Γιατί Δείχνομε Εμπιστοσύνη στους Άλλους;
ΤΟ να δείχνωμε εμπιστοσύνη στους άλλους αποτελεί πράγματι μια έκφρασι αγάπης. Η Αγία Γραφή μάς λέγει ότι η αγάπη «πάντα πιστεύει.» (1 Κορ. 13:7) Αυτό δεν σημαίνει ότι η αγάπη είναι εύπιστη, αλλ’ ότι η αγάπη για τους Χριστιανούς αδελφούς πρέπει να μας εμποδίζη από το να είμεθα καχύποπτοι χωρίς λόγο, συμπεραίνοντας πάντοτε το χειρότερο γι’ αυτούς. Αν δεν υπάρχη σαφής απόδειξις που να δείχνη το αντίθετο, τότε η αγάπη μάς υποκινεί να εμπιστευώμεθα τους άλλους. Ακόμη και όταν οι ομόπιστοί μας μάς απογοητεύσουν με κάποιο τρόπο, δεν θα σπεύσωμε να συμπεράνωμε ότι τα ελατήριά τους είναι κακά.
Αλλά και ο Θεός κατά καιρούς δεν δείχνει έλλειψι εμπιστοσύνης για τους δούλους του; Διαβάζομε ότι ο Ελιφάς ο Θαιμανίτης απέδωσε στον Δημιουργό μια φιλύποπτη στάσι λέγοντας: «Ιδού, αυτός δεν εμπιστεύεται, εις τους δούλους αυτού, και εν τοις αγγέλοις αυτού βλέπει ελάττωμα.» (Ιώβ 4:18) Ο Ελιφάς παραδέχθηκε ότι η πηγή αυτής της δηλώσεως ήταν ένα «πνεύμα.» (Ιώβ 4:15) Το γεγονός ότι ο Ιεχωβά Θεός αργότερα επέπληξε τον Ελιφά και τους συντρόφους του επειδή είχαν πει ψευδή λόγια αποδεικνύει ότι το «πνεύμα» ήταν πονηρό, δαιμονικό. Έτσι, ο Ελιφάς απλώς επανέλαβε ένα δαιμονόπνευστο ψεύδος.—Ιώβ 42:7.
Στην πραγματικότητα, ο Ιεχωβά, ως Θεός αγάπης, αποτελεί εξέχον παράδειγμα στην επίδειξι εμπιστοσύνης στα νοήμονα πλάσματά του. (1 Ιωάν. 4:8) Προφανώς χορηγεί στους πνευματικούς υιούς του αξιόλογη ελευθερία στην εκτέλεσι των καθηκόντων τους. Κατά καιρούς, τους επιτρέπει να εκφράζουν τις απόψεις των σχετικά με τον χειρισμό ενός συγκεκριμένου διορισμού και κατόπιν χορηγεί την επιδοκιμασία του σ’ αυτούς για να εκτελέσουν αυτό το καθήκον. Ένα παράδειγμα σχετικά μ’ αυτό βρίσκεται στην αφήγησι του 1 Βασιλέων 22:20-22 (ΜΝΚ) όπου διαβάζομε: «Και είπεν Ιεχωβά, Τις θέλει απατήσει τον Αχαάβ, ώστε να αναβή και να πέση εν Ραμώθ-γαλαάδ; Και ο μεν είπεν ούτως, ο δε είπεν ούτως. Και εξήλθε το πνεύμα [ένας υιός του Θεού] και εστάθη ενώπιον Κυρίου και είπεν, Εγώ θέλω απατήσει αυτόν. Και είπεν Ιεχωβά προς αυτό, Τίνι τρόπω; Και είπε, Θέλω εξέλθει και θέλω είσθαι πνεύμα ψεύδους εν τω στόματι πάντων των προφητών αυτού. Και είπε Κύριος, θέλεις απατήσει και έτι θέλεις κατορθώσει· έξελθε και κάμε ούτω.» Αυτό το πνεύμα ή άγγελος εξήσκησε κατόπιν τη δύναμί του επάνω στους προφήτας του Αχαάβ ώστε αυτοί είπαν όσα υπήρχαν στην καρδιά τους, όχι την αλήθεια, αλλά όσα ήθελαν οι ίδιοι να πουν και όσα ο Αχαάβ ήθελε ν’ ακούση απ’ αυτούς.
Ιδιαίτερα εξέχουσα είναι η εμπιστοσύνη που ο Ιεχωβά επέδειξε προς τον μονογενή Υιό του. Χορήγησε στον πρωτότοκο Υιό του το προνόμιο να συμμετάσχη μαζί του στη δημιουργία, τόσο στην πνευματική όσο και στην υλική. Ο Ιεχωβά δεν φοβήθηκε ότι αυτό θα εμείωνε τη θέσι του ως Δημιουργού. Με χαρά απεκάλυψε τον ρόλο του Υιού του στο ανθρώπινο γένος και αυτό κατέληξε σε μεγάλη τιμή γι’ Αυτόν. (Κολ. 1:15-17) Όταν ο Υιός, ως άνθρωπος Ιησούς Χριστός, απέδειξε την πιστότητά του μέχρι θανάτου, ο Πατέρας του τον ανέστησε και του έδωσε μια ακόμη υψηλότερη θέσι από αυτή που κατείχε προτού έλθη στη γη. «Δια τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν,» λέγει η Αγία Γραφή, «και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα, δια να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ . . . και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν Θεού Πατρός.» (Φιλιππ. 2:9-11) Επειδή έχει πλήρη εμπιστοσύνη στον Υιόν του, ο Ιεχωβά Θεός γνωρίζει ότι ο Ιησούς Χριστός ποτέ δεν θα κάνη κατάχρησι αυτής της υπερυψωμένης θέσεως.
Θαυμαστή είναι επίσης η εμπιστοσύνη που ο Ιεχωβά Θεός έχει δείξει σε ατελείς ανθρώπους. Στα περασμένα χίλια εννιακόσια χρόνια εξέλεξε 144.000 άνδρες και γυναίκες να συγκυβερνήσουν με τον Υιό του. Καθώς τους εγείρει σε ουράνια ζωή, τους χορηγεί αθανασία και αφθαρσία. (1 Κορ. 15:42-54· Αποκάλ. 5:9, 10· 14:1-4· 20:6) Μολονότι τους υπερυψώνει σε μια θέσι υψηλότερη από τη θέσι των αγγέλων, ο Ιεχωβά είναι βέβαιος ότι αυτοί οι άρχοντες ποτέ δεν θα κάνουν κατάχρησι της θέσεώς των.—1 Κορ. 6:3.
Εφόσον ο Ιεχωβά Θεός εκδηλώνει τέτοια εμπιστοσύνη στους δούλους του, δεν πρέπει κι εμείς να μιμούμεθα το παράδειγμά του; Αν αυτή είναι η επιθυμία σας, θα βλέπετε τους ομοπίστους σας ως άτομα που πραγματικά θέλουν να υπηρετούν τον Ιεχωβά Θεό. Είναι αλήθεια ότι μερικοί κατά καιρούς μπορεί να σας απογοητεύουν. Αλλά εκείνοι οι οποίοι είναι πραγματικά αφιερωμένοι στον Ιεχωβά Θεό δεν θέλουν να πληγώσουν κανένα. Λυπούνται βαθειά όταν οι αδυναμίες τους και οι ατέλειές τους δημιουργούν προβλήματα.
Ιδιαιτέρως οι πρεσβύτεροι στη Χριστιανική εκκλησία πρέπει να φροντίζουν να κρατούν την ορθή στάσι απέναντι των ομοπίστων τους. Όταν οι πρεσβύτεροι έχουν κατά νουν ότι οι αδελφοί τους πραγματικά θέλουν να κάνουν ό,τι είναι ορθό, δεν θα σπεύδουν να εμπιστεύονται σ’ αυτούς μόνο καθήκοντα κατωτέρας σπουδαιότητος. Θ’ αποφεύγουν επίσης να δίνουν την εντύπωσι ότι δεν πιστεύουν πραγματικά πως η εργασία θα γίνη με τον κατάλληλο τρόπο αν αυτοί οι ίδιοι δεν ασκήσουν στενό έλεγχο επάνω σ’ αυτούς. Ασφαλώς, όταν οι άνθρωποι είναι πιστοί στην εργασία τους, πρέπει να τους μεταχειριζώμεθα ως αξίους της εμπιστοσύνης μας.
Επί πλέον, οι πρεσβύτεροι πρέπει να ζητούν συμβουλή από εκείνους οι οποίοι μπορεί να έχουν κάποια ειδικότητα, ικανότητα ή οξύνοια καλύτερη από τη δική τους. (Παροιμ. 15:22) Οπωσδήποτε δεν δοξάζεται το άτομο με το να γίνη υποκινητής ενός σχεδίου που αργότερα αποδεικνύεται μειονεκτικό. Εν τούτοις, σοφός είναι ο άνθρωπος ο οποίος ζητεί να ωφεληθή από την πείρα των άλλων, από τη γνώσι των και τις ικανότητές των. Η ταπεινή στάσις του θα δείχνη ότι δέχεται συνεργασία και θα δίνη την ευκαιρία σε περισσοτέρους να συμμετέχουν στη χαρά που προέρχεται από μια εργασία που έγινε καλά.
Ομοίως, το να δείχνη ένας σύζυγος εμπιστοσύνη στη σύζυγό του συντελεί στο να διατηρή τον γάμο του ευτυχή. Μια σύζυγος που έχει λίγη ελευθερία κινήσεως στο να χρησιμοποιή πρωτοβουλία για να φροντίση τις ευθύνες της, θα χάση γρήγορα τη χαρά που απολαμβάνει από την εργασία της. Θα αισθάνεται ότι παρεμποδίζεται να χρησιμοποιή τη γνώσι της, τα ταλέντα και τις ικανότητές της και αυτό θα καταλήξη σε απογοήτευσι. Από την άλλη πλευρά, όταν ο σύζυγος της εμπιστεύεται ωρισμένα σημαντικά ζητήματα στην καλή της κρίσι, αυτή θα έχη χαρά στο να εξευρίσκη τρόπους να χειρίζεται τα πράγματα έτσι που να ευχαριστή τον σύζυγό της.
Στις σχέσεις τους με τα παιδιά τους, οι γονείς θα κάνουν καλά να τα διαβεβαιώνουν για την εμπιστοσύνη τους. Ένας τρόπος με τον οποίο μπορούν να το κάνουν αυτό οι γονείς είναι να βοηθούν τα παιδιά ν’ αντιληφθούν ότι τα προνόμια και οι ευθύνες που τους δίνουν είναι απόδειξις της εμπιστοσύνης που έχουν σ’ αυτά. Όταν τα παιδιά το αναγνωρίσουν αυτό, θα έχουν μεγαλύτερη επιθυμία ν’ αποδείξουν ότι αξίζουν την εμπιστοσύνη των γονέων των.
Πραγματικά, το να δείχνη ένα άτομο εμπιστοσύνη στους άλλους μπορεί να φέρη θαυμάσια αποτελέσματα. Έτσι, έχομε σπουδαίους λόγους να μιμούμεθα το παράδειγμα του Ιεχωβά Θεού σ’ αυτό το ζήτημα. Επί πλέον, πρέπει ν’ αγωνιζώμεθα να μην απογοητεύωμε αυτούς που μας εμπιστεύονται. Όταν δείχνωμε εμπιστοσύνη στους άλλους και αποδεικνύωμε ότι και εμείς επίσης αξίζομε την εμπιστοσύνη τους, αυτό θα συντελέση πολύ στο να έχωμε καλύτερες σχέσεις με τους συνανθρώπους μας.