό είχε συμβή επίσης και στις ημέρες της πρώτης εκκλησίας. Ο Παύλος εφιστά την προσοχή μας σ’ αυτό στη Δευτέρα επιστολή του στον Τιμόθεο, όπου διαβάζομε: «Διότι ο Δημάς με εγκατέλιπεν, αγαπήσας τον παρόντα κόσμον.» Ο Παύλος προειδοποίησε και για κάποιον άλλον ο οποίος τον είχε βλάψει: «Ο Αλέξανδρος ο χαλκεύς πολλά κακά μοι έκαμεν· ο Ιεχωβά να αποδώση εις αυτόν κατά τα έργα αυτού· τον οποίον και συ φυλάττου· διότι πολύ ανθίσταται εις τους λόγους ημών.» (2 Τιμ. 4:10, 14, 15, ΜΝΚ) Όπως βλέπομε, μερικοί Χριστιανοί έπαυσαν την πιστή πορεία τους πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια, και μπορούμε να περιμένωμε ότι μερικοί θα κάμουν το ίδιο τώρα διότι έτσι έχει προφητευθή. Πρέπει όμως ν’ αφήσωμε να κλονισθή η πίστις μας; Όχι, διότι γνωρίζομε ότι ο Ιεχωβά θ’ απομακρύνη εκείνους οι οποίοι είναι παραβάται.

22. (α) Τι είδαμε να συμβαίνη γρήγορα, πράγμα που πρέπει να μας κρατή άγρυπνους στο γεγονός ότι είναι δυνατόν να μη διαφύγωμε μερικές σκληρές δοκιμασίες; (β) Με ποιον τρόπο ο Παύλος ήταν ένα παράδειγμα και πώς η πορεία του μπορεί να είναι βοηθητική για μας;

²² Επί πλέον δεν πρέπει να νομίζωμε ότι θα περάσωμε τις δοκιμασίες που είναι μπροστά μας χωρίς βλάβη. Πολλοί μπορεί ν’ αναγκασθούν να υποστούν αδικίες και δυσκολίες, όπως συνέβη σε πολλούς στο παρελθόν. Ο εθνικισμός, παρατηρούμε, έχει αγριέψει σε πολλές περιπτώσεις, πράγμα που κατέληξε σε σκληρό διωγμό σχεδόν μέσα σε μια νύχτα χωρίς προειδοποίησι. Με το να φορέσωμε την ασπίδα της πνευματικής πανοπλίας μπορούμε ν’ αντισταθούμε στα βέλη του εχθρού. Μπορούμε να περιμένωμε κάθε είδους παθήματα, όπως μας είπε ο Χριστός Ιησούς. «’Οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον επ’ εμέ’. . . διά να έχωμεν την ελπίδα διά της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών. Ο δε Θεός της υπομονής και της παρηγορίας είθε να σας δώση να φρονήτε το αυτό εν αλλήλοις κατά Χριστόν Ιησούν.» (Ρωμ. 15:3-5) Μπορούμε να ενθυμούμεθα, επίσης ότι ο Παύλος έδωσε συγκεκριμένη συμβουλή για την εγκαρτέρησι όταν έγραψε τη Δευτέρα επιστολή του στους Κορινθίους: «Εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως υπηρέται Θεού, εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις, εν ραβδισμοίς, εν φυλακαίς, εν ακαταστασίαις, εν κόποις, εν αγρυπνίαις, εν νηστείαις.» (2 Κορ. 6:4, 5) Χρειάζεται πολλή ενθάρρυνσις για να οικοδομήσωμε δύναμι εγκαρτερήσεως στη διάνοιά μας.

ΔΙΑΚΡΑΤΗΣΙΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΟΣ

23. Πώς πρέπει να αισθανώμεθα όσον αφορά την ευχή της αφιερώσεώς μας που έχομε κάμει στον ιεχωβά;

²³ Μερικοί απέτυχαν να ζουν σύμφωνα με τις ευχές της αφιερώσεώς των στον Ιεχωβά. Όταν πάρωμε την απόφασι ν’ αφιερώσωμε τη ζωή μας στο να κάνωμε το θέλημα του Ιεχωβά, δεν υπάρχει οπισθοχώρησις. Ο Ιεχωβά ορθώς περιμένει να ‘αποδώσωμε τας ευχάς μας.’ (Εκκλησ. 5:4-6) Εκείνοι οι οποίοι εκουσίως και εσκεμμένως δεν είναι έντιμοι στις υποσχέσεις στον Ιεχωβά είναι άξιοι θανάτου.

24, 25. (α) Από ποια πηγή μπορούμε να περιμένωμε επιθέσεις; Γιατί; (β) Ακόμη και αν αντιμετωπίσωμε την πιο σκληρή δοκιμασία όπου περιλαμβάνεται η ζωή μας, ποια πρέπει να είναι η αντίδρασίς μας;

²⁴ Πρέπει να ενθυμούμεθα ότι ο Σατανάς είναι ο μεγάλος εχθρός των αληθινών Χριστιανών και έχει μια ισχυρή οργάνωσι η οποία έχει τάσι να καταστρέψη κάθε πίστι στον Ιεχωβά. Οφείλομε επίσης ν’ αναγνωρίσωμε το γεγονός ότι ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται κάτω από τη δύναμι του Διαβόλου, και αυτός είναι ο θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων και έχει τυφλώσει τις διάνοιες των απίστων.—2 Κορ. 4:4.

²⁵ εφόσον έχει ολόκληρο τον κόσμο κάτω από την εξουσία του, κατευθύνει όλο το δηλητήριο και τη δύναμί του στη χρησιμοποίησι των επιγείων δυνάμεών του. Αυτό το κάνει σαν ένας λέων ωρυόμενος που αναζητεί τη λεία του, όπως έγραψε ο Πέτρος: «Ο αντίδικός σας διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιέρχεται ζητών τίνα να καταπίη.» Αυτός ο κάποιος μπορεί να είσθε σεις, ένας ειλικρινής Χριστιανός αφοσιωμένος στον Ιεχωβά. Ο Πέτρος προειδοποιεί περαιτέρω: «Εις τον οποίον αντιστάθητε μένοντες στερεοί εν τη πίστει, εξεύροντες ότι τα αυτά παθήματα γίνονται εις τους αδελφούς σας τους εν τω κόσμω.» (1 Πέτρ. 5:8, 9) Μη αφήσετε να σας τρομοκρατήση αυτό ή να σας κάμη να παύσετε. Αυτό θα ήταν δειλία, ακόμη και αυτοκτονία, και μια τέτοια ενέργεια δεν καθιστά ένα άτομο άξιο να ζήση στη βασιλεία του Θεού. (Αποκάλ. 21:8) Αντιθέτως, να έχετε το αυτό φρόνημα που συνέστησε ο Ιησούς στο εδάφιο Αποκάλυψις 2:10: «Μη φοβού μηδέν από των όσα μέλλεις να πάθης. Ιδού, ο διάβολος μέλλει να βάλη τινάς εξ υμών εις φυλακήν, διά να δοκιμασθήτε· . . . Γίνου πιστός μέχρι θανάτου, και θέλω σοι δώσει τον στέφανον της ζωής.»

Τεράστιες Πολεμικές Δαπάνες

◆ Ο Βιετναμικός πόλεμος, ή πόλεμος της Ινδοκίνας, έχει κοστίσει στις Ηνωμένες Πολιτείες περισσότερο χρήμα από οποιονδήποτε από τους άλλους πολέμους της εκτός από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αναλογεί σε 500 σχεδόν δολλάρια για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί στη χώρα. Εν τούτοις, περισσότερες από διπλάσιες βόμβες, ρουκέτες και βλήματα πυροβόλων εχρησιμοποιήθησαν παρ’ ό,τι στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ποιο Είδος Μετάνοιας Φέρνει ‘Καιρούς Αναψυχής;’

Σ’ ΕΝΑ πλήθος συνηγμένο στη στοά του Σολομώντος στο ναό της Ιερουσαλήμ, ο απόστολος Πέτρος έκαμε την εξής έκκλησι: «Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε δια να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας δια να έλθωσι καιροί αναψυχής από της παρουσίας του Ιεχωβά.»—Πράξ. 3:11-19, ΜΝΚ.

Τι εσήμαινε γι’ αυτούς να ‘μετανοήσουν και επιστέψουν’; Πώς θα ωδηγούσε σε ‘καιρούς αναψυχή’; Και εφαρμόζεται αυτό σ’ εμάς σήμερα;

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Στην εποχή του Πέτρου, ο Ιουδαϊκός λαός ωμιλούσε και Εβραϊκά και Ελληνικά. Και στις δυο γλώσσες οι λέξεις που μεταδίδουν τη σκέψι της «μετανοίας» αναφέρεται σε μια αλλαγή, μια αλλαγή στη διάνοια, στη στάσι ή στον σκοπό ενός ατόμου.

Παραδείγματος χάριν, η λέξις μετανοώ αποτελείται από δυο λέξεις: μετά, που σημαίνει «ύστερα» και νοώ, που σχετίζεται με τον νουν, δηλαδή τη διάνοια, τη διάθεσι ή την ηθική συνείδησι. Ώστε μετανοώ σημαίνει κατά γράμμα κάνω σκέψι κατόπιν (σε αντίθεσι με τη σκέψι από πριν.) Είναι σαν την έκφρασι ‘να κάνη κανείς δεύτερη σκέψι’ για κάποιο ζήτημα, που σημαίνει ότι αυτές οι μετέπειτα σκέψεις φέρνουν αλλαγή στη στάσι μας. Συχνά αυτή η αλλαγή συνοδεύεται ή επιβάλλεται από ένα αίσθημα λύπης, θλίψεως, δυσαρεσκείας ή ακόμη και αηδιασμού για το ζήτημα για το οποίο κάνομε ‘δεύτερες σκέψεις.’

Αλλ’ αυτή για την οποία μιλούσε ο Πέτρος δεν ήταν μια συνήθης αλλαγή στάσεως. Προηγουμένως είχε δείξει στο ακροατήριό του ότι και αυτοί ήσαν ένοχοι του θανάτου του Ιησού Χριστού, τον οποίο ο Θεός είχε κάμει «αρχηγόν της ζωής.» Μολονότι είχαν ενεργήσει εν αγνοία, όπως και οι άρχοντές των, ωστόσο ήσαν ένοχοι επειδή είχαν υποστηρίξει και συμβαδίσει μ’ εκείνους οι οποίοι είχαν αντισταθή στην αλήθεια, που περιελάμβανε και τις προφητείες των Εβραϊκών Γραφών οι οποίες προέλεγαν την έλευσι του Μεσσία.

Ώστε ποιο είδος «αλλαγής» τους καλούσε ο Πέτρος να κάμουν; Μήπως απλώς το να αισθάνωνται τύψεις για τον θάνατο ενός αθώου και ν’ αποφασίσουν να μη συμμετάσχουν ποτέ πια στην ευθύνη ενός τέτοιου εγκλήματος; Αυτό ήταν όλο; Καθόλου! Η αλλαγή έπρεπε να είναι τόσο διεισδυτική ώστε να τους κάμη να ‘επιστρέψουν’ όχι απλώς από το να κάμουν μια ειδική κακή πράξι, αλλά απ’ όλη την πορεία της ζωής των η οποία ήταν αντίθετη στον εκδηλωμένο σκοπό του Θεού. Η μετάνοια έπρεπε να τους κάμη να στραφούν από εκείνη την πορεία και να λάβουν μια διαφορετική πορεία ζωής. Η πορεία των τους ωδηγούσε μακρυά από τον Θεό. Αλλά τώρα έπρεπε να στραφούν στον Θεό μέσω του δικού του ‘Αρχηγού της ζωής.’ Ο Πέτρος είχε κάμει περαιτέρω σαφές ότι το ν’ αποτύχη κανείς να προσέξη εκείνον που απέστειλε ο Θεός θα εσήμαινε καταστροφή, ενώ η υπακοή στο άγγελμά του θα εσήμαινε ευλογίες. Ναι, με πίστι σ’ αυτόν ως τον από Θεού αρχηγόν της ζωής μπορούσαν ν’ αρχίσουν ν’ απολαμβάνουν ‘καιρούς αναψυχής’ διότι ο Θεός θα συγχωρούσε τώρα την κακή πορεία των, θα ‘εξήλειφε’ τις αμαρτίες των, και θα ελευθερώνονταν από το φορτίο μιας ενοχής συνειδήσεως. Θα έρχονταν κάτω από την εύνοια του Θεού, θα έστρεφε το πρόσωπό του προς αυτούς με επιδοκιμασία και θα τους ευλογούσε και θα τους ωδηγούσε σε αιώνια ζωή.—Πράξ. 3:19-26.

Ποιος είναι, λοιπόν ο πραγματικός σκοπός της μετανοίας όπως δείχνει αυτό; Είναι το να έλθη κανείς σε ορθή σχέσι με τον Θεό—όχι απλώς προσωρινά αλλά μονίμως.

Αυτό γίνεται σαφές μ’ εκείνο που ένας άλλος απόστολος, ο Παύλος, εδήλωσε σ’ ένα ακροατήριο στας Αθήνας, όχι ένα Ιουδαϊκό ακροατήριο αλλά ένα ακροατήριο που απετελείτο από Έλληνας, λάτρεις πολλών θεών και θεαινών.

ΕΥΘΥΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΔΟΤΗΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Στη δυνατή ομιλία που έδωσε στον Άρειο Πάγο (ή Λόφο του Άρεως), ο Παύλος ετόνισε στο πολυθεϊστικό ακροατήριό του τον μόνο αληθινό Θεό, τον Ποιητή του ουρανού και της γης. Οι Έλληνες υπερηφανεύονταν για τη λογική τους και ο Παύλος τους επέδειξε πόσο παράλογο ήταν να «νομίζωμεν τον Θεόν ότι είναι όμοιος με χρυσόν ή άργυρον ή λίθον, κεχαραγμένα δια τέχνης και επινοίας ανθρώπου.» Κατόπιν εξήγησε ότι μολονότι ο Θεός είχε επιτρέψει μια τέτοια κακή διαγωγή επί ένα χρονικό διάστημα, «τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι.»—Πράξ. 17:29, 30.

Ώστε, λοιπόν, θα ήταν αρκετό εκείνοι οι Έλληνες να μετανοήσουν για την από μέρους των ειδωλολατρική χρήσι αγαλμάτων και από τη λατρεία των μιας μεγάλης παρατάξεως θεοτήτων; Θα μπορούσαν τότε να συνεχίσουν να δουν τη ζωή που ζούσαν πριν όσον αφορά τις άλλες μορφές της; Όχι, δεν ήταν αυτό εκείνο που έλεγε ο Παύλος.

Πρώτα είχε αποδείξει στερεά την αλήθεια ότι όλο το ανθρώπινο γένος οφείλει τη ζωή του και τη συνέχισι της ζωής στον Θεό, την Πηγή κάθε ζωής. Έτσι όλο το ανθρώπινο γένος είναι χρεώστης στον Θεό—είναι υπόλογοι, υπεύθυνοι σ’ αυτόν. Ως ο Δημιουργός και Ζωοδότης ο Θεός είχε δικαίωμα ν’ απαιτήση απ’ όλα τα πλάσματά του να υπηρετούν τον σκοπό του, να ζουν σε αρμονία με το υπέρτατο θέλημά του. Ο Παύλος ετόνισε την ανάγκη να εξετάσουν εκείνοι οι Έλληνες σοβαρά την ευθύνη λέγοντας εν συνεχεία: «Διότι προσδιώρισεν [ο Θεός] ημέραν, εν η μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη δια ανδρός [του Χριστού Ιησού] τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών.»—Πράξ. 17:22-31.

Αυτή η θεμελιώδης αλήθεια, σχετικά με την ευθύνη όλων των ανθρώπων στον μόνο αληθινό Θεό για τη ζωή που ζουν, ήταν μια νέα διδασκαλία για τους Έλληνας. Παρουσίαζε τη μετάνοια κάτω από νέο φως. Το Θεολογικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης (Τόμ. IV, σ. 979) το τονίζει αυτό λέγοντας ότι η «μετάνοια» μεταξύ των αρχαίων Ελλήνων «ποτέ δεν περιελάμβανε αλλαγή στο σύνολο της ηθικής στάσεως, μια βαθειά αλλαγή στην κατεύθυνσι της ζωής, μια μεταστροφή η οποία επηρεάζει το σύνολο της διαγωγής.»

Εκείνοι οι Έλληνες θα μπορούσαν να ‘μετανοήσουν’ για μια ωρισμένη πράξι, λόγο, σχέδιο ή πρόγραμμα, απορρίπτοντας αυτά ως μη ικανοποιητικά ή αξιοθρήνητα. Θα μπορούσαν ακόμη να παρουσιασθούν μπροστά στο άγαλμα ενός από τους θεούς των και να εκφράσουν τύψεις σχετικά μ’ ένα ζήτημα. Αλλ’ ο απόστολος Παύλος έδειχνε σ’ αυτούς τώρα ότι ώφειλαν ολόκληρη τη ζωή τους στον Θεό. Ήσαν υπεύθυνοι σ’ αυτόν για ολόκληρη την πορεία της ζωής των. Τι βαθειά αλλαγή εσήμαινε η «μετάνοια» κατόπιν αυτής της διδασκαλίας! Αν τώρα άρχιζαν να ‘ζητούν τον Θεό’ όπως είχε δείξει ο Παύλος ότι έπρεπε να κάμουν, θ’ αποκτούσαν γνώσι και, κάτω από το φως αυτής της γνώσεως, θα μπορούσαν να διαπιστώσουν ότι πάρα πολλά πράγματα που έκαμαν ήσαν αντίθετα με το θέλημα και τον σκοπό του αληθινού Θεού, του Ζωοδότου!

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΛΕΧΘΗ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ;

Όχι, μόνο εκείνοι οι Έλληνες που άκουσαν τον Παύλο, αλλά ‘πάντες’ οι άνθρωποι «πανταχού» είχαν, και έχουν, ανάγκη μιας τέτοιας μετανοίας. Πάρα πολλά άτομα σήμερα, ιδιαίτερα στον Χριστιανικό κόσμο, νομίζουν ότι απλώς με το ότι έχουν γεννηθή εισέρχονται σε σχέσι με τον Θεό ως μέρος της οικογενείας του. Οι Γραφές δείχνουν ότι αυτή η άποψις είναι τελείως άκυρη.

Είναι αλήθεια ότι όλοι εισέρχονται στη ζωή με τη σχέσι του οφειλέτου στον Θεό, επειδή έχουν λάβει ζωή απ’ αυτόν, αλλά όχι ως επιδοκιμασμένα μέλη της παγκοσμίου οικογενείας του. Όπως δείχνει σαφώς ο απόστολος Παύλος, με το αμάρτημα του Αδάμ όλοι οι απόγονοί του πωλήθηκαν σε δουλεία και υποτάχθηκαν στην αμαρτία και τον θάνατο που ‘εβασίλευσαν’ από τότε. (Ρωμ. 5:12-14, 21· 7:14) Η ανθρωπότης ως σύνολο έχει αποξενωθή από τον Θεό, και είναι ανάγκη να συμφιλιωθή με Αυτόν. Γι’ αυτό ο απόστολος μπορούσε να πη για τους εθνικούς που ήσαν έξω από τη διαθήκη του Θεού με τον Ισραήλ, ως «ελπίδα μη έχοντες, και όντες εν τω κόσμω χωρίς Θεού.» (Εφεσ. 2:11, 12) Με την εξιλαστήριο θυσία του Υιού του, Χριστού Ιησού, ο Θεός προμήθευσε το μέσον για να συμφιλιωθούν μαζί του όλοι εκείνοι που θα έδειχναν πίστι σ’ αυτή τη θυσία. (Κολ. 1:19-23) Η παράκλησις των αποστόλων ως πρέσβεων του Χριστού ήταν λοιπόν: «διαλλάγητε προς τον Θεόν.»—2 Κορ. 5:20.

Ώστε, μια βασική αιτία για την ανάγκη μετανοίας εκ μέρους όλων των ανθρώπων είναι ότι όλοι είμεθα από κληρονομικότητα αμαρτωλοί. Μια δεύτερη αιτία είναι ότι, αν συμβαδίζουμε με τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους στην πορεία του, τότε ακολουθούσαμε μια πορεία εναντιώσεως στον Θεό—για τον απλό λόγο ότι το ανθρώπινο γένος ως σύνολο αγνόησε ακόμη και πολέμησε εναντίον του θελήματος και των σκοπών του Θεού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ανθρώπινη ιστορία βασικά δεν είναι άλλο παρά μια καταθλιπτική έκθεσις επανειλημμένων πράξεων αιματοχυσίας, καταπιέσεως, αδικίας και ανηθικότητος. Το ν’ αρνηθή κανείς να δη, ν’ αναγνωρίση και να παραδεχθή την ευθύνη του σ’ όλ’ αυτά ως ένα εθελοντικό μέλος της παγκοσμίου κοινότητος θα εσήμαινε μια προσπάθεια ασθενούς δικαιολογίας του εαυτού του. Όπως το θέτει ο απόστολος Ιωάννης: «Εάν είπωμεν ότι δεν ημαρτήσαμεν, ψεύστην κάμνομεν αυτόν [τον Θεόν] και ο Λόγος αυτού δεν υπάρχει εν ημίν.»—1 Ιωάν. 1:10.

Αντί να προσπαθή ένα ειλικρινές άτομο ν’ αποφύγη την ευθύνη ή να δικαιολογή τον εαυτό του, βλέποντας την αληθινή κατάστασί του θα αισθανθή γνήσια θλίψι και θα ζητήση να συμφιλιωθή με τον Θεό. Θ’ απορρίψη οριστικά την προηγούμενη πορεία εκουσίας συμμορφώσεως μ’ ένα κόσμο ο οποίος έδειχνε εχθρότητα στον Θεό, και θα έχη ένα ειλικρινές μίσος γι’ αυτή την κακή πορεία και για κάθετι που αντίκειται στους δίκαιους κανόνες του Θεού. (Ιακ. 4:4· Ψαλμ. 119:104· Ρωμ. 12:9) Αν μετανοήση πραγματικά, θα ‘επιστρέψη’ και θα εκδηλώση αυτή τη μεταστροφή με «καρπούς αξίους της μετανοίας.» (Πράξ. 26:20· Ματθ. 3:8) Θα ενδυθή ένα «νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.»—Εφεσ. 4:17-24.

Σήμερα, όπως και στους αποστολικούς χρόνους, η μετάνοια και η μεταστροφή οδηγούν σ’ ένα άλλο βήμα: το βάπτισμα. Το βάπτισμα, σύμφωνα με το θεόπνευστο σύγγραμμα του αποστόλου Πέτρου συμβολίζει «μαρτυρίαν της αγαθής συνηδήσεως εις Θεός.» (1 Πέτρ. 3:21) Ναι, από τότε επισήμως υποβάλλει αίτησι στον Θεό να του επιτραπή να εισέλθη σε αγαθές σχέσεις μ’ αυτόν και ν’ απολαύση τα οφέλη μιας αγαθής συνειδήσεως απέναντι σ’ αυτόν. Επειδή έχει δοκιμάσει τα κακά αποτελέσματα της δουλείας στη ‘βασιλεύουσα’ αμαρτία που οδηγεί στον θάνατο, αυτό το άτομο παρακαλεί τώρα τον Θεό να τον αγοράση ως δούλον του μέσω της απολυτρωτικής τιμής την οποία έχει πληρώσει στοργικά ο Υιός του Θεού.—Ρωμ. 6:16-18· 1 Κορ. 7:22, 23.

Έχετε κάμει αυτή τη ζωτική αλλαγή; Αναγνωρίζετε την ευθύνη σας απέναντι στον Ζωοδότη να ζήτε μια ζωή σύμφωνα με το θέλημά του; Αισθάνεσθε την υποχρέωσι να το κάνετε αυτό από αγάπη γι’ αυτόν και τη δικαιοσύνη;

Αυτό απαιτεί μελέτη του Λόγου του. Οφείλετε ‘ν’ ανοίξετε τους οφθαλμούς και τα ώτα σας’ με επιδεκτικό τρόπο στις αλήθειες της Γραφής για να μπορέσετε να ‘νοήσετε με την καρδίαν.’ Γι’ αυτούς οι οποίοι το κάνουν αυτό, ο Ιεχωβά λέγει: ‘Θέλω ιατρεύσει αυτούς.’ (Ησ. 6:9, 10· Ματθ. 13:13-15) Αν το κάνετε αυτό, θα δοκιμάσετε την πείρα ‘καιρών αναψυχής’ και θα οδηγηθήτε σε ‘οδούς τερπνάς’ και ‘τρίβους ειρήνης’ καθώς θ’ απολαμβάνετε καθαρή συνείδησι ενώπιον του Θεού.—Παροιμ. 3:17· 1 Πέτρ. 3:21.

Η Αστυνομία Ανίκανη ν’ Αντιμετωπίση την Κατάστασι

◆ Η αύξησις των εγκλημάτων, ιδιαίτερα των διαρρήξεων, είναι τόσο μεγάλη στην Νέα Νότια Ουαλία της Αυστραλίας, ώστε η «αστυνομική δύναμις δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίση» την κατάστασι, γράφει η εφημερίς Μόρνινγκ Χέραλντ του Σύδνεϋ. Λέγει ότι οι κάτοικοι διατρέχουν τώρα τριπλάσιο κίνδυνο να ληστευθούν παρά πριν από πέντε χρόνια. Ένας ιδιοκτήτης είπε: «Έχεις κάπως το συναίσθημα ότι το σπίτι σου δεν είναι πια εντελώς δικό σου.»

Ζώντας μια Αφιερωμένη Ζωή

ΠΟΛΛΑ άτομα έχουν πει ότι έχουν αφιερωθή στον Θεό. Αλλά είναι απλώς ζήτημα του να κάνη κανείς μια αφιέρωσι στον Θεό που υπολογίζεται ή πρέπει να ενδιαφερώμεθα περισσότερο όσον αφορά το να ζούμε σύμφωνα μ’ αυτή την αφιέρωσι; Αν είσθε ένας Χριστιανός, μπορούν άλλοι άνθρωποι οι οποίοι έχουν γνώσι της Γραφής να αναγνωρίσουν μ’ όλη των την καρδιά ότι είσθε ένα αφιερωμένο άτομο;

Τι εννοούμε όταν παραδείγματος, χάριν, μιλούμε για ένα άτομο, ας πούμε ένα γιατρό, ως ένα «αφιερωμένο άνθρωπο»; Μήπως εννοούμε απλώς την αποφοίτησί του από την ιατρική σχολή και την ανάληψι εκ μέρους του επισήμου υπηρεσίας; Μήπως ότι απέκτησε τα προσόντα να βάλη μια πινακίδα και να ονομάζη τον εαυτό του γιατρό; Όχι. Εννοούμε ότι είναι βυθισμένος στο έργο του, καταναλίσκεται από την επιθυμία και τις προσπάθειες ν’ ανακουφίση σωματικά παθήματα των ανθρώπων. Δεν στρέφεται προς κάποια άλλη επιδίωξι, ούτε αφήνει οτιδήποτε άλλο να παρέμβη σοβαρά στο να επισκέπτεται και να εργάζεται ως γιατρός.

Ο απόστολος Πέτρος ομιλεί για το Χριστιανικό βάπτισμα ότι είναι, «ουχί αποβολή της ακαθαρσίας της σαρκός, αλλά μαρτυρία της αγαθής συνειδήσεως εις Θεόν.» (1 Πέτρ. 3:21) Έτσι τον καιρό του βαπτίσματος ένα άτομο δεν πλησιάζει τον Θεό σαν να ήταν ικανό να πη ‘θα γίνω δούλος σου’. Όχι, αλλά έρχεται ενώπιον του Θεού ικετευτικά. Έχει κακή συνείδησι και ικετεύει ή παρακαλεί τον Θεό να το δεχθή και να του δώση μια αγαθή συνείδησι ώστε να μπορή να είναι καθαρό, με την ελπίδα ότι ο Θεός θα του επιτρέψη να τον υπηρετή. Έχει μετανοήσει για τ’ αμαρτήματά του με μια ειλικρινή καρδιά και έχει επιστρέψει. Τότε βαπτίζεται και ο Θεός τον δέχεται βάσει της θυσίας του Χριστού, σύμφωνα με την υπόσχεσί Του.

Τώρα, όταν το έχη κάμει αυτό το ερώτημα είναι, θ’ αποδείξη πραγματικά ότι είναι ένα άτομο αφιερωμένο στον Θεό; Τώρα που έχει επιστρέψει θα παραμείνη σταθερό στην πορεία που χαράσσει ο Λόγος του Θεού χωρίς να παρεκκλίνη; Αν ναι, θ’ αποδείξη ότι είναι αφιερωμένος στον Θεό. Θα είναι πράγματι ένας «αφιερωμένος άνθρωπος.»

Επομένως, ένα άτομο δεν μπορεί απλώς να δείξη τον χρόνο που μετεστράφη από την κοσμική πορεία του και παρουσιάσθηκε για βάπτισμα και να πη, ‘Είμαι ένας αφιερωμένος δούλος του Θεού.’ Αντιθέτως, οφείλει ν’ ακολουθήση μια πλήρως αφιερωμένη πορεία. Ολόκληρη η ζωή του πρέπει να εκδηλώνη ότι υπηρετεί τον Θεό κάθε μέρα. Οι σύντροφοί του πρέπει να μπορούν να λέγουν γι’ αυτόν, όπως ακριβώς οι μαθηταί του Ιησού μπορούσαν να λέγουν για τον Ιησού, ότι ‘ο ζήλος του οίκου του Ιεχωβά τον κατέφαγε.’—Ιωάν. 2:17.

Άσχετα με τον τρόπο που ζήτε πραγματικά τώρα, ο Θεός, ο οποίος δέχθηκε την ειλικρινή αίτησί σας τον καιρό του βαπτίσματός σας, σάς θεωρεί υπεύθυνο να σταθήτε σύμφωνα με την ομολογία της πίστεως που έχετε κάμει. Ο Ιησούς είπε: «Ας είναι ο λόγος σας Ναι, ναι· Ου, ου.»—Ματθ. 5:37.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΟΥΛΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ο απόστολος Πέτρος είπε στους Ιουδαίους οι οποίοι είχαν βαπτισθή την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ.: «Σώθητε από της διεστραμμένης ταύτης γενεάς.» Έχετε βαπτισθή; Τότε δείξτε ότι εγκαταλείπετε αυτήν τη ‘διεστραμμένη γενεά’ και τις κακές ηθικές πράξεις της καθώς επίσης τον εθνικισμό της, που θα ωδηγήσουν αυτή τη γενεά σε καταστροφή στη μεγάλη θλίψι. (Πράξ. 2:40) Έχετε γίνει δούλος του Θεού και του Κυρίου Ιησού Χριστού. Τι σημαίνει πράγματι αυτό;—1 Θεσ. 1:9.

Ο Ιησούς Χριστός έδωσε μια εξεικόνισι της Χριστιανικής θέσεως όταν είπε: «Τις δε από σας έχων δούλον αροτριώντα, ή ποιμαίνοντα, θέλει ειπεί προς αυτόν, ευθύς αφού έλθη εκ του αγρού, Ύπαγε κάθισον να φάγης; και δεν θέλει ειπεί προς αυτόν, Ετοίμασον τι να δειπνήσω, και περιζωσθείς υπηρέτει με, εωσού φάγω και πιω, και μετά ταύτα θέλεις φάγει και πίει συ;»—Λουκ. 17:7, 8.

Μολονότι ένας δούλος έχει τη δική του θέλησι, όταν βρίσκεται κάτω από τον κύριό του οφείλει να υποτάξη το δικό του θέλημα για να κάμη εκείνο που ο κύριός του επιθυμεί. Μπορεί να προκύψουν περιστάσεις που τον κάνουν προσωπικά ακατάλληλο να υπακούση σε μια ωρισμένη εντολή. Ίσως μάλιστα να έχη μια επιθυμία να βρη μια διέξοδο, μια πρόφασι ή ένα ευκολώτερο τρόπο από εκείνον που διατάσσει ο κύριός του. Αλλά δεν μπορεί να το κάμη αυτό χωρίς ν’ αρνηθή τον κύριό του.

Επομένως, δεν είναι ζήτημα του τι επιθυμεί να κάμη ο Χριστιανός, ο δούλος του Θεού. Όταν αντιμετωπίζετε μια εκλογή, ή σχεδιάζετε μια πορεία ενεργείας, σκέπτεσθε ποια απόφασι θέλετε σεις να λάβετε; Ή μήπως σκέπτεσθε πρώτα ποια πορεία θα έχη την επιδοκιμασία του κυρίου σας, του οποίου είσθε δούλος;

Οικοδομείτε τη ζωή σας γύρω από τη σχέσι σας με τον Ιεχωβά; Ή οικοδομείτε σύμφωνα μ’ ένα υπόδειγμα που το έχετε θέσει σεις ο ίδιος; Μήπως περιμένετε να προκύψουν ζητήματα προτού αντιμετωπίσετε την απόφασι που πρέπει να λάβετε γι’ αυτά; ‘Η παίρνετε σταθερές αποφάσεις τώρα και ζήτε σε αρμονία μ’ αυτές τις αποφάσεις, ώστε να έχετε δύναμι όταν θ’ ανακύψουν ζητήματα;

Δυστυχώς, μερικά άτομα που ισχυρίζονται ότι είναι αφιερωμένα στον Θεό πιστεύουν και ενεργούν σαν η ζωή τους ν’ ανήκη σ’ αυτούς και σαν να ήσαν ελεύθερα να ενεργήσουν σύμφωνα με τη δική τους κρίσι. Αλλά ο απόστολος Παύλος λέγει: «Δεν είσθε κύριοι εαυτών, διότι ηγοράσθητε δια τιμής· δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν.»—1 Κορ. 6:19, 20.

Σ’ εκείνους οι οποίοι προχωρούν με τα δικά των σχέδια μάλλον αντί να συμβουλευθούν πρώτα τι λέγει ο Θεός και Κύριός των, εφαρμόζονται τα λόγια του ετεροθαλούς αδελφού του Ιησού Ιακώβου: «Να λέγητε, Εάν ο Ιεχωβά θελήση, και ζήσωμεν, θέλομεν κάμει τούτο ή εκείνο.»—Ιακ. 4:13-15, ΜΝΚ.

Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΛΟΓΙΚΕΥΣΕΩΣ

Πολλές φορές ένα άτομο δεν κάνει σχέδια με τελείως δικό του θέλημα. Συχνά αποφασίζει μια πορεία διότι βρίσκεται κάτω από πίεσι. Αλλά παίρνοντας απόφασι είναι πιθανόν ν’ ακολουθή ανθρωπίνη λογίκευσι μάλλον παρά του Θεού, και με μια τέτοια λογίκευσι ζητεί να δικαιολογήση την πορεία που εκλέγει.

Ο Πέτρος είχε ακολουθήσει μια τέτοια λογίκευσι άθελά του, και έγινε ένας «σατανάς,» αντίπαλος του Χριστού, με το να προσπαθή να πείση τον Ιησού ν’ ακολουθήση μια ευκολώτερη πορεία παρά την πορεία που είχε θέσει μπροστά του ο Πατήρ του. Ο Ιησούς επέπληξε τον Πέτρο με αυστηρά λόγια: «Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά, σκάνδαλόν μου είσαι· διότι δεν φρονείς τα του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων.»—Ματθ. 16:22, 23.

Είναι δυνατόν να προσφέρουν σ’ ένα άτομο οι σύντροφοί του ναρκωτικά, ακόμη και ν’ ασκήσουν πίεσι επάνω του λέγοντας: «Δοκίμασε απλώς.» Έχει δικαίωμα, αν το επιθυμή, να δη τι είναι αυτό, ή να ευαρεστήση τους συντρόφους του; Όχι, διότι ο Κύριός του δεν το επιδοκιμάζει, πραγματικά τον διατάσσει να καθαρίση εαυτόν από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, επίσης να ‘αγρυπνή,’ πράγμα που εμποδίζουν τα ναρκωτικά τα οποία διαστρέφουν τις αισθήσεις.—2 Κορ. 7:1· 1 Πέτρ. 5:8.

Ή ένα άτομο μπορεί να πιέζεται από τον εθνικισμό να κάνη συμβιβασμό στην υπακοή του στην υπηρεσία του Θεού. Σε μερικές χώρες, είναι δυνατόν να του προσφέρουν ένα τρόπο να διαφύγη ωρισμένες ποινές με το ν’ ακολουθήση μια πορεία που εγγίζει τη γραμμή διαχωρισμού, μια πορεία που με ευλογοφανή επιχειρήματα μπορεί να την δικαιολογήση στη διάνοιά του. Του φαίνεται πιο άνετο ν’ ακολουθήση αυτή την πορεία παρά την ειλικρινή ευθεία οδό που δείχνει ο Θεός.

Μια τέτοια κατάστασι είχαν αντιμετωπίσει τρεις νέοι Εβραίοι στη Βαβυλώνα. Όταν τους διέταξε ο βασιλεύς να προσκυνήσουν τη χρυσή εικόνα, αυτοί απήντησαν: «Ναβουχοδονόσορ, ημείς δεν έχομεν χρείαν να σοι αποκριθώμεν περί του πράγματος τούτου. Εάν ήναι ούτως, ο Θεός ημών, τον οποίον ημείς λατρεύομεν, είναι δυνατός να μας ελευθερώση εκ της καμίνου του πυρός της καιομένης· και εκ της χειρός σου, βασιλεύ, θέλει μάς ελευθερώσει. Αλλά και αν ουχί, ας ήναι γνωστόν εις σε, βασιλεύ, ότι τους θεούς σου δεν λατρεύομεν, και την εικόνα την χρυσήν, την οποίαν έστησας, δεν προσκυνούμεν.»—Δαν. 3:16-18.

Σημειώστε ότι αυτοί οι άνδρες δεν προσπάθησαν να βρουν ένα λογικό τρόπο, μια δικαιολογία για να μπορέσουν να υπακούσουν στην εντολή του βασιλέως και ωστόσο να συνεχίσουν να υπηρετούν τον Θεό. Δεν επιχειρηματολόγησαν ούτε παρέκαμψαν το ζήτημα, ούτε ήλπιζαν ότι ο βασιλεύς θα τους ανέθετε κάποιο άλλο καθήκον σχετικά μ’ αυτό το σχέδιο που θα ήταν λιγώτερο άμεσα συνδεδεμένο μ’ αυτήν την τελετή. Αυτοί οι πιστοί άνδρες το είπαν καθαρά ότι δεν υπεστήριζαν το σχέδιο του βασιλέως με κανένα τρόπο.

Ούτε αυτοί οι τρεις Εβραίοι χρειάσθηκαν να συμβουλευθούν ή να ρωτήσουν κάποιον άλλον για να τους υποδείξη ίσως κάποιον συμβιβασμό. Χωρίς δισταγμό έδειξαν ότι η αφιέρωσίς των ήταν πλήρης και ακλόνητη όταν άρχισαν την απάντησί τους στον Ναβουχοδονόσορ με τη δήλωσι «ημείς δεν έχομεν χρείαν να σοι αποκριθώμεν περί του πράγματος τούτου.»

Ο δούλος του Θεού γνωρίζει ότι η αγάπη, είναι η βασική ιδιότης η οποία συνδέει την εκκλησία του Θεού. (Κολ. 3:14) Οι Χριστιανοί οι οποίοι έχουν «σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα» δεν σηκώνουν μάχαιρα ο ένας εναντίον του άλλου, ούτε μαθαίνουν πια τον πόλεμο. Επομένως αρνούνται να συμμετάσχουν σε οποιοδήποτε πράγμα που θα ήταν αντίθετο μ’ αυτή την αγάπη, και διακρατούν την ουδετερότητά των στις διαμάχες και τις πολεμικές προστριβές του κόσμου.—Ησ. 2:4.

Σημειώστε, επίσης, τις επείγουσες και άμεσες απαντήσεις που έδωσαν οι απόστολοι όταν διετάχθησαν από τους Ιουδαίους άρχοντας να παύσουν να κηρύττουν. Απήντησαν με ευθύτητα ως εξής: «Ημείς δεν δυνάμεθα να μη λαλώμεν όσα είδομεν και ηκούσαμεν,» και «πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.» (Πράξ. 4:19, 20· 5:29) Δεν ήσαν διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν την ελευθερία των στην υπηρεσία του Θεού εκουσίως, ούτε να συμφωνήσουν να τους υποδείξουν οι άρχοντες πότε και που να ομιλούν, ή να τους περιορίσουν στο να κάνουν πλήρως εκείνο που είχε διατάξει ο Κύριός των.

Ο ΘΕΟΣ ΘΕΛΕΙ ΠΡΟΘΥΜΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ

Δεν πρέπει κανείς να νομίζη ότι ο Θεός θα εμποδίση ένα άτομο ν’ ακολουθήση την πορεία που έχει αποφασίσει ν’ ακολουθήση. Ο Θεός δεν πρόκειται να υποχρεώση κανένα να τον υπακούση. Εν τούτοις, θα προμηθεύση έναν τρόπο για να υπομείνουν οποιαδήποτε δοκιμασία εκείνοι οι οποίοι εμπιστεύονται σ’ αυτόν. «Πιστός όπως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε.» (1 Κορ. 10:13) Αυτή η διέξοδος δεν θα είναι μ’ ένα ευκολώτερο τρόπο, ούτε μέσω συμβιβασμού. Αλλ’ ο Ιεχωβά θα δώση δύναμι σ’ εκείνους οι οποίοι λαμβάνουν μια θαρραλέα και σταθερή στάσι.

Το ότι ο Ιεχωβά επιτρέπει ν’ ακολουθήση το άτομο οποιαδήποτε πορεία εκλέγει αποτελεί στην πραγματικότητα μέρος της δοκιμασίας της ακεραιότητος. Το άτομο έχει την ελευθερία της θελήσεώς του. Αν ακολουθήση μια πορεία που παραβιάζει τη Χριστιανική ουδετερότητά του, τότε αρνείται τον Θεό ως Κύριό του, και προχωρεί μακρυά από τον Θεό και την εκκλησία του. Ασφαλώς δεν διάγει μια αφιερωμένη ζωή. Δεν είναι η εκκλησία εκείνη που τον έχει αποκόψει από την επικοινωνία δημοσίως. Αυτός ο ίδιος εξέρχεται και αποκόπτεται από την επικοινωνία. Κάποτε είχε σωθή απ’ αυτήν την «διεστραμμένη γενεά,» αλλά τώρα προτιμά να επιστρέψη σ’ αυτή και να ενεργή όπως αυτή ενεργεί.

Ένα τέτοιο άτομο είναι πιθανόν να νομίζη ότι μπορεί να φεύγη και να επιστρέφη όταν του αρέσει. Αλλά δεν συμβαίνει αυτό, διότι η εκκλησία δεν μπορεί να υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες ένα άτομο που έχει αρνηθή την κυριαρχία του Θεού επάνω του ως δούλο Του. Ποια θέσι έχει ο Θεός γι’ αυτόν στο «σώμα» της εκκλησίας; (1 Κορ. 12:24, 25) Επομένως η εκκλησία να του έδινε μια επιδοκιμασμένη θέσι ανάμεσά της, θα συμφωνούσε με την ανυπακοή του και θα συμμετείχε στ’ αμαρτήματά του.—Παράβαλε 2 Κορινθίους 6:14· 1 Τιμόθεον 5:22.

Δεν είναι η εκκλησία εκείνη η οποία πρέπει ν’ αλλάξη τις αρχές της. Αντιθέτως, το πλανημένο άτομο είναι εκείνο που οφείλει να μετανοήση και ν’ αλλάξη πλήρως από την εσφαλμένη άποψί του καθώς και από τις κακές πράξεις και συναναστροφές του. Προτού η εκκλησία του Θεού μπορέση να το δεχθή με πλήρη ενότητα, οφείλει το άτομο αυτό ν’ αποδείξη τη μετάνοια και την αλλαγή της καρδιάς του και των ενεργειών του, για να το αποδείξη αυτό για μια περίοδο χρόνου, και να επανέλθη στο να διάγη μια αφιερωμένη ζωή.

ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ

Όταν προκύπτουν πιέσεις μερικοί φοβούνται, όχι τόσο τον εχθρό ή τους ανθρώπους, αλλά φοβούνται λόγω της οικονομικής καταστάσεως του κόσμου, φοβούνται μήπως χάσουν την εργασία ή την ιδιοκτησία των, ή μήπως φυλακισθούν και έτσι δεν θα μπορέσουν να προμηθευθούν τ’ αναγκαία για τη συντήρησι των οικογενειών τους. Αλλά το πραγματικό αφιερωμένο άτομο θ’ ακολουθήση την πορεία της αφιερώσεως στον ουράνιο Κύριό του. Θα βασισθή στον Θεό για να φροντίση για τα συμφέροντα των πιστών δούλων του.

Ο απόστολος Παύλος ακολούθησε αυτή την πορεία πίστεως. Προτού γίνη Χριστιανός είχε πολλά κοσμικά πλεονεκτήματα. Αλλά τα εγκατέλειψε αυτά. Είπε: «Πλην εκείνα τα οποία ήσαν εις εμέ κέρδη, ταύτα ενόμισα ζημίαν δια τον Χριστόν. Μάλιστα δε και νομίζω τα πάντα ότι είναι ζημία δια το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου· δια τον οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα, δια να κερδήσω των Χριστόν, και να ευρεθώ εν αυτώ, μη έχων ιδικήν μου δικαιοσύνην την εκ του νόμου, αλλά την δια πίστεως εις τον Χριστόν.»—Φιλιππ. 3:7-9, ΜΝΚ.

Ώστε ο Χριστιανός δεν ζη μια πραγματικά αφιερωμένη ζωή αν ενασχολείται σε πλάγιους τρόπους λογικεύσεως ή ακολουθή μια πορεία ως τα μισά του δρόμου ή μια πορεία που νομίζει ότι βρίσκεται μόλις μέσα στα όρια της υπακοής στον Θεό. Αν επιθυμή να κερδίση το βραβείο της ζωής οφείλει να κάμη όπως έγραψε ο Παύλος: «Εγώ λοιπόν ούτω τρέχω, ουχί ως αβεβαίως· ούτω πυγμαχώ, ουχί ως κτυπών τον αέρα· αλλά δαμάζω το σώμα μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας, εγώ γείνω αδόκιμος.»—1 Κορ. 9:26, 27.

Αν ένα άτομο ακολουθή αυτή την ευθεία ειλικρινή πορεία, θα είναι ευτυχισμένο. Τότε η ‘προκοπή του θα είναι φανερή σε όλους τους ανθρώπους’ και εκείνοι που τον γνωρίζουν θα μπορούν να λέγουν: «Αυτό είναι πραγματικά ένα αφιερωμένο άτομο.»—1 Τιμ. 4:15.

Ο Ισχυρός Λόγος του Θεού Μεταμορφώνει τη Ζωή

ΜΠΟΡΕΙ ο Λόγος του Θεού να κάνη ένα εγκληματία να εγκαταλείψη την παρανομία; Ασκεί τόση δύναμι ώστε να ελευθερώση έναν αδιόρθωτο μέθυσο από την εξευτελιστική συνήθειά του; Ναι, το άγγελμα της Γραφής μπορεί ν’ ασκήση τεραστία δύναμι για το καλό, όταν το άτομο φθάνη στο σημείο να την εκτιμήση ως τον «λόγον του Θεού». Αυτό αποδεικνύεται από τη ζωή πολλών ανθρώπων οι οποίοι τώρα είναι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά.

Ένας νέος Καθολικός, ο οποίος ζούσε στην πόλι Κεζόν της Δημοκρατίας των Φιλιππίνων, προσπαθούσε στην αρχή να μάχεται εναντίον του «λόγου του Θεού». Είχε την επιθυμία να γίνη εκατομμυριούχος όταν θα έφθανε στην ηλικία των σαρανταπέντε ετών. Έτσι αγόρασε δαπανηρά μηχανήματα για ν’ αναπαράγη πορνογραφικές ταινίες και να τις διαθέτη. Όταν όμως έφθασε στο σημείο να εκτιμήση την ορθότητα και την δικαιοσύνη των εντολών του Θεού όπως την έθεσαν υπ’ όψιν του οι μάρτυρες του Ιεχωβά, άλλαξε όλη τη στάσι του. Κατέστρεψε όλες τις ανήθικες ταινίες του καθώς επίσης και πολλά θρησκευτικά είδωλα που είχε στο σπίτι του. Παρά τον σκληρό διωγμό των συγγενών του, αυτός και η σύζυγός του έλαβαν σταθερή στάσι υπέρ της καθαράς λατρείας.

Στο Σεμπού, μια άλλη πόλι της Δημοκρατίας των Φιλιππίνων, ένας άνθρωπος κέρδιζε πολλά χρήματα με το να εισάγη στην χώρα λαθραία εμπορεύματα από το Μπόρνεο της Ινδονησίας με βενζινάκατο. Για να προστατεύση τις παράνομες επιχειρήσεις του είχε έξη σωματοφύλακες. Τελικά δυο απ’ αυτούς τους σωματοφύλακες φονεύθηκαν σε ένοπλες μάχες με τις κυβερνητικές αρχές καθώς και με συμμορίες ανταγωνιστών. Αυτό τον έκαμε να σκεφθή σοβαρά.

Έτσι, όταν ένας από τους άνδρες του άκουσε το άγγελμα της Γραφής, όπως το παρουσιάζουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, και συζήτησε μαζί του γι’ αυτό, αυτός αμέσως δέχθηκε μια Γραφική μελέτη για τον εαυτό του και την οικογένειά του. Αυτό ωδήγησε στο να εγκαταλείψη το παράνομο επάγγελμά του. Σήμερα αυτός, η σύζυγός του και τρεις από τους πρώην σωματοφύλακές του είναι δραστήριοι μάρτυρες του Ιεχωβά και ενθαρρύνουν άλλους να εναρμονίσουν τη ζωή τους με τις διδασκαλίες της Γραφής.

Το 1949 ένας άνθρωπος στις Φιλιππίνες Νήσους ήλθε σε επαφή με μάρτυρας του Ιεχωβά. Αλλά δεν ανταποκρίθηκε ευνοϊκά. Αργότερα μετώκησε στη νήσο Γκουάμ, και άφησε πίσω την οικογένειά του. Εκεί σύχναζε στα μπαρ τόσο πολύ ώστε έγινε πολύ δημοφιλής σε μερικούς ιδιοκτήτας των μπαρ. Ένας απ’ αυτούς μάλιστα του επέτρεψε να κοιμάται επάνω στο τραπέζι σε περίπτωσι που θα μεθούσε. Ποτέ δεν εγνώριζε που θα ξυπνούσε—σε κανένα χαντάκι, σ’ ένα κελλί φυλακής, σ’ ένα νοσοκομείο ή στο σπίτι. Κάποτε είχε τρομοκρατηθή όταν ξύπνησε και είδε ότι το αυτοκίνητό του ήταν παρκαρισμένο μεταξύ δύο χαντακιών τριάντα περίπου πόδια βάθους. Επανειλημμένως απετύγχανε στις προσπάθειές του να παραμείνη νηφάλιος.

Με τον καιρό η σύζυγος και η οικογένειά του ήλθαν να τον συναντήσουν στο Γκουάμ. Μια μέρα η σύζυγός του τού ζήτησε να συνοδεύση την οικογένεια στην Αίθουσα Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά. Μολονότι προσωπικώς δεν ενδιαφερόταν, του έκαμε εντύπωσι ο τρόπος με τον οποίο οι Μάρτυρες χρησιμοποιούσαν τη Γραφή και ότι επίσης δεν επίστευαν την προγονολατρεία. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν καλό να πηγαίνουν τα παιδιά του στην Αίθουσα Βασιλείας, αλλά όχι αυτός.

Στην αρχή, περίμενε την οικογένειά του γυρίζοντας έξω από την Αίθουσα Βασιλείας, μερικές φορές μισομεθυσμένος και κοιμισμένος μέσα στο αυτοκίνητο. Αργότερα τους περίμενε στην είσοδο, έτοιμος να φύγη σε περίπτωσι που δεν θα του άρεσαν αυτά που έλεγαν μέσα. Άρχισε όμως να του αρέσουν αυτά που άκουγε. Τελικά άρχισε να μελετά τη Γραφή με τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Σε τρεις μήνες είχε λάβει απόφασι να γίνη ένας Μάρτυς. Σήμερα αυτός ο πρώην γνωστός μέθυσος της πόλεως είναι ένα έξοχο παράδειγμα Χριστιανικής διαγωγής.

Η αλλαγή της πορείας ζωής, που είναι καταφανής στους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά, δεν διαφεύγει της προσοχής. Παραδείγματος χάριν, το γραφείο του τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά στις Φιλιππίνες έλαβε την επομένη επιστολή: «Εργαζόμεθα για ν’ αναδιοργανώσωμε το βιομηχανικό τμήμα μας και γι’ αυτό θα επιθυμούσαμε να γνωρίζωμε αν θα μπορούσατε να μας συμπαρασταθήτε ευγενώς στην έρευνά μας για ικανούς εργάτας. Ο πιο ισχυρός λόγος που μας ώθησε ν’ αποτανθούμε στην Εταιρία σας είναι κυρίως ότι η παρατήρησίς μας, η προσεκτική μελέτη και η πείρα μας απέδειξαν ότι οι άνδρες που ανήκουν στην οργάνωσί σας είναι πολύ αξιόπιστοι για να εκτελέσουν με ανιδιοτελή επιμέλεια και εντιμότητα κάθε καθήκον που θα τους ανατεθή, και είμεθα επίσης έκπληκτοι για την ικανότητά των να κατανοούν και να προσαρμόζωνται στα υπάρχοντα οικονομικά και εργατικά προβλήματα.»

Το γεγονός ότι η Γραφική μελέτη βοήθησε πολλά άτομα ν’ αρχίσουν και να συνεχίσουν να ζουν υποδειγματική ζωή αποδεικνύει ότι ο Λόγος του Θεού είναι πράγματι ισχυρός. Αυτό θα έπρεπε να είναι μια πηγή ενθαρρύνσεως στους ανθρώπους που επιθυμούν ν’ αλλάξουν τον τρόπο της ζωής τους αλλά οι οποίοι απλώς σκέπτονται ότι ποτέ δεν θα μπορέσουν να το κάμουν. Μια μεταμόρφωσις είναι δυνατή στην περίπτωσι όλων εκείνων οι οποίοι αφήνουν τον Λόγο του Θεού ν’ ασκήση την πλήρη δύναμί του επάνω στη ζωή τους.—Εβρ. 4:12.

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Ιούνιο

16 Τις δύναται να σταθή εις την παρουσίαν αυτού; διότι αυτός είναι . . . ως σμίγμα γναφέων.—Μαλαχ. 3:2. Σ 15/6/71 2, 8

17 Και ήλθον, πας άνθρωπος του οποίου η καρδία διήγειρεν αυτόν· και πας τις τον οποίον το πνεύμα αυτού έκαμε προαιρετικόν, έφεραν την προσφορά του Ιεχωβά.—Έξοδ. 35:21, ΜΝΚ. Σ 1/6/71 15, 16

18 Προσέχετε μη καταφρονήσητε τον λαλούντα· διότι αν εκείνοι δεν απέφυγον καταφρονήσαντες τον λαλούντα προς αυτούς επί της γης, πολλώ μάλλον ημείς, εάν αποστραφώμεν τον λαλούντα από των ουρανών.—Εβρ. 12:25. Σ 1/4/71 12, 13

19 Εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθε ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν.—Γεν. 3:5. Σ 1/8/71 15

20 Και ως είδε το όραμα, ευθύς εζητήσαμεν να υπάγωμεν εις την Μακεδονίαν, συμπεραίνοντες ότι ο Κύριος προσκαλεί ημάς δια να κηρύξωμεν το ευαγγέλιον προς αυτούς.—Πράξ. 16:10. Σ 1/5/71 6, 7α

21 Ιεχωβά τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει, και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει.—Ματθ. 4:10, ΜΝΚ. Σ 15/5/71 7-9α

22 Είναι δε η πίστις, ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων.—Εβρ. 11:1. Σ 15/8/71 4, 5α

23 Οι αγαπώντες τον Ιεχωβά, μισείτε το κακόν.—Ψαλμ. 97:10, ΜΝΚ. Σ 1/1/72 16-18

24 Λυπηθήτε εν διαφόροις πειρασμοίς, ίνα η δοκιμή της πίστεώς σας . . . ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν, όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός.—1 Πέτρ. 1:6, 7. Σ 1/12/71 9, 10α

25 Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου.—Ματθ. 6:9. Σ 1/2/72 10

26 Είτε πάσχεις εν μέλος, πάντα τα μέλη συμπάσχουσιν.—1 Κορ. 12:26. Σ 15/1/72 17, 18

27 Οι καλώς προϊστάμενοι πρεσβύτεροι ας αξιόνωνται διπλής τιμής· μάλιστα όσοι κοπιάζουσιν εις λόγον και διδασκαλίαν.—1 Τιμ. 5:17. Σ 15/2/72 26, 27

28 Εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός σου, ο εξαγαγών σε εκ γης Αιγύπτου, εξ οίκου δουλείας. Μη έχης άλλους θεούς πλην εμού.—Έξοδ. 20:2, 3, ΜΝΚ. Σ 15/3/72 9, 11

29 Ο . . . δίκαιος και εν τω θανάτω αυτού έχει ελπίδα [εν τη ακεραιότητι αυτού θέλει ευρεί καταφύγιον, ΜΝΚ].—Παροιμ. 14:32. Σ 15/12/71 15, 18α

30 Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.—Πράξ. 5:29. Σ 1/3/72 6, 7α

Ανακοινώσεις

ΜΙΑ ΣΟΦΗ ΕΚΛΟΓΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΑΝΑΓΝΩΣΙ

Παρά την αυξάνουσα δημοτικότητα των εικονογραφημένων περιοδικών και εφημερίδων και τις απαιτήσεις που έχει η τηλεόρασις επάνω στον καιρό της αναπαύσεώς μας, υπάρχει ακόμη ένας όγκος αναγνωστικού υλικού που προσελκύει την προσοχή μας. Αυτό υπογραμμίζει τη μεγάλη ανάγκη για αναγνωστική ύλη που αποτελεί υγιεινή τροφή για τη διάνοια. Καθώς ποτέ στο παρελθόν όλοι οι άνθρωποι είναι ανάγκη να γνωρίσουν την αλήθεια αναφορικώς με την βουλή του Θεού για το ανθρώπινο γένος. Το βιβλίο ‘Πράγματα εις τα Οποία Είναι Αδύνατον να Ψευσθή ο Θεός,’ ικανοποιεί την ανάγκη αυτή. Στείλτε σήμερα και λάβετε δωρεάν ένα επίκαιρο βιβλιάριο επί της Γραφής. Στείλτε μόνο 50 σεντς, ή 15 δραχμές.

ΜΕΛΕΤΕΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ

25 Ιουνίου: Μαθαίνοντας από τον Μεγάλο Διδάσκαλο. Σελίς. 297.

2 Ιουλίου: Από Πότε ν’ Αρχίσετε να Διδάσκετε τα Τέκνα Σας. Σελίς. 303.

Μπορεί η Οικογενειακή σας Ζωή να Βελτιωθή;

ΕΙΝΑΙ η οικογένειά σας μια ευτυχισμένη οικογένεια; Ή μήπως υπάρχουν τομείς όπου νομίζετε ότι θα μπορούσε να υπάρξη βελτίωσις; Τι θα μπορούσε να βοηθήση; Άσχετα με το που νομίζετε ότι υπάρχει το σφάλμα, υπάρχει κάτι που ΕΣΕΙΣ μπορείτε να κάμετε για να γίνη η έγγαμη και οικογενειακή ζωή σας πιο επιτυχημένη; Υπάρχει. Μπορείτε να ενισχύσετε τους οικογενειακούς δεσμούς με το να δίνετε περισσοτέρα προσοχή στην εκδήλωσι αγάπης. Από τα πολλά πράγματα που αναφέρει η Γραφή ότι συντελούν στην ενότητα, σημειώστε τι λέγει για την αγάπη, στο εδάφιο Κολοσσαείς 3:14.

Τι είναι, πράγματι, η αγάπη, και πώς μπορεί να εφαρμοσθή για να εξυπηρετή αποτελεσματικά; Συναντούμε τη λέξη «αγάπη» σε τοιχοκολλήσεις, κακογραμμένη επάνω σε κτίρια, σε κουμπιά και σε φορέματα. Είναι αποτελεσματικό αυτό το είδος «αγάπης» ή αυτή η μέθοδος; Όχι· οφείλομε να κάνωμε περισσότερα από το να μιλούμε απλώς για αγάπη. Πρέπει να γνωρίζωμε τι σημαίνει πραγματικά και να καταβάλωμε προσπάθειες να την εφαρμόζωμε.

Η «αγάπη» λέγει η Γραφή ότι είναι «τέλειος σύνδεσμος ενότητος» και σημαίνει περισσότερα από τη σεξουαλική έλξι. Σημαίνει περισσότερα από τη χωρίς διάκρισι αγάπη ανθρώπων, που αγνοούν το ορθό ή το εσφαλμένο που μπορεί να κάνουν. Αυτή η αγάπη δεν αγνοεί αρχές, με το να εκδηλώνη αγάπη απλώς στο κάθετι και στον καθένα χωρίς καθοδήγησι ή σκοπό. Ωστόσο, δεν είναι ψυχρή αλλά γνησίως θερμή και ωθείται από μια ισχυρή επιθυμία να προάγη την ευημερία εκείνων που ένα άτομο αγαπά.

Η Γραφή μάς βοηθεί πολύ να μάθωμε πώς ακριβώς να εφαρμόζωμε την αγάπη για να είναι αποτελεσματική. Αλλά χωρίς αμφιβολία γνωρίζετε ότι ένας γάμος που συναντά δυσκολίες δεν μπορεί να γίνη πλήρως ευτυχισμένος σε μια βδομάδα ή ακόμη και σ’ ένα μήνα. Ο τρόπος ενεργείας μπορεί να ομοιωθή με την επισκευή των τοιχών ενός σπιτιού που πέφτουν. Η αγάπη η οποία αποτελεί έναν τέλειο σύνδεσμο πρέπει να εφαρμόζεται με επιμέλεια όπως ακριβώς ένας οικοδόμος επιθέτει τον ανάμεσα σε τούβλο με τούβλο πηλό ή σε πέτρα με πέτρα.

Συνήθως απαιτείται χρόνος ωσότου αναπτυχθούν σ’ ένα γάμο σχισμές και ρήγματα, και βασίζονται σε μια σειρά από μικρούς ερεθισμούς και διαφωνίες. Απαιτείται λοιπόν χρόνος και προσπάθεια για να επανοικοδομήση κανείς ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς. Μπορείτε να περιμένετε μ’ εμπιστοσύνη αποτελέσματα· αλλά να είσθε υπομονητικός.

Ας εξετάσωμε, λοιπόν, τι λέγει η Γραφή σχετικά με την εφαρμογή της αγάπης και τις περιστάσεις όπου μπορεί να εφαρμοσθή. Αυτή την προσεκτική εξέτασι της αγάπης στη Γραφή την βρίσκομε στην 1 Κορινθίους 13:4-8.

Πρώτον, «η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί.» Ανέχεται τις δυσάρεστες καταστάσεις, όχι χωρίς λόγο, αλλά για να βοηθήση τον καθένα που περιλαμβάνεται στην κατάστασι. Παραδείγματος χάριν, έχουν λεχθή σκληρά λόγια από τον ένα από τους γαμηλίους συντρόφους. Ο άλλος θα μπορούσε να συνοφρυωθή, να σωπάση και ν’ αρνηθή να μιλήση, ή θα μπορούσε ν’ ανταποδώση με όμοια σκληρότητα. Αλλά με το να μιλήση ευγενικά, ακόμη και να προσφέρη κάποια υπηρεσία σ’ αυτόν που έκαμε την προσβολή, θα μειωθή σχεδόν πάντοτε η έντασις της ατμοσφαίρας. Αυτό πάντοτε εκτιμάται, μολονότι ίσως εκείνη τη στιγμή δεν αναγνωρίζεται.

«Η αγάπη δεν φθονεί.» Δεν είναι φιλύποπτη, πολύ αποκλειστική, ούτε κατέχεται από φόβο μήπως κάποιο άλλο άτομο παρέμβη στα δικαιώματά της. «Δεν ασχημονεί.» δεν δείχνει κακούς τρόπους, σκληρότητα, χυδαιότητα, αγένεια, αυθάδεια, τραχύτητα ή ασέβεια. Πόσες φορές αυτά τα πράγματα δεν έχουν φέρει βαθμιαία αποξένωσι στα έγγαμα ζεύγη!

Η αγάπη «δεν ζητεί τα εαυτής.» Εκείνος που εκδηλώνει αγάπη θα σκεφθή πρώτα τα αισθήματα του άλλου και λαμβάνοντας υπ’ όψιν του τις περιστάσεις θα κάμη εκείνο που είναι το πιο ωφέλιμο για το καλό και την ευτυχία του άλλου, μολονότι αυτό απαιτεί μερικές θυσίες. Ο γαμήλιος σύντροφος που αγαπά δεν θ’ απαιτήση να γίνεται το καθετί σύμφωνα με τον δικό του ή το δικό της τρόπο. Ούτε η αγάπη θ’ απαιτή τα «δικαιώματά» της.

Η αγάπη «δεν διαλογίζεται το κακόν.» Αν έχετε αγάπη για τον σύντροφό σας, δεν θα φιλοξενήτε στην καρδιά σας ένα εκδικητικό πνεύμα, περιμένοντας τον καιρό που θ’ ανοίξουν τα βιβλία για να λογαριασθήτε, φθείροντας έτσι τις σχέσεις σας ως ένα έγγαμο ζεύγος με μια ωργισμένη και μη φιλική στάσι.

Η αγάπη «πάντα ανέχεται,» ή ‘καλύπτει τα πάντα.’ Αν έχετε αγάπη δεν θ’ αποδώσετε κακά ελατήρια στον γαμήλιο σύντροφό σας, ούτε θα κάνετε υποθέσεις σ’ αυτά που ο σύντροφός σας λέγει ή κάνει, έτοιμος να καταλήξετε σε ωργισμένα συμπεράσματα. Θα εκφράζετε εμπιστοσύνη και θα υποστηρίζετε τον σύντροφό σας, εκτός αν υπάρχη μια αποδεδειγμένη αδικοπραγία.

ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩΜΕ Μ’ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΒΕΛΤΙΩΣΙ

Η αγάπη «πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.» Εφόσον ο γάμος είναι μια διευθέτησις του Θεού, ένα άτομο δεν πρέπει να χάνη την ελπίδα του στο γάμο. Είτε αυτός είτε εκείνη δεν πρέπει να τον θεωρούν ως μια «χαμένη υπόθεσι» ή σαν αδύνατο να τον κάμη κανείς επιτυχή ή ακόμη και ευτυχισμένο. Τα λόγια της Γραφής είναι λόγια του Θεού, ο οποίος έκαμε τον άνδρα και τη γυναίκα και ο οποίος έχει διευθετήσει τον γάμο, και ο Θεός γνωρίζει τι μπορεί να κάμη τον γάμο επιτυχή. Είναι αποτυχία ν’ ακολουθήση κανείς εκείνες τις αρχές της αγάπης οι οποίες έχουν προκαλέσει την αποτυχία του γάμου. Αν αγαπάτε τον σύντροφό σας και τον Θεό, θα ελπίζετε το καλύτερο που υπάρχει και θα εφαρμόζετε τη συμβουλή του Θεού περιμένοντας την απάντησι και τις ευλογίες του. Απαιτείται κάποια εγκαρτέρησις, αλλά αυτό φέρνει πλουσία αμοιβή.

«Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.» Η αγάπη θα σας στηρίζη και συνήθως θα έχη μια ισχυρή έλξι στον σύντροφό σας. Η πρόοδος πιθανόν να φαίνεται βραδεία. Εν τούτοις, η γνώσις ότι ακολουθείτε την ορθή και θετική πορεία, και η θεραπευτική δύναμις που έχει επάνω στη δική σας καρδιά η εκδήλωσις της αγάπης, θα σας κρατήση θαρραλέο θα σας δίνη ικανοποίησι. Και, άσχετα με την ανταπόκρισι του άλλου ατόμου, η αγάπη δεν θ’ αποτύχη να σας φέρη ακόμη μεγαλύτερη ευτυχία.

Απαιτείται δύναμις της καρδιάς για να συνεχίσετε να εκδηλώνετε αγάπη. Ο μόνος τρόπος για ν’ αποκτήσετε την απαιτούμενη δύναμι είναι η μελέτη της Γραφής. Αυτή τονίζει όχι μόνο την αγάπη, αλλ’ επίσης και τις διάφορες άλλες ιδιότητες που σχετίζονται με την αγάπη και προσφέρει καθοδήγησι όσον αφορά το πώς μπορείτε να τις καλλιεργήτε και να τις εκδηλώνετε για την ευτυχία σας. Μια εβδομαδιαία μελέτη στη Γραφή μαζί μ’ ένα βοήθημα Γραφικής μελέτης ή μαζί με άλλους που την κατανοούν θα σας προμηθεύση τη γνώσι για τον Ιεχωβά, τον «μόνον αληθινόν Θεόν.» Χωρίς αυτή τη γνώσι, όπως εξηγεί η Γραφή, είναι αδύνατον να υπάρξη αληθινή αγάπη, διότι «ο Θεός είναι αγάπη.»—Ιωάν. 17:3· 1 Ιωάν. 4:8.

Μια Ματιά στις Ειδήσεις—Α΄

‘Αίμα στα Χέρια Τους’

◆ Ο καθηγητής της Θρησκείας Πήτερ Ρίγκα του Κολλεγίου Λα Σαλλ εσχολίασε ως εξής τη διαγωγή των Καθολικών επισκόπων της Αμερικής στη διάρκεια του Βιετναμικού πολέμου: «Λόγω της ομαδικής των αποτυχίας ηθικής ηγεσίας στο μεγαλύτερο ηθικό ζήτημα των ημερών μας, αυτοί οι Αμερικανοί Καθολικοί επίσκοποι που υπεστήριξαν αυτόν τον πόλεμο (περίπου τα 95 τοις εκατό) θα πρέπη να παραιτηθούν όλοι τους, διότι δεν είναι πια κατάλληλοι για τη θέσι τους· . . . Η αρχαία παροιμία της εκκλησίας εφαρμόζεται σήμερα εξ ίσου όπως και στο παρελθόν: αυτός που έχει αίμα στα χέρια του δεν είναι κατάλληλος για λειτουργός. Σας λέγω ότι αυτοί οι Αμερικανοί Καθολικοί επίσκοποι, λόγω της ηθικής των αποτυχίας, έχουν αίμα ανθρώπων στα χέρια τους.»

Οι Ενέσεις Σιλικόνης Μπορούν να Φονεύσουν

◆ Πολλές γυναίκες προσπαθούν να μεγαλώσουν τα στήθη τους με ενέσεις υγράς σιλικόνης. Τόσο πολύ έχει διαδοθή η συνήθεια αυτή και οι επιπλοκές της, ώστε οι ιατρικές αυθεντίες απηύθυναν έντονη προειδοποίησι στο κοινό. Θάνατοι, μαζικά αποστήματα, που απήτησαν αφαίρεσι του στήθους, και άλλες παρενέργειες επηκολούθησαν τις ενέσεις σιλικόνης.

Υπάρχει μια Μεγάλη Ουρανία Οργάνωσις Πράγματι;

ΕΧΟΜΕ ακούσει συχνά να γίνεται λόγος για αγγέλους, αόρατα ουράνια πλάσματα, πνευματικά πρόσωπα. Αλλά γενικά η διανοητική εικών που σχηματίσαμε υπήρξε ομιχλώδης όσον αφορά τον σκοπό και τη δράσι των. Συχνά παρουσιάζονται από θρησκευομένους καλλιτέχνας ως γυναίκες, ή ως όμοια με βρέφη πλάσμα τα με φτερά.

Αυτές όμως οι αντιλήψεις για τους αγγέλους δεν είναι Βιβλικής προελεύσεως. Είναι ειδωλολατρικές ιδέες, όπως μπορεί εύκολα ν’ αποδειχθή με λίγη έρευνα στην αρχαία Ελληνική μυθολογία και με την παρατήρησι των απεικονίσεων των θεών και θεοτήτων των επάνω σε δοχεία, σε τοιχογραφίες, στη γλυπτική, και άλλα. Οι καλλιτέχναι του μεσαίωνος ακολούθησαν αυτό το πρότυπο ζωγραφίζοντας αγγέλους στις θρησκευτικές εικόνες του Χριστιανικού κόσμου.

Αλλά, τι μας αποκαλύπτει ο Δημιουργός των αγγέλων σχετικά μ’ αυτούς; Μας τους περιγράφει όχι με μια κατά γράμμα εμφάνισι, αλλά με μια συμβολική απεικόνισι. Η Γραφή δείχνει ότι οι άγγελοι μπορούν να εμφανισθούν στην παρουσία του Ιεχωβά, επειδή έχουν αρκετά ισχυρή όρασι για ν’ αντικρύσουν την μεγαλειότητα και τη δόξα του Ιεχωβά. Έτσι δε αρμονία με την αξιοπρέπεια του Ιεχωβά, αυτοί οι ακόλουθοί του είναι επίσης πολύ λαμπροί. Χωρίς αμφιβολία τα ανθρώπινα μάτια θα μπορούσαν να τυφλωθούν και να καταστραφούν στη θέα των. Επί πλέον, πολύ πιο σπουδαίο για μας από το να τους δούμε κατά γράμμα είναι η κατανόησις του τι είναι ως προσωπικότητες.—Ματθ. 28:2-4· Λουκ. 24:4· Δαν. 10:5-7.

Ο ΕΠΙΒΑΙΝΩΝ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΑΡΜΑΤΟΣ

Σε μια πρόσφατη έκδοσι του περιοδικού Η Σκοπιά συζητήσαμε την όρασι ενός μεγάλου ουρανίου άρματος, που είδε ο Ιεζεκιήλ, το οποίο συνώδευαν άγγελοι της τάξεως των «χερουβείμ.» Ανακεφαλαιώνοντας την εξέτασι αυτής της οράσεως μπορούμε να έχωμε μια καλυτέρα κατανόησι της θέσεως των αγγέλων και της λειτουργίας των μέσα στη διευθέτησι του Θεού με το να έχωμε πρώτα όρασι του επιβάτου του άρματος.

Γι’ αυτό μαζί με τον προφήτη, συγκεντρώνομε τώρα την προσοχή μας επάνω από τους τροχούς του άρματος στο εκθαμβωτικό όμοιο με πάγο «στερέωμα» ή εξέδρα. Ψηλά επάνω υπήρχε ένας αναβάτης. Ο Ιεζεκιήλ περιγράφει αυτό που είδε:

«Και εγίνετο φωνή άνωθεν εκ του στερεώματος του υπέρ την κεφαλήν αυτών· ότε ίσταντο, κατεβίβαζον τας πτέρυγας αυτών. Υπεράνωθεν δε του στερεώματος του υπέρ την κεφαλήν αυτών, εφαίνετο ομοίωμα θρόνου, ως θέα λίθου σαπφείρου· και επί του ομοιώματος του θρόνου ομοίωμα ως θέα ανθρώπου καθημένου επ’ αυτόν άνωθεν. Και είδον ως όψιν ηλέκτρου, ως θέαν πυρός εν αυτώ κύκλω, από της θέας της οσφύος αυτού και επάνω· και από της θέας της οσφύος αυτού και κάτω, είδον ως θέαν πυρός, και είχε λάμψιν κύκλω. Ως η θέα του τόξου, του γινομένου εν τη νεφέλη εν ημέρα βροχής, ούτως ήτο η θέα της λάμψεως κύκλω. Αύτη ήτο η θέα του ομοιώματος της δόξης του Ιεχωβά.»—Ιεζ. 1:25-28, ΜΝΚ.

Πόση κατανόησι και στοργή έχει ο Ιεχωβά με το ν’ αποκαλύπτη τον εαυτό του μ’ αυτό τον συμβολικό τρόπο! Ο Ιεχωβά είναι τόσο πολύ ισχυρότερος από τον άνθρωπο ώστε μια κατά γράμμα αποκάλυψις της παρουσίας του θα μας κατέστρεφε. Εφόσον ο Ιεζεκιήλ ήταν απλώς άνθρωπος κι’ αυτός ο ίδιος, η ανθρώπινη μορφή ήταν η καλύτερη μορφή για να μπορέση να εκτιμήση αυτή τη θεία εκδήλωσι. Και τι πιο θερμό πράγμα υπάρχει από την ανθρωπίνη απεικόνιση; Ακόμη και οι νόμοι και οι εντολές, όταν εκτίθενται μέσα στο πλαίσιο της ανθρώπινης πείρας, όταν διδάσκωνται με παράδειγμα την ανθρώπινη ζωή, έχουν μια θέρμη και έλξι που γεννούν μέσα μας την προθυμία να συμμορφωθούμε. Ο Λόγος του Ιεχωβά, η Γραφή, ακολουθεί αυτόν τον τρόπο. Οι εντολές του έρχονται σε μας μέσω συγγραμμάτων ανθρώπων—ανθρώπων οι οποίοι, με την κατεύθυνσι του πνεύματος του Θεού, εξεφράσθησαν με ανθρωπίνους ορισμούς και οι οποίοι είχαν οι ίδιοι δοκιμάσει τον ωραίο τρόπο της ζωής που προκύπτει από την υπακοή στις εντολές του Θεού.

Η μορφή που είδε ο Ιεζεκιήλ, μολονότι ήταν ανθρώπινη, εκαλύπτετο με δόξα, που ακτινοβολούσε με λάμψι όπως το λαμπρό ήλεκτρον, που είναι κράμα χρυσού και αργύρου, και έλαμπε σαν να είχε υποστή επεξεργασία με φωτιά μέσα σ’ ένα κλίβανο. Από τη μέση αυτής της όμοιας με άνθρωπο μορφής εκτεινόταν αυτή η θαυμασία δόξα προς τα επάνω και προς τα κάτω, ώστε όλη αυτή η μορφή να είναι σκεπασμένη με δόξα. Αυτή ήταν απλώς μια απεικόνισις του Παντοκράτορος Θεού, αλλά δείχνει ότι στην πραγματικότητα, στο αόρατο βασίλειο, είναι με απερίγραπτο τρόπο ένδοξος.

Σημειώστε το εξής γεγονός σχετικά με την εμφάνισι του Ιεχωβά: Δεν υπάρχει τίποτε τρομακτικό σ’ αυτόν, τίποτε το διαβολικό που θα μπορούσε έστω και ν’ αφήση να υπονοηθή ότι βασανίζει τα επίγεια πλάσματά του, τις ανθρώπινες ψυχές, αιωνίως μ’ ένα συνειδητό βασανισμό σ’ ένα πύρινο άδη. Η εμφάνισις ενός τελείου ουρανίου τόξου υποδεικνύει γαλήνη, ηρεμία, που υπενθυμίζει την ευχάριστη και καθησυχαστική υραμία η οποία ακολουθεί τη θύελλα. Μας θυμίζει το πρώτο ουράνιο τόξο που έθεσε ο Θεός στον ουρανό ύστερ’ από τον παγγήινο κατακλυσμό για να χρησιμεύση ως ουράνιο σημείο στο Νώε και σε όλους εμάς τους απογόνους του, για να σημαίνη ότι ποτέ πάλι δεν θα γινόταν ένας παγγήινος κατακλυσμός.—Γεν. 9:12-16.

Επομένως, μολονότι το θείο άρμα βρισκόταν σε πολεμική αποστολή, εκείνος που επέβαινε διατηρούσε την ηρεμία του και την αταραξία του. Μ’ αυτή την ήρεμη στάσι μπορεί να κρατήση τις ιδιότητές του της σοφίας, δικαιοσύνης, δυνάμεως και αγάπης σε τελεία ισορροπία. Ποτέ δεν μπορεί να τον κατηγορήση κανείς ως άσοφο, άδικο, αδύνατο και άστοργο. Η ένδοξη εμφάνισίς του ποτέ δεν αμαυρώνεται με το να διαπράξη κάτι εσφαλμένο.

ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΤΟ ΑΡΜΑ

Δεν πρέπει να συμπεράνωμε ότι ο Ιεχωβά κάθεται επάνω σ’ ένα κατά γράμμα άρμα. Ως απόδειξι αυτού του γεγονότος έχομε τον ψαλμωδό ο οποίος χρησιμοποιεί διαφορετικά σύμβολα για να περιγράψη το ίδιο πράγμα:

«Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Ιεχωβά. Ιεχωβά Θεέ μου, εμεγαλύνθης σφόδρα· τιμήν και μεγαλοπρέπειαν είσαι ενδεδυμένος· ο περιτυλιττόμενος το φως ως ιμάτιον, ο εκτείνων τον ουρανόν ως καταπέτασμα· ο στεγάζων με ύδατα τα υπερώα αυτού· ο ποιών τα νέφη άμαξαν αυτού· ο περιπατών επί πτερύγων ανέμων· ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα, τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα.»—Ψαλμ. 104:1-4, ΜΝΚ.

Ο συμβολισμός που χρησιμοποιείται εδώ ρίχνει φως στην εικόνα του άρματος που είδε ο Ιεζεκιήλ. Ο Ιεχωβά δεν επιβαίνει σε κατά γράμμα σύννεφα ούτε περιπατεί επάνω στον άνεμο όπως δεν επιβαίνει σ’ ένα άρμα. Αλλά χρησιμοποιεί αυτά τα φυσικά φαινόμενα κατά καιρούς ως τα μέσα του για να κάμη ωρισμένα πράγματα για τους ανθρώπους στη γη. Έτσι το άρμα παριστάνει κάτι που ο Ιεχωβά καθοδηγεί, κατευθύνει και χρησιμοποιεί για το ανθρώπινο γένος. όπως ακριβώς τα σκεύη της σκηνής του μαρτυρίου στον ναό του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ ήσαν σχεδιασμένα ακριβώς σύμφωνα με το δικό του υπόδειγμα για να εξεικονίζουν πνευματικά πράγματα πολύ μεγαλυτέρας σπουδαιότητος, το ίδιο συμβαίνει και με το άρμα.—Εβρ. 8:5· 1 Χρον. 28:11, 12, 19.

Τι, λοιπόν παριστάνει συμβολικώς η εικών του άρματος; Την ουρανία οργάνωσι του Ιεχωβά που αποτελείται απ’ όλα τα άγια πνευματικά πλάσματα, τους αγγέλους, σ’ αυτό το ουράνιο βασίλειο. Στην όρασι του Ιεζεκιήλ το άρμα το συνώδευαν χερουβείμ, όπως ακριβώς οι αρχαίοι βασιλείς είχαν άμαξες και ιππείς. (1 Βασ. 1:5) Ο Δαβίδ περιέγραψε τη χρήσι αυτών των αγγέλων από τον Ιεχωβά για να βοηθήση τον λαό του όταν έγραψε: «Εν τη στενοχωρία μου επεκαλέσθην τον Ιεχωβά, και προς τον Θεόν μου εβοήθησα. Ήκουσεν εκ του ναού αυτού της φωνής μου, και η κραυγή μου ήλθεν ενώπιον αυτού, εις τα ώτα αυτού. . . .Έκλινε τους ουρανούς, και κατέβη, και γνόφος υπό τους πόδας αυτού. Και επέβη επί χερουβείμ, και επετάσθη· και επέταξεν επί πτερύγων ανέμων.»—Ψαλμ. 18:6-10· 2 Σαμ. 22:7-11.

Ο Ιεχωβά δεν ‘επιβαίνει,’ σ’ ένα μόνο πνευματικό πρόσωπο ή άγγελο, αλλά επάνω σε όλους τους αγγέλους, με την έννοια ότι κυριαρχεί επάνω σ’ αυτούς και τους χρησιμοποιεί σύμφωνα με τον σκοπό του. Αυτός είναι ο Ύψιστος Θεός, το Υπέρτατο Ον. Αντί να μεταβαίνη προσωπικώς και με άμεσο τρόπο σε κάποιο μέρος ο ίδιος, μπορεί να στέλνη ένα χερούβ ή σεράφ (άγγελοι ειδικής τάξεως ή καθήκοντος) ή οποιονδήποτε άγγελο. Με το να συνοδεύη το πνεύμα του (η ενεργός αόρατη δύναμίς του) αυτόν τον αγγελιοφόρο, και να ενεργή μέσω αυτού, ο Ιεχωβά στην πραγματικότητα ‘επιβαίνει’ σ’ αυτό το πνευματικό πλάσμα. Ένα παράδειγμα χρησιμποποιήσεως ενός αγγέλου που τον συνώδευε το άγιο πνεύμα του Θεού βρίσκεται στην πείρα του ευαγγελιστού Φιλίππου και του Αιθίοπος ευνούχου, στις Πράξεις 8:26, 29.

Ο προφήτης Δανιήλ και ο απόστολος Ιωάννης είχαν και οι δυο οράσεις αυτής της ουρανίας οργανώσεως του Ιεχωβά που έδειχναν ότι αποτελείται από εκατομμύρια αγγέλων, που ο καθένας έχει τη δική του θέσι και τα καθήκοντά του στην ουρανία διευθέτησι. Είναι ενδιαφέρον να παραβάλη κανείς αυτές τις δυο οράσεις, που απείχαν αιώνες η μια από την άλλη:

«Εθεώρουν έως ότου οι θρόνοι ετέθησαν, και ο Παλαιός των ημερών εκάθισε, του οποίου το ένδυμα ήτο λευκόν ως χιών, και αι τρίχες της κεφαλής αυτού ως μαλλίον καθαρόν· ο θρόνος αυτού ήτο ως φλοξ πυρός· οι τροχοί αυτού ως πυρ καταφλέγον. Ποταμός πυρός εξήρχετο και διεχέετο απ’ έμπροσθεν αυτού· χίλιαι χιλιάδες υπηρέτουν εις αυτόν, και μύριαι μυριάδες παρίσταντο ενώπιον αυτού.»—Δαν. 7:9, 10.

«Και είδον, και ήκουσα φωνήν αγγέλων πολλών κυκλόθεν του θρόνου και των ζώων και των πρεσβυτέρων· και ήτο ο αριθμός αυτών μυριάδες μυριάδων, και χιλιάδες χιλιάδων, λέγοντες μετά φωνής μεγάλης, Άξιον είναι το Αρνίον το εσφαγμένον να λάβη την δύναμιν και πλούτον και σοφίαν και ισχύν και τιμήν και δόξαν και ευλογίαν.»—Αποκάλ. 5:11, 12.

Οι περιγραφές αυτής της ισχυρής οργανώσεως και από τον Δανιήλ και από τον Ιωάννη αποκαλύπτουν ότι, ως διάκονοι του Θεού, οι άγγελοι λαμβάνουν εντολές για να τις εκτελέσουν σε διάφορα μέρη του σύμπαντος, ορατά και αόρατα. Όλα τα μέρη αυτής της διατάξεως συνεργάζονται τελείως ομαλά, διότι είναι γεμάτα από αγάπη, σοφία, δικαιοσύνη και δύναμι καθώς και από άλλες έξοχες ιδιότητες του ιεχωβά, και αυτό οφείλεται στο πνεύμα του, τον τέλειο σύνδεσμο της αγάπης.

Μερικά άτομα δεν αγαπούν τη λέξι «οργάνωσις.» Αυτό χωρίς αμφιβολία οφείλεται στο ότι έχουν παρατηρήσει ότι υπάρχει καταπίεσις στις κοσμικές, θρησκευτικές, πολιτικές και εμπορικές οργανώσεις. Αλλά έλλειψις οργανώσεως σημαίνει αταξία, και «ο Θεός δεν είναι ακαταστασίας, αλλά ειρήνης.» (1 Κορ. 14:33) Εν τούτοις, ανόμοια με τις εθνικές οργανώσεις, η οργάνωσις του Ιεχωβά στους ουρανούς ενεργεί με την ίδια αρχή που είχε θέσει ο Ιησούς στους επίγειους μαθητάς του. Είπε τα εξής: «Εξεύρετε ότι οι νομιζόμενοι άρχοντες των εθνών, κατακυριεύουσι αυτά· και οι μεγάλοι αυτών κατεξουσιάζουσιν αυτά. Ούτως όμως δεν θέλει είσθαι εν υμίν· θέλει είσθαι υπηρέτης υμών.»—Μάρκ. 10:42, 43· παράβαλε Δανιήλ 10:13.

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΙΣ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ

Πριν από το έτος 1922 είχε κληθή η προσοχή των μαρτύρων του Ιεχωβά στο ότι ο Ιεχωβά έχει μια τέτοια οργάνωσι. Και στο τεύχος της 15 Δεκεμβρίου 1924 του περιοδικού Η Σκοπιά στη σελίδα 371, κάτω από τον υπότιτλο «Η Οργάνωσις του Θεού,» διαβάζομε:

«Όσο καλύτερα κατανοούμε το σχέδιο του Ιεχωβά, τόσο πληρέστερα εκτιμούμε το γεγονός ότι έχει την πιο θαυμασία οργάνωσι που υπάρχει. Η μεγαλειότης και η αξιοπρέπειά του αποκλείουν το να δίνη άμεση προσοχή στις λεπτομέρειες και στην εκτέλεσι των εντολών του. Από τον αιώνιο θρόνο του στον ύψιστο ουρανό ασκεί τη δύναμί του όπως ευαρεστείται. Στις υπηρεσίες των ουρανίων αυλών του υπάρχουν διάφορα πλάσματα, όπως αποδεικνύεται από τα ονόματά τους. μερικά ονομάζονται χερουβείμ, μερικά σεραφείμ και μερικά άγγελοι. Θα μπορούσε κατάλληλα να λεχθή ότι οι άγγελοι είναι αγγελλιοφόροι και εκτελεστικοί αξιωματούχοι του μεγάλου Ιεχωβά.»

Η όρασις του άρματος που είδε ο Ιεζεκιήλ έχει συζητηθή στο βιβλίο που φέρνει τον τίτλο «Προφητεία.»a Αυτό το βιβλίο εξεδόθη το 1929 από τον «πιστό και φρόνιμο δούλο,» τους κεχρισμένους Χριστιανούς του Ιεχωβά στη γη, μέσω του νομίμου οργάνου των, της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά. (Ματθ. 24:45-47) Το πέμπτο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου έφερε τον τίτλο «Η Οργάνωσις του Θεού.» Κατόπιν το 1931 αυτοί οι Χριστιανοί εξέδωσαν τον πρώτο τόμο του βιβλίου που έφερε τον τίτλο «Διεκδίκησις,»b που περιείχε σχόλια που εφήρμοζε την όρασι του ουρανίου άρματος, που είδε ο Ιεζεκιήλ, στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Και από την έκδοσι της 15ης Οκτωβρίου 1931, έως το τεύχος της 1ης Αυγούστου του 1950 η εικών του εξώφυλλου του περιοδικού Η Σκοπιά είχε στην άνω δεξιά γωνία μια καλλιτεχνική ιδέα αυτού του άρματος όπως το είδε ο Ιεζεκιήλ.

Η όρασις του Ιεζεκιήλ δείχνει ότι η οργάνωσις του Ιεχωβά υπήρχε τον καιρό εκείνο, 645 χρόνια πριν από την ίδρυσι της Χριστιανικής εκκλησίας. Ο Ιεζεκιήλ όχι μόνο είδε αυτή την οργάνωσι με συμβολικό τρόπο, αλλ’ είδε επίσης πως λειτουργούσε. Ο Ιεζεκιήλ ήταν βέβαια ένας μάρτυς του Ιεχωβά. Από τις 6.961 φορές που συναντάται το θείον όνομα Ιεχωβά στις Θεόπνευστες Εβραϊκές Γραφές από τη Γένεσι ως τον Μαλαχία (Μετάφρασις Νέου Κόσμου, έκδοσις 1971), 439 απ’ αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν στο προφητικό βιβλίο του Ιεζεκιήλ, και εξήντα δύο φορές ο Ιεζεκιήλ παραθέτει την δήλωσι του Θεού για τον σταθερό σκοπό του όπως έθνη, λαοί και άτομα ‘γνωρίσουν ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά.’

Η ουράνια οργάνωσις του Ιεχωβά είναι αιώνια, και, φυσικά, υπάρχει και τώρα. Οι κεχρισμένοι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, που παραμένουν στη γη σήμερα, με το να διακρίνουν αυτή την οργάνωσι, εξεικονίζονται από τον προφήτη Ιεζεκιήλ. Από το έτος 1919 αυτοί οι Μάρτυρες εξήγγειλαν δημοσία τη βασιλεία του Ιεχωβά και έκαναν γνωστό το όνομά του. Όπως ακριβώς η ομοία με άρμα οργάνωσις ήταν εν κινήσει και σήμερα. Βρίσκεται σε πνευματική επαφή μ’ αυτούς τους Χριστιανούς μάρτυρας και τους έχει στηρίξει στο παγκόσμιο έργο που κάνουν.

Όπως ακριβώς ο Ιεζεκιήλ, όταν οραματίσθηκε το ‘ομοιωμα της δόξης του Ιεχωβά,” έπεσε με το πρόσωπο κατά γης, έτσι οι μάρτυρες του Ιεχωβά ήσαν γεμάτοι από φόβο και βαθύτατο σεβασμό για τον Ιεχωβά όταν διέκριναν την ουρανία οργάνωσί του. Και όπως ακριβώς ο Ιεζεκιήλ άκουσε προσεκτικά αυτά που είχε να πη ο επιβαίνων του άρματος, έτσι οι μάρτυρες του Ιεχωβά άκουσαν προσεκτικά αυτά που είχε να πη ο Ιεχωβά μέσω του Λόγου του, της Αγίας Γραφής. Είδαν πώς αυτή εφαρμόζεται στη ζωή και στη δράσι τους και διεπίστωσαν ότι οι άγιοι άγγελοι κατευθύνουν αοράτως το έργο, κάνοντας να διακηρυχθή το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού παρά τη διεθνή εναντίωσι.—Αποκάλ. 14:6, 7.

Μολονότι αυτοί οι Χριστιανοί μάρτυρες στη γη οι οποίοι έχουν ελπίδα να ενωθούν με τον Χριστό στη διακυβέρνησι της βασιλείας του στον ουρανό είναι λίγοι σε αριθμό, μόνο, 10.000 περίπου σήμερα, έχει ενωθή μαζί τους ένας όλο και μεγαλύτερος αριθμός από τον ‘πολύν όχλον’ των «άλλων προβάτων,» που έχουν ελπίδα να επιζήσουν από το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων στη νέα τάξι του Ιεχωβά. (Αποκάλ. 7:9· Ιωάν. 10:16) Ωστόσο, ακόμη και αυτός ο αριθμός που είναι ενάμισυ εκατομμύριο και πλέον άτομα, είναι ασήμαντος σε σύγκρισι με τον πληθυσμό της γης που αποτελείται από τρία δισεκατομμύρια και πλέον. Έτσι αυτοί οι δούλοι του Θεού αναγνωρίζουν την ανάγκη της προστασίας αυτής της ουρανίας οργανώσεως.

Τα έθνη έχουν θαυμάσει το θάρρος αυτών των Χριστιανών οι οποίοι γνωστοποιούν στα έθνη ότι ο Παντοκράτωρ Θεός, ο Ύψιστος, είναι ο Ιεχωβά. Ευτυχείς είναι εκείνοι οι οποίοι έχουν εκτιμήσει ότι αυτή η διακήρυξις υποστηρίζεται από ακαταμάχητες ουράνιες δυνάμεις!

[Υποσημειώσεις]

Μια Ματιά στις Ειδήσεις—Β΄

Ανακύκλωσις Υδάτων των Υπονόμων

◆ Λόγω της εξαντλήσεως των αποθεμάτων πόσιμου ύδατος και εν όψει της συνεχώς αυξανομένης ζητήσεως ύδατος, μερικές Αμερικανικές κοινότητες σκέπτονται σοβαρά την ανακύκλωσι των υπονόμων των. Αυτό θα μπορούσε να στοιχίζη φθηνότερα σε μερικές περιπτώσεις από την αφαλάτωσι του θαλασσίου νερού ή τη μεταφορά διά σωλήνων ποσίμου νερού από μεγάλες αποστάσεις. Ήδη γίνονται σχέδια στο Ντένβερ του Κολοράντο για να χτίσουν ένα εργοστάσιο καθαρισμού υδάτων υπονόμων ικανό να μετατρέψη ύδατα των υπονόμων σε 10 εκατομμύρια γαλλόνια ποσίμου ύδατος της ημέρα. Στην Καλιφόρνια ήδη γίνεται προχωρημένη επεξεργασία στα ύδατα των υπονόμων, η οποία παράγει νερό αρκετά καθαρό για χρήσι σε μια λίμνη ψυχαγωγίας όπου οι άνθρωποι μπορούν να κολυμβήσουν. Οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν, κατά μέσο όρον, 42 δισεκατομμύρια γαλλόνια νερό την ημέρα μόνον για να ξεπλύνουν ακαθαρσίες μέσω των αποχετεύσεών των.

Το Έγκλημα Εξακολουθεί να Ανέρχεται

◆ Σύμφωνα με μια αναφορά από το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών (F.B.I.), το έγκλημα στις Ηνωμένες Πολιτείες εξακολούθησε ν’ αυξάνη με ανησυχητικό ποσοστό στη ποσοστό στη διάρκεια του 1970. Αυξήθηκε 11 τοις εκατό σε όλο το έθνος. Έγιναν πάνω από 5.568.000 μεγάλα εγκλήματα στις Η.Π. το 1970 σε σύγκρισι με τα πάνω από 4.466.000 εγκλήματα το 1968. Η εγκληματικότης των γυναικών έδειξε απότομη άνοδο. Η πιθανότης να πέση κανείς θύμα ενός μεγάλου εγκλήματος το 1970 ήταν δυόμιση φορές μεγαλύτερη από το 1960. Είναι επίσης ενδιαφέρον να παρατηρήση κανείς ότι το ποσοστό του εγκλήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες ανήλθε 176 τοις εκατό στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 σε σύγκρισι με την αύξησι του πληθυσμού που ήταν 13 τοις εκατό.

Τι Λέγουν για το «Βιβλίο του Έτους 1972»

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ του Έτους δεν είναι καθ’ εαυτό κάτι νέο για τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Το 1927 η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά εξέδωσε το πρώτο Βιβλίο του Έτους. Τα επόμενα χρόνια το σχήμα του παρέμεινε σχεδόν το ίδιο, με εκθέσεις και πείρες από διάφορες χώρες όπου οι μάρτυρες του Ιεχωβά συνεχίζουν τη δράσι των. Το Βιβλίο του έτους 1972, όμως, είναι πολύ διαφορετικό. Αντί να έχη σύντομες εκθέσεις από πολλές χώρες, δείχνει την ιστορία του έργου των μαρτύρων του Ιεχωβά που μόλις υπέβαλαν επτά μεγάλες χώρες. Επειδή η αφήγησις περιέχει ονόματα προσώπων και τόπων, μοιάζει πολύ με το βιβλίο των Πράξεων, το οποίο παρουσιάζει την ιστορία την επεκτάσεως της Χριστιανοσύνης τον πρώτον αιώνα μ.Χ.

Πώς όπως έγινε δεκτό αυτό το νέο Βιβλίο του Έτους; Χρησίμευσε για την ενθάρρυνσι άλλων να συνεχίσουν πιστά να υποστηρίζουν το όνομα του Θεού και τους δικαίους σκοπούς του; Η απάντησις σ’ αυτά τα ερωτήματα είναι πολύ σαφής από τα σχόλια που έχουν γίνει για το Βιβλίο του Έτους.

Συνηθισμένοι από τα Βιβλία του έτους προηγουμένων ετών μερικοί, φυσικά, δεν χάρηκαν πολύ στην αρχή με την αλλαγή. Από την Αλαμπάμα ήλθε αυτή η περιγραφή: ‘Στην αρχή απογοητεύθηκα όταν πήρα το νέο Βιβλίο του Έτους. Όλα τα χρόνια έβλεπα στην αρχή τις χώρες όπου το έργο κηρύγματος διεξάγεται με δυσκολίες για να δω πώς το συνέχιζαν. Τώρα όλα έχουν αλλάξει και, ειλικρινά, μου φάνηκε λίγο ανιαρό. Αυτό, συνέβη πριν από μια εβδομάδα. Άρχισα να διαβάζω, και η πρώτη φορά που κάθησα να διαβάσω κράτησε σχεδόν όλη τη νύχτα. Το Βιβλίο του Έτους είναι γραμμένο με τέτοιον τρόπο ώστε όταν τελειώσετε το διάβασμα για μια χώρα αισθάνεσθε ότι είσθε προσωπικώς εκεί και έχετε πολλούς νέους αδελφούς και αδελφές.’

Μια Μάρτυς από την πολιτεία της Νέας Υόρκης σχολίασε ως εξής την καλή επίδρασι που είχαν οι αφηγήσεις του νέου Βιβλίου του Έτους σ’ αυτήν προσωπικώς: ‘Το Βιβλίο του έτους 1972 είναι γραμμένο με τέτοιο μοναδικό τρόπο ώστε είμαι πλήρως ενθουσιασμένη από τις αφηγήσεις και δεν μπορώ να το αφήσω από τα χέρια μου. Διαβάζοντας τις πείρες όλων αυτών των αγαπητών αδελφών ανδρών και γυναικών, καθώς και τις χαρές και τις δυσκολίες των, ένοιωσα τον εαυτό μου πολύ κοντά τους. Αυτές οι πείρες με έχουν επίσης ενθαρρύνει να συνεχίζω κι’ εγώ «τον καλόν αγώνα της πίστεως».

Ένας άλλος Μάρτυς παρετήρησε τα εξής: ‘Εκτιμώ πραγματικά την πιο λεπτομερή ιστορία των χωρών που παρουσιάζονται εκεί. Το ιστορικό της χώρας ως εισαγωγή και κατόπιν η έναρξις του κηρύγματος των αγαθών νέων, μαζί με τις πολύ ανθρώπινες συγκινήσεις και πείρες των αγαπητών αδελφών μας οι οποίοι είχαν χρησιμοποιηθή και κατευθυνθή από τον Ιεχωβά να προωθήσουν αυτό το έργο, το κάνουν το πιο απολαυστικό, συγκινητικό και διδακτικό ανάγνωσμα.’

Εκφράζοντας τη συγκίνησί του για το ενθουσιαστικό ανθρώπινο στοιχείο που διαπνέει το Βιβλίο του Έτους 1972, ένας μάρτυς του ιεχωβά από τη Γαλλία γράφει: ‘Ποτέ προηγουμένως δεν είχαμε αντιληφθή την άνευ όρων αφοσίωσι των αδελφών μας. αυτό ασφαλώς μας φέρνει πλησιέστερα προς αυτούς. Τώρα έχομε μπροστά μας παραδείγματα εγκαρτερήσεως καθώς και την έξοχη απόδειξι ότι ο λαός του Ιεχωβά απολαμβάνει παντού ενότητα.’

Σχολιάζοντας την αφήγησι που σχετίζεται με την ιστορία του έργου των μαρτύρων του Ιεχωβά στην Αργεντινή, ένας Ελβετός Μάρτυς που υπηρετεί στη Γερμανία έκαμε την εξής παρατήρησι: ‘Φέρνει πραγματικά την σφραγίδα της νίκης παντού. Γι’ αυτό ενισχύει την πίστι.’ Όμοιο σχόλιο ήρθε και από την Καλιφόρνια: ‘Σας ενθαρρύνει να προχωρήσετε οποιαδήποτε και αν είναι τα εμπόδια.’

Αφού τελείωσε την ανάγνωσι του Βιβλίου του Έτους 1972 ένα έγγαμο ζεύγος από την Ινδιάνα έγραψε: «Πράγματι όταν κανείς διαβάση τις «Πράξεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Σύγχρονη Εποχή» δεν μπορεί να έχη αμφιβολία ότι ο Ιεχωβά πραγματικά χρησιμοποιεί αυτή την οργάνωσι για να συνάξη τα «πολύτιμα των εθνών.» (Αγγαίος 2:7)Και πόσο μας ενθαρρύνει να εργασθούμε πιο σκληρά, γνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά ευλογεί τον λαό του με αύξησι σ’ όλον τον κόσμο, σ’ όλες τις μορφές της δραστηριότητός μας.’

Πραγματικά το Βιβλίο του Έτους 1972 αποδεικνύεται ότι είναι μια πραγματική πηγή ενθαρρύνσεως με το να δείχνη τι μπορούν να επιτύχουν αδύνατα, ατελή ανθρώπινα πλάσματα με την βοήθεια του αγίου πνεύματος του Θεού. Πολλοί μάρτυρες του Ιεχωβά σε διάφορες χώρες προθύμως έχουν καταναλώσει τις δυνάμεις των, τις ικανότητές των και το ενεργητικό των αρκετά χρόνια στη διακήρυξι του ονόματος και των σκοπών του Θεού σε άλλους. Ήσαν πρόθυμοι να θυσιάσουν ανέσεις, να υπομείνουν στερήσεις και διωγμούς, για να βοηθήσουν συνανθρώπους των ν’ αποκτήσουν ακριβή γνώσι του Λόγου του Θεού. Ασφαλώς το έξοχο παράδειγμα που έχουν θέσει άλλοι μπορεί να προμηθεύση πρόσθετο κίνητρο για μας ώστε να συνεχίσωμε ν’ ακολουθούμε μια πορεία που οδηγεί στην επιδοκιμασία και την ευλογία του Θεού.

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Ιούλιο

1 Έλπιζε επί Ιεχωβά εξ όλης σου της καρδίας, και μη επιστηρίζεσαι εις την σύνεσίν σου. Παροιμ. 3:5, ΜΝΚ. Σ 1/6/71 22, 23α

2 Μη φοβού, αλλά ομίλει και μη σιωπήσης·. . .διότι έχω λαόν πολύν εν τη πόλει ταύτη..—Πράξ. 18:9, 10. Σ 1/5/71 28, 30α

3 Η . . .γυνή ας σέβηται τον άνδρα.—Εφεσ. 5:33. Σ 1/7/71 3, 4, 6, 7α

4 Δεύτε, ας προσκυνήσωμεν [ας λατρεύσωμεν, ΜΝΚ] και ας προσπέσωμεν· ας γονατίσωμεν ενώπιον του ιεχωβά, του Ποιητού ημών.—Ψαλμ. 95:6, 7, ΜΝΚ. Σ 1/10/71 12α

5 Και εγώ. . . [θέλω] νηστεύσει ομοίως· και ούτω θέλω εισέλθει προς τον βασιλέα, το οποίον δεν είναι κατά τον νόμον· και αν απολεσθώ, ας απολεσθώ.—Εσθήρ 4:16. Σ 15/6/71 4α

6 Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε, . . . διά να έλθωσι καιροί αναψυχής από της παρουσίας του Ιεχωβά.—Πράξ. 3:19, ΜΝΚ. Σ 15/4/71 18

7 Αινείτε τον Ιεχωβά εκ της γης, . . . νέοι τε και παρθένοι, γέροντες μετά νεωτέρων.—Ψαλμ. 148:7, 12. Σ 15/9/71 16, 17α

8 Όστις . . . πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα.—1 Ιωάν. 2:17. Σ 1/9/71 6

9 Έλθετε, και ας αναβώμεν εις το όρος του ιεχωβά, . . . διότι εκ σιών θέλει εξέλθει νόμος.—Ησ. 2:3, ΜΝΚ. Σ 1/11/71 19-21β

10 Γίνεσθε . . . φρόνιμοι ως οι όφεις, και απλοί ως αι περιστεραί.—Ματθ. 10:16. Σ 1/12/71 22, 23α

11 Όστις λέγει, Εγνώρισα αυτόν, και τας εντολάς αυτού δεν φυλάττει, ψεύστης είναι και εν τούτω η αλήθεια δεν υπάρχει.—1 Ιωάν. 2:4. Σ1/11/71 9α

12 Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, διά να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.—Αποκάλ. 18:4. Σ 15/5/69 6α

13 Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς, και μάθετε απ’ εμού· . . . και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίον μου ελαφρόν.—Ματθ. 11:29, 30. Σ 1/1/72 14, 15

14 Θέλω σε δοξολογήσει εν όλη καρδία μου· . . .διά την αλήθειάν σου· διότι εμεγάλυνας τον λόγον σου υπέρ πάσαν την φήμην σου [παν το όνομά σου, ΜΝΚ].—Ψαλμ. 138:1, 2. Σ 1/2/72 4, 6α

15 Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι’ ημών· δεόμεθα λοιπόν υπέρ του Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν.—2 Κορ. 5:20. Σ 15/10/71 44-46

Μελέτες «Σκοπιάς» για τις Εβδομάδες

9 Ιουλίου: Πώς να Παραμείνετε Σταθεροί σ’ Αυτόν τον Καιρό του Τέλους. Σελίς 325. .

16 Ιουλίου: Διακρατήστε ακεραιότητα όταν Αντιμετωπίζετε Δοκιμασίες της Πίστεως. Σελίς 332.

Μπορεί να σας Βοηθήσει η Γραφή στα Παιδιά Σας;

ΔΕΝ υπάρχει ελπίδα!» Έτσι βλέπουν πολλοί γονείς σήμερα το πρόβλημα της ανατροφής τέκνων ανάμεσα σε μια αυξανομένη εγκληματικότητα. Αλλά είναι πράγματι αυτό χωρίς ελπίδα;

Όχι· η Γραφή μπορεί να δώση την αναγκαία βοήθεια. Πώς; Πρώτ’ απ’’ όλα με το να δίνη στους γονείς επιβεβαίωσι ότι ο ρόλος τους είναι θείας προελεύσεως. Αποκαλύπτει ότι αυτός ο ίδιος ο Θεός έδωσε οδηγίες στο πρώτο ανθρώπινο ζεύγος να ‘αυξηθούν και να πληθυνθούν και να γεμίσουν τη γη.’ (Γέν. 1:28) Δεν παρουσιάζει τους ανθρώπους απλώς ως βλαστούς ζώων με κάποια εξελικτική λειτουργία, που κατά συνέπειαν τεκνοποιούν σαν τα ζώα από απλό ένστικτο. Η Γραφή καθιστά σαφές ότι ο Θεός θεωρεί υπευθύνους τους ανθρώπινους γονείς για τα τέκνα των, και επομένως μπορούν να υπολογίζουν στην υποστήριξι του Θεού αν αυτοί αγωνίζωνται ειλικρινά να φροντίσουν γι’ αυτή την ευθύνη όπως σ’ Αυτόν τον ίδιο.—Δευτ. 6:6, 7.

Αυτό μπορεί να παρουσιάση μεγάλη διαφορά στις σχέσεις μεταξύ πατρός και τέκνου. Παραδείγματος χάριν, σε τι στηρίζεσθε για ν’ απολαμβάνετε σεβασμό από τα τέκνα σας; Μόνο στο γεγονός ότι είχατε μερίδα στο να δώσετε ζωή στο τέκνο; Συμφωνούμε ότι αυτό είναι μια σοβαρή αιτία για ν’ απολαμβάνετε σεβασμό. (Παροιμ. 23:22) Αλλά είναι απλώς η αναπαραγωγή αρκετή για να διατηρήσετε ή να κερδίσετε τον σεβασμό του τέκνου σας; Δυστυχώς υπάρχουν πολλά τα οποία μπορούν να εξασθενίσουν τον σεβασμό ό όποιος στηρίζεται μόνο σ’ αυτή τη βάσι.

Εν πρώτοις ένα τέκνο σκέπτεται πολύ περισσότερο με ορισμούς του παρόντος παρά του παρελθόντος. Μολονότι είναι καταφανές ότι το τέκνον γνωρίζει ότι αυτός ή αυτή έχουν γεννηθή, ωστόσο είναι επίσης καταφανές ότι δεν θυμάται αυτό το γεγονός. Συχνά μεγαλύτερη βαρύτητα για το παιδί έχει το: Τι κάνουν τώρα οι γονείς μου που απαιτεί στο στοργικό σεβασμό μου;

Κατόπιν, επίσης, γρήγορα ή αργά τα τέκνα θ’ αρχίζουν ν’ αντιλαμβάνωνται ότι η γέννησις παιδιών μπορεί να προέλθη απλώς από την ικανοποίησι σεξουαλικής επιθυμίας—περίπου μια «δευτερεύουσα συνέπεια.» Έτσι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός παρανόμων τέκνων που οι πατέρες των δεν δείχνουν το ελάχιστο ενδιαφέρον γι’ αυτά. «Ανεπιθύμητες» εγκυμοσύνες μεταξύ των γυναικών είναι επίσης κάτι συνηθισμένο. Εκτρώσεις κατά χιλιάδες πιστοποιούν εύγλωττα τη στάσι πολλών γυναικών (και ανδρών επίσης) στο να έχουν παιδιά.

Οι γονείς είναι πιθανόν να έχουν συνείδησι του μόχθου, του πόνου και της δαπάνης που υπέστησαν για να φέρουν το τέκνο αυτό στον κόσμο και ως αυτό το σημείο της ζωής. Αλλά μπορούν να διαπιστώσουν ότι έχουν επίσης ανάγκη ν’ αποδεικνύουν στα τέκνα των ότι είναι πραγματικά διαφορετικοί από τους πολλούς οι οποίοι τεκνοποιούν αλλά δεν έχουν γνησία αγάπη για τα τέκνα των. Μπορεί η Γραφή να βοηθήση τους γονείς να το κάμουν αυτό; Ναι, μπορεί. Πώς;

Ή υγιής άποψις της Γραφής απέναντι στα τέκνα συνοψίζεται καλά στον Ψαλμό 127:3: «Ιδού, κληρονομιά παρά του Ιεχωβά είναι τα τέκνα· μισθός αυτού, ο καρπός της κοιλίας.»

Συμφωνείτε από την καρδιά σας μ’ αυτό και αισθάνεσθε βαθιά την ευθύνη σας απέναντι στον Θεό να φροντίζετε για τα τέκνα σας; Τότε δείξτε στα τέκνα σας ότι αισθάνεσθε αυτή την ευθύνη. Αποφεύγετε να καταστρέφετε την εμπιστοσύνη τους στην αγάπη σας με άσοφες παρατηρήσεις και πράξεις. Μήπως μια νέα εγκυμοσύνη φέρνει απροκάλυπτες εκφράσεις φόβου ή στενοχώρια; Τότε δεν θ’ αρχίσουν τα τέκνα που ήδη έχουν οι γονείς να διερωτώνται μήπως οι γονείς των είχαν τα ίδια αισθήματα προτού και αυτά γεννηθούν; Μερικοί γονείς μιλούν ακόμη μπροστά στα τέκνα των σχετικά με το τι θα είχαν κάνει αν δεν ‘ερχόταν,’ το παιδί, υπονοώντας μ’ αυτό τη λύπη τους διότι έχουν χάσει την ελευθερία ν’ ακολουθήσουν ωρισμένους προσωπικούς αντικειμενικούς σκοπούς και απολαύσεις. Είναι πιθανόν να χάσουν την πίστι και την εμπιστοσύνη του τέκνου των μ’ αυτά που λέγουν.

Οι γονείς, για να βοηθήσουν τα τέκνα των να συνεχίζουν να έχουν εμπιστοσύνη στην αγνότητα της αγάπης των, οφείλουν να δείξουν ότι βρίσκουν ευχαρίστησι σ’ αυτά, όχι να κάνουν τα τέκνα των να αισθάνωνται ότι ο ρόλος του γονέως να θεωρήται ως δυσάρεστος και φορτικός. Αλλά ποια θα είναι η επίδρασις αν οι γονείς βασίζωνται πολύ στις «νταντάδες,» ίσως ακόμη απ’ αυτά τα τρυφερά χρόνια του βρέφους και έπειτα; Ή τι θα λεχθή αν η μητέρα αναλαμβάνη μια κοσμική εργασία αν δεν υπάρχη πραγματικά μεγάλη ανάγκη; Δεν δίνει έτσι την εντύπωσι ότι βρίσκει πιο ανταποδοτική και ευχάριστη την εργασία από το να παραμείνη στο σπίτι με το τέκνο της ή με τα τέκνα της; Τι θα λεχθή αν ο πατέρας φαίνεται ότι είναι πάντοτε «πάρα πολύ απησχολημένος» ή «πάρα πολύ κουρασμένος» όταν τα παιδιά ζητούν λίγη προσοχή εκ μέρους του; Πρέπει μήπως οι γονείς να αισθανθούν έκπληξι όταν διαπιστώσουν ότι τα τέκνα των αναπτύσσουν μια όλο και μεγαλύτερη επιφυλακτική στάσι; Οι γονείς πρέπει να προσέχουν πολύ τα τέκνα των αν επιθυμούν οι ίδιοι την ευλογία του Θεού.—Γέν. 18:19.

Εν τούτοις, πολλοί γονείς είναι πιθανόν να αισθάνωνται ότι έχουν εκδηλώσει ειλικρινή αγάπη για τα τέκνα των στο παρελθόν. Ωστόσο αισθάνονται ότι ο σεβασμός των τέκνων των εξασθενίζει. Και εδώ, επίσης, η Γραφή μπορεί να βοηθήση.

Στα εδάφια Εφεσίους 6:1-4 (ΜΝΚ) ο Χριστιανός απόστολος Παύλος συμβουλεύει: «Τα τέκνα, υπακούετε εις τους γονείς σας εν Κυρίω· διότι τούτο είναι δίκαιον. «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα,» ήτις είναι εντολή πρώτη με επαγγελίαν «διά να γείνη εις σε καλόν, και να ήσαι μακροχρόνιος επί της γης.» Και οι πατέρες, μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά.» Τι μας λέγει αυτό;

Το παιδί σας θα έχη σοβαρότερους λόγους να σέβεται εσάς και τη συμβουλή σας αν βλέπη σαφή απόδειξι ότι σεις είσθε «εν Κυρίω,» ότι είσθε ένας αληθινός δούλος του Θεού και γνήσιος ακόλουθος του Υιού του, ένας μαθητής του. Θα είσθε επίσης σε θέσι να κάνετε το καλύτερο για το παιδί σας αν πραγματικά είσθε «εν Κυρίω.»

Ίσως να μη είσθε ο πιο ισχυρός, ο πιο πλούσιος, ο πιο μορφωμένος ή ο πιο ικανός άνθρωπος στον κόσμο. Αν όμως μπορήτε, με λόγο και με παράδειγμα, να μεταδώσετε στα τέκνα σας τη γνώσι, την κατανόησι και τη σοφία που βρίσκονται στη Γραφή, δεν υπάρχει άνθρωπος στη γη που θα μπορούσε να δώση στα παιδιά σας περισσότερο απ’ αυτό. Θα τους έχετε δώσει αυτό που έχουν ανάγκη για ‘να είναι μακροχρόνια επί της γης,’ ναι, για να κερδίσουν αιώνια ζωή με την εύνοια του Θεού. (Εφεσ. 6:3) Επί πλέον, θ’ αποδείξετε με θετικό τρόπο ότι είσθε ένας γονεύς ανώτερος από την απέραντη πλειονότητα της γης σήμερα—διότι είναι σχετικώς λίγοι εκείνοι που είναι πρόθυμοι να διαθέσουν χρόνο, προσπάθεια και σκέψι για να το κάνουν αυτό όπως ο απόστολος συνιστά: «Εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά.»—Εφεσ. 6:4, ΜΝΚ.

Για να μπορήτε να το κάνετε αυτό έχετε ανάγκη γνώσεως—ακριβούς γνώσεως του Λόγου του Θεού. Αν ειλικρινά επιθυμήτε αυτή τη γνώσι για ωφέλεια δική σας καθώς και για την ωφέλεια των τέκνων σας, οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα είναι ευτυχείς να σας βοηθήσουν, χωρίς δαπάνη. Απλώς ζητήστε το.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

Τον καιρό αυτό οι εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά αναζητούν άνδρας οι οποίοι να έχουν τα προσόντα να υπηρετούν ως πρεσβύτεροι και διακονικοί υπηρέται. Σχετικά μ’ αυτό ετέθησαν οι επόμενες ερωτήσεις:

● Πρέπει τα ανήλικα παιδιά ενός ανδρός ο οποίος συνιστάται να είναι πιστά;

Ναι, το εδάφιο Τίτον 1:6 λέγει ότι αυτός ο άνθρωπος πρέπει να έχη «τέκνα πιστά». Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά τα τέκνα πρέπει να είναι βαπτισμένα, αλλά πρέπει να υπάρχουν αποδείξεις ότι υποτάσσονται στην κατεύθυνσι του πατέρα των στα θρησκευτικά ζητήματα. Φυσικά, υπάρχουν μέρη όπου ο νόμος της χώρας καθιστά αδύνατο ν’ αλλάξουν τη θρησκεία των ανήλικα τέκνα εφόσον η σύζυγος είναι προσκολλημένη σ’ αυτή τη θρησκεία. Αλλά ακόμη και σ’ αυτή την περίπτωσι ο πατέρας πρέπει ν’ αγωνίζεται να κάμη το παν που μπορεί για να μεταδίδη πνευματική εκπαίδευσι σ’ αυτά, και οι άλλοι μπορούν να βλέπουν ότι αυτά τα παιδιά ανταποκρίνονται ως το σημείο που ο νόμος τους επιτρέπει.

● Τι σημαίνει να έχη ένας άνδρας «τα τέκνα αυτού εις υποταγήν μετά πάσης σεμνότητος;»—1 Τιμ. 3:4.

Αυτό σημαίνει ότι, στην εκδήλωσι της υποταγής των, τα παιδιά πρέπει ν’ αντανακλούν σεμνότητα κατάλληλη για την ηλικία των και τις περιστάσεις. Η υποταγή των πρέπει να περιλαμβάνη θρησκευτικά ζητήματα, τις πιο ζωτικές μορφές μιας Χριστιανικής ζωής. Έτσι η ανταπόκρισις που βρίσκει ένας άνδρας από τα παιδιά του στην εκπαίδευσι που δίνει σ’ αυτά από τον Λόγο του Θεού τον συνιστούν ως ένα άνδρα ο οποίος μπορεί να βοηθήση άλλους στην εκκλησία να συμμορφώσουν τη ζωή τους με τις δίκαιες απαιτήσεις του Θεού.

● Τι σημαίνει η δήλωσις στο εδάφιο Τίτον 1:6 ‘τέκνα μη κατηγορούμενα ως άσωτα ή ανυπότακτα’;

Αυτή η φράσις έχει μεταφρασθή με διαφόρους τρόπους όπως «να μη κατηγορούνται για χαλαρή διαγωγή, και να μη είναι απειθάρχητα» («Νέα Αγγλική Βίβλος») και «να μη έχουν τη φήμη ότι είναι ατίθασα και απειθή.» («Σύγχρονη Αγγλική Μετάφρασις») Έτσι τα τέκνα που βρίσκονται στο σπίτι εκείνου ο οποίος συνιστάται πρέπει να εκδηλώνουν ότι είναι ευπειθή στον πατέρα τους και ότι συμπεριφέρονται σε αρμονία με τους δικαίους νόμους του Ιεχωβά. Δεν πρέπει να έχουν κακή φήμη στην κοινότητα ούτε στην εκκλησία. Η διαγωγή και οι συνήθειες των τέκνων δεν πρέπει να δημιουργή καμμιά αμφιβολία ότι αυτός ο άνθρωπος ασκεί την ηγεσία του μ’ ένα σταθερό, αλλά στοργικό τρόπο.

● Μπορεί ένα άτομο που έχει συμπληρώσει μια περίοδο δοκιμής η οποία δεν έχει αναγγελθή να συσταθή για διορισμό διακονικού υπηρέτου;

Σχετικά με τους διακονικούς υπηρέτας το εδάφιο 1 Τιμόθεον 3:10 λέγει: «Ούτοι δε ας δοκιμάζωνται πρώτον, έπειτα ας γίνωνται διάκονοι, εάν ήναι άμεμπτοι.» Το ότι ένα άτομο έχει συμπληρώσει την περίοδο δοκιμής που έχει καθορισθή για την παράβασί του δεν υπονοεί κατ’ ανάγκην ότι είναι «άμεμπτο.» Δεν είναι φρόνιμο ν’ ανατεθή ευθύνη σ’ ένα τέτοιο άτομο πολύ γρήγορα. (1 Τιμ. 5:22) Πρέπει να περάση αρκετός καιρός για ν’ αποδείξη αυτό το άτομο ότι έχει ανανήψει πλήρως από την αδυναμία που είχε εκδηλωθή στην εσφαλμένη πράξι ή πορεία του. Πρέπει για μια αρκετή περίοδο χρόνου μετά την συμπλήρωσι της περιόδου της δοκιμής ν’ αποδείξη ότι είναι αφοσιωμένο στη δικαιοσύνη και ότι έχει γνήσια αγάπη για τον Ιεχωβά και τον λαό του. Άλλοι πρέπει να μπορούν να τον βλέπουν ως ένα έξοχο παράδειγμα Χριστιανικής διαγωγής. Έτσι, αν πραγματικά έχη οικοδομήσει μια καλή φήμη από τον καιρό που έχει συμπληρώσει την περίοδο της δοκιμής του, μπορεί να εξετασθή το ζήτημα της συστάσεώς του για να γίνη, όχι ένας πρεσβύτερος, αλλά πρώτα ένας διακονικός υπηρέτης.

● Τι σημαίνει το εδάφιο Γαλάτας 3:24 όταν λέγη ότι «ο νόμος έγινε παιδαγωγός ημών εις τον Χριστόν»;—Η.Π.Α.

Η λέξις παιδαγωγός σημαίνει κατά γράμμα ‘αγωγός παίδων.’ Υπεδείκνυε έναν άνδρα ο οποίος συνώδευε ένα μικρό παιδί στο σχολείο και στην επιστροφή από το σχολείο. Ο παιδαγωγός ανέθετε το παιδί στον διδάσκαλο. Καθήκον του ήταν να προστατεύη το παιδί από σωματική και ηθική βλάβη. Ο παιδαγωγός είχε επίσης εξουσία να επιβάλη πειθαρχία στο παιδί και να το οδηγή στα ζητήματα της διαγωγής. Μερικές φορές η διαπαιδαγώγησίς του πιθανόν να ήταν πολύ αυστηρή.

Ο Νόμος που είχε δοθή στον Ισραήλ έμοιαζε πολύ μ’ ένα τέτοιο παιδαγωγό. Χρησίμευε να ελέγχη την διαγωγή των Ισραηλιτών και όταν τον πρόσεχαν τους προστάτευε από σωματική και ηθική βλάβη. Όπως είπε ο Μωυσής στον λαό: «Εγώ προστάζω εις σε σήμερον να αγαπάς Ιεχωβά τον Θεόν σου, να περιπατής εις τας οδούς αυτού, και να φυλάττης τας εντολάς αυτού, και τα διατάγματα αυτού, και τας κρίσεις αυτού, δια να ζης και να πληθύνησαι· και δια να σε ευλογήση Ιεχωβά ο Θεός σου εν τη γη, εις την οποίαν εισέρχεσαι δια να κληρονομήσης αυτήν.» (Δευτ. 30:16, ΜΝΚ) Επί πλέον, ο νόμος κράτησε τους Ισραηλίτας ενωμένους ως ένα λαό παρά την κατάκτησι και την ξένη κυριαρχία. Διεφύλαξε τις συνθήκες οι οποίες ήσαν αναγκαίες για την εμφάνισι του Μεσσία, προστάτευσε τον Λόγο της αληθείας του Θεού και εμπόδισε από το να εξαφανισθή πλήρως και να χαθή από την όρασι η αληθινή λατρεία.

Αλλά λόγω της ατελείας των Ισραηλιτών, ο Νόμος εξέθετε τις παραβάσεις των και έδειχνε ότι ήσαν κάτω από καταδίκη. Οι θυσίες, τις οποίες ώφειλαν να προσφέρουν κάτω από το Νόμο ήταν μια συνεχής υπενθύμισις της αμαρτωλότητός των. (Γαλ. 3:10, 11, 19· Εβρ. 10:1-4) Με το να εφιστά την προσοχή στα σφάλματα των Ισραηλιτών, ο Νόμος πράγματι τους διαπαιδαγωγούσε και έδειχνε σ’ αυτούς την ανάγκη να ελευθερωθούν από τη δουλεία της αμαρτίας. Εκείνοι που είχαν ωφεληθή απ’ αυτήν τη διαπαιδαγώγησι μπόρεσαν ν’ αναγνωρίσουν την ταυτότητα του Ιησού ως του υποσχεμένου Μεσσία ή Χριστού. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Νόμος, στην πραγματικότητα, παρέδωσε τους κατάλληλα διαπαιδαγωγημένους Ισραηλίτας στον Ιησού Χριστό, τον πραγματικό Διδάσκαλο.

Ο Νόμος, όπως αναφέρει το εδάφιο Εβραίους 10:1, ‘έχει σκιάν των μελλόντων αγαθών.’ Ώφειλε επομένως να ετοιμάση τον δρόμο στην πραγματικότητα «του Χριστού.» (Κολ. 2:16, 17) Ο Νόμος, επειδή ήταν σκιά, έδωσε μια ιδέα της γενικής μορφής ή του σχεδίου της πραγματικότητος, διότι ο Ιησούς έθεσε τα πράγματα τα οποία προεσκίαζε ο νόμος στην επικράτεια της πραγματικής αληθείας. Γι’ αυτό το εδάφιο Ιωάννης 1:17 λέγει: «Ο Νόμος εδόθη δια του Μωυσέως, η δε χάρις και η αλήθεια έγεινε δια Ιησού Χριστού.»

Αυτά τα γεγονότα, επομένως, δείχνουν ότι θα ήταν πολύ ακατάλληλο να επιμένη οποιοσδήποτε ότι οι Χριστιανοί είναι κάτω από τον Μωσαϊκό Νόμο. Ως παιδαγωγός εξυπηρέτησε καλά τον σκοπό του. «Αφού όμως ήλθε η πίστις [δηλαδή η πίστις στον Ιησού Χριστό], δεν είμεθα πλέον υπό παιδαγωγόν.» (Γαλ. 3:25) Ο διωρισμένος από τον Θεό Διδάσκαλος, Ιησούς Χριστός, τον αντικατέστησε.

● Δεν υπάρχει αντίφασις στις Παροιμίες κεφάλαιον 26:4, 5; Το εδάφιο τέσσερα λέγει: «Μη αποκρίνου εις τον άφρονα κατά την αφροσύνην αυτού, δια να μη γείνης, και συ όμοιος αυτού.» Αλλά το εδάφιο πέντε λέγει: «Αποκρίνου εις τον άφρονα κατά την αφροσύνην αυτού, δια να μη ήναι σοφός εις τους οφθαλμούς αυτού.»—Φ. Δ., Ισημερινός.

Δεν υπάρχει αντίφασις εδώ. Αντιθέτως, τα εδάφια αυτά απλώς αντιπαρατάσσουν τον ορθό και εσφαλμένο τρόπο για ν’ απαντήση κανείς σ’ ένα ανόητο άτομο. Το εδάφιο τέσσερα δίνει οδηγίες να μη απαντά κανείς σ’ ένα ανόητο άτομο σε αρμονία με τη δική του ανοησία με την έννοια του να καταφύγη στις υποτιμητικές μεθόδους επιχειρηματολογίας—χλευασμό, προσωπικές επιθέσεις, θορυβώδη μεγαλόφωνη ομιλία, εξάψεις οργής, και άλλα όμοια. Κάνοντας αυτά τα πράγματα θα έδειχνε κανείς ότι βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τον ανόητο, και αυτό είναι εκείνο εναντίον του οποίου προειδοποιεί το τελευταίο μέρος του εδαφίου. Έτσι, το δεύτερο μέρος του εδαφίου δείχνει πώς πρέπει να κατανοηθή το πρώτο μέρος.—Παράβαλε Παροιμίαι 20:3· 29:11.

Εξ άλλου θα ήταν κατάλληλο ν’ απαντήση κανείς στον ανόητο «κατά την αφροσύνην αυτού» με την έννοια του ν’ αναλύση κανείς τις αμφισβητήσεις του και να τις εκθέση ως ανόητες. Δείχνοντας ότι τα επιχειρήματά του οδηγούν σε τελείως διαφορετικά συμπεράσματα από εκείνα στα οποία έχει φθάσει αυτός θα συντελέση στο ν’ ανακόψη τη συνέχισι της ανοήτου πορείας του. Θα πρέπει να χρησιμεύση ως έλεγχος και επίπληξις. Δεν πρέπει να νομίζη τον εαυτό του τόσο σοφό. Το να εκθέση κανείς τις συνέπειες ενός ανοήτου επιχειρήματος, δηλαδή να δείξη το παράλογο και το ανεπιθύμητο στο οποίο οδηγεί αυτή η άποψις, είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους να χειρισθή κανείς ένα τέτοιο επιχείρημα.

Παραδείγματος χάριν, κάποιος ο οποίος θέλει να ειρωνευθή τη Γραφή μπορεί να λέγη ότι η θεωρία της εξελίξεως καθιστά τη Γραφή αναχρονιστική, ή ότι η Γραφή αποτελείται μάλλον από μύθους για τους αμαθείς. Σ’ αυτή την περίπτωσι, αντί ν’ απευθυνθή με άμεσο τρόπο στις Γραφές, εκείνος που πιστεύει στη δημιουργία μπορεί να παρουσιάση επιχειρήματα όπως εκείνα που βρίσκονται στο βιβλίο «Βρίσκεται ο Άνθρωπος Εδώ με Εξέλιξι ή με Δημιουργία;» (στην Αγγλική) το οποίο εξετάζει τις διδασκαλίες, τις θεωρίες και τις δηλώσεις ατόμων που δεν δέχονται τη μαρτυρία της Γραφής και τονίζει τις ανυπέρβλητες δυσκολίες που παρουσιάζει η εξέλιξις σ’ αυτούς που την πιστεύουν στο να εξηγήση την ύπαρξι της ύλης, της ζωής, και άλλα.

Υπάρχει και μια άλλη έννοια σύμφωνα με την οποία δεν πρέπει ένας Χριστιανός ν’ απαντήση σύμφωνα με την αφροσύνη του ανοήτου. Πρέπει ν’ αποφύγη κενές και μεγαλόστομες φράσεις. Πρέπει να ομιλή, «ουχί με διδακτούς λόγους ανθρωπίνης σοφίας, αλλά με διδακτούς του πνεύματος του αγίου, συγκρίνοντας τα πνευματικά προς τα πνευματικά.» Επομένως, όταν ένας Χριστιανός βρίσκεται μπροστά σε ανθρώπους οι οποίοι κατέχουν την σοφία του κόσμου δεν πρέπει να είναι φοβισμένος ή διστακτικός, διότι οι άνθρωποι οι οποίοι βασίζονται σ’ αυτή τη σοφία είναι ανόητοι και μωροί στα όμματα του Θεού. Δεν πρέπει να προσπαθή να υιοθετήση τους δικούς των τρόπους ομιλίας, ούτε τη γλώσσα των, μολονότι μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να φαίνεται πολύ εκλεπτισμένος και πολυμαθής. Οφείλει να χρησιμοποιή τους πνευματικούς λόγους της Γραφής, τις απλές, σαφείς αλήθειες, και να εμπιστεύεται στον Θεό ν’ ανοίξη τις καρδιές εκείνων οι οποίοι είναι πιθανόν να προσέξουν και να αισθανθούν μια ώθησι απ’ αυτά τα λόγια της πραγματικής σοφίας. Ο Παύλος ακολουθούσε αυτή την πορεία όταν βρισκόταν μπροστά σε τέτοιους κατά κόσμον σοφούς στην πόλι της Κορίνθου.—1 Κορ. 2:1-5, 13.

Η Εβραϊκή λέξις κεσίλ, που χρησιμοποιείται για τον «άφρονα» στα εδάφια Παροιμίαι 26:4, 5 περιέχει επίσης την έννοια της ανευλαβείας, ασεβείας ή αυθαδείας (από θρησκευτική άποψι). Ο όρος αυτός δεν αναφέρεται κατ’ ανάγκην σ’ ένα αμαθή άνθρωπο, αλλά μάλλον σε ηθική μωρία, σε έλλειψι κατανοήσεως και σοφίας. Αυτός θα αποτύχη να χρησιμοποιήση τις διανοητικές του ικανότητες με κατάλληλο τρόπο, ιδιαίτερα σε ζητήματα που σχετίζονται με πνευματικά πράγματα.—Παράβαλε Ψαλμός 14:1.

Οι άνθρωποι που βασίζονται στη σοφία αυτού του κόσμου δεν είναι πνευματικοί, αλλά είναι σαρκικοί στις απόψεις των. Η Γραφή λέγει σαφώς ότι είναι μωροί. Όχι ότι είναι αμαθείς· κάνουν τον πολύξερο. Αλλ’ αυτά που κάνουν τους θέτουν σε πορεία συγκρούσεως με τον Θεό.—1 Κορ. 2:14.

● Μήπως η διαγωγή της συζύγου ενός ανδρός επηρεάζει το αν αυτός είναι κατάλληλος για σύστασι ως πρεσβύτερος ή διακονικός υπηρέτης;

Η σύζυγος αποτελεί μέρος της οικογενείας ενός ανδρός και η διαγωγή της αντανακλά ευμενώς ή δυσμενώς επάνω σ’ αυτόν. Αλλά σε πολλές χώρες η σύζυγος απολαμβάνει μια ωρισμένη νομική κατάστασι η οποία συχνά περιορίζει εκείνα τα οποία ο σύζυγος μπορεί να κάμη για να ελέγχη τη διαγωγή της, ιδιαίτερα αν εκείνη δεν είναι στην πίστι. Σύμφωνα με τον νόμο, συνήθως αυτός έχει ολιγώτερη εξουσία απέναντι στη σύζυγό του παρά απέναντι στα τέκνα του. Επομένως, εφόσον αυτός ο άνθρωπος ελέγχει τη διαγωγή της συζύγου του ως το σημείο που το επιτρέπει ο νόμος, δεν μπορεί να θεωρηθή ακατάλληλος, εφόσον ανταποκρίνεται σ’ όλες τις άλλες Γραφικές απαιτήσεις. Φυσικά, αυτός ο ίδιος δεν πρέπει να είναι ένοχος του ότι συντελεί στη δύστροπη διαγωγή της συζύγου του. Το σπουδαίο ζήτημα είναι ότι αυτός ο άνθρωπος πράγματι ‘κυβερνά καλώς τον εαυτού οίκον.’—1 Τιμ. 3:4.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Γιατί το εδάφιο Πράξεις 9:7 δείχνει ότι οι συνταξιδιώται του Σαούλ άκουσαν μια φωνή, ενώ το εδάφιο Πράξεις 22:9, αναφέροντας το ίδιο επεισόδιο λέγει ότι δεν την άκουσαν;—Αργεντινή.

Ύστερ’ από την ανάστασι και την ανάληψί του στον ουρανό, ο Ιησούς Χριστός εμφανίσθηκε στον από την Ταρσό Σαούλ (αργότερα απόστολο Παύλο) και μίλησε σ’ αυτόν καθαρά. Αλλά «οι . . . άνδρες οι συνοδεύοντες αυτόν [τον Παύλο], ίσταντο άφωνοι, ακούοντες μεν την φωνήν, μηδένα όμως βλέποντες.» (Πράξ. 9:7) Παραθέτοντας τον Παύλο στο πρώτο πρόσωπο σχετικά με το ίδιο γεγονός, το εδάφιο Πράξεις 22:9 λέγει: «Οι όντες δε μετ’ εμού το μεν φως είδον, και κατεφοβήθησαν· την φωνήν όμως του λαλούντος προς εμέ δεν ήκουσαν.»

Μια εξέτασις της σημασίας της λέξεως ακούω βοηθεί στη λύσι αυτής της φαινομενικής ασυμφωνίας. Μπορεί να σημαίνη το άκουσμα ενός πράγματος χωρίς κατανόησι του τι ελέχθη. Οι συνταξιδιώται του Παύλου είναι καταφανές ότι άκουσαν μια φωνή, αλλά επειδή ήταν υπόκωφη ή συγκεχυμένη, δεν κατάλαβαν το άγγελμα που μετεδίδετο στον Παύλο.

Ότι οι σύντροφοι του Παύλου δεν κατάλαβαν τι λεγόταν βεβαιώνεται επίσης από τον τρόπο που η λέξις «φωνή» χρησιμοποιείται σε συσχετισμό με το ρήμα «ακούω» στα εδάφια Πράξεις 9:7 και 22:9. Το «Ερμηνευτικό Λεξικό των Λέξεων της Καινής Διαθήκης» του Βάιν παρατηρεί τα εξής: «Στο εδάφιο Πράξεις 9:7, ‘ακούοντες με της φωνής, [κείμενον], το ουσιαστικό ‘φωνής’ είναι στη γενική πτώσι, ενώ στο εδάφιο 22:9, ‘την δε φωνήν ουκ ήκουσαν’ [κείμενον], η σύνταξις είναι στην αιτιατική. Αυτό απομακρύνει κάθε ιδέα αντιφάσεως. Το πρώτο εδάφιο δείχνει ότι άκουσαν έναν ήχο, το τελευταίο δείχνει τη σημασία ή το άγγελμα της φωνής (αυτό δεν άκουσαν).»

Η απόδοσις πολλών συγχρόνων μεταφράσεων της Γραφής δείχνουν επίσης αυτή τη διαφορά. Η «Νέα Στερεότυπη Αμερικανική Βίβλος» αποδίδει τα εδάφια αυτά ως εξής: «Οι άνθρωποι που συνταξίδευαν μ’ αυτόν έμειναν άφωνοι, ακούοντας την φωνήν, αλλά μη βλέποντας κανένα.» «Εκείνοι οι οποίοι ήσαν μαζί του είδον το φως βέβαια, αλλά δεν κατενόησαν [περιθώριο: ‘Η, δεν ήκουσαν (με κατανόησι)] τη φωνή εκείνου ο οποίος μιλούσε σ’ εμένα.» Η Γερμανική μετάφρασις του Λεάντερ βαν Ες λέγει: «Διότι πράγματι άκουσαν τον ήχο, αλλά δεν είδαν κανένα.» «Αλλά την φωνήν εκείνου ο οποίος μιλούσε σ’ εμένα δεν κατενόησαν.» Ο Ρίτσαρντ Φράνσις Γουέιμάουθ χρησιμοποιεί λέξεις οι οποίες δείχνουν ότι οι άνδρες άκουσαν τη φωνή αλλά δεν άκουσαν τις «λέξεις Εκείνου» ο οποίος μιλούσε στον Παύλο. Ομοίως, η Μετάφρασις Νέου Κόσμου λέγει ότι οι άνδρες άκουσαν «τον ήχον μιας φωνής,» αλλά δεν «άκουσαν [«άκουσαν με κατανόησι,» περιθώριο] τη φωνή εκείνου ο οποίος μιλούσε» στον Παύλο.—Πράξ. 9:7· 22:9.

Με Ακολούθησαν Χάρις και Έλεος

Αφήγησις υπό Ζανέτ ΜακΝτόναλντ

ΜΙΑ ανοιξιάτικη μέρα του 1911 η μητέρα μου και εγώ εργαζόμασταν στην κουζίνα του σπιτιού μας στη Μπελβίλ του Οντάριο του Καναδά. Ένα χτύπημα ακούστηκε στην πόρτα. Η μητέρα άνοιξε. Εκεί στεκόταν ένας ηλικιωμένος κύριος ο οποίος της έκαμε την εξής περίεργη ερώτησι: «Κυρία, πιστεύετε στα σχίσματά;»

Με λίγη έκπληξι η μητέρα ρώτησε: «Εννοείτε τις εκκλησίες;»

Εκείνος απήντησε: «Μάλιστα. Ομιλώ για τις διαιρέσεις που υπάρχουν στις Χριστιανικές εκκλησίες. Πιστεύετε ότι ο Χριστός είναι διηρημένος;»

«Παρακαλώ περάστε μέσα. Αυτό είναι κάτι που μ’ ενδιαφέρει,» απήντησε η μαμά. Τον βλέπω ακόμη να κάθεται στο τραπέζι της κουζίνας, να έχη μπροστά του τη Γραφή και βιβλία, και να συζητά με ειλικρίνεια τις Γραφές μαζί της. Όταν έφυγε ο επισκέπτης, η μητέρα είχε πάρει απ’ αυτόν ένα βοήθημα μελέτης της Γραφής Το Θείον Σχέδιον των Αιώνων σε σχήμα περιοδικού.

ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

Την εποχή εκείνη ήμουν ηλικίας ένδεκα ετών. Είχα παρακολουθήσει προσεκτικά τη συζήτησι. Πολύ λίγο αντιλαμβανόμουν ότι αυτό ήταν ο πρώτος κρίκος μιας αλυσίδας γεγονότων που επρόκειτο να διαμορφώσουν την πορεία της ζωής μου τα επόμενα εξήντα χρόνια. Ήταν μια πολύ σημαντική η ημέρα εκείνη: ήταν η ημέρα που η χάρις του Ιεχωβά μπήκε στο σπίτι μας.

Οι γονείς μου ήσαν Αγγλικανοί. Η μητέρα μου ήταν φλογερή αναγνώστρια της Γραφής. Είχαμε διδαχθή να ευλαβούμεθα τον Θεό. Ο πατέρας μου επίσης προσπαθούσε να κυβερνάται από δίκαιες αρχές. Η μητέρα δεν ήταν ικανοποιημένη με την Αγγλικανική εκκλησία την ενοχλούσαν μερικές διδασκαλίες και πράξεις, όπως ο πύρινος άδης και η μεροληψία που έδειχναν απέναντι στα εύπορα μέλη της εκκλησίας. Στην έρευνά της για την αλήθεια του Θεού, παρακολουθούσε κάθε εκκλησία στην Μπελβίλ, αλλ’ αυτό μόνο απογοήτευσι της έφερνε.

Όταν πήρε το έντυπο Το Θείον Σχέδιον των Αιώνων, η μητέρα το διάβασε μ’ ενθουσιασμό, επαληθεύοντας προσεκτικά κάθε σημείο από τη Γραφή της. Σε λίγες μέρες μας είπε: «Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτό είναι εκείνο που ζητούσα και για το οποίο προσευχόμουν. Ο Θεός απήντησε στις προσευχές μου.»

Σε λίγες εβδομάδες οι Διεθνείς Σπουδασταί της Γραφής, όπως ωνομάζονταν τότε οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, είχαν τις πρώτες συναθροίσεις τους στην Μπελβίλ. Η μητέρα πήρε εμάς τα τρία παιδιά και στις τρεις ομιλίες. Μου είχε κάνει εντύπωσι καθώς ο ομιλητής καθιστούσε σαφείς τις ευλογίες της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού. Μολονότι ήμουν μικρή, έβαλα αυτές τις αλήθειες στην καρδιά μου.

Από τότε, άρχισαν να λαμβάνουν χώρα τακτικές συναθροίσεις δυο φορές την εβδομάδα. Τις διηύθυνε ο Τζόσεφ Φράπυ, ένας διδάσκαλος σχολείου που ζούσε στο Σταίρλινγκ, δεκαέξη μίλια μακρυά. Το καλοκαίρι ερχόταν με τη σύζυγό του σ’ ένα αμαξάκι που το έσερνε το ωραίο μαύρο άλογό του· το χειμώνα κουκουλωμένοι σε ζεστές γούνες, γλυστρούσαν επάνω στο αφράτο χιόνι μ’ ένα ελαφρό έλκυθρο. Τα κουδουνάκια του ελκύθρου ηχούσαν καθαρά μέσα στον παγερό αέρα για ν’ αναγγείλλουν την άφιξί του. Ήταν πολύ χαρούμενος που είχε έλθει· τίποτε δεν μπορούσε να τον εμποδίση!

ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΨΕΥΔΗ ΕΝΟΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥ

Στην αρχή ο πατέρας μου εναντιώθηκε σ’ αυτές τις Γραφικές αλήθειες με πολλή σφοδρότητα. Ήταν συνήθως ένας αγαθός άνθρωπος, αλλά ο Αγγλικανός κληρικός του τον είχε επηρεάσει για να πιστέψη κακώς ότι ο Κ.Τ. Ρώσσελ, πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, χρησιμοποιούσε τη θρησκεία για να πλουτίση. Ο πατέρας μου είχε κάψει το βιβλίο της μητέρας. Η μητέρα συνέχιζε ακλόνητη. Αν συνέβαινε κάτι στα έντυπα της, έπαιρνε άλλα.

Η πικρία του πατέρα ήταν τόσο έντονη ώστε το 1917 αρρώστησε βαριά. Οργανικώς δεν είχε τίποτε, αλλά ο θυμός του ιδιαίτερα τις ώρες του φαγητού, είχε δηλητηριάσει το σώμα του. Έχανε συνεχώς βάρος.

Ακριβώς την εποχή εκείνη λίγο ύστερ’ από τον θάνατο του Κ.Τ. Ρώσσελ, η τοπική εφημερίδα ανέφερε ότι η προσωπική του περιουσία ανήρχετο σε $200 και μόνο. Ο πατέρας είχε επί τέλους αντιληφθή ότι η πραγματική καταστροφή της οικογενειακής ζωής του καθώς και της υγείας του προήρχοντο από το ότι είχε δεχθή το ψεύδος που του είπε ο Αγγλικανός κληρικός.

Με την εισήγησι του γιατρού ο πατέρας και η μητέρα έφυγαν για ένα εξοχικό σπίτι για ν’ ανακτήση την υγεία του. Όσο ήταν εκεί η μητέρα του διάβαζε μεγαλοφώνως από τις εκδόσεις της Εταιρίας Σκοπιά. Ανεγνώρισε ότι οι Σπουδασταί της Γραφής εδίδασκαν την αλήθεια του Θεού. Έπαυσε πια να εναντιώνεται· ανέλαβε τις δυνάμεις του· και επανήλθε η ευτυχία. Τι αλλαγή ήταν να έχωμε συναθροίσεις στο σπίτι: η χάρις του Ιεχωβά ήταν έκδηλη και πάλι!

ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΚΑΙ ΕΥΡΥΤΕΡΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ

Τον Αύγουστο του 1916, παρευρέθηκα στη συνέλευσι της Εταιρίας Σκοπιά στο Νιαγάρα Φωλλς, της Νέας Υόρκης. Εκεί συμβόλισα την αφιέρωσί μου στον Ιεχωβά με τον εν ύδατι βάπτισμα. Την ομιλία του βαπτίσματος είχε δώσει ο Κ.Τ. Ρώσσελ. Μίλησε στον καθένα απ’ εκείνους που επρόκειτο να βαπτισθούν προσωπικά και ήταν πολύ ενθαρρυντικός.

Ύστερ’ από λίγους μήνες μου παρουσιάσθηκε ένα μεγάλο προνόμιο, «το Έργο Βοηθητικού Σκαπανέως» που απαιτούσε να διαθέτη κανείς το ελάχιστο εξήντα ώρες το μήνα στο έργο κηρύγματος του Λόγου του Θεού σε άλλους. Εγγράφηκα κι’ εγώ, και το 1916 καθώς και στις αρχές του 1917 το έργο μου ήταν κυρίως στη Μπελβίλ.

Το 1917 ετέθη σε κυκλοφορία το βιβλίο Το Τετελεσμένο Μυστήριο. Αφού κάλυψε την πόλι της Μπελβίλ μ’ αυτό το βιβλίο ταξίδευσα με το τραίνο στις γειτονικές πόλεις για να διαθέσω το Τετελεσμένο Μυστήριο.

Καθώς εργαζόμουν μ’ αυτή την προσφορά στο Πίκτον, συνήντησα ένα κύριο ο οποίος είπε: «Εγώ είμαι κληρικός. Έχω κηρύξει εναντίον σας προηγουμένως και θα το κάμω και πάλι.» Μολονότι ήμουν μόνο δεκαεπτά ετών ηλικίας την εποχή εκείνη, φοβόμουν τον Ιεχωβά και με βαθύ ενδιαφέρον απήντησα: «Εγώ, κύριε, θα φοβόμουν να το κάνω αυτό, διότι ο Ιεχωβά θα μ’ έπληττε με θάνατο.» Πριν περάση πολύς καιρός συνήντησα μια κυρία από τους ενορίτας αυτού του κληρικού. Μου είπε ότι είχε εγκαταλείψει την εκκλησία στη διάρκεια ενός κηρύγματος που ωμιλούσε εναντίον των σπουδαστών της Γραφής, διότι «δεν μου άρεσαν αυτά που έλεγε.» Έτσι απέφυγε ένα σοβαρό επεισόδιο. Αυτός ο κληρικός καθώς επετίθετο εναντίον του λαού του Ιεχωβά από τον άμβνα πέθανε. Οι εφημερίδες ανήγγειλαν ότι ο θάνατος του προήλθε από καρδιακή προσβολή.

Με γοργή κυκλοφορία δίναμε στο βιβλίο το Τετελεσμένο Μυστήριο. Τότε ήλθε το πλήγμα: Στις 12 Φεβρουαρίου 1918, ο Καναδάς απηγόρευσε το βιβλίο Το τετελεσμένο Μυστήριο. Ο τύπος ανήγγειλε: «Η κατοχή οποιουδήποτε απηγορευμένου βιβλίου εκθέτει τον κάτοχο σε πρόστιμο όχι ανώτερο των $5.000 καθώς και πενταετή φυλάκισι.»

Μόλις το ακούσαμε αυτό μεταφέραμε όλη την ποσότητα των βιβλίων που είχαμε στο κοτέτσι. Βάλαμε εφημερίδες ανάμεσα στα τοιχώματα για να παραμείνουν τα βιβλία καθαρά, τα περιτυλίξαμε και τα κρεμάσαμε στα τοιχώματα. Την επομένη ήλθε ο αστυνομικός και ρώτησε τον πατέρα μου αν υπήρχαν αντίτυπα αυτού του βιβλίου στο σπίτι, στο οποίο ερώτημα απήντησε «Όχι.» Η προμήθεια των βιβλίων που ήταν στον ορνιθώνα παρέμεινε άθικτη ωσότου καταργήθηκε η απαγόρευσις το 1920, οπότε όλα απεκατεστάθησαν και διετέθησαν.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΟ ΚΕΜΠΕΚ

Το 1924 μ’ εκάλεσαν ν’ αναλάβω έργο κηρύγματος στην επαρχία του Κεμπέκ. Εργάσθηκα πρώτα στο Μόντρεαλ, όπου τον καιρό εκείνο υπήρχε μόνο μια μικρή εκκλησία. Στο Κεμπέκ υπήρχαν μεγαλύτερες χαρές αλλά και μεγαλύτερος διωγμός. Ένα από τα πρώτα καθήκοντα που μας ανέθεσαν ήταν η διανομή της αποφάσεως που είχε ψηφισθή στη συνέλευσι του Κολόμπους Οχάιο το 1924. Η απόφασις ήταν σε μορφή φυλλαδίων που έφερε τον τίτλο «Οι Εκκλησιαστικοί Καταγγελλόμενοι,» και εξέθετε τη θανατηφόρο ιδιότητα της ψευδούς θρησκείας.

Σύμφωνα με το δρομολόγιο που είχε καταρτίσει η Εταιρία, πήγαμε σε πολλές πόλεις όπως το Γκράνμπυ, Μαγκόγκ, Ασβέστος και άλλες στους Ανατολικούς Δήμους. Για ν’ αποφύγωμε την εναντίωσι, αρχίζαμε τη διάθεσι του φυλλαδίου από θύρα σε θύρα στις τρεις το πρωί και ως τις επτά η οκτώ, οπότε η πόλις ήταν σε δράσι το έργο μας είχε συμπληρωθή. Πολλές φορές μας είχε συλλάβει η αστυνομία, προσπαθώντας να μας φοβίσουν ότι θα μας διώξουν από την πόλι. Παράδειγμα ήταν στην πόλι Μαγκόγκ όπου η αστυνομία μας ωδήγησε στο δικαστήριο. Δεν υπήρχε καμμιά κατηγορία, αλλά έπρεπε να πληρώσωμε $15 για να φύγωμε. Είπαμε ότι δεν έχομε $15 και εμείωσαν το ποσόν σε $10. Είπαμε ότι δεν είχαμε ούτε $10 και έτσι εμείωσαν το ποσόν σε $5. Είπαμε πάλι ότι δεν διαθέταμε $5, κι’ έτσι μας άφησαν να φύγωμε.

Στο Κότικουκ, αντιμετωπίσαμε μια σοβαρή στενοχώρια τον Μάιο του 1925. Ένας όχλος με τον επί κεφαλής ιππότη του τάγματος των ιπποτών του Κολόμβου μας περιεκύκλωσε και προσπάθησε να μας βάλη διά της βίας σ’ ένα φορτηγό αυτοκίνητο. Τρέξαμε στο σιδηροδρομικό σταθμό και πήγαμε για προστασία στην αίθουσα αναμονής. Ο σταθμάρχης είδε να πλησιάζη ο όχλος και έκλεισε και τις δυο πόρτες. Άρχισαν να στριφογυρίζουν κουνώτας την πυγμή τους και χτυπώντας το παράθυρο. Σε λίγο ο αρχηγός του όχλου επέστρεψε με την αστυνομία.

Μας συνέλαβαν και μας ωδήγησαν στο Δημαρχείο, όπου συνεστήθη αμέσως ένα δικαστήριο. Μας κατηγορούσαν για «δημοσίευσι βλασφήμου συκοφαντίας,» λόγω της επικρίσεως του κλήρου. Ο μόνος μάρτυς που είχε κληθή ήταν ο τοπικός Καθολικός ιερεύς. Μας πήγαν στο Σέρμπρουκ και μας έκλεισαν όλη τη νύχτα σε μια ακάθαρτη, γεμάτη ζωύφια φυλακή, όπου με είχαν δαγκώσει τόσο άσχημα ώστε χρειάσθηκα πολλών εβδομάδων θεραπεία.

Η δίκη έγινε στις 10 Σεπτεμβρίου ενώπιον του Δικαστού Λεμέι, ο οποίος απεφάσισε ν’ ακολουθήση το νόμο. Είπε: «Δεν υπάρχει βλάσφημη συκοφαντία και απαλλάσω τους κατηγορουμένους από την κατηγορία.»

ΠΡΟΣ ΒΟΡΡΑΝ

Το 1926 άρχισα να υπηρετώ στην περιοχή των ορυχείων στο Βόρειο Οντάριο και στο Κεμπέκ. Οι δρόμοι ήσαν κακοί, αλλά ήταν ένας ενδιαφέρον τόπος για το κήρυγμα του Λόγου του Θεού! Επισκεφθήκαμε κατασκηνώσεις ορυχείων, λαϊκές κατοικίες, οπουδήποτε υπήρχαν άνθρωποι. Το έλεος του Ιεχωβά ήταν τόσο ώστε ψάλλαμε καθώς ταξιδεύαμε μεταξύ δύο επισκέψεων!

Ένα μεγάλο μέρος του ταξιδιού ήταν με το τραίνο. Όταν φεύγαμε από μια πόλι, συνήθως ο ιερεύς έπαιρνε τη διεύθυνσι του προορισμού μας από τον πράκτορα των εισιτηρίων. Κατόπιν τηλεφωνούσε στον ιερέα του τόπου προορισμού μας για να προειδοποιήση τους ενορίτας του. Αν φθάναμε πριν από την προειδοποίησι, ήταν πιθανόν ότι θα βρίσκαμε ενδιαφέρον· αν φθάναμε αργότερα, θα υπήρχε ανοιχτή εχθρότης.

Ύστερ’ από πολλές μέρες που κάναμε επισκέψεις σε πόλεις που όλες ήσαν προειδοποιημένες, η σύντροφός μου κι’ εγώ επισκεφθήκαμε ένα ξενοδοχείο στο Λάρντερ Λέικ, χωρίς να έχωμε καθόλου χρήματα. Αλλ’ αφού προσφέραμε τις εκδόσεις σ’ ένα κύριο που ήταν στο ξενοδοχείο, αυτός τις πήρε και έκαμε μια εισφορά $10. Οι καρδιές μας πλημμύρισαν από ευγνωμοσύνη για τον τρόπο με τον οποίο η χάρις του Ιεχωβά μάς ακολουθούσε. Πήγαμε στην επομένη πόλι, Ρουίν του Κεμπέκ, όπου μέσα σε δυο εβδομάδες διαθέσαμε πάνω από 1.500 τεμάχια εντύπων. Ήταν πραγματικά ένας καιρός χαράς!

Κατόπιν φθάσαμε στην πόλι Αμός. Εδώ οι άνθρωποι είχαν προειδοποιηθή από τον ιερέα να μη έχουν καμμιά επαφή μαζί μας, αλλά αυτή τη φορά η προειδοποίησις αντιστράφηκε. Ήγειρε περισσότερο ενδιαφέρον, και μέσα σε μια περίπου ώρα όλα τα βιβλία μας είχαν τελειώσει, και έπρεπε να τρέξω πίσω στο δωμάτιό μας για να πάρω άλλα. Θυμούμαι ένα καταστηματάρχη ο οποίος ήθελε να φανή ανταγωνιστικός, αλλά ταυτοχρόνως επιθυμούσε πολύ να προμηθευθή τα βοηθήματα μελέτης της Γραφής. Υπήρχαν πελάτες στο κατάστημα, και γι’ αυτό είπε δυνατά: «ΟΧΙ, ΔΕΝ Μ’ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ.» Κατόπιν σε υπόκωφο τόνο είπε, «Φαίνονται ενδιαφέροντα αυτά. Βάλτε τα επάνω στον πάγγο.» Δυνατά πάλι είπε: «ΠΑΡΤΕ ΤΑ ΑΠΟ ΔΩ, ΔΕΝ ΤΑ ΘΕΛΩ ΕΔΩ.» Σε χαμηλή φωνή: «Θ’ αφήσω το δολλάριο επάνω στον πάγγο. Πάρτε το και πηγαίνετε.» Τέτοιες πείρες καθώς και πολλές απροσδόκητες ευγένειες έκαναν ένα άτομο να επιθυμή να βοηθήση αυτούς τους Γαλλικής καταγωγής Καναδούς που ήσαν εκ φύσεως ταπεινοί και φιλόξενοι.

ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΟΛΟΧΡΟΝΙΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ

Το 1928 συνήντησα στο Τίμμινς του Οντάριο τον Χάουαρντ ΜακΝτόναλντ, ένα ενθουσιώδη νέο ο οποίος υπηρετούσε στην εκεί εκκλησία. Νυμφευθήκαμε το έτος εκείνο και συνεχίσαμε το ολοχρόνιο έργο κηρύγματος μαζί. Ο πρώτος διορισμός μας ήταν να καλύψωμε την διακοσίων μιλίων έκτασι μεταξύ Σάντμπαρυ και Σωλτ Σαιντ Μαρί του Οντάριο, που περιλάμβανε τις δυο πόλεις. Η ζωή στις βόρειες επαρχίες του Καναδά ήταν σκληρή αλλά ενδιαφέρουσα. Οι μέρες μας ήσαν ευτυχισμένες. Κατασκηνώναμε συνήθως οπουδήποτε μας εύρισκε η νύχτα. Οι ανάγκες μας ήσαν λίγες, αλλά οι ευλογίες μας άφθονες! Κατασκηνώναμε συνήθως στο ύπαιθρο ως τα μέσα Νοεμβρίου, οπότε οι ψυχρές ημέρες απαιτούσαν να βρούμε πιο θερμό τόπο διαμονής. Τέσσερα ευτυχισμένα χρόνια περάσαμε σ’ αυτή την περιοχή.

Αφού εργασθήκαμε πέντε χρόνια στο Μόντρεαλ, επιστρέψαμε στο Σάντμπαρυ το 1937. Εδώ συναντήσαμε δυο Ιρλανδούς Καθολικούς ιερείς, οι οποίοι νόμιζαν ότι αντιπροσώπευαν το νόμο. Ενώ ο Χάουαρντ έπαιζε ένα δίσκο γραμμοφώνου μένα Γραφικό άγγελμα που φέρνει τα τίτλο «Στασιασμός» σε μια Ιταλίδα κυρία στο Κάνιστον, ο τοπικός ιερέας μπήκε απρόσκλητος στο σπίτι και έβγαλε το δίσκο από το γραμμόφωνο. Τον έρριψε πάνω στο τραπέζι και όταν είδε ότι δεν έσπασε, τον πήρε καθώς και δύο άλλους δίσκους που υπήρχαν και έφυγε.

Κατόπιν ο ιερεύς υπέβαλε κατηγορία για «βλάσφημη συκοφαντία,» και το αμάξι μας καθώς και τα έντυπα και τα υπάρχοντά μας κατεσχέθησαν. Στη δίκη ο ιερεύς ΜακΚαν είπε: «Μου έκαιε τον λαιμό [στριφογυρίζοντας τα δάκτυλα του κάτω από το κολλάρο για να δώση έμφασι] να βλέπω εκείνη την καλή Καθολική γυναίκα ν’ ακούη ένα δίσκο που συνηγορούσε για στασιασμό.» Ο δίσκος στην πραγματικότητα πραγματευόταν τη στασιαστική πορεία που είχαν λάβει ο Αδάμ και η Εύα στον κήπο της Εδέμ.

Το δικαστήριο μας απήλλαξε, αλλά την επομένη ημέρα ο Χάουαρντ υπέβαλε μήνυσι εναντίον του ιερέα για κλοπή ιδιοκτησίας. Ο ιερεύς κηρύχθηκε ένοχος και διετάχθη να πληρώση τους δίσκους, και καταδικάσθηκε με αναστολή ενός έτους. Η εκκλησία του που βρέθηκε σε δύσκολη θέσι τον έδιωξε από την περιοχή.

Ωστόσο όμως η εναντίωσις δεν είχε λήξει. Την επομένη Κυριακή ο Ιερεύς Ο’ Λήρυ του Σάντμπαρυ μίλησε στην εκκλησία του εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά και συμβούλευσε τους ενορίτας να «τους πετάξουν με τις κλωτσιές κάτω από τα σκαλιά ακόμη και αν επρόκειτο να τους σπάσουν τα κόκκαλα.» Είχαμε μάθει από πολλούς Καθολικούς ότι αυτό το μίσος είχε «διαιρέσει την εκκλησία τους σε δυο παρατάξεις.» Εκείνοι που είχαν δίκαιη καρδιά δεν ήσαν υπέρ της βίας. Και ο Ιερεύς Ο’ Λήρυ; Τον απομάκρυναν από τα καθήκοντά του και ένα άρθρο στην τοπική εφημερίδα έλεγε ότι εστάλη σ’ ένα υπερωκεάνιο ταξίδι λόγω κλονισμού των νεύρων.

ΑΛΛΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΙΣ

Το 1940 ο σύζυγός μου ήταν υπηρέτης ζώνης, ταξιδεύοντας σε διάφορες εκκλησίες Μαρτύρων για να τους ενθαρρύνη και να εποικοδομήση την πνευματικότητά τους. Κατόπιν στις 4 Ιουλίου του έτους εκείνου μια απαγόρευσις ετέθη στο έργο των Μαρτύρων σ’ όλο τον Καναδά από τον Ρωμαιοκαθολικό Υπουργό της Δικαιοσύνης στην Οττάβα. Μάθαμε ότι η αστυνομία ερευνούσε για έντυπά μας τα σχετικά με τη Γραφή για να τα καταστρέψη. Ένας Μάρτυς είπε στον Χάουαρντ: «Ένα μεγάλο φορτίο βιβλίων και Γραφών έχει μόλις φθάσει στο σιδηροδρομικό σταθμό. Το γραφείο μεταφορών είναι φιλικό. Αν μπορούμε να τα παραλάβωμε ως το μεσημέρι σήμερα, δεν θα υπάρχη ανάγκη να ειδοποιήσωμε την αστυνομία. Είναι κρυμμένα σε μια γωνία και σκεπασμένα μ’ ένα αδιάβροχο.»

Χωρίς να διστάσωμε ο Χάουαρντ κι’ εγώ πήγαμε μαζί του με το αυτοκίνητό μας για να παραλάβωμε τα έντυπα. Φορτώσαμε βιαστικά τα’ αυτοκίνητο ως το σημείο που έτριζε, και κατόπιν απομακρυνθήκαμε στην εξοχή. Τι θα γινόταν τώρα; Οι Μάρτυρες ήσαν όλοι γνωστοί, και επομένως ήταν πιθανόν ότι θα ερευνούσαν στα σπίτια τους. Αλλά ένα Μάρτυς είχε μια αδελφή που κατοικούσε σ’ ένα αγρόκτημα. Θα μπορούσαμε να εμπιστευθούμε τα έντυπα σε πρόσωπο που δεν ήταν αφιερωμένο στον Θεό, ιδιαίτερα εφόσον είχε ένα αλκοολικό σύζυγο;

Δεν είχαμε άλλη εκλογή: η κυρία ήταν φιλική και δέχθηκε ν’ αφήσωμε τα κιβώτια στο υπόγειό της, έτσι το αυτοκίνητο πήγε προς το κτήμα και τα κιβώτια μετεφέρθησαν εκεί. Οι γείτονες συνεπέραναν ότι ο αλκοολικός σύζυγος έκανε τις σημερινές προμήθειές του. Οι Γραφικές εκδόσεις παρέμειναν εκεί σε ασφάλεια ωσότου καταργήθηκε η απαγόρευσις και μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την διάδοσι του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΚΕΜΠΕΚ

Ύστερ’ από τη λήξι της απαγορεύσεως της μη αναγνωρισμένης Εταιρίας των μαρτύρων του Ιεχωβά τον Οκτώβριο του 1943, επιστρέψαμε στο Κεμπέκ. Σ’ αυτή την επαρχία στη διάρκεια των ετών 1944-1946 υπήρχαν σχεδόν κάθε μέρα συλλήψεις, οχλαγωγίες, διωγμοί και παρενοχλήσεις των Μαρτύρων. Ύστερ’ από την ανασκόπησι του πλήθους των αδικιών που είχαν διαπραχθή εναντίον του λαού του Ιεχωβά, η Εταιρία Σκοπιά εξέδωσε ένα φυλλάδιο με τον τίτλο «Το Πύρινο Μίσος του Κεμπέκ για τον Θεό και το Χριστό και την Ελευθερία Είναι Όνειδος για Όλον τον Καναδά.» Το φυλλάδιο ξεσκέπαζε την κυβέρνησι του Κεμπέκ και τους ιερατικούς αυθέντας της. Ο Μωρίς Ντουπλεσίς, Πρωθυπουργός του Κεμπέκ, καλούσε τον λαό σε «πόλεμο χωρίς έλεος εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά.»

Τα φυλλάδια διενέμοντο μέρα και νύκτα. Διατρέξαμε όλη την ύπαιθρο πάνω από τα κρύα χειμωνιάτικα χιόνια, με την αστυνομία συχνά να μας παρακολουθή. Στο μέσον της νύχτας ένα αυτοκίνητο φορτωμένο Μάρτυρες έφθανε στο χωριό με μια προμήθεια από φυλλάδια. Ο καθένας από μας έτρεχε στα δωρισμένα από πριν σπίτια, για να παραδώσωμε τα φυλλάδια, να επιστρέψωμε στο αυτοκίνητο και να φύγωμε! Όταν η αστυνομία έκανε έρευνα σ’ εκείνο το χωριό εμείς ήμασταν στο άλλο.

Η απογοητευμένη αστυνομία εισέβαλε τότε στην Αίθουσα Βασιλείας του Σέρμπρουκ και πήρε ότι μπορούσαν να σηκώσουν τα χέρια τους. Εννέα από μας κατηγορήθηκαν για στασιαστική δυσφήμησι. Όταν μας απέλυσαν με εγγύησι, προμηθευθήκαμε άλλα φυλλάδια και επιστρέψαμε αμέσως στο έργο. Δεν υπήρχε ανάπαυλα.

Κατόπιν η Εταιρία εξέδωσε το δεύτερο φυλλάδιο, «Κεμπέκ, Έχασες τον Λαό Σου!» Αυτή ήταν μια λογικευμένη απάντησις στην αντίδρασι της κυβερνήσεως για το φυλλάδιο με το «Πύρινο Μίσος.» Και το δεύτερο φυλλάδιο διετέθη όπως το πρώτο: Γοργή νυκτερινή δραστηριότης· περισσότερα παιχνίδια γάτας και ποντικιού με την αστυνομία. Ήσαν συγκινητικές οι ημέρες εκείνες!

Οι δίκες για στασιαστική δυσφήμησι συνεχίσθηκαν ως το 1950. κατόπιν το Ανώτατο Δικαστήριο απεφάνθη ότι το φυλλάδιο Πύρινο Μίσος δεν ήταν στασιαστικό. Οι κατηγορίες για στασιαστική δυσφήμησι περιλαμβανομένων και των κατηγοριών εναντίον μας, έπρεπε να ακυρωθούν.

Το 1951 ο Χάουαρντ κι’ εγώ επιστρέψαμε στο Νιου Μπράνσβικ, όπου υπηρέτησα τα περισσότερα από τα τελευταία είκοσι χρόνια Ο πιστός σύντροφός μου Χάουαρντ πέθανε το 1967, αφού υπηρετήσαμε μαζί στην ολοχρόνια υπηρεσία κηρύγματος τριάντα οκτώ χρόνια. Ήταν πάντοτε σταθερός, χαρούμενος και ποτέ δεν του έλειπε το θάρρος όταν αντιμετώπιζε προβλήματα.

Η απώλεια ήταν πολύ σκληρή για μένα. Αλλά οι Χριστιανοί αδελφοί μου ήσαν πολύ ευγενικοί και βοηθητικοί και συνέχισα να είμαι δραστηρία στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Αυτό ήταν μια ευλογία. Ο Ιεχωβά παρηγόρησε την καρδιά μου.

Τα μαλλιά μου έχουν ασπρίσει τώρα και στα εβδομήντα ένα μου χρόνια τα βήματά μου έχουν βαρύνει κάπως. Αλλά τι ευτυχισμένη και ανταποδοτική ζωή πέρασα! Ο Ιεχωβά έχει στεφανώσει τη ζωή μου με έλεος, εφόσον σπλαχνικά μου επέτρεψε να συνεχίσω το έργο που είχα αγαπήσει. Ποτέ ούτε για μια στιγμή δεν λυπήθηκα για τη σοφή πορεία που ακολούθησα στα πρώτα παιδικά μου χρόνια. Μ’ εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά, αναφωνώ μαζί με τον Δαβίδ την ευγνώμονα έκφρασι: «Βεβαίως χάρις και έλεος θέλουσι με ακολουθεί πάσας τας ημέρας της ζωής μου.»—Ψαλμ. 23:6.

Απάντησις σε Προσευχή

◆ Ένας διάκονος στη Χιλή καθώς συμμετείχε στην από οικία σε οικία διακονία επισκέφθηκε μια μεγάλη ωραία κατοικία και συστήθηκε ως ένας μάρτυς του Ιεχωβά. Η οικοδέσποινα ύψωσε τα χέρια της και με πραγματική θέρμη είπε, «Σ’ ευχαριστώ Ιεχωβά.»

Ο Μάρτυς αισθάνθηκε έκπληξι μ’ αυτό. Η οικοδέσποινα άρπαξε τα χέρια του διακόνου και του εξήγησε ότι από ένα χρόνο και πλέον προσευχόταν να έλθη στο σπίτι της ένας μάρτυς του Ιεχωβά. «Χθες τη νύχτα,» είπε, «παρεκάλεσα ειλικρινά τον Ιεχωβά να στείλη έναν από το λαό του να με επισκεφθή. Όταν σας είδα να έρχεσθε στην πόρτα μου ακριβώς τώρα, προσευχήθηκα να είσθε ένας μάρτυς του Ιεχωβά.» Αυτή η γυναίκα έχει μια κατά σάρκα αδελφή η οποία της έστειλε ένα αντίτυπο του βιβλίου μελέτης της Γραφής «Η Αλήθεια Που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή,» και της είπε να φροντίση ώστε ο πρώτος Μάρτυς που θα την επισκεφθή ν’ αρχίση μια τακτική Γραφική μελέτη μαζί της. Έγιναν αμέσως διευθετήσεις για μια μελέτη.

Πόσο ευχάριστο πρέπει να είναι για τον Θεό το να εκφράζουν άτομα από την καρδιά τους μια επιθυμία να γνωρίσουν την αλήθεια του Λόγου του! Όταν τέτοιοι άνθρωποι υποβάλλουν αίτησι για βοήθεια, Εκείνος την παρέχει.

Μήπως Αισθάνεσθε Πλήξι;

Βοηθητικά γεγονότα που νεαρά άτομα επιθυμούν να γνωρίζουν

Η ΠΛΗΞΙΣ είναι ένα κοινό πρόβλημα μεταξύ των νεαρών ατόμων. Όχι ότι τα πιο ηλικιωμένα άτομα δεν οφείλουν επίσης να την καταπολεμήσουν. Αλλά τα νεαρά άτομα συχνά εκφράζονται ότι βρίσκουν τη ζωή στο σπίτι—ή ακόμη και τη ζωή γενικά—ανιαρή, χωρίς ενδιαφέρον. Γιατί; Τι μπορεί να γίνη γι’ αυτό;

Είναι αλήθεια ότι το παρόν σύστημα πραγμάτων στη γη έχει αφαιρέσει από την ζωή ένα μεγάλο μέρος από την ποικιλία και το θέλγητρό της, ιδιαίτερα στις μεγαλουπόλεις. Ωστόσο, ανάμεσα σ’ αυτή την ίδια κατάστασι πραγμάτων, υπάρχουν πάντοτε μερικοί που κατορθώνουν ν’ απολαμβάνουν τη ζωή, ενώ άλλοι πλήττουν. Αυτό δείχνει ότι η πλήξις σε μεγάλο βαθμό είναι ζήτημα στάσεως.

Πάρτε τη ζωή του σπιτιού, παραδείγματος χάριν. Κάθε οικογένεια έχει μια προσωπικότητα. Όπως ένα άτομο δεν μπορεί ν’ αποτελέση μία οικογένεια, έτσι, επίσης, η προσωπικότης μιας οικογενείας δεν αποτελείται από ένα άτομο αλλά από τη συνεργασία κάθε μέλους που θα προσφέρη κάτι στη σύνθετη προσωπικότητα της οικογενείας. Πώς είναι η δική σας οικογένεια; Είναι το σπίτι σας ένας θερμός και χαρούμενος τόπος; Απολαμβάνετε ο ένας τον άλλον, έχετε ενδιαφέρουσες συζητήσεις στη διάρκεια των γευμάτων, βρίσκετε ευχαρίστησι στο να κάνετε κάτι μαζί καθώς και να κάνετε κάτι ο ένας για τον άλλον; Ή ο καθένας ακολουθεί τον δικό του χωριστό δρόμο, με πολύ λίγο ενδιαφέρον για τους άλλους; Ποιο από τα διο θα προτιμούσατε να συμβαίνη;

Είναι εύκολο να κατηγορούμε τους άλλους όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως θα θέλαμε. Αλλά προτού παραπονεθούμε, γιατί να μη κάνωμε το ερώτημα: «Τι προσφέρω εγώ στην οικογενειακή προσωπικότητα και στο πνεύμα της; Πόση προσπάθεια καταβάλλω εγώ για να βελτιωθούν τα πράγματα;» Όταν ένα πλοίο αγωνίζεται μέσα σε θυελλώδεις θάλασσες, δεν βοηθεί πολύ το να κάθεται ένας ναύτης σε μια γωνία και να παραπονήται. Είναι ανάγκη να βρίσκωνται όλα τα χέρια στο κατάστρωμα και ο καθένας, ή η καθεμιά να προσφέρη το χέρι του για να βοηθήσουν να συνεχίση το πλοίο ανάμεσα στις τρικυμιώδεις θάλασσες για να φθάση στον επιθυμητό σκοπό.

Συχνά άτομα που πλήττουν αποτυγχάνουν απλώς να δουν την αξία των πραγμάτων που τους έχουν δοθή να κάμουν. Αναλύστε τα σχολικά καθήκοντά σας και το έργο που σας έχει ανατεθή στο σπίτι. Φροντίστε να δήτε για τι είναι σπουδαία με το να προσπαθήτε να διακρίνετε πώς επηρεάζουν τη ζωή σας (και τη ζωή των άλλων) και τώρα και στις μετέπειτα ημέρες. Αν μπορήτε να το κάνετε αυτό, τότε θα μπορήτε να εκτελήτε τα καθήκοντά σας μ’ ένα αίσθημα σκοπού. Αυτό μπορεί ν’ αποτελέση τη διαφορά μεταξύ του ν’ απολαμβάνη κανείς τη ζωή και να πλήττη.

Πράγματι, αυτά τα ίδια καθήκοντα τα οποία νομίζομε ότι μας προξενούν θλίψι είναι δυνατόν να οικοδομήσουν μέσα μας ζωτικές ιδιότητες και συνήθειες—συνήθειες οι οποίες, σε τελική ανάλυσι, θα παίξουν το μεγαλύτερο μέρος στη μελλοντική επιτυχία μας στη ζωή. Πάρτε ένα παράδειγμα, ως ένας νέος έχετε ποτέ κατασκευάσει ένα μοντέλο αεροπλάνου; Αν ναι, τότε γνωρίζετε ότι έπρεπε να συναρμολογήσετε πρώτα τα πολλά τεμάχια του σκελετού και κατόπιν να καλύψετε αυτόν τον σκελετό. Ο σκελετός είναι δυνατόν να μη φαίνεται καν στον τελειωμένο προϊόν. Αλλά χωρίς τη δύναμι και το σχέδιο που αυτός έδωσε, το αεροπλάνο θα ήταν χωρίς αξία. Ή, ως μια νέα γυναίκα, έχετε ποτέ ράψει ένα φόρεμα; Οι ραφές που κάματε ίσως να μη φαίνωνται όταν έχη τελειώσει το φόρεμα. Αλλά χωρίς αυτές τις κρυφές βελονιές δεν θα υπήρχε φόρεμα.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα πολλά πράγματα που μαθαίνομε στο σχολείο, ή μαθαίνομε από τα καθήκοντα που μας ανατίθενται στο σπίτι. Είναι ένα μέρος ενός γενικού σχεδίου που μπορεί να βοηθήση να τεθούν τα θεμέλια μελλοντικής επιτυχίας. Με το να κάνωμε απλά και όχι πολύ ενδιαφέροντα καθήκοντα ή μικροδουλειές, ακόμη και επανειλημμένως, μπορούμε να μάθωμε εγκαρτέρησι, αποφασιστικότητα, και ν’ αποκτήσωμε εσωτερική δύναμι.

Τι θα πούμε λοιπόν; Ότι δεν υπάρχει πράγματι τίποτε εσφαλμένο στο παρόν σύστημα που έχει αναπτύξει αυτός ο κόσμος και ότι απλώς είναι ζήτημα προσαρμογής σ’ αυτό; Καθόλου. Πράγματι, η ελπίδα που δίνει η Γραφή να βλέπωμε το παρόν σύστημα να τελειώνη και ν’ αρχίζη ένα ευχάριστο και δίκαιο νέο σύστημα κάτω από την κυβέρνησι του Υιού του Θεού, αυτό είναι εκείνο που μπορεί να μας δώση το κίνητρο για να υπομένωμε. Τα νεαρά άτομα μπορούν να έχουν μια καλύτερη προοπτική από το να γίνουν ένα ‘γρανάζι της μηχανής’ του παρόντος παγκοσμίου συστήματος. Αυτή η ελπίδα ενός καλυτέρου συστήματος είναι εκείνο που συγκρατεί επίσης πολλούς Χριστιανούς γονείς από το να αισθάνωνται πλήξι με την καθημερινή εργασία τους, διότι και αυτοί, επίσης, αισθάνονται την πίεσι της σύγχρονης ζωής.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΕΥΡΥΣ ΤΟΜΕΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ

Συχνά ακούεται στη διάρκεια των περιόδων που έχει κανείς ελεύθερο χρόνο το παράπονο ότι, «δεν υπάρχει τίποτε να κάνωμε.» Πιο συχνά το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψις ενδιαφερόντων και αξιολόγων πραγμάτων που μπορούμε να κάνωμε, αλλά η έλλειψις πρωτοβουλίας, φαντασίας και σκέψεως. Ή αυτό μπορεί να προδίδη ένα πολύ στενό τομέα ενδιαφέροντος.

Το παρόν σύστημα δεν κάνει πολλά για να ενθαρρύνη την πρωτοβουλία. Οι άνθρωποι σήμερα έχουν συνηθίσει να βλέπουν μάλλον παρά να ενεργούν. Παρακολουθούν τον κινηματογράφο, τα προγράμματα της τηλεοράσεως ακούουν μουσική σε δίσκους, ή παρακολουθούν άλλους να παίζουν κάποιο αγώνισμα σπορ.

Αυτό είναι πολύ πιο εύκολο από το να εργάζεσθε σεις ο ίδιος, ή να μαθαίνετε πώς να εργάζεσθε. Αλλά τελικά αυτό φέρνει πλήξι. Συντελεί στο να σας κάμη να εξαρτάσθε από άλλους για αναψυχή· σας καθιστά ανίκανο να εργάζεσθε μόνος σας για να γίνη η ζωή σας ενδιαφέρουσα. Αυτό είναι καλό για τα βρέφη—αλλ’ όχι για ωρίμους νέους και νέες.

Πόσο πλατύς είναι ο τομεύς του ενδιαφέροντός σας; Ο κατάλογος των υγιών δραστηριοτήτων και αξιολόγων τομέων γνώσεως που πρέπει να εξερευνήθη είναι πολύ μεγάλος. Το να διαβάση κανείς απαιτεί περισσότερη προσπάθεια από το να παρακολουθή την τηλεόρασι. Αλλά δίνει πολύ μεγαλύτερα κέρδη. Δεν υπάρχει τομεύς δράσεως, ούτε ειδικότης ή εμπόριο, ούτε τόπος ή λαοί ή ζώα που δεν καλύπτεται από βιβλία. Και όσο περισσότερο διαβάζετε τόσο μεγαλύτερη είναι η χαρά που σας φέρνει το διάβασμα, και μεγαλύτερη η ικανότης σας ν’ απορροφάτε γνώσι. Αλλά το να διαβάζετε απλώς για να ‘σκοτώσετε τις ώρες’ δεν είναι αρκετό. Είναι ανάγκη να κρίνετε τι είναι εκείνο που αξίζει. Έτσι μπορείτε να διαβάζετε μ’ ένα αντικειμενικό σκοπό στο νου, ένα σκοπό στο νου, ένα σκοπό που μπορεί να πλουτίση τις μέρες της ζωής σας που έχετε μπροστά σας και να σας εφοδιάση με την ικανότητα να εργάζεσθε.

Φυσικά, ο καθένας μας αποτελεί μια διαφορετική προσωπικότητα. Όλοι δεν απολαμβάνομε τα πράγματα που απολαμβάνουν οι άλλοι. Μερικοί ευχαριστούνται να μαθαίνουν να εργάζωνται στο ξύλο, στο δέρμα ή στο μέταλλο, ενώ άλλοι προτιμούν να βγάζουν τις φωτογραφίες ή ν’ ασχολούνται σε λαχανόκηπους. Από τα κορίτσια μερικά προτιμούν να μαγειρεύουν και να ζυμώνουν, ενώ άλλα απολαμβάνουν περισσότερο το ράψιμο ή το χτένισμα των μαλλιών. Αλλά το να μαθαίνετε να κάνετε νέα πράγματα, και κατόπιν να καλλιεργήτε την ικανότητα να κάνετε έργο ποιότητος φέρνει γνήσια ικανοποίησι και κάνει τη ζωή ενδιαφέρουσα.

Όταν δυσκολεύεσθε να ενθουσιασθήτε κάνοντας κάτι για τον εαυτό σας, γιατί να μη δοκιμάσετε να κάνετε κάτι για κάποιον άλλον; Κάτι που πιθανόν να μη σας ενδιέφερε να το κάνετε για τον εαυτό σας μπορεί να έχη πραγματικό ενδιαφέρον όταν το κάνετε για έναν άλλο—για ένα μέλος της οικογενείας, ένα φίλο ή, ακόμη καλύτερο για κάποιον που το χρειάζεται. Αυτό φέρνει βαθιά ικανοποίησι, και δεν υπάρχει τέλος στις ευκαιρίες που παρουσιάζονται. Ίσως εκείνο που κάνετε να μη το περιμένη το άλλο άτομο. Το πρόσθετο στοιχείο της εκπλήξεως θ’ αυξήση τη χαρά σας στο να το κάμετε.

Το να δείχνετε ενδιαφέρον για τους άλλους είναι ισχυρό όπλο εναντίον της πλήξεως. Πολλά άτομα γύρω μας έχουν ένα εκπληκτικό κεφάλαιο γνώσεως και πείρας στο νου τους, καθώς επίσης και έξοχες ιδιότητες στην καρδιά τους—αλλά ποτέ δεν θα τα γνωρίσετε όλα αυτά αν δεν καταβάλετε προσπάθεια να τα ανακαλύψετε. Όπως λέγει η παροιμία: «Η βουλή εν τη καρδία του ανθρώπου είναι ως ύδατα βαθέα· αλλά ο συνετός άνθρωπος θέλει ανασύρει αυτής.» (Παρ. 20:5) Δείξτε ενδιαφέρον, κάμετε ερωτήσεις, ερευνήστε με διακριτικότητα, ιδιαίτερα μεταξύ εκείνων που έχουν χρόνια πείρας σε αξιόλογα πράγματα. Θα έχετε πλουσία αμοιβή και ο καιρός θα περνάη επίσης πολύ γρήγορα.—Παρ. 27:9, 17.

Αλλά εκτός απ’ αυτό που μπορείτε να πάρετε ωφελούμενοι από τους άλλους, σεις τι μπορείτε να δώσετε; Σεις ο ίδιος εκφράζεσθε, κάνετε και τους άλλους μετόχους των πραγμάτων που έχετε στο νου και στην καρδιά σας;

Τα νεαρά άτομα που έχουν γνήσιο ενθουσιασμό για την υπόσχεσι του Θεού για μια νέα τάξι και τα οποία κάνουν και άλλους κοινωνούς αυτών των αγαθών νέων διαπιστώνουν ότι αυτό δίνει πρόσθετη σημασία στη ζωή τους. Το να συναντάτε ανθρώπους νέους ή ηλικιωμένους, οι οποίοι πεινούν για την αλήθεια και να μπορήτε να τα βοηθήσετε, έχει πλούσια ανταμοιβή. Ακόμη και το γεγονός ότι εκείνοι που απορρίπτουν την αλήθεια υπερβαίνουν σε αριθμούς αυτά τα άτομα, δεν εξασθενίζει την τονωτική επίδρασι αυτής της δράσεως. Αντιθέτως την κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρουσα.

Οι καλοί σύντροφοι βοηθούν επίσης στην καταπολέμησι της πλήξεως. Αλλ’ αν οι σύντροφοί σας είναι άνθρωποι που κι’ αυτοί οι ίδιοι εύκολα πλήττουν επειδή δεν έχουν κανένα αξιόλογο αντικειμενικό σκοπό στη ζωή, θα είναι απλώς εμπόδιο για σας, που θα σας εμποδίζη ν’ αναπτύξετε πρωτοβουλία και εσωτερική δύναμι. Θα είναι σαν τους μωρούς για τους οποίους ομιλούν οι Παροιμίες 17:24, που τα μάτια τους «βλέπουσιν εις τα άκρα της γης,» ονειροπόλοι μακρυνών πραγμάτων, που οι σκέψεις των περιπλανώνται εδώ κι’ εκεί, αλλά χωρίς κανένα συγκεκριμένο αντικειμενικό σκοπό μπροστά τους.

Μαζί με την πρωτοβουλία, η εγκαρτέρησις και η πίστις είναι σπουδαίοι παράγοντες για την κατανίκησι της πλήξεως, όπως λέγει ο απόστολος Παύλος για την υπηρεσία μας στον Θεό και σ’ εκείνους που τον υπηρετούν, «Ας μη αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ.» (Γαλ. 6:9) Ομοίως, όταν προσπαθούμε ν’ αναπτύξωμε ικανότητες που έχουν κάποια πραγματική αξία, πρέπει να συνεχίζωμε ωσότου αρχίσωμε να θερίζωμε κάποιον καρπό των κόπων μας.

Καθώς λοιπόν, περνά ο καιρός, μπορούμε να βελτιωθούμε με το να επιδοθούμε στην ανάπτυξι και άλλων ικανοτήτων, με κατάλληλη καθοδήγησι και επιδοκιμασία των γονέων, κι’ έτσι θα γίνωμε πολύ καλύτερα και πιο ενδιαφέροντα και αξιόλογα άτομα. Με μια λαμπρή ελπίδα για το μέλλον, η ζωή δεν θα είναι πληκτική.