Έθνη Έρχονται στον Οίκον του Ιεχωβά για Προσευχή — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Έθνη Έρχονται στον Οίκον του Ιεχωβά για Προσευχή

«Διότι ο οίκός μου θέλει ονομάζεσθαι, Οίκος προσευχής δια πάντας τους λαούς.»—Ησ. 56:7.

1. Πώς επρόκειτο ο ναός στην Ιερουσαλήμ να έχη χρησιμεύσει εν σχέσει με την προσευχή;

ΟΛΙΓΕΣ ημέρες πριν από τη σταύρωσί του στο 33 μ.Χ., ο Ιησούς Χριστός σαφώς εδήλωσε ότι ο βασιλικός ναός του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ επρόκειτο να έχη χρησιμεύσει ως «οίκος προσευχής δια πάντα τα έθνη.» (Μάρκ. 11:17) Ναι, ο τυπικός εκείνος ναός επρόκειτο να είναι μια λεωφόρος προσεγγίσεως στον Κυρίαρχον Ζώντα Θεόν για τους πολλούς ξένους καθώς και για τους Ισραηλίτας τους ίδιους. Έτσι το προνόμιο της προσευχής δεν επρόκειτο να είναι περιωρισμένο μόνο στους Ισραηλίτας, που ήσαν δεσμευμένοι στον Ιεχωβά με τη διαθήκη του νόμου, αλλά ο ναός ήταν, επίσης, μια προμήθεια για αφιερωμένους προσωρινούς κατοίκους και επισκεπτομένους ξένους για ν’ ακουσθούν από τον Ιεχωβά Θεό. Ορθά, λοιπόν, ο Ιησούς κατηγόρησε τους Ιουδαίους της εποχής του ότι είχαν εμπορικοποιήσει τον ναό. Τους κατήγγειλε με τα λόγια: «Σεις δε εκάμετε αυτόν [τον ναόν] “σπήλαιον ληστών”.» (Ματθ. 21:13) Μολύνοντας τον τυπικόν ναόν του Ιεχωβά οι Ιουδαίοι είχαν πραγματικά αποθαρρύνει τους ξένους αφιερωμένους ανθρώπους των εθνών από το να κάμουν την προσέγγισι στον Ιεχωβά μέσω του ναού του ή ‘οίκου προσευχής’.

2. Πώς ο Ιεχωβά έφθασε να δεχθή και επιβεβαιώση τον ναό ως «οίκον προσευχής»;

² Χίλια χρόνια πριν από την εποχή του Ιησού, στην αφιέρωσι του αγίου ναού στην Ιερουσαλήμ (1027 π.Χ.), ο Βασιλεύς Σολομών έκαμε μια ειδική αίτησι στον Ιεχωβά Θεό. Ικέτευσε τον Ιεχωβά ν’ αναγνωρίζη επισήμως τις προσευχές που θα εγίνοντο σ’ αυτόν τον νέο ναό και από τους Ισραηλίτας και από τους μη Ισραηλίτας. «Πάσαν προσευχήν, πάσαν δέησιν γινομένην υπό παντός ανθρώπου, υπό παντός του λαού σου Ισραήλ, . . . τότε συ επάκουσον εκ του ουρανού . . . Και τον ξένον έτι, όστις δεν είναι εκ του λαού σου Ισραήλ, αλλ’ έρχεται από γης μακράς δια το όνομά σου, διότι θέλουσιν ακούσει το όνομά σου το μέγα, και την χείρά σου την κραταιάν, και τον βραχίονα σου τον εξηπλωμένον, όταν έλθη και προσευχηθή προς τον οίκον τούτον, συ επάκουσον εκ του ουρανού, του τόπου της κατοικήσεώς σου, και ενέργησον κατά πάντα περί όσων ο ξένος σε επικαλεσθή· δια να γνωρίσωσι πάντες οι λαοί της γης το όνομά σου, να σε φοβώνται, καθώς ο λαός σου Ισραήλ· και δια να γνωρίσωσιν ότι το όνομά σου εκλήθη επί τον οίκον τούτον, τον οποίον ωκοδόμησα.» (1 Βασ. 8:38, 39, 41-43) «Και εφάνη ο Ιεχωβά εις τον Σολομώντα δια νυκτός, και είπε προς αυτόν, Ήκουσα της προσευχής σου, και έκλεξα τον οίκον τούτον εις εμαυτόν δια οίκον θυσίας. Τώρα οι οφθαλμοί μου θέλουσιν είσθαι ανεωγμένοι, και τα ώτα μου προσεκτικά εις την προσευχήν την γενομένην εν τω τόπω τούτω.» (2 Χρον. 7:12, 15, ΜΝΚ) Έτσι ο Ιεχωβά Θεός επεβεβαίωσε ότι θα ήκουε επισήμως τις προσευχές με το μέσον αυτό και έτσι ο ναός στην Ιερουσαλήμ έφθασε να είναι γνωστός ως «οίκος προσευχής».

ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ, ΔΙΑΡΚΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΝΑΟΣ

3. Περιγράψτε τον νέο πνευματικό ναό. Τίνος απομίμησις είναι, και από πότε βρίσκεται σε πορεία κατασκευής;

³ Αλλ’ αυτός ο «οίκος προσευχής» στην Ιερουσαλήμ φαίνεται να υπήρξε απλώς ένας τύπος ή σχεδιάγραμμα ενός πολύ μεγαλοπρεπεστέρου, νέου και διαρκούς πνευματικού ναού που επρομήθευσε ο Ιεχωβά ως μέσον για ν’ ακούη προσευχή. Προς επαλήθευσιν της προφητείας του Ιησού (Ματθ. 24:1, 2), ο τελευταίος κατά γράμμα ναός της Ιερουσαλήμ κατεστράφη για πάντα από τους Ρωμαίους στο 70 μ.Χ. Τριάντα επτά χρόνια πριν από την καταστροφή αυτού του ναού που απετελείτο από συμπαγείς λίθους, ήταν εν προόδω από το 33 μ.Χ. και έπειτα η κατασκευή ενός νέου, πνευματικού ναού. Ενώ ήταν απομίμησις του τυπικού ναού ως προς ωρισμένα χαρακτηριστικά, όμως ο νέος, πνευματικός ναός ήταν οικοδομημένος από ‘ζώντας λίθους’ με τον Ιησού Χριστό ως τον «θεμέλιον» λίθον. (Εβρ. 9:8, 9) Μιλώντας στους κεχρισμένους ή Χριστιανούς της εποχής του, ο Παύλος γράφει: «Διότι πας οίκος κατασκευάζεται υπό τίνος· ο δε κατασκευάσας τα πάντα, είναι ο Θεός. Και ο μεν Μωυσής υπήρξε πιστός εις όλον τον οίκον αυτού ως θεράπων, εις μαρτυρίαν των λαληθησομένων· ο δε Χριστός, ως υιός επί τον οίκον αυτού· του οποίου ημείς είμεθα οίκος.» (Εβρ. 3:4-6) Ο Πέτρος περαιτέρω προσθέτει: «Εις τον οποίον προσερχόμενοι, ως εις λίθον ζώντα, υπό μεν των ανθρώπων αποδεδοκιμασμένον, παρά δε τω Θεώ εκλεκτόν, έντιμον, και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, δια να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας, ευπροσδέκτους εις τον Θεόν δια Ιησού Χριστού. Δια τούτο και περιέχεται εν τη γραφή, “Ιδού, θέτω εν Σιών λίθον ακρογωνιαίον, εκλεκτόν, έντιμον· και ο πιστεύων επ’ αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή”.» (1 Πέτρ. 2:4-6) Τελικά, στην Αποκάλυψι ο Ιωάννης δείχνει ότι ο πλήρης αριθμός των εκλεκτών ή «εσφραγισμένων» γι’ αυτή τη νέα οργάνωσι ναού ανέρχεται σε 144.000 μέλη που προστίθενται στον Ιησού Χριστό.—Αποκάλ. 7:4, 15.

ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΣΑΝ ΚΑΠΝΟΣ ΘΥΜΙΑΜΑΤΟΣ ΑΝΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

4. Πότε και για ποια αιτία εχρησιμοποιείτο θυμίαμα σχετικά με τον κατά γράμμα ναό;

⁴ Ένα χαρακτηριστικό της τυπικής σκηνής και των εικονικών ναών, που την διεδέχθησαν, ήταν εκείνο των ιερέων που έκαναν προσέγγισι στον Θεό μέσω θυμιάματος. Ο Μωσαϊκός νόμος απαιτούσε να καίεται ευώδες θυμίαμα στο θυσιαστήριο του θυμιάματος στα άγια του αγιαστηρίου δύο φορές την ημέρα ή οποτεδήποτε εγίνοντο επίσημες προσεγγίσεις ενώπιον του Ιεχωβά. «Και θέλει θυμιάζει ο Ααρών επ’ αυτού θυμίαμα ευώδες καθ’ εκάστην πρωίαν· όταν ετοιμάζη τους λύχνους, θέλει θυμιάζει επ’ αυτού. Και όταν ανάπτη ο Ααρών τους λύχνους το εσπέρας, θέλει θυμιάζει επ’ αυτού, θυμίαμα παντοτεινόν ενώπιον του Ιεχωβά εις τας γενεάς σας.» (Έξοδ. 30:7, 8, ΜΝΚ) Κατά τον νόμον μόνο οι ιερείς μπορούσαν να παρουσιάζουν αυτόν τον ελικοειδή ανερχόμενο καπνό δαπανηρού ευώδους θυμιάματος. Τούτο εχρησίμευε ως απόδειξις ότι οι ιερείς απέδιδαν τον εμπνέοντα φόβον σεβασμό και αίνο καθώς ήρχοντο να διακονήσουν ενώπιον του Ζώντος Θεού, της Κυριάρχου Μεγαλειότητος του σύμπαντος. (Έξοδ. 30:36, 37) Στην Ημέρα του Εξιλασμού ο αρχιερεύς απητείτο να ετοιμάση πρώτα το δρόμο του προς τα Άγια των Αγίων του αγιαστηρίου παρουσιάζοντας ‘καπνόν του θυμιάματος’ ενώπιον του τυπικού θρόνου του Ιεχωβά, του καλύμματος της κιβωτού του μαρτυρίου, «δια να μη αποθάνη.»—Λευιτ. 16:12, 13.

5. Πώς οι προσευχές ανέβαιναν σαν θυμίαμα, και τι θα πούμε για την προετοιμασία τους;

⁵ Ενόσω οι ιερείς παρουσίαζαν το καθημερινά ανερχόμενο θυμίαμα μέσα στο αγιαστήριο, οι μη ιερείς λάτρεις του Ιεχωβά, που ήσαν συγκεντρωμένοι έξω στην αυλή του ναού, συγχρόνως προσέφεραν προσευχές για ν’ ανέρχωνται στον Ιεχωβά και ν’ ακούωνται απ’ αυτόν. «Ενώ δε ιεράτευεν αυτός [ο Ζαχαρίας, ο πατέρας του Ιωάννου του Βαπτιστού] εν τη τάξει της εφημερίας αυτού ενώπιον του Θεού, κατά το έθος της ιερατείας, έπεσεν εις αυτόν ο κλήρος να θυμιάση, εισελθών εις τον ναόν του Ιεχωβά· και παν το πλήθος του λαού προσηύχετο έξω εν τη ώρα του θυμιάματος.» (Λουκ. 1:8-10, ΜΝΚ) Σε τέτοιες προσευχές από αυτούς τους λάτρεις του ναού έπρεπε ν’ αποφεύγεται μάταιη επανάληψις και συνεπώς έπρεπε να είναι επιμελώς προετοιμασμένες όπως ακριβώς και το καιόμενο θυμίαμα ήταν επιμελώς προετοιμασμένο από δαπανηρά συστατικά. (Έξοδ. 30:34-38) Σχετικά με τούτο είναι γραμμένο: «Ας ετοιμασθή ενώπιον σου η προσευχή μου ως θυμίαμα.»—Ψαλμ. 141:2, ΜΝΚ.

6, 7. (α) Εν σχέσει με τον πνευματικό ναό, πώς το θυμίαμα συνδέεται με προσευχή; (β) Ποια είναι η λεωφόρος προσεγγίσεως για κείνους που προσεύχονται σήμερα;

⁶ Ο απόστολος Ιωάννης στην Αποκάλυψι δείχνει ότι το «θυμίαμα» συνδέεται με προσευχές, επίσης, εν σχέσει με τον νέο, πνευματικό ναό του Ιεχωβά, τα Άγια των Αγίων του στον ουρανό: «Και ήλθεν άλλος άγγελος, και εστάθη έμπροσθεν του θυσιαστηρίου, κρατών θυμιατήριον χρυσούν· και εδόθησαν εις αυτόν θυμιάματα πολλά, δια να προσφέρη με τας προσευχάς πάντων των αγίων επί το θυσιαστήριον το χρυσούν το ενώπιον του θρόνου. Και ανέβη ο καπνός των θυμιαμάτων με τας προσευχάς πάντων των αγίων εκ της χειρός του αγγέλου ενώπιον του Θεού.» (Αποκάλ. 8:3, 4) Επειδή ο Ιησούς Χριστός είναι ο κύριος ‘ζων λίθος’ αυτού του νέου ναού, είναι η μόνη λεωφόρος προσεγγίσεως στον Ιεχωβά και όλες οι προσευχές πρέπει τώρα ν’ ανέρχωνται μέσω αυτού. (Ιωάν. 10:9· 14:6· 16:23) Σήμερα ο Ιεχωβά είναι στον άγιό του ναό που αποτελείται από τους κεχρισμένους, και για κείνους που κάνουν την ορθή προσέγγισι θ’ ακούση και θ’ απαντήση στις προσευχές των. Επομένως, σ’ αυτή την ημέρα οι προσευχές του λαού του Ιεχωβά ανέρχονται στον Ιεχωβά εξακολουθητικά μαζί με τον ‘καπνόν του θυμιάματος εκ της χειρός του αγγέλου’.

⁷ Ο Παύλος επιβεβαιώνει τι περιλαμβάνει η ορθή προσέγγισις στον Θεό και ποιος είναι ο ναός που κατοικεί ο Ιεχωβά με πνεύμα για να δέχεται τις προσευχές των λατρευτών του. «Δι’ αυτού [του Ιησού Χριστού] έχομεν αμφότεροι την είσοδον προς τον Πατέρα δι’ ενός πνεύματος. . . . εποικοδομηθέντες [οι κεχρισμένοι] επί το θεμέλιον των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου λίθου αυτού του Ιησού Χριστού· εν τω οποίω πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αυξάνεται εις ναόν άγιον εν τω Ιεχωβά· εν τω οποίω και σεις συνοικοδομείσθε εις κατοικητήριον του Θεού δια του πνεύματος.» (Εφεσ. 2:18, 20-22, ΜΝΚ) Ένα υπόλοιπο αυτού του νέου, πνευματικού ναού λειτουργεί ακόμη επάνω στη γη ως την ημέρα αυτή. Αυτό το υπόλοιπο των κεχρισμένων χρησιμεύει ως αγωγός μέσω του οποίου ένας «πολύς όχλος» από όλα τα έθνη «λατρεύουσι» τον Ιεχωβά Θεό «ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού.»—Αποκάλ. 7:9, 15.

Ο ΗΣΑΪΑΣ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ ΡΟΗ ΛΑΤΡΕΙΑΣ

8. Τι προείδε ο Ησαΐας για τον ναόν ή οίκον του Ιεχωβά σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες;

⁸ Γι’ αυτές τις τελικές ημέρες που επέρχονται στον πονηρό Σατανικό κόσμο του ανθρωπίνου γένους, ο προφήτης Ησαΐας προείδε μια παγγήινη ροή λάτρεων που συνδέονται με τον πνευματικόν οίκον του Ιεχωβά, πολλά μέλη του οποίου στέκουν τώρα στην ουράνια Σιών. (Αποκάλ. 14:1) Το κεχρισμένο υπόλοιπο που αποτελεί το ορατό τμήμα του ναού του Ιεχωβά γίνεται έτσι αντιληπτό ότι βρίσκεται ψηλά στην εύνοια του Ιεχωβά από το έτος 1919 (Αποκάλ. 11:12), και εξυψώνει τη λατρεία του Ιεχωβά Θεού, θέτοντάς την πολύ πιο πάνω από όλους τους άλλους στοχασμούς επάνω στη γη. Τούτο συμβαίνει όπως ακριβώς προελέχθη πριν από πολύν καιρό: «Εν ταις εσχάταις ημέραις, το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων, και υψωθή υπεράνω των βουνών· και πάντα τα έθνη θέλουσι συρρέει εις αυτό, και πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει, και ειπεί, Έλθετε, και ας αναβώμεν εις το όρος του Ιεχωβά, εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ· και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού. Διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος, και λόγος Ιεχωβά εξ Ιερουσαλήμ.»—Ησ. 2:2, 3, ΜΝΚ.

9. (α) Τι άλλο χρειάζεται για κείνους που κάνουν προσέγγισι στον Ιεχωβά; (β) Πώς ένας έχει τα προσόντα να κάμη την προσέγγισι στον οίκον προσευχής του Ιεχωβά;

⁹ Όλα τα παραπάνω περιγραφόμενα μεγάλα πλήθη λατρευτών έρχονται ως αφιερωμένοι καλά εκπαιδευμένοι στις θεοκρατικές απαιτήσεις του Ιεχωβά. Δεν έρχονται με αδειανά χέρια χωρίς δώρα για τον στοργικό Θεό τους. Μάλλον, έρχονται γεμάτοι από ευάρεστες ‘θυσίες αίνου’, γεμάτοι από ορθές δημόσιες διακηρύξεις που έμαθαν πώς να τις κάνουν μέσω των κεχρισμένων του Ιεχωβά που βρίσκονται ακόμη στη γη. (Εβρ. 13:15) Ναι, αυτοί οι ‘αλλογενείς’ από τα έθνη ‘προσετέθησαν εις τον Ιεχωβά’ κάνοντας αφιέρωσι μαζί με το κεχρισμένο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ. (Ζαχ. 8:23· Γαλ. 6:16) Όλοι αυτοί του «πολλού όχλου» από τα έθνη έρχονται, επίσης, να προσφέρουν τις προσευχές των μέσω της διατάξεως του ναού του Ιεχωβά. Σχετικά με τούτο ο Ησαΐας περαιτέρω προείδε: «Περί δε των υιών του αλλογενούς, οίτινες ήθελον προστεθή εις τον Ιεχωβά, δια να δουλεύωσιν εις αυτόν, και να αγαπώσι το όνομα του Ιεχωβά, δια να ήναι δούλοι αυτού· . . . και τούτους θέλω φέρει εις το άγιόν μου όρος, και θέλω ευφράνει αυτούς εν τω οίκω της προσευχής μου· . . . αι θυσίαι αυτών θέλουσιν είσθαι δεκταί επί το θυσιαστήριόν μου· διότι ο οίκός μου θέλει ονομάζεσθαι, Οίκος προσευχής δια πάντας τους λαούς.» (Ησ. 56:6, 7, ΜΝΚ) Αληθινά αυτά τα μεγάλα πλήθη ξένων λατρευτών έφθασαν σήμερα να είναι αφιερωμένοι, βαπτισμένοι και χειροτονημένοι διάκονοι του Ιεχωβά και έτσι έχουν επίσημη στάσι αναγνωρίσεως ενώπιον του ουρανίου θρόνου του Ιεχωβά. (Αποκάλ. 7:15) Σαν εκείνους που ανήκουν στο κεχρισμένο υπόλοιπο, αυτοί οι ξένοι μη μέλη, που δεν είναι από τη νέα διαθήκη, θεωρούν ανεκτίμητο προνόμιο το να φέρουν το μοναδικό όνομα Ιεχωβά ως μάρτυρες του Ιεχωβά.—Ιερεμ. 31:31-34.

ΠΟΙΩΝ ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΥΧΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΣ;

10. Δώστε διάφορες Γραφικές αποδείξεις για το ποιοι μπορούν ν’ αναμένουν να έχουν απάντησι στις προσευχές των.

¹⁰ Ο Ιεχωβά Θεός είναι ο μεγάλος «Ακούων προσευχήν» και κάνει διευθετήσεις να ‘καθαρίση τις παραβάσεις’ εκείνων που εκλέγει και που κάνει να τον προσεγγίσουν. (Ψαλμ. 65:2-4) Δίνει προσοχή και απαντά σε προσευχές που ορθά προσφέρονται σ’ αυτόν. (Ψαλμ. 66:19· 102:17· 1 Βασ. 18:37· 2 Χρον. 33:13· Ιερεμ. 29:12, 13· Δαν. 9:17, 18· Λουκ. 11:9, 10· 1 Ιωάν. 5:14, 15) Ο Ιεχωβά δεν ακούει τους πονηρούς, «εισακούει δε της δεήσεως των δικαίων.» (Παροιμ. 15:8, 29) Του Ιεχωβά ‘τα ώτα είναι εις την κραυγήν των δικαίων προς βοήθειαν’. (Ψαλμ. 34:15· 145:18, 19· Ησ. 58:8, 9) «Εξεύρομεν δε ότι αμαρτωλούς ο Θεός δεν ακούει· αλλ’ εάν τις ήναι θεοσεβής, και κάμνη το θέλημα αυτού, τούτον ακούει.» (Ιωάν. 9:31) Προτού μπορέσουν εκείνοι που έρχονται από τα έθνη να έχουν την προσοχή του Ιεχωβά, πρέπει ν’ αρχίσουν ν’ απομακρύνωνται από την προηγουμένη τους κακή κατεύθυνσι, να γίνωνται θεοσεβείς και να ζητούν την ειρήνη του Ιεχωβά. Τότε ο Ιεχωβά αρχίζει να προσέχη αυτούς, των οποίων οι καρδιές έχουν κλίσι προς αφιέρωσι και που ‘προστίθενται εις τον Ιεχωβά’. Ο απόστολος Πέτρος το επεβεβαίωσε αυτό όταν έγραψε: «Διότι οι οφθαλμοί του Ιεχωβά είναι επί τους δικαίους, και τα ώτα αυτού εις την δέησιν αυτών· το δε πρόσωπον του Ιεχωβά είναι κατά των πραττόντων κακά.»—1 Πέτρ. 3:12, ΜΝΚ.

11, 12. (α) Πώς «αλλογενείς» φθάνουν ν’ απολαύσουν το προνόμιο της προσευχής; (β) Τι καταδεικνύεται στην περίπτωσι του Κορνηλίου;

¹¹ Για κείνους τους «αλλογενείς» που είναι έξω από ενεργό σύνδεσμο με τη διάταξι προσευχής του ναού του Ιεχωβά, γίνεται σημείωσις ή «ενθύμησις» από τον Ιεχωβά των ενθέρμων προσευχών των ενόσω ζητούν την ορθή προσέγγισι σ’ αυτόν. Στον κατάλληλο καιρό ο Ιεχωβά φροντίζει ώστε ένας από τους δίκαια αναγνωρισμένους δούλους του να φθάση με το άγγελμα της Βίβλου αυτούς τους ξένους εκζητητάς, έτσι ώστε να γίνουν ενεργώς συνδεδεμένοι με τη διάταξι του ναού του Ιεχωβά για να τυγχάνουν απαντήσεως τακτικά όλες οι μέλλουσες προσευχές των. Έτσι η αναγνωρισμένη λεωφόρος για προσευχή γίνεται επωφελής σ’ αυτούς από τον καιρό εκείνο και έπειτα.

¹² Λάβετε, παραδείγματος χάριν, τον Ιταλό Κορνήλιο, έναν εκατόνταρχο. Αν και ζούσε στην Καισάρεια της Παλαιστίνης, δεν ήταν προφανώς ένας αφιερωμένος περιτετμημένος Ιουδαίος προσήλυτος. Επειδή, όμως, ήταν «ευσεβής και φοβούμενος τον Θεόν μετά παντός του οίκου αυτού», οι προσευχές του που προσεφέροντο έξω από τη διάταξι του ναού του Ιεχωβά «ανέβησαν εις μνημόσυνον . . . ενώπιον του Θεού». (Πράξ. 10:1-4) Στον δέοντα καιρό ο Ιεχωβά μέσω ενός αγγέλου έκαμε διευθέτησι να κηρύξη στον Κορνήλιο ο Πέτρος, ένας από τους ‘ζώντας λίθους’ του νέου, πνευματικού ναού, ώστε ο Κορνήλιος και ο οίκος του να μπορέσουν να γίνουν αφιερωμένοι και βαπτισμένοι. (Πράξ. 10:31, 44-48) Από τότε και έπειτα στον Κορνήλιο ‘εδόθη μετάνοια’ και έγινε ενεργώς συνδεδεμένος με τη διάταξι του ναού του Ιεχωβά για ν’ ακούωνται τακτικά οι προσευχές του για απάντησι. Όταν ο Πέτρος αργότερα ανέφερε αυτό το περιστατικό στο κυβερνών σώμα στην Ιερουσαλήμ, «ησύχασαν, και εδόξαζον τον Θεόν, λέγοντες, Και εις τα έθνη λοιπόν έδωκεν ο Θεός την μετάνοιαν εις ζωήν.»—Πράξ. 11:18.

13, 14. (α) Τι μέρος έχουν οι άγγελοι στη σύναξι ‘αλλογενών’ λατρευτών; (β) Αναφέρατε μια κοινή σύγχρονη πείρα γι’ αυτή τη συγκομιδή λατρευτών.

¹³ Σήμερα οι άγγελοι, ενώ παραμένουν αόρατοι, είναι πολύ ενεργητικοί στο να σημειώνουν τις δίκαια διατεθειμένες καρδιές των ομοίων με πρόβατα ατόμων που προσφέρουν ειλικρινείς προσευχές στον Θεό ζητώντας βοήθεια. (Ματθ. 25:31-33) Στον δέοντα καιρό ο Ιεχωβά φροντίζει να κατευθύνουν οι άγγελοι τους ορατούς διακόνους του Θεού επάνω στη γη να έλθουν σε επαφή με τέτοιους εκζητητάς της αληθείας, για να τους υποδειχθή πώς να γίνουν δίκαιοι, έπειτα ν’ αφιερωθούν στον Θεό και να εξακολουθήσουν να διατηρούν ευτυχή συναδελφότητα με τη διάταξι του ναού του Ιεχωβά για λατρεία. Ακολουθεί μια σύγχρονη πείρα που επανελήφθη χιλιάδες φορές σε όλα τα μέρη της γης για να εξαρθή αυτό το ζήτημα.

¹⁴ Μια διάκονος από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στην Καλιφορνία αναφέρει ότι είχε αφήσει μόνο λίγα λεπτά που εχρειάζοντο για να συμπληρώση το τρίωρο πρόγραμμα της κηρύγματος μια Κυριακή. Επειδή ήταν κάπως κουρασμένη, ήταν διατεθειμένη να επιστρέψη στο σπίτι, σκοπεύοντας να καλύψη τα ολίγα λεπτά, που απητούντο ακόμη, κάποια άλλη ώρα. Εν τούτοις, η εκεί πλησίον διεύθυνσις ενός ατόμου, που δεν ήταν στο σπίτι κατά την πρώτη της επίσκεψι, εξακολουθούσε να έρχεται στη διάνοια της. Τελικά, λοιπόν, αισθάνθηκε την παρόρμησι να κάμη αυτή την επίσκεψι. Όταν έκαμε την επίσκεψι, η οικοδέσποινα βρέθηκε στο σπίτι. Η κυρία εξεδήλωσε μεγάλο ενδιαφέρον για τη Γραφή, τόσο ενδιαφέρον ώστε εξέφρασε την επιθυμία να λάβη μέρος σε μια οικιακή Γραφική μελέτη αμέσως. Στο τέλος αυτής της πρώτης οικιακής Γραφικής μελέτης η οικοδέσποινα είπε στην διάκονο ότι την προηγούμενη νύχτα είχε προσευχηθή στον Θεό για βοήθεια να κατανοή τη Γραφή. Ήταν τώρα βέβαιη ότι η προσευχή της είχε λάβει απάντησι. Στους μήνες που ακολούθησαν, προώδευσε γοργά σε γνώσι των σκοπών του Ιεχωβά. Τελικά αφιερώθηκε και βαπτίσθηκε και είναι τώρα μια ενεργός μάρτυς του Ιεχωβά η ίδια σε ευτυχή συναναστροφή με την κοινωνία των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά. Όπως ο αφιερωμένος Κορνήλιος, απολαμβάνει αυτή τώρα πλήρως το προνόμιο της προσευχής στον Ιεχωβά και με εμπιστοσύνη μπορεί ν’ αναμένεται ότι θα εισακούεται τακτικά.

ΑΝΑΓΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

15, 16. (α) Γιατί οι άνθρωποι προστρέχουν στη Γραφή για συμβουλή όσον αφορά την προσευχή; (β) Ποιος κατέδειξε την ανάγκη μας για προσευχή, και σχετικά με ποια ζητήματα;

¹⁵ Πού μπορεί κανείς να προστρέξη καλύτερα για συμβουλή όσον αφορά την προσευχή παρά στη Γραφή; Η Γραφή είναι το μέγιστο διδακτικό βιβλίο για προσευχή. Περιέχει αναγραφή 159 προσευχών στις Εβραϊκές Γραφές. Είκοσι από τις προσευχές του Ιησού ως κυριάρχου αναγράφονται στα τέσσερα Ευαγγέλια. Η προσευχή ως θέμα αναφέρεται 98 ακόμη φορές στο υπόλοιπο των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Από τις πολλές προσευχές του Ιησού παρατηρούμε τη μεγάλη του ανάγκη να διατηρή επικοινωνία με τον Πατέρα του στη διάρκεια της πορείας της επιγείου ζωής του. Είναι γραμμένο: «[Ο Χριστός] εν ταις ημέραις της σαρκός αυτού . . . μετά κραυγής δυνατής και δακρύων προσέφερε δεήσεις και ικεσίας προς τον δυνάμενον να σώζη αυτόν εκ του θανάτου, και εισηκούσθη δια την ευλάβειαν αυτού.»—Εβρ. 5:7.

¹⁶ Κι εμείς, επίσης, έχομε διαρκή ανάγκη να προσευχώμεθα όπως είχε και ο Ιησούς. Από πείρα ο Ιησούς φθάνει να είναι ο αριστοτεχνικός μας διδάσκαλος της προσευχής. Στην υποδειγματική προσευχή ετόνισε ορθά ζητήματα για τα οποία να προσευχώμεθα, όπως, το να αγιασθή το όνομα του Θεού, να έλθη η βασιλεία του Θεού, να γίνη το θέλημα του Θεού στη γη και τέλος να μας δίδωνται τα βασικά χρειώδη της ζωής. (Ματθ. 6:9-13) Όπως υπεδείχθη προηγουμένως, ο Ιησούς έφθασε να είναι και τώρα είναι η μόνη λεωφόρος προσεγγίσεως στον ζώντα Θεό μέσω προσευχής. Ο Ιωάννης γράφει: «Λέγει προς αυτόν [τον Θωμά] ο Ιησούς, Εγώ είμαι η οδός, και η αλήθεια, και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού.» «Εάν ζητήσητέ τι εν τω ονόματι μου, εγώ θέλω κάμει αυτό.»—Ιωάν. 14:6, 14.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ;

17. Τι είναι προσευχή, και πώς λειτουργεί αυτή η διάταξις;

¹⁷ Προσευχή είναι πραγματικά μιας κατευθύνσεως επικοινωνία με τον αληθινό Θεό στον ουρανό. Δεν είναι αναγκαίες τηλεφωνικές γραμμές ή ραδιοφωνικά κύματα για να γίνουν αυτές οι επικοινωνίες με τον Ιεχωβά στον ουρανό. Από τον αρχαίο καιρό ως τον σημερινό ο Ιεχωβά κατέστησε διαθέσιμο ένα μέσον μεταβιβάσεως αποτελεσματικό πολύ περισσότερο και από το τηλέφωνο και από το ραδιόφωνο. Αυτό το μέσον που είναι στη διάθεσι του ανθρώπου δεν είναι τίποτε άλλο παρά το άγιο πνεύμα του Θεού. Το άγιο πνεύμα δεν περιορίζεται από χρόνον ή διάστημα στο να ανακαλύψη αγγέλματα που πρέπει να μεταβιβασθούν στη διάταξι λήψεως του Ιεχωβά. Τέτοια λήψις χαρακτηρίζεται στη Γραφή ως ‘ακούοντα ώτα’ του Θεού. (Ψαλμ. 18:6) Ο Ιεχωβά δεν απαντά ακουστά στο άλλο άκρον. Δεν υπάρχει δύο κατευθύνσεων συνομιλία με τον Θεό στη διάταξι της προσευχής. Μάλλον, ο Θεός δίνει απάντησι υπό την μορφή πνευματικής καθοδηγίας και με το να παρέχη τελικές εκτελέσεις ορθών αιτήσεων που γίνονται.

ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ

18. Δώστε μερικές κατάλληλες εκφράσεις για προσευχές στον Ιεχωβά.

¹⁸ Ποιες είναι μερικές από τις εκφράσεις που θα μπορούσε να κάμη ένας αληθινός λάτρης στην μιας κατευθύνσεως επικοινωνία του με τον Ιεχωβά; Πρώτα, θα μπορούσε να εκφράση λόγους αφοσιώσεως, με τους οποίους η καρδιά του εκχύνει ανταποκρίσεις αγάπης στον Θεό. (Ψαλμ. 18:1, 2) Έπειτα, θα μπορούσαν να προφερθούν λόγοι αίνου για τις πολλές εκδηλώσεις του μεγαλείου του Θεού και των έργων του ελέους. (Πράξ. 4:24-30) Εκείνος που προσεύχεται θα μπορούσε να επιθυμή να πη λόγια εκτιμήσεως για τις πολλές ευκαιρίες και προνόμια υπηρεσίας που έχουν έλθει στο δρόμο του. (2 Σαμ. 7:27) Εκφράσεις ευγνωμοσύνης είναι πάντοτε κατάλληλες για να δίδωνται ευχαριστίες στον Ιεχωβά για τη ροή αγαθότητος και για τα δώρα που έχουν ληφθή. (Κολ. 1:3) Αφού όλοι μας είμεθα ατελείς και συνεχώς κάνομε λάθη, θα εφαίνετο πάντοτε κατάλληλο να ζητούμε τη συγγνώμη του Θεού. (Λουκ. 11:4) Τέτοια αίτησις δείχνει τη διάθεσι μετανοίας ενός ατόμου για να είναι άξιον περαιτέρω του ελέους του Θεού. (Λουκ. 18:11-13) Λόγια ενδιαφέροντος για την ευημερία των αδελφών μας και δεήσεις για ευλογία επάνω στην εκτέλεσι της υπηρεσίας της Βασιλείας είναι πάντοτε κατάλληλα για επικοινωνία. (1 Θεσ. 5:25) Τελικά, προφορικές αιτήσεις θα μπορούσαν να παρουσιάζωνται για ορθά πράγματα που χρειαζόμεθα.—Ψαλμ. 33:18, 19· Παροιμ. 30:7-9· Ματθ. 6:11.

ΣΤΑΣΕΙΣ

19. Ποια στάσι μπορούμε να λαμβάνωμε όταν προσευχώμεθα;

¹⁹ Μαζί με την ανακοίνωσι αυτών των διαφόρων εκφράσεων, υπάρχουν άρα γε κάποιες καθωρισμένες στάσεις αναγκαίες για προσευχή; Γενικά κάποια στάσις συγκεντρώσεως είναι αναγκαία. Υπάρχουν Βιβλικά παραδείγματα και σύγχρονα παραδείγματα του λαού του Ιεχωβά που παρουσιάζει τις προσευχές του υποκλινόμενος, ή με υψωμένα τα μάτια ή γονατιστός. (Νεεμ. 8:6· Ιωάν. 11:41· Λουκ. 22:41· Δαν. 6:10) Οποιαδήποτε στάσις και αν λαμβάνεται, πρέπει να είναι στάσις που θα καταστήση ικανό ένα άτομο να απομακρύνη όλες τις σκέψεις που αποτρέπουν την προσοχή. Γιατί; Επειδή οι σκέψεις που θα διατυπωθούν πρέπει να προσφέρωνται ειλικρινά, αποτελεσματικά και με πνεύμα αγάπης για τον Θεό. Τα καλά διατυπωμένα λόγια πρέπει να είναι σε αρμονία με το άγιο πνεύμα του Θεού, επειδή το πνεύμα του Θεού δεν μπορεί να ενεργήση αντίθετα προς το θέλημα του Ιεχωβά. Επί πλέον, τα αγγέλματα που μεταβιβάζονται πρέπει να συμφωνούν με τη Βιβλική αλήθεια. Προσφέροντας κανείς κατάλληλη προσευχή εκτιμά πάντοτε ότι «ο Θεός είναι πνεύμα· και οι προσκυνούντες αυτόν, εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι.»—Ιωάν. 4:24.

ΧΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΑΜΗΝ

20, 21. (α) Γιατί η χρήσις του «αμήν» στην προσευχή; (β) Τι μπορεί να λεχθή για τους μάρτυρας του Ιεχωβά όσον αφορά την προσευχή;

²⁰ Η προσευχή ενός ατόμου πρέπει να έχη κατάλληλο και ταιριαστό τέλος. Ο Χριστιανός όχι μόνο τελειώνει με το να μνημονεύη το όνομα του Ιησού, αλλά, επίσης, περατώνει την προσευχή μ’ ένα «αμήν». Αμήν είναι Εβραϊκή λέξις που κατ’ ουσίαν σημαίνει «βεβαίως». Το αμήν δείχνει βεβαιότητα, έτσι ας γίνη. Χρησιμοποιώντας κανείς το «αμήν» επιβεβαιώνει ότι όλες οι εκφράσεις που έγιναν στην προσευχή, έγιναν με ειλικρίνεια. Στις εκκλησιαστικές προσευχές, εκείνοι που ακούουν την προσευχή θα μπορούσαν, επίσης, να επιθυμούν ακουστά να εκφράσουν ένα «αμήν».—1 Κορ. 14:16.

²¹ Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ένας προσευχόμενος λαός σήμερα. Γνωρίζουν την ανάγκη τους για προσευχή. Γνωρίζουν πώς να προσεύχωνται και λαμβάνουν αποτελέσματα. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ενεργώς συνδεδεμένοι με τον «οίκον προσευχής» του Ιεχωβά. Στο επόμενο άρθρο θα εξετασθούν μερικές από τις αξιοσημείωτες πείρες των στο πεδίον της προσευχής σήμερα.