Αγάπη, ο “Τέλειος Δεσμός Ενότητας”
«Και εκτός από όλα αυτά ντυθείτε την αγάπη, γιατί αυτή είναι τέλειος δεσμός ενότητας.»—Κολοσσαείς 3:14, ΜΝΚ.
1. Γιατί η εντολή στο εδάφιο Κολοσσαείς 3:14 είναι μια πρόκληση σήμερα;
ΣΗΜΕΡΑ μέσα σ’ έναν διηρημένο και γεμάτο μίσος κόσμο η εντολή που έρχεται στους Μάρτυρες του Ιεχωβά από τον γραπτό Λόγο του Θεού στο εδάφιο Κολοσσαείς 3:14 είναι πραγματικά σαν μια πρόκληση. Φαίνεται σχεδόν ακατόρθωτο, γιατί τους διατάζει: «Πάνω απ’ όλα, ντυθείτε την αγάπη, γιατί αυτή είναι ένας τέλειος δεσμός ενότητας.» Κι’ όμως, υπάρχουν άνθρωποι που εφαρμόζουν αυτή τη θεόπνευστη εντολή, για τη δόξα του.
2. Ποιος φαίνεται ότι είναι ο συνδετικός δεσμός ανάμεσα στις αιρέσεις του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου, και έτσι τίνος μέρος κάνει αυτός τον Χριστιανικό κόσμο;
2 Χωρίς καμιά αντίρρηση, η αγάπη σαν ένας τέλειος δεσμός ενότητας δεν υπάρχει στον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο. Γιατί αυτός είναι διασπασμένος σε εκατοντάδες αλληλοσυγκρουόμενες θρησκευτικές αιρέσεις και δόγματα με διαφορετικές θρησκευτικές δοξασίες και συνήθειες. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα πράγματα εκείνα που χρησιμεύουν σαν δεσμός ενότητας για τα εκκλησιαστικά συστήματα του Χριστιανικού κόσμου είναι το μίσος τους και η εναντίωση τους στη Χριστιανική εκκλησία του βαφτισμένου, αφιερωμένου λαού του Ιεχωβά, στους σημερινούς μάρτυρες του. (Ησαΐας 43:10, 12) Με την εκδήλωση τέτοιου μίσους και εναντιώσεως, οι θρησκευτικές οργανώσεις του Χριστιανικού κόσμου δείχνουν ότι είναι ένα κομμάτι αυτού του κόσμου που βρίσκεται κάτω από την κυριαρχία του Σατανά του Διαβόλου, του «Θεού του κόσμου τούτου.» (2 Κορινθίους 4:4) Συμβαίνει αυτό ακριβώς που είχε πει ο ιδρυτής της Χριστιανοσύνης. Όταν έδινε την τελική του ομιλία στους πιστούς αποστόλους του, μετά την αποχώρηση του προδότη Ιούδα του Ισκαριώτη, ο Ιησούς είπε: «Ταύτα σας παραγγέλλω, να αγαπάτε αλλήλους. Εάν ο κόσμος σας μισή, εξεύρετε ότι εμέ πρότερον υμών εμίσησεν. Εάν ήσθε εκ του κόσμου, ο κόσμος ήθελεν αγαπά το ιδικόν του· επειδή όμως δεν είσθε εκ του κόσμου, αλλ’ εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου, δια τούτο σας μισεί ο κόσμος.»—Ιωάννης 15:17-19.
3. Ποιο ερώτημα δημιουργείται για το στόχο που έχει το μίσος του κόσμου;
3 Έχοντας υπόψη αυτά τα λόγια του Ιησού, δημιουργείται λογικά το ερώτημα, ποια είναι σήμερα αυτή η θρησκευτική ομάδα που ο κόσμος, ακόμη και αυτός που λέγεται Χριστιανικός, τη μισεί και της εναντιώνεται; Η ανθρώπινη Ιστορία, ιδιαίτερα από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και έπειτα, βοηθάει κάθε ειλικρινή ερευνητή να εξακριβώσει την ταυτότητα της αλάθητα.
4. Σε ποιους εφαρμόζεται η εντολή του Παύλου στο Κολοσσαείς 3:14, και ποιος είναι ο κοινός πνευματικός Πατέρας αυτού του είδους των Χριστιανών;
4 Από τα πρώτα λόγια της επιστολής του αποστόλου Παύλου προς τους Κολοσσαείς, οι σημερινοί Μάρτυρες του Ιεχωβά ξέρουν ότι η εντολή του εφαρμόζεται απ’ ευθείας σ’ αυτούς: «Ντυθείτε την αγάπη, γιατί αυτή είναι ένας τέλειος δεσμός ενότητας.» Διαβάζουμε: «Παύλος, απόστολος Ιησού Χριστού δια θελήματος Θεού, και Τιμόθεος ο αδελφός, προς τους αγίους και πιστούς εν Χριστώ αδελφούς τους εν Κολοσσαίς· χάρις είη υμίν και ειρήνη από Θεού Πατρός ημών.» (Κολοσσαείς 1:1, 2) Ποιος, λοιπόν, ήταν ο κοινός ουράνιος Πατέρας εκείνων των Χριστιανών του πρώτου αιώνα στην πόλη των Κολοσσών στη Μικρά Ασία; Ήταν ο Πατέρας του πνευματικού Αρχηγού τους, του Ιησού Χριστού, και αυτός ο Πατέρας του είναι ο Θεός, εκείνος ο οποίος είναι «ο Ύψιστος επί πάσαν την γην» και «του οποίου το όνομα είναι Κύριος [Ιεχωβά, ΜΝΚ].»—Ψαλμός 83:18.
5. Ποιανού λάτρεις πρέπει να είναι εκείνοι στους οποίους απευθύνει ο Παύλος την επιστολή του, και πώς δείχτηκε αυτό από τον Ιησού και τον απόστολο Ιωάννη;
5 Επομένως εκείνοι στους οποίους απηύθυνε ο Παύλος την επιστολή του πρέπει να ήταν λάτρεις του Ιεχωβά Θεού, όπως ακριβώς είναι και ο Ιησούς Χριστός! Στο όρος του πειρασμού ο Ιησούς αρνήθηκε την προσφορά του Διαβόλου που του έδινε όλο τον κόσμο αν απλώς ο Ιησούς έσκυβε και τον προσκυνούσε. Ο Ιησούς αμέσως απέκρουσε τον Πειραστή και ανέφερε τη θεόπνευστη εντολή: «Ιεχωβά τον Θεό σου πρέπει να λατρέψεις, και σ’ αυτόν μόνο πρέπει να προσφέρεις ιερή υπηρεσία.» (Ματθαίος 4:8-11· Λουκάς 4:8· Δευτερονόμιον 6:4, 5, 13, ΜΝΚ) Ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιησού, οι μαθητές του πρέπει να λατρεύουν τον ίδιο Θεό που λάτρευε πάντοτε και ο Ιησούς, τον Ιεχωβά. (Ιωάννης 20:17) Έτσι, όταν ο απόστολος Ιωάννης έπεσε για να προσκυνήσει μπροστά στον άγγελο που του διαβίβασε την Αποκάλυψη, ο άγγελος έφερε αντίρρηση, λέγοντας: «Τον Θεόν προσκύνησον· διότι η μαρτυρία του Ιησού είναι το πνεύμα της προφητείας.»—Αποκάλυψις 19:10· 1:1.
6. Ύστερα από ποια πορεία του Χριστιανικού κόσμου έγινε ακόμη πιο επείγουσα η εντολή στην Αποκάλυψη 18:4, 5, και ποιοι ενήργησαν σύμφωνα μ’ αυτή την εντολή, και με ποια αποτελέσματα;
6 Ύστερα από το υπόμνημα που δημιούργησε για τον εαυτό της στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η Βαβυλώνα η Μεγάλη, η Παγκόσμια Αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας και το οποίο δυσφημεί το Θεό, η εντολή που αναγράφεται στην Αποκάλυψη 18:4, 5 έγινε πολύ πιο επείγουσα παρά όταν τη δημοσίευσε το περιοδικό Σκοπιά τον Δεκέμβριο του 1880 (στην Αγγλική) και που έλεγε: «Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής· διότι αι αμαρτίαι αυτής έφθασαν έως του ουρανού, και ενεθυμήθη ο Θεός τα αδικήματα αυτής.»a Υπακούοντας αυτή την εντολή εκείνοι που ήθελαν να είναι «λαός» του Ιεχωβά Θεού βγήκαν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και συγκεντρώθηκαν σε μια ποίμνη για χάρη της Χριστιανικής ενότητας, για να καλλιεργήσουν εκείνη την αγάπη, η οποία είναι ένας «τέλειος δεσμός ενότητας.» Έβαλαν σοβαρά στην καρδιά τους τα λόγια του αποστόλου στην 1 Κορινθίους 14:33: «Ο Θεός δεν είναι ακαταστασίας, αλλ’ ειρήνης.» Έτσι καθώς κοιτάζουμε τις 43.000 και πλέον εκκλησίες των σημερινών Μαρτύρων του Ιεχωβά, είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε τα λόγια του Ψαλμού 133:
«Ιδού, τι καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί· είναι ως το πολύτιμον μύρον επί την κεφαλήν, το καταβαίνον επί τον πώγωνα, τον πώγωνα του Ααρών· το καταβαίνον επί το στόμιον του ενδύματος αυτού· ως η δρόσος του Αερμών η καταβαίνουσα επί τα όρη της Σιών· διότι εκεί διώρισεν ο Κύριος την ευλογίαν, ζωήν έως του αιώνος.»—Ψαλμός 133:1-3.
7. Ποιων υποχρέωση είναι σήμερα να διατηρήσουν αυτή την ενότητα, και για ποιο σκοπό διαφύλαξε ο Θεός τους μάρτυρες του μέσα από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο;
7 Όπως συνέβαινε με την εκκλησία των Κολοσσών τον πρώτο αιώνα μ.Χ., έτσι και η υποχρέωση των σημερινών μαρτύρων του Ιεχωβά είναι να διατηρήσουν αυτή τη θαυμαστή ενότητα οργανώσεως μέσα σ’ έναν διασπασμένο κόσμο. Αυτό είναι ακόμη πιο αναγκαίο σήμερα ειδικά από το τέλος «των καιρών των εθνών» που άρχισε σ’ εκείνο τον πολεμόπληκτο χρόνο, το 1914! (Λουκάς 21:24) Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος απείλησε και αυτή ακόμη την ύπαρξη των Μαρτύρων του Ιεχωβά σαν μιας πραγματικά Χριστιανικής οργανώσεως. Αλλά για χάρη του κηρύγματος ‘αυτών των καλών νέων της Βασιλείας σ’ όλη την κατοικημένη γη για μαρτυρία σ’ όλα τα έθνη’ ο Παντοδύναμος Θεός δεν άφησε τους ενωμένους εχθρούς στον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο και στον ειδωλολατρικό κόσμο να εξαλείψουν όλους τους χρισμένους μάρτυρες τους από τη γη. (Ματθαίος 24:14· Μάρκος 13:10) Το πρώτο μεταπολεμικό έτος 1919 μ.Χ., ο Ιεχωβά Θεός τους ελευθέρωσε από τα δεσμά τους και τους έστειλε στο έργο του κηρύγματος ανάμεσα σ’ όλα τα έθνη.
8. Αφού απέτυχε να διασπάσει αυτή τη Χριστιανική ενότητα με εξωτερικούς τρόπους, ποιους άλλους τρόπους χρησιμοποίησε ο Σατανάς για να το πετύχει αυτό;
8 Ο Σατανάς ο Διάβολος απέτυχε να καταστρέψει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά με εξωτερικά μέσα και τρόπους, και έτσι από τότε έχει προσπαθήσει να διασπάσει τη συνοχή τους με έναν ύπουλο τρόπο, να προξενήσει ρήγματα από μέσα από την οργάνωση. Αυτό είχε προλεχτεί στην Αποκάλυψη 12:17 μ’ αυτά τα λόγια: «Και ωργίσθη ο δράκων κατά της γυναικός, και υπήγε να κάμη πόλεμον με τους λοιπούς του σπέρματος αυτής, τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.»
Η Προσωπικότητα για την Οποίαν Πρέπει να Ενδιαφερόμαστε
9. Εναντίον ποιας μολύνσεως πρέπει να προφυλάγονται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, και τι έχει να πει γι’ αυτό ο Ψαλμός 91;
9 Το μίσος με το οποίο είναι μολυσμένος αυτός ο ασεβής κόσμος απλώνεται παντού, όπως ακριβώς ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός προείπε στην προφητεία του για «τη συντέλεια του συστήματος πραγμάτων,» λέγοντας: «Και πολλοί ψευδοπροφήται θέλουσιν εγερθή, και πλανήσει πολλούς· και επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή. Ο δε υπομείνας έως τέλους ούτος θέλει σωθή.» (Ματθαίος 24:3, ΜΝΚ, 11-13) Το πνεύμα του μίσους είναι πολύ μεταδοτικό, και γι’ αυτό ακόμη και τα μέλη της ορατής οργανώσεως του Ιεχωβά Θεού πρέπει να προσέχουν για να μη μολυνθούν. Το πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό μας το δείχνει ο θεόπνευστος ψαλμωδός που λέει: «Ο κατοικών υπό την σκέπην του Υψίστου, υπό την σκιάν του Παντοκράτορος θέλει διατρίβει. Θέλω λέγει προς τον Κύριον, Συ είσαι καταφυγή μου, και φρούριόν μου· Θεός μου· έπ’ αυτόν θέλω ελπίζει. Δεν θέλεις φοβείσθαι από φόβου νυκτερινού, την ημέραν από βέλους πετωμένου· από θανατικού, το οποίον περιπατεί εν σκότει· από ολέθρου, όστις ερημόνει εν μεσημβρία. Χιλιάς θέλει πίπτει εξ αριστερών σου, και μυριάς εκ δεξιών σου· πλην εις σε δεν θέλει πλησιάζει. Μόνον με τους οφθαλμούς σου θέλεις θεωρεί, και θέλεις βλέπει των ασεβών την ανταπόδοσιν.»—Ψαλμός 91:1, 2, 5-8.
10. Πώς θα αποφύγουμε να έχουμε μια προσωπικότητα που θα μας κάνει να μοιάζουμε σαν τους ανθρώπους, και πώς μάς βλέπει ο Θεός σε αντίθεση με τον νεκρό κόσμο;
10 Έχουμε διαβεβαίωση για τη θεία προστασία, αλλά πρέπει να μένουμε μέσα στα καθορισμένα όρια που συνδέονται μ’ αυτή τη σωτηρία. Αν αποφεύγουμε την πνευματικά θανάσιμη οικειότητα με τον άρρωστο αυτό κόσμο, τότε δε θα ντυνόμαστε με την προσωπικότητα που θα μας κάνει να μοιάζουμε με τους ανθρώπους αυτού του κόσμου. Δεν ντυνόμαστε με το μίσος αυτού του κόσμου. Το ακριβώς αντίθετο του μίσους είναι η αγάπη, η αγάπη για τον Ιεχωβά και για τον Χριστό του και για τους Χριστιανούς αδελφούς μας και αδελφές μας. Η προσωπικότητα που εκδηλώνει αυτή την ιδιότητα είναι η προσωπικότητα που μας συμβουλεύει να φορέσουμε σαν μαθητές του Ιησού Χριστού ο θεόπνευστος απόστολος Παύλος. Αν το κάνουμε αυτό θα αποδεικνύουμε στους άλλους ότι είμαστε διάκονοι του Θεού με ‘ανυπόκριτη αγάπη.’ (2 Κορινθίους 6:4-10) Αυτή η αγάπη πηγάζει από τον Θεό, και αν την κατέχουμε σημαίνει ότι έχουμε έρθει σε σχέση μαζί του με το να εγκαταλείψουμε αυτόν τον κόσμο όχι σωματικά αλλά δείχνοντας ότι η καρδιά μας και η ψυχή μας δεν συμφωνεί μ’ αυτόν. Ο Θεός θεωρεί τον κόσμο νεκρό και εκείνους που είναι μέρος του επίσης νεκρούς· ασφαλώς γι’ αυτόν δεν είναι ζωντανοί. Στα μάτια του Θεού εμείς οι αφιερωμένοι, βαφτισμένοι μαθητές του Ιησού Χριστού ζούμε· ναι ζούμε σαν μέρος της οργανώσεως του, στην οποίαν υπάρχει αγάπη. Γιαυτό δεν είναι υπερβολική η δήλωση που κάνει το εδάφιο 1 Ιωάννου 3:14 όταν μας λέει: «Ημείς εξεύρομεν ότι μετέβημεν εκ του θανάτου εις την ζωήν, διότι αγαπώμεν τους αδελφούς· όστις δεν αγαπά τον αδελφόν, μένει εν τω θανάτω.»
11. Σε ποια αδελφότητα μάς κάνει δεκτούς η αγάπη;
11 Έτσι βλέπουμε ότι η αγάπη μάς φέρνει σε μια αδελφότητα στην οποίαν ο Ιησούς Χριστός, ο Γιος του Θεού, είναι ο μεγαλύτερος αδελφός μας. Αυτή η Χριστιανική ιδιότητα είναι ένα ένδυμα με το οποίο δείχνουμε τι ακριβώς είμαστε, χωρίς υποκρισία. Είναι το κορυφαίο χαρακτηριστικό που λέει ο Λόγος του Θεού ότι πρέπει να καλλιεργούμε και να εφαρμόζουμε.
12. Ποια βήματα πρέπει να γίνουν για να φτάσουμε σ’ αυτή την αγάπη, και μήπως θα πρέπει να εγκαταλείψουμε κατόπιν τα πράγματα που αποτελούν αυτά τα βήματα;
12 Είναι ευνόητο ότι υπάρχουν ορισμένα βήματα που πρέπει να κάνει ένας υπάκουος μαθητής για να φτάσει στο γνήσιο είδος αγάπης. Σ’ αυτούς που έχουν μπροστά τους το ένδοξο βραβείο της θείας φύσεως στον ουρανό, τα εδάφια 2 Πέτρου 1:5-8 λένε: «Και δι’ αυτό δε τούτο καταβαλόντες πάσαν σπουδήν, προσθέσατε εις την πίστιν σας την αρετή, εις δε την αρετή την γνώσιν, εις δε την γνώσιν την εγκράτειαν, εις δε την εγκράτειαν την υπομονήν, εις δε την υπομονήν την ευσέβειαν, εις δε την ευσέβειαν την φιλαδελφίαν, εις δε την φιλαδελφίαν την αγάπην. Διότι εάν ταύτα υπάρχωσιν εις εσάς και περισσεύωσι, σας καθιστώσιν ουχί αργούς ουδέ άκαρπους εις την επίγνωσιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.» Όταν φτάσουμε στην κορυφαία αυτή ιδιότητα της αγάπης δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε και τα άλλα επιπρόσθετα πράγματα που αναφέρθηκαν. Όχι, αλλά η πίστη, η αρετή, η γνώση, η εγκράτεια, η υπομονή, η ευσέβεια, και η φιλαδελφία πρέπει να παραμείνουν αναπόσπαστα μέρη της ολοκληρωμένης προσωπικότητας μας. Πρέπει ν’ αφθονούν μαζί με την αγάπη. Έτσι τότε αυτοί που έχουν μια προσωπικότητα μ’ αυτά τα μόνιμα χαρακτηριστικά θα πάρουν το βραβείο από τα χέρια του Θεού στον ορισμένο του καιρό.
13. Πώς ο απόστολος Παύλος επεκτείνει αυτά τα προκαταρκτικά βήματα στο Κολοσσαείς 3:12-14;
13 Για ν’ αναφέρουμε μερικές ακόμη ιδιότητες που πρέπει ν’ αποκτήσουμε για να λάβουμε την κατάλληλη αμοιβή, είναι καλό ν’ αναφέρουμε εδώ τις ιδιότητες που ο απόστολος Παύλος λέει ότι πρέπει να φοράμε σαν έκφραση της προσωπικότητας μας. Πριν τονίσει ποιος είναι ο τέλειος δεσμός της ενότητας, ο Παύλος λέει: «Ενδύθητε λοιπόν, ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν· υποφέροντες αλλήλους, και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονον κατά τινός· καθώς και ο Χριστός συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σεις. Και εν πάσι τούτοις, ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι σύνδεσμος της τελειότητος.»—Κολοσσαείς 3:12-14.
Μια Αντίθεση μ’ Εκείνους που δεν είναι Ενωμένοι
14. Τι είδους άτομα ήταν τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας πριν ενεργήσουν σύμφωνα με τις οδηγίες του αποστόλου;
14 Εκείνες οι οδηγίες του αποστόλου δείχνουν τι είδους άτομα πρέπει να είναι τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας. Προηγουμένως ήταν μέρος του άστοργου άθεου κόσμου με όλες τις διαβολικές του ιδιότητες. Έτσι τι είδους προσωπικότητες ήταν τότε; Στην 1 Κορινθίους 6:9-11 ο απόστολος Παύλος το δείχνει αυτό, λέγοντας: «Ή δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, ούτε κλέπται . . . δεν θέλουσι κληρονομήσει τη βασιλείαν του Θεού. Και τοιούτοι υπήρχετε τινές· Αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ’ εδικαιώθητε, δια του ονόματος του Κυρίου Ιησού, και δια του πνεύματος του Θεού ημών.»
15. Γιατί τα κοσμικά άτομα δεν έχουν το «δεσμό της ενότητας» που είναι μόνιμος;
15 Θα ήταν δύσκολο για κοσμικά άτομα όπως περιγράφονται πιο πάνω να έχουν κάτι το ανιδιοτελές, το αγνό, για να χρησιμεύει σαν αδιάσπαστος, τέλειος δεσμός γι’ αυτούς. Πραγματικά, δεν έχουν κανένα «τέλειο δεσμό ενότητας.» Γιαυτό, η ανθρώπινη κοινωνία έξω στον παλιό κόσμο δεν μπορεί να κρατηθεί ενωμένη. Για ένα διάστημα πράγματα κοινού ιδιοτελούς συμφέροντος μπορεί να τους κρατάνε μαζί. Αλλά με το πέρασμα του χρόνου, όταν αυτά τα πράγματα του κοινού συμφέροντος παύουν να υπάρχουν, οι κοσμικοί χάνουν το ενδιαφέρον τους ο ένας για τον άλλον, Οι συνδετικοί δεσμοί διαλύονται. Έτσι, τελικά, απλώς υπομένουν ο ένας τον άλλον σαν συνανθρώπους που δεν μπορούν να τους αποφύγουν στην κοινωνία.
16. Όταν δεν υπάρχουν τα πράγματα που τους ενώνουν προσωρινά, σε τι ξεπέφτουν τα κοσμικά άτομα, και γιατί;
16 Εθνικισμός! Πατριωτισμός! Θρησκευτικές αιρέσεις! Ρατσισμός! Αυτά τα πράγματα που ξεσηκώνουν τα αισθήματα, όταν αναταραχθούν και τροφοδοτηθούν, θα γεμίσουν αυτούς που είναι αναμιγμένοι σ’ αυτά με ένα αίσθημα καθήκοντος και υποχρεώσεως. Αλλά, τελικά, οι άνθρωποι παραμένουν τα ίδια άτομα στα οποία ο εαυτός τους έρχεται πρώτος. Έτσι, όταν δεν τους υποχρεώνει το καθήκον, όταν είναι ελεύθεροι να ενεργήσουν σύμφωνα με τις επιθυμίες τους, θα δείξουν ότι έχουν παραμείνει τα ίδια παλιά εγωιστικά άτομα. Μολονότι εξαιτίας των εξαιρετικών κοσμικών υπηρεσιών τους, ή της αμετακίνητης αφοσιώσεώς τους σε μια κοσμική υπόθεση, τα άτομα που συμμορφώνονται μ’ αυτόν τον κόσμο μπορεί να εξυψωθούν ως τον ουρανό και να διακηρυχτεί ότι αξίζουν ουράνιες τιμές και δόξες, ωστόσο δεν μπορούν, σύμφωνα με τους Βιβλικούς κανόνες, να θεωρηθούν άξια να πάρουν μια θέση στην ουράνια Βασιλεία του Ιεχωβά Θεού για να βασιλέψουν με τον Χριστό.
17. Τι απαιτεί η Βασιλεία του Θεού από εκείνους που ζητούν πρώτα τη Βασιλεία, και τι είναι εκείνο που τους βοηθάει σ’ αυτό;
17 Η Βασιλεία του Θεού δεν έχει καμιά συνεργασία μ’ αυτόν τον κόσμο και τους υποστηρικτές του. Μπροστά στην κολοσσιαία αποτυχία του κόσμου που είναι κάτω από τον Σατανά να ενοποιήσει τους οπαδούς του, η Βασιλεία του Θεού κάτω από τον Χριστό απαιτεί ενοποιημένη δράση και υπηρεσία απ’ όλους τους αφιερωμένους, βαφτισμένους Χριστιανούς που ζητούν πρώτα τη Βασιλεία. Αυτή η Βασιλεία είναι προϊόν της αγάπης του Θεού. Αυτό καθαυτό το πνεύμα της ουράνιας κυβερνήσεως είναι αγάπη, πάνω απ’ όλα αγάπη για τον Θεό και μίσος για τον αρχιεχθρό του, τον Σατανά, και για τον κόσμο στον οποίον αυτός ο Σατανάς είναι «ο θεός.» Παρ’ όλες τις διασπαστικές προσπάθειες του Σατανά, αυτή η αγάπη που πηγάζει από τον Ιεχωβά Θεό, τον ουράνιο Πατέρα, εξακολουθεί να λειτουργεί σαν ο «τέλειος δεσμός ενότητας» για όλους εκείνους που προσκολλούνται στην ορατή επίγεια οργάνωση του, ναι, για όλη την οικογένεια του Θεού τόσο στον ουρανό όσο και στη γη.
[Υποσημειώσεις]
a Στη σελίδα 6 εκείνου του τεύχους υπήρχε ένα άρθρο με τίτλο «Βαβυλών η Μεγάλη».
Θυμάστε;
□ Πώς είναι οι αληθινοί Χριστιανοί ενωμένοι, σε αντίθεση με τον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο;
□ Πώς προσπαθεί ο Σατανάς να διασπάσει τη Χριστιανική μας ενότητα;
□ Πώς μπορούμε να ‘ντυθούμε την αγάπη’ παρά το μίσος του κόσμου;
□ Πώς μπορεί η αγάπη να μας συνδέσει περισσότερο από όσο οι συνδετικοί δεσμοί σ’ αυτό τον κόσμο;
[Εικόνα στη σελίδα 15]
Οι Χριστιανοί είναι μέρος μιας στοργικής αδελφότητας στην οποίαν ο Ιησούς είναι ένας μεγαλύτερος αδελφός