Ο Οικογενειακός Κύκλος σ’ Αυτές τις Έσχατες Ημέρες

«Θέλουσιν ευλογηθή . . . εν τω σπέρματί σου, πάσαι αι φυλαί [οικογένειαι, ΜΝΚ] της γης.»—Γεν. 28:14.

 1. (α) Σε ποια βάθη φθάνουν οι κρίσεις της κοινωνίας του παλαιού κόσμου, και γιατί; (β) Προσφέρουν οι Γραφές κάποια ελπίδα στις οικογένειες σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες;

ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ τρία δισεκατομμύρια κατοίκων της γης βρίσκουν τον εαυτό τους να ζη κάτω από μια εμβαλωματική κατάστασι ποικίλων κοινωνικών τάξεων. Η καθεμιά από αυτές τις διαφορετικές μορφές της κοινωνίας εξαρτάται από την ανθρώπινη οικογένεια για την αύξησί της και τη δύναμί της. Τώρα που ο παλαιός αυτός κόσμος βρίσκει τον εαυτό του να περιπλανάται σ’ ένα λαβύρινθο θλίψεων χωρίς να βλέπη διέξοδο, τα ποικίλα κοινωνικά συγκροτήματα λαμβάνουν πείραν κρίσεων, καθώς οι θλίψεις αυτές έχουν εισδύσει σ’ αυτό τούτο το βασικό οικογενειακό επίπεδο. Οι κρίσεις αυτές έχουν φέρει πυκνό σκοτάδι στους λαούς. Ο Εβραίος προφήτης Ησαΐας προείπε ακριβώς αυτή την είσοδο σε σκότος και ζόφον γι’ αυτές τις έσχατες ημέρες: «Ιδού, σκότος θέλει σκεπάσει την γην, και ζόφος τα έθνη.» (Ησ. 60:2) Ναι, αυτό φαίνεται να είναι συγκομιδή κακού καρπού για την άγνοια του Μεγάλου Κοινωνιολόγου, του Ιεχωβά Θεού, εκείνου που δίνει όνομα, κατάστασι και σκοπό στην οικογενειακή διάταξι. (Εφεσ. 3:14, 15) Εν τούτοις, αυτός ο ίδιος προφήτης στην ίδια προφητεία εκφράζει ελπίδα. Και ποια είναι αυτή; Ότι θα εμφανισθή στις έσχατες ημέρες ένα σπέρμα ή πυρήν μιας δικαίας νέας κοινωνίας, της οποίας το φως της αληθείας, του οράματος και της θείας ευνοίας θα γίνη, κατ’ αντίθεσιν, τόσο θεαματικό, ώστε οι οικογένειες όλων των εθνών θα ζητήσουν να ευλογηθούν εγκολπούμενες τις επιτυχείς κατευθύνσεις του.—Ησ. 60:3-5· Γέν. 28:14· Μιχ. 4:1-4.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΑΡΧΙΚΑ ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΚΗ ΑΠΟΨΙ

 2. Περιγράψτε τη Βιβλική προέλευσι και τον σκοπό της οικογενειακής διατάξεως.

² Αρχικά ποια ήταν η Βιβλική άποψις για την οικογενειακή διάταξι στην πορεία του χρόνου; Ο Διαμορφωτής της οικογενειακής μονάδος δεν ήταν κανείς άλλος από τον ίδιο τον Δημιουργό του ανθρώπου. (Ματθ. 19:4-6) Μέσω οικογενειακών μονάδων αυτός ο Δημιουργικός Κοινωνιολόγος είχε σκοπό να κατοικίση ολόκληρη τη γη με μια δίκαιη ανθρώπινη κοινωνία τελείων, ωρίμων ατόμων. (Γέν. 1:28· Πράξ. 17:26) Ένας τέτοιος οικογενειακός κύκλος ανθρωπίνων πλασμάτων προωρίζετο στοργικά να περιλαμβάνη ουσιωδώς έναν πατέρα, μια μητέρα και τέκνα. Μέσω γάμου παρήχθη αυτή η κατάστασις και επρόκειτο να διατηρήται έτσι. Τα μέλη της οικογενείας, επομένως, επρόκειτο ν’ αποτελούν έναν «οίκον», μια μικρή κυβέρνησι, με τον πατέρα ως κεφαλή και νομοθέτην υπεύθυνο στον Θεό, και τη μητέρα ως υπεξούσια επόπτρια των τέκνων. (1 Κορ. 11:3· Ρωμ. 7:2· 1 Τιμ. 2:11-15· Παροιμ. 6:20) Έτσι αφότου ο Ιεχωβά Θεός συνέζευξε τον πρώτον άνδρα και τη γυναίκα, ο γάμος υπήρξε ο κανών για το ανθρώπινο γένος. Αυτό κατέστησε δυνατόν τον πρωταρχικό σκοπό της οικογενειακής μονάδος, τον σκοπό της παραγωγής τέκνων, τα οποία, με τη σειρά τους, επρόκειτο να γίνουν ορθώς εκπαιδευμένα μέλη μιας επεκτεινομένης ανθρωπίνης οικογενείας.

 3, 4. (α) Τι παρείχετο για τους νέους, και ποια ήταν η πορεία ζωής που ετίθετο ενώπιόν των; (β) Απαντήσεις σε ποιες ερωτήσεις είναι επιθυμητές;

³ Μ’ αυτό τον τρόπο, επί μια μακρά περίοδο νεανικής ανωριμότητος είκοσι σχεδόν ετών, η οικογενειακή διάταξις παρείχε ένα μέσον εκπαιδεύσεως, που περιελάμβανε φροντίδα, διαπαιδαγώγησι, προστασία και μόρφωσι υπό την καθοδηγία στοργικών γονέων. (Παροιμ. 4:1-9· 2 Κορ. 12:14) Ομοίως αυτή επρόκειτο να καταστήση δυνατή, από γενεά σε γενεά, τη μεταβίβασι όλων των επιτεύξεων του ανθρώπου, της γνώσεως και της σοφίας σ’ ένα ολοένα πλατυνόμενο ρεύμα του ανθρωπίνου γένους. Στη διάρκεια της παιδικής και της εφηβικής ηλικίας οι ανήλικοι έπρεπε να παραμένουν αναπόσπαστα συνδεδεμένοι ως μέρη του οικογενειακού συνόλου, μετέχοντας στο πλήρες της οικογενειακής δράσεως, λατρείας, εργασίας, χαράς και αναψυχής. (Λουκ. 2:51, 52) Δεν έπρεπε να υπάρχη παρέκκλισις σε συλλογικούς ομίλους ή αποχωρισμός των νέων για να τεθούν κάτω από τη φροντίδα και την επιρροή της προπαγάνδας ενός άλλου. Όταν ενηλικιώνοντο, αυτοί μπορούσαν τότε να σταθούν σαν προετοιμασμένα άτομα για να σχηματίσουν νέες οικογενειακές μονάδες. Έτσι οι άλλοτε νήπιοι, που παρωμοιάζοντο με «δούλους» κάτω από τον συνετό έλεγχο των γονέων των, ήσαν τώρα χειραφετημένοι ή ελευθερωμένοι για να γίνουν οι ίδιοι «επίτροποι» νέων οικογενειών.—Γαλ. 4:1, 2.

⁴ Λόγω της αρχαίας ανταρσίας του ανθρώπου στην Εδέμ εναντίον του Δημιουργού του, σε ποιο βαθμό σήμερα υπάρχει παρέκκλισις από αυτό το αρχικό ιδεώδες για την ανθρώπινη οικογένεια; Με όλη την πληροφορία που είναι τώρα διαθέσιμη στη Γραφή, υπάρχει μήπως κάποιος όμιλος που καταβάλλει ειλικρινή προσπάθεια για να επιστρέψη στους αρχικούς Βιβλικούς κανόνες οικογενειακής ζωής και σκοπού; Ποιος είναι αυτός ο πυρήν μιας κοινωνίας Νέου Κόσμου; Για ν’ απαντήσωμε ας εξετάσωμε τώρα την οικογενειακή κατάστασι σε διάφορες κοινωνίες που λειτουργούν στη γη σήμερα.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

 5. Περιγράψτε την οικογένεια στη Σοβιετική κοινωνία, και τι θα πούμε όσον αφορά την απόδοσι τιμής στους γονείς;

⁵ Στην κοινωνία της Σοβιετικής Ρωσίας η οικογένεια θεωρείται «συλλογικό σώμα», ένα κομμουνιστικό κύτταρο. Η εξουσία των γονέων πάνω στα τέκνα ανατίθεται σ’ αυτούς από το Κράτος. Το καθήκον των γονέων προς τα τέκνα των είναι πραγματικά καθήκον προς την κοινωνία. Τα τέκνα θαυμάζονται ακόμη, όταν δυσπιστούν στις μητέρες των και ζητούν ν’ ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο σε συλλογικούς υπηρεσιακούς ομίλους. Ένας εξέχων Σοβιετικός εκπαιδευτής, ο Α. Σ. Μακαρένκο, στο βιβλίο του, Ένα Βιβλίο για Γονείς, επιβεβαιώνει όλα αυτά όταν γράφη: «Η [Σοβιετική] μας οικογένεια είναι . . . ένα φυσικό συλλογικό σώμα. Η οικογένεια γίνεται το φυσικό πρωταρχικό κύτταρο της κοινωνίας. Οι γονείς μας δεν είναι επίσης χωρίς εξουσία, αλλά η εξουσία αυτή είναι μόνο αντανάκλασις της κοινωνικής εξουσίας. Το καθήκον ενός πατέρα προς τα τέκνα του στη χώρα μας είναι μια ιδιαίτερη μορφή του καθήκοντός του προς την κοινωνία.» Αργότερα αυτός ο ίδιος συγγραφεύς διηγείται την ιστορία ενός αγοριού, που απεμακρύνθη από το σπίτι έπειτα από μερικές διαφορές με τη μητέρα του και έπειτα σχολιάζει: «Είμαι ένας μεγάλος θαυμαστής της αισιοδοξίας και αγαπώ πάρα πολύ τους νέους που έχουν τόση πίστι στο Σοβιετικό κράτος ώστε αποσπώνται από την οικογένεια και δεν θέλουν να εμπιστευθούν ούτε στις ίδιες τις μητέρες των.»a Όλα αυτά βρίσκονται σε αντίθεσι με την από τον Θεό παραχώρησι εξουσίας στους γονείς πάνω στα τέκνα των.—Έξοδ. 20:12· Εφεσ. 6:1-4.

 6. (α) Πώς η Σοβιετική εκπαίδευσις οδηγεί στην ανάπτυξι του «συλλογικού ανθρώπου»; (β) Πώς οι κατευθύνσεις αυτές συγκρούονται με τη Γραφή;

⁶ Ο Βιβλικώς διατεταγμένος τρόπος ζωής ενός ωλοκληρωμένου, ενωμένου οικογενειακού κύκλου εξασθενίζεται περαιτέρω από τα πρώτα παιδικά χρόνια στον Σοβιετικό τύπο κοινωνίας. Καταβάλλονται προσπάθειες να απογαλακτίζωνται και δελεάζωνται τα Σοβιετικά τέκνα από τη νηπιότητά τους για να μπουν σ’ έναν αποχωρισμένο ή συλλογικό τρόπο ζωής. Σε πολλές περιπτώσεις βρέφη τριών μηνών εισάγονται σε οικοτροφεία και μεγαλύτερα βρέφη τηρούνται σε βρεφοκομεία την ημέρα για ομοιόμορφη, ελεγχόμενη από το κράτος ανατροφή καθ’ ον χρόνον οι μητέρες των ασχολούνται σε κοσμική εργασία. Οι νέοι αποχωρίζονται σε συλλογικούς ομίλους νεότητος για να υποβληθούν σε ειδικευμένη, εμπνεόμενη από την κυβέρνησι εκπαίδευσι. Από την πρώτη ημέρα του σχολείου τα παιδιά διδάσκονται να επιβλέπουν τη διαγωγή των σχολικών συντρόφων των. Έτσι γεννάται ο φόβος και ο τρόμος των ανθρώπων, εναντίον του οποίου δίδεται τόσο έντονη προειδοποίησις στις Γραφές. (Παροιμ. 29:25) Στη διάρκεια των σχολικών των ημερών διδάσκονται να συναγωνίζωνται σε ομάδες, ζεύγη, ομίλους. Χρησιμοποιούνται πίνακες στις αίθουσες των σχολείων για να εξυμνούν «Ποιος Είναι ο Καλύτερος». Ανταμοιβές ειδικών προνομίων χορηγούνται στις ομάδες, στους ομίλους που νικούν. Αυτό είναι αντίθετο προς τη Γραφή, η οποία καταδικάζει το να ερεθίζωμεν αλλήλους. (Γαλ. 5:26) Τίθεται πάντοτε έμφασις στη βοήθεια των άλλων μελών του συλλογικού ομίλου. Έτσι οικοδομείται σταθερά στις διάνοιες ανδρών και γυναικών μια αίσθησις ευθύνης και νομιμοφροσύνης στον όμιλο του καθενός. Με αυτά τα μέσα το πλούσια προικισμένο άτομο με τη Θεόδοτη αξιοπρέπειά του πρέπει να χάνεται μέσα στο σύνολο για να διαπλάσσεται εκεί με την ομάδα. Τιμή πρέπει πάντοτε ν’ αποδίδεται στην ομάδα, και μέσω της συλλογικής ομάδος αποδίδεται τιμή στο Σοβιετικό κράτος.b Εντελώς αντίθετα, η κατεύθυνσις της Γραφής αποβλέπει στην πλήρη ανάπτυξι, ωριμότητα του ατόμου, όχι του συλλογικού ανθρώπου, για να στέκη ως μνημείο προς δόξαν του Θεού.—Ψαλμ. 8:4-9· 1 Κορ. 11:7.

 7. Συγκρίνατε τη διάταξι κομμούνας της Κομμουνιστικής Κίνας με τη διάταξι της Γραφής.

⁷ Η Κομμουνιστική Κίνα επροχώρησε ένα βήμα πιο πέρα στις απαίσιες προσπάθειές της να διασπάση την αρχαία οικογενειακή ενότητα. Αυτό οι Κινέζοι προσεπάθησαν να το κάμουν διοργανώνοντας τα «κοινόβιά» των. Κάτω απ’ αυτή την επιχειρηθείσα διευθέτησι, η ενοποιημένη οικογενειακή ζωή των ατόμων κατ’ ουσίαν παύει. Η κοινότης μ’ αυτόν τον τρόπο γίνεται υπεύθυνη για τη ζωή, την ανατροφή και τη δράσι όλων των ανθρώπων που βρίσκονται στα όριά της. Μεγάλες ομάδες ανδρών και γυναικών συναγελάζονται για ν’ αναλάβουν λεπτομερώς καθωρισμένα σχέδια εργασίας. Η εξουσία του άρρενος πάνω στο θήλυ έχει τερματισθή. Οι γυναίκες επιτρέπεται να ζουν ελεύθερη, ανεξάρτητη ζωή, μη υποκείμενες πια σε συζύγους καθώς ο Θεός διέταξε στην αρχή. (Γέν. 2:24) Η εξουσία των γονέων πάνω στα τέκνα τους έχει διασπασθή. Όταν γεννώνται τέκνα, τα βρέφη ανατρέφονται από το Κράτος σε μεγάλα κρατικής λειτουργίας βρεφοκομεία, με τρόπον πολύ όμοιον μ’ εκείνον που τα αυγά παίρνονται από τις όρνιθες και έπειτα επωάζονται. Μ’ αυτό τον τρόπο το Κράτος ή η κοινότης γίνεται ο ανατροφεύς των νέων. Αυτό αποτελεί σφετερισμό των από τον Θεό διατεταγμένων θέσεων και αξιωμάτων του πατέρα και της μητέρας. Όλα αυτά είναι περαιτέρω αντίθετα προς τη φύσι, επειδή μόνο οι φυσικοί γονείς μπορούν να παράσχουν τη γνησία αγάπη, φροντίδα και προσοχή, τα οποία είναι τόσο ζωτικά για υγιά ανάπτυξι απογόνων. Τέτοιες παραβιάσεις βασικών νόμων της από τον Θεό σχεδιασμένης φύσεως, μπορούν μόνο να οδηγήσουν σε συγκομιδές τρομερών συνεπειών.c—Γαλ. 6:7, 8.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΙΣ ΔΥΤΙΚΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ

 8. Τι συμβαίνει στους οικογενειακούς κύκλους στις Δυτικές δημοκρατίες;

⁸ Στις δημοκρατίες της Δύσεως, επίσης, έχουν γίνει παρεκκλίσεις δια μέσου των ετών, και αυτές διασπούν τους οικογενειακούς κύκλους. Σ’ αυτόν τον τύπο κοινωνίας ο πατέρας έρχεται στο σπίτι, αφού εργάσθηκε επί ώρες, για να φάγη γρήγορα και να ντυθή και έπειτα να συναντηθή έξω με τους παλιούς του φίλους για ένα βράδυ διασκεδάσεως. Επί πλέον, ο σύζυγος έχει τις βραδιές της συναντήσεώς του στη λέσχη, τις βραδιές του στο σφαιριστήριο, τις κυνηγετικές του εκδρομές, τη βραδιά αδελφότητος στην εκκλησία και ούτω καθεξής, που κρατούν πλήρες το ημερολόγιο της δράσεώς του ως χωριστού ατόμου μακριά από την οικογένειά του. Η μητέρα, επίσης, έχει τις λέσχες της παιγνιοχάρτων, τη βραδιά της βοηθείας κυριών στην εκκλησία, τους ειδικούς κοινωνικούς της φίλους, που όλα την κρατούν απασχολημένη πολλές βραδιές της εβδομάδος, στο ν’ ακολουθή τον χωριστό της δρόμο. Οι έφηβοι, επίσης, έχουν ένα πλήρες ημερολόγιο γεγονότων κάθε εβδομάδα που τους κρατούν απασχολημένους με τις προσκοπικές των ομάδες, τις συναθροίσεις του Κυριακού των σχολείου νεολαίας, τα σχολικά πάρτυ και το να βγουν έξω με την «παρέα» της γειτονιάς των. Όλα αυτά διαχωρίζουν τον οικογενειακό κύκλο, αντίθετα προς τις Βιβλικές αρχές. Κανένας αποτελεσματικός προοδευτικός οικογενειακός νόμος και τάξις δεν τηρείται. Δεν επιτελούνται ενωμένες οικογενειακές επιτεύξεις μέσω επιχειρήσεων και δράσεως της οικογενείας. Καμμιά κοινή αναψυχή δεν απολαμβάνει η οικογένεια, αφού ο καθένας ακολουθεί τον χωριστό του δρόμο για να συνθέση τις στενές απόψεις φύλου ή ηλικίας της ομάδος του.—Κολ. 3:18-21.

 9. Πώς συμβαίνει ο άνθρωπος μηχανή να έρχεται στο προσκήνιο;

⁹ Στα σχολεία και σε κάθε βήμα της ζωής που έπεται, ο συναγωνισμός είναι παρών. Η μαζική ψυχολογία διαμορφώνει τη σκέψι των σπουδαστών και των ενηλίκων εξίσου. Υλιστικοί σκοποί τίθενται συνεχώς μπροστά σε κάθε μέλος της οικογενείας μέσω του τύπου, του ραδιοφώνου, της τηλεοράσεως και του κινηματογράφου. Το ατομικό όφελος τονίζεται, πράγμα που είναι αντίθετο προς τη Βιβλική κατεύθυνσι της αγάπης και του ανιδιοτελούς ενδιαφέροντος για τους άλλους, που βασίζεται σε αρχές. Άνδρες όσο και γυναίκες βγαίνουν να εργασθούν και γίνονται απλοί οδόντες τροχού σε μεγάλες επιχειρήσεις. Η επιτυχία μετρείται με το χρήμα και όχι με τις λεπτότερες αξίες της ζωής. Στις Δυτικές κοινωνίες η αξιοπρέπεια του από τον Θεό σχεδιαζομένου ανθρώπου που λαμβάνεται ως άτομον υποχωρεί ομοίως μέσα στο σύνολο ενώ ο άνθρωπος μηχανή έρχεται προς τα εμπρός.—1 Κορ. 13:5· Φιλιππησ. 2:4, 21.

ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ

10, 11. (α) Τι συμβαίνει αξιοσημείωτα μέσω μιας κοινωνίας Νέου Κόσμου; (β) Σύντομα περιγράψτε την ιστορία του πυρήνος αυτής της νέας κοινωνίας.

¹⁰ Σε εκπλήρωσι της Βιβλικής προφητείας, αναπτύσσεται στη γη σήμερα μια αξιοσημείωτη κοινωνία Νέου Κόσμου. Μέσω του πυρήνος της που αποτελείται από κεχρισμένους υπό την εγκαθιδρυμένη Βασιλεία του Σπέρματος του Αβραάμ, οικογένειες από 185 χώρες ζητούν ήδη να ευλογηθούν με το μέσον αυτό. (Γέν. 22:17, 18) Αυτό περιλαμβάνει επιστροφή στους αρχικούς Βιβλικούς κανόνες οικογενειακής ζωής και σκοπού. Ποια είναι τα γεγονότα αναφορικά με αυτή την κοινωνία Νέου Κόσμου, που είναι πλησίον;

¹¹ Από την άνοιξι του 1919 και έπειτα, οι υπολειπόμενες χιλιάδες των κεχρισμένων του Ιεχωβά επάνω στη γη, αποκατεστάθησαν στην καθαρότητα της λατρείας των και της υπηρεσίας των προς τον Ύψιστο Θεό. Είχαν επιζήσει από έτη διωγμού, εναντιώσεως και πυρίνης δοκιμασίας. Αυτοί τώρα ήλθαν προς τα εμπρός ως ένα δοκιμασμένο, καθαρισμένο, αφωσιωμένο, πιστό σώμα δούλων του Ιεχωβά, που τηρούσε ακεραιότητα. Ενωρίτερα, στο 1914, τα γεγονότα ήσαν άφθονα, που μαρτυρούσαν ότι η βασιλεία του Ιεχωβά είχε ιδρυθή στους ουρανούς. Έτσι ως επακολούθημα είχε έλθει επίσης ο καιρός για την τοποθέτησι του θεμελίου μιας κοινωνίας «νέας γης». (Ησ. 51:16· 65:17) Αυτό απεδείχθη ότι συνέβη στο 1919. Έτσι αυτό το υπόλοιπο των κεχρισμένων έγινε πράγματι ο πυρήν ή το κέντρον μιας μεταμορφωμένης κοινωνίας του ανθρωπίνου γένους αφιερωμένης στον Χριστιανικό τρόπο ζωής και σε αρμονία με τους Βιβλικούς κανόνες.—Ρωμ. 12:2.

12, 13. (α) Τι είδους άτομα ήλθαν να προσκολληθούν σ’ αυτόν τον καθαρόν πυρήνα; (β) Αναφέρατε τον προσδιορισμό αυτής της νέας κοινωνίας, και πότε έγινε έτσι δεκτός; (γ) Ποιος είναι ο καθοδηγητικός καταστατικός της χάρτης; (δ) Τι διακηρύττεται απ’ αυτούς στο ψήφισμά τους του 1953;

¹² Με την επέκτασι αυτής της κοινωνίας, όλοι όσοι συνεδέθησαν μαζί της, ανεμένετο να ανακαινίσουν τον τύπον της σκέψεώς των, να οικοδομήσουν νέες προσωπικότητες σύμφωνα με τις Βιβλικές αρχές και να ζητήσουν ειρήνη σφυρηλατώντας «τας μαχαίρας αυτών δια υνία». (Κολ. 3:9, 10· Ησ. 2:4) Σαν ένας στερεός πυρήν σε μια χιονόσφαιρα, αυτό το καθαρό κέντρον είλκυσε άλλους που αγαπούσαν δικαιοσύνη ώστε να προσκολληθούν σ’ αυτή την αναπτυσσόμενη οργάνωσι. (Ζαχ. 8:23) Έτσι από το 1931 ένας «πολύς όχλος» ειλικρινών ανδρών και γυναικών ήλθαν σε ενεργό σύνδεσμο με αυτή τη διευρυνθείσα κοινωνία. Το «προζύμιον» της δικαιοσύνης αυτού του από τον Θεό επιδοκιμασμένου πυρήνος των κεχρισμένων διεχύθη στις απόμακρες εκτάσεις του νέου αυτού κοινωνικού φαινομένου στην παγκόσμια σκηνή σε 185 χώρες. (Ματθ. 13:33) Στη Συνέλευσι Μαρτύρων του Ιεχωβά «Αύξησις της Θεοκρατίας» του 1950 στο Στάδιο Γιάγκη της Νέας Υόρκης, 30 Ιουλίου έως 6 Αυγούστου, αυτοί εδέχθησαν τον προσδιορισμό της ορατής αυτής οργανώσεως του Θεού, δηλαδή, Κοινωνία Νέου Κόσμου των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Μετά τρία έτη, στη δευτέρα των παγκόσμια συνέλευσι στο Στάδιο Γιάγκη, έγινε αποδεκτό ομοθύμως το ακόλουθο ψήφισμα (που το παραθέτομε εν μέρει), παρουσιάζοντας τη Γραφή ως τον καθοδηγητικό καταστατικό των χάρτη:

¹³ «ΓΙΑ ΤΟΥΤΟ εμείς, ως μάρτυρες του Ιεχωβά και ως μέλη της κοινωνίας του Νέου Κόσμου, συγκεντρωμένοι σε εικοσάδες χιλιάδων από εικοσάδες χωρών σε διεθνή συνέλευση εδώ στο Στάδιο Γιάγκη της πόλεως Νέας Υόρκης, σήμερα, 20ήν Ιουλίου 1953, δραττόμεθα της ευκαιρίας αυτής ως της πιο κατάλληλης για να υιοθετήσωμε το ακόλουθο ψήφισμα: . . . ΟΤΙ δημοσίως αναγνωρίζομε την οφειλή μας στον Ιεχωβά για την όρασι και την ελπίδα που μας έδωσε του υποσχεμένου του νέου κόσμου της δικαιοσύνης. . . . Μας κατέστησε μια κοινωνία Νέου Κόσμου με την πολιτεία του μ’ εμάς σύμφωνα με τις πολύτιμες επαγγελίες του. Έτσι αυτή η κοινωνία του Νέου Κόσμου δεν έχει την προέλευσί της από ανθρώπινη πηγή και δεν εξαρτάται από επίγεια πολιτικά κράτη ούτε βασίζεται σε κανένα απ’ αυτά για τη συγκρότησί της ως σώματος και για την αναγνώρισι της υπάρξεώς της και της δράσεώς της. . . . ΟΤΙ, ως κοινωνία του Νέου Κόσμου, εμμένομε σταθερά στους αδιαλύτους δεσμούς που μας συνδέουν. Είμεθα ένας λαός, χωρίς διάκρισι λόγω φυλής, χρώματος, γλώσσης, γένους ή έθνους. Έχομε τον ένα ζώντα και αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά. Έχομε ένα κοινόν μονάρχην υπό τον Θεόν, τον Υιό του και Λυτρωτή μας, Ιησούν Χριστόν. Έχομε ένα νόμο κοινόν σ’ εμάς όλους αδιάφορο πού ζούμε, τον θεοκρατικό νόμο του Ιεχωβά που εκτίθεται στην Αγία Γραφή. Έχομε ληφθή έξω από τα έθνη και αποχωρισθή από τον καταδικασμένο κόσμο. Έχομε τη μία επικράτεια προς την οποία κινούμεθα ενωμένοι, τον νέον κόσμον που δημιουργεί ο Θεός.»—Η Σκοπιά, 1953, σελίδες 355, 356.

14, 15. (α) Με τι παρομοιάζεται ο οικογενειακός κύκλος; Εξηγήστε. (β) Ποια πλεονεκτήματα υπάρχουν όταν η οικογένεια είναι ένα ωλοκληρωμένο σύνολο;

¹⁴ Μέσα σ’ αυτή τη νέα κοινωνία ο οικογενειακός κύκλος με ενότητα θεωρείται ότι είναι όμοιος μ’ έναν τροχό σε ισορροπία. Ένας τροχός κατασκευάζεται για να μετακομίζη, να μεταφέρη βάρη ή να προχωρή προς τα εμπρός. Όταν κάθε μέλος της οικογενείας είναι στην κατάλληλη θέσι του, οι γονείς στον άξονα και τα τέκνα στις ακτίνες του τροχού, τότε ο καθένας βαστάζει τη δέουσα αναλογία του και η οικογενειακή οργάνωσις μπορεί να κινήται προς τα εμπρός ομαλά. Ο οικογενειακός κύκλος μπορεί να προχωρή σε τραχύ έδαφος καθώς και σε λείο έδαφος· μπορεί να ανέρχεται στο λόφο και να κατέρχεται από τον λόφο με ίσον έλεγχο, αρκεί ο γύρος να διατηρήται σε τελεία θέσι εν σχέσει με την κατεύθυνσι του άξονος. Εν τούτοις, αν μια από τις ακτίνες είναι πολύ μακρά ή πολύ βραχεία, ή ο άξων ο ίδιος έχη σχίσμα ή βγαίνη από το κέντρον, τότε υπάρχουν θόρυβοι ή κακοφωνίες τιναγμάτων ή τρανταγμάτων. Η ενότης της οικογενείας παραβλάπτεται. Η πρόοδος εμποδίζεται και ολίγη ικανοποίησις αποκτάται από εκείνους που συνταξιδεύουν.

¹⁵ Στην κοινωνία Νέου Κόσμου η οικογένεια είναι ένα ωλοκληρωμένο σύνολο που συνεργάζεται. Δεν αποχωρίζονται διόλου οι «ακτίνες» ούτε κατά το ήμισυ από ένα ελλείποντα «άξονα». Μάλλον, όλα τα μέρη της ομοίας με τροχό οικογενείας εργάζονται, λατρεύουν, μελετούν, παίζουν και ενεργούν μαζί. Τούτο επιφέρει υγιεινή οικογενειακή ευχαρίστησι, ειρήνη και πρόοδο προς τους σκοπούς της ζωής. Κανείς στην οικογένεια δεν υπερβαρύνεται με καθημερινά καθήκοντα. Στον θεοκρατικά διευθυνόμενο Χριστιανικό οίκο δεν αληθεύει η μη Γραφική ρήσις, δηλαδή, «Ένας άνδρας μπορεί να εργάζεται από το πρωί ως το βράδυ, αλλά η εργασία μιας γυναίκας δεν τελειώνει ποτέ.» Επειδή όλοι στην οικογένεια συμμετέχουν στις μικροδουλειές του σπιτιού, οι δουλειές γίνονται γρήγορα και βρίσκεται χρόνος που διαφυλάσσεται για άλλη επιθυμητή δράσι.—Κολ. 4:5.

16. Περιγράψτε την ενοποιημένη οικογενειακή λατρεία στην κοινωνία Νέου Κόσμου.

¹⁶ Όπως στον αρχαίο θεοκρατικό Ισραήλ, η ενοποιημένη οικογενειακή λατρεία θεωρείται ουσιώδης στη σημερινή οικογένεια της κοινωνίας Νέου Κόσμου. Ο πατέρας ως κεφαλή έχει συναίσθησι των πνευματικών αναγκών της οικογενείας. Μια ή περισσότερες φορές την εβδομάδα διεξάγεται τακτικά μια οικογενειακή Γραφική μελέτη. Όλα τα μέλη, νέοι και ηλικιωμένοι, έχουν ευκαιρίες να μετέχουν. Στο πρωινό γεύμα σε πολλά σπίτια ολόκληρη η οικογένεια εξετάζει το ημερήσιο Γραφικό εδάφιο που βρίσκεται στο Βιβλίο του Έτους της Εταιρίας. Σε κάθε ώρα φαγητού αναπέμπεται μια προσευχή ευχαριστιών στον Ιεχωβά για την ημερήσια προμήθεια των χρειωδών της ζωής. Κατόπιν, στο τέλος της ημέρας, όλα τα μέλη σε πολλά σπίτια ενώνονται σε οικογενειακή προσευχή, ο δε πατέρας εκφράζει τις προφορικές αιτήσεις και πολλοί γονατίζουν σε τέτοια περίπτωσι. Στη διάρκεια της εβδομάδος γίνεται ενθάρρυνσις για προσωπική μελέτη κάθε μέλους της οικογενείας σύμφωνα με την ατομική του ευκολία. Πέντε ώρες κάθε εβδομάδα ολόκληρη η οικογένεια παρευρίσκεται σε τρεις συναθροίσεις της τοπικής των εκκλησίας της κοινωνίας Νέου Κόσμου. Αφού μια τέτοια οικογένεια αποτελείται από θεοσεβείς αφιερωμένους διακόνους, διατίθεται χρόνος κάθε εβδομάδα για διακονική υπηρεσία από σπίτι σε σπίτι και για τη διεξαγωγή Γραφικών μελετών με άλλους ενδιαφερομένους ανθρώπους. Μ’ αυτόν τον τρόπο προσφέρονται θυσίες αίνου επάνω στην όμοια με θυσιαστήριο διάταξι του Θεού για τους Χριστιανούς σήμερα. Ακόμη και μικρά παιδιά πηγαίνουν μαζί με τους γονείς των για ν’ ακούσουν τις δημόσιες διακηρύξεις αίνου που αναγγέλλονται στην από σπίτι σε σπίτι διακονία. Με τον καιρό και οι μικροί Τιμόθεοι ή οι μικρές Λωίδες επιθυμούν επίσης να προσθέσουν τη συνεισφορά των στη μαρτυρία που δίδεται στους οικοδεσπότας.—Ματθ. 5:3· Έξοδ. 12:26, 27· Εφεσ. 6:18· Εβρ. 10:25· 13:10, 15· Ματθ. 21:15, 16.

17. Ποια είναι μερικά από τα πράγματα που είναι επωφελή σε μια οικογένεια που διάγει τον βίον ομαλά;

¹⁷ Για μια οικογένεια ομαλά διάγουσα, η αγάπη, η συνεργασία και η διαπαιδαγώγησις είναι πράγματα αναγκαία. Ο πατέρας είναι η προϊσταμένη κεφαλή, λαμβάνει την ηγεσία και ορίζει την τακτική της οικογενείας. Η σύζυγος είναι υποτακτική στον σύζυγό της. Ως βοηθός γι’ αυτόν, ως συνεργάτις, η μητέρα εκτελεί καθήκοντα διευθύνοντας το σπίτι και τηρεί την τάξι όταν ο σύζυγός της απουσιάζη. Τα τέκνα από τη βρεφική ηλικία διδάσκονται να σέβωνται και να υπακούουν στους γονείς, να υπόκεινται σε διεύθυνσι. Οι γονείς δείχνουν αγάπη ο ένας προς τον άλλον και προς τα τέκνα των. Όταν είναι ανάγκη, η ράβδος της διορθώσεως χρησιμοποιείται για να συγκρατήση τη νεανική ανοησία. Οι Χριστιανοί γονείς εκτιμούν πλήρως ότι είναι υπεύθυνοι για την πνευματική ευημερία των τέκνων των. Με το πιστό Χριστιανικό τους παράδειγμα σε διαγωγή και υπηρεσία, οι Χριστιανοί γονείς μεταβιβάζουν έναν έμμεσο αγιασμό στα μικρότερα τέκνα των, που σημαίνει ευλογία και εύνοια από τον Ιεχωβά.—1 Τιμ. 3:4, 5· Εφεσ. 5:22· Παροιμ. 22:6· 1 Κορ. 7:14.

18. Απαριθμήσατε μερικά από τα ευεργετήματα που απολαμβάνει μια ενοποιημένη θεοκρατική οικογένεια.

¹⁸ Μια ενοποιημένη θεοκρατική οικογένεια απολαμβάνει πολλά ευεργετικά αποτελέσματα. Ο οίκος είναι ευλογημένος με κατανόησι και ισορροπία. Ενότης επιτυγχάνεται σε όλα τα οικογενειακά καθήκοντα και στις οικιακές σχέσεις. Υπάρχει ένα πλούσιο κράμα προσωπικοτήτων και σχέσεων, που καλλιεργεί αγάπη, χαρά, ειρήνη, εγκράτεια και μακροθυμία. Χρηματικά ζητήματα δεν προκαλούν προστριβές. Ο υλισμός τίθεται στο βάθος της εικόνος, επειδή η πνευματικότης τίθεται στο προσκήνιο. Η οικογενειακή αναψυχή μοιράζεται μαζί, παράγοντας πολλή ευτυχία, γνησία εύθυμη διάθεσι και μια εσωτερική σταθερότητα. Τα τέκνα προικίζονται με πνευματικές φιλοδοξίες. Οι έφηβοι αποκτούν ωριμότητα, ευστάθεια, εμπιστοσύνη, μια άποψι του μέλλοντος που είναι αξιοσημείωτη. Οι Βιβλικές αρχές εξετάζονται, κατανοούνται και έπειτα εφαρμόζονται στην καθημερινή ζωή. Όλα αυτά προστατεύουν την πνευματική υγεία κάθε μέλους της οικογενείας· οι κακές επιθυμίες αποβάλλονται. Η ωλοκληρωμένη οικογενειακή ζωή παρέχει ανταμοιβή από κάθε άποψι.—Γαλ. 5:22, 23.

19, 20. (α) Πώς μπορούν να κατευθυνθούν συνετά όσα ενδιαφέρουν τους νέους, και από ποιους; (β) Σε αντιπαραβολή δείξτε γιατί οι νέοι της κοινωνίας Νέου Κόσμου είναι τόσο διαφορετικοί από τους ομοίους των της κοινωνίας του παλαιού κόσμου. (γ) Ποια κατάστασις απαιτείται ακόμη να μελετηθή, και πότε θα μελετηθή;

¹⁹ Παιδιά και νέοι δεν αποχωρίζονται σε τάξεις Κυριακού σχολείου ούτε αφήνονται να σχηματίσουν «παρέες» της γειτονιάς ή να ενωθούν με διαφόρων ειδών κινήματα της νεολαίας. Μάλλον, οι έφηβοι δαπανούν τις μετά το σχολείο ώρες των με άλλους νέους της κοινωνίας Νέου Κόσμου. Έχουν επωφελή, ενασχόλησι. Εξετάζουν τα συγκινητικά γεγονότα και την ομορφιά της φύσεως, σε όλους τους πολλούς τομείς της από το Θείο θελκτικό «βιβλίο της φύσεως». Ή μπορεί να μετέχουν κατά καιρούς σε έκτακτη διακονική δράσι, η οποία διεγείρει την ψυχή. Άγρυπνοι θεοκρατικοί γονείς ζητούν να δώσουν κατεύθυνσι σε ό,τι ενδιαφέρει και ενθουσιάζει τα νεαρά μέλη της οικογενείας των. Τέτοιοι γονείς ενώνονται συνετά με τους νέους των σε μελέτες της φύσεως, πεζοπορώντας μαζί τους στην εξοχή για να λάβουν μαθήματα από τα πράγματα της φύσεως. Άλλοι διοργανώνουν περιοδείες σε αξιοθέατα μέρη όταν πηγαίνουν και όταν επιστρέφουν από τις θεοκρατικές συνελεύσεις των. Άλλοι ακόμη παίρνουν μαζί των τα νεαρά των τέκνα σε διάφορες κοσμικές εργασίες, όπου τούτο θεωρείται πρακτικό. Οι νέοι λαμβάνουν μεγαλύτερη ικανοποίησι από τη θερμή συντροφιά των γονέων των σε τέτοιες εξερευνήσεις αξιολόγων τομέων ενδιαφέροντος παρά στο να παρευρίσκωνται σε κοινωνικές διασκεδάσεις.

²⁰ Ήδη οι νέοι της κοινωνίας Νέου Κόσμου προπορεύονται πολύ από τους συγχρόνους των της κοινωνίας του παλαιού κόσμου, όπου οι νέοι αισθάνονται ότι είναι παραμελημένοι, αποτυχημένοι, γίνονται τρελλοί από σεξουαλικό πάθος, έχουν το πνεύμα της χαρτοπαιξίας, είναι τυχάρπαστοι, σκαιοί, ανισόρροποι, πραγματικά, απροετοίμαστοι για ν’ ανταποκριθούν αργότερα στις ευθύνες ώριμης, ενήλικης ζωής. Από την άλλη πλευρά, οι θεοκρατικοί νέοι έχουν θάρρος, είναι ζωηροί, γνωρίζουν ότι είναι επιθυμητοί και αγαπητοί, είναι ενθουσιώδεις και ευλαβείς, κατέχουν αρετή και εγκράτεια στα ζητήματα του φύλου που είναι αξιοζήλευτα. Όλα αυτά είναι απλώς η αρχή καρπών ωλοκληρωμένης οικογενειακής ζωής. Τα διαζύγια αποφεύγονται και οι γάμοι είναι επιτυχείς. Ολόκληρη η οικογένεια διευθύνεται έτσι με αξιοπρέπεια, τιμή και χαρά που αποτελούν έπαινον στον Θεόν των Ιεχωβά. Αλλά θα πη κάποιος, Όλα αυτά είναι πολύ θαυμάσια εκεί όπου ολόκληρη η οικογένεια αποτελείται από μάρτυρας του Ιεχωβά. Αυτός θα ερωτήση, Πώς μπορεί ένας Χριστιανός να διάγη σ’ ένα διηρημένον οίκο και όμως να παραμένη μέλος της κοινωνίας Νέου Κόσμου; Στο επόμενο άρθρο θα εξετασθή αυτό το ζήτημα για μας.

[Υποσημειώσεις]