την κατάλληλη σχέσι μεταξύ ενός υπαλλήλου και του εργοδότου του, ιδιαίτερα αν αυτός είναι αδελφός στην αλήθεια. Πρέπει άρα γε ο υπάλληλος να περιμένη ή να απαιτή να του παραχωρήση ο αδελφός του ωρισμένα δικαιώματα ή ασυδοσίες που δεν δίδονται στους άλλους εργάτας, όταν αυτός είναι στην εργασία; Ή πρέπει ο εργοδότης να περιμένη ότι η μεταξύ εργοδότου και υπαλλήλου σχέσις πρέπει να διατηρηθή και στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις; Η Γραφική απάντησις είναι, Κανένα από τα δύο δεν είναι πρέπον. «Όσοι είναι υπό ζυγόν δουλείας, ας νομίζωσι τους κυρίους αυτών αξίους πάσης τιμής, δια να μη βλασφημήται το όνομα του Θεού και η διδασκαλία. Οι δε έχοντες πιστούς κυρίους, ας μη καταφρονώσιν αυτούς, διότι είναι αδελφοί· αλλά προθυμότερον ας δουλεύωσι, διότι είναι πιστοί και αγαπητοί οι απολαμβάνοντες την ευεργεσίαν.» (1 Τιμόθεον 6:1, 2) Η συμβουλή του Παύλου εδώ δεν βρίσκεται σε αντίφασι με τα λόγια που είπε σε μια άλλη περίπτωσι, δηλαδή, «Δεν είναι πλέον Ιουδαίος ουδέ Έλλην· δεν είναι δούλος ουδέ ελεύθερος· δεν είναι άρσεν και θήλυ· διότι πάντες σεις είσθε είς εν Χριστώ Ιησού.» (Γαλάτας 3:28) Μάλλον, εδώ έδειχνε την κατάλληλη σχέσι του ενός προς τον άλλον.

16. Ποια στάσι λαμβάνουν οι Χριστιανοί απέναντι της διακρίσεως τάξεων που επιβάλλεται από τον νόμον των εθνών;

¹⁶ Ενώ στα όμματα του Θεού, και σύμφωνα με την πολιτεία του προς τους κεχρισμένους υιούς του, όλοι έχουν ισότητα σχέσεως στο σώμα του Χριστού, αναγνωρίζεται όμως ακόμη στο πονηρό αυτό σύστημα πραγμάτων, ότι ωρισμένες διακρίσεις τάξεων και διαιρέσεις δημιουργούνται και συχνά επιβάλλονται από τους νόμους της χώρας. Η αποδοχή των νομίμων αυτών κανόνων δεν σημαίνει συμβιβασμό με τον νόμον του Θεού από μέρους του Χριστιανού. Μάλλον αυτός τηρεί την περαιτέρω νουθεσία του Παύλου: «Οι δούλοι υπακούετε εις τους κατά σάρκα κυρίους σας μετά φόβου και τρόμου, εν απλότητι της καρδίας σας, ως εις τον Χριστόν· μη κατ’ οφθαλμοδουλείαν ως ανθρωπάρεσκοι, αλλ’ ως δούλοι του Χριστού· εκπληρούντες το θέλημα του Θεού εκ ψυχής, μετ’ ευνοίας δουλεύοντες ως εις τον Ιεχωβά, και ουχί εις ανθρώπους· εξεύροντες ότι έκαστος ό,τι καλόν πράξη, τούτο θέλει λάβει παρά του Ιεχωβά, είτε δούλος, είτε ελεύθερος. Και οι κύριοι, τα αυτά πράττετε προς αυτούς, αφίνοντες την απειλήν· εξεύροντες ότι και σεις αυτοί έχετε Κύριον εν ουρανοίς, και προσωποληψία δεν υπάρχει παρ’ αυτώ.»—Εφεσίους 6:5-9, ΜΝΚ.

17. Ποιο ζήτημα για διαμάχη θ’ απορρίψουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά και τι θα εξακολουθήσουν να κρατούν υψηλά;

¹⁷ Άσχετα, λοιπόν, με το ποιους περιορισμούς της δράσεως ή διακρίσεις μπορεί να απαιτούν οι κοσμικές κυβερνήσεις, οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν θα το καταστήσουν αυτό ζήτημα διαμάχης, γνωρίζοντας ότι η επανόρθωσις των κοινοτικών αδικιών δεν είναι δική τους αποστολή. Αλλά ενώ περιμένουν τον Ιεχωβά γι’ αυτή την απελευθέρωσι, θα εξακολουθήσουν να κρατούν υψηλά τη σημαία της ελευθερίας του Θεού σ’ ένα δίκαιο κόσμο που πρόκειται γρήγορα να εισαχθή, και θα εξακολουθήσουν να επιμένουν όπως μέσα στον πυρήνα της κοινωνίας αυτής που ήδη διαμορφούται, δοθή ένα παράδειγμα για όλους τους ειλικρινείς ανθρώπους του κόσμου. «Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, να προσέχητε τους ποιούντας τας διχοστασίας και τα σκάνδαλα εναντίον της διδαχής την οποίαν σεις εμάθετε, και απομακρύνεσθε απ’ αυτών· διότι οι τοιούτοι δεν δουλεύουσι τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, αλλά την εαυτών κοιλίαν· και δια λόγων καλών και κολακευτικών εξαπατώσι τας καρδίας των ακάκων. Ο δε Θεός της ειρήνης ταχέως θέλει συντρίψει τον Σατανάν υπό τους πόδας σας.» (Ρωμαίους 16:17, 18, 20) Τότε μόνο η αληθινή δικαιοσύνη και αμεροληψία και η ενότης που είναι τώρα μια πραγματικότης μέσα στην οικογένεια του Θεού, θα υπάρξη σε όλη τη γη.

Υπέρ παν Άλλο, Φύλαττε την Καρδίαν Σου

ΜΕΣΑ στα θαυμάσια, δασόφυτα τοπία που βρίσκονται μπροστά στο ραδιοσταθμό WBBR, στη Στάτεν Άιλαντ, Νέας Υόρκης, υψωνόταν μια γιγαντιαία δρυς που υπερείχε απ’ όλα τα γύρω δένδρα και εδέσποζε σ’ όλη τη σκηνή. Ο μεγαλοπρεπής και ογκώδης κορμός της εφαίνετο κυριολεκτικά σαν σύμβολο δυνάμεως. Και όμως, μια μέρα, υστέρα από μια εξαιρετικής εντάσεως θύελλα, ο γίγας αυτός του δάσους κατέπεσε στο έδαφος. Τα άλλα δένδρα γύροι του εστέκοντο ακόμη, ενώ η δρυς έσπασε στα δύο και κατέπεσε. Μήπως είχε χτυπηθή από κεραυνό; Όχι. Τότε γιατί κατέπεσε, ενώ άλλα δένδρα μικρότερα και φαινομενικώς πιο αδύνατα εστέκοντο ακόμη; Α, είχε σαπίσει το εσωτερικό της και ήταν κούφιο. Η καρδιά της ήταν άρρωστη.

Επανειλημμένως η ίδια τραγωδία συμβαίνει και με το ανθρώπινο σώμα. Ένας άνθρωπος με φαινομενικώς αρίστη υγεία, αποθνήσκει αιφνιδίως από καρδιακή προσβολή. Εφαίνετο δυνατός, αλλά, κάτι τι, ίσως η πολλή στενοχώρια, η πολλή εργασία, ή ακόμη οι πολλές ηδονές και χαλαρή ζωή, είχαν υποσκάψει το εσωτερικό του, είχαν εξασθενίσει την καρδιά του και μια υπερέντασις τον κατέρριψε, όπως η θύελλα την δρυν. Επειδή αυτή η τραγωδία μπορεί να συμβή και με μια πνευματική έννοια, καθώς θα ιδούμε αμέσως, πόσο κατάλληλη είναι η συμβουλή: Υπέρ παν άλλο, φύλαττε την καρδίαν σου!

Ο Ιεχωβά, ο θαυμασίως σοφός Δημιουργός, έχει όχι μόνο μορφώσει το αξιοθαύμαστο αυτό όργανο, την ανθρώπινη καρδιά, που περιέχει τους πιο δυνατούς μυς τον ανθρωπίνου σώματος, και εργάζεται ακατάπαυτα από την κούνια μέχρι τον τάφο—πραγματικά το όργανο αυτό ήταν προωρισμένο να εργάζεται αιωνίως—αλλά εδημιούργησε επίσης και τις καλές εκείνες ιδιότητες και ικανότητες που συμβολίζονται από την καρδιά. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίση τη συμβολική αυτή καρδιά τόσο τέλεια όσο τη γνωρίζει Εκείνος, και έχει τη δύναμι να τη σκληρύνη, να τη δυναμώνη, να την αδυνατίζη ή και να τη