Ζητείτε Ορθές Συναναστροφές

 1. Μπορεί να επηρεάση ένα άτομο η συναναστροφή του; Πώς το εξέφρασε αυτό ο Σολομών;

ΕΧΕΙ λεχθή, «Ειπέ μου ποιον συναναστρέφεσαι και θα σου ειπώ ποιος είσαι.» Ενώ αυτό μπορεί να μην είναι ένας ακριβής τρόπος κρίσεως ενός ατόμου, όμως είναι θετικά αληθές ότι η συντροφιά ενός ανθρώπου μπορεί να ασκήση ισχυρή επιρροή σ’ αυτόν προς την καλή ή την κακή κατεύθυνσι. Όπως είπε ο σοφός Βασιλεύς Σολομών: «Ο περιπατών μετά σοφών θέλει είσθαι σοφός· ο δε σύντροφος των αφρόνων θέλει απολεσθή.» (Παροιμ. 13:20) Και σήμερα όσο ποτέ προηγουμένως υπάρχει αύξησις κακής επιρροής που απομακρύνει τους ανθρώπους από τις υψηλές, αγνές σκέψεις του στοργικού Δημιουργού των Ιεχωβά, και τους στρέφει προς τις ιδιοτελείς, σαρκικές, υλιστικές σκέψεις του κόσμου τούτου, που βρίσκεται κάτω από τον Σατανά ή Διάβολο. Τούτο καθιστά ζωτικό ζήτημα το να αποχωρισθούν όλοι οι άνθρωποι που αγαπούν δικαιοσύνη από αυτόν τον κόσμο και να λατρεύσουν τον Θεό με το να συναναστραφούν αυτόν και να μιμηθούν τις κατευθύνσεις του.—2 Κορ. 4:4· Ιωάν. 15:17-19.

 2. Πώς κατεδείχθησαν οι συνέπειες της καλής και κακής συναναστροφής στις ημέρες του Νώε;

² Η εκζήτησις ορθών συναναστροφών είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Αυτό κατεδείχθη στον καιρό του κατακλυσμού των ημερών του Νώε όταν οι δαίμονες είχαν υλοποιηθή για να συμβάλουν στην κατάπτωσι και τη διαφθορά του ανθρωπίνου γένους. Διαβάζομε: «Και είδεν ο Ιεχωβά ότι επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης, και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας.» Αλλά ο Νώε δεν επήγε μαζί με το πλήθος· δεν συνανεστράφη μαζί τους και δεν είχε επικοινωνία με τις διεφθαρμένες σκέψεις των. «Ο Νώε ήτο άνθρωπος δίκαιος, τέλειος μεταξύ των συγχρόνων αυτού· μετά του Θεού περιεπάτησεν ο Νώε.» Αυτός και η οικογένειά του επεζήτησαν ορθή συναναστροφή και επέζησαν από την παγκόσμια εκείνη καταστροφή.—Γέν. 6:1-12, ΜΝΚ· Εβρ. 11:7· 2 Πέτρ. 2:5.

 3. (α) Ποια εξέλιξις, που προελέχθη από τον απόστολο Παύλο στο 2 Τιμόθεον 3:1-5, καθιστά ζωτική την αποφυγή κακής συναναστροφής σήμερα; (β) Μέσω ποιας προφητικής εκπληρώσεως στον καιρό μας έκαμε ο Θεός παγκόσμια προμήθεια για ορθή συναναστροφή;

³ Αν η ορθή συναναστροφή ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου στις ημέρες του Νώε, έτσι θα ήταν επίσης για κείνους που ζουν στη συντέλεια του αιώνος, που ο Ιησούς είπε ότι θα ήταν όμοια με τις ημέρες του Νώε. Ο απόστολος Παύλος, αφού περιέγραψε την κακία της ανθρωπίνης κοινωνίας στις έσχατες ημέρες, ενουθέτησε, «Και τούτους φεύγε», αποφεύγοντας έτσι τις κακές συναναστροφές. (Ματθ. 24:37-39· 2 Τιμ. 3:1-5) Η εκζήτησις ορθής συναναστροφής επηρεάζεται επίσης πολύ στον καιρό μας από την εκπλήρωσι των Βιβλικών προφητειών που σχετίζονται με τη σύναξι σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες του πιστού υπολοίπου των πνευματικών αδελφών του Χριστού και την αποκατάστασί των στον οίκον του Θεού υπό τον μεγαλύτερον Νώε, Χριστόν Ιησούν. Στην αποκαταστημένη ακριβώς εκκλησία των κεχρισμένων αυτών μαρτύρων, που αποτελούν το υπόλοιπο του πνευματικού ναού, έρχεται ένα μεγάλο πλήθος ανδρών και γυναικών από όλα τα έθνη, ζητώντας ορθές συναναστροφές για να μάθη τας οδούς του Θεού και να περιπατήση στας τρίβους του.—Ησ. 2:2-4· Αποκάλ. 7:9, 14.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ ΚΑΚΗ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗ

 4. (α) Ποια ισχυρή νουθεσία βρίσκεται στο 2 Κορινθίους 6:14-18 για την αποφυγή κακής συναναστροφής; (β) Ποια ορθή συναναστροφή αναφέρεται;

⁴ Εν σχέσει με την αποφυγή της κακίας του κόσμου και τη συναναστροφή με τον λαόν του Θεού, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους· διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως με το σκότος; . . . ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστον; . . . Διότι σεις είσθε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός, “Ότι θέλω κατοικεί εν αυτοίς και περιπατεί· και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου.” Διά τούτο “εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε,” λέγει ο Ιεχωβά, “και μη εγγίσητε ακάθαρτον·” και “εγώ θέλω σας δεχθή, και θέλω είσθαι Πατήρ σας, και σεις θέλετε είσθαι υιοί μου και θυγατέρες,” λέγει Ιεχωβά ο Παντοκράτωρ.» Σημειώστε την επανειλημμένη νουθεσία για αποφυγή κακής συναναστροφής, ‘τούτους φεύγε’, ‘εξέλθετε εκ μέσου αυτών’, ‘αποχωρίσθητε’, και έπειτα ‘θέλω σας δεχθή’. Δεν πρέπει να υπάρχη μετοχή, κοινωνία, μερίς, ομοζυγία με τους απίστους. Με άλλα λόγια καμμιά συναναστροφή μαζί τους αν πρόκειται κανείς να συναναστρέφεται με τον Θεό.—2 Κορ. 6:14-18, ΜΝΚ· Ιεζ. 37:27· Ησ. 52:11· Ιεζ. 20:41.

 5, 6. (α) Σε τι αναφέρεται και σε τι δεν αναφέρεται η νουθεσία αποφυγής κακής συναναστροφής, και πώς μπορεί τέτοια συναναστροφή να επηρεάση τη λατρεία ενός ατόμου; (β) Ποια συμβουλή προς τους πρώτους Χριστιανούς το τονίζει αυτό;

⁵ Αυτό δεν σημαίνει, φυσικά, ότι ο αφιερωμένος Χριστιανός πρέπει ν’ απομονωθή από κάθε επαφή με αυτό το παρόν σύστημα πραγμάτων. Στην πορεία της εργασίας του, καθημερινά ζώντας και κηρύττοντας, έρχεται σε επαφή με εργοδότην, συναδέλφους, εμπορικούς συνεταίρους, οικογένεια, γείτονας και άλλους. Το ν’ αποφύγη κάθε επαφή θα εσήμαινε σχεδόν να βγη έξω από τη γη. (1 Κορ. 5:10) Αλλά το «τούτους φεύγε», η αποφυγή συναναστροφής μαζί τους, σημαίνει το να μην κάνη κανείς συντροφιά μ’ εκείνους των οποίων οι σκέψεις δεν είναι σε αρμονία με τις σκέψεις του Θεού, δηλαδή, να μη συμμετέχη στις σκέψεις των ή στη διαγωγή των. Οι σκέψεις των υλιστικού φρονήματος ατόμων δεν είναι σε αρμονία με τις σκέψεις του Θεού. Ακόμη και αν αυτοί οι γνώριμοι δεν είναι ανέντιμοι ή ανήθικοι, το πρώτο τους μέλημα δεν είναι η λατρεία και υπηρεσία του Ιεχωβά. Ένας που τους συναναστρέφεται τακτικά, γρήγορα θα σκέπτεται όπως σκέπτονται και αυτοί. Αν εκθέση κανείς τη διάνοιά του στις σκέψεις των, η πίστις του στον νέο κόσμο θα εξασθενήση, ο ζήλος θα σβεσθή, η ακεραιότης θα καταρρεύση και η συνείδησις θα αμβλυνθή έτσι ώστε να μην παίρνη κανείς στα σοβαρά τις απαιτήσεις του Ιεχωβά για μελέτη και υπηρεσία. Οι επωφελείς συνήθειες της μελέτης και της υπηρεσίας, που έχουν διαμορφωθή, θα φθαρούν. Αυτός είναι ο κίνδυνος που έβλεπε ο απόστολος Παύλος, όταν προειδοποιούσε τους Χριστιανούς να μη συναναστρέφωνται μ’ εκείνους που δεν είχαν ελπίδα στην ανάστασι και επομένως δεν είχαν καμμιά πραγματική ωθούσα δύναμι για ορθή διαγωγή. «Μη πλανάσθε· “Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί.” Συνέλθετε εις εαυτούς κατά το δίκαιον, και μη αμαρτάνετε· διότι τινές έχουσιν αγνωσίαν Θεού.» (1 Κορ. 15:33, 34) Γιατί να συμμετέχωμε στις σκέψεις εκείνων που δεν έχουν γνώσιν Θεού και δεν έχουν ενδιαφέρον γι’ αυτήν;—Φιλιππησ. 3:18, 19.

⁶ Υπάρχουν ακόμη εκείνοι που νομίζουν ότι μπορούν να επιτρέπουν στον εαυτό τους να ζητή συναναστροφή με κοσμικούς φίλους ή συγγενείς για διασκέδασι. Αλλά πώς μπορεί ένας χριστιανός να ‘απεκδυθή τον παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν’ και να ‘ενδυθή τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας’, αν εξακολουθή να συναναστρέφεται μ’ εκείνους που έχουν ακόμη απατηλές επιθυμίες; (Εφεσ. 4:22-24) Μάλλον, «μη γίνεσθε. . . . συμμέτοχοι αυτών. Διότι ήσθε ποτέ σκότος, τώρα όμως φως εν Κυρίω· περιπατείτε ως τέκνα φωτός·. . . . εξετάζοντες τι είναι ευάρεστον εις τον Κύριον· και μη συγκοινωνείτε εις τα έργα τα άκαρπα του σκότους.» (Εφεσ. 5:7-11) Ο Πέτρος επίσης νουθετεί «να ζήσητε τον εν σαρκί επίλοιπον χρόνον, ουχί πλέον εν ταις επιθυμίαις των ανθρώπων, αλλ’ εν τω θελήματι του Θεού. . . . δια τούτο παραξενεύονται, ότι σεις δεν συντρέχετε [συναναστρέφεσθε] με αυτούς εις την αυτήν εκχείλισιν της ασωτίας, και σας βλασφημούσιν.» Πρέπει να είμεθα ως ξένοι και παρεπίδημοι εν σχέσει με τη διαγωγή αυτής της γενεάς.—1 Πέτρ. 4:2-4· 2:11, 12.

 7. Ποια νουθεσία δίνει ο νόμος του Θεού μέσω του Μωυσέως όσον αφορά τις στενές σχέσεις με ψευδείς λατρευτάς;

⁷ Ο κίνδυνος της κακής συναναστροφής ετονίσθη από τον Ιεχωβά στους νόμους του προς τους Ισραηλίτας καθώς έτσι ετοιμάζοντο να μπουν στη Γη της Επαγγελίας και έτσι να έλθουν σε πλησιέστερη επαφή με τους ειδωλολάτρας Χαναναίους. «Δεν θέλεις κάμει συνθήκην μετ’ αυτών, ουδέ θέλεις δείξει εύνοιαν προς αυτούς· ουδέ θέλεις συμπενθερεύσει μετ’ αυτών· την θυγατέρα σου δεν θέλεις δώσει εις τον υιόν αυτού· . . . διότι θέλουσιν αποπλανήσει τους υιούς σου επ’ εμού, και θέλουσι λατρεύει άλλους θεούς.» Η ιστορία του Ισραήλ από τον καιρό εκείνο αποτελεί τραγική απόδειξι του τι συμβαίνει όταν κανείς παραβιάζη αυτή την αρχή.—Δευτ. 7:2-4, ΜΝΚ.

 8, 9. (α) Πώς επηρεάζετο ο Λωτ από τη διαγωγή αθέων ανθρώπων της εποχής του; (β) Τι το εσφαλμένο υπάρχει αν ένας Χριστιανός απολαμβάνη τη συναναστροφή μ’ εκείνους που ανήκουν σ’ αυτόν τον κόσμο και είναι ευχαρίστως δεκτός απ’ αυτούς στη διαγωγή των; (γ) Ποιες πιθανότητες υπάρχουν να φερθούν άπιστοι στην αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο;

⁸ Αν κανείς έχη αγαθή συνείδησι, δηλαδή, κρατή τη συνείδησί του ευαίσθητη στις αρχές του Ιεχωβά, τότε δεν θα μπορούσε ν’ απολαμβάνη τη συναναστροφή με αυτόν τον κόσμο. Θυμάστε πώς ένοιωθε ο Λωτ όταν ζούσε στα Σόδομα; Διαβάζομε γι’ αυτόν ως «καταθλιβόμενον υπό της ασελγούς διαγωγής των ανόμων (διότι ο δίκαιος, κατοικών μεταξύ αυτών, δι’ οράσεως και ακοής εβασάνιζεν από ημέρας εις ημέραν την δικαίαν αυτού ψυχήν δια τα άνομα έργα αυτών) .» (2 Πέτρ. 2:7, 8) Αν και ζούσε εκεί και εκήρυττε σ’ αυτούς, όμως ο Λωτ ποτέ δεν είχε συμμετοχή στις σκέψεις των ούτε ενώθηκε στη διαγωγή των· η ψυχή του κατεθλίβετο και εβασανίζετο από τη διαγωγή των. Αν ένας Χριστιανός σήμερα απολαμβάνη τη συναναστροφή με αυτόν τον κόσμο και τις σκέψεις του, τότε υπάρχει κάτι το εσφαλμένο στη συνείδησί του. Αν η συνείδησίς του είναι καλά εκπαιδευμένη, τότε πρέπει να καταθλίβεται από τέτοια συντροφιά. Επίσης, αν η διαγωγή και η συνομιλία ενός Χριστιανού είναι τέτοιες ώστε κοσμικά άτομα να τον έχουν ευχαρίστως ως ένα μέλος της συντροφιάς των, κάτι το εσφαλμένο υπάρχει στη διαγωγή του Χριστιανού αυτού· διότι αν η διαγωγή του και η συνομιλία του ήσαν ορθές, αυτό θα διετάρασσε τη συνείδησί των επειδή θα τους ήλεγχε ή θα τους κατεδίκαζε.—1 Πέτρ. 3:16· Εφεσ. 5:11.

⁹ Ποτέ κανείς ας μην απατάται ώστε να νομίζη ότι με τέτοια συναναστροφή βοηθεί πραγματικά άλλα άτομα να μάθουν την αλήθεια. Συμμετέχοντας στις κακές σκέψεις και πράξεις κοσμικών συντρόφων, ποτέ δεν θα τους φέρη κανείς στην αλήθεια, αλλ’ αυτοί θ’ απομακρύνουν ίσως τον πιστόν απ’ αυτήν. (1 Κορ. 5:6) Μόνο όταν εκδηλώνη κανείς τις σκέψεις του Θεού με λόγο και διαγωγή, όταν μεταδίδη τις σκέψεις του Θεού σε άλλους, όταν μοιράζεται το φως μαζί τους, μπορεί να τους φέρη από το σκότος στο φως.—1 Πέτρ. 2:9· Φιλιππησ. 2:15, 16.

10, 11. (α) Γιατί δεν ήταν εσφαλμένο το να συναναστρέφεται ο Ιησούς με αμαρτωλούς, και πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά ακολουθούν το παράδειγμά του σήμερα; (β) Πώς η στάσις αυτή είναι όμοια μ’ ενός γιατρού που έρχεται σε στενή επαφή με ασθενείς νοσηλευομένους;

¹⁰ Αλλά κάποιος μπορεί να ερωτήση, δεν συνανεστρέφετο ο Ιησούς με τους καταφρονημένους αμαρτωλούς και τους τελώνας; Ναι, αλλά δεν το έκανε αυτό για να συμμετέχη στις σκέψεις των και να έχη συντροφιά μαζί των στη συνομιλία των και στη διαγωγή. Ήταν εκεί ως ο πρώτιστος μάρτυς του Ιεχωβά για να μεταδίδη τις σκέψεις του Ιεχωβά σ’ αυτά τα άτομα. Έτσι και σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά ακολουθούν το ίδιο παράδειγμα. Δεν απομονώνονται με αυτοδικαίωσι, όπως εκείνοι που μνημονεύονται από τον Ησαΐα, και δεν λέγουν ότι είναι αγιώτεροι από τους άλλους. Επισκέπτονται κάθε είδους ανθρώπους στα σπίτια τους και στους δρόμους και μιλούν μαζί τους και ακούουν ποιες είναι οι σκέψεις των, ώστε να μπορέσουν να τους βοηθήσουν. Αλλά δεν μετέχουν στις σκέψεις των ούτε συμμερίζονται τη διάθεσί των. Έχουν επικοινωνία με το φως και θέλουν να μεταδώσουν το φως αυτό στους άλλους.—Λουκ. 7:34· Ησ. 65:5· Ματθ. 5:16.

¹¹ Η θέσις του Χριστιανού δούλου του Θεού θα μπορούσε κάλλιστα να συγκριθή με τη θέσι ενός γιατρού, ο οποίος προσφέρει τις υπηρεσίες του σ’ έναν δεισιδαίμονα, μαστιζόμενον από ασθένειες λαό στη ζούγκλα. Ένας τέτοιος γιατρός δεν θα διστάση να βοηθήση αυτούς τους ανθρώπους, αλλά ποτέ δεν θα διανοηθή ούτε για μια στιγμή να συμμερισθή τις σκέψεις των δεισιδαιμονικών διανοιών των ασθενών του ή να έχη επικοινωνία μαζί των στις συνήθειές των που εκτρέφουν την αρρώστια και στις ανθυγιεινές συνθήκες των. Δεν θέλει να συμμετάσχη στην ασθένειά τους· θέλει να τους μεταδώση τη γνώσι του, γνώσι θεραπείας και υγιεινών συνηθειών διαβιώσεως. Θέλει να τους κάνη καλά, όχι να γίνη αρρώστος ο ίδιος· να τους διδάξη να βελτιώσουν τις συνθήκες των, όχι να διαφθείρη τις δικές του καθαρές συνθήκες διαβιώσεως. Έτσι και ο Χριστιανός μάρτυς του Ιεχωβά σήμερα θα κηρύξη σε ανθρώπους κάθε είδους για να τους βοηθήση να φθάσουν σε πνευματική υγεία, αλλά ποτέ δεν θα υποβιβάση τους κανόνες του και δεν θ’ αρχίση να συμμερίζεται τις σκέψεις του κόσμου τούτου.—Λουκ. 5:30-32· Αποκάλ. 22:1, 2.

ΖΗΤΕΙΤΕ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΣΙ

12. Με ποιους μπορεί κανείς σήμερα να βρη ορθή συναναστροφή, και ποιο παράδειγμα εδόθη από τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνος;

¹² Για ν’ αποκτήση και διατηρήση κανείς πνευματική υγεία πρέπει να συναναστρέφεται με πνευματικώς υγιή άτομα. Για ν’ αποκτήση κανείς σοφία πρέπει να συναναστρέφεται με σοφούς. Ο Ιεχωβά, για να δώση στους δούλους του καλές συναναστροφές, τους έχει συνάξει σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες σε μια παγκόσμια εκκλησία, την κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αν θα θέλαμε να συμμερισθούμε τις σκέψεις του Θεού και τις σκέψεις του δικαίου νέου του κόσμου, τότε πρέπει να συναναστρεφώμεθα μ’ εκείνους που έχουν αυτές τις σκέψεις. Αυτό ήταν αληθινό όταν οι πρώτοι Χριστιανοί συνηθροίζοντο και είναι αληθινό σήμερα. «Και ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων, και εν τη κοινωνία [συναναστροφή], και εν τη κλάσει του άρτου και εν τοις προσευχαίς.» (Πράξ. 2:42) Οι πιστεύοντες Χριστιανοί συνανεστρέφοντο τους ομοπίστους των για ν’ αποκτήσουν πνευματική δυναμι, να καταστήσουν ενεργητικές και ευαίσθητες τις συνειδήσεις των προς ορθά έργα. Πού θα μπορούσαν να το αποκτήσουν αυτό καλύτερα παρά στη συναναστροφή με την εκκλησία, όπου ήσαν οι απόστολοι και άλλοι ώριμοι, ζηλωταί δούλοι του Θεού;

13. Ποια είναι τα οφέλη που προκύπτουν από την εκζήτησι συναναστροφής με ωρίμους Χριστιανούς, και ποιες Γραφικές συμβουλές καλύπτουν αυτό το σημείο;

¹³ Ο Παύλος έγραψε σχετικώς: «Ενθυμείσθε τους προεστώτάς σας, οίτινες ελάλησαν προς εσάς τον λόγον του Θεού· των οποίων μιμείσθε την πίστιν, έχοντες προ οφθαλμών το αποτέλεσμα του πολιτεύματος αυτών.» (Εβρ. 13:7) Ναι, ζητείτε συναναστροφή μ’ εκείνους που είναι παραδείγματα στην πίστι, παρατηρείτε τη διαγωγή τους, βλέπετε πόσο καλά συμφωνείτε με το πιστό τους παράδειγμα και κάνετε τις αναγκαίες βελτιώσεις. Μη ζητείτε συναναστροφή μ’ εκείνους που θα δικαιολογήσουν τη συνείδησί σας, αλλά μ’ εκείνους που θα την ελέγξουν. «Το ωτίον, το οποίον ακούει τον έλεγχον της ζωής, διατρίβει μεταξύ των σοφών.» «Αδελφοί, συμμιμηταί μου γίνεσθε, και παρατηρείτε τους όσοι περιπατούσιν ούτω, καθώς έχετε τύπον ημάς.» «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς και εγώ του Χριστού.» Τούτο απαιτεί να ζητή κανείς ορθή συναναστροφή με πνευματικώς ώριμα και γεμάτα ζήλο άτομα, υπηρέτας στην οργάνωσι και άλλους.—Παροιμ. 15:31· Φιλιππησ. 3:17· 1 Κορ. 11:1.

14, 15. (α) Πώς μας ενισχύει το να παρευρισκώμεθα στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις; (β) Γιατί μερικοί εγκαταλείπουν τις συναθροίσεις, και με ποια πιθανή συνέπεια;

¹⁴ Ο καλύτερος τρόπος να συναναστρέφεσθε μ’ εκείνους «οίτινες ελάλησαν προς εσάς τον λόγον», εκείνους που είναι παραδείγματα, είναι να παρευρίσκεσθε σε όλες τις συναθροίσεις της εκκλησίας τακτικά. Τούτο είναι μια ευχάριστη ανακούφισις και μια ενισχυτική πείρα για όλους εκείνους από τους οποίους η καθημερινή ζωή και εργασία απαιτεί να βρίσκονται ανάμεσα σε κοσμικά άτομα, των οποίων η ομιλία και η διαγωγή καταθλίβει την ψυχή των. «Διδάσκοντες και νουθετούντες αλλήλους με ψαλμούς και ύμνους και ωδάς πνευματικάς, εν χάριτι ψάλλοντες εκ της καρδίας υμών προς τον Ιεχωβά.» «Πληρούσθε δια του πνεύματος, λαλούντες μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και ωδάς πνευματικάς.» Το να παρευρίσκεται κανείς στις συναθροίσεις, όπου αφηγείται πείρες, ή δίνει σχόλια ή ακούει εποικοδομητικές ομιλίες από τον λόγον του Θεού, θα τον βοηθήση να συναναστρέφεται με τον Θεό και να συμμερίζεται τις σκέψεις του. Αυτή είναι η συναναστροφή που πρέπει να έχη κανείς.—Κολ. 3:16, ΜΝΚ· Εφεσ. 5:18-20.

¹⁵ Αυτή η συναναστροφή ή «επισυναγωγή» πρέπει να αυξάνη ολοένα περισσότερο καθώς πλησιάζει το πλήρες τέλος αυτού του παρόντος συστήματος. «Ας κρατώμεν την ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον· . . . και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους· και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε την ημέραν πλησιάζουσουν.» Όταν εγκαταλείπη κανείς την ορθή συναναστροφή, η πνευματική διάκρισις αμβλύνεται, η συνείδησις χάνει την ευαισθησία της και το άτομο πέφτει στην αμαρτία, καθώς ακριβώς ανέφερε ο απόστολος Παύλος αμέσως αφού έδωσε τη συμβουλή του να ‘συνερχώμεθα ομού’: «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν υπολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών.» (Εβρ. 10:23-26) Γιατί, λοιπόν, ν’ ακολουθούμε τη συνήθεια μερικών που εγκαταλείπουν τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις λόγω ελλείψεως εκτιμήσεως, προτιμώντας μια οικογενειακή συγκέντρωσι μ’ εκείνους που δεν είναι στην αλήθεια ή άλλα προσωπικά συμφέροντα; Μήπως δεν είπε ο Ιησούς: «Μήτηρ μου και αδελφοί μου είναι αυτοί, οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και πράττοντες αυτόν»; (Λουκ. 8:21) Δεν είναι μήπως η συνάθροισις της οικογενείας του Θεού με υπακοή στην εντολή του πιο σπουδαία από το ν’ αρέσωμε σε άλλους που δεν αγαπούν τον Θεό; Αυτές οι ολίγες ώρες κάθε εβδομάδα είναι εξαιρετικά πολύτιμες, γεμάτες από εκφράσεις των σκέψεων που οφείλει κανείς να συμμερίζεται. Εδώ η συνείδησίς μας αφυπνίζεται ώστε να μπορούμε να ‘εξετάζωμεν τι είναι ευάρεστον εις τον Κύριον’, και να ‘προσέχωμεν πώς να περιπατώμεν ακριβώς· μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν’, και να ‘μη γινώμεθα άφρονες, αλλά να νοώμεν τι είναι το θέλημα του Ιεχωβά’.—Εφεσ. 5:10, 15-17, ΜΝΚ.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗ

16. (α) Πώς και γιατί πρέπει κανείς να είναι εκλεκτικός εν σχέσει με την κοινωνική ψυχαγωγία; (β) Ποιος Βιβλικός κανών εφαρμόζεται κι εδώ;

¹⁶ Οι συγκεντρώσεις για κοινωνική ψυχαγωγία είναι επίσης περιπτώσεις όπου συμμερίζεται κανείς τις σκέψεις πιω άλλων. Πρέπει να είναι κανείς εξίσου προσεκτικός και εκλεκτικός στο ζήτημα του ποιους συναναστρέφεται κοινωνικώς και τι κάνει, όπως είναι όταν εκλέγη τις θρησκευτικές συναθροίσεις που παρακολουθεί. Ακόμη και για ξεκούρασμα σε κοινωνικής φύσεως συγκεντρώσεις πρέπει κανείς να συμμερίζεται σκέψεις που είναι εποικοδομητικές, που ενθαρρύνουν τον ζήλο και την πιστότητα στην υπηρεσία του Ιεχωβά, που τονίζουν την καθαρότητα, την αρετή και την ακεραιότητα και εκφράζουν εκτίμησι και ευχαριστία στον Θεό. Και εδώ επίσης πρέπει να ‘λαλήτε μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και ωδάς πνευματικάς, ευχαριστούντες πάντοτε υπέρ πάντων εις τον Θεόν και Πατέρα’. (Εφεσ. 5:19, 20) Ο κανών εφαρμόζεται επίσης στην ψυχαγωγία και ανάπαυσι, «Άρα λοιπόν ας ζητώμεν τα προς την ειρήνην, και τα προς την οικοδομήν αλλήλων.»—Ρωμ. 14:19· 1 Τιμ. 4:12· 2 Τιμ. 2:22· Τίτον 2:6-8· 3:8· Κολ. 3:16, 17· Ρωμ. 15:2.

17. Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους μια κοινωνική συγκέντρωσις μπορεί να είναι ενδιαφέρουσα, ξεκουραστική και όμως εποικοδομητική;

¹⁷ Γιατί να έχωμε συνομιλία που ν’ ακολουθή τη σκέψι αυτού του κόσμου ή να βγαίνωμε κάπως έξω από τον εαυτό μας και ν’ αρχίζωμε ανόητα παιχνίδια, όπου και η ομιλία και η διαγωγή γίνονται παρακινδυνευμένα, χυδαία, και ίσως ακόμη ανήθικα; Το να μιμούμεθα αυτόν τον κόσμο σημαίνει να τον συναναστρεφώμεθα. Πόσο καλύτερα θα ήταν για κείνους που είναι ώριμοι, να φροντίζουν ώστε η συνομιλία να είναι εποικοδομητική και ενδιαφέρουσα για όλους τους παρόντας, ηλικιωμένους και νέους. Ίσως θα μπορούσε να γίνη διευθέτησις για διαφόρους τύπους Βιβλικών ερωτήσεων, οι οποίες να είναι εκπαιδευτικές και ωστόσο να λαμβάνουν υπ’ όψι τους διαφόρους βαθμούς γνώσεως εκείνων που είναι παρόντες. Θα μπορούσατε να πήτε μια Γραφική περικοπή και να δήτε ποιος, ή ποιο ζεύγος, μπορεί να θυμηθή το βιβλίο, το κεφάλαιο και το εδάφιο, ή να δώσετε τα στοιχεία αυτά και να δήτε ποιος μπορεί να πη την περικοπή. Περιγράψτε λεπτομέρειες σχετικές μ’ ένα γνωστό πρόσωπο της Γραφής και ιδέτε ποιος μπορεί να το προσδιορίση με το όνομά του· το ίδιο μπορεί να γίνη με τόπους ή ιστορικά συμβάντα. Διηγηθήτε πείρες, ανασκευάστε αντιρρήσεις, συζητήστε νέα ή ενδιαφέροντα σημεία από τη Σκοπιά ή άλλες δημοσιεύσεις, ή ειδήσεις για παγκόσμια γεγονότα που εκπληρώνουν προφητείες ή μας κάνουν να γνωρίσωμε καλύτερα την κατάστασι γενικά, χρησιμοποιώντας όλα αυτά ως ενδιαφέροντα θέματα συζητήσεως. Οι δούλοι του Ιεχωβά δεν είναι μονόπλευροι. Μπορούν να ωφεληθούν από τη συζήτησι πολλών άλλων θεμάτων, όπως ακριβώς μπορούν ν’ απολαύσουν και εκδηλώσεις καλού «χιούμορ». Αλλά μη λησμονείτε ν’ αφήνετε όλα να έρχωνται κάτω από τον κανόνα του να «ζητώμεν τα προς την ειρήνην, και τα προς την οικοδομήν αλλήλων».

18. Ποια είναι άλλα πράγματα, για τα οποία πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός, συμβάλλοντας στην εποικοδόμησι όλων στην εκκλησία;

¹⁸ Ο κανών αυτός θα μας βοηθήση να καθορίσωμε όχι μόνο τι να κάμωμε σε μια κοινωνική συγκέντρωσι αναψυχής, αλλά και πόσο συχνά επίσης. Θα εμποδίση ακόμη το να αναπτυχθούν φατρίες από κοινωνική άποψι σε μια εκκλησία, επειδή αυτές δεν είναι εποικοδομητικές. Η συμβουλή να συναναστρεφώμεθα με θεοκρατικού φρονήματος, πνευματικώς ώριμα πρόσωπα και να συμμεριζώμεθα τις σκέψεις των δεν σημαίνει να αγνοούμε τους νεωτέρους ή ασθενεστέρους στην εκκλησία. Αντιθέτως, όλα τα ώριμα άτομα θα καταβάλουν προσπάθεια να συναναστρέφωνται με ασθενεστέρους ή λιγώτερο ωρίμους και μ’ εκείνους που είναι οπισθοδρομικοί ή ντροπαλοί, τόσο στις συναθροίσεις όσο και όταν τους υποδέχωνται στα σπίτια τους για ένα γεύμα, ένα πρόχειρο βραδινό δείπνο ή μια κοινωνική εσπερίδα μαζί έτσι ώστε να γνωρισθούν καλύτερα μαζί τους, να τους βοηθήσουν να γνωρισθούν καλύτερα με άλλους και να συμβάλουν στην εποικοδόμησί τους. Με την αρχή του να ζητούμε τα προς οικοδομήν, κανείς δεν πρέπει να δείχνη αποκλειστική προτίμησι για συναναστροφή με τους κοσμικώς εξέχοντας ή εκείνους που είναι σε καλύτερη οικονομική κατάστασι, δημιουργώντας έτσι διακρίσεις τάξεων. Συναναστρέφεσθε με όλους χωρίς μεροληψία, συμβάλλοντας στην εποικοδόμησι του πτωχού καθώς και του πλουσίου, του ασθενούς καθώς και του ισχυρού. Οι αδελφοί που είναι εξέχοντες σ’ αυτόν τον κόσμο και έχουν περισσότερα υλικά μέσα πρέπει να εξασκούν προσοχή στη φιλοξενία των, μη ζητώντας συναναστροφή αποκλειστικά με εξέχοντας επισκόπους στην οργάνωσι, ωσάν να μπορούσαν ν’ αποκτήσουν ένα είδος πνευματικής υπεροχής με τη συναναστροφή των. Φυσικά, είναι Γραφικό το να ‘αξιώνωνται οι καλώς προϊστάμενοι πρεσβύτεροι διπλής τιμής’, και εκείνος που δείχνει φιλοξενία σ’ αυτούς έχει μια έξοχη ευκαιρία να οικοδομηθή πνευματικώς μέσω εποικοδομητικής συνομιλίας πάνω στον λόγον του Θεού. Αλλά εδώ το ελατήριο πρέπει να είναι πνευματική εποικοδόμησις με τη συναναστροφή και όχι υπεροχή με τη συναναστροφή.—Ρωμ. 14:1· 15:1, 2· 1 Κορ. 14:12· 1 Θεσ. 5:14· Ιάκ. 2:2-5, 9· 1 Τιμ. 5:17, 18.

19. Με ποιους άλλους τρόπους θα είναι κανείς προσεκτικός ν’ αποφεύγη κακές συναναστροφές και να ζητή ορθές, και γιατί;

¹⁹ Τελικά ερχόμεθα στην πολύ σπουδαία μορφή συναναστροφής μέσω των όσων διαβάζομε, κυττάζομε, ακούομε ή σκεπτόμεθα. Και εδώ, επίσης, συμμεριζόμεθα τις σκέψεις των άλλων, και όταν κανείς είναι μόνος και συγκεντρώνεται σε αναγνωστική ύλη, η διάνοια είναι πολύ ευεπηρέαστη. Αν κανείς δεν θέλη να συναναστρέφεται προσωπικά με αθέους χλευαστάς του λόγου του Θεού ή με ανήθικα, διεφθαρμένα άτομα, τότε δεν πρέπει κατ’ ιδίαν να συμμερίζεται τις σκέψεις των και τις πράξεις των, διαβάζοντας γι’ αυτές. Αν ‘πορνεία και πάσα ακαθαρσία δεν πρέπει ούτε να ονομάζηται μεταξύ σας, καθώς πρέπει εις αγίους’, τότε δεν πρέπει ούτε να ακούεται. (Εφεσ. 5:3, 12) Αν τέτοια πράγματα «αισχρόν εστί και λέγειν», τότε είναι αισχρόν και να γράφη κανείς γι’ αυτά ή να τα διαβάζη. Το να διαβάζη κανείς τέτοιες αφηγήσεις σε εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία ή να βλέπη τέτοιες ανηθικότητες να προβάλλωνται σε κινηματογραφικές ταινίες είναι σαν να έχη συντροφιά με τα ανήθικα άτομα των οποίων οι πράξεις περιγράφονται ή μ’ εκείνον που συνέταξε, την ιστορία. Εκείνος που το κάνει αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να κρατήση τη διάνοιά του και τις επιθυμίες του σε αρμονία με τον Άγιον. Για τούτο, όταν κανείς διαβάζη, ακούη στο ραδιόφωνο ή βλέπη στην τηλεόρασι ή σε μια κινηματογραφική ταινία, πρέπει να φροντίζη να βρίσκεται σε καλή συντροφιά, ζητώντας καλές συναναστροφές. Ίσως εκείνο που μεταδίδεται είναι εκπαιδευτικό ή πληροφοριακό, ή ίσως χιουμοριστικό, αλλά πρέπει πάντοτε να είναι εποικοδομητικό. Η διάνοια δεν μπορεί να περιέχη τις σκέψεις του Θεού όπως αποκαλύπτονται στον λόγον του και συγχρόνως να συμμερίζεται τις σκέψεις αθέων σαρκικού φρονήματος, ανηθίκων προσώπων.—1 Πέτρ. 1:13-16· Ιάκ. 3:11· 4:8.

20. Ποια είναι η ελπίδα για κείνους που συναναστρέφονται τους ευθείς;

²⁰ Ναι, η οδός της σοφίας είναι το ν’ αποφεύγωμε κακές συναναστροφές και να ζητούμε ορθές συναναστροφές. «Εάν η σοφία εισέλθη εις την καρδίαν σου . . . ικανότης του σκέπτεσθαι θέλει σε φυλάττει . . . δια να σε ελευθερώνη από της οδού της πονηράς, από ανθρώπου λαλούντος δόλια, οίτινες εγκαταλείπουσι τας οδούς της ευθύτητος, δια να περιπατώσιν εν ταις οδοίς του σκότους· οίτινες ηδύνονται εις το να κάμνωσι κακόν, χαίρουσιν εις τας διαστροφάς της κακίας, των οποίων αι οδοί είναι σκολιαί, και αι πορείαι αυτών διεστραμμέναι . . . δια να περιπατής εν τη οδώ των αγαθών, και να φυλάττης τας τρίβους των δικαίων. Διότι οι ευθείς θέλουσι κατοικήσει την γην, και οι τέλειοι θέλουσιν εναπολειφθή εν αυτή.» (Παροιμ. 2:10-22, ΜΝΚ) Η σκέψις αυτού του κόσμου σημαίνει θάνατο. Οι σκέψεις του Θεού σημαίνουν ζωή. «Και ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα.» (1 Ιωάν. 2:17) Αν ζητήτε κακές συναναστροφές, αυτές θα διαρκέσουν μόνο ένα βραχύ διάστημα. Οι ορθές συναναστροφές θα εξακολουθήσουν για πάντα. Να ζητήτε ορθές συναναστροφές και να τις απολαμβάνετε για πάντα.