-
Χρησιμοποιώντας με Αγάπη Ό,τι Σας ΔίδεταιΗ Σκοπιά—1961 | 1 Σεπτεμβρίου
-
-
ας έχουν συμμετοχή στην ευθύνη για το πνευματικό οικοδομικό έργο. Η πνευματική οικοδομή σήμερα είναι διαμένουσα οικοδομή. (Εφεσ. 2:21, 22) Τα άτομα παρομοιάζονται προς πνευματικούς λίθους που οικοδομούνται στο σώμα του Χριστού, και ο δεσμός που τα συνδέει είναι αγάπη και ενδιαφέρον του ενός για το άλλο. Προφανώς ένας ή δύο λίθοι σκορπισμένοι στο μέσον ενός αγρού δεν θ’ αποτελούσαν οικοδομή, αλλά οικοδομή είναι μια ωργανωμένη διευθέτησις λίθων στενά συγκολλημένων μαζί. Οι λάτρεις του Ιεχωβά σήμερα αποτελούν μια οργάνωσι, μια οικοδομή Νέου Κόσμου. Ο Ιεχωβά τούς συνήθροισε σε ενότητα σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες της κυριαρχίας του Σατανά και κάθε άτομο πρέπει να κάμη το μέρος του για να διατηρήση ένα πνευματικώς ισχυρό οικοδόμημα και να ενωθή στενά μαζί με τους άλλους που πρόκειται ν’ αποτελέσουν το οικοδόμημα. Πνευματική ενίσχυσις κάθε λίθου θα καταλήξη σε οφέλη για τους άλλους, διότι θα κρατήση ολόκληρο το οικοδόμημα ισχυρό. Έτσι στη μεγάλη θύελλα του Αρμαγεδδώνος το οικοδόμημα δεν θα καταπέση, μολονότι ο πονηρός Σατανάς και οι ορδές του μπορεί να ορμήσουν εναντίον του. Η ενότης και η δύναμις της κοινωνίας Νέου Κόσμου, περιλαμβανομένων εκείνων που ανήκουν στο σώμα του Χριστού, μπορεί ασφαλώς να διατηρηθή με τη στοργική χρήσι της αληθείας που μας εδόθη από τον Ιεχωβά για την οικοδομή αλλήλων: «Αλλά αληθεύοντες εις την αγάπην, να αυξήσωμεν εις αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, ο Χριστός εξ ου παν το σώμα συναρμολογούμενον και συνδεόμενον δια πάσης συναφείας των συνεργούντων μελών, κατά την ανάλογον ενέργειαν ενός εκάστου μέρους, κάμνει την αύξησιν του σώματος, προς οικοδομήν εαυτού, εν αγάπη.»—Εφεσ. 4:15, 16.
-
-
Επιδιώκοντας τον Σκοπό μου στη ΖωήΗ Σκοπιά—1961 | 1 Σεπτεμβρίου
-
-
Επιδιώκοντας τον Σκοπό μου στη Ζωή
Αφήγησις Ράγκνα Σ. Ινγκβάλντσεν
Η 25η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1959 ήταν για μένα μια ευτυχισμένη ημέρα, όχι επειδή την εώρταζε ο κόσμος, αλλ’ επειδή εσημείωσε την ενδεκάτη επέτειό μου ως ιεραποστόλου στη Βενεζουέλα. Υπήρξαν ένδεκα ευτυχισμένα χρόνια, γεμάτα από θαυμάσιες πείρες στο να φέρω το άγγελμα της βασιλείας του Θεού στους φιλικής διαθέσεως ανθρώπους της Νοτιοαμερικανικής αυτής χώρας.
Εν τούτοις, η υπηρεσία μου στον Ιεχωβά δεν άρχισε πριν από ένδεκα χρόνια. Άρχισε πολύ πριν από τότε. Πράγματι, ευλογήθηκα με το προνόμιο ν’ ανατραφώ στην υπηρεσία του Θεού. Πίσω στο 1906, όταν ήμουν μικρό παιδί, η μητέρα μου με πήρε στη συνέλευσι της Μιννεαπόλεως, όπου εβαπτίσθη για να συμβολίση την αφιέρωσί της στον Θεό. Από τότε και ύστερα ουδέποτε παρέλειψε να μου καλλιεργή ισχυρή αγάπη γι’ αυτόν και την ορατή του οργάνωσι. Σύντομα έμαθα τη σπουδαιότητα του να υπηρετώ τον Ιεχωβά με το να συμμετέχω τακτικά στο έργο της μαρτυρίας. Ήμουν ευτυχής να πηγαίνω μαζί με την μητέρα μου και να βοηθώ στη διανομή από σπίτι σε σπίτι φυλλαδίων που εκαλούντο «Μηνιαίο Δελτίο Σπουδαστών της Βίβλου.»
Το 1914 άρχισε το μεγάλο έργο με το Φωτόδραμα της Δημιουργίας. Αν και ήμουν πολύ μικρός για να έχω μεγάλο μέρος σ’ αυτό, διένειμα προσκλήσεις και παρακολουθούσα τις προβολές. Ένοιωθα ευχαρίστησι βλέποντας επανειλημμένως αυτές τις κινηματογραφικές ταινίες καθώς και τις διαφάνειες (σλάιντς) γύρω από Βιβλικά γεγονότα.
Το σπίτι μας ήταν πάντοτε ανοικτό στους σκαπανείς, οι οποίοι τότε εκαλούντο «κόλπορτερς». Αυτοί πάντοτε μου εφαίνοντο ότι εξεχώριζαν ως εκείνοι που είχαν μια βαθιά εκτίμησι της αληθείας του Ιεχωβά. Εφόσον η μητέρα μου και η θεία μου ήσαν, επίσης, «κόλπορτερς», απεφάσισα και εγώ να γίνω ένας τέτοιος, κάποια μέρα. Αφιέρωσα τη ζωή μου στον Ιεχωβά κι εβαπτίσθηκα το 1918.
Ενώ ακόμη φοιτούσα στο σχολείο, είχα
-