Εφαρμογή Βιβλικών Αρχών σ’ ένα Ασεβή Κόσμο

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ αντιμετωπίζει προβλήματα, που συνεχώς φαίνεται ότι γίνονται πιο κρίσιμα αντί να λύωνται: διαζύγια, παντοειδής εγκληματικότης, προστριβές μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, απομόνωσις και φόβος πυρηνικού πολέμου—αυτά δε τα πράγματα είναι σε τόση κλίμακα ώστε φαίνεται να περιλαμβάνουν όλη την ανθρωπότητα. Αλλ’ είναι μήπως ανάγκη να μολύνεται η ζωή σας απ’ αυτά τα δεινά, απλώς διότι αυτά είναι χαρακτηριστικά των καιρών μας; Ευτυχώς, η Αγ. Γραφή υποδεικνύει μια καλύτερη οδό, όχι μόνο κατευθύνοντας την προσοχή μας σε ζωή μέσα στον δίκαιο νέο κόσμο του Θεού, αλλά και δείχνοντάς μας πώς να ζήσωμε τώρα ακριβώς μέσα σ’ αυτόν τον ασεβή κόσμο με τέτοιον τρόπο ώστε ν’ απολαμβάνωμε ασφάλεια, αυτάρκεια κι ευτυχία.

Προφανές είναι ότι τα προβλήματα που θ’ αντιμετωπίσωμε είναι μεγάλα. Λόγου χάριν, παρ’ όλα τ’ αντίτυπα της Αγίας Γραφής και τις εκκλησίες της, η Αμερική καλείται «η με τα περισσότερα διαζύγια και τα περισσότερα εγκλήματα χώρα του κόσμου.» Υπελογίσθη ότι 10.000.000 περίπου ζώντες Αμερικανοί είναι διεζευγμένοι. Ένας σε κάθε τέσσερες γάμους καταλήγει σε διαζύγιο. Προφανώς, κάτι το εσφαλμένον υπάρχει. Η Αγ. Γραφή περιέχει την απάντησι σ’ αυτή την κατάστασι, αλλά για να ωφεληθήτε σεις, πρέπει να κάμετε κάτι περισσότερο από το να κατέχετε μια Αγία Γραφή· πρέπει να εφαρμόζετε τις συμβουλές της.

Για επιτυχία στον γάμο είναι ουσιώδες ν’ αναγνωρίζετε ότι πρόκειται για ένα θείο θεσμό. Όταν ο σύζυγος και η σύζυγος παραδέχωνται αυτό το γεγονός, ενισχύουν τον δεσμόν του γάμου, διότι κατανοούν ότι είναι υπόλογοι σε κάποιον ανώτερον από τον εαυτό τους. Ο γαμήλιος δεσμός των αποτελεί μια ευθύνη ενώπιον του Θεού. Με αυτή την άποψι του γάμου, οι σύζυγοι, αν είναι αφιερωμένοι στον Θεό, ανταποκρίνονται στην εντολή: «Τίμιος έστω ο γάμος εις πάντας, και η κοίτη αμίαντος· τους δε πόρνους και μοιχούς θέλει κρίνει ο Θεός.» (Εβρ. 13:4) Ενώνονται με αγάπη. Καθοδηγούνται από Βιβλικές αρχές, και γι’ αυτό οι Χριστιανοί σύζυγοι «αγαπώσι τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα,» και οι Χριστιανές σύζυγοι ‘υποτάσσονται εις τους άνδρας αυτών ως εις τον Κύριον.’ Αυτό ισοδυναμεί με αμοιβαία συνεργασία και ασφάλεια στη συζυγική σχέσι.—Εφεσ. 5:21-28.

Και τι θα γίνη αν ένας σύντροφος δεν κατευθύνεται από τις Χριστιανικές αρχές; Ομολογουμένως, η κατάστασις μπορεί να είναι δύσκολη. Εν τούτοις, η εφαρμογή των Βιβλικών αρχών από τον πιστόν θα έχη ένα βελτιωτικό αποτέλεσμα. Θα επιφέρη εσωτερική ειρήνη στον πιστό και μπορεί, επίσης, να κερδίση και τον άπιστο στο να διακρίνη την ωφέλεια τού να ενεργή κατά Θεόν. Γι’ αυτό οι πιστές σύζυγοι νουθετούνται: «Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας υμών, ίνα και εάν τινες απειθώσιν εις τον λόγον, κερδηθώσιν άνευ του λόγου δια της διαγωγής των γυναικών.»—1 Πέτρ. 3:1-6.

Η συμπροσευχή, επίσης, που αποτελεί συνήθεια στα Χριστιανικά σπίτια, έχει ένα θεραπευτικό αποτέλεσμα, όταν εγείρωνται παρεξηγήσεις. Όταν οι σύζυγοι συμπροσεύχωνται και παρακαλούν τον Θεό να τους συγχωρήση όπως κι αυτοί συγχωρούν αλλήλους, ελκύονται σ’ ένα στενότερο δεσμό ενώσεως. Ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Πολύ ισχύει η δέησις του δικαίου ενθέρμως γενομένη.»—Ιάκ. 5:16.

Σύμφωνα με μια εξαντλητική μελέτη 792 ανδρογύνων που έγινε από τον Καθηγητή Λιούις Μ. Τέρμαν, οι γυναίκες παρεπονούντο πολύ σοβαρά, όταν οι άνδρες των ήσαν «ιδιοτελείς και απερίσκεπττοι, ανεπιτυχείς στο επάγγελμά των, ανειλικρινείς, παραπονετικοί, άστοργοι και τραχείς στα παιδιά.» Οι άνδρες έθεταν τη «μεμψιμοιρία» πρώτη στον κατάλογο των παραπόνων των εναντίον των γυναικών, κατόπιν δε παρέθεταν στη σειρά: «άστοργες, ιδιοτελείς και απερίσκεπτες, παραπονετικές, ακατάστατες, οξύθυμες, αναμιγνυόμενες στις ευχάριστες ενασχολήσεις των συζύγων.» Εν τούτοις, όλ’ αυτά τα προβλήματα θ’ αντιμετωπισθούν με την εφαρμογή των Βιβλικών αρχών, διότι η Γραφή βοηθεί και ατελή άτομα ακόμη να εκδηλώνουν την ευσεβή καρποφορία της ‘αγάπης, χαράς, ειρήνης, μακροθυμίας, χρηστότητος, αγαθωσύνης, πίστεως, πραότητος, εγκρατείας.’ (Γαλ. 5:22, 23) Είναι αληθές ότι η εφαρμογή των Βιβλικών αρχών από μέρους σας δεν πρόκειται να εξαλείψη όλη τη συζυγική δυστυχία του κόσμου, αλλά μπορεί να καταστήση τον γάμον σας ευτυχή και να τον κάμη ν’ αποτελή τιμή στον Ιεχωβά Θεό, τον Πρωτουργόν του γάμου.

ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΔΙΚΟΠΡΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

Όταν τα κοσμικά άτομα δεν εφαρμόζουν τις Βιβλικές αρχές κι έτσι αστοχούν να καταστήσουν επιτυχή τον γάμο, δεν είναι αυτοί οι μόνοι που βλάπτονται. Και τα τέκνα των υποφέρουν. Υπάρχουν δύο έως τέσσερα εκατομμύρια τέκνα από διαζύγια, χωρισμούς και ακυρώσεις γάμων στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα. Και κάθε χρόνο άλλες 300.000 νεαροί κάτω των δεκαοκτώ ετών προστίθενται στο σύνολο. Πολλοί απ’ αυτούς γίνονται κακοποιοί και καταφεύγουν στο έγκλημα. Κι άλλα παιδιά προερχόμενα προφανώς από «καλά» σπίτια, απέκτησαν, επίσης, το στασιαστικό πνεύμα της εποχής μας. Στη διάρκεια των ετών μεταξύ του 1950 και 1960 τα σοβαρά εγκλήματα αυξήθηκαν κατά 98 τοις εκατό, ενώ ο πληθυσμός των Ηνωμένων Πολιτειών αυξήθηκε μόνο κατά 18 τοις εκατό στην ίδια χρονική περίοδο.

Αν αυτό το ζήτημα της παιδικής εγκληματικότητος είναι μεταξύ εκείνων που αντιμετωπίζετε, οι Βιβλικές αρχές μπορούν να βοηθήσουν. Μπορεί να έχετε ένα στασιαστικό παιδί που σας ανησυχεί. Μια μητέρα λέγει: «Έχασα την επιβολή μου στη θυγατέρα μου, που δεν έχει συμπληρώσει τα δεκαέξη της χρόνια. Είναι αναιδής στον πατέρα της, και μ’ ακούει μόνον όποτε της αρέσει. . . . Δεν είναι βέβαια κακή και διεφθαρμένη, αλλ’ είναι τόσο άτακτη και στασιαστική, ώστε δεν μπορώ να της κάνω τίποτα. Μήπως υπάρχει κανένας τρόπος που να μπορέσω να της επιβληθώ;» Μια άλλη μητέρα παρεπονέθη στην αστυνομία ότι δεν μπορούσε να επιβληθή στον δεκαετή γυιό της, ο οποίος βγήκε για να γίνη διαρρήκτης. Οι παιδοψυχολόγοι διαφωνούν περί της συμπεριφοράς προς τα τέκνα, αλλ’ ο Θεός, ο οποίος έπλασε τον άνθρωπο, γνωρίζει τι είναι το καλύτερο και μας το λέγει στον λόγον του, την Αγία Γραφή.

Λέγει στους γονείς να διαθέσουν χρόνο να διδάξουν στα τέκνα των τον λόγον του Θεού. «Οι πατέρες, μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία του Ιεχωβά.» (Εφεσ. 6:4, ΜΝΚ) Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να κατευθύνετε τους στοχασμούς του τέκνου σε οδούς ευσεβείας και να το προστατεύσετε από τις καταστρεπτικές επιρροές του κόσμου στον οποίον ζη. Οι γονείς, διδάσκοντας στο παιδί την ευσέβεια, ότι είναι κακό το να ψεύδεται, να κλέπτη ή να είναι άπληστο, και συνδέοντας αυτή τη διδαχή με το δικό τους καλό παράδειγμα, δημιουργούν μια επιθυμία στο παιδί ν’ ανθίσταται στους πειρασμούς. Μαθαίνει την εγκράτεια. Κατόπιν, επίσης, τονίζοντας ότι αυτά αποτελούν Θείες αρχές, ότι ο Θεός λέγει: Δεν πρέπει να φονεύης, να κλέπτης, να ψεύδεσαι ή να είσαι άπληστος· ότι ο Θεός λέγει: «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα» και να «υπακούετε εις τους γονείς σας», κάνουν το παιδί να μαθαίνη ότι πρέπει να υπακούη κάτω απ’ όλες τις περιστάσεις, διότι, ακόμη και όταν οι γονείς δεν επαγρυπνούν, ο Θεός επαγρυπνεί.—Έξοδ. 20:13-17· Εφεσ. 6:1, 2· 1 Πέτρ. 3:12

Η διαπαιδαγώγησις, επίσης, αποτελεί αναγκαίον μέρος της παιδείας του τέκνου, και συνιστάται στις Γραφές. «Ο φειδόμενος της ράβδου αυτού μισεί τον υιόν αυτού· αλλ’ ο αγαπών αυτόν, παιδεύει αυτόν εν καιρώ.» (Παροιμ. 13:24) Η διαπαιδαγώγησις, όταν γίνεται σύμφωνα με τις Βιβλικές αρχές, δεν στερείται ερεθισμού και θυμού, αλλ’ υποκινείται από αγάπη, «η δε αγάπη οικοδομεί». Αναπτύσσει ορθά πρότυπα διαγωγής και θερμές σχέσεις μεταξύ γονέων και τέκνων. Αποτελεί ισχυρόν παράγοντα αναχαιτίσεως της αδικοπραγίας στα σπίτια όπου κυριαρχεί.—1 Κορ. 8:1· Εβρ. 12:7-9.

ΛΥΣΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ

Η φυλετική διάκρισις και η κακομεταχείρισις ατόμων απλώς λόγω της εθνικής των προελεύσεως είναι άλλα προβλήματα που επικρατούν λόγω παραλείψεως της εφαρμογής των Βιβλικών αρχών. Η Γραφή δεν είναι εθνικιστικό βιβλίο, που να διδάσκη ότι ο λαός μιας χώρας είναι καλύτερος από τον λαόν οποιασδήποτε άλλης, εκτρέφοντας αισθήματα εθνικής ή φυλετικής ανωτερότητος, κάνοντας τη μια ομάδα να καταφρονή την άλλη. Αντιθέτως, διευκρινίζει ότι ο Θεός «έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων, δια να κατοικώσιν εφ’ όλου του προσώπου της γης,» και εντέλλεται σε όλους: «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.» (Πράξ. 17:26· Ματθ. 22:39) Η εφαρμογή των αρχών της κατέστησε δυνατόν στους αληθινούς Χριστιανούς όλων των εθνών να ενωθούν ως μέλη μιας μεγάλης πνευματικής οικογενείας. Μπορούν να συναθροίζωνται, να συνεργάζωνται και να συγκατοικούν με ειρήνη και αρμονία. Βρίσκουν ικανοποίησι, όχι μόνο μεταξύ ατόμων της ιδίας φυλής ή της ιδίας εθνικότητος, αλλά και μεταξύ των Χριστιανών αδελφών των σε κάθε μέρος του κόσμου.—Ησ. 2:2, 3· Αποκάλ. 7:9.

Ακόμη και σ’ εκείνους που κάνουν διάκρισι εναντίον των αυτοί επιδιώκουν μια πορεία ειρήνης. Ακολουθούν τη συμβουλή του Ιησού: «Αγαπάτε τους εχθρούς σας, . . . και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι,» και, «Όστις σε ραπίση εις την δεξιάν σου σιαγόνα, στρέψον εις αυτόν και την άλλην.» Γνωρίζουν ότι «η γλυκεία απόκρισις καταπραΰνει θυμόν.» Έτσι διαπιστώνουν ότι η εφαρμογή των Βιβλικών αρχών είναι η πιο πρακτική πορεία στον ασεβή αυτόν κόσμο.—Ματθ. 5:44, 39· Παροιμ. 15:1.

Ένα άλλο μέρος, όπου η εφαρμογή των Βιβλικών αρχών φέρνει μεγάλες ευλογίες, είναι το πεδίον των σχέσεων εργοδότου κι εργαζομένου. Σκεφθήτε μόνον τον χρόνον, που χάνεται επειδή οι εργαζόμενοι δεν αποδίδουν πλήρη και καλήν εργασία μιας ημέρας. Στοχασθήτε, επίσης, ότι, όπως βεβαιώνει ο Τζων Σ. Μη, ένας ανώτατος λειτουργός του ασφαλιστικού κλάδου, οι Αμερικανοί έμποροι, οι οργανώσεις και η βιομηχανία, απατώνται από τους υπαλλήλους των μέχρις ενός ποσού που υπερβαίνει τα 200.000.000 δολλάρια κάθε εργάσιμη μέρα. Αλλ’ εκείνοι που εφαρμόζουν τις Βιβλικές αρχές δεν μετέχουν σε καμμιά απ’ αυτές τις ανεντιμότητες. Ακολουθούν τον κανόνα: «Ο κλέπτων, ας μη κλέπτη πλέον, μάλλον δε ας κοπιάζη εργαζόμενος το καλόν με τας χείρας αυτού.» (Εφεσ. 4:28) Όχι μόνον η κλοπή ειδών και εφοδίων από το κατάστημα, αλλά και η «υπεξαίρεσις εργασίας» αναγνωρίζεται από τους Χριστιανούς ως κλοπή, αυτοί δε έχουν την εντολή να μη κλέπτουν. Γνωρίζουν ότι είναι υπόλογοι στον Θεό για ότι πράττουν· γι’ αυτό και την κοσμική τους ακόμη εργασία την κάνουν σαν στον Θεό κι όχι σε άνθρωπο. Έχουν υπ’ όψι τη Γραφική συμβουλή στους εργαζομένους: «Υπακούετε κατά πάντα εις τους κατά σάρκα κυρίους σας, ουχί με οφθαλμοδουλείας, ως ανθρωπάρεσκοι, αλλά με απλότητα καρδίας, φοβούμενοι τον Ιεχωβά. Και παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Ιεχωβά, και ουχί εις ανθρώπους· εξεύροντες ότι από του Ιεχωβά θέλετε λάβει την ανταπόδοσιν.»—Κολ. 3:22-24, ΜΝΚ.

Κι οι εργοδόται, επίσης, έχουν Βιβλικές αρχές που τους κατευθύνουν. Η συμβουλή που εδίδετο στους κυρίους των δούλων στον πρώτον αιώνα παρέχει τροφήν σκέψεως στους συγχρόνους εργοδότας: «Οι κύριοι, αποδίδετε εις τους δούλους σας το δίκαιον και το ίσον, εξεύροντες ότι και σεις έχετε Κύριον εν ουρανοίς.» (Κολ. 4:1) Η ειλικρινής αγάπη του πλησίον από μέρους των και η γνώσις του ότι είναι υπόλογοι στον Θεό τους υποκινούν στο να χειρίζωνται τις επαγγελματικές των υποθέσεις με τέτοιον τρόπο ώστε να έχουν καθαρή συνείδησι ενώπιον Θεού και ανθρώπων και μπορούν ν’ απολαμβάνουν καλές σχέσεις με τους υπαλλήλους των. Ναι, η εφαρμογή των Βιβλικών αρχών φέρνει καλόν καρπό ακόμη και ανάμεσα σ’ έναν ασεβή κόσμο.

ΜΟΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΦΟΒΟΣ

Σήμερα το πρόβλημα της μονώσεως και της καταθλιπτικής ανίας, που συχνά επακολουθεί, φαίνεται να είναι πιο διαδεδομένο από κάθε άλλη φορά. Με τι τρόπο μπορεί μια εφαρμογή των Βιβλικών αρχών να βοηθήση τους ανθρώπους να υπερνικήσουν αυτά τα προβλήματα;

Βασικό χαρακτηριστικό της Χριστιανικής ζωής είναι η συναναστροφή. Ο ίδιος ο τρόπος διαβιώσεως των Χριστιανών πρέπει να είναι επωφελής και υποβοηθητικός στους άλλους. Οι Χριστιανοί προτρέπονται να ‘φροντίζουν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα· μη αφίνοντες το να συνέρχωνται ομού.’ (Εβρ. 10:24, 25) Σε τακτική συναναστροφή στις συναθροίσεις εκκλησίας μερικές φορές την εβδομάδα απολαμβάνουν συντροφιά με τους άλλους που ενδιαφέρονται γι’ αυτούς, και τις άλλες ακόμη μέρες η Χριστιανική των δράσις τους φέρνει σ’ επαφή με τις οικογένειές τους και τους τηρεί σ’ επικοινωνία με άλλους μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. Η ίδια η φύσις του έργου, που δίνει ο Θεός στους Χριστιανούς να εκτελέσουν, τους γεμίζει μ’ ένα αίσθημα αξίας, που φέρνει βαθιά ικανοποίησι. Η λαμπρά των ελπίδα για ένα δίκαιο νέο κόσμο του Θεού τούς γεμίζει και υπερχειλίζει διοχετευομένη και στους άλλους που τους περιστοιχίζουν. Δίνοντας από δικά τους και μετέχοντας με άλλους στ’ αγαθά νέα, που έχουν μάθει από τον λόγον του Θεού, βρίσκουν ευτυχία. Διότι, μήπως δεν είπε ο Ιησούς: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη»; (Πράξ. 20:35) Ως άτομα που εφαρμόζουν Βιβλικές αρχές, είναι ένας δραστήριος, ευτυχής λαός.

Ο φόβος είναι ένα άλλο καταθλιπτικό πρόβλημα—φόβος πυρηνικής εκμηδενίσεως σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο. Η εφαρμογή από σας των Βιβλικών αρχών δεν θα παρεμποδίση τους ασεβείς από το να χρησιμοποιήσουν τα όπλα των, αλλ’ εκείνοι που έχουν εμπιστοσύνη στον Θεό δεν φοβούνται ό,τι κι αν κάνουν τα έθνη. Γνωρίζουν ότι ο Θεός δεν θα επιτρέψη να ερημωθή η γη από ανθρώπινο πληθυσμό, διότι υπεσχέθη να καταστρέψη τους ασεβείς και να καταστήση τη γη παραδεισιακή κατοικία για ένα ευπειθές ανθρώπινο γένος. (Αποκάλ. 11:18· Ψαλμ. 37:10, 11) Ακόμη κι ενώπιον του θανάτου δεν χάνουν την ελπίδα των. Γνωρίζουν ότι ο Θεός, ο Δημιουργός της ζωής, μπορεί και πάλι να τους δώση ζωή με ανάστασι εκ νεκρών. Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος είπε: ‘Δεν λυπούμεθα, καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα. Διότι εάν πιστεύωμεν ότι ο Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας δια του Ιησού θέλει φέρει μετ’ αυτού.’—1 Θεσ. 4:13, 14· Πράξ. 24:15.

Υπάρχουν πραγματικά άνθρωποι σήμερα στη γη που πιστεύουν σ’ αυτές τις Βιβλικές αρχές και ζουν σε αρμονία με αυτές; Ναι, πράγματι! Είναι η κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά. Γι’ αυτό, η εφημερίς Σέντινελ της Μιλουώκη, 24 Αυγούστου 1961, μιλώντας για τους μάρτυρας του Ιεχωβά, είπε: «Η σύμπνοιά τους δεν έγκειται απλώς στις ασήμαντες υποθέσεις της ζωής, αλλά σε ζωτικά πράγματα—στους κανόνες διαγωγής, στη συμμόρφωσι με αρχές, στη λατρεία του Θεού.» Διαπιστώστε το σεις ο ίδιος. Επισκεφθήτε την Αίθουσα Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά στην περιοχή σας. Θα βρήτε τους μάρτυρας του Ιεχωβά προθύμους να συμμερισθούν μ’ εσάς και με άλλους τις Βιβλικές απαντήσεις στα προβλήματα που όλοι αντιμετωπίζομε σ’ αυτόν τον ασεβή κόσμο.