Αποδοχή Ευθύνης στην Κοινωνία του Νέου Κόσμου — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Αποδοχή Ευθύνης στην Κοινωνία του Νέου Κόσμου

«Ο εν τω ελαχίστω πιστός, και εν τω πολλώ πιστός είναι· και ο εν τω ελαχίστω άδικος, και εν τω πολλώ άδικος είναι.»—Λουκ. 16:10.

1. Ποια είναι η άποψίς μας για τους διορισμούς στην κοινωνία Νέου Κόσμου;

ΟΤΑΝ ένας εκτιμά την κοινωνία Νέου Κόσμου του Ιεχωβά, αναγνωρίζει επίσης ότι αποτελεί ευτυχές προνόμιο το να υπηρετή μέσα σ’ αυτήν. Ο Δαβίδ εξέφρασε καλά τα αισθήματά του για την υπηρεσία με τον εξής τρόπο: «Καλητέρα είναι μία ημέρα εν ταις αυλαίς σου υπέρ χιλιάδας· ήθελον προτιμήσει να ήμαι θυρωρός εν τω οίκω του Θεού μου, παρά να κατοικώ εν ταις σκηναίς της πονηρίας.» (Ψαλμ. 84:10) Σε αντίθεσι με τα ατυχή βάρη εκείνων που βρίσκονται στον παλαιό κόσμο, ο Ιησούς είπε: «Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς, και μάθετε απ’ εμού· διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν· και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίον μου ελαφρόν.» (Ματθ. 11:29, 30) Είναι πηγή χαράς για έναν αληθινό Χριστιανό να αναλαμβάνη ευθύνη και να μπορή να κάμη περισσότερα για να υπηρετήση τους αδελφούς του.

2. Πώς και γιατί πρέπει κανείς να «ορέγηται επισκοπήν»;

² Στην 1 Τιμόθεον 3:1 είναι γραμμένο: «Εάν τις ορέγηται επισκοπήν, καλόν έργον επιθυμεί.» Αν αυτό είναι καλό έργο, θέλομε να το κάμωμε. Πώς; Όχι με το να προωθούμε τον εαυτό μας στην οργάνωσι και να κάνωμε εκστρατεία για μια θέσι. Μάλλον, η οργάνωσις του Θεού είναι μια σταθερά αυξανόμενη οργάνωσις και υπάρχει συνεχής ανάγκη για περισσοτέρους υπηρέτας που ν’ αναλαμβάνουν την εποπτεία των συμφερόντων της Βασιλείας. Έτσι, όταν σχηματίζωνται νέες εκκλησίες ή οργανώνωνται νέα κέντρα υπηρεσίας μέσα στην εκκλησία, προβάλλει η ανάγκη περισσοτέρων ωρίμων αδελφών για να επωμισθούν την ευθύνη εκεί. Θ’ αποκτήσετε τα προσόντα για να υπηρετήσετε; Όταν εκάματε αφιέρωσι για να υπηρετήτε τον Ιεχωβά, είπατε: «Ιδού εγώ, απόστειλόν με.» (Ησ. 6:8) Τώρα είναι υποχρέωσίς σας να ενεργήσετε σύμφωνα με αυτό που εξεφράσατε στον Ιεχωβά Θεό. Είσθε πλήρως ενήμερος του γεγονότος ότι αυτός δεν θα σας στείλη να τον αντιπροσωπεύσετε ως επίσκοπος εκκλησίας του λαού του εκτός αν ανταποκριθήτε στις απαιτήσεις που εκτίθενται στη Γραφή. Πρέπει, λοιπόν, ν’ αγωνισθήτε για ωριμότητα και να επιδοθήτε σταθερά στο ν’ ανταποκριθήτε στους υψηλούς κανόνας που ορίζονται για τους επισκόπους. (Εβρ. 5:12-6:3) Κατόπιν, όταν προβάλη η ανάγκη για έναν επίσκοπο, ο Ιεχωβά θα σας στείλη επειδή θα είσθε εκείνος που προσδιορίζεται στον λόγον του. Εν τούτοις, και αν ακόμη συμβή να μην προβάλη ευθύς αμέσως η ανάγκη, δεν υπάρχει απώλεια. Κάθε ώριμος διάκονος στην Κοινωνία Νέου Κόσμου πρέπει να ενδιαφέρεται εξίσου έντονα για την πρόοδο της οργανώσεως όσο και οι διωρισμένοι υπηρέται. Πρόθυμα, λοιπόν, προσφέρουν τη συνεργασία των σ’ εκείνους που είναι διωρισμένοι και χρησιμοποιούν την ικανότητά των για να επεκτείνουν το έργον μ’ ένα θεοκρατικό τρόπο.

3. Ποια πρόβλεψις γίνεται συνετά για μελλοντική επέκτασι;

³ Οι επίσκοποι στην εκκλησία πρέπει επίσης να είναι προβλεπτικοί. Πρέπει να κατανοήσουν ότι θα έλθη η μέρα που θα χρειάζωνται περισσότεροι αδελφοί για να φροντίσουν για θέσεις υπηρετών. Έτσι, με πρακτική πρόβλεψι, θα κάμουν καλά να εκπαιδεύσουν εκείνους που εκδηλώνουν τις αναγκαίες ιδιότητες αγάπης και ταπεινοφροσύνης και που επιθυμούν ένθερμα να υπηρετήσουν τους αδελφούς των, ώστε να τους καταρτίσουν ως υπηρέτας. Κατόπιν, όταν θα παρουσιασθή η ανάγκη, δεν θα υπάρχη έλλειψις, αλλά θα είναι έτοιμοι άνδρες ήδη εκπαιδευμένοι και Γραφικώς κατάλληλοι να χειρισθούν το έργον. Φυσικά, η εκπαίδευσις αυτή δεν γίνεται με το να τους ανατίθεται πραγματικά η ευθύνη των συναθροίσεων ή με το να κάνουν το έργο του υπηρέτου αν αυτός είναι παρών και ικανός να εκτελέση το καθήκον του. Αλλά εκείνος που εκπαιδεύεται μπορεί να συνεργάζεται με τον διωρισμένον υπηρέτην και να είναι παρατηρητικός, ο δε διωρισμένος μπορεί να τον διαπαιδαγωγή προσεκτικά, όπως ακριβώς ο Ιησούς εδίδασκε τους αποστόλους του και όπως ο Παύλος εξεπαίδευε ιδιαιτέρως τον Τιμόθεο.

4. Ποια είναι η ορθή στάσις για έναν επίσκοπο, όπως δείχνει το 1 Πέτρου 5:1-5;

⁴ Αν διορισθήτε από το άγιο πνεύμα στη θέσι επισκόπου, τι πρέπει να γίνη τότε; Το 1 Πέτρου 5:1-5 νουθετεί όσον αφορά την πορεία που πρέπει ν’ ακολουθήσετε: «Ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστικώς, αλλ’ εκουσίως· μηδέ αισχροκερδώς, αλλά προθύμως· μηδέ ως κατακυριεύοντες την κληρονομίαν του Θεού, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου· . . . πάντες δε υποτασσόμενοι εις αλλήλους, ενδύθητε την ταπεινοφροσύνην· διότι “ο Θεός αντιτάσσεται εις τους υπερηφάνους, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν”.» Κατανοώντας ότι είναι εμπιστευμένο στη φροντίδα σας το ποίμνιον του Θεού—λαός που αυτός αγαπά, εκείνοι που ανήκουν στο εκλεκτό κεχρισμένο υπόλοιπο και άλλοι που αυτός προσδιορίζει ως τα πλέον εκλεκτά πράγματα όλων των εθνών, τα «άλλα πρόβατά» του—πρέπει να είσθε πολύ ενήμερος της μεγάλης ευθύνης που σας βαρύνει. Μια τέτοια θέσις δεν γεννά κανένα αίσθημα υπεροχής σ’ ένα αληθινά θεοκρατικό άτομο, αλλά μάλλον ταπεινοφροσύνη. Η επιθυμία του είναι να υπηρετή τον Ιεχωβά και τους αδελφούς του, όχι να τυγχάνη περιποιήσεων από τους άλλους.—Μιχ. 6:8· Ματθ. 20:26, 27.

5. Γιατί είναι πολύ ουσιώδης η πιστή εκτέλεσις υπηρεσίας τώρα;

⁵ Εκείνοι που ανήκουν στο κεχρισμένο υπόλοιπο είναι αδελφοί του Βασιλέως Χριστού Ιησού. Ως άτομα είναι ουσιώδες να εκτελούν πιστή υπηρεσία τώρα φροντίζοντας για τα συμφέροντα της Βασιλείας. Αν δεν ανταποκρίνωνται στις απαιτήσεις υπηρεσίας τώρα, θ’ απορριφθούν ως άπιστοι σε ολίγα, θα χάσουν τη χαρά του Κυρίου των και δεν θα προαχθούν στην ουράνια Βασιλεία. Αυτοί θέλουν να επιτύχουν το βραβείο που έχει τεθή μπροστά τους. (Ματθ. 25:14-30) Τα «άλλα πρόβατα» πρέπει ομοίως ν’ αποδειχθούν πιστά στην προαγωγή των συμφερόντων του Κυρίου. Αν το πράττουν αυτό, μπορεί να είναι ευτυχισμένη μερίδα των το να παραμείνουν εξακολουθητικά σε θέσεις υπηρεσίας «άρχοντος» έως το τέλος του Αρμαγεδδώνος και μέσα στον νέο κόσμο του Θεού.—Ησ. 32:1.

6. Τι συνιστά ένα άτομο ως διάκονον;

⁶ Στην κοινωνία του Νέου Κόσμου δεν καθιστά ένα άτομο διάκονον μια επιστολή με το όνομά του χαραγμένο επάνω της. Το άτομο αυτό δεν αποβλέπει σε κάποιον άνθρωπο για να του γράψη μια συστατική επιστολή που να υποστηρίζη τη θέσι του ως διακόνου του Θεού. Η διακονία του είναι εμπιστευμένη σ’ αυτόν από τον Ιεχωβά Θεό και οι καρποί της υπηρεσίας του είναι η συστατική του επιστολή για το ότι αυτός εκτελεί τη διακονία. Είναι μια επιστολή γραμμένη επάνω στις καρδιές ανθρώπων και φανερή σε όλη την ανθρωπότητα. (2 Κορ. 3:1-3) Έτσι επίσης ανατίθενται οι θέσεις εποπτείας στους ωρίμους διακόνους από τον Κύριο. Εν τούτοις, αυτό δεν είναι το τέλος της υποθέσεως. Ενώ αυτό το πρόσθετο προνόμιο υπηρεσίας δείχνει την αναγνώρισι από τον Θεό της προηγουμένης πορείας πιστής υπηρεσίας ενός άτομου, αυτό δεν πρέπει τώρα να ζη με όσα έπραξε στο παρελθόν. Η προσοχή του πρέπει να συγκεντρωθή στον σημερινό διορισμό του και πρέπει να εξακολουθήση να παράγη καρπό που θ’ αποτελή τιμή στον Θεό του.—Ιωάν. 15:1-8· Ματθ. 21:18, 19.

7. Ποιο έξοχο πρότυπον εκτίθεται στις Γραφές για να το ακολουθήσουν οι επίσκοποι;

⁷ Η κατάλληλη εποπτεία της εκκλησίας απαιτεί προσεκτική μίμησι του παραδείγματος που έδωσε ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος είναι ο αρχηγός μας και Υπογραμμός, ενώ ο Ιεχωβά ο ίδιος είναι ο ‘ποιμήν και επίσκοπος των ψυχών σας’. (1 Πέτρ. 2:25) Ο Ιησούς ανεγνώριζε ότι ο Ιεχωβά πολιτεύεται με ευσπλαχνία προς τον λαό του, ότι είναι μακρόθυμος και συγχωρητικός για τις ατέλειές μας και ότι, μολονότι τα πλάσματά του είναι τόσο πολλά, ώστε δεν έχει ο άνθρωπος την ικανότητα να τα αριθμήση, Αυτός εξετάζει τις ανάγκες του καθενός απ’ αυτά. (Ησ. 49:13· Ψαλμ. 103:14· 145:14-16) Μολονότι πολλοί συναθροίζονται για να τον λατρεύσουν, μέσα στην άπειρη αγάπη του αυτός παρατηρεί ακόμη και τους φαινομενικώς ασημάντους μεταξύ των. Επειδή τον επικαλούνται με αλήθεια, ακούει τις προσευχές των και τους οδηγεί. (Ψαλμ. 145:18, 19) Ο Ιησούς είπε: «Δεν είναι θέλημα έμπροσθεν του Πατρός σας του εν ουρανοίς, να απολεσθή είς των μικρών τούτων.» (Ματθ. 18:12-14) Ο προφήτης Ησαΐας, δείχνοντας την τρυφερή αγάπη του Πατρός, για τα πρόβατα, έγραψε: «Ιδού, Ιεχωβά ο Θεός θέλει έλθει μετά δυνάμεως, . . . Θέλει βοσκήσει το ποίμνιον αυτού ως ποιμήν· θέλει συνάξει τα αρνία δια του βραχίονος αυτού, και βαστάσει εν τω κόλπω αυτού· και θέλει οδηγεί τα θηλάζοντα.» (Ησ. 40:10, 11, ΑΣ) Ο Ιησούς ακολούθησε το υπόδειγμα που εδόθη από τον Πατέρα του και έτσι άφησε ένα τρυφερό παράδειγμα για να το μιμηθούμε.

8. Γιατί είναι σπουδαίο το προσωπικό ενδιαφέρον για κάθε διάκονον, και πώς μπορεί να εκδηλωθή;

⁸ Γνησία αγάπη για το ποίμνιο του Θεού εκδηλώνεται με προσωπικό ενδιαφέρον για τις ανάγκες που έχουν ατομικώς οι διάκονοι. (1 Κορ. 10:24) Με αυτούς δεν πρέπει να πολιτευώμεθα μόνο ως με όμιλον, αλλά στον καθένα πρέπει να δίδεται η αναγκαία βοήθεια για να συμβαδίζη με την πνευματική ανάπτυξι της εκκλησίας ως συνόλου. Ένας από τους κυριωτέρους λόγους, για τους οποίους συλλέγονται εκθέσεις της δράσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά στο κήρυγμα, είναι το να καταστή δυνατόν να δοθή βοήθεια στα άτομα της εκκλησίας για να βελτιώσουν τη διακονία των. Η έκθεσις αυτή καθ’ εαυτήν δεν είναι ο τελικός σκοπός· δείχνει ότι έγινε καλό έργον και φανερώνει πού μπορεί να χρειάζεται βοήθεια για βελτίωσι. Εκείνοι που είναι ζηλωταί στην υπηρεσία κάνουν καλά. Ο Ιεχωβά ευλογεί τις προσπάθειές των και έχουν αποτελέσματα. Γι’ αυτό είναι ευτυχείς, ενεργητικοί και πρόθυμοι να πράξουν περισσότερα. Τώρα ιδέτε τι μπορεί να γίνη για να βοηθηθούν οι άλλοι στην εκκλησία, ώστε να συμμετέχουν πλήρως και να έχουν την ίδια χαρά στην υπηρεσία των.

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΔΙΑΚΟΝΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΙ

9. Πώς πρέπει ένας ν’ ανταποκριθή στην εκπαίδευσι για τη διακονία όταν παρέχεται γι’ αυτόν;

⁹ Όταν ένας μαθαίνη την αλήθεια και εκτιμά το προνόμιο που του ανήκει να υπηρετή τον Παντοδύναμο Θεό ως ένας από τους μάρτυράς του, προχωρεί προς το βήμα της αφιερώσεως και συμβολίζει με κατάδυσι στο νερό την ανεπιφύλακτη απόφασί του να υπηρετή τον Ιεχωβά. (Εβρ. 10:9) Ενώ κατανοεί ότι αυτό είναι αναμφιβόλως το πιο σπουδαίο βήμα που πρέπει να γίνη στην υπηρεσία του Θεού, γνωρίζει επίσης ότι δεν είναι το μόνο. Θα εξακολουθήση να προοδεύη επωφελούμενος των προμηθειών που γίνονται για να βοηθηθή ν’ αυξήση στο πλήρες μέτρον ενός ωρίμου διακόνου. Οι επίσκοποι και άλλοι στην εκκλησία γνωρίζουν ότι αυτός έχει ανάγκην εκπαιδεύσεως για να παρουσιάζη κατάλληλα το άγγελμα της Βασιλείας και να υπερνικά τα προβλήματα που πιθανόν ν’ αντιμετωπίση εξηγώντας την αλήθεια στους άλλους. Αναγνωρίζοντας αυτή την ανάγκη, δεν αποστέλλουν απλώς τον νέον αδελφό να κηρύξη ευχόμενοι σ’ αυτόν επιτυχία χωρίς να του παρέχουν πρακτική βοήθεια. (Ιάκ. 2:14-17) Αντιθέτως, η θεοκρατική οργάνωσις είναι καλά ωργανωμένη για εκπαίδευσι σε διακονικό έργον. (Εφεσ. 4:11-13) Και στους νέους και σε άλλους που μπορεί να είναι συνταυτισμένοι επί χρόνια, παρέχεται στοργική βοήθεια. Όταν δίδεται αυτή η βοήθεια, «προσέχετε . . . πώς ακούετε». (Λουκ. 8:18) Μην είσθε αδιάφοροι, ματαιώνοντας έτσι τον σκοπό αυτής της προμηθείας που είναι μια εκδήλωσις της χάριτος του Θεού. Ζητήστε σοβαρά να συλλάβετε κάθε σημείο εκπαιδεύσεως και εφαρμόσατέ το. Βγήτε από τη συνηθισμένη σας πορεία για να επωφεληθήτε κάθε ευκαιρίας να προοδεύσετε στην ωριμότητα. Υπάρχουν μεγαλύτερες ευλογίες που σας περιμένουν.

10. Μετά την εκπαίδευσι, ποιο είναι το επόμενο βήμα, και πώς πρέπει να θεωρήται αυτό;

¹⁰ Έχοντας έτσι εκπαιδευθή, «ως προς τον καιρόν έπρεπε να ήσθε διδάσκαλοι», λέγει ο απόστολος Παύλος. (Εβρ. 5:12) Τώρα μην υποχωρείτε λέγοντας ότι δεν θα μπορούσατε να χειρισθήτε ένα τέτοιον διορισμό, ότι δεν θα μπορούσατε να εκπαιδεύσετε έναν άλλον να κηρύττη στις θύρες, να διεξάγη οικιακές Γραφικές μελέτες και να έχη αποτελεσματική συμμετοχή στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις. (Εβρ. 10:38, 39) Ο Ιεχωβά σάς παρέχει το πνεύμα του και μ’ αυτό θα μπορέσετε. Διεπιστώσατε ότι αποτελούσε έντονη ευχαρίστησι το να λάβετε τη βοήθεια που σας παρεσχέθη και να προοδεύσετε βήμα προς βήμα στην υπηρεσία σας. Τώρα διαβάστε ό,τι αναγράφεται στις Πράξεις 20:35: «Κατά πάντα υπέδειξα εις εσάς, ότι ούτω κοπιάζοντες πρέπει να βοηθήτε τους ασθενείς, και να ενθυμήσθε τους λόγους του Κυρίου Ιησού, ότι αυτός είπε, Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.» Είδατε αυτό το παράδειγμα να δίδεται από τους αδελφούς σας. Τώρα ακολουθήστε το και διαπιστώστε εσείς ο ίδιος ότι οι μεγαλύτερες χαρές είναι ακόμη μπροστά σας, ότι υπάρχει περισσότερη ακόμη ευτυχία στο να βοηθήτε τους άλλους παρά στο να είσθε αποδοχεύς της βοηθείας εσείς ο ίδιος. Να είσθε ευγνώμων για το προνόμιο και να το εκπληρώνετε ωσάν στον Ιεχωβά. (Κολ. 3:23, 24) «Το δε επίλοιπον, ζητείται μεταξύ των οικονόμων να ευρεθή έκαστος πιστός.» (1 Κορ. 4:2) Ένας τέτοιος πιστός οικονόμος δεν θα είναι ευχαριστημένος με τον ελάχιστον βαθμόν εκπληρώσεως. Αν δεν μπορή να δη θετικά αποτελέσματα, τότε θα επανεξετάση τον τρόπο, με τον οποίο χειρίζεται τον διορισμό. Αγαπά τον Κύριό του και θέλει να εκτελή το έργο του καλά. Ο επίσκοπος ενδιαφέρεται επίσης για την πρόοδο κάθε διακόνου, και στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα το δείχνει αυτό εξελέγχοντας τακτικά το πώς ο καθένας χειρίζεται κάθε τι που του έχει ανατεθή. Παρατηρεί την πρόοδο όπως αντανακλάται στην έκθεσι υπηρεσίας και πραγματικά πηγαίνει με τον καθένα όταν επισκέπτεται τις κατοικίες των άλλων για να εξηγήση τα αγαθά νέα της Βασιλείας. Μ’ αυτό τον τρόπο μπορεί να παράσχη φιλάγαθες εισηγήσεις και να παρατηρήση ποιος έγινε κατάλληλος για να βοηθή άλλους.

11. Γιατί είναι σπουδαίο για έναν επίσκοπο να είναι καλό παράδειγμα στην εκκλησία;

¹¹ Ποτέ δεν πρέπει ένας υπηρέτης να κατακυριεύη εκείνους που είναι κληρονομία του Θεού. Μάλλον, αυτός πρέπει να είναι παράδειγμα του ποιμνίου. (Ματθ. 23:8-11· 2 Κορ. 1:24) Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι ένας που απλώς λέγει στους άλλους τι πρέπει να πράξουν, αλλά το πράττει ο ίδιος μαζί τους. Οι εκκλησίες συνήθως αντανακλούν τους υπηρέτας. Αν οι υπηρέται είναι ζηλωταί, η εκκλησία είναι ζωντανή. Όταν είναι αδιάφοροι, η εκκλησία επίσης έχει έλλειψιν ζωτικότητος και δείχνει μικρή πρόοδο. Είναι, επομένως, ουσιώδες να ενδιαφέρωνται οι επίσκοποι έντονα για το έργον των. Η κοινωνία Νέου Κόσμου κινείται προς τα εμπρός γοργά και σταθερά, και για να έχη κανείς τα προσόντα ως επίσκοπος, είναι επιτακτικό να είναι επίσης προοδευτικός. Ενεργώντας με σύνεσι ο υπηρέτης δεν προτρέχει της οργανώσεως, ούτε κινείται τόσο αργά, ώστε η οργάνωσις να προηγήται απ’ αυτόν. Τρέχει τον αγώνα με υπομονή συμβαδίζοντας με την κοινωνία του Νέου Κόσμου.—Φιλιππησ. 3:16· Εβρ. 12:1, 2.

12. Τι φυλάττει ένα άτομο από το να αποσπασθή η προσοχή του από ασήμαντα πράγματα;

¹² Ένας που είναι ώριμος σε Χριστιανική αύξησι έχει αναπτύξει καλή προοπτική. Δεν αποσπάται εύκολα η προσοχή του από το αληθινά σπουδαίο έργο που είναι στα χέρια του. «Και τούτο προσεύχομαι, να περισσεύση η αγάπη σας έτι μάλλον και μάλλον εις επίγνωσιν και εις πάσαν νόησιν· δια να διακρίνητε τα διαφέροντα, ώστε να ήσθε ειλικρινείς και απρόσκοποι μέχρι της ημέρας του Χριστού, πλήρεις καρπών δικαιοσύνης, των δια του Ιησού Χριστού, εις δόξαν και έπαινον Θεού.» (Φιλιππησ. 1:9-11) Ποια είναι τα πραγματικά σπουδαία πράγματα, στα οποία αυτός συγκεντρώνει την προσοχή του; Όχι ώρες αναγεγραμμένες σε μια έκθεσι που υποβάλλεται όχι η ποσότης εντύπων που διετέθη. Όχι, αυτά τα πράγματα απλώς αντανακλούν τον βαθμό ως τον οποίο φθάνει η εκτίμησίς μας για τα ζητήματα μεγίστης σπουδαιότητος και ως τον οποίο ανεπτύξαμε δραστηριότητα εξηγώντας τα στους άλλους.

13. Σε ποια αληθινά σπουδαία πράγματα πρέπει να συγκεντρώνεται η προσοχή, και πώς θα αντανακλάται αυτό στη διακονία μας;

¹³ Εκείνο που είναι μεγίστης σπουδαιότητος είναι η διεκδίκησις του ονόματος του Ιεχωβά μέσω της βασιλείας του, και έχομε το προνόμιο να υποστηρίζωμε το μέρος του στο επίμαχο ζήτημα διακρατώντας την ακεραιότητά μας καθώς εξακολουθούμε να δίνωμε μαρτυρία για την αλήθεια. (Ιώβ 2:1-6· Παροιμ. 27:11) Για τούτο, η κυριώτερη υπηρεσία του επισκόπου είναι να βοηθή εκείνους που είναι συνταυτισμένοι με την εκκλησία να είναι προσεκτικοί στο να αναγνωρίζουν την κυριαρχία του Ιεχωβά και να Τον μεγαλύνουν πάντοτε, πρέπει δε να στρέψη την προσοχή όλων στην οργάνωσι του Ιεχωβά ως τη μόνη διάταξι λατρείας για τον λαό του. Όταν ένας έχη έντονη εκτίμησι του γεγονότος ότι του εδόθη το προνόμιο να υποστηρίζη το μέρος του Ιεχωβά στη μεγάλη διαμάχη, δίνοντας την αφοσίωσί του σ’ Αυτόν, και ότι η αληθινή λατρεία δεν είναι απλώς μια ανάπαυσις για τον άνθρωπο, αλλά είναι η υπηρεσία μας προς τον Θεό, τότε βλέπει υπό το ορθό φως τη σχέσι του προς τον Ζώντα Θεό. Αν υποκινούμεθα από τέτοια εκτίμησι των πιο σπουδαίων πραγμάτων, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι ο καρπός που παράγεται στη διακονία μας θα είναι αίνος προς τον Πατέρα. Αν αυτός είναι μόνο το ‘δίλεπτον της χήρας’, δηλαδή, μία ή δύο ώρες κηρύγματος της Βασιλείας τον μήνα που προσφέρονται από έναν που δεν μπορεί να κάμη περισσότερα, αυτό είναι ευάρεστο στον Ιεχωβά. (Μάρκ. 12:41-44) Εξ άλλου, αν κάποιος άλλος που εκτιμά το επίμαχο ζήτημα μπορή ν’ αφιερώση πενήντα ώρες τον μήνα στη διακονία του αγρού ή μπορή να βελτιώση την από μέρους του παρουσίασι της αληθείας, θα πρέπει να επιθυμή να το πράξη αυτό. Ή, αν θα μπορούσε να διευθετήση τις υποθέσεις του για να είναι ολοχρόνιος σκαπανεύς διάκονος, τότε ακριβής γνώσις του επιμάχου ζητήματος και βαθιά εδραιωμένη αγάπη θα τον υποκινούσαν να αινή τον Θεό υπό την ιδιότητα αυτή.—2 Κορ. 9:7.

14. (α) Πώς μπορούμε ν’ αποδειχθούμε «ευπειθείς»; (β) Τι χρειάζεται αν πρόκειται να υπάρξη αύξησις;

¹⁴ «Η άνωθεν όμως σοφία . . . είναι . . . ευπειθής.» (Ιάκ. 3:17) Υποκινούμενοι από αυτή τη σοφία, κι εμείς επίσης θα είμεθα ευπειθείς. Πράγματι, θα είμεθα τόσο πρόθυμοι να υπακούσωμε, ώστε θα βγαίνωμε έξω από τη συνηθισμένη μας πορεία για να βρούμε τρόπο να υπακούσωμε. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά γνωρίζουν καλά το γεγονός ότι η αύξησις της κοινωνίας του Νέου Κόσμου δεν οφείλεται σε άνθρωπο. Ενώ κάποιος απ’ αυτούς μπορεί να φυτεύη τον σπόρο της αληθείας που βρίσκεται στον λόγον του Θεού, και ενώ ένας άλλος, που ανταποκρίνεται στη συμβουλή της Γραφής να κάνη επανεπισκέψεις στους προβατοειδείς, καλλιεργεί, όμως, σε τελευταία ανάλυσι, ο Θεός είναι εκείνος που κάνει τον σπόρο να αυξήση. (1 Κορ. 3:6) Χρειάζεται το πνεύμα του ή η ενεργός δύναμίς του αν πρόκειται να ύπαρξη αύξησις, το δε πνεύμα αυτό ενεργεί μαζί με τον λόγον του και την οργάνωσί του. Αυτό σημαίνει ότι είναι ζωτικό το να εμμένωμε σταθερά στον γραπτόν λόγον, να τον μελετούμε, να τον εφαρμόζωμε, για να παρουσιάσωμε αύξησι.—Ιησ. Ναυή 1:8.

15. Πώς πρέπει να γίνωνται δεκτές οι οδηγίες που προέρχονται από την οργάνωσι, και τι πρέπει να γίνη για να εξασφαλισθή η πλήρης εφαρμογή των;

¹⁵ Το ίδιο επίσης συμβαίνει με τις οδηγίες που προέρχονται από τον «πιστόν και φρόνιμον δούλον», είτε αποστέλλονται σε έντυπη μορφή είτε αφήνονται σε μια γραπτή έκθεσι από ένα υπηρέτην περιοχής ή κάποιον άλλον που αποστέλλεται για να αντιπροσωπεύση την Εταιρία Σκοπιά. Οι ιερείς στον αρχαίον Ισραήλ πραγματικά απεμνημόνευαν τις οδηγίες που ερρύθμιζαν την υπηρεσία των στο ναό, για να μην υστερήσουν σε τίποτε. Και σήμερα οι επίσκοποι πρέπει να μαθαίνουν καλά τις οδηγίες που λαμβάνουν από την Εταιρία, εξελέγχοντας το ένα σημείο μετά το άλλο για να βεβαιωθούν ότι όλα εφαρμόζονται τοπικώς. Θα κάμουν διευθετήσεις για διδακτικές και πρακτικές εβδομαδιαίες συναθροίσεις υπηρεσίας που ενσωματώνουν αυτές τις οδηγίες και που προσαρμόζονται στις συνθήκες της τοπικής εκκλησίας, ώστε όλοι να εκτιμήσουν ότι οι οδηγίες εφαρμόζονται σ’ αυτούς. Ακόμη ο επίσκοπος δεν σταματά εδώ, επειδή ενδιαφέρεται να δη κάθε διάκονον να εφαρμόζη τις οδηγίες. Συνεχίζει, λοιπόν, κάνοντας διευθετήσεις για συζήτησι των σημείων στα διάφορα κέντρα υπηρεσίας όταν συνέρχωνται οι αδελφοί για υπηρεσία του αγρού, και αυτός ο ίδιος συνεργάζεται μαζί τους για να τους βοηθήση να θέσουν σε εφαρμογή εκείνα που άκουσαν. Έτσι όλοι βοηθούνται για ν’ ανταποκριθούν πλήρως στη συμβουλή που προέρχεται από την οργάνωσι, επάνω στην οποία ενεργεί το πνεύμα του Ιεχωβά. Όλοι θα δουν την απόδειξι της ευλογίας του Ιεχωβά επάνω στη διακονία των. Όλοι μαζί θα κινούνται προς τα εμπρός μαζί με την κοινωνία του Νέου Κόσμου. Οι επίσκοποι δεν ενδιαφέρονται μόνο για την προσωπική των διακονία· δείχνουν επίσης προσωπικό ενδιαφέρον για την ευημερία των αδελφών των.—Φιλιππησ. 2:1-4.

16. Ποια καλή συμβουλή έδωσε ο Παύλος στον Τιμόθεο, και πώς μπορούμε να εξελέγχωμε την πρόοδο μας;

¹⁶ Ο απόστολος Παύλος έγραψε στον νεαρό Τιμόθεο με έκφρασι που προκαλεί σκέψι: «Ταύτα μελέτα, εις ταύτα μένε, δια να ήναι φανερά εις πάντας η προκοπή σου. Πρόσεχε εις σεαυτον και εις την διδασκαλίαν· επίμενε εις αυτά. Διότι τούτο πράττων, και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε.» (1 Τιμ. 4:15, 16) Η συμβουλή αυτή μπορεί να ληφθή στην καρδιά μας από τον καθένα από μας. Επιλαμβάνεσθε των ευκαιριών που ανοίγονται σε σας ως δούλον του Θεού; Ως ευαγγελιζόμενος εκκλησίας ή ολοχρόνιος διάκονος, εκτελείτε πλήρως τη διακονία σας; Εκδηλώνεται πρόοδος; Επεκτείνετε τη διακονία σας και επιδίδεσθε συνεχώς σ’ αυτήν, ώστε να διευρύνετε τις θεοκρατικές σας ικανότητες για ν’ αποδίδετε περισσότερη υπηρεσία στην κοινωνία του Νέου Κόσμου; Δίδετε 100 τοις εκατό υποστήριξι στους θεοκρατικώς διωρισμένους υπηρέτας και εγκολπώνεσθε προσωπικώς όλες τις συμβουλές που προέρχονται από τη θεοκρατική οργάνωσι;

17. Ποια συμβουλή δίδεται εδώ για τους υπηρέτας;

¹⁷ Αν είσθε διακονικός υπηρέτης, ένας από τους διωρισμένους υπηρέτας για να βοηθούν τον επίσκοπο της εκκλησίας, προσέξτε καλά τον διορισμό σας. Επωμισθήτε την ευθύνη που σας εδόθη από τη θεοκρατική οργάνωσι, όχι με εξαναγκασμό, αλλά εκούσια. Βάλτε την καρδιά σας στο έργο σας επειδή ευφραίνεσθε να προάγετε την καθαρή λατρεία. Στους επισκόπους εκκλησίας, περιοχής, περιφερείας και τμημάτων, ας λεχθή επίσης, Δώστε κάθε επιμέλεια στο να ζήτε σύμφωνα με τους υψηλούς κανόνας που εκτίθενται για σας στη Γραφή. Πάντοτε προστρέχετε σ’ αυτήν για συμβουλή. Εμμένετε σταθερά στη θεοκρατική οργάνωσι. Προσέξτε τη συμβουλή της και να είσθε συνεχώς άγρυπνοι στις οδηγίες που αυτή απευθύνει, για να βρήτε τρόπους να βελτιώσετε την υπηρεσία σας ως επισκόπων. Η πορεία σας ας είναι όπως η πορεία του αποστόλου Παύλου, ο οποίος μπορούσε να λέγη στους αδελφούς του: «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς και εγώ του Χριστού.» (1 Κορ. 11:1) Πολλά είναι εμπιστευμένα στη φροντίδα σας. Πολλά θ’ απαιτηθούν από σας. Αλλά και τώρα ακόμη μπορείτε να εισέλθετε στη χαρά του Κυρίου με πιστή εκτέλεσι του καθήκοντός σας.—Ματθ. 13:12.

18. Ποια θέσι πρέπει να κατέχουν στη ζωή μας τα θεοκρατικά μας καθήκοντα;

¹⁸ Δεν υπάρχει αμφισβήτησις σχετικά με τούτο. Ο Ιεχωβά εξαρτίζει τώρα την κοινωνία του Νέου του Κόσμου για ζωή στον νέο κόσμο. Ο σκοπός της ζωής σας είναι να υπηρετήτε τον Ιεχωβά. Σας έδωσε ένα ευτυχές προνόμιο υπηρεσίας στην οργάνωσί του. Τι θα ήταν, λοιπόν, πιο ευάρεστο στον Θεό από το ν’ ανταποκριθήτε στην πρόσκλησί του για υπηρεσία και να διαμορφώσετε ολόψυχα ολόκληρη τη ζωή σας γύρω στην υπηρεσία που είναι εμπιστευμένη στη φροντίδα σας; Υπάρχει ένα καταπληκτικό καθήκον που πρέπει να εκτελεσθή αμέσως τώρα, και εκτελείται επιτυχώς με την ευλογία του πνεύματος του Ιεχωβά. Αν κάμετε καλά το μέρος σας, μπορεί να γίνη μερίδα σας το να ζήσετε αιωνίως για να εποπτεύετε τα συμφέροντα του Θεού στον νέο του κόσμο.