Ευγνώμονες για την Ευτυχισμένη Ελπίδα Μας

«Προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.»—Τίτον 2:13

1, 2. Με ποιους δύο τρόπους μπορεί η ευγνωμοσύνη να φέρη ευτυχία;

ΟΙ συνεργάτες της την ήξεραν σαν ικανή παραγωγική κι ευτυχισμένη γραμματέα. Ίσως ν’ απέδιδαν μεγάλο μέρος της αξίας της στην εκπαίδευσι και στην ικανότητά της. Όταν όμως τη ρώτησαν, η άξια αυτή γυναίκα τόνισε ότι το όφειλε στην ευγνωμοσύνη του εργοδότη της. Γιατί;

² Εξήγησε ότι άσχετα με το πόσο μικρή ή συνηθισμένη ήταν η εργασία της, αυτός εκδήλωνε την ειλικρινή του ευγνωμοσύνη. Έτσι αυτή αισθανόταν ότι ήταν χρήσιμη και αναγκαία κι ήταν επίσης μια πιο ευτυχισμένη υπάλληλος. Αυτό δείχνει ένα από τα ωφέλιμα αποτελέσματα όταν εκφράζωμε ευγνωμοσύνη. Αλλά η ευγνωμοσύνη δεν είναι ωφέλιμη μόνο γι’ αυτόν που τη δέχεται· είναι καλή και γι’ αυτόν που την εκδηλώνει, που έχει αναπτύξει ένα πνεύμα ευγνωμοσύνης.

 3. Γιατί πρέπει να καλλιεργούμε πνεύμα ευγνωμοσύνης;

³ Σήμερα φαίνεται πως τα περισσότερα άτομα ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους. Αυτό είναι εντελώς αντίθετο με το πνεύμα της ευγνωμοσύνης, που σημαίνει ότι αυτός που το εκδηλώνει σκέπτεται τους άλλους και εκφράζει πρόθυμα εκτίμησι γι’ αυτά που κάνουν οι άλλοι. Το παράδοξο όμως είναι πως αν προσπαθήτε να καλλιεργήτε ειλικρινές ενδιαφέρον για τους άλλους και εκφράζετε πρόθυμα την εκτίμησί σας για τις υπηρεσίες τους, τις πράξεις τους και τις προσπάθειές τους, θα γίνετε πιο ευτυχισμένοι. Επιπλέον αν αναπτύξετε πνεύμα ευγνωμοσύνης αυτό θα επηρεάση τη σχέση σας με τον Ιεχωβά Θεό. Μπορεί να επηρεάση την όλη σας ευτυχία στη ζωή τώρα καθώς και τον βαθμό της συμμετοχής σας στην «μακάριαν ελπίδα» που προσφέρει η Γραφή στους αληθινούς Χριστιανούς.—Τίτον 2:13.

«ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙΤΕ»

 4. Ποια είναι η Γραφική άποψις για την ευγνωμοσύνη;

⁴ Η Γραφή μάς προτρέπει να καλλιεργούμε πνεύμα ευγνωμοσύνης κι ευχαριστίας. Επί παραδείγματι ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Κατά πάντα ευχαριστείτε· διότι τούτο είναι το θέλημα του Θεού προς εσάς εν Χριστώ Ιησού.» Και συμβούλεψε τους Κολοσσαείς: «Και η ειρήνη του Θεού ας βασιλεύη εν ταις καρδίαις υμών, εις την οποίαν και προσεκλήθητε εις εν σώμα· και γίνεσθε ευγνώμονες» (1 Θεσ. 5:18· Κολ. 3:15) Μολονότι αυτή η συμβουλή αφορά πρώτιστα την ευγνωμοσύνη μας στον Θεό, θα πρέπει να μας υπενθυμίζη την αξία του να καλλιεργούμε πνεύμα ευγνωμοσύνης στα καθημερινά ζητήματα της ζωής.

 5. Πώς ο Παύλος εκδήλωσε πνεύμα ευγνωμοσύνης;

⁵ Ο ίδιος ο Παύλος δεν δίστασε να επαινέση εκείνους που είχαν κάνει καλό ή να τους ευχαριστήση προσωπικά. Διαβάστε το Ρωμαίους 16:1-4. Σ’ αυτό το εδάφιο συνιστά μ’ ευγνωμοσύνη την Φοίβη σαν ‘προστάτιδα πολλών’, που χρησιμοποίησε πιθανόν την επιρροή της στην κοινότητα για να υπερασπισθή τους συκοφαντημένους ή με το να φιλοξενήση περιοδεύοντες Χριστιανούς. Κατόπιν ο Παύλος ευχαρίστησε ειδικά το νυμφευμένο ζευγάρι, την Πρίσκιλλα και τον Ακύλα γιατί διακινδύνευσαν τον τράχηλον αυτών για χάρι του Παύλου και άλλων. Μπορείτε να φαντασθήτε τη χαρά που θα ένοιωσαν η Φοίβη, η Πρίσκιλλα και ο Ακύλας γι’ αυτή τη φανερή έκφρασι ευγνωμοσύνης. Αλλά αυτό ήταν καλό και για τον Παύλο που εκφράσθηκε μ’ αυτό τον τρόπο. Έτσι μπορούσε να νοιώση τη χαρά του να δίνη—να δίνη αναγνώριση, τιμή, ενθάρρυνση. Μπορούμε κι εμείς να νοιώσωμε αυτή την ευτυχία όταν εκφράζωμε την ευγνωμοσύνη μας. Πράξ. 20:35· 2 Τιμ. 1:16-18.

6, 7. Πώς μπορείτε να εκδηλώσετε ευγνωμοσύνη;

⁶ Καθημερινά έχουμε ευκαιρίες να δείχνωμε ότι είμαστε ευγνώμονες. Μπορεί να πρόκειται για κάτι πολύ απλό όπως είναι μια φιλοφροσύνη—ίσως κάποιος μας κρατάει ανοιχτή την πόρτα για να περάσωμε ή πιάνει κάτι που μας έπεσε. Αλλά όταν λέμε κάποιο «ευχαριστώ» δεν θα πρέπει να είναι μια ψυχρή εθιμοτυπία. Αν όμως βγαίνη από την καρδιά, οι άλλοι θα το διακρίνουν και θα νοιώσουν πιο ευτυχισμένοι όπως θα νοιώσουμε κι εμείς.

⁷ Ένα καλό βήμα σ’ αυτή την κατεύθυνσι θα ήταν να προσπαθήσωμε να ευρύνωμε την ευγνωμοσύνη μας, εκφράζοντας την εκτίμησί μας σε άτομα που νομίζουμε ότι δεν χρειάζεται να τους το δείξουμε. Ίσως σε κάποιον υπάλληλο καταστήματος, σ’ ένα σερβιτόρο εστιατορίου ή στον ταχυδρόμο. Το χαμόγελό σας και το ειλικρινές σας «ευχαριστώ» θα κάνουν την εργασία τους ευκολότερη και πιο απολαυστική. Εκείνοι όμως που αξίζουν περισσότερο απ’ όλους τις ευχαριστίες μας μπορεί να είναι άτομα που βρίσκονται κοντά μας που έχομε την τάσι να λησμονούμε τις προσπάθειές τους. Πόσο συχνά ευχαριστείτε τη γυναίκα σας για τα ωραία γεύματα που ετοιμάζει, για τον κόπο της να διατηρή το σπίτι καθαρό, ή για την υπομονετική φροντίδα της για τα παιδιά; Πόσοι άνδρες εργάζονται ολημερίς χωρίς ν’ ακούσουν ένα λόγο εκτιμήσεως από τις γυναίκες τους ή από τα παιδιά τους; Νεαροί, μπορείτε ν’ αναλογίζεσθε πιο συχνά όλα όσα κάνουν οι γονείς σας για σας, και κατόπιν να τους προσφέρετε κάποια εγκάρδια έκφρασι εκτιμήσεως; Καθώς θα συνηθίζετε περισσότερο να εκφράζετε τις ευχαριστίες σας, η ζωή σας θα γίνεται πιο πλούσια. Οι άλλοι θα σας αγαπούν περισσότερο και οι δεσμοί της αγάπης θα μεγαλώνουν. Ναι θα είσαστε πιο ευτυχισμένοι.

ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ

8-10. (α) Σύμφωνα με τον Ψαλμό 100 γιατί θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στον Θεό; (β) Ποια είναι η στάσις των περισσοτέρων ανθρώπων σ’ αυτό το ζήτημα;

⁸ Αν έχωμε λόγους να ευγνωμονούμε τους ανθρώπους για ότι κάνουν, πόσο ασύγκριτα περισσότερους λόγους έχουμε να είμαστε ευγνώμονες στον Πλάστη μας. Ο Ψαλμός 100 είναι μια μελωδία ευχαριστιών που μας τονίζει γιατί είναι σωστό να ευχαριστούμε τον Θεό. Εκεί διαβάζουμε: «Αυτός έκαμεν ημάς, και ουχί ημείς.» (Ψαλμ. 100:3) Αυτό είναι πολύ λογικό. Πώς θα είχαμε την παραμικρή πιθανότητα να βρούμε ευτυχία αν ο Θεός δεν είχε δημιουργήσει την ανθρώπινη ζωή και δεν μας άφηνε να ζήσουμε; (Πράξ. 17:26-28) Ναι, και μόνο το γεγονός ότι έχουμε ζωή είναι λόγος ευγνωμοσύνης.

⁹ Ο Ψαλμός 100:5 διακηρύττει: «Διότι ο Κύριος είναι αγαθός.» Αυτό αληθεύει από πολλές απόψεις. Δεν είναι κάτι ασήμαντο το ότι ο Ιεχωβά μάς έχει προμηθεύσει καλά πράγματα για να μας διατηρούν στη ζωή και συγχρόνως να την απολαμβάνουμε. Ζούμε πάνω στη γη του Θεού και συντηρούμε τη ζωή μας με την αφθονία της. (Ησ. 45:18· Πράξ. 14:15-17) Αν ένας φίλος σας έδινε ένα νόστιμο, θρεπτικό φρούτο, ασφαλώς θα λέγατε «Ευχαριστώ». Εν τούτοις η πρωταρχική πηγή εκείνου του φρούτου, και όλων των άλλων υλικών τροφών, είναι ο Ιεχωβά Θεός. (Γέν. 2:9, 15, 16· Ψαλμ. 104:10-15, 24· 145:15, 16) Έχοντας υπ’ όψι αυτές τις προμήθειες, τι αισθανόσαστε για τον Θεό;—1 Τιμ. 4:3, 4.

¹⁰ Το να ευγνωμονούμε τον Θεό σημαίνει ότι είμαστε διαφορετικοί από τους περισσότερους άλλους ανθρώπους σήμερα. Αυτοί έχουν την τάσι ν’ αγνοούν τον Θεό και όσα έχει κάνει. Ακόμη και μερικοί από κείνους που λόγω οικογενειακής συνήθειας προφέρουν μερικά λόγια ευχαριστίας πριν φάνε δεν δείχνουν με τη ζωή τους ότι είναι βαθιά ευγνώμονες στον Θεό. Σπάνια υπολογίζουν το θέλημα του Θεού όταν προγραμματίζουν τη ζωή τους. Είμαστε εμείς διαφορετικοί; Θα πρέπει να είμαστε.

11, 12. Ποια σκέψι εκφράζει το Κολοσσαείς 3:15 σχετικά με την από μέρους μας εκδήλωσι ευχαριστίας;

¹¹ Όπως αναφέραμε προηγουμένως, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Και η ειρήνη του Θεού ας βασιλεύη εν ταις καρδίαις υμών, εις την οποίαν και προσεκλήθητε εις εν σώμα και γίνεσθε ευγνώμονες.» (Κολ. 3:15) Έτσι για να είμαστε αληθινά ευγνώμονες στον Θεό χρειάζεται κάτι περισσότερο από απλά λόγια ευχαριστίας. Πρέπει να δείχνωμε στη ζωή μας ότι τον ευγνωμονούμε. Τα σημαντικότερα βήματα για να το δείξουμε αυτό είναι να μελετούμε τον Λόγο του για να εξακριβώσουμε ποιο είναι το θέλημά Του για μας σήμερα και κατόπιν να το πράξουμε.—Ιωάν. 13:17.

¹² Τα λόγια του Παύλου στους Κολοσσαείς 3:15 θα πρέπει επίσης να μας υπενθυμίζουν ότι ο Ιεχωβά Θεός συνάθροισε άτομα για να σχηματίσουν ένα ενωμένο σώμα Χριστιανών. Αυτοί είναι εκείνοι που έχουν αναγνωρίσει ότι είναι αμαρτωλοί, αλλά που εκτιμούν το ότι η συγχωρητικότης του Θεού είναι δυνατή με βάσι την απολυτρωτική θυσία του Ιησού. (Ρωμ. 6:17, 23· 7:22-25) Σκεφθήτε τι πρέπει να σημαίνη αυτό για σας. Μπορείτε να έχετε μια καθαρή στάσι στα μάτια του Θεού. Αυτός είναι άλλος ένας λόγος για να είμαστε ευγνώμονες στον Θεό.—Αποκ. 7:10, 14.

13. Πώς η ευγνωμοσύνη προχωρεί πέρα από την παρούσα ζωή μας;

¹³ Θα κάνωμε όμως καλά να εξετάσωμε μήπως το πνεύμα ευχαριστίας μας είναι κάτι που σχετίζεται μόνο με την καθημερινή ζωή μας τώρα. Είναι απλώς ζήτημα να εκτιμάμε πιο γενναιόδωρα όσα κάνουν οι άλλοι για μας τώρα είτε πρόκειται για άλλους ανθρώπους ή για τον Θεό; Όχι, γιατί η ευγνωμοσύνη ενός Χριστιανού περιλαμβάνει και το μέλλον, την ελπίδα του. Ο Παύλος έγραψε: «Προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.»—Τίτον 2:13.

ΜΙΑ ΜΑΚΑΡΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ

14, 15. Ποια ήταν η ‘μακαρία ελπίδα’ που ανάφερε ο Παύλος στο Τίτον 2:13;

¹⁴ Ποια ήταν η ‘μακαρία ελπίδα’ που είχε ο Παύλος και για την οποία ήταν ευγνώμων; Ήταν η ευτυχισμένη προσδοκία ν’ αναστηθή στον ουρανό, για να είναι εκεί ένα αθάνατο πνευματικό πλάσμα και συνάρχοντας με τον Ιησού Χριστό στην «επουράνιον βασιλείαν αυτού.» (2 Τιμ. 4:18) Την ίδια ελπίδα επίσης συμμεριζόταν κι ο Τίτος και οι χρισμένοι από το πνεύμα Χριστιανοί στις Κολοσσές και στη Θεσσαλονίκη.

¹⁵ Έτσι μπορούσε ο Παύλος να γράψη στους Κολοσσαείς: «Ευχαριστούμεν τον Θεόν και Πατέρα, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, προσευχόμενοι πάντοτε υπέρ υμών, ακούσαντες την εις τον Ιησούν Χριστόν πίστιν σας, και την εις πάντας τους αγίους αγάπην, δια την ελπίδα την αποτεταμιευμένην δια σας εν τοις ουρανοίς την οποίαν προηκούσατε.» (Κολ. 1:3-6) Είχε λοιπόν σοβαρούς λόγους ο Παύλος όταν πρότρεπε εκείνους που είχαν κληθή σε ουράνια ζωή: «Γίνεσθε ευγνώμονες.»—Κολ. 3:15.

16. Πότε θα πραγματοποιηθή αυτή η ελπίδα;

¹⁶ Πότε θα πραγματοποιόταν αυτή η μακαρία ελπίδα της αναστάσεως σε ουράνια ζωή; Ο Παύλος γνώριζε ότι αυτό θα γινόταν αφού πρώτα συνέβαιναν κάποιες μελλοντικές εξελίξεις. Έγραψε ότι «ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν εις την παρουσίαν του Κυρίου, δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντας.» Τότε «οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον.» Έτσι η ανάστασις δεν θα γινόταν πριν αρχίση η παρουσία του Χριστού.—1 Θεσ. 4:15-17.

17, 18. Γιατί ο καιρός μας είναι πολύ σημαντικός: σχετικά με την «μακαρίαν ελπίδα»;

¹⁷ Αυτό έχει συναρπαστικό ενδιαφέρον για μας. Ο Ιησούς προείπε ότι η παρουσία του θα διακρινόταν από ένα σύνθετο σημείο που θα περιλάμβανε ασυνήθιστους πολέμους, σεισμούς, ελλείψεις τροφίμων και άλλα πράγματα που είναι ευδιάκριτα από το έτος 1914 του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου. (Ματθ. 24:3-14) Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι προλέχθηκε πως η ανάστασις των χρισμένων Χριστιανών στον ουρανό θα γινόταν πριν ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός αναλάβη δράσι στην ερχόμενη «μεγάλη θλίψι». (Ματθ. 24:21· Αποκ. 2:26, 27) Συνεπώς ζούμε στον καιρό που ο Παύλος, ο Τίτος και άλλοι, που ήσαν «εν Χριστώ» αλλά είχαν πεθάνει, βλέπουν την πραγματοποίησι της ‘μακαρίας ελπίδας’ τους.

¹⁸ Αυτή η ανάστασις είναι επίσης μέρος της «επιφανείας της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού» (Τίτον 2:13) Με την υποστήριξι του Θεού, ο Ιησούς, «επιφαίνεται» ή εμφανίζεται με το ότι κρίνει και ανταμείβει εκείνους που έχουν πεθάνει «εν Χριστώ». Σχετικά μ’ αυτό οι Γραφές είπαν ότι «θέλει καταβή απ’ ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου, και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον» για να ενωθούν μαζί του στον ουρανό. (1 Θεσ. 4:16) Τι θα γίνει με τους χρισμένους Χριστιανούς που απόμειναν ζωντανοί στη γη; Καθώς καθένας απ’ αυτούς θα πεθαίνη θα ‘μεταμορφώνεται εν μια στιγμή’. Θα του δοθή πνευματικό σώμα και θα φερθή στον ουρανό, και θ’ ανταμειφθή με «τον στέφανον της ζωής.»—1 Θεσ. 4:17· 2 Τιμ. 4:1, 8· 1 Κορ. 15:44, 50-57· Ιακ. 1:12.

19. Ποιοι άλλοι έχουν «μακαρίαν ελπίδα»;

¹⁹ Αυτό το επίτευγμα από τον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, είναι επίσης μια εκδήλωσις της δόξας του Θεού. Αλλά η «επιφάνεια» της δόξας του Θεού θα πετύχη κάτι περισσότερο, που έχει ιδιαίτερη σημασία σ’ εκείνους τούς Χριστιανούς σήμερα που γνωρίζουν ότι δεν είναι χρισμένοι με το πνεύμα του Θεού κι εκλεγμένοι για ζωή στον ουρανό. Αυτοί είναι πιστοί Χριστιανοί που έχουν τη «μακαρία» ελπίδα ζωής αιώνιας σ’ έναν αποκαταστημένο γήινο παράδεισο. Αν αυτή είναι η προσδοκία σας αναλογισθήτε τον ειδικό λόγο που έχετε τώρα να δείξετε ευγνωμοσύνη.

ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ ΓΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ

20, 21. Τι προλέχθηκε ότι θα επιτελέση ο Ιησούς στη διάρκεια της παρουσίας του;

²⁰ Επί αιώνες οι αληθινοί λάτρεις του Ιεχωβά ήσαν αναγκασμένοι να υπομένουν και να πολεμούν ενάντια σ’ ένα επικρατούν πονηρό σύστημα του οποίου αναπόσπαστο μέρος αποτελούσε η ψεύτικη θρησκεία. Οι αληθινοί Χριστιανοί μπόρεσαν να βρουν πολλή ευτυχία υπηρετώντας τον Ιεχωβά αλλά δεν θα μπορούσαν ποτέ να βρουν τέλεια ευτυχία όσο παραμένουν ακόμη, αυτό το πονηρό σύστημα και η ψεύτικη θρησκεία του. Εν τούτοις υπάρχει κάποια ιδιαίτερη αιτία για ευτυχία κι ευγνωμοσύνη τώρα! Ποια είν’ αυτή;

²¹ Γράφοντας στους Θεσσαλονικείς για την παρουσία του Χριστού, ο απόστολος Παύλος εμπνεύστηκε να υποσχεθή ότι αυτή η περίοδος θα έφερνε θαυμαστές αλλαγές. Κατ’ αρχήν ο Χριστός θα ενεργούσε για να εκμηδενίση με την «επιφάνειαν της παρουσίας αυτού» το ψεύτικο θρησκευτικό στοιχείο που ορίζεται σαν ο «άνθρωπος της ανομίας». Αυτό είναι ιδιαίτερα μια αντι-Χριστιανική αποστασία που υποκινείται από τους ηγέτες της θρησκείας, ειδικά από τον κλήρο του λεγομένου Χριστιανικού κόσμου.—2 Θεσ. 2:3-8.

22, 23. Γιατί το τέλος της ψεύτικης θρησκείας θα είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες;

²² Το τέλος της ψεύτικης θρησκείας θα είναι αιτία ευγνωμοσύνης στον Θεό. Αλλά ο Χριστός θα κάνη περισσότερα πράγματα. Με την υποστήριξι του Ιεχωβά ο Ιησούς θα καταστρέψη όλους «τους μη γνωρίζοντας Θεόν και . . . τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». (2 Θεσ. 1:6-10) Ζούμε στον καιρό της παρουσίας του Χριστού και της «επιφανείας της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού». Αυτό σημαίνει ότι ζούμε στον καιρό που θα γίνη η εξάλειψις της ψεύτικης θρησκείας και όλων που δεν υπηρετούν τον Δημιουργό με αλήθεια. Αν ο Παύλος μπορούσε να γράψη τον καιρό εκείνο στους Θεσσαλονικείς, «Κατά πάντα ευχαριστείτε», σκεφθήτε πόσο μεγαλύτερη αιτία έχουμε να το κάνωμε αυτό εμείς τώρα!—1 Θεσ. 5:18.

²³ Η εξάλειψις της ψεύτικης θρησκείας θα είναι μια ευλογία. Θα πάψουν οι παροδηγητικές διδασκαλίες που επί μακρόν κράτησαν εκατομμύρια ανθρώπων σε φόβο-διδασκαλίες για τις αθάνατες ψυχές που βασανίζονται στον άδη ή για τα πνεύματα των νεκρών. (Ιωάν. 8:32) Όλο το ευπειθές ανθρώπινο γένος θα υπακούη «εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» και θα υπηρετούν τον Ιεχωβά. Αυτό θα φέρη ενότητα και ειρήνη. Δεν είναι αυτό κάτι για το οποίο να είμαστε ευγνώμονες;

24, 25. Ποιες άλλες ευλογίες βρίσκονται ακριβώς μπροστά στο ευπειθές ανθρώπινο γένος;

²⁴ Όταν αυτοί που δεν υπακούνε στο «ευαγγέλιον» δεν θα υπάρχουν πια, το ανθρώπινο γένος θα μάθη και θ’ ακολουθήση την οδό της δικαιοσύνης. (Ησ. 11:9· 26:9) Ίσως και τώρα ακόμη να το βρίσκετε ευχάριστο να συζητήτε με την οικογένειά σας τι αλλαγές θα σημάνη αυτό. Συγκρίνετέ το μ’ αυτά που περνάτε τώρα στην εργασία σας ή στις σχέσεις σας με τους κυβερνητικούς αξιωματούχους ή μ’ αυτά που αντιμετωπίζετε όταν ταξιδεύετε σε μια άγνωστη περιοχή.

²⁵ Η νέα τάξις θα ξεχωρίζη επίσης λόγω φυσικών ευλογιών που θα έρθουν από τον Θεό. Θα εξαλείψη την αρρώστια και τον θάνατο. (Αποκ. 21:1-4) Θα ευλογήση τα έργα των χεριών μας ώστε να μπορούμε ν’ απολαμβάνωμε την αφθονία των αναγκαίων της ζωής. (Ψαλμ. 67:6· παράβαλε Ησαΐας 65:21-25.) Θα υπάρχη ακόμη ειρήνη ανάμεσα στην ανθρωπότητα και στην άλλη γήινη κτίσι του Θεού ο Ιεχωβά θα φροντίση να γίνη αυτό όπως το είχε κάνει και στον αρχικό παράδεισο όταν τα ζώα έτρωγαν βλάστησι και δεν έβλαπταν τους ανθρώπους.

26. Τι λόγους έχετε για να είσαστε ευγνώμονες κι ευτυχισμένοι;

²⁶ Οι ευλογίες αυτές βρίσκονται ακριβώς μπροστά μας. Μπορείτε να τις ζήσετε και να τις γευθήτε. Σε τι μοναδικό λοιπόν καιρό ζούμε! Παρά την αγνωμοσύνη και τη δυστυχία που διακρίνουν γενικά σήμερα την ανθρωπότητα, έχουμε άφθονους λόγους για νάμαστε ευγνώμονες στον Θεό, ειδικά για την ευτυχισμένη, μακάρια ελπίδα που έχουμε. Ας τον ευχαριστούμε τακτικά γι αυτό.

[Εικόνα στη σελίδα 24, 25]

Αυτοί που έχουν τη «μακαρίαν ελπίδα» και πεθαίνουν εν Κυρίω στη διάρκεια της «παρουσίας» του δεν θα κοιμηθούν στο θάνατο. Κατά τον θάνατο θα αναστηθούν, θα μεταλλαγούν «εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σαλπιγγι».