Φίλος του Ιεχωβά ή του Κόσμου Φίλος—Ποιο;
«Δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού;»—Ιακ. 4:4.
1. Ποιος είναι ο ορισμός του φίλου και τι πρέπει να λάβωμε υπ’ όψιν όταν εκλέγωμε φίλους;
ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ άνθρωποι είναι πολύ προσεκτικοί στην εκλογή φίλων. Ως φίλος ορίζεται «ένας που συνδέεται στενά με κάποιον άλλον με στοργή ή εκτίμησι,» «ένας αφωσιωμένος σύντροφος.» Θα εκλέγατε εσείς ως στενό σας φίλο έναν του οποίου τις συνήθειες αποστρέφεσθε, του οποίου οι σκέψεις και οι απόψεις είναι πάντοτε αντίθετες από τις δικές σας και ο οποίος θα ήθελε να κάνη συντροφιά με τους εχθρούς σας, ή να παίρνη το μέρος τους; Αφού εμείς είμεθα προσεκτικοί στην εκλογή των φίλων μας, πόσο περισσότερο ο Υπέρτατος Θεός του σύμπαντος. Επομένως, είναι ζωτικό να μάθωμε πώς μπορούμε να γίνωμε φίλοι με τον Ιεχωβά Θεό, και να διατηρήσωμε φιλία μαζί του.
2. Απέκλεισε ο Θεός τους ανθρώπους από τη δυνατότητα να γίνουν φίλοι του; Με ποια έννοια είναι εκλεκτικός όσον αφορά την εκλογή των φίλων του;
2 Ο Ιεχωβά δεν απέκλεισε τους ανθρώπους από τη δυνατότητα να γίνουν φίλοι του. Πραγματικά, η αγάπη του για το ανθρώπινο γένος τον υπεκίνησε να δώση τον πιο πολύτιμο ‘μονογενή Υιόν του, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.’ (Ιωάννης 3:16) Αλλά δεν μπορούμε ν’ αναμένωμε ότι ο Ιεχωβά θα κάμη φίλον οποιονδήποτε άνθρωπο. Στον Ψαλμό 5:4 πληροφορούμεθα για τη στάσι και τη διαγωγή που ο Ιεχωβά δεν ανέχεται να εκδηλώνουν οι φίλοι του: «Δεν είσαι συ Θεός θέλων την ασέβειαν· ο πονηρευόμενος δεν θέλει κατοικεί πλησίον σου.»
3. Τι είπαν ο Ιησούς και ο Ιάκωβος για την σύναψι φιλίας με κοσμικούς;
3 Οι ακόλουθοι του Ιησού αναγνωρίζουν ότι πρέπει να είναι χωρισμένοι από τον κόσμο και τη διαφθορά του. (2 Πέτρ. 1:4) Ο Ιησούς είπε, όπως αναφέρεται στον Ιωάννη 17:16: «Εκ του κόσμου δεν είναι, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.» Ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Ιάκωβος ετόνισε τις κακές συνέπειες που θα προέκυπταν αν οι ακόλουθοι του Χριστού δεν απεχωρίζοντο από τον κόσμο, λέγοντας: «Μοιχοί και μοιχαλίδες, δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; όστις λοιπόν θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.»—Ιακ. 4:4.
ΟΧΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΥ
4. (α) Τι σημαίνει να είναι κανείς φίλος του κόσμου; (β) Ποια είναι τα έργα της σαρκός, και τι προκύπτει από την επιδίωξί τους;
4 Τι σημαίνει να είναι κανείς φίλος του κόσμου; Σημαίνει απλώς να είναι σαν τον κόσμο, να σκέπτεται όπως ο κόσμος, να μετέχη στις επιθυμίες του, να καλλιεργή τις φιλοδοξίες του, να εκδηλώνη τις προκαταλήψεις και τα μίση του. Το άτομο, που είναι φίλος του κόσμου συμμορφώνεται με το πνεύμα που επικρατεί στην κοινωνία αυτού του κόσμου. Ο απόστολος Παύλος μίλησε γι’ αυτό το πνεύμα ως «το πνεύμα που ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας.» (Εφεσ. 2:2) Αυτό το πνεύμα μπορεί να κάμη ένα άτομο να εμπλακή στις κοσμικές συνήθειες τις οποίες ο Παύλος απαριθμεί στην επιστολή προς Γαλάτας 5:19-21: «Φανερά δε είναι τα έργα της σαρκός τα οποία είναι μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρία, φαρμακεία, έχθραι, έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κώμοι, και τα όμοια τούτων.» Ποιο είναι το αποτέλεσμα της επιδιώξεως τέτοιων κοσμικών τρόπων; Προειδοποιούμεθα ότι «οι τα τοιαύτα πράττοντες βασιλείαν Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει.»
5. Ποια πορεία πρέπει ν’ ακολουθή ένας Χριστιανός, και ποιοι καρποί ευαρεστούν τον Ιεχωβά;
5 Είναι φανερό, λοιπόν, ότι αν εμπλακούμε σ’ αυτές τις πράξεις που μισεί ο Ιεχωβά, θ’ αποξενωθούμε απ’ αυτόν. Επομένως, πρέπει να λάβωμε την αντίθετη πορεία για ν’ αντανακλούμε το πνεύμα και τη στάσι του Θεού. Ο Παύλος μάς λέγει «ο δε καρπός του πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια . . . Όσοι δε είναι του Χριστού εσταύρωσαν την σάρκα ομού με τα πάθη και τας επιθυμίας.» (Γαλ. 5:22-24) Εκδηλώνοντας, λοιπόν, τέτοιους καρπούς θα αρέσωμε στον Θεό και όχι στον κόσμο.
6. (α) Πώς οι σκοποί του κόσμου διαφέρουν από τους σκοπούς των Χριστιανών; (β) Ποια ενθάρρυνσι έδωσε ο Ιησούς για την απόκτησι των αναγκαίων για τη ζωή;
6 Να έχετε υπ’ όψιν ότι οι σκοποί του κόσμου διαφέρουν από τους σκοπούς ενός Χριστιανού. Οι σκοποί του κόσμου είναι υλιστικοί. Ο κόσμος είναι πρόθυμος να θυσιάση δίκαιες αρχές προκειμένου να προαγάγη ιδιοτελή συμφέροντα, ακόμη και αν μ’ αυτόν τον τρόπο βλάπτωνται στενοί φίλοι. Ο συλλογισμός του περιστρέφεται γύρω από τη σκέψι ότι ο καθένας πρέπει να είναι λίγο πιο εύπορος. Ο κόσμος μεριμνά για τον εαυτό του, τι θα φάγη, τι θα πιή και τι θα φορέση. (Ματθ. 6:25-30) Για ν’ αποφύγωμε να μιμούμεθα αυτή την υλιστική άποψι πρέπει να πιστεύωμε ότι ο Ιεχωβά θα προμηθεύση τα απαραίτητα για τον λαό του. Πρέπει να έχωμε πίστι ότι μπορεί να ευλογήση και θα ευλογήση τις προσπάθειές μας ν’ αποκτήσωμε τα αναγκαία για τη ζωή. Ο Ιησούς, ο Κύριός μας, δεν είχε ‘τόπον να κλίνη την κεφαλήν του,’ και όμως ο πατήρ του εφρόντιζε γι’ αυτόν. (Λουκ. 9:58) Ομοίως, ο Ιησούς ενεθάρρυνε τους ακολούθους του να μη στενοχωρούνται για την απόκτησι των αναγκαίων για τη ζωή. Αφού έδωσε ένα γερό μάθημα για ν’ αποδείξη την άποψί του, όπως αναγράφεται στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, κεφάλαιον 6 εδάφια 25 έως 30, ο Ιησούς εβεβαίωσε ως εξής τους ακολούθους του: «Μη μεριμνήσητε λοιπόν λέγοντες, Τι να φάγωμεν ή τι να πίωμεν ή τι να ενδυθώμεν; Διότι πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί, επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.»—Ματθ. 6:31-33.
7. Ποια κοσμική άποψι πρέπει ν’ αποφεύγωμε και ποια Γραφικά εδάφια μάς βοηθούν να το κατανοήσωμε αυτό;
7 Είναι αναγκαίο ν’ αποφύγωμε να παγιδευθούμε από τις ‘μέριμνες του βίου,’ επιθυμώντας ν’ αποκτήσωμε εκείνο που ο κόσμος θεωρεί ως ‘άνετη ζωή.’ (Λουκ. 21:34) Ο Ιησούς, στην παραβολή του σπορέως, είπε ότι «η μέριμνα του αιώνος τούτου και η απάτη του πλούτου συμπνίγει τον λόγον.» (Ματθ. 13:22) Πόσο αληθινά είναι επίσης τα λόγια του που αναφέρει ο Λουκάς 12:15: «Εάν τις έχη περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού»! Το πόσο ανόητο είναι να δαπανούμε τον χρόνο μας για να συσσωρεύωμε υλικό πλούτο ώστε να έχωμε μια άνετη ζωή αποδεικνύεται πολύ καλά από τον Ιάκωβο, ο οποίος παρετήρησε τα εξής: «Ανέτειλεν ο ήλιος με τον καύσωνα και εξήρανε τον χόρτον, και το άνθος αυτού εξέπεσε, και το κάλλος του προσώπου αυτού ηφανίσθη· ούτω και ο πλούσιος θέλει μαρανθή εν ταις οδοίς αυτού.» (Ιακ. 1:11) Παρακάτω, τονίζει την αβεβαιότητα της ζωής και λέγει: «Είναι τωόντι ατμός, όστις φαίνεται προς ολίγον και έπειτα αφανίζεται.» Αντί λοιπόν να εμπιστευώμεθα στα σχέδιά μας πρέπει να λέμε: «Εάν ο Ιεχωβά θελήση, και ζήσωμεν, θέλομεν κάμει τούτο ή εκείνο.» (Ιακ. 4:13-15 ΜΝΚ) Πόσο φανερό είναι απ’ αυτά τα Γραφικά εδάφια ότι η καλλιέργεια φιλίας με τον Θεό είναι πολύ πιο σπουδαία από τον αγώνα για μια άνετη ζωή με τη συσσώρευσι υλικών πραγμάτων!
8, 9. (α) Πώς βλέπει ο κόσμος τους επιφανείς ανθρώπους, αλλά τι πρέπει να ενθυμούνται οι νέοι και οι ενήλικοι; (β) Ποια παραδείγματα φίλων του Θεού πρέπει να μιμούμεθα, και με ποιο σκοπό;
8 Ποια είναι η στάσις μας απέναντι στις διασημότητες και στους επιφανείς ανθρώπους του κόσμου—εκείνους που σχετίζονται με τις διασκεδάσεις, τον αθλητισμό, την επιστήμη ή οποιονδήποτε άλλο τομέα επιδιώξεων; Αυτοί οι άνθρωποι εκτιμώνται πολύ από τον κόσμο. Λόγω του γοήτρου των, τόσο οι ενήλικοι, όσο και τα παιδιά ειδωλοποιούν και αντιγράφουν την προσωπικότητά των, και τους τρόπους των. Εν τούτοις, εκείνος που είναι φίλος του Ιεχωβά πρέπει να είναι άγρυπνος ώστε να μη αρχίση ν’ ακολουθή το παράδειγμα του κόσμου. Μη λησμονείτε, ότι οι σκέψεις και οι τρόποι ενεργείας αυτών των ανθρώπων δεν συμφωνούν με τις οδούς του Ιεχωβά. Αυτοί είναι στενοί σύντροφοι του κόσμου. Επομένως, το να διαμορφώσωμε τη ζωή μας και τη συμπεριφορά σύμφωνα με τα λόγια, την αμφίεσι, την κόμμωσι και τη διαγωγή τους, θα εσήμαινε να κάμωμε τους εαυτούς μας φίλους αυτών αντί του Θεού.
9 Ιδιαίτερα, εσείς νεαροί, πρέπει να είσθε προσεκτικοί στη μίμησι αυτών των ανθρώπων, επειδή η φυσική σας κλίσις είναι να μιμήσθε τους μεγαλυτέρους. Αυτοί οι εξέχοντες άνθρωποι είναι απλώς ατελή πλάσματα που θα πεθάνουν στον Αρμαγεδδώνα, αν δεν αλλάξουν την πορεία τους και δεν συμμορφωθούν με τις αρχές του Ιεχωβά. Θα ήταν λοιπόν συνετό πράγμα να μιμήσθε τέτοια άτομα αντιγράφοντας τους τρόπους των; Δεν θα ήταν καλύτερο για σας τους νεωτέρους, καθώς και τους ενηλίκους, να εκτιμάτε εκείνους που αποδείχθηκαν φίλοι του Θεού—ανθρώπους σαν τον Μωυσή, τον Ιησού του Ναυή, τον Δαβίδ, τον Βαράκ, τον Ιεφθάε και τον Ιησού; Και άλλα άτομα επίσης, όπως η Ρουθ, η Ραάβ, η Δεβόρρα και πολλά άλλα ακόμη, διετήρησαν φιλία με τον Ιεχωβά και είναι αληθινά άξια του θαυμασμού και της εκτιμήσεως μας. (Εβρ. 11:4-38) Τι θα λεχθή για τα σύγχρονα παραδείγματα εκείνων οι οποίοι παρέμειναν φίλοι με τον Θεό; Δεν θα θέλατε να μιμηθήτε την πιστότητα και την εγκαρτέρησι των αδελφών σας που άνθεξαν κάτω από την πίεσι δικτατοριών όπως ήταν το Ναζιστικό καθεστώς του Χίτλερ ή οι δικτατορίες Κομμουνιστικού τύπου, επειδή δεν εγκατέλειψαν τη φιλία τους με τον Ιεχωβά; Αυτοί και αναρίθμητοι άλλοι που εβάδισαν με τον Θεό σ’ όλο το ρεύμα του χρόνου θα είναι ζωντανοί μετά τη ‘μεγάλη θλίψι,’ ενώ οι ‘επιφανείς’ φίλοι αυτού του κόσμου θα εκλείψουν για πάντα.—Ψαλμ. 37:10, 34, 38· Ματθ. 24:21, 22.
ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΓΩΓΗ ΜΑΣ
10, 11. (α) Θα μπορούσε η συναναστροφή με τον κόσμο να επηρεάση τα λόγια μας; Εξηγήστε. (β) Τι λέγει η Γραφή για τη διαγωγή και την αμφίεσι, και τι θα συμβή αν δεν προσέξωμε το εδάφιο 1 Κορινθίους 15:33;
10 Επίσης, οι φίλοι του Θεού προτρέπονται να χρησιμοποιούν εποικοδομητική ομιλία. Ο Παύλος γράφει: «Μηδείς λόγος σαπρός ας μη εξέρχηται εκ του στόματός σας, αλλ’ όστις είναι καλός προς οικοδομήν της χρείας, δια να δώση χάριν εις τους ακούοντας.» (Εφεσ. 4:29) Μπορούμε να πούμε ότι οι φίλοι του κόσμου ακολουθούν αυτή τη συμβουλή; Είναι τα λόγια των εποικοδομητικά; Μεταδίδουν εκείνο που ‘δίδει χάριν εις τους ακούοντας’; Ο Ιάκωβος έχει πει πολλά για τη γλώσσα και παρετήρησε τα εξής: «Εκ του αυτού στόματος εξέρχεται ευλογία και κατάρα. Δεν πρέπει, αδελφοί μου, ταύτα να γίνωνται ούτω.» (Ιακ. 3:2-12) Θα ήταν λοιπόν συνετό πράγμα να κάνετε συντροφιά με κοσμικούς και ν’ αποκτάτε ίσως το είδος της γλώσσης που περιγράφει ο Ιάκωβος;
11 Επίσης, τι θα λεχθή για τη διαγωγή μας; Μήπως αυτή διαμορφώνεται σύμφωνα με το πρότυπο του κόσμου ή είναι «καλή μεταξύ των εθνών» όπως συνιστά ο Πέτρος; (1 Πέτρ. 2:12) Τι θα λεχθή και για την αμφίεσί μας; Μήπως προσπαθούμε να συμβαδίζουμε με την τελευταία μόδα; Θα μπορούσαμε να το κάνωμε αυτό και συγχρόνως να ντυνώμεθα «με αιδώ και σωφροσύνην,» όπως μας προέτρεψε ο Παύλος να κάνωμε; (1 Τιμ. 2:9· Παροιμ. 11:2· Μιχ. 6:8) Δεν πρέπει να αυταπατώμεθα. Ο Παύλος τονίζει με έμφασι: «Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί.» (1 Κορ. 15:33) Συνεπώς, στους τομείς που εξετάσαμε προηγουμένως είναι φανερό ότι δεν μπορούμε ν’ απολαμβάνουμε τη συναναστροφή του κόσμου με τις σκέψεις και τις πράξεις μας και παράλληλα ν’ αναμένωμε να διατηρήσωμε φιλικές σχέσεις με τον Θεό.
12. Τι λέγει ο Πέτρος στο εδάφιο 2 Πέτρου 3:11-14 και ποιες είναι μερικές από τις πράξεις και τα έργα στα οποία μπορούμε να μετέχωμε;
12 Για να παραμείνωμε φίλοι του Θεού, πρέπει να προσέχωμε τα θεόπνευστα λόγια του Πέτρου: «Επειδή λοιπόν ταύτα διαλύονται, οποίοι πρέπει να ήσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν [εις άγιες πράξεις και διαγωγήν και εις έργα ευσεβείας, ΜΝΚ]!» (2 Πέτρ. 3:11-14) Μερικές απ’ αυτές τις πράξεις και έργα είναι το να μετέχωμε στο κήρυγμα των αγαθών νέων, να παρακολουθούμε τις συναθροίσεις του λαού του Θεού και επίσης ‘να φυλάττωμε τον εαυτό μας αμόλυντον από του κόσμου.’ (Ματθ. 24:14· Εβρ. 10:25· Ιακ. 1:27) Με το να ασχολούμεθα σε τέτοιες άγιες πράξεις και έργα ευσεβείας θα είμεθα τόσο απησχολημένοι ώστε δεν θα μένη χρόνος για να αναμιγνυώμεθα με τον κόσμο ή να σκεπτώμεθα τις οδούς του. Αυτό είναι πολύ ζωτικό προκειμένου να είμεθα φίλοι του Θεού.
ΦΙΛΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΑΔΕΛΦΩΝ
13. (α) Πώς θα δείχναμε μια κοσμική στάσι απέναντι στους αδελφούς μας και τι λέγει το εδάφιο 1 Ιωάννου 4:20 γι’ αυτό το ζήτημα; (β) Τι μας προτρέπει ο Ιησούς να κάμωμε με τον αδελφό μας και γιατί;
13 Είναι και κάτι άλλο που πρέπει να εξετάσωμε. Ποια είναι η στάσις σας απέναντι στους αδελφούς σας; Τους αγαπάτε; Το δείχνετε αυτό με τη συναναστροφή σας μαζί τους; Μιλάτε ελεύθερα με όλους τους αδελφούς ή μήπως έχετε παύσει για χρόνια τώρα να μιλάτε σε κάποιο άτομο εξ αιτίας μιας μικρής διαφοράς; Ή μήπως αποφεύγετε να συναναστρέφεστε ωρισμένους αδελφούς για τον ένα ή τον άλλο λόγο; Μπορεί να δαπανάτε πολύ χρόνο στο έργο του κηρύγματος. Μπορεί να δίνετε σχόλια με ευχέρεια σε όλες τις συναθροίσεις. Μπορεί να συμμετέχετε σε κάθε εκδήλωσι της εκκλησίας. Αλλά ακόμη, κι αν κάνετε όλα αυτά, είσθε πραγματικός φίλος του Θεού ενόσω φέρεσθε στον αδελφό σας όπως φέρεσθε σε κάποιον που πρέπει ν’ αποφεύγετε; Τι λέγει ο Θεός; «Εάν τις είπη ότι αγαπώ τον Θεόν, και μισή τον αδελφόν αυτού, ψεύστης είναι· διότι όστις δεν αγαπά τον αδελφόν αυτού, τον οποίον είδε, τον Θεόν, τον οποίον δεν είδε πώς δύναται να αγαπά;» (1 Ιωάν. 4:20) Επομένως, είναι επιτακτική ανάγκη να κάμωμε αυτό που μας προτρέπει ο Ιησούς «ύπαγε πρώτον φιλιώθητι με τον αδελφόν σου,» διότι μια αφιλάγαθη στάσις απέναντι στον αδελφό μας αποκαλύπτει ότι δεν είμεθα φίλοι του Ιεχωβά.—Ματθ. 5:23, 24· 1 Πέτρ. 1:22.
14. (α) Πρέπει να μιμούμενα την κοσμική στάσι στη συμπεριφορά μας απέναντι των άλλων και γιατί απαντάτε έτσι; (β) Τι θα μας βοηθήση να παραβλέπωμε ή να συγχωρούμε τις ατέλειες των άλλων;
14 Ένα άλλο χαρακτηριστικό των ανθρώπων του κόσμου είναι ότι είναι ανελεήμονες και εκδικητικοί με τις πράξεις των απέναντι των φίλων τους. Μήπως δεν περιφρονούν, δεν συκοφαντούν, δεν παραπονούνται, και δεν μιλούν υποτιμητικά για τους άλλους; Η Γραφή μιλεί γι’ αυτούς ως εξής: «Ο αχρείος άνθρωπος σκάπτει κακόν και εις τα χείλη αυτού είναι ως πυρ καίον.» (Παροιμ. 16:27) Εν τούτοις, αυτές οι πράξεις πρέπει να είναι άγνωστες στους φίλους του Ιεχωβά. Εμείς διαφέρομε διότι παραβλέπομε τις αδυναμίες και τις μικρές παραβάσεις των άλλων. Είμεθα πρόθυμοι να συγχωρήσωμε. Γιατί; Μήπως δεν δίνει ο Ιεχωβά το παράδειγμα; Ο Δαβίδ μάς υπενθυμίζει στον Ψαλμό 103:9: «Δεν θέλει δικολογεί διαπαντός ουδέ θέλει φυλάττει την οργήν αυτού εις τον αιώνα.» Και το εδάφιο 14 λέγει: «Διότι αυτός γνωρίζει την πλάσιν ημών, ενθυμείται ότι είμεθα χώμα.» Τι ωραίο παράδειγμα για μίμησι! Όταν, λοιπόν, ο αδελφός μας κάνη κάποιο σφάλμα, τι κάνομε εμείς; Κάνομε ακριβώς εκείνο που θα έκανε ο Ιεχωβά. Συγχωρούμε! Για να βοηθηθούμε να το πράξωμε αυτό, θα μπορούσαμε να κάμωμε μερικές ερωτήσεις. Μήπως αυτό ωφείλετο στην ατέλεια του; Μήπως ωφείλετο σε απροσεξία του; Μπορεί αυτό το λυπηρό πράγμα να ελαττωθή στο ελάχιστο; Γιατί να μην του δώσωμε το ευεργέτημα της αμφιβολίας; Πραγματικά θα ήταν καλύτερο να ‘έχωμε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην,’ διότι η «αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών.» (1 Πέτρ. 4:8· Εφεσ. 4:32· Κολ. 3:13· 1 Πέτρ. 3:8, 9) Αν το κάνωμε αυτό, δείχνομε ότι είμεθα φίλοι του Θεού μάλλον παρά φίλοι του κόσμου.
ΔΙΑΤΗΡΗΣΙΣ ΦΙΛΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ
15. Τι χρησιμοποιεί ο Διάβολος για να διασπάση τη φιλία μας με τον Θεό και πώς μπορούμε ν’ αποφεύγωμε να εμπλακούμε στις οδούς του κόσμου;
15 Αυτός ο εχθρικός και άστοργος κόσμος ασκεί τεραστία πίεσι επάνω στους φίλους του Θεού σήμερα. Είναι ουσιώδες για τους αδελφούς να καταβάλλουν πολλές προσπάθειες και να εργάζωνται σκληρά για να διατηρήσουν φιλία με τον Θεό. Ο Διάβολος προσπαθεί απεγνωσμένα να διασπάση αυτή τη φιλία. Το επιδιώκει αυτό με το να κάνη τον κόσμο πολύ ελκυστικό και δελεαστικό. Παρατηρήστε τι λέγει το εδάφιο 1 Ιωάννου 2:16: «Παν το εν τω κόσμω,» και κατόπιν ο Ιωάννης τονίζει τα τρία εξέχοντα πράγματα που προέρχονται από τον κόσμο και τα οποία ο Σατανάς χρησιμοποιεί—«η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου.» Με πόση ακρίβεια περιγράφει τον κόσμο στον οποίο πρέπει να ανθιστάμεθα αν δεν θέλωμε να εμπλακούμε στις οδούς του και να χάσωμε την ιδιότητα που έχομε ως φίλοι του Θεού!
16. Πώς ο Ιησούς αντιστάθηκε στον Σατανά και πώς μπορούμε εμείς να κάμωμε το ίδιο;
16 Ένας Χριστιανός πρέπει να κάμη θετικές ενέργειες για ν’ αντισταθή στον ‘άρχοντα του κόσμου τούτου,’ τον Σατανά, και στους συντρόφους του. (Εφεσ. 6:10-18· Ιακ. 4:7) Πώς; Τι έκαμε ο Ιησούς όταν επειράσθη σε τρεις διάφορες περιπτώσεις στην έρημο; Απήντησε: «Είναι γεγραμμένον.» (Ματθ. 4:1-11) Αυτός ο τέλειος άνθρωπος άφησε τους λόγους του Θεού να κατευθύνουν την πορεία της ζωής του. Και εφόσον ο Ιησούς έδωσε το παράδειγμα, εμείς πρέπει να τον μιμηθούμε. Ο ψαλμωδός είπε: «Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου.» (Ψαλμ. 119:105) Αν αφήνωμε λοιπόν τον Λόγο του Θεού να κατευθύνη κάθε ενέργειά μας, θα μπορέσωμε ν’ αντισταθούμε στον Σατανά και θα ενισχύσωμε τη σχέσι μας με τον φίλο μας, τον Ιεχωβά Θεό.
17. Τι χρειαζόμεθα για να υπερνικήσωμε τις δοκιμασίες που είναι ενώπιόν μας και τι θα χάσωμε αν συμβιβασθούμε;
17 Από τώρα και έως το τέλος αυτού του συστήματος δεν θα είναι δυνατόν να κερδίσωμε τη μάχη εναντίον του Διαβόλου με τη δική μας δύναμι. Έχομε ανάγκη βοηθείας από τον Θεό. Πρέπει να ζητούμε απ’ Αυτόν τη σοφία και την καθοδήγησι που απαιτούνται για ν’ ανταποκριθούμε στις δοκιμασίες και στους πειρασμούς που πρέπει ν’ αντιμετωπίσωμε. (Ιακ. 1:5) Κανείς από μας δεν είναι απρόσβλητος από την τακτική του Διαβόλου. Ο Διάβολος κάνει υπερωρίες για να μας κάμη να ενδώσωμε στις κακές επιθυμίες και στις πιέσεις αυτού του κόσμου. Εν τούτοις, ο συμβιβασμός μας θα σημάνη απώλεια της πολύτιμης φιλίας μας με τον Θεό, και αυτό θα οδηγήση στον αιώνιο θάνατό μας. (Ιακ. 1:14, 15) Αξίζει μια τέτοια πορεία αυτό το τίμημα;
18. Τι άλλο έκαμε ο Θεός για να βοηθήση τους φίλους του και ποια πρέπει να είναι η ανταπόκρισίς μας σ’ αυτό;
18 Επίσης, ο Ιεχωβά έκαμε πρόσθετες ενέργειες για να ενθαρρύνη και να βοηθήση τους φίλους του ν’ αντισταθούν στη σωρεία των ιδιοτελών επιθυμιών, διορίζοντας πρεσβυτέρους. Έτσι θα ήταν συνετό πράγμα ν’ ανταποκριθήτε στις συμβουλές των. Ο Παύλος συμβουλεύει τα εξής: «Πείθεσθε εις τους προεστώτάς σας και υπακούετε· διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον.» (Εβρ. 13:17· Γαλ. 6:1) Μερικές φορές μπορεί να μη μας αρέση αυτό που μας λέγουν. Μπορεί να είναι αντίθετο απ’ ό,τι θέλομε ν’ ακούσωμε. Αλλά, για να είμεθα φίλοι του Θεού, πρέπει να τους ακούμε και να εφαρμόζωμε ταπεινά τις συμβουλές των. Ο ψαλμωδός λέγει: «Η οδός του άφρονος είναι ορθή εις τους οφθαλμούς αυτού· ο δε ακούων συμβουλάς είναι σοφός.»—Παροιμ. 12:15.
19. Μήπως έχει χαθή κάθε ελπίδα για έναν που διέπραξε ένα σοβαρό σφάλμα; Εξηγήστε.
19 Τι θα γίνη αν ένας είναι «άφρων» και ασχολήται σε αδικοπραγίες σοβαρής φύσεως; Μήπως έχει χαθή κάθε ελπίδα; Όχι, διότι ο Ιάκωβος μάς υπενθυμίζει τα εξής: «Και αμαρτίας αν έπραξε, θέλουσι συγχωρηθή εις αυτόν. Εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματά σας και εύχεσθε υπέρ αλλήλων, δια να ιατρευθήτε.» (Ιακ. 5:13-16) Γι’ αυτό, δεχθήτε τη βοήθεια των πρεσβυτέρων και αφήστε τους να σας βοηθήσουν να επανορθωθήτε από την αμαρτωλή πορεία. (Παροιμ. 28:13) Τι παρηγοριά είναι να γνωρίζη κανείς ότι θα μπορούσε να χάση τη φιλία του με τον Θεό προς στιγμήν, και ωστόσο ν’ αποκατασταθή ως ένας έμπιστος φίλος με το να μετανοήση και να λάβη μια πορεία σύμφωνη με τις οδούς του Θεού!—Ησ. 55:7.
20. (α) Θα είναι διαρκή τα πλεονεκτήματα που αποκτώνται από τον κόσμο; (β) Ποιος μας έδωσε ένα καλό παράδειγμα και γιατί αυτός ακολούθησε μια τέτοια πορεία;
20 Η φιλία με τον κόσμο μπορεί να έχη ωρισμένα πλεονεκτήματα αλλά πρόκειται για μια προσωρινή μόνο απόλαυσι αμαρτίας. Είναι βραχείας διαρκείας. Είναι μια ζωή χωρίς μέλλον. Το περισσότερο που μπορεί να διαρκέση είναι ο λίγος καιρός που απομένει γι’ αυτόν τον παλαιό κόσμο. Δεν θα ήταν καλύτερο ν’ ακολουθήσετε το καλό παράδειγμα του Μωυσέως; Η Γραφή λέγει τα εξής γι’ αυτόν. «Δια πίστεως ο Μωυσής, αφού εμεγάλωσεν, ηρνήθη να λέγηται υιός της θυγατρός του Φαραώ, προκρίνας μάλλον να κακουχήται με τον λαόν του Θεού παρά να έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας, κρίνας τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν μεγαλύτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς· διότι απέβλεπεν εις την μισθαποδοσίαν.» (Εβρ. 11:24-26) Ο Μωυσής αρνήθηκε την προσφορά να είναι φίλος αυτού του κόσμου, με τα πλούτη και τα δελεάσματα, επειδή επιθυμούσε μια αμοιβή από τον Ιεχωβά. Ποια ήταν αυτή η αμοιβή; Εγνώριζε ότι αν παρέμενε φίλος του Θεού, θα τον ενεθυμείτο ο Θεός και θα είχε ανάστασι σε ζωή σε μια δίκαιη νέα τάξι.
21. (α) Τι πρέπει να κάμωμε για ν’ αποκτήσωμε την αμοιβή που προορίζεται για τους φίλους του Θεού; (β) Ποια είναι, η αμοιβή που λαμβάνομε;
21 Είθε η πίστις μας και η ελπίδα μας να είναι τόσο ισχυρές όσο ήταν του Μωυσέως. Είθε σε όλες τις οδούς της ζωής να μείνωμε «αμόλυντοι» από τον κόσμο και τους φίλους του. Είθε οι σκέψεις και οι πράξεις μας να συγκεντρώνωνται γύρω από τον στενό μας φίλο, τον Ιεχωβά. Είθε η επιθυμία της καρδιάς μας να εξακολουθή να μας συνδέη στοργικά μαζί του όπως συμβαίνει μ’ ένα στενό φίλο. Είτε είμεθα ένας από τους ‘κεχρισμένους του Κυρίου’ είτε είμεθα από τον «πολύν όχλον,» αυτό θα σημάνη πολλές ευλογίες ΤΩΡΑ, αλλά το πιο σπουδαίο απ’ όλα είναι ότι θα λάβωμε το βραβείο της αιωνίου ζωής σε μια δίκαιη νέα τάξι που θ’ αποτελήται μόνο από τους φίλους του Ιεχωβά.—1 Τιμ. 4:8.
[Εικόνα στη σελίδα 307]
Όπως ένα λουλούδι μαραίνεται στον ήλιο έτσι ένας ο οποίος αγωνίζεται να γίνη πλούσιος «θέλει μαρανθή εν ταις οδοίς αυτού.»